Category: ರಾಜಕೀಯ

ಮೊನ್ನೆ ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಉಧ್ಘಾಟಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳು ನಿಗಧಿಯಂತೆ ಹೆಲಿಕ್ಯಾಪ್ಟರಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಲು ನಿರ್ಧಾರವಾಗಿದ್ದರೂ, ಹವಾಮಾನದ ವೈಪರೀತ್ಯದಿಂದಾಗಿ ಕೂಡಲೇ ರಸ್ತೆ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಆದರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ತಿಳಿಸಿ ಅವರ ರಕ್ಷಣೆಯ ಜವಾಬ್ಛಾರಿಯನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸೂಚಿಸಲಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನಂತರ ವಿವಿಧ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನು ರಸ್ತೆಯ ಮಾರ್ಗದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಸುಮಾರು 15-20 ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಮೇಲ್ಸೇತುವೆ ಮೇಲೆ ತಡೆದು ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಮೂಲಕ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆಂದೂ ಕಾಣದ ವಿಛಿದ್ರಕಾರಿ ಘಟನೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗುತ್ತದೆ.

ಇದು ಅಚಾನಕ್ಕಾಗಿ ನಡೆದ ದುರ್ಘಟನೆ ಎಂದು ಪಂಜಾಬ್ ಸರ್ಕಾರ ವಾದಿಸಿದರೆ, ಇದು ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರದ ಸಂಪೂರ್ಣ ವೈಫಲ್ಯ ಎಂದು ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ವಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಲಜ್ಜೆಗೆಟ್ಟ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ನಾಯಕರು ಈ ದುರ್ಘಟನೆ ನಡೆದ ಕೇವಲ 10 ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿಯೇ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಸಂಭ್ರಮಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, How is the Josh ಎಂದು ಸಾಮಾಜಿಕಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನೇ ಅಣಕಿಸುವ ಪೋಸ್ಟರ್ಗಳನ್ನು ಹರಿದುಬಿಡುವ ದುಸ್ಸಾಹಸಕ್ಕೂ ಕೈ ಹಾಕಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದುರ್ದೈವವೇ ಸರಿ.

ಈ ಕುರಿತಾಗಿ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಮತ್ತು ಬಿಜೆಪಿ ನಾಯಕರುಗಳಲ್ಲದೇ ಅಯಾಯಾ ಪಕ್ಷದ ಸಮರ್ಥಕರು ಅವರವರ ಭಾವಕ್ಕೆ ಅವರವರ ಭಕುತಿ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸಮರ್ಥನೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಈಗಾಗಲೇ ಓದಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ಸಂಗತಿಯೇನೆಂದರೆ ಈ ರೀತಿಯ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ತೆವಲುಗಳಿಂದಾಗಿ, ಪ್ರಪಂಚದ ಮುಂದೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಮಾನವನ್ನು ನಾವೇ ಹರಾಜಿಗೆ ಹಾಕುತ್ತಿರುವುದಲ್ಲದೇ ತಮ್ಮ ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಿಗೇ ರಕ್ಷಣೆ ಕೊಡಲಾಗದವರ ದೇಶದ ರಕ್ಷಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇನ್ನು ಹೇಗೆ ಇರಬಹುದು ಎಂದು ನಮ್ಮ ಆಂತರಿಕ ರಕ್ಷಣೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಬೆತ್ತಲೆ ಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದರ ಅರಿವಿಲ್ಲದಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಗಾಭರಿಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ.

ಮೋದಿಯವರನ್ನು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕವಾಗಿಯೇ ಆಗಲಿ ಇಲ್ಲವೇ ಪ್ರಜಾತಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಮಣಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಮನಗಂಡೇ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳು ಶತ್ರುವಿನ ಶತ್ರು ನಮ್ಮ ಮಿತ್ರ ಎನ್ನುವಹಾಗೆ ಮೋದಿಯವರನ್ನು ಶತಾಯ ಗತಾಯ ಸೋಲಿಸಲೇ ಬೇಕು ಎಂದು ದೇಶ ವಿರೋಧಿಗಳ ಕೈ ಜೋಡಿಸುತ್ತಿರುವುದು ದೇಶದ ಭಧ್ರತೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆಘಾತಕಾರಿಯಾಗಿದೆ.
80ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಮಣಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಬಿಂದ್ರನ್ ವಾಲೆ ಎಂಬ ಖಲಿಸ್ಥಾನಿಯನ್ನು ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಿ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಕಡೆಗೆ ಅದೇ ಖಲೀಸ್ಥಾನಿ ಬಿಂದ್ರನ್ ವಾಲೆ ಅಮೃತಸರದ ಸಿಖ್ಖರ ದೇವಾಲಯವನ್ನೇ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳ ಅಡುಗುತಾಣವನ್ನಾಗಿಸಿ ದೇಶಕ್ಕೆ ತಲೆ ನೋವಾದಾಗ ಅವನನ್ನು ಮಣಿಸಲು ಆಪರೇಷನ್ ಬ್ಲೂಸ್ಟಾರ್ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿಯೇ ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿಯವರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಅನುಭವವಿದ್ದರೂ ರೈತರಂತೆ ಛದ್ಮ ವೇಷ ಧರಿಸಿರುವ ಮತ್ತದೇ ಖಲಿಸ್ಥಾನಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಹತ್ತಾರು ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ನಿರಂತರವಾದ ಚಳುವಳಿ ನಡೆಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಈಗ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯವರನ್ನು ನಡು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ತಡೆದಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಚ್ಚರಿಯ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ.

ಪಂಜಾಬ್ ಸರ್ಕಾರವೇ ರೈತರ ವೇಷದಲ್ಲಿ ಖಲಿಸ್ತಾನಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳು ಸಂಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರಸ್ತೆ ಕರೆತಂದು ಪ್ರಧಾನಿಗಳನ್ನು ಘೇರಾವ್ ಮಾಡಿ, SPG ಪಡೆಗಳು ಸಂಚಾರ ಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಮಾಡಿದ ರೈತರ ಮೇಲೆ ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಫೈರಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಕೆಲ ರೈತರು ಬಲಿಯಾದಲ್ಲಿ, ಪ್ರತಿಭಟನಾ ನಿರತ ರೈತರ ಮೇಲೆ ಪ್ರಧಾನಿಗಳು ಗೋಲಿಬಾರ್ ನಡೆಸಿ ಅಮಾಯಕರ ಹತ್ಯೆ ನಡೆಸಿದರು ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಿ ದೇಶದ್ಯಂತ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಮಾಡಿ ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭ ಪಡೆಯುವ ಹುನ್ನಾರವೂ ಅಡಗಿತ್ತು ಎನ್ನುತ್ತವೆ ಬಲ್ಲ ಮೂಲಗಳು. ಆದರೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಅವಘಡಗಳ ನಡುವೆಯೂ ತಾಳ್ಮೆಯನ್ನು ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳದೇ ಸಹನಾಮೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಮೋದಿಯವರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಹಿಂದಿರುಗುವ ಮೂಲಕ ವಿರೋಧಿಗಳ ತಂತ್ರವನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ವಿಫಲ ಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ ದಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿಗಳ ಕಾರಿಗೆ ರೈತರ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಅಡ್ಡಿ ಪಡಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅವರ ವಾಹನದ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಲು ಎಸೆದು ಪ್ರಚೋದನೆ ನೀಡಿ ರೈತರ ಮೇಲೆ ವಾಹನ ಹರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿ ನಾಲ್ವರು ಅಮಾಯಕ ರೈತರು ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ರೊಚ್ಚಿಗೆದ್ದ ಪ್ರತಿಭಟನಕಾರರು ಸಚಿವರ ಕಡೆಯ ನಾಲ್ವರನ್ನು ಬಡಿದು ಕೊಂದಿದ್ದ ಘಟನೆಯನ್ನು ಮರುಕಳಿಸಲು ಹೋಗಿ ವಿರೋಧಿಗಳು ಅಂಡು ಸುಟ್ಟ ಬೆಕ್ಕಿನಂತಾಗಿರುವುದಂತೂ ಸತ್ಯವಾಗಿದೆ.

ಈಗಾಗಲೇ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಹೇಳಿರುವಂತೆ ಶತ್ರುಗಳು ಅಥವಾ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರು ಹೊರ ದೇಶದವರಾಗಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಸುಲಭವಾಗಿ ಹಣಿಯಬಹುದಾಗಿದೆ ಆದರೇ ಈ ಆಂತರಿಕ ಹಿತಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಮಣಿಸುವುದು ದುಸ್ಸಾಹಸವೇ ಸರಿ. ಅದರಲ್ಲೂ ತಮ್ಮ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ವಿರೋಧಕ್ಕಾಗಿ ರಾಜ್ಯಸರ್ಕಾರವೇ ಪರೋಕ್ಶವಾಗಿ ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನಿಗಳ ಭದ್ರತೆಯೊಂದಿಗೆ ಚಲ್ಲಾಟವಾಡುವ ಮೂಲಕ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಮೂಡಿಸಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದೌರ್ಭಾಗ್ಯವೇ ಸರಿ.

ಮೋದಿಯವರಿಗೆ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ತೊಂದರೆ ಕೊಟ್ಟಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಆವರ ಮೇಲೆ ಹಲ್ಲೆ ಅಥವಾ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದಲ್ಲಿ ಅದು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದವರಿಗೆ ಉಪಯೋಗಕ್ಕಿಂತಲೂ ಉರುಳಾಗುವ ಸಂಭವವೇ ಹೆಚ್ಚು ಎಂದು ಈಗಾಗಲೇ ಭಾರತದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಕಂಡಾಗಿದೆ. ಇಂದಿರಾ ಎಂದರೆ ಇಂಡಿಯಾ, ಇಂದಿರಾ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೇ ದೇಶವೇ ಇಲ್ಲಾ ಎನ್ನುವಂತೆ ಭ್ರಮೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿದ್ದ ಕಾಲವೊಂದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅಂತಹ ನಾಯಕಿಯೇ ದೂರದೃಷ್ಟಿಯ ಕೊರತೆಯಿಂದಾಗಿ, ತನ್ನದೇ ಅಂಗರಕ್ಷಕರ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಭರ್ಭರವಾಗಿ ಹತ್ಯೆಯಾದ ನಂತರ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ 400ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ಥಾನಗಳಿಸಿತ್ತು ಅದೇ ರೀತಿ ಚುನಾವಣೆಯ ಪ್ರಚಾರದ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೇ ಎಲ್.ಟಿ.ಟಿ.ಇ ಆತ್ಮಹತ್ಯಾದಳದಿಂದ ಅತ್ಯಂತ ದಯಾನೀಯವಾಗಿ ದೇಹವೂ ಸಿಗದಂತೆ ಛಿದ್ರ ಛಿದ್ರವಾಗಿ ರಾಜೀವ್ ಗಾಂಧಿಯವರು ಹತ್ಯೆಯಾದಾಗಲೂ ಭಾವುಕತೆಯಿಂದ ಜನರು ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸನ್ನೇ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ತಂದಿದ್ದರು ಎಂಬುದನ್ನು ಮನಗಾಣ ಬೇಕು.

ಸದ್ಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಮೋದಿಯವರು ಕೇವಲ ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿಯಷ್ಟೇ ಅಗಿರದೇ ವಿಶ್ವ ನಾಯಕರಾಗಿರುವಾಗ ಅವರನ್ನು ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಅಪಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಹಣಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೆ ಕೆಲ ದಿನಗಳ ವರೆಗೆ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಆಂತರಿಕ ಅಭದ್ರತೆ ಕಾಡ ಬಹುದಾದರೂ, ಅದರಿಂದ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗದೇ, ಜನರು ಮತ್ತೇ ಮೋದಿಯವವರ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಪ್ರಭಾವಿ ನಾಯಕನನ್ನು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ತಂದೇ ತರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೂ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ಅಶ್ಚರ್ಯವನ್ನು ಉಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ

ಗುಂಡಾಗಿರಿ ಮಾಡಿ ಜನರನ್ನು ಹೆದರಿಸಿ ಬೆದರಿಸಿ ಮತ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಇಲ್ಲವೇ ಹೆದರಿಸಿ ಬೆದರಿಸಿ ಮತ ಹಾಕಲು ಬರದಂತೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ, ಇಲ್ಲವೇ ಸರ್ಕಾರದ ವಿರುದ್ಧ ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಚಾರವನ್ನು ಮಾಡುವ ಮೂಅಕ ಅಥಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದು ಎಂದು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದವರು ಭಾವಿಸಿದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಅವರ ಭ್ರಮೆ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು. ಈಗ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಬಹಳ ಮುಂದುವರಿದಿದ್ದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಮೂಲಕ ಇವರು ಮಾಡುವ ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪುಗಳು ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗೂ ತಲುಪಿ ಜನರಿಗೆ ಯಾರು ತಪ್ಪು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಯಾರು ಸರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ತಲುಪುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣ, ಈ ರೀತಿಯ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಹೋರಾಟಗಳನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿ ರಚನಾತ್ಮಕವಾಗಿ, ಸಂವಿಧಾನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಹೋರಾಟ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಜನರ ಮನಗಳನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವ ಮೂಲಕ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲಿ. ಅಧಿಕಾರ ಎಂಬುದು ಎಂದಿಗೂ ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ ಎಂಬುದು 60 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಇಡೇ ದೇಶವನ್ನೇ ಆಳಿದ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸು ಹೇಳ ಹೆಸರಿಲ್ಲದಂತಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ, 80ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 2 ಸಂಸದರಿದ್ದ ಬಿಜೆಪಿ ಸಮರ್ಥವಾದ ವಿರೋಧಪಕ್ಷವಾಗಿ ಅಂದಿನ ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷದವನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ, ರಚನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಸಂವಿಧಾನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಎದುರಿಸಿದ ಪರಿಣಮವಾಗಿಯೇ ಇಂದು ಸತತವಾಗಿ ಎರಡು ಬಾರಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೇ ಎರಿರುವುದೇ ಜ್ವಲಂತ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ.

ಜನರು ಮೋದಿಯವರಿಗೇನೂ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯ ಪಟ್ಟವನ್ನು ಚಿನ್ನದ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಸುಖಾ ಸುಮ್ಮನೇ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸಂಘಟನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡವರು, ನಂತರ 3 ಬಾರಿಗೆ ಗುಜರಾತಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಅವಮಾನಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿ, ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಎದುರಿಸಿ, ಗುಜರಾತನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಪಥಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದದ್ದನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ಜನ ಅಭೂತಪೂರ್ವವಾಗಿ ಬಹುಮತದಿಂದ ಎರಡು ಬಾರಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದು ಗೆರೆಯನ್ನು ಮುಟ್ಟದೇ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕೆಂದರೆ ಅದರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಗೆರೆಯನ್ನು ಎಳೆಯಬೇಕು ಎನ್ನುವಂತೆ ಮೋದಿಯವರನ್ನು ಅಧಿಕಾರದಿಂದ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಅವರ ಸಾಧನೆಗಿಂತಲೂ ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದದ್ದನ್ನು ಅವರ ವಿರೋಧಿಗಳು ಮಾಡಿ ತೋರಿಸಿದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ಜನರ ಹೃದಯ ಗೆಲ್ಲಬಹುದೇ ಹೊರತು ಈ ರೀತಿಯ ಹಿಂಬಾಗಿಲಿನ ಪ್ರಯತ್ನ ಎಂದೂ ಕೈಗೂಡದು.

ದೇಶವಾಸಿಗಳಿಗೆ ಈ ರೀತಿಯಾದ ಅಸಹ್ಯಕರವಾದ ಅಹಿತಕರವಾದ ಘಟನೆಗಳು ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಹ್ಯವನ್ನೇ ಮೂಡಿಸಿ ಮತದಾನದಿಂದಲೂ ದೂರಾಗುವ ಸಂಭವವೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನೇ ಮೊನ್ನೆ ಪಬ್ಲಿಕ್ ಟಿವಿಯ ರಂಗನಾಥ್ ಅವರು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಬದುಕಬೇಕು ಎಂದರೆ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ರಾಜಕೀಯದಿಂದ ದೂರವಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ನಾವು ಬದುಕಬೇಕು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯ ಎಂದಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಮಾರ್ಮಿಕವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ದೇಶ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲೇ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಜೆಗಳೇ ಪ್ರಭುಗಳು ಹಾಗಾಗಿ ಅವರುಗಳೇ ಮತದಾನದಿಂದ ವಿಚಲಿತವಾದಲ್ಲಿ ಕ್ಷುದ್ರ ಶಕ್ತಿಗಳು ದೇಶದ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಹಿಡಿದು ದೇಶವನ್ನು ಅಧೋಗತಿಗೆ ತರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇರುವ ಕಾರಣ, ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಎಚ್ಚೆತ್ತು ದೇಶದ ಆಂತರಿಕ ಹಿತಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಸಾಂವಿಧಾನಿಕವಾಗಿಯೇ ಬಗ್ಗು ಬಡಿಯುವ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ ಅಲ್ವೇ?.

