ಅದೊಮ್ಮೆ ಭಿಕ್ಷುಕನೊಬ್ಬ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆಯೇ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಸೂಟು ಬೂಟುಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಗಣ್ಯವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿ ಬಹಳ ಶ್ರೀಮಂತನಾಗಿರಬೇಕು. ಅವನ ಬಳಿ ಬಿಕ್ಷೆ ಬೇಡಿದಲ್ಲಿ ಆತ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ತುಂಬಾ ಹಣವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಭಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದನು.
ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಭಿಕ್ಷುಕನನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಮೇಲಿಂದ ಕೆಳಗಿನವರೆಗೂ ನೋಡಿ, ನೀವು ಹೀಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಜನರಿಂದ ಭಿಕ್ಷೆ ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೀರಿ. ಆದರೆ ನೀವು ಯಾರಿಗಾದರೂ ಏನನ್ನಾದರೂ ಒಮ್ಮೆ ನೀಡಿದ್ದೀರಾ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅಯ್ಯೋ ಸ್ವಾಮೀ, ನಾನು ಬಡವ ಮತ್ತು ಭಿಕ್ಷುಕ. ನಾನೇ ಬೇರೆಯವರ ಬಳಿ ಕಾಡೀ ಬೇಡಿ ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಹೊರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಏನನ್ನಾದರೂ ಕೊಡಲು ಸಾಧ್ಯ? ಎಂದು ವಿನಮ್ರನಾಗಿ ಹೇಳಿತ್ತಾನೆ.
ನೀವು ಯಾರಿಗೂ ಏನನ್ನೂ ಕೊಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದಲ್ಲಿ, ನಿಮಗೆ ಯಾರಿಂದಲು ಏನನ್ನೂ ಕೇಳುವ ಹಕ್ಕಿಲ್ಲ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವ ಉದ್ಯಮಿ ನಾನು. ನೀವು ನನಗೆ ಏನನ್ನಾದರೂ ನೀಡಿದಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ನಾನು ಸಹಾ ನಿಮಗೆ ಏನಾದರೂ ನೀಡಬಲ್ಲೆ ಎಂದು ಖಡಾಖಂಡಿತವಾಗಿ ಹೇಳಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ತಲುಪಬೇಕಾಗಿದ್ದ ನಿಲ್ದಾಣ ಬಂದ ಕಾರಣ ಆತ ರೈಲಿನಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೇಳಿದ ವಿಷಯ ಭಿಕ್ಷುಕನ ಹೃದಯವನ್ನು ನಾಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅದೇ ಕುರಿತಂತೆ ಗಹನವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಲಾಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕಡೆಗೆ ಯಾರಿಂದಲಾದರೂ ಏನನ್ನಾದರು ಭಿಕ್ಷೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪಡೆದಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಏನನ್ನಾದರೂ ಕೊಡಲೇ ಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸುತ್ತಾನಾದರು, ಅವನಿಗೆ ಏನು ಕೊಡಬಹುದು ಎಂಬುದರ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ, ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಭಿಕ್ಷೆಯನ್ನೇ ಬೇಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ.
ಅದೇ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣದ ಕಲ್ಲು ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ, ನಿಲ್ದಾಣದ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾಗಿ ಅರಳಿರುವ ಹೂವುಗಳು ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವನಿಗೇ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಆತನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮಂದಹಾಸ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಕೂಡಲೇ, ಆತ ಕೆಲವೊಂದು ಹೂಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ತನ್ನ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಪುನಃ ಬಿಕ್ಷೆ ಬೇಡಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ, ಈ ಬಾರಿ ಆತನಿಗೆ ಭಿಕ್ಷೆ ನೀಡಿದವರಿಗೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಕೆಲವು ಸುಂದರ ಹೂವುಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಪಡೆದವರು ಸಂತೋಷ ಪಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಭಿಕ್ಷುಕನಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಆನಂದವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಆಭ್ಯಾಸ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ರೂಢಿಯಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ನೀಡಿದ ಭಿಕ್ಷೆಗೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಸುಂದರವಾದ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರು ಅವನಿಗೆ ಭಿಕ್ಷೆ ಕೊಡಲಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ತನ್ನ ಬಳಿ ಹೂವುಗಳು ಇರುವವರೆಗೂ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುವುದು ಹೂಗಳೆಲ್ಲವೂ ಖಾಲಿಯಾದಾಗ ಸುಮ್ಮನಿರುವುದೇ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ.
