ನಮ್ಮ ಸನಾತನ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ರೂಢಿಗೆ ತಂದಿರುವುದು ದೇವರುಗಳನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಆರಾಧಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ, ಇಡೀ ಕುಟುಂಬ, ಬಂಧು-ಮಿತ್ರರು ಮತ್ತು ಇಡೀ ಸಮಾಜವನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಆರ್ಥಿಕ ಸಧೃಢತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡುವುದೇ ಆಗಿದೆ.
ಒಂದು ಹಬ್ಬದ ಮೂಲಕ, ಹೂವು, ಹಣ್ಣು, ಆಹಾರಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಯುವ ರೈತರಿಗೆ, ಅದನ್ನು ಕೊಂಡು ಮಾರುವ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳಿಗೆ ಆರ್ಥಿಕ ಲಾಭವನ್ನು ತಂದು ಕೊಟ್ಟರೆ, ಇನ್ನು ಹಬ್ಬದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಊರಿಂದ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಸಲುವಾಗಿ ಸಾರಿಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯವರಿಗೆ, ಬಟ್ಟೆಗಳು, ಉಡುಗೆ ತೊಡುಗೆ, ಚಿನ್ನಾಭರಣದಿಂದ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಬಳಸುವ ಅಲಂಕಾರಿಕ ವಸ್ತುಗಳಿಗೂ ಬೇಡಿಕೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಸುವ ಪುರೋಹಿತರಿಗೂ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಬೇಡಿಕೆ ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಹಬ್ಬಗಳು ಜಾತಿಯ ತಾರತಮ್ಯವಿಲ್ಲದೇ ಇಡೀ ಸಮಾಜ ವಿವಿಧ ಸ್ಥರಗಳ ಜನರಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ತಂದು ಕೊಡುತದೆ.
ಇನ್ನು ಗೌರಿ ಮತ್ತು ಗಣೇಶನ ಹಬ್ಬ ಎಂದರಂತೂ ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಹಬ್ಬಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲವೇ ಅಯಾಯಾ ರಸ್ತೆ, ಸ್ಥಳೀಯ ಬಡಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವೇ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಶ್ರದ್ಧಾ ಭಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ಬಹಳ ಅದ್ದೂರಿಯಾಗಿಯೂ ಆಚರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಈ ರೀತಿಯ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೇನೂ ಕೊರತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಗೌರಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಎರಡು ವಾರಗಳ ಮುಂಚೆಯೇ ಅಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿಟ್ಟಿದ್ದ ಬಾಗಿಣದ ಮೊರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಚೆನ್ನಾಗಿರುವ ಮೊರಗಳ ಜೊತೆ ಅಗತ್ಯವಿದ್ದ ಹೊಸಾ ಮೊರಗಳನ್ನು ಖರೀದಿ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಿ, ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುವ ಸಲುವಾಗಿ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಅಲಂಕಾರಿಕ ಕಾಗದಗಳನ್ನು ಅಂಟಿಸುವ ಮೂಲಕ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಂತರ ಬಾಗಿಣದಲ್ಲಿ ಇಡುವ ಬೇಳೆ ಕಾಳುಗಳು, ಬೆಲ್ಲ, ತೆಂಗಿನಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಿ ಮಂಚೆಲ್ಲಾ ಕಾಗದ ಪಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಾಲ ಬದಲಾದಂತೆ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕವರುಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಇದರ ಜೊತೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಹತ್ತಿಯಿಂದ ಚೆಂದನೆಯ 16, 24, 32, 48 ಗೌರೀ ಎಳೆಗಳ ಗೆಜ್ಜೆ ವಸ್ತ್ರ ಗಣೇಶನಿಗೆ ವಿಶೇಷವಾದ ಗೆಜ್ಜೆವಸ್ತಗಳನ್ನು ಸಿದ್ಧ ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಎರಡೇ ದಿನ ಬಾಯಿ ಇರುತ್ತಿತ್ತು.