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನಡೆದ ವಿಧಾನ ಪರಿಷತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಯ ಫಲಿತಾಂಶ ನೆನ್ನೆ ಪ್ರಕಟವಾಗಿ ಬೆಜೆಪಿ ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ 11 ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದು ಬಹುಮತ ಗಳಿಸಿದೆ ಎನಿಸಿದರೂ ಕಳೆದ ಬಾರಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಗಳಿಸಿ ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷದೊಡನೆ 11 ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದು ಸಮಬಲ ಸಾಧಿಸಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ತನ್ನ ಬೆನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ತಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬೀಗುತ್ತಿದೆ. ಇನ್ನು6 ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ ಕನಿಷ್ಟ ಪಕ್ಷ 3 ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದೇ ತೀರುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ತೊಡೆ ತಟ್ಟಿದ್ದ ಜೆಡಿಎಸ್ ಯಥಾ ಪ್ರಕಾರ ಕೇವಲ 2 ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಗಳಿಸಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಪಕ್ಷೇತರ ಆರಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಕೂಲಂಕಶವಾಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಪಕ್ಷಾತೀತವಾಗಿ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣ ಢಾಳಾಗಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುವಂತಿದೆ.

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟೀಶರ ವಸಾಹತುವಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ದೇಶ ಸುಮಾರು 550+ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ರಾಜ್ಯಗಳಾಗಿ ವಿಭಜಿತವಾಗಿ ವಂಶಪಾರಂಪರ್ಯ ರಾಜರುಗಳು ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾ ನಂತರ ಉಕ್ಕಿನ ಮನುಷ್ಯ ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಬಾಯ್ ಪಟೇಲ್ ಅವರ ದಿಟ್ಟತನದಿಂದಾಗಿ ಈ ಎಲ್ಲಾ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನೂ ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ ಪ್ರಜೆಗಳಿಂದ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗಾಗಿ ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೊಸ್ಕರವೇ, ಪ್ರಜೆಗಳೇ ಆರಿಸಿ ಕಳುಹಿಸುವಂತಹ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವದ ಆಡಳಿತದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರಲಾಯಿತು.

ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಚನ್ನಾಗಿದೆ ಎನಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಭಾರತ ಪ್ರಪಂಚದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ದೇಶ ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಬೀಗ ತೊಡಗಿತು. ಆದರೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿಯೇ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣಕ್ಕೆ ದೇಶದ ಪ್ರಥಮ ಪ್ರಧಾನಿ ನೆಹರು ಅವರೇ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿದರು ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು. ತಮ್ಮ ನಂತರ ತಮ್ಮ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮಗಳು ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿಯವರೇ ಇರಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಪಕ್ಷದ ನಿಷ್ಥಾವಂತ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿ ತಮ್ಮ ಮಗಳನ್ನು ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ತಂದಿದ್ದಲ್ಲದೇ ನೆಹರು ಅವರ ನಿಧನನದ ನಂತರ ಅವರ ಚೇಲಾಗಳ ಒತ್ತಡದ ನಡುವೆಯೂ ಉಳಿದ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿಗರ ಒತ್ತಾಯದ ಮೇರೆಗೆ ಲಾಲ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಈ ದೇಶದ ಅಧಿಕಾರದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿದರೂ, ಕೇವಲ 20 ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ರಷ್ಯಾದ ತಾಷ್ಕೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ಪಾಕ್ ಜೊತೆ ಒಪ್ಪಂದದ ನಂತರ ವಿವಾದಾತ್ಮಕವಾಗಿ ನಿಧನ ಹೊಂದಿದ ನಂತರ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಇಂದಿರಾ, ಆಕೆಯ ಎರಡನೆಯ ಪುತ್ರ ಸಂಜಯ್ ಗಾಂಧಿ ಪುಂಡಾಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಈ ದೇಶ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿ ಬಂದದ್ದು ದುರಾದೃಷ್ಟಕರ

ಇಂಡಿಯಾ ಎಂದರೆ ಇಂದಿರಾ ಎನ್ನುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗಿನ ಭಟ್ಟಂಗಿಗಳ ನಡುವೆ ಆಕೆಯೇ ಸಾಕಿ ಸಲಹಿದ್ದ ಖಲೀಸ್ಥಾನ್ ಬೆಂಬಲಿಗರಾದ ಆಕೆಯ ಅಂಗರಕ್ಷಕರಿಂದಲೇ ಹತ್ಯೆಗೊಳಗಾಗಿ 24 ಗಂಟೆ ಕಳೆಯುವುದರೊಳಗೆ ಸಾಂಸದನಾಗುವುದು ಬಿಡಿ, ಯಾವುದೇ ರಾಜಕೀಯದ ಹುದ್ದೆಯ ಅನುಭವವಿಲ್ಲದೇ ವಿಮಾನ ಚಾಲಕನಾಗಿದ್ದ ಇಂದಿರಾ ಅವರ ಮೊದಲನೇ ಮಗ ರಾಜೀವ್ ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿ ಮಾಡಿದಾಗಲೇ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನೆಲಕಚ್ಚಿತ್ತು.

ಕೇಂದ್ರದ ಹಿರಿಯ ನಾಯಕರುಗಳೇ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ತೇಲುತ್ತಿರುವಾಗ ಇನ್ನು ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಕೇಳಬೇಕೇ? ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿ ನಿಧನರಾದ ನಂತರ, ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಕುಟುಂಬ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳು ಉದಯಿಸಿದವು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪನಿದ್ದರೆ, ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಗ, ಜಿಲ್ಲಾ ಪಂಚಾಯತ್ ನಲ್ಲಿ ಹೆಂಡತಿ ಇಲ್ಲವೇ ಕುಟುಂಬದ ಇತರೇ ಸದಸ್ಯರುಗಳೇ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಅನುಭವಿಸತೊಡಗಿದರು. ಮೇವು ಹಗರಣದಲ್ಲಿ ಲಾಲೂ ಪ್ರಸಾದ್ ಯಾದವ್ ಸೆರೆಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ ಸಂಧರ್ಭ ಎದುರಾದಾಗ, ಕೇವಲ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೆರುವ ಯಂತ್ರದಂತೆ ಗೃಹಿಣಿಯಾಗಿದ್ದ ಅನಕ್ಷರಸ್ಥೆ ರಾಬ್ಡಿ ದೇವಿಯನ್ನು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿಸಿ ಸೆರೆಮನೆಯಿಂದಲೇ ಬಿಹಾರವನ್ನು ಆಳ್ವಿಕೆ ನಡೆಸಿದ ಉದಾಹರಣೆಯೂ ಇದೆ.

ಇನ್ನು ರಾಜ್ಯದ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿಯೂ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣ ಪ್ರಖರವಾಗಿದ್ದು ದೇವೇಗೌಡರು ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಪ್ಪಾ, ಮಕ್ಕಳು, ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳು, ಸೊಸೆಯಂದಿರು, ಬೀಗರು, ಸಂಬಂಧಿಗಳೇ ಶಾಸಕರು, ಸಾಂಸದರು, ಜಿಲ್ಲಾ ಪಂಚಾಯಿತಿ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣ ಕೇವಲ ಅದೊಂದೇ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಇದೆ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾದೀತು. ನೆನ್ನೆ ಪರಿಷತ್ತಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದು ಬಂದಿರುವ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಲ್ಲಿ, ಡಿ.ಕೆ. ಶಿವಕುಮಾರ್ ಅವರ ಬಂಧುಗಳಾದ ರವಿ, ಸುಜಾ ಕುಶಾಲಪ್ಪ ಅವರ ಒಬ್ಬ ಸಹೋದರ ಶಾಸಕನಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ನಿರ್ಗಮಿತ ಎಂಎಲ್ಸಿ. ಪ್ರದೀಪ್ ಶೆಟ್ಟರ್ ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಾಲಿ ಶಾಸಕ ಜಗದೀಶ್ ಶೆಟ್ಟರ್ ಅವರ ಸಹೋದರ, ಮಾಜೀ ಪರಿಷತ್ತಿನ ಸಭಾಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಡಿ.ಹೆಚ್. ಶಂಕರ ಮೂರ್ತಿಗಳ ಮಗ ಡಿ ಎಸ್ ಅರುಣ್ ಶಿವಮೊಗ್ಗದಿಂದ ಬಿಜೆಪಿ ಪಕ್ಷದಿಂದ ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ. ಜೆಡಿಎಸ್ ನಿಂದ ಹೊಳೇನರಸೀಪುರದ ಶಾಸಕ ರೇವಣ್ಣನವರ ಪುತ್ರ ಸೂರಜ್ ಗೆಲುವು ಸಾಧಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನು ಬೆಳಗಾವಿ ಜಿಲ್ಲೆಯಂತೂ ಕತ್ತಿ, ಕೋರೆ, ಜಾರಕೀಹೊಳೆ ಕುಟುಂಬದ್ದೇ ರಾಜಕಾರಣವಾಗಿ ಅವರ ಕಿರಿಯ ಸಹೋದರ ಲಖನ್ ಈ ಬಾರಿಯ ಪರಿಷತ್ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದಿದ್ದರೆ, ಈಗ ಲಕ್ಷ್ಮೀ ಹೆಬ್ಬಾಳ್ಕರ್ ಅವರ ತಮ್ಮ ಚನ್ನರಾಜ್ ಹಟ್ಟಿಹೊಳಿ ಆಯ್ಕೆಯಾಗುವ ಮೂಲಕ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕನೇ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣ ಆರಂಭವಾಗಿದೆ. ಹೀಗೆ ಪಕ್ಷಾತೀತವಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಪಕ್ಷಗಳೂ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣ ಮಾಡತೊಡಗಿದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವಕ್ಕೆ ಬೆಲೆಯಾದರೂ ಹೇಗೆ ಬರುತ್ತದೆ? ಕುಟುಂಬದವರನ್ನೇ ಬೆಳೆಸುತ್ತಾ ಹೋದಲ್ಲಿ, ಪಕ್ಷದ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಪಾಡೇನು? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕಾಡುತ್ತದೆ.

ವಿಧಾನಸಭೆಯನ್ನು ಕೆಳಮನೆ ಎಂದು ಕರೆದರೆ, ವಿಧಾನ ಪರಿಷತ್ತನ್ನು ಶಾಸಕಾಂಗದ ಮೇಲ್ಮನೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೆಮ್ಮೆಯ ವಿಷಯವೇನೆಂದರೆ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸಂವಿಧಾನ ಜಾರಿಗೆ ಬರುವ ಮೊದಲೇ 1907ರಲ್ಲಿಯೇ ಚಿಂತಕರ ಚಾವಡಿ ಎಂದು ಮೈಸೂರು ಸಂಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಮೇಲ್ಮನೆ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಇದೇ ಮುಂದೆ ರಾಷ್ಟ್ರ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯಸಭೆ ಸ್ಥಾಪನೆಗೂ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು.

ಶಾಸನ ನಿರೂಪಣೆ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸಹಕಾರಿಯಾಗಲೆಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಕರ್ನಾಟಕ ವಿಧಾನ ಪರಿಷತ್ತು ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಈ ವಿಧಾನ ಪರಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ತಜ್ಞರು, ಅನುಭವಿಗಳು ನೇರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೇ ಇರುವನ್ನು ವಿಧಾನಸಭೆಯಿಂದ, ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಂದ, ಶಿಕ್ಷಕರ ಕ್ಷೇತ್ರ ಮತ್ತು ಪದವೀಧರರ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಿಂದ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದರೆ, ಕೆಲವು ಸದಸ್ಯರನ್ನು ರಾಜ್ಯಪಾಲರು ನಾಮಕರಣ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಶ್ರೀ ಕೆ.ಟಿ.ಭಾಷ್ಯಂ, ಗೊರೂರು ರಾಮಸ್ವಾಮಿ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್, ಎಂ.ಪಿ.ಎನ್.ಶಾಸ್ತ್ರಿ, ಬಸವರಾಜ ಕಟ್ಟೀಮನಿಮುಂತಾದ ಅನೇಕ ಮಹನೀಯರು ಪರಿಷತ್ತಿನ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದರು. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯದಿಂದ ಮುಕ್ತರಾದ, ಪೂರ್ವಗ್ರಹ ಪೀಡಿತರಾಗದ ಈ ರೀತಿಯ ಹಿರಿಯರು ಹಾಗೂ ತಜ್ಞರ ಸಲಹೆ-ಸೂಚನೆಗಳು ಸಿಗಬೇಕೆಂಬುದು ಮೇಲ್ಮನೆ ರಚನೆಯ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಆನಂತರ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಪರಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೂ ರಾಜಕೀಯದ ಗಂಧಗಾಳಿ ಬೀಸ ತೊಡಗಿ, ಪಂಚಾಯತ್ ರಾಜ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದ ನೀರ್ ಸಾಬ್ ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದ ಅಬ್ದುಲ್ ನಜೀರ್ಸಾಬ್, ವೈಕುಂಠ ಬಾಳಿಗಾ, ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾದಾಗ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಹೆಗಡೆ, ಪ್ರಚಂಡ ವಿರೋಧಪಕ್ಷದ ನಾಯಕ ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತಿ ಪಡೆದಿದ್ದ ಬಿಜೆಪಿಯ ಎ.ಕೆ.ಸುಬ್ಬಯ್ಯ ಮಳ್ಳೂರು ಆನಂದರಾವ್ ಮುಂತಾದ ಮಹನೀಯರುಗಳು ಮೇಲ್ಮನೆ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಪರಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರ ಚರ್ಚೆಗಳು ನಡೆದು ಉತ್ತಮವಾದ ಕಾನೂನುಗಳು ರೂಪಿತಗೊಂಡವು.

90ರ ದಶಕದಿಂದ ಈಚೆಗಂತೂ, ವಿಧಾನ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಸೋತವರು, ಜನರಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಲಾಗದ ನಾಯಕರುಗಳು ಪರಿಷತ್ತಿಗೆ ಹಿಂಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಆಯ್ಕೆಯಾಗುವ ಮೂಲಕ ಪರಿಷತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರುಗಳ ನಿರಾಶ್ರಿತ ತಾಣವಾಗಿರುವುದು ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ. ಈಗಂತೂ ವಿಧಾನ ಪರಿಷತ್ತಿನ ಶಾಸಕತ್ವ ಒಂದು ರೀತಿಯ ವ್ಯಾಪಾರವಾಗಿ ವಿವಿಧ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಶಾಸಕತ್ವವನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಇಳಿದು ಬಿಟ್ಟಿವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಕೋಟ್ಯಾಂತಹ ಹಣವನ್ನು ಖರ್ಚು ಮಾಡಿ ಪರಿಷತ್ತಿ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಲು ನೂರಾರು ಜನರು ತುದಿಗಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುತ್ತಾರೆ. ಈ ಬಾರಿಯಂತೂ ಮತಗಳು ಲಕ್ಷ ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿಗಳಿಗೆ ಬಿಕರಿಯಾಗಿ, ಹಣ ಕೊಟ್ಟವರು ಧರ್ಮಸ್ಥಳ ಮಂಜುನಾಥಸ್ವಾಮಿ ಮತ್ತು ತಿರುಪತಿ ತಿಮ್ಮಪ್ಪನ ಫೋಟೋದ ಮೇಲೆ ಆಣೆ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿದ್ದರು ಎನ್ನುವ ಸುದ್ದಿಯೂ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿತ್ತು ನಿಜಕ್ಕೂ ಛೇದದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ.