ಅದೊಂದು ದಿನ ಆತ ಹಾಗೆಯೇ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಆ ಹಿಂದೆ ಕಂಡಿದ್ದ ಉದ್ಯಮಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಹರ್ಷಿತನಾಗಿ, ಆತನ ಬಳಿ ಹೋಗಿ, ಸ್ವಾಮೀ ನಾನಿಂದು ನೀವು ಕೊಡುವ ಭಿಕ್ಷೆಗೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಈ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ, ಆವ್ಯಕ್ತಿಯು ಆತನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣವನ್ನು ನೀಡಿ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಕೆಲವು ಹೂವುಗಳನ್ನು ಪಡೆದದ್ದಲ್ಲದೇ ತಾನು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ಭಿಕ್ಷುಕನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಸಂತಸ ಪಡುತ್ತಾ, ಮಾತನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿ, ವಾವ್!! ನೀವೀಗ ಭಿಕ್ಷುಕರಾಗಿರದೇ, ನನ್ನಂತೆಯೇ ನೀವು ಸಹಾ ಉದ್ಯಮಿಗಳಾಗಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೆ ಬಹಳ ಆನಂದವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ತನ್ನ ನಿಲ್ದಾಣ ಬಂದಾಗ ಯಥಾ ಪ್ರಕಾರ ರೈಲನ್ನು ಇಳಿದು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ಭಿಕ್ಷುಕನಿಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ, ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳು ಮತ್ತೆ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಆಳವಾಗಿ ನಾಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೇ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮನನ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಹೋದಾಗ ಥಟ್ ಅಂತಾ ಅತನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೊಂದು ಆಲೋಚನೆ ಹೊಳೆದು, ಕೂಡಲೇ ರೈಲಿನಿಂದ ಇಳಿದು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಏರು ಧನಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನಾನು ಭಿಕ್ಷುಕನಲ್ಲಾ! ನಾನೀಗ ಉದ್ಯಮಿ!. ನಾನೂ ಕೂಡಾ ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಶ್ರೀಮಂತನಾಗಿ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಸಂಭಾವಿತ ಗಣ್ಯವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಎಂದು ಕೂಗುವುದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು, ಬಹುಶಃ ಈ ಭಿಕ್ಷುಕನಿಗೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿದೆ ಎಂದೇ ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಆದಾದ ನಂತರ ಆ ಭಿಕ್ಷುಕ ಆ ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ಡಾಣದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಆತ ಹುಚ್ಚನಾಗಿ ಊರೂರು ಅಲೆಯುತ್ತಿರಬಹುದು ಎಂದೇ ಎಲ್ಲರೂ ಭಾವಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಸುಮಾರು ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಸೂಟು ಬೂಟು ಧರಿಸಿದ ಇಬ್ಬರು ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ನೋಡಿದಾಗ, ಒಬ್ಬರು ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ, ಸರ್ ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತೀರಾ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ.