ಹಬ್ಬದ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಬೆಳೆಗ್ಗೆಯೇ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಿಂದ ಕನಕಾಂಬರ, ಮಲ್ಲಿಗೆ, ಕಾಕಡ, ಸುಗಂಧರಾಜ, ವಿವಿಧ ಬಣ್ಣದ ಸೇವಂತಿ ಹೂವುಗಳು, ಡೇರೇ ಹೂವು, ಕಣಗಲೆ ಹೀಗೆ ವಿವಿಧ ಬಿಡಿ ಹೂವುಗಳ ಜೊತೆ ಮಂಚಿಪತ್ರೆ, ಬಿಲ್ವಪತ್ರೆ, ಮರುಗ, ಧವನ ಮುಂತಾದ ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಪತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು ತಂದು ಅವುಗಳು ಬಾಡದೇ ಇರುವಂತೆ (ಅಗೆಲ್ಲಾ ಫ್ರಿಡ್ಜ್ ಇರಲಿಲ್ಲ) ಒದ್ದೆ ಬಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿಟ್ಟು ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನೆಯವರೆನೆಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ ಹೂವು ಕಟ್ಟುವಾಗ ಇಡೀ ಮನೆಯೇ ಹೂವುಗಳ ಸುವಾಸನೆಯಿಂದ ಘಂ ಎನ್ನುತಿದ್ದ ಘಮಲನ್ನು ವರ್ಣಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅನುಭವಿದರೇ ಚೆಂದ. ವಿವಿಧ ಹೂವುಗಳ ಜೊತೆ ಪತ್ರೆಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ನಮ್ಮಮ್ಮ ಚಕಚಕನೆ ಹೂವಿನ ಹಾರವನ್ನು ಕಟ್ಟುವುದನ್ನು ನೋಡುವುದಕ್ಕೇ ಪರಮಾನಂದವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ಅಂದಿನ ಕಾಲಕ್ಕೆ ನಮ್ಮೂರು ಬಹುಶಃ ಬಹಳ ಕುಗ್ರಾಮವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣವೋ ಇಲ್ಲವೇ, ಇಡೀ ಊರಿನವರೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಸಡಗರ ಸಂಭ್ರಮಗಳಿಂದ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಅಚರಿಸಲಿ ಎಂದೋ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೌರಿಯನ್ನು ಕೂಡಿಸುವ ಸಂಪ್ರದಾರವಿರಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮದೇನಿದ್ದರೂ ಇಟ್ಟ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೌರೀ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಯಾರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೌರೀ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೋ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗುವ ಮುಂಚೆಯೇ ಪೂಜಾಸಾಮಗ್ರಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಮೊರದ ಜೊತೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟು ಮಾರನೇ ದಿನ ಎಷ್ತು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪೂಜೆ ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬದ ದಿನ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುವುದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅನೂಚಾನವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಸಂಪ್ರದಾಯ.
ಅದು 80ರ ದಶಕ. ಆ ವರ್ಷದ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬದ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಮೇಲೆ ವಿವರಿಸಿದ ಸಡಗರಗಳಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಣಿಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಿಂದಿನ ದಿನವೇ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿದ್ದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಮೊರ ಇಟ್ಟು ಬರುಲು ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಅದೇಕೋ ಏನೋ? ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಮನೆಯವರ ವರ್ತನೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 7:30ಕ್ಕೆ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸೋಣ ಎಂದಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಅದರಂತೆ ತಮ್ಮ ತಾಯಿ ಮತ್ತು ತಂಗಿಯಂದಿರು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಗೌರೀದಾರ, ಅರಿಶಿನ ಕುಂಕುಮ ಹೂವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಸುಮಾರು 7 ಗಂಟೆಗೆ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಘಂಟಾನದವನ್ನು ಕೇಳಿ ನಮ್ಮ ತಾಯಿಯವವರ ಎದೆ ಧಸಕ್ ಎಂದಿತ್ತು. ಅರೇ 7:30ಕ್ಕೆ ಎಂದು ಇಷ್ಟು ಬೇಗಲೇ ಪೂಜೆ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಾರಲ್ಲಾ? ಎಂದು ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರೆ, ಅದಾವುದೋ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ತುರ್ತಾಗಿ ಹೊಗಬೇಕಾದ ಕಾರಣ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 6:30ಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಪೂಜೆ ಆರಂಭಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಇಂದಿನ ಕಾಲದಂರೆ ಫೋನ್ ಮೂಬೈಲ್ ಸಂಪರ್ಕವಿಲ್ಲದಿದ್ದದ್ದರೂ ಅವರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅವರ ಮಕ್ಕಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕಳುಹಿಸಿದ್ದರು ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೇಕೋ ಏನೋ ಹಾಗಾಗಿಲ್ಲ. ಸರಿ ಹೇಗೂ ಪೂಜೆಗೆ ಹೋಗಿಯಾಗಿದೆ. ತಾಯೀ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೀನೇ ನೋಡಿಕೋ ಎಂದು ಗೌರಿಗೆ ಕೈ ಮುಗಿದು ಕಸಿವಿಸಿಯಿಂದಲೇ ಮಧ್ಯದಿಂದಲೇ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು, ಮಾರನೇಯ ದಿನ ನಿರ್ವಿಘ್ನವಾಗಿ ಗಣೇಶನ ಪೂಜೆ ನಡೆಸಿ ಮೂರು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಗಣೇಶನನ್ನು ಭಾವಿಯಲ್ಲಿ ವಿಸರ್ಜಿಸುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಧೃಡ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಅಪ್ಪಾ ಗಣೇಶ ಈ ಬಾರೀ ನೀನು ಒಬ್ಬನೇ ಹೋಗಿ ಬಾ. ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ನಿಮ್ಮಮ್ಮನ್ನನೊಂದಿಗೆಯೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಕಳುಹಿರುವ ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ.