ಹೀಗೆ ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಆಯ್ಕೆಯಾದವರು ಪಕ್ಷ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಈ ರೀತಿ ಯಾವುದೇ ಕಟ್ಟು ಪಾಡುಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧರಾಗದೇ, ಗಾಳಿ ಬಂದಾಗ ತೂರಿಕೋ ಎನ್ನುವಂತೆ ಪಕ್ಷದಿಂದ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಹಾರುವ ಹಕ್ಕಿಗಳಾಗಿ ಇಂದಿನ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ನೈತಿಕತೆಯು ಉಳಿದಿಲ್ಲದೇ, ಲಾಭದಾಯಕ ವ್ಯವಹಾರವಾಗಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರನ್ನೇ ಕರೆತಂದು ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಪಾರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ವಿಸ್ತರಣಾವಾದಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿನ ಸಿದ್ದರಾಮಯ್ಯ ಮತ್ತು ಅವರ ಪುತ್ರ ಶಾಸಕರಾಗಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನು ದೇವೇಗೌಡರ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬವೇ ಸಕ್ರೀಯ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿದೆ. ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾದ ಬಿಜೆಪಿಯ ಯಡಿಯೂರಪ್ಪನವರ ಇಬ್ಬರು ಪುತ್ರರೂ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಡಿ.ಕೆ. ಶಿವಕುಮಾರ್ ಶಾಸಕರಾದರೆ, ಡಿ.ಕೆ. ಸುರೇಶ್ ಸಾಂಸದರು. ಇನ್ನೂ ಹೇಳ ಬೇಕೆಂದರೆ, ಪ್ರಸಕ್ತ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾದ ಬಸವರಾಜ್ ಬೊಮ್ಮಾಯಿ ಅವರೂ ಮಾಜೀ ಸಿಎಂ ಅವರ ಪುತ್ರರೇ. ಹಾಗಾಗಿ ಈಗ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷವೂ ಹೊರತಾಗಿಲ್ಲ. ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣ ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದು ವರೆದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕೆ ಮಾರಕವಾಗುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜೆಗಳು ಪ್ರಭುಗಳು ಎನ್ನುವ ಮಾತಿದೆ ಹಾಗಾಗಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆಯಾದರೂ ಧರ್ಮ, ಜಾತಿ, ಪಕ್ಷ, ಸಿದ್ಧಾಂತ ಹಣ, ಹೆಂಡ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಮರೆತು ನಿರ್ಧಾಕ್ಷಿಣ್ಯವಾಗಿ ಕುಟುಂಬ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿದಾಗಲೇ ಇದಕ್ಕೊಂದು ಶಾಶ್ವತವಾದ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ತರಬಹುದು ಅಲ್ಲವೇ?

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಕಳೆದ ಭಾನುವಾರ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಖ್ಯಾತ ಲೇಖಕರಾದ ಶ್ರೀ ಪ್ರವೀಣ್ ಮಾವಿನಕಾಡು ಮತ್ತು ಡಾ. ಸುಧಾಕರ್ ಹೊಸಳ್ಳಿ ಈ ಇಬ್ಬರು ಲೇಖಕರು ಬರೆದಿರುವ ಅವಿತಿಟ್ಟ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಎಂಬ ಕೃತಿ ಖ್ಯಾತ ರಂಗಕರ್ಮಿಗಳಾದ ಶ್ರೀ ಪ್ರಕಾಶ್ ಬೆಳವಾಡಿ ಶ್ರೀ ಆಖಿಲ ಭಾರತೀಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಷತ್ತಿನ ರಾಜ್ಯ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳದ ಶ್ರೀ ರಘುನಂದನ್ ಭಟ್ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ವಕೀಲರ ಪರಿಷತ್ತಿನ ಸಂಘದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾದ ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ಕುಮಾರ್ ಅವರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ಲೋಕಾರ್ಪಣೆ ಆಯಿತು.

ಈ ಪುಸ್ತಕ ಬಿಡುಗಡೆಯ ಕುರಿತಂತೆ ನಾಡಿನ ಬಹುತೇಕ ದೃಶ್ಯ ಮತ್ತು ಮುದ್ರಣ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಉತ್ತಮವಾಗಿ ವರದಿ ನೀಡಿದವಲ್ಲದೇ, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರು ಬದುಕಿದ್ದಾಗ ಬಗೆ ಬಗೆಯಾಗಿ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರನ್ನು ಎರಡು ಬಾರಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸಿದ ಅಂದಿನ ನೆಹರು ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿನ ಇಬ್ಬಂಧಿತನ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸೆಖೆಯನ್ನು ತಾಳಲಾರದೇ ಬಿಲದಿಂದ ಹೊರ ಬರುವ ಹಾವುಗಳಂತೆ, ಈ ಕಠು ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರಗಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಕೆಲವರು ಎಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಡೆದ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಈಗ ಕೆದಕುವ ಔಚಿತ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಸೋಜಿಗವೆನಿಸಿತು.

ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕೆಂದು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬ್ರಿಟೀಷರು ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಒಗ್ಗಟ್ಟಿನ ಕೊರತೆಯನ್ನೇ ಮುಂದಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಮ್ಮನ್ನೇ ಒಡದು ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಪಡೆದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿಯಪಡಿಸಲು ಮುಂದಾದ, ಅಂದಿಗೂ ಇಂದಿಗೂ ಮತ್ತು ಮುಂದೆಯೂ ಬುದ್ಧಿವಂತರು ಮತ್ತು ಶ್ರಮಜೀವಿಗಳಾಗಿರುವ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 3% ರಷ್ಟು ಇರುವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕುವ ಸಲುವಾಗಿ ತಲೆ ತಲಾಂತರದಿಂದಲೂ ಭಾರತದಲ್ಲಿದ್ದ ಜಾತೀ ಪದ್ದತಿ ಮತ್ತು ಅಸ್ಪೃಷ್ಯತೆಯನ್ನು ಮುಂದಾಗಿಟ್ಟು ಕೊಂಡು ಇವೆಲ್ಲದ್ದಕ್ಕೂ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೇ ಕಾರಣರು ಎಂಬ ಕಾಗಕ್ಕಾ ಗುಬ್ಬಕ್ಕಾ ಕಥೆಯ ಮೂಲಕ ದೇಶದಲ್ಲಿ ದಲಿತ ಮತ್ತು ಬಲಿತ ಎಂಬ ಹೊಸಾ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುವ ಮೂಲಕ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಈ ದೇಶವನ್ನು ತಮ್ಮ ವಸಹಾತುವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡರು.

ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಸುದೀರ್ಘವಾಗಿ ಮೊಘಲರ ಸತತ ಧಾಳಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಿಯೂ ಗುರುಕುಲ ಪದ್ದತಿಯ ಮೂಲಕ ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಅತ್ಯಂತ ಬಲಾಡ್ಯವಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಭಾರತ ದೇಶವನ್ನು ಬ್ರಿಟೀಷರ ಮೆಕಾಲೆ ಎಂಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಶಿಕ್ಷಣದ ಪದ್ದತಿಯ ಮೂಲಕ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಛಿದ್ರ ಛಿದ್ರ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ನೋಡ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯರದರೂ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಬ್ರಿಟೀಷರಾಗಿದ್ದಂತಹ ಭಾರತೀಯರನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾದರು. ಅಂತಹ ಕೆಲ ಕಲಬೆರೆಕೆ ಭಾರತೀಯರೇ ತಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರದ ತೆವಲಿಗಾಗಿ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹೊರಾಟ ಮಾಡುವಂತೆ ನಟಿಸುತ್ತಲೇ ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಬ್ರಿಟೀಷರೊಂದಿಗೇ ಬೆರೆತು ಹೋಗಿದ್ದರು ಎನ್ನುವುದು ವಿಪರ್ಯಾಸ.

ಇಂತಹ ಅಧಿಕಾರದಾಹಿತ್ವದ ಅಗ್ರೇಸರರಾಗಿ ಭಾರತದ ಪ್ರಥಮ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಪಂಡಿತ್ ಜವಹರ್ ಲಾಲ್ ಅವರಾಗಿದ್ದರು ಎನ್ನುವುದೇ ಈ ದೇಶದ ಕಳಂಕ. ಈ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ ಅಖಂಡ ಭಾರತವನ್ನು ತುಂಡರಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ತನ್ನ ಧೂರಣೆಗೆ ಅಡ್ಡ ಬರುತ್ತಿದ್ದವರ ವಿರುದ್ಧ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿ ಅವರನ್ನು ಗುರಾಣಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಮಟ್ಟ ಹಾಕಿದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇಕೆ ಅವಿತಿಡಬೇಕು?

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಈ ದೇಶದ ಬಹುತೇಕ ನಾಯಕರ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಚೂರಿ ಹಾಕಿಯೇ ನೆಹರೂ ಮತ್ತವರ ಕುಟುಂಬ ಸುಮಾರು 60 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಈ ದೇಶವನ್ನು ತಮ್ಮ ಜಹಗೀರು ಎನ್ನುವಂತೆ ಅಧಿಕಾರದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿದಿತ್ತಲ್ಲದೇ, ಇಂದಿಗೂ ಸಹಾ ಅದೇ ಧೋರಣೆಯಲ್ಲಿ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕೊಮುದಳ್ಳುರಿ ಎಬ್ಬಿಸುತ್ತಿರುವ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇಕೆ ಅವಿತಿಡಬೇಕು?

ನೆಹರು ಮತ್ತು ಮೊಹಮ್ಮದ್ ಅಲಿ ಜಿನ್ನಾ ಅವರ ವಯಕ್ತಿಯ ತೆವಲುಗಳಿಗಾಗಿ ಈ ದೇಶ ಇಬ್ಬಾಗವಾಗುವುದು ನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿ ಈ ದೇಶದ ಮೊದಲ ಪ್ರಧಾನಿಗಳು ಯಾರಾಗಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿಯವರ ನೇತೃತ್ವದ ನಡೆದ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ, ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಾಯಿ ಪಟೇಲರನ್ನೇ ಬಹುಮತದಿಂದ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದರೂ, ಮತ್ತದೇ ಗಾಂಧಿಯವರ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಹಾಕಿ ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಪ್ರಧಾನಿಯಾದ ನೆಹರು ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇಕೆ ಅವಿತಿಡಬೇಕು?

ದೇಶದ ಮೊದಲ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡ ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರು ಅವರು ಭಾರತದ ಮೊದಲ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಯನ್ನಾಗಿ ಶ್ರೀ ರಾಜೇಂದ್ರ ಪ್ರಸಾದ್ ಅವರನ್ನು ನೇಮಕ ಮಾಡಲು ಬಹುತೇಕ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿಗರು ನಿರ್ಧರಿದರೂ, ಪ್ರಸಾದ್ ಅವರು ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲರ ಆತ್ಮೀಯರು ಎನ್ನುವ ಒಂದೇ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಅಧ್ಯಕ್ಷರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲು ವಿರೋಧಿಸಿ, ಆ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬ್ರಿಟೀಷರ ಆದರ್ಶಕ್ಕೆ ಸರಿ ಹೊಂದುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಭಾರತದ ಕೊನೆಯ ವೈಸ್‌ರಾಯ್‌ ಆಗಿದ್ದ ಸಿ ರಾಜಗೋಪಾಲಾಚಾರಿಯವರಿಗೆ ಆದ್ಯತೆ ನೀಡಿದ್ದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇಕೆ ಅವಿತಿಡಬೇಕು?

ಪದೇ ಪದೇ ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಧಾಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದ ಗುಜರಾತಿನ ಸೋಮನಾಥ ದೇವಾಲಯದ ಪುನರ್ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಲು ದೇಶದ ಪ್ರಥಮ ಗೃಹಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಅವರು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡಾಗ ಮತ್ತದೇ ನೆಹರು ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಆ ದೇವಾಲಯದ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಹಣಕಾಸಿನ ನೆರವನ್ನು ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿದ್ದರು. ಸರ್ಕಾರ ಕೊಡದಿದ್ದರೇನಂತೆ ಎಂದು ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಂದ ಹಣವನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಬೃಹದಾದ ಸೋಮನಾಥ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿ ಅದರ ಉದ್ಭಾಟನೆಯ ಮುಂಚೆಯೇ ಪಟೇಲರು ಅಸುನೀಗಿದಾಗ, ಆ ದೇವಾಲಯದ ಉಧ್ಭಾಟನೆಗೆ ದೇಶದ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳಾಗಿ ಶ್ರೀ ಬಾಬು ರಾಜೇಂದ್ರ ಪ್ರಸಾದರು ಹೋಗಬಾರದೆಂದು ತಾಕೀತು ಮಾಡಿದ್ದ ನೆಹರು ಅವರ ಹಿಂದೂ ವಿರೋಧಿತನವನ್ನೇಕೆ ಅವಿತಿಡಬೇಕು?

ನೆಹರು ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡ ಕೂಡಲೇ ಹಿಂದೂ ಕೋಡ್ ಬಿಲ್ ಜಾರಿಗೆ ತರಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಕ್ಕೆ ಸಹಿಹಾಕಲು ವಿರೋಧಿಸಿದ ರಾಜೇಂದ್ರ ಪ್ರಸಾದರು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಜಾರಿಗೆ ತರುವ ಮೂಲಕ ದೇಶವಾಸಿಗಳೆಲ್ಲರಿಗೂ ಅವರ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಿಲುವಿನ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಒಂದೇ ರೀತಿಯ ಕಾನೂನು ಇರಬೇಕಂದು ಬಯಸಿದರು. ಇದೇ ನಿಲುವಿಗೆ ಅಂದಿನ ಅನೇಕ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿಗರು ಬೆಂಬಲಿಸಿದ ಕಾರಣ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ತಣ್ಣಗಾಗಿದ್ದ ನೆಹರು, ರಾಜೇಂದ್ರ ಪ್ರಸಾದ್ ಅವರ ಅಧಿಕಾರದ ಅವಧಿ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಎರಡನೇ ಬಾರಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಲು ನಿರಾಕರಿಸಿ ಸರ್ವಪಲ್ಲಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ 1955-56ರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಹಿಂದೂ ಕೋಡ್ ಬಿಲ್‌ಗಳನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದರು. ಈ ಮೂಲಕ ಹಿಂದೂ ವಿವಾಹ ಕಾಯಿದೆ, ಹಿಂದೂ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರ ಕಾಯಿದೆ, ಹಿಂದೂ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಮತ್ತು ಪಾಲಕತ್ವ ಕಾಯಿದೆ, ಹಿಂದೂ ದತ್ತು ಮತ್ತು ನಿರ್ವಹಣೆ ಕಾಯಿದೆಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರುವ ಮೂಲಕ, ವಿಶ್ವ ನಾಯಕನಾಗುವ ತೆವಲಿನಲ್ಲಿ ಬೆರಳಲ್ಲಿ ಬಗೆ ಹರಿಸಬಹುದಾಗಿದ್ದ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಸಮಸೆಯನ್ನು ವಿಶ್ವ ಸಂಸ್ಥೆಯ ವರೆಗೆ ಕೊಂಡ್ಯೊಯ್ದು ಇಂದಿಗೂ ಆ ಸಮಸ್ಯೆ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಂತೆ ಮಾಡಿದಂತೆ, ಈ ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆಗೊಳಿಸುವ ಮೂಲಕ ಇಂದಿಗೂ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಸಮಾನತೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇಕೆ ಅವಿತಿಡಬೇಕು?

ದೂರದೃಷ್ಟಿಯ ಕೊರತೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಅಲಿಪ್ತ ನೀತಿಯ ಭ್ರಮಾಲೋಕದಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡುತ್ತಲೇ ನೆಹರು ಹಿಂದೀ ಚೀನೀ ಭಾಯ್ ಎಂದು ಕನವರಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಚೀನಾ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಧಾಳಿ ನಡೆಸಿ ಲಢಾಕ್ ಪ್ರದೇಶದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಮೀಟರುಗಳ ಭೂಭಾಗವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳು ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿದಾಗ ಒಂದು ಹುಲ್ಲುಕಡ್ಡಿಯೂ ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಆ ಜಾಗ ಎಲ್ಲಿದೆ ಎಂದೇ ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ವ್ಯಂಗ್ಯವಾಡಿದ್ದ ಸತ್ಯವನ್ನೇಕೆ ಅವಿತಿಡಬೇಕು?

ನೆಹರು ಅವರು ನಿಧನರಾದ ನಂತರ ಆವರ ಮಗಳು ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ತರಲು ಮುಂದಾದ ನೆಹರು ಅವರ ವಂಧಿಮಾಗಧರ ಆಸೆಗೆ ತಣ್ಣೀರೆರಚಿ ಮಹಾನ್ ದೇಶಭಕ್ತ, ಸರಳ ಸಜ್ಜನ, ಅಜಾತಶತ್ರುಗಳಾಗಿದ್ದ, ಜನಾನುರಾಗಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಲಾಲ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಈ ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿ ಅಮೇರಿಕಾವನ್ನೂ ಎದುರು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಕಾಲು ಕೆರೆದುಕೊಂಡು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಮಣ್ಣುಮುಕ್ಕಿಸಿ ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದ ಕೆಲವೇ ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿವಾದಾತ್ಮಕವಾಗಿ ರಷ್ಯಾದಲ್ಲೇ ನಿಧನರಾದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಸಮಾದಿಗೆ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಜಾಗವನ್ನು ನೀಡಲು ನಿರಾಕರಿಸಿ ನಂತರ ಜನರ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ ಮಣಿದ ಅಂದಿನ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಇಬ್ಬಂಧಿತನವನ್ನೇಕೆ ಅವಿತಿಡಬೇಕು?