ಆಗ ಆ ಸಹಪ್ರಯಾಣಿಕರು, ಕ್ಷಮಿಸಿ. ನನಗೆ ನಿಮ್ಮ ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲ ಇದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದಾಗ, ಆಗ ಮೊದಲನೆಯವರು ಸರ್ ದಯವಿಟ್ಟು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಮೂರನೇ ಬಾರಿಗೆ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದಾಗ, ಆ ಎರಡನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿ, ಕ್ಷಮಿಸಿ ನನಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನೆನಪಿಲ್ಲ. ನಾವು ಈ ಮೊದಲು ಎಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಯಾವಾಗ ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದೆವು ಎಂದು ತಿಳಿಸಬಹುದೇ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಈಗ ಮೊದಲ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕು, ಸರಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಈ ಮೊದಲು ಒಂದೇ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಎರಡು ಬಾರಿ ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದೆವು. ನಾನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ಭೇಟಿಯಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿದ ಅದೇ ಭಿಕ್ಷುಕ ನಾನು. ನಂತರ ನಮ್ಮ ಎರಡನೇ ಭೇಟಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಯಾರೆಂಬುದನ್ನು ನನಗೆ ಮನನವಾಗುವಂತೆ ತಿಳಿಸಿದಿರಿ. ಮುಂದೆ ಸ್ಪಷ್ಟ ಗುರಿ, ಹಿಂದೆ ನಿಮ್ಮಂತಹ ದಿಟ್ಟ ಗುರುವನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾ, ನಿಮ್ಮನ್ನು ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಏಕಲವ್ಯ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿಕೊಂಡ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ನಾನಿಂದು ಈ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಹೂವಿನ ವ್ಯಾಪಾರಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಅದೇ ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಮತ್ತೊಂದು ನಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ.
ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ಭೇಟಿಯಲ್ಲಿ ನೀವು ನನಗೆ ಪ್ರಕೃತಿಯ ನಿಯಮದಂತೆ ನಾವು ಏನಾದರೂ ನೀಡಿದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಂದ ನಾವು ಏನಾದರೂ ಪಡೆಯಲು ಅರ್ಹರಾಗುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಸಿದಿರಿ. ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅದು ಗಂಭಿರವಾದ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಬೀರಿತಾದರೂ ನಾನು ಭಿಕ್ಷುಕನಾಗಿಯೇ ಮುಂದುವರೆದನಾದರೂ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಏರುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನೇ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.
ಅದೇೆ ಎರಡನೇ ಬಾರಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದಾಗ ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಭಿಕ್ಷುಕ ಎಂದು ಭಾವಿಸದೇ ನನ್ನನ್ನು ವ್ಯಾಪಾರಿ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಿರಿ. ಅಂದಿನಿಂದ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗಿದ್ದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವೇ ಬದಲಾಯಿತು. ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಆ ನಿಮ್ಮ ವಿಶ್ವಾಸ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ನೀವು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೇ ನಾನು ಸಾಧಿಸಿ ತೋರಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿ ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದಲೇ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುವುದನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ನಾನು ಭಿಕ್ಷುಕನಲ್ಲಾ. ನಾನು ಹೂವಿನ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಮಾರನೆಯ ದಿನದಿಂದಲೇ, ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಹೂವಿನ ವ್ಯಾಪಾರ ಆರಂಭಿಸಿ ಶ್ರದ್ಧೆ ಮತ್ತು ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮ ಪಟ್ಟ ಕಾರಣ, ನಾನಿಂದು ಯಶಸ್ವಿಯಾದ ಹೂವಿನ ವ್ಯಾಪಾರಿಯಾಗಿದ್ದೀನಿ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ನಿಮಗೆ ಸದಾ ಚಿರಋಣಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಆನಂದ ಭಾಷ್ಪವನ್ನು ಸುರಿಸುತ್ತಾ ಪರಸ್ಪರ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ
ಭಿಕ್ಷುಕನು ತನ್ನನ್ನು ಭಿಕ್ಷುಕನನ್ನಾಗಿಯೇ ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದ ಕಾರಣ ಆತ ಭಿಕ್ಷುಕನಾಗಿಯೇ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ. ಯಾವಾಗ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ವ್ಯಾಪಾರಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದನೋ ಅಂದಿನಿಂದ ಆತ ವ್ಯಾಪಾರಿಯಾಗಿ ಬದಲಾಗಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಹೋದ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ತನ್ನ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನೇ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಆತ ಮುಂದುವರೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ತ್ರೇತಾಯುಗದಲ್ಲೂ ಹನುಮಂತನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಜಾಂಬವಂತ ನೆನಪಿಸಿದಾಗಲೇ, ಆಂಜನೇಯ ಸಮುದ್ರ ಲಂಘನ ಮಾಡಿದ್ದು. ದ್ವಾಪರಯುಗದಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣ ಅರಳೀ ಎಲೆಯನ್ನು ಸೀಳಿ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಎಸೆದಾಗಲೇ ಜರಾಸಂಧನ ವಧೆಯಾಗಿದ್ದು ಮತ್ತು ಕೃಷ್ಣ ತೊಡೆ ತಟ್ಟಿ ತೋರಿಸಿದಾಗಲೇ ಭೀಮ ಧುರ್ಯೋಧನನ್ನು ವಧಿಸಿದ್ದು. ನಮ್ಮ ಶಕ್ತಿ, ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಇದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಬಹುದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಈ ಪ್ರಸಂಗವೇ ಜ್ವಲಂತ ಉದಾಹರಣೆ ಅಲ್ಲವೇ?
ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ
ಗೆಳೆಯರೊಬ್ಬರು ಕಳುಹಿಸಿದ್ದ ಆಂಗ್ಲ ಸಂದೇಶವೊಂದರ ಭಾವಾನುವಾದ
ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಗುರು ಶಿಷ್ಯರು ಅಥವಾ ಪರಮಾಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತರು ಯಾರು? ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಥಟ್ ಅಂತಾ ಹೇಳುವುದು ಕೃಷ್ಣಾ ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನ ಜೋಡಿಯನ್ನೇ. ಅದೇ ರೀತಿ ದಾನ ಶೂರ ಯಾರು? ಎಂದು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಕರ್ಣನ ಹೆಸರೇ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅದೊಮ್ಮೆ ಕೃಷ್ಣ ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನ ಅರ್ಜುನರಿಬ್ಬರು ಹೀಗೇ ಲೋಕಾಭಿರಾಮವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ,ಕರ್ಣನನ್ನೇಕೆ ಅಪ್ರತಿಮ ದಾನಿಯೆಂದು ಏಕೆ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು? ನಮ್ಮ ಪಾಂಡವರಲ್ಲಿ ಅಂತಹವರಿಲ್ಲವೇ? ಎಂದು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ತನ್ನನ್ನೇಕೆ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ಅರ್ಜುನ ಪದೇ ಪದೇ ಇದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಪೀಡಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಹೋದ ಕೃಷ್ಣ ಕಡೆಗೆ ಇದಕ್ಕೊಂದು ಪ್ರಾತ್ಯಕ್ಷಿಕವಾಗಿಯೇ ಪರಿಹಾರ ಸೂಚಿಸಬೇಕೆಂದು ಕರ್ಣನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಹೇಳಿ ಕಳಿಸಿದ.
ಗ್ರಾಮಸ್ಥರೆಲ್ಲರೂ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಅರ್ಜುನನು ಹಗಲೂ ರಾತ್ರಿ ಎನ್ನದೇ ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ಬಂಗಾರವನ್ನು ಬಗೆದೂ ಬಗೆದೂ ಕೊಡುತ್ತಲೇ ಹೋದ. ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ಮನಸೋ ಇಚ್ಚೆ ಬಂಗಾರವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಹೊದರು ಬೆಟ್ಟ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಕೃಷ್ಣನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಕರ್ಣ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಪ್ರತಿವಂದಿಸಿ ಕೂಡಲೇ ಬೆಟ್ಟದ ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಗದ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರನ್ನು ಕರೆದು, ನೋಡೀ, ಆ ಎರಡು ಚಿನ್ನದ ಬೆಟ್ಟಗಳು ನಿಮ್ಮದು, ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಸಮನಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೃಷ್ಣನ ಬಳಿ ಬಂದು ನೀವು ಹೇಳಿದ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯುತು ಎಂದು ಹೇಳಿ ವಂದಿಸಿ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟ.