ಆದಾದ ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ ತಾತ ಊರಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ನಡೆದದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿಗೆ ವಿವರಿಸಿ, ನೀವು ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೊಟ್ಟರೇ ಮುಂದಿನ ಸಲದಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅರಿಶಿನದ ಗೌರಮ್ಮನನ್ನು ಕೂಡಿಸಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೇನೆ ಎಂದಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ಸಂತೋಷ ಪಟ್ಟ ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ, ನಮ್ಮ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬಡತನದಿಂದಾಗಿ ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನಗಳನ್ನು ನಮ್ಮಗಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಇಟ್ಟ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಈಗೆ ಹೇಗೂ ಭಗಂತನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಎಲ್ಲವೂ ಅವನ ಸಂಕಲ್ಪದಂತೆಯೇ ಆಗಲೀ ಎಂದು ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಟ್ತಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಮುಂದಿನ ಸಲದ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಒಂದು ವಾರಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆಯೇ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಲ್ಲದೇ ತಾವೇ ಸ್ವತಃ ಚೆಂದನೆಯ ಹೂಬತ್ತಿ ಗೌರೀ ಗಣೇಶನ ಎಳೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಶ್ರಾವಣ ಮಾಸ ಕಳೆದು ಭಾಧ್ರಪದ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅತ್ತೇ ಸೊಸೇ ಸೇರಿಕೊಂಡು ದೇವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ತೊಳೆದು ದೇವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಂದವಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿ ಗೌರಿ ಹಬ್ಬದ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಎಂದಿಗಿಂತಲೂ ತುಸು ಹೆಚ್ಚಿನ ಹೂವು ಮತ್ತು ಪತ್ರೆಗಳನ್ನು ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಭರ್ಜರಿಯಾದ ಹೂಮಾಲೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಯಾವುದೇ ಜಾತಿಯ ಹಂಗಿಲ್ಲದೇ, ಇಡೀ ವಠಾರದ ಮನೆಯವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಅತ್ಯಂತ ಸಂಭ್ರಮ ಸಡಗರಗಳಿಂದ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಗಣೇಶನ ಹಬ್ಬವನ್ನೂ ನಿರ್ವೀಘ್ನವಾಗಿ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿ, ಮೂರು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಮತ್ತದೇ ಭಾವಿಯ ಬಳಿ ನಾನಾ ವಿಧದ ಸಿಹಿ ತಿಂಡಿಗಳು. ಹುಳಿಯವವಲಕ್ಕಿ, ಮೊಸರನ್ನ ನೌವೇದ್ಯದೊಂದಿಗೆ ವಠಾರದವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕರೆದುಕೊಂಡು, ಭಗವಂತ ನಿನ್ನ ಸಂಕಲ್ಪದಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ನಿರ್ವಿಘ್ನವಾಗಿ ನಡೆದಿದೆ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಇದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವಂತೆ ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡು ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಂಡು ಗೌರೀ ಮತ್ತು ಗಣೇಶನಿಗೆ ಪೂಜೆ ಮತ್ತು ಮಂಗಳಾರತಿಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಭೀಮನ ಅಮವಾಸ್ಯೆ ಮತ್ತು ಗೌರೀ ಹಬ್ಬದಂದು ಕೈಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ ದೋರಬಂಧನವನ್ನು ಸಹಾ ಗೌರೀ ಮತ್ತು ಗಣೇಶನೊಂದಿಗೆ ವಿಸರ್ಜನೆ ಮಾಡಿ ಗಣೇಶನಿಗೆ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ದಾರಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣಲೆಂದು ವಿಳ್ಳೇದೆಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕರ್ಪೂರದ ದೀಪವನ್ನು ಹಚ್ಚಿ ನೀರಿಗೆ ತೇಲಿ ಬಿಟ್ಟು ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಒಟ್ಟಿಗೆ ತಂದಿದ್ದ ನೈವೇದ್ಯವನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಿಂದುಂಡು ಅದೇ ಭಾವಿಯ ನೀರು ಕುಡಿದು ಬಂದಿದ್ದೆವು.
ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮಮ್ಮ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ದಿಟ್ಟ ನಿರ್ಧಾರದಂತೆ ಆರಂಭಿಸಿದ ಅರಿಶಿನದ ಗೌರೀ ಪೂಜೆ ಅಜ್ಜಿ ಮತ್ತು ಅಮ್ಮ ಅಗಲಿ ಹೋದ ನಂತರವೂ ಇಂದಿಗೂ, ಇವತ್ತಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೂ ಅಮ್ಮಾ ಮತ್ತು ಮಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿರ್ವಿಘ್ನವಾಗಿ ನಡೆದು ಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ. ಚಿಕ್ಕವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮಗಳು ಬೇರೆಯವರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಗೌರೀ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ನೋಡಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೂ ಗೌರೀ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ತರಬೇಕೆಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದ ಕಾರಣ, ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅರಿಶಿನದ ಗೌರಿಗೆ ಪೂಜೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಅಲಂಕಾರಿಕವಾಗಿ ಗೌರಿ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿ ಪೂಜಿಸುವ ಪದ್ದತಿ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದೆ.
ವಠಾರದ ಮನೆಯಿಂದ ಸ್ವಂತ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಹಿಂದಿನಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ನೆರೆಹೊರೆವರು ಪೂಜೆಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲವಾದರೂ ಸಂಜೆ ಮೊರದ ಬಾಗಿಣ ಬೀರಲು ಮತ್ತು ಅರಿಶಿನ ಕುಂಕುಮ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬರುವ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅನನ್ಯ ಮತ್ತು ಅನುಕರಣೀಯವಾಗಿದೆ.
ಯಾವುದೇ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುವಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ನೂರಾರು ವಿಘ್ನಗಳು ಬಂದೇ ಬರುತ್ತದೆ ಅದನ್ನು ದಾಟಿಕೊಂಡು ಹೊಗುವ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಬೆಳಸಿಕೊಂಡಾಗ ಎಲ್ಲವೂ ಸುಗಮವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಹತ್ತು ಹಲವಾರು ಕುಟುಂಬಗಳೂ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವಂತೆ ಇಲ್ಲವೇ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸುವಂತೆ ಪ್ರೇರಪಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮಮ್ಮ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ದಿಟ್ಟ ನಿರ್ಧಾರ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಜ್ವಲಂತ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಬಲ್ಲದು ಅಲ್ವೇ?. ಪೂಜೆ ಎನ್ನುವುದು ಆವರವರ ಅನುಕೂಲ ಮತ್ತು ಶ್ರದ್ಧೆ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಗಳ ಅನುಗುಣವಾಗಿದ್ದು ಅದರ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ಪೂಜಿಸಿದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತ ಒಲಿಯುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಬೇಡರ ಕಣ್ಣಪ್ಪ, ಭಕ್ತ ಕನಕದಾಸ ಮುಂತಾದವರ ಅನುಭವಗಳು ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಅಲ್ವೇ?
ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ
ತಾಜಾ ತಾಜಾ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಸುದ್ದಿ. ರಾಜ್ಯದ ಹಿರಿಯ ನಾಯಕರೊಬ್ಬರ ರಾಸಲೀಲೆ ಬಹಿರಂಗ. ಲಜ್ಜೆಗೆಟ್ಟ ಸರ್ಕಾರ ಈ ಕೂಡಲೇ ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳ ಆಗ್ರಹ. ಓಲಂಪಿಕ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಚಿನ್ನದ ಪದಕ. ಎಂದು ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪೇಪರ್ಗಳ ಬಂಡಲ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ಪೇಪರ್ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂದು ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗುವ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರನ್ನು ಜನನಿಬಿಡ ಸರ್ಕಲ್ ಗಳ ಬಳಿ ಈ ಹಿಂದೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಈಗೆಲ್ಲಾ ಮೊಬೈಲ್ ಯುಗ ಬೆರಳು ತುದಿಯಲ್ಲಿಯೇ ವಿಶ್ವದ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗಳು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಸಿಗುತ್ತಿರುವಾಗ ವೃತ್ತಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುವವರ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಹುಡುಕರ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಕ್ಷೀಣವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ -4 ವಿಶ್ವ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರ ದಿನದಂದು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಹುಡುಗರ ರೋಚಕ ಆದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಹೃದಯವಿದ್ರಾವಕ ಪ್ರಸಂಗಗಳನ್ನು ನೋಡೋಣ ಬನ್ನಿ.
ಈ ಡಿಜಿಟಲ್ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಬೆರಳು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದ ವಾರ್ತೆಗಳು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ತಲುಪುವಂತಿದ್ದರೂ, ಪ್ರತಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲೂ ದಿನದ 24 ಗಂಟೆಗಳೂ Breaking News ಎಂದು ಗಂಟಲು ಹರಿಯುವಹಾಗೆ ಅರಿಚಿಕೊಂಡು ತೋರಿಸುವ ನೂರಾರು ಸುದ್ಧಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಇದ್ದರೂ, ಇಂದಿಗೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಪ್ರಾತರ್ವಿಧಿಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಚುಮು ಚುಮು ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ ಹೀರುತ್ತಲೇ, ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸದೇ ಹೋದರೆ ಬಹುತೇಕರಿಗೆ ಸಮಾಧಾನವೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಪತ್ರಿಕೆ ಓದದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಅನೇಕರಿಗೆ ದಿನವೇ ಆರಂಭವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಬೆಳ್ಳಂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಾವು ಏಳುವ ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಪೇಪರ್ ಬಂದಿರಬೇಕು ಎಂದು ಬಯಸುವವರೇ ಹೆಚ್ಚು. ಪೇಪರ್ ಬರುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಆಚೀಚೇಯಾದರೂ ಏನಪ್ಪಾ ಇವತ್ತು ತಡವಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೀಯಾ? ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ತಡಾ ಮಾಡೋದಾದ್ರೇ ನಾಳೆಯಿಂದ ಬೇರೆಯವರ ಹತ್ತಿರ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿಸ್ಕೋಳ್ತಿವಿ ನೋಡು ಪೇಪರ್ ಹುಡುಗನನ್ನು ದಬಾಯಿಸುವವರಿಗೂ ಇಂದಿಗೂ ಕಡಿಮೇ ಏನಿಲ್ಲ.
ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೇ, ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪ್ರತಿ ಮನೆಗಳಿಗೂ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ತಲುಪಬೇಕು ಎಂದರೆ ಅದರ ಹಿಂದಿನ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರ ಶ್ರಮ ಅಂತಿಂತಹದಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಹೊದ್ದು ಕೊಂಡು ಮಲಗಿರುವಾಗಲೇ ಇವರು ಚಳಿ ಮಳೆ ಗಾಳೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಲೆಖ್ಖಿಸದೇ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 4- 4:30 ಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಎದ್ದು ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಣೆ ಮಾಡುವ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಪೇಪರ್ ಬಂಡಲ್ ಬಂದಿದೆಯಾ? ಬಂದಿದ್ದರೆ ಸರಿಯಾದ ಸಂಖ್ಯೆ ಇದಯೇ ಎಂದು ಲೆಕ್ಕಾ ಹಾಕುತ್ತಲೇ, ಪೇಪರ್ ಹಂಚುವ ಹುಡುಗರು ಬಂದಿದ್ದಾರಾ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂದು ಗಮನಿಸುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು. ಯಾರಾದ್ರೂ ಬರದೇ ಹೋದರೇ, ಲೇ.. ನೋಡೋ.. ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದ್ರೂ ಅವನು ಬಂದಿಲ್ಲಾ ಒಂದು ಮಿಸ್ ಕಾಲ್ ಕೊಡು ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಲೇ, ತಮ್ಮ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ಇತರೇ ನ್ಯೂಸ್ ಏಜೆನ್ಸಿಯವರ ಬಳಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲಾ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಏಜನ್ಸಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಪರಸ್ಪರ ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ಸಹಬಾಳ್ವೇ ನಡೆಸಬೇಕು. ಪೇಪರ್ ಎಲ್ಲಾ ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡು ಅದರ ಜೊತೆ ಬರುವ ಪುರವಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಲವರು ಕೊಡುವ advertising pamphlet ಗಳನ್ನು ( ಅದರಲ್ಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣ ಸಿಗುವುದು) ಸೇರಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹುಡುಗರೆಲ್ಲಾ ಬಂದು ಅವರವರ ರೂಟ್ ಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಪೇಪರ್ಗಳನ್ನು ಹಂಚಿ ಯಾವ ಹುಡುಗ ಬಂದಿಲ್ಲವೋ ಆ ರೂಟಿಗೆ ಸ್ವತಃ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರೇ ಹೋಗಬೇಕು. ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾದರು ಬೈಗುಳವನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು.