ಹೀಗೆ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಅವಿತಿಟ್ಟ ಇತಿಹಾಸಗಳು ಹೊರಗೆ ಬರುವ ಮೂಲಕ ಅದೆಷ್ಟೋ ಎಲೆಮರೆ ಕಾಯಿಯಂತಹ ಪ್ರಾಥಃ ಸ್ಮರಣೀಯ ವೀರ ಯೋಧರ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಬಲಿದಾನಗಳಿಂದ ಪಡೆದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಗೆದ್ದಲು ಹುಳಗಳು ಕಟ್ಟಿದ ಹುತ್ತದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಸೇರಿಕೊಂಡು ಅದೇ ಗೆದ್ದಲು ಹುಳುಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಹಾಕುವ ಹಾವಿನಂತೆ ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ವಕ್ಕರಿಸಿಕೊಂಡ ನೆಹರು ಮತ್ತವರ ಕುಟುಂಬದವರ ನಿಜವಾದ ಬಣ್ಣ ಬಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ದೇಶದ ನಿಜವಾದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಅರಿಯದಿದ್ದಲ್ಲಿ ದೇಶವನ್ನು ಸುಭಧ್ರವಾಗಿ ಕಟ್ಟಲಾಗದು ಮತ್ತು ಮುನ್ನಡೆಸಲಾಗದು ಎಂಬ ಸತ್ಯದಂತೆ ಪ್ರವೀಣ್ ಮಾವಿನ ಕಾಡು ಮತ್ತು ಡಾ. ಸುಧಾಕರ್ ಹೊಸಳ್ಳಿಯಂತಹ ನಿರ್ಭಿಡೆಯ ತರುಣರು ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಮಗದಷ್ಟು ಅವಿತಿಟ್ಟ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಬಯಲಿಗೆಳೆದು ಅಂದಿನ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ದೇಶವನ್ನು ಸಧೃಢವಾಗಿ ಪಡಿಸಬಹುದಲ್ಲದೇ, ಭಾರತವನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ವಿಶ್ವಗುರುವಾಗಿ ಮೆರೆಸಬಹುದಲ್ಲವೇ?

ಏನಂತೀರಿ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಅದು 2014 ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣಾ ಸಮಯ. ಅದಾಗಲೇ ಎರಡು ಆಡಳಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಹಗರಣದ ಮೇಲೆ ಹಗರಣಗಳ ಆಡಳಿತ ನಡೆಸಿದ್ದ ಮನಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಸರ್ಕಾರದ ಮೇಲೆ ಇಡೀ ದೇಶವಾಸಿಗಳ ಆಕ್ರೋಶವಿದ್ದಾಗ ಶುದ್ಧ ಹಸ್ತನಾಗಿ, ದಕ್ಷ ಆಡಳಿತಗಾರನಾಗಿ ಗುಜರಾತನ್ನು ಮುನ್ನೆಡೆಸಿದ್ದ ನರೇಂದ ಮೋದಿಯವರು ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೆ ಆಶಾವಾದಿಯಾಗಿ ಕಂಡ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಅದ್ಭುತವಾದ ಬಹುಮತದೊಂದಿಗೆ ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಸಂಸತ್ತನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುವಾಗ ಸಂಸತ್ತಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳಿಗೆ ಭಕ್ತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಸಂಸತ್ತನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ನಾ ಮೇ ಖಾವುಂಗಾ ಔರ್ ಖಾನೇ ದೂಂಗಾ! ಎಂಬ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳು ಇದುವರೆವಿಗೂ ಅದನ್ನೇ ಅಕ್ಷರಶಃ ಪಾಲಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಹೆಮ್ಮೆಯ ವಿಷಯವೇ ಸರಿ. ಮೋದಿಯವರು ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಜನರ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು ಬೆಟ್ಟದಷ್ಟಿದ್ದವು. ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಬಾಹ್ಯವಾಗಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಇದ್ದವು. ಮೋದಿಯವರು ಅವುಗಳನ್ನು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಲೇ, ದೂರದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಾಗಿ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸರ್ಕಾರೀ ಧಾಖಲೆ ಮತ್ತು ಸೇವೆಗಳಿಗೆ ಆಧಾರ್ ಕಾರ್ಡ್ ಜೋಡಣೆ, ನೋಟ್ ಅಮಾನಿಕರಣ, ಜಿ.ಎಸ್.ಟಿ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಜಾರಿಗೆ ತಂದಾಗ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ತತ್ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆ ಎನಿಸಿದರೂ, ದೇಶದ ಹಿತದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಾಗಿ ಮೋದಿಯವರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಥನೆ ಮಾಡಿದರು. ಇದರ ಮಧ್ಯೆ, ಪುಲ್ವಾಮಾ ಧಾಳಿಯಾದಾಗ, ನಮ್ಮ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಶತ್ರುಗಳ ನೆಲೆಯೊಳಗೆ ನುಗ್ಗಿಸಿ ತಕ್ಕ ಪಾಠ ಕಲಿಸಿದ ಮೇಲಂತೂ ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರದ ಮೇಲಿನ ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿದ ಕಾರಣ ಎಲ್ಲಾ ವಿರೋದಾಭಾಸಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಎರಡನೇ ಬಾರಿ ಮೋದಿಯವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟೂ ದೊಡ್ಡದಾದ ಬೆಂಬಲದೊಂದಿಗೆ ಅದರಲ್ಲೂ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ 25+1 ಬಿಜೆಪಿ ಸಂಸಾದರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ತಂದರು.

ಮೋದಿಯವರು ಎರಡನೇ ಬಾರೀ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ತ್ರಿವಳಿ ತಲಾಖ್, article-370 & 35A ದಿಟ್ಟತನದಿಂದ ತೆಗೆದು ಹಾಕುವ ಮೂಲಕ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಜನರಿಗೆ ಸ್ವಾಯುತ್ತತೆ ದೊರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, CAA & NRC ಜಾರಿಗೆ ತರುವ ಮೂಲಕ ನುಸುಳುಕೋರರನ್ನು ಹೊರದಬ್ಬಲು ಮುಂದಾದರು. ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದಲೂ ನೆನೆಗುದಿಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ರಾಮ ಜನ್ಮಭೂಮಿಯ ವಿಷಯವನ್ನು ನಾಜೂಕಾಗಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಮೂಲಕವೇ ಬಗೆಹರಿಸಿ, ರಾಮ ಮಂದಿರದ ಶಿಲಾನ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಪ್ರಧಾನಿಗಳು ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದಾಗಲಂತೂ, ಅಬ್ಭಾ, ಎರಡನೇ ಬಾರಿ ಮೋದಿಯವರನ್ನು ಆಯ್ಕೆಮಾಡಿದ್ದು ಸಾರ್ಥಕವಾಯಿತು ಎಂದು ತಮ್ಮ ಬೆನ್ನನ್ನೇ ತಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಭಾರತಿಯರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯೇನಲ್ಲ.

ಇಷೃರ ಮಧ್ಯೆ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲೊಂದು ರಾಜಕೀಯ ಕ್ಷಿಪ್ರಕ್ರಾಂತಿಯನ್ನು ನಡೆಸಿ ಅಪರೇಷನ್ ಕಮಲದ ಮೂಲಕ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಮತ್ತು ಪಕ್ಷೇತರ ಶಾಸಕರ ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೊಡಿಸಿ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಯಡೆಯೂರಪ್ಪಾ ಅವರ ಮುಖಾಂತರ ಕಮಲವನ್ನು ಅರಳಿಸುವ ಮುಖಾಂತರ ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯಸರ್ಕಾರ ಎರಡೂ ಕಡೆ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ಆರ್ಥಿಕ ನೆರವಿನ ಹೊಳೆಯೇ ಹರಿಯುವುದಲ್ಲದೇ ಎರಡೂ ಸರ್ಕಾರದ ನಡುವಿನ ಬಾಂಧ್ಯವ್ಯ ಸುಂದರವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯನ್ನು ಹರಿಸಿದ್ದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.

ನಾವೊಂದು ಬಗೆದರೆ, ದೈವವೊಂದು ಬಗೆದೀತು ಎನ್ನುವಂತೆ ಕೊರೋನಾ ಮಹಾಮಾರಿ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ವಕ್ಕರಿಸಿ ಎಲ್ಲವೂ ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಆದ ನಂತರ ಅದೇಕೋ ಕೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯಸರ್ಕಾರ ಎರಡಕ್ಕೂ ಗರ ಬಡಿದಂತಾಗಿ, ಹೈವೇನಲ್ಲಿ ವೇಗವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ವಾಹನಕ್ಕೆ ಏಕಾಏಕಿ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿದಾಗ ಹೇಗೆ ವಾಹನ ಅಲ್ಲೋಲ ಕಲ್ಲೋಲವಾಗಿ ದಿಕ್ಕಾಪಾಲಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಅದೇ ರೀತಿ ಈ ಸರ್ಕಾರದ್ದಾಯಿತು ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು.

ಹೌದು ನಿಜ ಕೋವಿಡ್ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನಿಯಮಗಳು ಮತ್ತು ಲಸಿಕಾ ಅಭಿಯಾನಗಳು ಜನಪರವಾಗಿದ್ದರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ತೆರಬೇಕಾದ ಬೆಲೆಯಂತೂ ತಾಳಲಾಗದಾಗಿದೆ. ಜನಾವಶ್ಯಕವಾದ ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಏರಿಸುತ್ತಲೇ ಹೋಗಿರುವುದರಿಂದ ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಬೆಲೆಗಳು ಗಗನಕ್ಕೇರಿ, ಕೋವಿಡ್ ನಿಂದ ಅದಾಗಲೇ ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದ ಮಧ್ಯಮವರ್ಗದ ಜನರ ಮೇಲೆ ಬರೆ ಎಳೆದಂತಾಗಿದೆ. ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ಘೋಷಿಸಿದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಪರಿಹಾರ ಧನ ಯಾರಿಗೆ ತಲುಪಿತು ಎಂಬುದರ ಕುರಿತಾದ ಮಾಹಿತಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಕಣ್ಣಿಗ ಕಾಣದ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲೇ ಸರಿಹೊಂದಿ ಹೋಗಬಹುದಾದ ಪರಿಹಾರಗಳನ್ನು ಘೋಷಿಸುವ ಬದಲು ಅದೇ ಧನವನ್ನು ಜನರಿಗೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವಂತೆ ದಿನ ನಿತ್ಯಉಪಯೋಗಿ ವಸ್ತುಗಳ ಬೆಲೆ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬಳಸಿದ್ದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅನುಕೂಲವಾಗುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲವೇ?

ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಬಿಡಿ, 80-120ರ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಅಡುಗೆ ಎಣ್ಣೆಯ ಬೆಲೆಯೂ 160-180ಕ್ಕೆ ಏರಿದ ಪರಿಣಾಮ ಜನರು ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಹಿಡಿಶಾಪ ಹಾಕಿದ್ದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ವಿದೇಶದಿಂದ ಅಮದು ಮಾಡುವ ತಾಳೇ ಎಣ್ಣೆಯ ಬೆಲೆ ಹೆಚ್ಚಾದರೆ ದೀಪದ ಎಣ್ಣೆ, ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿ ಎಣ್ಣೆ, ಕಡಲೇ ಕಾಯಿ ಎಣ್ಣೆಯ ಬೆಲೆ ಹೆಚ್ಚೇಕೆ ಆಯಿತು? ಎಂಬುದನ್ನು ಅದನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವುದು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಯೋಚಿಸಿಯೇ ಇಲ್ಲ.

ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ಪರ ಮಾತನಾಡುವ ದೇಶಭಕ್ತ ಮತ್ತು ವಿರುದ್ಧ ಮಾತನಾಡುವ ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳು ಎಂಬ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಈಗಾಗಲೇ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಬೆಕ್ಕಿಗೆ ಗಂಟೆ ಕಟ್ಟುವವರು ಯಾರು? ಎಂಬಂತೆ ಯಾರೂ ಸಹಾ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವವರೇ ಇಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಈ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಪ್ರಜೆಗಳು ಎಂದರೆ ಕೇಳಿ ಕೇಳಿದಾಗಲೂ ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆ ಇಡುವ ಕೋಳಿ ಎಂಬಂತಾಗಿದೆ.

ಇನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕದ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದಕ್ಕಿಂತಲಲೂ ಸುಮ್ಮನಿರುವುದೇ ಲೇಸೇನೋ? ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಮತ್ತು ಜನತಾದಳದ ಸಮ್ಮಿಶ್ರ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಕೆಡವಿ ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗಲಿಂದಲೂ ಸುಲಲಿತವಾಗಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ನಡಸಲು ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲಾ. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರಕೃತಿಯೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದೂ ಸತ್ಯ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಬರ ನಂತರ ಪ್ರವಾಹ ಅದಾದ ನಂತರ ಮಂತ್ರಿಮಂಡಲ ರಚನೆ, ಉಪಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೈಪಾಳಯವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದವರನ್ನು ಗೆಲ್ಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅದಾದ ನಂತರ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಂತ್ರಿಮಂಡಲದ ವಿಸ್ತರಣೆ. ಅತೃಪ್ತರ ಮೂಗಿಗೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಸವರಿದಂತೆ ನಿಗಮ ಮತ್ತು ಮಂಡಳಿಗಳ ಅಧ್ಯಕ್ಶ ಪಟ್ಟ ಕೊಡುವುದರಲ್ಲಿ ಹೈರಾಣದ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಕೋವಿಡ್ ವಕ್ಕರಿಸಿದ ಮೇಲಂತೂ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರ ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ಕಾಡುವಂತೆ ಅದೃಷ್ಯವಾಗಿಹೋಯಿತು. ಎಲ್ಲವೂ ಪಟ್ಟಭಧ್ರ ಅಧಿಕಾರಿಗಳದ್ದೇ ಕಾರುಬಾರು. ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಮಾಡುವುದು ನಂತರ ಅದಾವುದೋ ಸಿನಿಮಾ ನಟನ ಸಿನಿಮಾಕ್ಕೆ ಹೊಡೆತ ಬೀಳುತ್ತದೆ ಎಂದು ವಿನಾಯಿತಿ ಕೊಡುವುದು. ನೈಟ್ ಕರ್ಫೂ ಹೇರುವುದು ನಂತರ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಆಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸಡಿಲಿಸುವುದು. ಲಾಕ್ದೌನ್ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಅಂಡೆಲೆದು ಕೋವಿಡ್ ಹರಡಿದ ಮತ್ತು ಆಶಾ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಮೇಲೆ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಎಸಗಿದವರ ಮೇಲೆ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹಿಂಜರಿಯುವುದು. ಯಾವುದೋ ಕ್ಷುಲ್ಲುಕ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧವೇ ಇಲ್ಲದ ಶಾಸಕನ ಮನೆಯನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿದವರ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿವರಗಳು ಇದ್ದರೂ ಅವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಲು ಮೀನಾ ಮೇಷ ಎಣಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸರ್ಕಾರದ ಅಸ್ಥಿತ್ವವೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಯಿತು.

ಇಷ್ಟರ ಮಧ್ಯೆ ಕಂಡ ಕಂಡವರೆಲ್ಲಾ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಕುರ್ಚಿಗೆ ಕರ್ಛೀಘ್ ಹಾಕಿದರೇ ಕೆಲವರಂತೂ ಟವೆಲ್ ಹಾಕಿ ತಾವೇ ಭಾವಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡಿ, ಕಡೆಗೆ ಜಾತೀ ಸಮೀಕರಣದಲ್ಲಿ ಅಂದರಕೀ ಮಂಚಿವಾಡು ಅನಂತರಾಮಯ್ಯ ಎನ್ನುವ ತೆಲುಗು ಗಾದೆಯಂತೆ ಬೊಮ್ಮಾಯಿಯವರನ್ನು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಮಠಾಧೀಶರ ಲಾಬಿಗೆ ತನ್ನನ್ನೇ ತಾನು ಬಲಿಷ್ಟ ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಬಿಜೆಪಿ ಹೈಕಮಾಂಡ್ ಮಣಿದಿದ್ದು ಅಚ್ಚರಿ ಎನಿಸಿತು.

ಈ ಬಿಜೆಪಿ ನಾಯಕರುಗಳು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಮನ್ನಾ ತಮ್ಮದು ಹಿಂದು ಪರ ಪಕ್ಷ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವವರು ಅಧಿಕಾರ ಸಿಕ್ಕ ಕೂಡಲೇ ನಿಜವಾದ ಜಾತ್ಯಾತೀತರಿಗಿಂತಲೂ ಅಧಿಕವಾದ ಜಾತ್ಯಾತೀತನವನ್ನು ತೋರುತ್ತಾ ತಮಗೆ ಮತ ನೀಡಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ತಂದ ಹಿಂದೂಗಳ ಮೇಲೆಯೇ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ನಡೆಸುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಚ್ಚರಿ ಮತ್ತು ಅಕ್ಷಮ್ಮ್ಯ ಅಪರಾಧವೇ ಸರಿ.

ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆ ಎಂದರೆ 9.12.2009 ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ನೀಡಿದ್ದ ಆದೇಶವನ್ನು ಈಗ ಪಾಲಿಸಲು ಮುಂದಾಗಿ ಏಕಾಏಕಿ ರಾತ್ರೋ ರಾತ್ರಿ ಹಿಂದೂಗಳ ಶ್ರದ್ಧಾ ಕೇಂದ್ರವಾದ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಕೆಡವಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಖಂಡನೀಯವಾಗಿದೆ. ಚೋಳರ ಕಾಲದ್ದು ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇರುವ ಸುಮಾರು 800 ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸವಿದ್ದ ನಂಜನಗೂಡಿನ ಬಳಿಯ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ರಸ್ತೆ ಅಗಲೀಕರಣದ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಕೆಡವಿ ಹಾಕುವ ಮೂಲಕ ನಿಜಕ್ಕೂ ಹಿಂದೂಗಳ ಔದಾರ್ಯತೆಯನ್ನು ದುರುಪಯೋಗ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ ಎಂದರು ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು.

ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟಿನ ಆದೇಶದ ಪ್ರಕಾರ, ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅನಧಿಕೃತವಾಗಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿರುವ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಯಾಗುವಂತಹ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಕೆಡವಿ ಹಾಕಬಹುದು ಎಂಬ ನಿಯಮದ ಆಧಾರವಿದೆಯೇ ಹೊರತು, ಹಳೆಯ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಏಕಾ ಏಕಿ ಕೆಡುವಿ ಎಂದು ಎಲ್ಲೂ ಹೇಳಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ದೇವಾಲಯದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯನ್ನು ಕೂಲಂಕಷವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸಿ ನಂತರ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸೂಚಿಸಿದೆಯೇ ಹೊರತು ಏಕಾ ಏಕಿ ರಾತ್ರೋ ರಾತ್ರಿ ಕೆಡವಲು ಯಾವುದೇ‌ ಹಕ್ಕಿಲ್ಲ.

ಈಗ ಕೆಡವಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿರುವ ನೂರಾರು ದೇವಾಲಯಗಳು ನೆನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿರದೇ, ಈ ರಸ್ತೆಗಳ ನಿರ್ಮಾಣವೇಕೇ? ಬದಲಿಗೆ ಭಾರತದ ಸಂವಿಧಾನ,ಕಾನೂನುಗಳು ರೂಪುಗೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೂ ಮೊದಲೇ ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಿರ್ಮಾಣವಾದದ್ದು ಎಂಬ ಕನಿಷ್ಠ ಪರಿಜ್ಞಾನವೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿ ಹೋಗಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಅಕ್ರಮವೆಂದು ಘೋಷಿಸಿ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಒಡೆದು ಹಾಕುವುದಕ್ಕೇ ಇವರನ್ನು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ತಂದಿದ್ದು?

ಹೀಗೆಯೇ ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಹೋದಲ್ಲಿ, ನದಿ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಸಮೀಪವಾಗಿದೆ ಎಂಬ ನೆಪವೊಡ್ಡಿ ನಾಳೆ ನಂಜನಗೂಡಿನ ನಂಜುಂಡೇಶ್ವರನ ದೇವಾಲಯವನ್ನೂ ಕೆಡವಿ ಹಾಕಿದರೂ ಅಚ್ಚರಿ ಪಡಬೇಕಿಲ್ಲ.

ಹಿಂದೂಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳು ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದರೂ ಹಿಂದುಗಳ ಶ್ರದ್ಧಾ ಭಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆಯೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿ ಹೋಗಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದುಃಖಕರವಾದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಕಾನೂನು ಅನ್ಯ ಮತದವರಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಕಾನೂನು ಎಂಬುವಂತಾಗಿರುವುದು ವಿಪರ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ.

ಅದೇ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಹೊತ್ತಲ್ಲದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕರ್ಕಶವಾಗಿ ಪ್ರತೀ ದಿನವೂ ಎತ್ತರದ ಧ್ವನಿವರ್ಧಕಗಳ ಮೂಲಕ ಕೂಗುವುದನ್ನೂ ನಿಷೇಧಿಸಲು ಆದೇಶನೀಡಿದೆ, ಬಲವಂತದ ಮತಾಂತರ ಮಾಡಬಾರದು ಎಂಬ ಆದೇಶವಿದೆ. ಲವ್ ಜಿಹಾದ್ ಮಾಡುವುದು ಕಾನೂನು ಪ್ರಕಾರ ಶಿಕ್ಷಾರ್ಹವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಯಾವುದೇ ಆದೇಶಗಳಿಗೂ ಕವಡೆಯ ಕಾಸಿನ ಕಿಮ್ಮತ್ತೂ ಕೊಡದವರು ಈಗ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಒಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಮಾನವೀಯ ಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿದೆ.

ದೇಶ ಮೊದಲು ಧರ್ಮ ಆನಂತರ ಹಾಗಾಗಿ ಇಡೀ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಏಕರೂಪ ನಾಗರಿಕ ಸಂಹಿತೆ ಜಾರಿಗೆ ತರುವಂತೆ ಇದೇ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಆದೇಶ ನೀಡಿದ್ದರೂ ಜಾರಿಗೆ ತರುವುದಕ್ಕೆ ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕುತ್ತಿರುವ ಈ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಪುರಾತನ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಒಡೆಯಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ?

ಹಿಂದೂಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಗೋಮಾತೆ ಎಂದು ಪೂಜಿಸುವ ಹಸುಗಳನ್ನು ಅಕ್ರಮವಾಗಿ ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡಿ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೇ ಅನಧಿಕೃತ ಕಸಾಯಿಖಾನೆಗಳಲ್ಲಿ ಕತ್ತರಿಸುವುದನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲಾಗದ ಈ ಸರ್ಕಾರ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪೂಜಿಸುವ ಆನೆಗಳನ್ನು ವಶಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗುವ ಮೂಲಕ ಹಿಂದೂಗಳ ಧಾರ್ಮಿಕ ನಂಬಿಕೆಗಳಿಗೆ ದ್ರೋಹ ಮಾಡುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ?

ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಜಲ್ಲಿಕಟ್ಟು ವಿರುದ್ಧ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ ಆದೇಶವಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ತಡೆಯಲು ಅಲ್ಲಿನ ಸರ್ಕಾರ ದಿಟ್ಟ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದು ಕೊಳ್ಳ ಬಹುದಾದರೇ, ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೇಕೆ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಕೆಡವುದನ್ನು ತಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಯಕ್ಷ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿದೆ.

ನಿಜ ಹೇಳ ಬೇಕೆಂದರೆ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಅಬಕಾರಿ ಇಲಾಖೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆದಾಯವನ್ನು ಬರುವುದು ನಮ್ಮ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳಿಂದಲೇ. ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಧೃಢವಾಗಿರುವ ಬಹುತೇಕ ಖಾಸಗೀ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಯಾವುದೋ ಕುಂಟು ನೆಪವೊಡ್ಡಿ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಮುಜರಾಯಿ ಇಲಾಖೆಗೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುಖಾಂತರ ಅಲ್ಲಿನ ಆದಾಯವನ್ನು ಬಾಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ದೇವಾಲಯಗಳ ಹುಂಡೀ ಕಾಸಿನ ಹಣ ಬೇಕು ಅದರೆ ದೇವಾಲಯಗಳು ಬೇಡ ಎಂದು ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆ ಇಡುವ ಕೋಳಿಯನ್ನೇ ಕತ್ತರಿಸಲು ಹೊರಟಿರುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ?

ರಾಜಕಾಲುವೆ ಮೇಲೆ ಕಟ್ಟಿರುವ ರಾಜಕಾರಣಿ ಮತ್ತು ಖ್ಯಾತ ನಟರ ಮನೆಗಳನ್ನು ಒಡೆಯುವುದನ್ನು ಸರ್ಕಾರ ತಪ್ಪಿಸ ಬಹುದಾದರೇ, ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಶ್ರದ್ಧಾ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪೂಜಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರುವ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೇ?

ಇಂದಿನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಅಸಾಧ್ಯ ಎನ್ನುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ನಿಜವಾದ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ನಾಶ‌ ಪಡಿಸುವುದರ ಬದಲು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ಸ್ಥಳಾಂತರ ಮಾಡ ಬಹುದಾಗಿದೆ. ಈರೀತಿಯ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ಈಗಾಗಲೇ ಹತ್ತು ಹಲಾವಾರು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆ.

ಈ‌ ಲೇಖನ ಬರೆದು ಮುಗಿಸುವ ವೇಳೆಗೆ ಹಿಂದೂಗಳು ಮತ್ತು ಹಿಂದೂಪರ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಎಚ್ಚರಿಕೆ, ಆಗ್ರಹ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳಿಗೆ ಮಣಿದು ಸರ್ಕಾರ ದೇವಾಲಯಗಳ ನಾಶಕ್ಕೆ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾದ ತಡೆ ಹಾಕಿ ಈ ಕುರಿತಂತೆ ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದೆ.

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಸರ್ಕಾರದ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಗಳಿಂದ ರೋಸೆತ್ತು ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ತಂದರೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ನಡೆಯಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ದೈನಂದಿನ ಜೀವನ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ನಂಬಿಕೆಗಳಿಗೇ ಪೆಟ್ಟು ಬೀಳುವಂತಾಗಿರುವುದು ಬಾಣಲೆಯಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಬೆಂಕಿಗೆ ಬಿದ್ದಂತಾಗಿ, ಅತ್ತ ದರಿ ಇತ್ತ ಪುಲಿ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ.

ಚಿನ್ನದ ಸೂಜಿ ಎಂದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಚುಚ್ಚಿ ಕೊಳ್ಳಲಾಗದು ಅಲ್ವೇ? ಆಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ತಂದವರು ತಮ್ಮ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಕಾಪಡಲಾರರು ಎಂದು ತಿಳಿದಾಗ ಅವರನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯೂ ಇರುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲವೇ?

ಕಾಲ ಇನ್ನೂ ಮಿಂಚಿಲ್ಲ. ಮಿಂಚಿ ಹೋದ ನಂತರ ಚಿಂತಿಸಿ ಫಲವಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವಂತೆ ಎರಡೂ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಈ ಕೂಡಲೇ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಂಡು ಜನಪರ ಆಡಳಿತ ನೀಡದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಭಾರೀ ಬೆಲೆಯನ್ನೇ ತೆರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಬಹುಮತ ಪಡೆದವರು ಆಡಳಿತ ನಡೆಸುವ ಅಥಿಕಾರ ಪಡೆದರೆ, . ಬಹುಮತ ಪಡೆಯದವರು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷವಾಗುತ್ತಾರೆ.  ದೇಶದ ಹಿತದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ದೇಶದ ಆಗು ಹೋಗುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸೂಕ್ತ ತೀರ್ಮಾನಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷದಷ್ಟೇ ಜವಾಬ್ಧಾರಿ ವಿರೋಧಪಕ್ಷಕ್ಕೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳನ್ನು ಕಾವಲು ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, 

ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷ ಎಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷ ಮಾಡುವ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸಗಳನ್ನೂ ವಿರೋಧಿಸಲೇ ಬೇಕೆಂಬ ನಿಯಮವೇನಿಲ್ಲ. ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷವು ರಚನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿಭಾಯಿಸುವ ಮೂಲಕ ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷ ದೇಶವನ್ನು ಸರಿಯಾದ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕೊಂಡ್ಯೊಯ್ಯುವ ಗುರುತರ ಜವಾಬ್ಧಾರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ.  ದೇಶ ಸಂಕಷ್ಟದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವಾಗ ಒಬ್ಬ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕ   ಹೇಗೆ ವರ್ತಿಸಬೇಕು? ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಸತ್ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟ ಶ್ರೀ ಅಟಲ್ ಬಿಹಾರಿ ವಾಜಪೇಯಿ ಮತ್ತು ಶ್ರೀ ನರಸಿಂಹ ರಾಯರ ಈ ಸುಂದರ ಪ್ರಸಂಗವನ್ನು  ಇಂದಿನ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದವರು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಮನನ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಅದು 90ರ ದಶಕದ ಆರಂಭ ಕಾಲ. ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರದ ಸಮಯದಲ್ಲಿಏ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಪಕ್ಷದ ಹಿರಿಯ ನಾಯಕ ಮಾಜೀ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ಶ್ರೀ ರಾಜೀವ್ ಗಾಂಧಿಯವರು ಮಾನವ ಬಾಂಬ್ ಸ್ಪೋಟದಲ್ಲಿ ಅಸುನೀಗಿ, ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಮತ್ತು ಅದರ ಮಿತ್ರ ಪಕ್ಷಗಳು ಸರಳ ಬಹುಮತ ಪಡೆದು ಹಿರಿಯ ಮುತ್ಸದ್ದಿ ಶ್ರೀ ನರಸಿಂಗರಾವ್ ಅವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಟಲ್ ಬಿಹಾರಿ ವಾಜಪೇಯಿ ನೇತೃತ್ವದ ಬಿಜೆಪಿ ಸುಮಾರು 120 ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿ ವಿರೋಧಪಕ್ಷದ ಸ್ಥಾನ ಗಳಿಸುತ್ತದೆ. ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ರಿಸರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕಿನ ಮಾಜೀ ಗವರ್ನರ್ ಅಗಿದ್ದ ರಾಜಕೀಯೇತರ ವ್ಯಕ್ತಿ ಶ್ರೀ ಮನಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ಹಣಕಾಸು ಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವ ಮುಖಾಂತರ ದೇಶದ ಜನರ ಹುಬ್ಬೇರುವಂತೆ ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ ರಾಯರು.

ಹಣಕಾಸು ಸಚಿವರಾಗಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡ ಮನಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದ ರಾಯರು, ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಖಜಾನೆಯಲ್ಲಿ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಹಣವಿದೆ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ.  ಪ್ರಧಾನಿಗಳ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಮನಮೋಹನ ಸಿಂಗರು ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ,  ಸದ್ಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ದೇಶ ದಿವಾಳಿತನಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ  ಅಂಚಿನಲ್ಲಿದೆ. ಈಗ ಉಳಿದಿರುವ ಹಣದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 09 ದಿನಗಳವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ದೇಶವನ್ನು ನಡೆಸಲು ನಮಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದು ಎಂದು ಖಡಾಖಂಡಿತವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಈ ಉದ್ವಿಗ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕೂಡಲೇ ಅರ್ಧೈಸಿಕೊಂಡ ರಾಯರು  ಈ ಸಮಸ್ಯೆಯಿಂದ ಹೊರಬರಲು ನಿಮ್ಮಿಂದ ಏನಾದರೂ ಪರಿಹಾರವಿದೆಯೇ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ದೇಶದ ರೂಪಾಯಿ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಸುಮಾರು 20% ರಷ್ಟು ಇಳಿಕೆ ಮಾಡಿದಲ್ಲಿ ಬೀಸುವ ದೊಣ್ಣೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಆನಂತರ ಅಲೋಚಿಸಿ ದೀರ್ಘಕಾಲೀನ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳಬಹುದು  ಎಂದು ಮನಮೋಹನ್ ಸಿಂಗ್ ಸೂಚಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ಅರಿತ ರಾಯರು ಒಮ್ಮೆ ಧೀರ್ಘವಾದ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಸರಿ, ವಿಶೇಷ ಕ್ಯಾಬಿನೆಟ್ ಸಭೆಯನ್ನು ಕರೆಯಿರಿ. ಅಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾವನೆ  ಮಾಡಿ ನಾನು ಅನುಮೋದನೆ ಪಡೆಯುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಸರ್,  ಕ್ಯಾಬಿನೆಟ್ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಕಠಿಣ ಆರ್ಥಿಕ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಮಿತ್ರಪಕ್ಷಗಳು ಒಪ್ಪಿಗೆ ನೀಡುವುದು ಅನುಮಾನ.  ಅವರೆಲ್ಲರರೂ ಓಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಇದನ್ನು ಒಪ್ಪಲಾರರು. ಹಾಗಾಗಿ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ, ನೀವೇ  ಒಂದು ಧೃಢವಾದ ನಿರ್ಣಾಯಕ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿಂಗ್ ಅವರು.

ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಮೌನದಿಂದ ಏನನ್ನೋ ಯೋಚಿಸಿದ ರಾಯರು, ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರಿಸಿ ನಾನು ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.  ಈ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿದ ಮನಮೋಹನರು ತಮ್ಮ ಕಚೇರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಇದೇ ಕುರಿತಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸುಮಾರು 20 ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಅವರ ಮುಖೇನ ಬಂದ ಪತ್ರವನ್ನು. ಕುತೂಹಲದಿಂದ ನೋಡಿದರೆ,, ನರಸಿಂಹ ರಾವ್ ಆವರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಹಸ್ತಾಕ್ಷರದಲ್ಲಿ  ಕೆಲಸ ಮುಗಿದಿದೆ ಎಂದಷ್ಟೇ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ!