ಆಸೆಯೇ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಮೂಲ. ಹಾಗಾಗಿ, ಯಾರಿಂದಲೂ ಯಾವುದನ್ನೂ ನಿರೀಕ್ಷಿಸದೇ ಇರುವುದೇ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ರಹದಾರಿ. 
ಅವನೊಬ್ಬ ಅಸಾಧಾರಣ ಹುಡುಗನಾಗಿದ್ದ. ಓದಿನಲ್ಲಂತೂ ಸದಾಕಾಲವೂ ಚುರುಕು. ಗಣಿತ ಮತ್ತು ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಂತೂ ಸದಾಕಾಲವೂ 100% ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ ಸಹಜವಾಗಿ ಐಐಟಿ ಮದ್ರಾಸ್‌ಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅಲ್ಲೂ ಸಹಾ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿ ಉನ್ನತ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆಂದು ಅಮೇರಿಕಾದ ಕ್ಯಾಲಿಫೋರ್ನಿಯಾದ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಒಂದರಲ್ಲಿ ಎಂಬಿಎ ಪದವಿಯ ನಂತರ ಆರಂಕಿಯ ಸಂಬಳದ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು ಗಿಟ್ಟಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಯೇ ನೆಲೆಸಿದ.
ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಕರ್ನಾಟಕ್ಕೆ ಬಂದು, ಮನೆಯವರು ನೋಡಿದ ಕನ್ನಡತಿಯನ್ನೇ ವಿವಾಹವಾಗಿ ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ 5 ಕೊಠಡಿಗಳು ಇರುವಂತಹ ದೊಡ್ಡದಾದ ಮನೆ ಮತ್ತು ಐಷಾರಾಮಿ ಕಾರುಗಳನ್ನು ಕಂತಿಯನಲ್ಲಿ ಖರೀದಿಸಿದ್ದ. ಅವರಿಬ್ಬರ ಸುಖ ದಾಂಪತ್ಯದ ಕುರುಹಾಗಿ ಆರತಿಗೊಬ್ಬಳು ಮಗಳು ಮತ್ತು ಕೀರ್ತಿಗೊಬ್ಬ ಮಗನೊಂದಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಆರಾಮಾಗಿ ಜೀವಿಸತೊಡಗಿದ. ತಮ್ಮ ಮಗ ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾನೆಂದು ಆವರ ಪೋಷಕರು ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೇ ಮಗನ ಬುದ್ಧಿ ಮತ್ತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕೊಂಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರೇ, ಉಳಿದವರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳೂ ಅದೇ ರೀತಿ ಆಗಬೇಕೆಂದು ಇಚ್ಚೆ ಪಟ್ಟಿದ್ದರು.
ಸಂಶೋಧಕರು ಆ ಯುವಕನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಆತನ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಹಿಂದಿರಬಹುದಾದ ಕಾರಣವನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ ತಿಳಿದ ಬಂದ ವಿಷಯವೇನೆಂದರೆ, ಕೋವಿಡ್ನಿಂದಾಗಿ ಅಮೆರಿಕದ ಕೆಲವು ಸಾಫ್ಟ್ ವೇರ್ ಕಂಪನಿಗಳು ಆರ್ಥಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ಆತನನ್ನು ಕೆಲಸದಿಂದ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿತ್ತು. ಬಹುತೇಕ ಕಂಪನಿಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯೂ ಇದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಭಿನ್ನವಾಗಿರದ ಕಾರಣ ಸುಮಾರು ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಆತನಿಗೆ ಕೆಲಸ ಸಿಗದೇ ಹೋದಾಗ, ಕೈಯಲ್ಲಿರುವ ಹಣವೆಲ್ಲಾ ಖರ್ಚಾಗಿ ಹೋಗಿ ಮನೆ, ಕಾರ್ ಮತ್ತು ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಕಾರ್ಡ್ ಸಾಲ ಕಟ್ಟಲು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಕೆಲಸದ ಅವಕಾಶಗಳು ದೊರೆತರೂ, ಆ ಕಂಪನಿಗಳು ಆತನಿಗೆ ಹಿಂದಿನಷ್ಟು ಸಂಬಳ ಕೊಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದಾಗ ಅಂತಹ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಆತ ಸೇರಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಆತ ಎಂತಹ ಕೆಲಸವೇ ಆಗಲಿ ಎಷ್ಟೇ ಸಂಬಳವೇ ಆಗಲೀ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ಎನ್ನುವ ಮನಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಆತನಿಗೆ ಕೆಲಸವೇ ಸಿಗದೇ ಹೋದಾಗ ಮಾನಸಿಕ ಖಿನ್ನತೆಗೆ ಓಳಗಾಗಿ ಹೋದ. ಇದೇ ಸಮಯ್ದಲ್ಲಿ ಕಾರ್ ಮತ್ತು ಮನೆಯ ಕಂತನ್ನು ಕಟ್ಟಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಎರಡನ್ನೂ ಮುಟ್ಟುಗೋಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡಾಗ ಆಕಾಶವೇ ಕಳಚಿ ಬಿತ್ತು ಎಂದು ಕೊಂಡು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯೇ ಅಂತಿಮ ಪರಿಹಾರ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಮೊದಲು ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ನಂತರ ಮುದ್ದಾದ ಅಮಾಯಕ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಗುಂಡಿಕ್ಕಿ ಕೊಂದು ನಂತರ ಸ್ವತಃ ಗುಂಡನ್ನು ಹಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಮೃತಪಟ್ಟಿದ್ದ.
ಇದನ್ನೇ ನಮ್ಮ ಹಿಂದಿನವರು ಪಂಚತಂತ್ರ ಕಥೆಗಳು ಮತ್ತು ಪುರಾಣ ಪುರುಷರ ಜೀವನ ಚರಿತ್ರೆಯ ಮೂಲಕ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು.
ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ಪ್ರಪಂಚಾದ್ಯಂತ ಕೊರೋನಾ ಮಹಾಮಾರಿ ವಕ್ಕರಿಸಿಕೊಂಡು ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವೇ ಲಾಕ್ಟೌನ್ ಆಗಿ ಹೋದಾಗ, ಶಂಕರನೂ ಮನೆಯಿಂದಲೇ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಈ ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದೆರಡು ವಾರಗಳ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದವರ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವೆಲ್ಲವೂ ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿ ತಿಂಗಳಾನುಗಟ್ಟಲೇ ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಆದಾಗಾ ವೃಥಾ ಸುಮ್ಮನೇ ಇಲ್ಲೇಕೆ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ಎಂದುಕೊಂಡು ಮನೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿ ಸಂಸಾರ ಸಮೇತ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ. 
ಮೊಬೈಲ್ ಕ್ರಾಂತಿಯಿಂದಾಗಿ ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ಸುಲಭವಾಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ಬಳಸ ಬಹುದಾದ ಕಾರಣ ಶಂಕರನೂ ತನ್ನ ಹಳ್ಳಿಯ ಮನೆಯಿಂದಲೇ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ Work from home ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ. ನಗರದ ಕಲುಷಿತ ವಾತಾವರಣದ ಜಂಜಾಟದಿಂದ ಬೇಸತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದವರಿಗೆ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬವೇ ತಿಂಗಾಳನುಗಟ್ಟಲೇ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕಳೆಯುವ ಸೌಭಾಗ್ಯ ಕೊರೋನಾ ಮಾಹಾಮಾರಿಯಿಂದಾಗಿ ಬಂದೊದಗಿರುತ್ತದೆ. ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳೂ ಸಹಾ ತಾತಾ ಅಜ್ಜಿ, ಮುತ್ತಾತ, ಮುತ್ತಜ್ಜಿಯವರ ಆರೈಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೌಂದರ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಊರಿನ ಹೊಲ ಗದ್ದೆ, ಕೆರೆ, ಭಾವಿ, ಹತ್ತಾರು ದೇವಸ್ಥಾನಗಳು, ದೇವಸ್ಥಾನದ ಮುಂದಿನ ಕಲ್ಯಾಣಿ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಹ್ವಾದಿಸುತ್ತಾ ಅಲ್ಲಿನ ವಾತಾವರಣಕ್ಕೆ ಬಲು ಬೇಗನೇ ಒಗ್ಗಿ ಹೊಗುತ್ತಾರೆ. ಅಗೊಮ್ಮೆಈಗೊಮ್ಮೆ ನೆಟ್ ವರ್ಕ್ ಸಮಸ್ಯೆ, ವಿದ್ಯುತ್ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ತನ್ನ ಕಛೇರಿಯ ಕೆಲಸ ಸುಗಮವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಾ ತಿಂಗಳು ಕಳೆಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೇ ಸಂಬಳ ಬ್ಯಾಂಕಿಗೆ ಜಮೆಯಾಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಇಲ್ಲವೇ ಎರಡು ಬಾರಿ ಹತ್ತಿರದ ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮನೆಗೆ ಅಗತ್ಯವಿದ್ದಂತಹ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಶಂಕರ ತರುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳು, ಮರಿ ಮಕ್ಕಳು ಬಂದಿರುವ ಕಾರಣ ಅವರ ಆಟ ಪಾಠಗಳ ನಡುವಿನಲ್ಲಿ ಅವರಿಗಿದ್ದ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಕೈನೋವು, ಮಂಡೀ ನೋವು ಸೊಂಟ ನೋವು ಮುಂತಾದವುಗಳ ನೆನಪಿಗೇ ಬಾರದೇ, ಮಗ ಸೊಸೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬೇಕಾದಂತಹ ರುಚಿ ರುಚಿಯಾದ ಅಡುಗೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಸವಿಯುತ್ತಾ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ತುಂಬು ಕುಟುಂಬ ಜೀವನವನ್ನು ಸಾಗಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.
ಊರಿನಿಂದ ಬಂದಾಗಲಿಂದಲೂ ಲ್ಯಾಪ್ ಟ್ಯಾಪ್ ಮುಂದೆಯೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಪಟ ಪಟನೇ ಕೀಲಿಗಳನ್ನು ಒತ್ತುತ್ತಾ ಅಗ್ಗಾಗ್ಗೆ ಕಿವಿಗೆ ಹೆಡ್ ಸೆಟ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಗಂಟೆ ಗಟ್ಟಲೇ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುವ ಮೊಮ್ಮಗನ ಕೆಲಸದ ಬಗ್ಗೆ ಅಜ್ಜಿಗೂ ಬಹಳಷ್ಟು ಕುತೂಹಲವಿರುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಸಮಯ ಎಂದು ಕೊಂಡು ತನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗ ಅದೇನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮುಂದೆ ಮುಖ ಚಾಚಿದ ಅಜ್ಜಿ, ಆ ಕಡೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಅವರು ಯಾರು? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಶಂಕರ, ಅವರು ನಮ್ಮ ಮ್ಯಾನೇಜರ್, ನೀವೀಗ ಸುಮ್ಮನೇ ಹೊರಡಿ ಎಂದಾಗ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡಬಹುದೇ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಅಜ್ಜಿಯ ವರಾತ ನೋಡಿ ಮುಜುಗರಕ್ಕೊಳಗಾದ ಶಂಕರ, ಅಜ್ಜೀ ನಾನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನೀವು ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆ ಕೊಡಬಾರದು ಎನ್ನುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ಅಜ್ಜೀ ಸಂಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿಯೇ ನಾನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತಾಳೆ.
ಆಗ ಅ ಅಜ್ಜಿ ನೋಡಪ್ಪಾ ನಮ್ಮ ಊರಿನ ಮುಂದೆ ಒಂದು ಅರಳೀ ಕಟ್ಟೆ ಇದೆ. ಊರಿನ ಜನರು ಅಲ್ಲಿಗೆ, ಶುದ್ಧ ಗಾಳಿ, ನೆಮ್ಮದಿ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಗಾಗಿ ಕೆಲ ಸಮಯ ಬಂದು ಕೂರುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ಮರದಲ್ಲಿಯೇ ನೂರಾರು ಹಕ್ಕಿಗಳೂ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದಿವೆ. ಅವುಗಳು ಸಹಾ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಗುಟ್ಟುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಅದೊಮ್ಮೆ ಯುವನೊಬ್ಬ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯಲು ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಲರವದಿಂದ ವಿಮುಖನಾಗಿ ಹಕ್ಕಿಯನ್ನು ಓಡಿಸಲು ಕಲ್ಲನ್ನು ತೂರುತ್ತಾನೆ. ಆತ ತೂರಿದ ಕಲ್ಲಿನ ರಭಸಕ್ಕೆ ನೂರಾರು ಹಕ್ಕಿಗಳು ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮೆಲ್ಲೇ ಆಗಸದತ್ತ ಹಾರಿದಾಗ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಲರವ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ಹಿರಿಯ ಹಕ್ಕಿ ಆ ಯುವಕನ ಬಳಿ ಬಂದು, ನೀವು ನಮ್ಮ ಗೂಡಿನ ಬಳಿ ಬಂದು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೀರಿ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಇಲ್ಲಿಂದ ದೂರ ಹೋಗಿ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯೊಂದಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಮನೋಭಾವನೆಯನ್ನು ಬೆಳಸಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ನೀವೂ ಸಹಾ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ನಡೆಸ ಬಹುದು ಎನ್ನುತ್ತದೆ.
ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿಯ ಮಾತು ಆ ಯುವಕನಿಗೆ ಸರಿ ಎನಿಸದಿದ್ದರೂ, ಕಲ್ಲಿನ ರಭಸಕ್ಕೆ ಹಾರಿ ಹೋಗಿದ್ದ ಹಕ್ಕಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಆದೇ ಮರಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ಇರಲು ತೊಡಗುತ್ತವೆ. ಆ ಯುವಕನಿಗೆ ಆಲ್ಲಿಯ ಪರಿಸರ ತನ್ನದೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆಲ್ಲಾ, ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಲರವ ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ವಿಶ್ರಾಂತಿಗೆ ಜಾರುತ್ತಾನೆ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಹಕ್ಕಿಗಳು ಕೆಲರವ ನಿಲ್ಲಿಸಿತು ಎಂದಲ್ಲಾ. ಆ ಯುವಕ ಅವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ನಡೆಸುವ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಬೆಳಸಿಕೊಂಡ ಎಂದರ್ಥ ಎಂದು ಹೇಳಿ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟ ಅಜ್ಜಿ,
ಇದು ನಮ್ಮ ಮನೆ ನಮ್ಮ ಗೂಡು. ಇಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಂಸಾರ ಸುಖದಿಂದ ನಡೆಸಿ ಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಈ ಕೊರೋನಾ ಎಂಬ ಮಹಾಮಾರಿಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಾನೂ ಸಹಾ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಕಛೇರಿಗೆ ಹೋಗಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ, ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಕೆಲಸವನ್ನೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೆ, ಜೀವನ ನಡೆಯಲಾಗದು. ನಮ್ಮ ಕೆಲಸದತ್ತ ಏಕಾಗ್ರತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಗಲಾಟೆಗಳ ಕಡೆ ಗಮನವೂ ತಂತಾನೇ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸವು ಸುಗಮವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೀವು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಅಜ್ಜೀ ಏನು ಮಾತಾಡ್ತಾರೋ ಎಂಬ ಆತಂಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಶಂಕರನಿಗೆ ಅಜ್ಜಿಗೆ Award ಬಂದ ವಿಷಯ ಕೇಳಿ ಆನಂದದಿಂದ, ಅವನಿಗೇ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಅಜ್ಜಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಮುತ್ತನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಆಕೆಯ ಪಾಂಡಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಮಾರುಹೋಗಿ ಗೌರವದಿಂದ ಆಕೆಯ ಕಾಲಿಗೆರಗಿ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆಯುವುದನ್ನು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ.