ಇನ್ನು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ವಿತರಿಸುವ ಹುಡುಗರು ಬಹುತೇಕರು 6 ರಿಂದ 10ನೇ ತರಗತಿ ಓದುವಂತಹ ಹುಡುಗರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಹೌದು ನಿಜ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸುವುದು ಬಾಲ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನಿಯಮದಂತೆ ಶಿಕ್ಷಾರ್ಹ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಅನಿವಾರ್ಯ. ದೊಡ್ಡ ವಯಸ್ಸಿನವರು ಈ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸಂಸಾರ ಮತ್ತು ಓದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಲು ಇದೇ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಹಣವೇ ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಅನೂಚಾನವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಪತ್ರಿಕೆ ಹಾಕುವ ಬಹುತೇಕ ಹುಡುಗರ ಬಳಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಮೈ ಮುಚ್ಚುವಂತಹ ಬಟ್ಟೆಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತು ಒಂದು ದಿನ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಜಾಸ್ತಿ ನಿದ್ದೇ ಮಾಡಿಬಿಡೋಣ ಎನ್ನುವಂತಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ಎಲ್ಲರೂ ಏಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೊರ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರಗಳು ಆರಂಭವಾಗುವುದಕ್ಕೂ ಮೊದಲೇ ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುವವರು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಶಾಲಾ ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ಹೊಗಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿ ಇವರ ಶ್ರಮ ಯಾರ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ದಿನ ಮನೆಗೆ ಪತ್ರಿಕೆ ಮನೆಗೆ ಬಾರದಿದ್ದಾಗ ಅಥವಾ ತಡವಾಗಿ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರವೇ, ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಈ ಹುಡುಗರ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾರೆ. ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಇವರು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮಾನ್ಯತೆ ಕೇಳದ ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸೈನಿಕರಿದ್ದಂತೆ.
ನಂತರ ನಾನು ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನನಗೆ ವಾರ ಓದುವ ಹುಚ್ಚಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲೂ Sports magazine ಓದುವ ಇಚ್ಚೆಯಿದ್ದರೂ, ಅದನ್ನು ಕೊಂಡು ಓದಲು ಅಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಬಳಿ ಯಾವುದೇ ಗ್ರಂಥಾಲಯ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಸಹಪಾಠಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರತೀ ವಾರವೂ ಶಾಲೆಗೆ Sports magazine ತಂದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ, ನಾನೂ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಲು ಹೋದರೆ ಎಲ್ಲಾ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನೂ ಓದಬಹುದು ಎಂಬ ಏಕೈಕ ಕಾರಣದಿಂದ ಸುಮಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಛಳಿ, ಮಳೆ, ಗಾಳಿ ಎನ್ನದೇ ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ನಲ್ಲಿ ಪೇಪರ್ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿದ ಸವಿ ನೆನಪು ಇನ್ನೂ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಾಗಿಯೇ ಇದೆ. ಪ್ರತೀ ಬಾರಿಯೂ ಒಂದೊದು ಮನೆಯ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಬೇಕೆಂದೇ ಮನೆಗೆ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಓದಿ ಮುಗಿಸಿ ಮಾರನೇಯ ದಿನ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ನೆನಸಿಕೊಂಡರೇ ಈಗಲೂ ನಗು ತರಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿ ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಹಣ ಬಹುತೇಕ ಸೈಕಲ್ ರಿಪೇರಿ ಮಾಡಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಅದರಲ್ಲೂ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ಸ್ಪ್ರಿಂಗ್ ಟೈಟ್ ಮಾಡಿಸುವುದರಲ್ಲೇ ಖರ್ಚಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಓದುವ ಹುಚ್ಚಿನಿಂದಾಗಿ ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿದ್ದೆ.
ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೋ ಇಲ್ಲವೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಕಷ್ಟದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿಂದಾಗಿಯೋ ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೆಲವು ನಂತರ ಅದರ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹದೊಳಗೆ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಬರಲಾಗದೇ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರ ಜೊತೆ ಪೇಪರ್ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವರು ಇಂದಿಗೂ ಅದೇ ಪೇಪರ್ ಏಜನ್ಸಿಯನ್ನೇ ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಎಷ್ಟೋ ಮಂದಿಯನ್ನು ನಾವು ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಇಂದಿಗೂ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರದ್ದು ಅಸಂಘಟಿತ ಉದ್ಯೋಗವಾಗಿದ್ದು ಪಿಂಚಣಿ, ವಿಮೆ, ಅನಾರೋಗ್ಯಗಳ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಬಿಡಿ, ಕೇವಲ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳು ನೀಡುವ ಕಮಿಷನ್ ಒಂದನ್ನೇ ಅವಲಂಬಿಸಿರುವ ಇವರಿಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಆರ್ಥಿಕ ಭದ್ರತೆಯೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ವಿಪರ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ತಿಂಗಳು ಪೂರ್ತಿ ಪತ್ರಿಕೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡು ಹೇಳದೇ ಕೇಳದೇ ಮನೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವವರು ಮತ್ತು ತಿಂಗಳಾನುಗಟ್ಟಲೇ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಹಣವನ್ನು ಕೊಡದೇ ಹೋಗುವ ಮಂದಿಗೇನೂ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ.
ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ವಾರ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುವ ಓದುಗರ ಪರವಾಗಿ, ಒಂದು ದಿನವೂ ತಪ್ಪದೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ತಲುಪಿಸುವ ನಿಷ್ಠಾವಂತರಾದ, ಪ್ರಾಥಸ್ಮರಣೀಯರು ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದ, ಈ ಶ್ರಮ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ವಿಶ್ವ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರ ದಿನದಂದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅಭಿನಂದನೆಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸೋಣ.
ಅಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀನಂದ್ರೇ, ಇವತ್ತು ವೈಶಾಖ ಬಹುಳ ತೃತಿಯಾ. 11 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಅಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಅಮ್ಮಾ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅಗಲಿದ ದಿನವಿದು. ಹಾಗಾಗಿ ನಮ್ಮನನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸ ಬೇಕೆನಿಸಿತು.
ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಸೋಮ ನನಗೆ ಮೊತ್ತ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಸಿನಿಮಾ ಪ್ರೋಜೆಕ್ಷನ್ ಬಗ್ಗೆ ಗೀಳು ಹತ್ತಿಸಿದ. ಊರಿನಲ್ಲಿ ಇರುವಷ್ಟು ದಿನವೂ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದೇ ರೀತಿಯ ಸಿನಿಮಾ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಷನ್ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ಸಿನಿಮಾ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ಬಿಡುವುದು ಇಲ್ಲವೇ ಬೂದುಗಾಜು ಹಿಡಿಯುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಳೆದಿದ್ದೆ. ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಬೇರೆಯವ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ ಫಿಲ್ಮ್ ಹಿಡಿಯುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಮಾತ್ರಾ caption of the troup ಸೋಮನೇ. ಎಷ್ಟು ಕೇಳಿದರು ಅದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಅವನು ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಊರ ಹಬ್ಬದ ಜಾತ್ರೆ ಖರ್ಚಿಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಹಣದಲ್ಲಿ 50 ಪೈಸಾ ಕೊಟ್ಟು ಸಣ್ಣ ಬೂದುಗಾಜನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡು ಕಡೆಗೆ ಸೋಮನನ್ನೇ ಕಾಡಿ ಬೇಡಿ ಕೆಲವು ಫಿಲ್ಮಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಸ್ವತಃ ನಾನೇ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಗರನ್ನು ಕೂಡಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಪ್ರೋಜೆಕ್ಷನ್ ಮಾಡುವಷ್ಟು ಬೆಳೆದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.
ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ನಮ್ಮ ಊರ ಹಬ್ಬ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ತಾತಾ ಅಜ್ಜಿ ಜೊತೆ ಕಾಶೀ, ಗಯಾ ಯಾತ್ರೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಕಾಶಿಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸಿನಿಮಾ ಪ್ರೋಜೆಕ್ಟರ್ ಒಂದನ್ನು ನೋಡಿ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಜೋತು ಬಿದ್ದು8 ರೂಪಾಯಿಗೆ ಸಣ್ಣ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಖರೀದಿಸಿ, ಕಾಶಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಉಳಿದು ಕೊಂಡಿದ್ದ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಅದನ್ನೊಮ್ಮೆ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿಯೂ ನೋಡಿದ್ದೆ. ನನಗೋ ಬೇಗನೇ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ತೋರಿಸಿ ಹೀರೋ ಆಗಬೇಕು ಎಂಬ ಹಂಬಲ.
ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದ ತಕ್ಶಣವೇ ಎಲ್ಲಾ ಗೆಳೆಯರನ್ನೂ ಕೂಡಿಸಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲಾ ಬಾಗಿಲು ಕಿಟಕಿಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿ ಕತ್ತಲು ಕೋಣೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಮತ್ತೆ ಅಪ್ಪನ ಪಂಚೆಯನ್ನೇ ಪರದೆಯಂತೆ ಕಟ್ಟಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಿನಿಮಾ ತೋರಿಸಿ ಭೇಷ್ ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಇದು ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕಲ್ ಬಲ್ಚ್ ಮುಂದೆ ಬೂದು ಕನ್ನಡಿ ಜೋಡಿಸಿ ಅದರ ಮುಂದೆ ಫಿಲ್ಮ್ ಸ್ಲೈಡ್ಗಳನ್ನು ಇಡುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇತ್ತು. ಅರಂಭದಲ್ಲಿ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಜೊತೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಐದಾರು ಹಿಂದಿ ಸಿನಿಮಾದ ಸ್ಲೈಡ್ ಗಳನ್ನೇ ತೋರಿಸಿ ತೋರಿಸಿ ಬೇಜಾರದ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ತಮ್ಮ ಪೂರ್ಣಿಮಾ ಟಾಕೀಸಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಅವರ ಥಿಯೇಟರಿನಲ್ಲಿ ಕತ್ತರಿಸಿ ಬಿಸಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕನ್ನಡ, ತಮಿಳು ಸಿನಿಮಾದ ಫಿಲ್ಮ್ ಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ನಾನೇ ಸಿಗರೇಟ್ ಪ್ಯಾಕನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ಅದರ ಮಧ್ಯೆ ಫಿಲ್ಮ್ ಇಟ್ಟು ನನ್ನದೇ ಆದ ಸ್ಲೈಡ್ ತಯಾರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೊಸಾ ಹೊಸಾ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಇದಾಗಿ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳ ನಂತರ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರ ತಂಗಿ ಅರ್ಥಾತ್ ನಮ್ಮ ಅತ್ತೆಯ ಮನೆಗೆ ಎಂದು ಟಿ.ನರಸೀಪುರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮತ್ತೆ ಮಗ ದತ್ತನ ಬಳಿ ಇದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ನನಗೆ ಬಹಳವಾಗಿ ಇಷ್ಟವಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಅದುವರೆವಿಗೂ ನನ್ನ ಬಳಿ ಇದ್ದದ್ದು ಸ್ಟಿಲ್ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಆಗಿದ್ದರೆ ಇದು ಮೋಶನ್ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಆಗಿತ್ತು. ಇದೂ ಸಹಾ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕಲ್ ಬಲ್ಬು ಮುಂದೆ ಬೂದುಗನ್ಣಡಿ ಇಟ್ಟು ಅದರ ಮುಂದೆ ಸಿನಿಮಾ ರೋಲ್ ಇಡುವಂತ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇತ್ತು. ಮೇಲೊಂದು ರಾಟೆ ಕೆಳಗೊಂದು ರಾಟೆಯ ಮಥ್ಯೆ ಫಿಲ್ಮ್ ರೋಲ್ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ರಾಟೆಯನ್ನು ತಿರುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಸಿನಿಮಾ ಮೋಷನ್ ಆಗುತ್ತಿತು. ಆಗಲೇ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ಒಂದು ಚೂರು ಚಲನವಲನ ಮಾಡಿಸಲು 24 ಫಿಲ್ಮ್ ರೋಲ್ ಆಗಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದು. ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಎರಡೂ ದಿನಗಳು ಊಟ ತಿಂಡಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ದತ್ತನ ರೂಮಿನಲ್ಲೇ ಪ್ರೊಜೆಕ್ಟರ್ ಜೊತೆಯೇ ಕಳೆದಿದ್ದೆ.
ಮತ್ತೆ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಕೂಡಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಈ ಬಾರಿ ಮೋಷನ್ ಸಿನಿಮಾ ತೋರಿಸಿದ್ದೆ. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಬಂದ ಮುರ್ನಾಲ್ಕು ರೀಲ್ ಗಳನ್ನೇ ನೋಡಿ ನೋಡಿ ಬೇಸರವಾದಾಗ ನನ್ನ ಗುರು, ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿ ಎಲ್ಲವೂ ಆಗಿದ್ದ ಕಣ್ಣಾ ಮಾವನ ಜೊತೆ ಭಾನುವಾರ ಚಿಕ್ಕಪೇಟೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ ಸಂಡೇ ಬಜಾರ್ (ಚೋರ್ ಬಜಾರ್) ಹೋಗಿ ಹುಡುಕೀ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಚೌಕಾಸಿ ಮಾಡಿ ಸಿನಿಮಾ ರೋಲ್ ತರಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. ನನಗೆ ಅವರಿವರು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಎಲ್ಲಾ ಹಣವನ್ನೂ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ ಹೊಸಾ ಹೊಸಾ ಫಿಲ್ಮ್ ರೋಲ್ ತರುವುದರಲ್ಲೇ ಖರ್ಚು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ನಾನು ದೊಡ್ಡವನಾದ ಮೇಲೆ ಸಿನಿಮಾ ಥಿಯೇಟರಿನಲ್ಲೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ.