ಕ್ಯಾಬಿನೆಟ್ ಸಭೆಯನ್ನೇ ಕರೆಯದೇ ಅದು ಹೇಗೆ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಮುಗಿಯಿತು? ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡ  ಸಿಂಗರು ಬಹುಶಃ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸಿನ ಅನೇಕ ಹಿರಿಯ ನಾಯಕರನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿರಬಹುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳ ಕಛೇರಿಗೆ  ಬಂದು ಇದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಅದಕ್ಕೆ ಮಂದಹಾಸದಿಂದ ಉತ್ತರಿಸಿದ ನರಸಿಂಹರಾಯರು, ಇದು ತುಂಬಾ ಸುಲಭವಾಗಿ ಪರಿಹಾರವಾಯಿತು. ನೀವು ಹೋದ ಕೂಡಲೇ ನಾನು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರಾದ  ಅಟಲ್  ಬಿಹಾರಿ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಗಂಭೀರತೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸಿದೆ. ದೇಶದ ಹಿತದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೀವು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿರುವ ಈ ಕಠಿಣ ಆರ್ಥಿಕ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ವಿರೋಧಪಕ್ಷವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಬೆಂಬಲವಿದೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸಿದ ಕಾರಣ, ನಾನು ನಿಮಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಮುಗಿದಿದೆ. ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸಿ ಎಂಬ ಸಂದೇಶ ರವಾನಿಸಿದೆ  ಎಂದು ಹರ್ಷದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಅರೇ, ಇದೆಂತಹ ಆಶ್ಚರ್ಯ? ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಕ್ಯಾಬಿನೆಟ್ಗಿಗಿಂತ ಅಟಲ್ ಜೀ  ಅವರನ್ನು ನಂಬುತ್ತೀರಾ? ಎಂಬ ಮನಮೋಹನ್ ರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ, ರಾಯರು ನಗುತ್ತಾ, ಹೌದು. ದೇಶದ ಹಿತದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನಾವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಧೃಢ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಏಕೈಕ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದರೆ ಅಟಲ್ ಜೀ  ಎಂಬ ವಿಷಯ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ದೇಶ ದಿವಾಳಿಯಾಗುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಮನಮೋಹನ್  ಸಿಂಗ್ ಜಾರಿಗೆ ತಂದ ಇಂತಹ  ಕಠಿಣ ನಿರ್ಧಾಕ್ಕೆ  ಅಟಲ್ ಜೀ ನೇತೃತ್ವದ ಪ್ರತಿಪಕ್ಷವು ಯಾವುದೇ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಭಟನಾ ಆಂದೋಲನವನ್ನು ಆಯೋಜಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕತೆಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುವ ಸಲುವಾಗಿ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾದ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಸೂಚಿಸಿತ್ತು. ಇಂದು ಡಾಲರ್ ವಿರುದ್ಧ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಹಣ ಅಷ್ಟೇಕೆ ದುರ್ಬಲವಾಗಿದೆ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವವರು ಈ ಪ್ರಸಂಗದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿವಳಿಗೆ ಹೊಂದಿರಬೇಕು.

ಆಂದಿನಂತೆ ಇಂದು ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕೆಟ್ಟಿಲ್ಲದಿದ್ದರು ಕೊರೋನಾ ಮಹಾಮಾಯಿಂದಾಗಿ ದೇಶದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇದಕ್ಕಿಂತಲೂ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ ಇಲ್ಲ.  ಇಂದು ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳ ಹಾಟ್ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರಿದ್ದರೆ, ದುರಾದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಅಟಲ್ ಜೀ ಅವರಂತರ ಸಮರ್ಥ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರೇ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ದೇಶದ ದೌರ್ಭಾಗ್ಯವಾಗಿದೆ.  ಮೋದಿಯವರು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಕಳೆದ ಏಳು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಘನತೆಯನ್ನು  ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿರುವುದಲ್ಲದೇ, ಜಗತ್ತಿನೆಲ್ಲೆಡೆ ತಾವೊಬ್ಬ ಸಮರ್ಥ ನಾಯಕ ಎಂಬ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯನ್ನು ಗಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.  ಪ್ರಪಂಚದ ಯಾವುದೇ ಮೂಲೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಯಿದ್ದರೂ ಅದರ ಪರಿಹಾರಕ್ಕೆ ಭಾರತದತ್ತ ಚಿತ್ತ ಹರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿರುವುದು ಪ್ರಸ್ತುತ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳಿಗೆ ನುಂಗಲಾರದ ತುತ್ತಾಗಿದೆ.

ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಏರುವಾಗ ನಾ ಖಾವುಂಗಾ, ನಾ ಖಾಣೇ ದೂಂಗಾ ಎಂಬ ಹೇಳಿಕೆಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಬದ್ಧರಾಗಿ ಇದುವರೆವಿಗೂ  ಹಗರಣ ಮುಕ್ತ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು  ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲು ಅಂಬಾನಿ, ಅದಾನಿ, ರಫೇಲ್ ಮುಂತಾದ  ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಜನರು ಮನ್ನಣೆ ಹಾಕದೇ ಎರಡನೇ ಬಾರಿಗೂ ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಬಹುಮತವನ್ನು ಜನರು ಕೊಟ್ಟಿರುವುದು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳು ಸಹಿಸಲಾರದೇ,  ಈ ಕೊರೋನಾ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿದ ರೀತಿ ಮತ್ತು ಲಸಿಕೆಯನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಬಹುತೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಾವಹಾರಿಕ ಲಾಭಾಂಶ ನೋಡದೇ,  ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಲಸಿಕೆಯನ್ನು ಹಂಚುವ ಮೂಲಕ ವಸುದೈವ ಕುಟುಂಬಕಂ ಎಂಬ ನಮ್ಮ ತತ್ವವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದನ್ನೇ ಬೊಟ್ಟು ಮಾಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಇಂದು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಆಮ್ಲಜನಕ ಮತ್ತು ರೆಮ್ದಿಸಿವರ್ ಔಷಧಿಯ ಕೊರತೆ ಇದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದ  ಕೂಡಲೇ ಬಹುತೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಖುದ್ದಾಗಿ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದ ಸಹಾಯ ಹಸ್ತವನ್ನು ಚಾಚಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳ ವಿದೇಶಗಳೊಂದಿಗೆ ಬೆಳಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಸೌಹಾರ್ಧತೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಎಂಬುದನ್ನು ಅರಿತಿದ್ದರೂ ಜಾಣ ಕುರುಡುತನವನ್ನು ವಿರೋಧಪಕ್ಷದವರು ತೋರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಸದಾ ಕಾಲವೂ ತಮ್ಮ ಓಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿರುವ ನಮ್ಮ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳಿಗೆ  ಪ್ರಧಾನಿಗಳ  ಇಂತಹ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಸಹಿಸಲಾರದೇ ಅನಗತ್ಯವಾಗಿ, ಅಹಸ್ಯಕರ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅವಾಚ್ಯ ಶಭ್ಧಗಳಿಂದ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಮತ್ತು ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನು ಟೀಕಿಸುತ್ತಾ, ಲಸಿಕಾ ಆಭಿಯಾನದಲ್ಲಿ ಜನರು ಭಾಗಿಯಾಗುವುದನ್ನು ತಡೆ ಒಡ್ಟುತ್ತಾ, ಗಳಿಗೆ ಸಿದ್ದ ಒಳಗೊಳಗೇ ಮೆದ್ದ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ತಾವು ಮಾತ್ರಾ ಎರಡು ಬಾರಿ  ಉಚಿತವಾಗಿ ಲಸಿಕೆಯನ್ನು ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಮಾತ್ರಾ ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ.

ಇಂತಹ ಸಂಕಷ್ಟ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವಿದೇಶಿಗರು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಸಹಾಯ ಹಸ್ತವನ್ನು ಚಾಚಿರುವುದನ್ನು ಮೋದಿಯವರ ವಿರುದ್ಧದ ತಮ್ಮ ವಯಕ್ತಿಕ ದ್ವೇಷ ಅಥವಾ ಅಸೂಯೆಯಿಂದಾಗಿ ಸಹಿಸದ ನಮ್ಮ  ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳು  ಇದೇನೇ ಅಚ್ಚೇ ದಿನ್? ಇದೇನೇ ಆತ್ಮ ನಿರ್ಭರ್?  ಎಂದು ಕುಹಕವಾಡುತ್ತಾ ವಿಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಮೆರೆಯುವ ಮುಖಾಂತರ ಮೋದಿಯವರನ್ನು ಸಂವಿಧಾನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೇ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಅಪಪ್ರಚಾರ ಮಾಡುವ ಮುಖಾಂತರ ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ದೇಶದ ಒಬ್ಬ ಜವಾಬ್ಧಾರಿ ನಾಗರೀಕರಾಗಿ ನಮಗೇ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಈಪರಿಯ ಕಾಳಜಿ ಇರುವಾಗ ಇನ್ನು135 ಕೋಟಿ ಜನರ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿರುವ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಇದರ  ಅರಿವಿರುವುದಿಲ್ಲವೇ? ವಿರೋಧಿಗಳ ನಿರಂತರ ಅಸಹಕಾರದ ನಡುವೆಯೂ ಸದ್ಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲು ಕಾಯಾ ವಾಚಾ ಮನಸಾ ಸತತವಾಗಿ ವಿವಿಧ ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ನಮ್ಮ ಪ್ರಧಾನಿಗಳ ಮೇಲೆ ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಇರಿಸೋಣ. ಕೋವಿಡ್  ಸಂಬಂಧಿತ ಎಲ್ಲಾ ಸುರಕ್ಷೆಗಳನ್ನೂ ಸ್ವಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದ ಪಾಲಿಸಿ, ಲಸಿಕಾ ಆಭಿಯಾನದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡು ನಮ್ಮ ದೇಹದಲ್ಲಿ ರೋಗ ನಿರೋಧಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಲ್ಲದೇ ದೇಶ ವಿರೋಧಿ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನೂ ಬಗ್ಗು ಬಡಿಯುವಂತಹ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬೆಳಸಿಕೊಳ್ಖೋಣ.

ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳೇ ಹೇಳಿರುವಂತೆ, ಮೋದಿ ಬರ್ತಾನೇ, ಹೋಗ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಈ ಭಾರತ ದೇಶ ಇಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ತಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯ ಅಸ್ಮಿತೆ ಮತ್ತು ಅಸ್ಥಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ದೇಶವನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಮರುಳಾಗದಿರೋಣ. ನಮಗೆ ವ್ಯಕ್ತಿಗಿಂತ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಮುಖ್ಯ. ಪಕ್ಷಕ್ಕಿಂತ  ರಾಷ್ಟ್ರ ಮುಖ್ಯ ಅಲ್ವೇ?

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಕಳೆದ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಿನಗಳಿಂದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ದೃಶ್ಯಮಾದ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ಕೊರೋನಾ ಬಗ್ಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕಾಳಜಿ ಬಂದಿರುವಂತಿದೆ. ಇದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ಜಾಗೃತರಾಗಿ ಈ ಕೊರೋನಾ ಮಾಹಾಮಾರಿ ಉಲ್ಪಣವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಈ ರಾಜ್ಯಸರ್ಕಾರವೇ ಕಾರಣ ಈ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ಕೆಟ್ಟ ಆಡಳಿತವೇ ಕಾರಣ ಎಂದು ಪುಂಖಾನುಪುಂಖವಾಗಿ ಹರಿಹಾಯುತ್ತಿರುವುದಲ್ಲದೇ, ಈ ಸರ್ಕಾರಗಳಿಗೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗಬೇಕು. ಆಡಳಿತ ನಡೆಸಲು ಅಸಮರ್ಥರಾದಲ್ಲಿ ರಾಜಿನಾಮೆ ನೀಡಿ ಹೊರ ಬನ್ನಿ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾರೆ

ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಕೆಲವರು ಮೋದಿ ಮತ್ತು ಬಿಜೆಪಿ ಪಕ್ಷದ ಮೇಲಿನ ತಮ್ಮ ವಯಕ್ತಿಕ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳಿಂದಾಗಿ  ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಟೀಕಿಸುವ ಬರದಲ್ಲಿ  ಇಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುವ ಬದಲು ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರಾದ ಭಾರತದ ಉಕ್ಕಿನ ಮನುಷ್ಯ ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಅವರ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು  ಕಟ್ಟಬೇಕಿತ್ತೇ?  ಎಂದರೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಮಹನೀಯರು, ಇಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಸಾ ಪಾರ್ಲಿಮೆಂಟ್ ಭವನ ಬೇಕಿತ್ತೇ? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಈ ದೇಶ ಕಂಡ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ನಾಲಾಯಕ್ ನಾಯಕ ಚಿರಯೌವನಿಗ, ಮತ್ತು ಸದ್ಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವತಃ  ಕೊರೋನಾದಿಂದ ನರಳುತ್ತಿರುವವನು ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಈ ದೇಶದಕ್ಕೆ ಕೊರೋನಾ ಬಂದಿರುವುದೇ ಮೋದಿ ಇಂದ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ತನ್ನ ವಯಕ್ತಿಕ ತೆವಲುಗಳಿಂದ ಮನೆ  ಮಠ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಅಂಡಲೆದು ಕೊರೋನಾ ರೋಗಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗಿರುವ ನಿರ್ದೇಶಕನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಸಾವಿಗೆ ಈ ಸರ್ಕಾರವೇ ಕಾರಣ ಎಂದು ಷರಾ ಬರೆಯುತ್ತಾನೆ.  ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಮಾಜೀ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ  ಅನಾರೋಗ್ಯವಿದ್ದರೂ ಉಪಚುನಾವಣೆಯ ಬಹಿರಂಗ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಸಾವಿರಾರು ಜನರ ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕೆ ಬಂದು ರೋಗ ಹತ್ತಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಇಂತಹ ಸರ್ಕಾರವನ್ನೇ ಕಂಡಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.

ಹೀಗೆ ಪುಂಖಾನು ಪುಂಖವಾಗಿ ಅಸಂಬದ್ಧವಾದ ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಯಾವುದಕ್ಕೆ ಯಾವುದನ್ನು ಹೋಲಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಸಾಮಾನ್ಯ  ಪರಿಜ್ಞಾನವೂ ಇರದೇ  ಇರುವುದು ಅವರ ಬೌದ್ಧಿಕ ದೀವಾಳಿತನವನ್ನು ಎತ್ತಿತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಇಂತಹವರಿಗೆ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು  ಪರಿಹರಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಇದೇ  ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿರಿಸಿಕೊಂಡು ಜನರನ್ನು ರೊಚ್ಚಿಗೆಬ್ಬಿಸುತ್ತಾ ಸರ್ಕಾರವದ ವಿರುದ್ಧ ಆಕ್ರೋಶವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿ ಮುಂದಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಾದರೂ ತಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯದ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದೇ ಎಂಬ ದೂ(ದು)ರಾಲೋಚನೆ ಇವರದ್ದಾಗಿದೆ.

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ನಮಗಿಂತಲೂ  ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಬಲಿಷ್ಟವಾಗಿರುವ ಮತ್ತು ನಮಗಿಂತಲೂ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಇರುವ ದೇಶಗಳೇ ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷದಿಂದ ಈ ಮಹಾಮಾರಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ತತ್ತರಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ 130 ಕೋಟಿ ಜನ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೊಂದಿರುವ ಈ ದೇಶವನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಸಮರ್ಥ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಬಾಳಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಬಹುಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಫಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವೇೀ ಮಹಾಮಾರಿಗೆ ತಲ್ಲಣತೊಂಡಿದ್ದಾಗ ಈ ದೇಶದ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿ  ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೇ ಈ ಮಹಾಮಾರಿಗೆ ಲಸಿಕೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುವುದರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿರುವುದಲ್ಲದೇ, ಇಡೀ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಉಚಿತವಾಗಿ ಹಾಕುವ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದಲ್ಲದೇ ಜಗತ್ತಿನ ಅದೆಷ್ಟೋ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಲಸಿಕೆಗಳನ್ನು ರಫ್ತು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದೆ.

ಅಗತ್ಯವಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ದೇಶವಾಸಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಅವರಿಗೆ ದೈರ್ಯ ತುಂಬುತ್ತಾ ಅವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಜಾಗಟೆ ಬಾರಿಸಲು,  ದೀಪ ಬೆಳಗಿಸಲು ಕರೆ ನೀಡುತ್ತಾ, ಕೊರೋನಾ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಿಬ್ಬಂಧಿಗಳ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪರಿಚಯಿಸುವಂತಹ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಜನರ ಸ್ಪಂದನೆ ಅವರ ವಿರೋಧಿಗಳಿಗೂ ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸಿದೆ.

ಇದೇ ಜನರು ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಗೆ ಕರೆ ನೀಡಿದಾಗ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ವಿಸ್ತರಿಸಿದಾಗ ಈ ಸರ್ಕಾರ ಜನರ ವಿರೋಧಿಯಾಗಿದೆ. ಇವರಿಗೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರೆ ಮೇಲೆ ಕಾಳಜಿ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಬೊಬ್ಬಿರಿದಿತ್ತು.

ಲಾಕ್ಡೌನ್ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಜನರ ಅನಗತ್ಯ ಓಡಾಟ ಬಹಳಷ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ಕೊರೋನ  ಹಾವಳಿ ಕೂಡಾ ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.

ನಂತರ ಹಂತ ಹಂತವಾಗಿ ಲಾಕ್ದೌನ್ ಸಡಿಲೀಕರಿಸಿದರೂ, ಜನರೆಲ್ಲರೂ ಸ್ವಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದಿರಿ.  ಅನಗತ್ಯವಾಗಿ ಹೊರಗೆ ಮಾಸ್ಕ್ ಇಲ್ಲದೇ ಓಡಾಡದಿರಿ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಂತರ ಕಾಪಾಡಿ ಎಂಬ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನು  ಸಾರಿ ಸಾರಿ ಹೇಳಿದರೂ, ಕೊಂಚವೂ ಕಿವಿಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳದೇ, ಧಿಮ್ಮಾಲೇ ರಂಗಾ ಎಂದು  ಅಡ್ಡಾಡಿ ಈಗ ಮತ್ತೆ ಕೊರೋನಾ ಮಿತಿ ಮೀರಿದಾಗ  ಅನಿಷ್ಟಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಶನೀಶ್ವರನೇ ಕಾರಣ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಹೊಣೆ ಮಾಡುವುದು  ಎಷ್ಟು ಸರಿ?

ಲಾಕ್ದೌನ್  ವಿರೋಧಿಸಿದ್ದ ಜನರೇ ಈಗ ಮತ್ತೇ ಈ ಸರ್ಕಾರ ಜನರ ವಿರೋಧಿಯಾಗಿದೆ. ಇವರಿಗೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರೆ ಮೇಲೆ ಕಾಳಜಿ ಇಲ್ಲಾ ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಕೂಡಲೇ, ಲಾಕ್ದೌನ್  ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು  ಬೊಬ್ಬಿರಿಯುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಸೋಜಿಗವೆನಿಸುತ್ತಿದೆ.

ದೇಶಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ವಿಪತ್ತುಗಳು ಎದುರಾದಾಗ ಅದನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಸರ್ಕಾರದ ಹೊಣೆಯಾದರೂ,  ಆ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ದೇಶದ 130 ಕೋಟಿ ಜನರ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೂ ಇದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮಾತ್ರ  ಈ ಜನರು ಮರೆತಂತಿದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಈ ಜನರದ್ದು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕರೀ ಬೇಡಿ. ಊಟಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಮರೀ ಬೇಡಿ ಎನ್ನುವ ಮನೋಭಾವನೆ ಹೊಂದಿದೆ.

ಕೊರೋನಾ ಮಹಾಮಾರಿಯಿಂದಾಗಿ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚದ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬೋರಲು ಬಿದ್ದಿದೆ. ಎಲ್ಲೆಡೆಯಲ್ಲಿಯೂ ನಿರುದ್ಯೋಗದ ಸಮಸ್ಯೆ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ,  ಅರೇ ದೇಶದ ಜಿಡಿಪಿ ಏಕೆ ಇಷ್ಟು ಕೆಳಗಿದೆ? ಎಂದು ಹೀಯ್ಯಾಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈಗ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮೇಲೇರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಸಹಿಸದೇ ಮತ್ತೆ ಲಾಕ್ದೌನ್ ಮಾಡುವ ಮುಖಾಂತರ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಹೊಡೆರ ಬೀಳುವುದನ್ನೇ ಎದುರು ನೋಡುತ್ತಿದೆ. ನೇರವಾಗಿ ಪ್ರಜಾತಾಂತ್ರಿಕವಾದ ಚುನಾವಣೆಗಳ ಮೂಲಕ ಈ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಬೀಳಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ ಎಂದು ಈಗಾಗಲೇ ತಿಳಿದಿರುವ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳು ಈ ರೀತಿಯ ಕುತಂತ್ರದ ಮುಖಾಂತರವಾದರೂ ದೇಶದ ಜನರನ್ನು ರೊಚ್ಚಿಗೆಬ್ಬಿಸಿ ಈ ಸರ್ಕಾರದ ಮೇಲೆ ಅಸಹಕಾರವನ್ನು ತರಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಹೇಸಿಗೆ ಎನಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಸರ್ಕಾರ ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಸರಿ ಎಂದು ವಾದಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ.  ಇಂತಹ ಕಠಿಣ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆ ಮತ್ತು ಉಪಚುನಾವಣೆಗಳನ್ನು ಮುಂದೂಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಕುಂಭಮೇಳವನ್ನು ಸಾಂಕೇತಿಕವಾಗಿ ಆಚರಿಸಲು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ತನ್ಮೂಲಕ ಭಾರಿ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಜನರು  ಒಂದೆಡೆ ಸೇರುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು  ಸಿನಿಮಾ, ನಾಟಕ, ಮಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಟಗಳು ಜೀವನದ ಅತ್ಯವಶ್ಯಕ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಅರಿತು ಅವುಗಳನ್ನು ಇನ್ನೂ ಕೆಲ ಕಾಲ ಮುಚ್ಚಬಹುದಾಗಿತ್ತು.  ಹೀಗೆ ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಸರ್ಕಾರವೂ ಅನೇಕ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಎಡವಿರುವುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.

ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ದುರುಪಯೋಗ ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದ ಕೆಲ ಪಟ್ಟಭಧ್ರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳೂ ಸಹಾ  ಜನರನ್ನು ಒಂದಕ್ಕೆರಡು ಪಟ್ಟು ಲೂಟಿ ಮಾಡಿದರೆ, ಇನ್ನೂ ಕೆಲ ಭ್ರಷ್ಟ ಸರ್ಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ತಪ್ಪು ಲೆಖ್ಖ ತೋರಿಸುವ ಮುಖಾಂತರ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಗೋವಿಂದ ಎನ್ನುವಂತೆ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಹಣವನ್ನು ಗುಳುಂ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಕೋತಿ ತಾನು ತಿಂದು ಮೇಕೆ ಬಾಯಿಗೆ ಒರಸಿದಂತೆ  ಆಡಳಿತ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು ತರುವುದರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿವೆ.

130 ಕೋಟಿ ಜನರಿಂದ ಬಹುಮತದಿಂದ  ಎರಡು ಬಾರಿ ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುವಂತಹ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಇಡೀ ರಾಜಕೀಯ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚೂರು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಕೊಳಕನ್ನು ಮೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳದಿರುವ ಪ್ರಧಾನಿಗೆ ಜನರ ಕಷ್ಟ ಅರಿಯುತ್ತಿಲ್ಲವೇನು?  ಸಾಮ, ಬೇಧ, ದಂಡಗಳನ್ನು ಅಗತ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬಳಸುತ್ತಾ ರಾಜ್ಯದ ಮೇಲೆ ರಾಜ್ಯವನ್ನು  ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಅಶ್ವಮೇಧಯಾಗದಂತೆ ಗೆಲ್ಲುತ್ತಾ, ಶತ್ರುಗಳಿಗೆ ಸಿಂಹಸ್ವಪ್ನವಾಗಿರುವ ಗೃಹ ಸಚಿವರಿಗೆ ಜನರ ಸಂಕಷ್ಟದ ಅರಿವಿಲ್ಲವೇನು? ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ದೇಶದ ರಕ್ಷಣಾ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಈಗ ವಿತ್ತೀಯ ಖಾತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರಿಗೆ ಜನರ ನೋವು ಅರಿವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವೇನು?

ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಇವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ದೇಶವಾಸಿಗಳ ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂಕಟಗಳು  ಅರಿವಾಗುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲು ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಹಗಲು ಇರಳು ಎನ್ನದೇ ಶ್ರಮವಹಿಸಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿರುವುದು  ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆಯೇ ಇದೆ. ಇವರ್ಯಾರು ರಜೆ ಕಳೆಯಲು ಅಗ್ಗಿಂದ್ದಾಗ್ಗೆ  ವಿದೇಶಗಳಿಗೆ ಹೋಗುವ  ಹವ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ. ಇವರ್ಯಾರೂ ಐಶಾರಾಮ್ಯದ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವರೆಲ್ಲರ ವೇಶಭೂಷಣ, ಆಹಾರ ಮತ್ತು ವ್ಯವಹಾರವೆಲ್ಲವೂ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಂತೆಯೇ ಇದೆ. ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಏರುವ ಮೊದಲು ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದ ನಾ ಮೇ ಖಾವುಂಗಾ ಔರ್ ನಾ ಖಾನೇ ದೂಂಗ ಎನ್ನುವ ಹೇಳಿಕೆಗೆ ಕಟಿ ಬದ್ಧರಾಗಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿರುವುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದೇ ಇದೆ.

ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಬ್ಬರನ್ನು ಟೀಕಿಸುವುದು ಬಹಳ ಸುಲಭ. ಆದರೇ ಅದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಬಹಲ ಕಷ್ಟ. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ದೇಶದ ಒಬ್ಬ ಜವಾಬ್ಧಾರಿ ಪ್ರಜೆಗಳಾಗಿ ಇಂತಹ ಕಠಿಣ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಜೊತೆಗೆ ಇರೋಣ. ಸುಮ್ಮನೇ ಟೀಕಿಸುತ್ತಾ ಜನರಲ್ಲಿ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಮನೋಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತುವ ಬದಲು, ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಪರಿಹರಿಸುವಂತಹ  ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಕಂಪನಗಳನ್ನು ಜನರಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಸೋಣ. ತನ್ಮೂಲಕ ಕೋವಿಡ್ -19 ವಿರುದ್ಧದ ಹೋರಾಟ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಕಠಿಣ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಅತ್ಯಂತ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಹೊರಬರುವುದರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಜವಾಬ್ಧಾರಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸೋಣ.

ಇಷ್ಟಾದರೂ ಈ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಸುಧಾರಿಸದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಮುಂದಿನ ಬಾರಿಯ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಆವರಿಗೆ ತೋರಿಸೋಣ. 2024ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಮತ ಹಾಕುವುದಕ್ಕಾದರೂ ಜೀವಂತ ಇರಬೇಕಾದ್ದರಿಂದ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಸರ್ಕಾರ ಹೇಳಿದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳುತ್ತಾ ಸ್ವಘೋಷಿತ ಲಾಕ್ದೌನ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಆರೋಗ್ಯ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಜೀವ ಇದ್ದರೆ ಮಾತ್ರವೇ ಜೀವನ. ಜನ ಬೆಂಬಲವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ಸರ್ಕಾರ.

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಸಾರಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕ ಜನ ಜೀವನದ ಒಂದು ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿದೆ. ಒಂದು ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಜನರನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ಯಲು ಮತ್ತು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ಸಾರಿಗೆ ವಾಹನಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಅತ್ಯಗತ್ಯವಾಗಿ ಇದನ್ನು ಮನಗಂಡ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯಾ ನಂತರ  ಸರ್ಕಾರವೇ ನೇರವಾಗಿ ಸಾರಿಗೆ  ಸಂಸ್ಜೆಗಳನ್ನು ಅರಂಭಿಸಿ ಸುಮಾರು ವರ್ಷಗಳ ವರೆಗೂ ಅದನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿತ್ತು. ಈ  ಸಾರಿಗೆ ಸಂಸ್ಥೆಯ ನೌಕರಿಗಲ್ಲರಿಗೂ ಸರ್ಕಾರಿ ನೌಕರರಿಗೆ ನೀಡುವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನೇ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರೂ. ಈ ನೌಕರ  ದುರಾಡಳಿತ ಮತ್ತು ಕದ್ದು ತಿನ್ನುವಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಪ್ರತೀವರ್ಷವೂ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳ ನಷ್ಟವಾಗಿ ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಬಿಳೀ ಆನೆಯನ್ನು ಪೋಷಿಸುವ ಹಾಗೆ ಆದ ಕಾರಣ ಸರ್ಕಾರ  ಈ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು  ಆಯಾಯಾ ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿ ನಿಗಮ ಮಂಡಳಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿ ಸರ್ಕಾರದ ನೇರ ಆಡಳಿತದಿಂದ ಹೊರಗಿರಿಸಿ  ಅವುಗಳಿಗೆ ಸ್ವಾಯುತ್ತತೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಅವುಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು  ರಾಜ್ಯದ ಸಾರಿಗೆ ಸಚಿವ ಮತ್ತು ಕೆಲವು IAS ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು. ಎಲ್ಲದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವೆಂದರೆ ಈ ಎಲ್ಲಾ ನೌಕರರೂ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ  ಅಯಾಯಾ ನಿಮಗದ ನೌಕರರಾಗಿರುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ಸರ್ಕಾರೀ ನೌಕರರಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟ ಪಡಿಸಿತ್ತು.

ಹೈಸ್ಕೂಲು ದಾಟದ ಡ್ರೈವರುಗಳು ಮತ್ತು ಎಸ್.ಎಸ್.ಎಲ್.ಸಿ ಪಾಸ್ ಮಾಡಿ ಮುಂದೆ ಓದಲಾಗದಂತಹವರು ಹೇಗಾದರೂ  ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ಎಂದು ಡ್ರೈವರ್ ಮತ್ತು ಕಂಡೆಕ್ಟರ್ಗಳಾಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರು. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರುವಾಗ ಇದು ಸರ್ಕಾರಿ ಉದ್ಯೋಗವಲ್ಲ ಎಂದೇ ಸ್ಪಷ್ಟ ಪಡಿಸಿಯಾಗಿತ್ತಲ್ಲದೇ ಅವರವರ ವಿದ್ಯಾರ್ಹತೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಸಂಬಳವನ್ನು ನಿಗಧಿಪಡಿಸಲಗಿತ್ತು.  ಅದೆಷ್ಟೋ ನಿರೋದ್ಯೋಗಿಗಳು ಕೆಲಸ ಸಿಗುತ್ತದಲ್ಲಾ ಎಂದು ಯಾರ್ಯಾರಿಗೂ ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೋ ಲಂಚವನ್ನು ನೀಡಿ ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡರು.

ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ಎನ್ನುತಿದ್ದವರು ಈಗ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಕೆಲಸ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕೈತುಂಬಾ ಸಂಬಳ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅತೀ ಆಸೆಯಿಂದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಮೇಲು ಸಂಪಾದನೆಗೆ ಇಳಿದಿದ್ದೇ ಸಾರಿಗೆ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಅವನತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು

• ಕಂಡಕ್ಟರ್ ಟಿಕೆಟ್ ನೀಡದೇ ಪ್ರಯಾಣಿಕರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಆ ಹಣವನ್ನು  ಜೋಬಿಗೆ ಇಳಿಸತೊಡಗಿದ. ಇನ್ನು ತನ್ನ ಬಳಿ ಚಿಲ್ಲರೆ ಇದ್ದರೂ ಟಿಕೆಟ್ ಹಿಂದೆ ಚಿಲ್ಲರೆ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟು ಪ್ರಯಾಣದ ಭರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಚಿಲ್ಲರೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಮರೆತು ಹೋದರೆ ಆ ದುಡ್ಡೂ ಕಂಡೆಕ್ಟರ್ ಜೋಬಿಗೆ ಇಳಿಯತೊಡಗಿತು. ಪ್ರತೀ ಪ್ರಯಾಣಿಕರೂ ಇಂತಿಷ್ಟು ಸಮಾನುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬಹುದು ಎಂಬ ನಿಯಮವಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿ ಕಂಡಕ್ಟರ್ ಮನಸೋ ಇಚ್ಚೆ ಪ್ರಯಾಣಿಕರನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡ ತೊಡಗಿದ್ದರು.
• ಈ ರೀತಿ ಕಂಡಕ್ಟರ್ ಮಾಡಿದರೆ ತಾನೇನು ಕಡಿಮೆ ಎಂದು ಡ್ರೈವರ್ ಸಹಾ ಮಾರ್ಗದ ಮದ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಹೋಟೆಲ್ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ  ಆತ ತನ್ಗೆ ಬಿಟ್ಟಿ ಊಟದ ಜೊತೆಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣ ಕೊಡ್ತಾನೆ ಅಂತ ಎಂಜಿಲು ಕಾಸಿಗೆ ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿಯ ಕಡೆ ಬಸ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. ಡ್ರೈವರ್ ಸೀಟಿನ ಕೆಳಗೆ ಲಗ್ಗೇಜುಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ನಿರ್ಧಿಷ್ಟ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಧಿಷ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅನಧಿಕೃತವಾಗಿ ಮತ್ತು ಅಕ್ರಮವಾಗಿ ಹಣ ಸಂಪಾಡಿಸತೊಡಗಿದರು. ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟೋ ಜನರು ಹೇಳುವಂತೆ ಖಾಸಗಿಯವರಿಗೆ ಡೀಸೆಲ್ ಮಾರಿಕೊಂಡು ಹಣ ಸಂಪಾದನೆ ಮಾಡಿದವರೆಷ್ಟೋ?
• ಇನ್ನು ಬಸ್ ಡಿಪೋಗಳಲ್ಲಿರುವ ಸಿಬ್ಬಂಧಿಗಳು  ಬಸ್ಸುಗಳ ಬಿಡಿ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಕದ್ದೊಯ್ದು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದಲ್ಲದೇ ಹೊಸಾ ಹೊಸಾ ಟೈರುಗಳನ್ನು ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಮಾರಿ ಅದು ಇತರರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಬಾರದೆಂದು ಆಗ್ಗಾಗೆ ಟೈರ್ ಗೋದಾಮುಗಳಲ್ಲಿ ಹತ್ತಾರು ಹಳೇ ಟೈರಗಳಿಗೆ ತಾವೇ ಬೆಂಕಿ ಇಟ್ಟು ಲೆಕ್ಕವನ್ನು ಚುಕ್ತಾ ಮಾಡತೊಡಗಿದರು.
• ನೌಕರರೇ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಇನ್ನು ಅಧಿಕಾರಿ ವರ್ಗ ಮತ್ತು ಸಾರಿಗೆ ಸಚಿವರು ಮತ್ತು ಅವರ ಸಿಬ್ಬಂಧಿಗಳು ಹೊಸಾ ಬಸ್ಸುಗಳ ಖರೀದಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಯಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಲಂಚವನ್ನು ಪಡೆದಿರುವುದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಶಕ್ತ್ಯಾನುಸಾರ ದೋಚುತ್ತಲೇ ಹೊದರೇ ಹೊರತು  ಯಾರೂ ಸಹಾ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಲಾಭದತ್ತ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವತ್ತ ಹರಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ ತಮ್ಮ ಚಿತ್ತ. ಸರ್ಕಾರವೂ ಸಹಾ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಸೇವೆಗೆಂದು ಇರುವ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಲಾಭ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗದು ಎಂದು ಆಗ್ಗಿಂದ್ದಾಗೆ ಹಣವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಲೇ ಹೋದ ಪರಿಣಾಮ ಈ ನೌಕರಿಗೆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸಂಬಳ ಮತ್ತು ಗಿಂಬಳ ಸಿಗತೊಡಗಿತ್ತು.   ಇಷ್ಟರ ಮಧ್ಯೆ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚಾದ್ಯಂತ ಕರೋನಾ ಮಾಹಾಮಾರಿ ವಕ್ಕರಿಸಿ ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ಆದಾಗ, ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಯಾವುದೇ ಸಾರಿಗೆ ನಿಗಮದ ವಾಹನಗಳು ರಸ್ತೆಗೇ ಇಳಿಯದಿದ್ದರೂ ಮಾನವೀಯತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೌಕರರಿಗೆ ಸಂಬಳವನ್ನು ನೀಡಿತ್ತು.

ಇಂತಹ ಕಷ್ಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೂ ತಮ್ಮ ಕೈ ಹಿಡಿದ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಕೃತಜ್ಞರಾಗ ಬೇಕಿದ್ದ ಸಾರಿಗೇ ನೌಕರರಿಗೆ ಅದೆಲ್ಲಿಂದಲೋ ಮುಷ್ಕರ ಮಾಡುವುದನ್ನೇ ಕಾಯಕವನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ, ರೈತರಿಂದಲೂ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರುವ ಕೋಡೀಹಳ್ಳಿ ಚಂದ್ರಶೇಖರ್ ಗಂಟು ಬಿದ್ದ,   ಸರಿಯಾಗಿ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಸಹಾ ದಾಟಿರದ ಸಾರಿಗೆ ನೌಕರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿನೋಡಿ ನಿಮ್ಮ IAS ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಸಾರಿಗೆ ಸಚಿವರು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಹಣ ಸಂಬಳ ಮತ್ತು ಸವಲತ್ತು ರೂಪದಲ್ಲಿಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ನಿಮಗೆ ಮಾತ್ರ ಕಡಿಮೆ ಸಂಬಳ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ,  ಮುಷ್ಕರ ನಡೆಸುವ ಮೂಲಕ ನಿಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ IAS, IPS ಸಂಬಳ ಕೋಡಿಸುತ್ತೇನೆ, ಸರ್ಕಾರಿ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಕೊಡುವ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನೇ ನಿಮಗೂ ಕೊಡಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ತಲೆ ಸವರಿ ಅನಿರ್ಧಿಷ್ಟಾವಧಿಯ ಕಾಲ ಮುಷ್ಕರ ನಡೆಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟ,

ಕರೋನಾದಿಂದಾಗಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸ್ತಭ್ಧವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಸರ್ಕಾರದ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯೂ ಚೆನ್ನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದ್ಯಾರೋ ಕ್ಷಣಕ್ಕೊಂದು ಬಣ್ಣ ಬದಲಾಯಿಸೋ ಊಸರವಳ್ಳಿ ಗಂಜಿ ಗಿರಾಕಿ ತನ್ನ ರಾಜಕೀಯ ತೆವಲುಗಳಿಗಾಗಿ ಇವರನ್ನು ಎತ್ತಿಕಟ್ಟಿದರೆ ಅವರ ಮಾತನ್ನು ನಂಬಿ ಸಾರಿಗೇ ನೌಕರರೂ ಮುಷ್ಕರ ನಡೆಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಸರ್ಕಾರ ಕರೆದ ಸಂಧಾನ ಸಭೆಗಳಿಗೂ ಬರಲು ಒಪ್ಪದೇ ತಮ್ಮ ಮೂಗಿನ ನೇರಕ್ಕೇ ಎಲ್ಲವೂ ನಡೆಯಬೇಕು ಎಂಬ ಹಠ ಬೇರೆ, ಕಡೆಗೆ ಅತ್ತೂ ಕರೆದು, ಆಳೆದು ತೂಗಿ ಅವರ ಎಂಟು ಬೇಡಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಏಳು ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸಿ ಬೀಸೋ ದೊಣ್ಣೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಸಾವಿರ ವರ್ಷ ಆಯಸ್ಸು ಎನ್ನುವಂತೆ ಮುಷ್ಕರವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರವು ಸಫಲವಾಯಿತು.

ಹೇಗೋ ಮುಷ್ಕರ ನಿಂತಿದೆ. ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಸುಧಾರಣೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಸಾರಿಗೆ ನೌಕರರ ಸಂಬಳ ಹೆಚ್ಚಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದಾಗಲೇ, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದ ಗಂಜೀ ಗಿರಾಕಿ ಕೋಚಂ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಿವಸದ ಮುಷ್ಕರ ಮಾಡ್ತೀವಿ ಎಂದವರು ಈಗ ಅನಿರ್ಧಿಷ್ಟಾವಧಿ ಮುಷ್ಕರ ಮಾಡತೊಡಗಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗೆ ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಮುಷ್ಕರ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಹೋದರೆ, ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ತಣ್ಣೀರು ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಮಲಗೋದು ಸಾರಿಗೆ ಸಂಸ್ಥೆಯ ನೌಕರರೇ ಹೋರತು ಕೋಚಂ ಅಲ್ಲಾ ಎನ್ನುವುದರ ಅರಿವಿಲ್ಲದಾಗಿದೆ.

ಜೀವನವೇ ಒಂದು ಸಾಮರಸ್ಯ. ಇಲ್ಲಿ ತಗ್ಗಿ ಬಗ್ಗಿ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕು. ಆತ ಇವತ್ತು ಸಾರಿಗೆ ಮುಷ್ಕರ ನಡೆಸ್ತಾನೆ ನಾಳೆ ರೈತರನ್ನು ಎತ್ತಿ ಕಡ್ತಾನೆ. ಮತ್ತೊಂದು ದಿನ ಶಿವರಾಮಕಾರಂತ ಬಡಾವಣೆಯ ಜನರನ್ನು ಬಿಡಿಎ ವಿರುದ್ದ ಛೂ ಬಿಡುತ್ತಾ, ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಐಶಾರಾಮಿ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ವೈಭವೋಪೇತ ಹೋಟೆಲ್ಲುಗಳು ಮತ್ತು ಬಂಗ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಧಿಮ್ಮಾಲೇ ರಂಗ ಅಂತ ಇರ್ತಾನೆ. ಇಂತಹ ಮುಷ್ಕರಗಳಿಂದ ಅವನ ಕುಟುಂಬ ಏನೂ ಹಸಿದುಕೊಂಡು ಬದುಕಲ್ಲ

ಇಂತಹ  ಸಂದಿಗ್ಧ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ನೌಕರರೂ ಈಗಾಗಲೇ ಸವಿವರವಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಟ್ಟ ಚಾಳಿಗಳನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು, ನಿಯತ್ತಾಗಿ ದುಡಿದು ಸಾರಿಗೆ ನಿಗಮ ಮಂಡಲಗಳನ್ನು ಲಾಭಕ್ಕೆ ತಂದು ನಂತರ ಸಂಬಳ  ಅಧಿಕಾರಯುತವಾಗಿ ಸಂಬಳ  ಹೆಚ್ಚು ಕೇಳಿದರೆ ಅದಕ್ಕೂ ಒಂದು ಘನತೆ ಮತ್ತು ಮರ್ಯಾದೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದು ಬಿಟ್ಟು, ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕರೀಬೇಡಿ ಸಂಬಳ ಮಾತ್ರಾ ಮರೀ ಬೇಡಿ ಅಂದ್ರೇ, ಇಂತಹವರ  ಸಹವಾಸವೇ ಬೇಡ ಅಂತ ಸಾರಿಗೆ ನಿಗಮವನ್ನೇ ಬರ್ಕಸ್ತು ಮಾಡಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಖಾಸಗೀಕರಣ ಮಾಡಿ ಸರ್ಕಾರ ಕೈ ತೊಳ್ಕೋಂಡ್ರೇ ನಷ್ಟ ಆಗೋದು ನೌಕರಿಗೇ ಹೊರತು, ಇವರನ್ನು ಎತ್ತಿಕಟ್ಟುತ್ತಿರುವ ಗಂಜಿ ಗಿರಾಕಿಗಲ್ಲ.

ಈಗಲೂ ಸಹಾ ದಕ್ಷಿಣಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ದಶಕಗಳಿಂದಲೂ ಖಾಸಗೀ ಸಂಸ್ಥೆಗಳೇ ಅತ್ಯಂತ ಸುಗಮವಾಗಿ ಸಾರಿಗೆ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಇಂದಿಗೂ ಸಹಾ  ವಿಜಯ ಸಂಕೇಶ್ವರ ಅವರ ವಿ.ಆರ್.ಎಲ್ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಖಾಸಗಿ ಸಾರಿಗೆ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಜನಮನ್ನಣೆ ಗಳಿಸಿರುವುದು ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆಯೇ ಇದೆ. ಯಾರೋ ಹೋಟ್ಟೇ ತುಂಬಿದವನ ರಾಜಕೀಯ ತೆವಲಿಗೆ ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಈ ರೀತಿ ಬಂದ್ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಹೋದಲ್ಲಿ  ಸಾರಿಗೆಯನ್ನು ಖಾಸಗೀಕರಣಗೊಳಿಸಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಸಾರಿಗೆ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಬೇಕಾದ ದಿನಗಳು ದೂರವಿಲ್ಲ.

ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಿಮಗೇನ್ರೀ ಗೊತ್ತು ನೌಕರರ ಕಷ್ಟ?. ಎಸಿ. ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮುಂದೆ ಕುಳಿತು ಗೀಚುವವರಿಗೆ ಏನು ಗೊತ್ತು ನೌಕರರ ಸಂಕಷ್ಟ ಎಂದು ಹೇಳುವವರಿಗೇನೂ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ.  ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಈ ಕೋವಿಡ್ ನಿಂದಾಗಿ ಕೆಲಸ ಕಳೆದು ಕೊಂಡವರಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಒಬ್ಬ. ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷದಿಂದ ಸಂಬಳ ಇಲ್ಲ. ಹೇಗೋ ಕಷ್ಟು ಪಟ್ಟು ಉಳಿಸಿದ ಹಣದಲ್ಲಿ ಹಿತಮಿತವಾಗಿ ಸಂಸಾರ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆಯೇ ಹೊರತು ಇವರಂತೆ ಬೀದಿಗೆ ಬಂದು ಸರ್ಕಾರದ ವಿರುದ್ದ ದಂಗೆ ಎದ್ದಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬದಲು ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಹೊಸಾ ‌ಕೆಲಸ ಹುಡುಕುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ಕಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಸಿಗುವುದಂಬ ಆಶಾವಾದಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಇವರಂತೆ  ಸರ್ಕಾರದ ಎಂಜಿಲು ಕಾಸಿಗೆ ಆಸೆ ಪಡುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಖಾಸಗಿ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುವವರಿಗೆ, ಸಂಬಳ ಸಾಲದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟು ಯಾರು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಬಳ ಕೊಡ್ತಾರೋ ಅಂತಹ ಕಡೆ ಬೇರೆ ಕೆಲಸ‌ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ಈ ರೀತಿ ಬಂದ್ ಮಾಡುತ್ತಾ ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ‌ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಈ‌ ಸಾರಿಗೆ ನಿಗಮಗಳೂ‌ ಸಹಾ ಖಾಸಗೀ ಸಂಸ್ಥೆಗಳೇ ಹೊರತು ಸರ್ಕಾರೀ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲ.  ನಾನೂ ಸಹಾ ಖಾಸಗಿ ಕಂಪನಿಯ ಉದ್ಯೋಗಿ ಅವರು ಸಹಾ ಖಾಸಗಿ ಕಂಪನಿಯ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳೇ? ನಮಗೊಂದು ನಿಯಮ ಅವರಿಗೊಂದು ನಿಯಮವೇಕೇ?

ಸರ್ಕಾರಿ ನೌಕರರಿಗೆ ಇಲ್ಲದಿರುವ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಸೌಲಭ್ಯಗಳಾಗಿ ಬೋನಸ್, ಉಚಿತ ಬಸ್ ಪಾಸ್, ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಕುಟುಂಬ ಸಮೇತ ಪ್ರಯಾಣಿಸಲು ಉಚಿತ ಪಾಸ್, ನೌಕರರ ಮಕ್ಕಳು ಶಾಲೆ, ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ತೆರಳಲು ಉಚಿತ ಪಾ‌ಸ್, ಸಾರಿಗೆ ಆದಾಯದಲ್ಲಿ ಶೇ 3 ರಷ್ಟು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಧನ, ಮನೆ ಕಟ್ಟಲು, ಖರೀದಿಸಲು ರಾಷ್ಟ್ರೀಕೃತ ಬ್ಯಾಂಕ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಪಡೆಯುವ ₹5 ಲಕ್ಷ ಸಾಲಕ್ಕೆ ಶೇ 4 ರಷ್ಟು ಬಡ್ಡಿ ಸಹಾಯ ಧನ, ವಾರ್ಷಿಕ ಗರಿಷ್ಠ ₹20 ಸಾವಿರ ಬಡ್ಡಿ ಸಹಾಯಧನ ಮತ್ತು ಸೇವಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ₹1 ಲಕ್ಷ ಬಡ್ಡಿ ಸಹಾಯಧನ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೂ  ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಬಳ ಕೇಳುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದುರಾಸೆಯಲ್ಲವೇ? ಅವರವರ ವಿದ್ಯಾರ್ಹತೆ ಮತ್ತು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಸಂಬಳ ಕೊಡುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ಡ್ರೈವರ್ ಮತ್ತು ಕಂಡಕ್ಟರ್ ಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಐವತ್ತು ಸಾವಿರ ಮತ್ತು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಸಂಬಳ ಕೊಡಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ ಎನ್ನುವುದರ ಅರಿವಿಲ್ಲವೇ?

ತಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯ ತೆವಲಿಗೆ  ಸಾರಿಗೆ ನೌಕರರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಚೆಲ್ಲಾಟ ಆಡುತ್ತಿರುವ ಗಂಜಿ ಗಿರಾಕಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಇರುವುದೇ ನಿಜವಾದ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿದೆ. ಇರುವುದರಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ತಿನ್ನಬೇಕೇ ಹೊರತು, ಯಾರು ಬೇಕಾದರೂ ಹಾಳಾಗಲೀ  ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಂಹಪಾಲು ಇರಲಿ  ಎನ್ನುವುದು ಉದ್ದಟತನದ ಪರಮಾವಧಿಯೇ ಅಲ್ಲವೇ?‌

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ.