Category: ಸ್ವಾತಂತ್ಯ್ರ ಹೋರಾಟಗಾರರು

ಕಿತ್ತೂರು ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮ ಎಂದಾಕ್ಷಣ ಥಟ್   ಅಂತಾ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬರುವುದೇ ಕಿತ್ತೂರು ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ  ಹಿರಿಯ ನಟಿ ಬಿ ಸರೋಜಾ ದೇವಿ ಅವರು ಬ್ರಿಟೀಷರ ಅಧಿಕಾರಿ ಥ್ಯಾಕರೆ  ಅವರು ಕಪ್ಪ ಕೇಳಲು ಬಂದಾಗ,  ನೀವೇನು ಈ ನೆಲವನ್ನು ಉತ್ತಿರೇ? ಬಿತ್ತಿರೇ? ಬೆಳೆದರೇ? ನಿಮಗೇಕೆ ಕೊಡಬೇಕು ಕಪ್ಪಾ? ನಿಮಗೇಕೆ ಕೊಡಬೇಕು ಕಪ್ಪಾ? ಎಂದು ಅಬ್ಬಿರಿದು ಬಿಬ್ಬಿರಿದ ಸಂಭಾಷಣೆಯೇ ನಮ್ಮ ಕಿವಿಗೆ ಅಪ್ಪಳಿಸುವುದಲ್ಲದೇ,  ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಆ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಅಧಿಕಾರಿ ಥ್ಯಾಕರೆವನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ.  ಅಂತಹ ಸಾಹಸಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಾತಃಸ್ಮರಣಿಯ ವೀರನಾರಿಯ ಜಯಂತಿಯಂದು  ಆಕೆಯ ಯಶೋಗಾಥೆಯನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವ ಮೂಲಕ ಆಕೆಗೆ ನಮನಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸೋಣ. 

ಬೆಳಗಾವಿಯಿಂದ ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು 6 ಕಿ.ಮಿ. ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಕಾಕತಿಯ ದೇಸಾಯಿ ಧೂಳಪ್ಪಗೌಡರರಿಗೆ  23 ಅಕ್ಟೋಬರ್ 1778ರಲ್ಲಿ ಚನ್ನಮ್ಮನವರು ಜನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹುಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಬಹಳ ಮುದ್ದಾಗಿದ್ದರೂ ಅಷ್ಟೇ ಧೈರ್ಯಸ್ಥೆಯಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಆಕೆಗೆ  ಎಳೆ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಕುದುರೆ ಸವಾರಿ, ಕತ್ತೀವರಸೆ, ಬಿಲ್ವಿದ್ಯೆಗಳನ್ನು ಆಕೆಗೆ ಕರಗತ ಮಾಡಿಸುವ ಮೂಲಕ ಆಕೆಯ ತಂದೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿ ಚಿಕ್ಕವಯಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ ಆಕೆಗೆ ನಾಯಕಿಯನ್ನಾಗಿಸಿ ಮದುವೆಯ ವಯಸ್ಸಿಗೆ  ಬಂದಾಗ ಅಕೆಯನ್ನು ಪಕ್ಕದ ಕಿತ್ತೂರಿನ ಪಾಳೆಯಗಾರನಾಗಿದ್ದ ಮಲ್ಲಸರ್ಜನೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಡುವ ಮೂಲಕ  ಸೊಸೆಯಾಗಿ, ರಾಜಮಾತೆಯಾಗಿ ಆಕೆ ಕಿತ್ತೂರಿಗೆ ಬರುತ್ತಾಳಲ್ಲದೇ ಅವರಿಬ್ಬರ ಸುಖಃ ದಾಂಪತ್ಯದ ಕುರುಹಾಗಿ  ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೆ ಶಿವಲಿಂಗನೆಂಬ ಪುತ್ರನ ಜನನವಾಗುತ್ತದೆ.

ಕಿತ್ತೂರಿನ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮನ ಸಾಧನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಮುನ್ನಾ ಕಿತ್ತೂರಿನ ಇತಿಹಾದ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಿಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅವಶ್ಯಕವಾಗಿದೆ. ಮೂಲತಃ ಮಲೆನಾಡಿನ ಬೇಡ ಮನೆತನದಿಂದ ಬಂದ ಮಲ್ಲ ಹೆಸರಿನ ಸೋದರರಿಬ್ಬರು ಕಿತ್ತೂರಿನ ಕ್ರಿ.ಶ. 1586 ರಷ್ಟರಲ್ಲಿ ವಿಜಾಪುರದ ಆದಿಲಶಾಹಿ ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಪರಾಕ್ರಮ ತೋರಿದ ಕಾರಣ ಆ ಸೋದರರಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯನಿಗೆ ಶಂಷೇರ್ ಜಂಗ್ ಬಹಾದ್ದೂರ್ ಬಿರುದಿಗೆ ಪಾತ್ರನಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ,  ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ ವಿಭಾಗದ ಸರದೇಶಮುಖ್ ರನ್ನಾಗಿ ನೇಮಿಸಲಾಯಿತು.

ಮುಂದೇ ಆಲ್ಲಿನ  ರಾಜಕೀಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬದಲಾಗುತ್ತಾ, ಹಿಂದೂಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಮೊಘಲರ ಶಕ್ತಿ ದುರ್ಬಲವಾಗುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅತ್ತ  ದಕ್ಷಿಣದಲ್ಲಿ ಸ್ವರಾಜ್ಯದ ವಿಸ್ತರಣೆಗಾಗಿ ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಪೇಶ್ವೆಗಳು, ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ಧೋರಣೆಯ ಹೈದರಾಬಾದಿನ ನಿಜಾಮನ ಜೊತೆ ಮೈಸೂರಿನ ಹೈದರ್ ಅಲಿ ತಮ್ಮ ಅಸ್ಮಿತೆ ಮತ್ತು ಅಸ್ಥಿತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಪಾಳೆಯಗಾರರ ಮೇಲೆ ಧಾಳಿ ನಡೆಸುತ್ತಾ ವಿಸ್ತರಣಾ ಮನೋಭಾವನೆಯನ್ನು ಬೆಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.

ಇಂತಹ ರಾಜಕೀಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಭಾರತಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಪರಕ್ಕೆಂದು ಆಗಮಿಸಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಒಳಜಗಳನ್ನೇ ಬಂಡವಾಳ ಮಾಡಿಕೊಂಡು  ಧೂರ್ತ, ಕ್ರೂರ ಧೋರಣೆಯ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಈಸ್ಟ್  ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಯು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ  ಒಂದೊಂದೇ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ತನ್ನ ಕೈವಶ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು.  ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನ ಟಿಪ್ಪು ಸುಲ್ತಾನ್ ಮಲ್ಲಸರ್ಜನನ್ನು ಬಂಧಸಿ, ಕಪಾಲದುರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸೆರೆಯಿಟ್ಟಿದ್ದನು.  ಅದು ಹೇಗೋ ಉಪಾಯದಿಂದ  ಆ ಸೆರೆಮನೆಯಿಂದ  ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ಮಲ್ಲಸರ್ಜನನಿಗೆ ಇದೇ ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಅಧಿಕಾರಿ ವೆಲ್ಲೆಸ್ಲಿ   1803ರಲ್ಲಿ ನೆರವು ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತೆ ಕಿತ್ತೂರನ್ನು ಭದ್ರ ಗೊಳಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದನು.

ಪೇಶ್ವೆಯವರಿಗೆ 1909ರಲ್ಲಿ 1,75,000 ರಷ್ಟು ಕಪ್ಪ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೂ ವಿಶ್ವಾಸಘಾತ ಮಾಡಿ ಮಲ್ಲಸರ್ಜನನ್ನು ೩ ವರ್ಷ ಕಾಲ ಪುಣೆಯಲ್ಲಿ ಸೆರೆ ಇಟ್ಟು ನಂತರ 1918ರಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿ ಆತ ಕಿತ್ತೂರಿಗ ಮರಳುವಾಗ ದಾರಿಯಲ್ಲೇ ಅಸುನೀಗಿದಾಗ ಮಲ್ಲಸರ್ಜನನ ಮಗ ಶಿವಲಿಂಗ ರುದ್ರಸರ್ಜನು ಮರಾಠರು ಮತ್ತು  ಟಿಪ್ಪು ಸುಲ್ತಾನರಿಂದ ಪದೇ ಪದೇ ಧಾಳಿಯ  ಕಿರಿಕಿರಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಲುವಾಗಿ ಬ್ರಿಟಿಷರರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ರೂ. 1,70,000 ಕಪ್ಪ ನೀಡುವ ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ದುರಾದೃಷ್ಟವಷಾತ್  ಶಿವಲಿಂಗರುದ್ರ ಸರ್ಜನು 11 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ 1824 ರಂದು ವಾರಸುದಾರರಿಲ್ಲದೆ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ ಆತನ ಹೆಂಡತಿ ವೀರಮ್ಮನಿಗೆ ಕೇವಲ 11 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ರಾಜನ ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದೇ ಅನಾಥವಾಗಿದ್ದ ಕಿತ್ತೂರಿನ ಸಂಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ನಿಷ್ಟರಾಗಿದ್ದ ಮಾಸ್ತಮರಡಿ ಗೌಡರ ಪುತ್ರ ಶಿವಲಿಂಗಪ್ಪನನ್ನು ದತ್ತಕ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮ ತನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ  ಸಂಸ್ಥಾನವನ್ನು ಆಳ್ವಿಕೆ ಮಾಡಲು ಅನುವಾಗುತ್ತಾಳೆ.

ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದತ್ತು ಪುತ್ರರು ರಾಜ್ಯವಾಳುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕಾನೂನನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದು ಅನಾಥ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಕೈ ವಶಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಬ್ರಿಟೀಷರ ಧಾರವಾಡದ ಕಲೆಕ್ಟರ್ ಥ್ಯಾಕರೆ ಚೆನ್ನಮ್ಮ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ರಾಜ್ಯಾಡಳಿತ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ  ಎಂದು ತಿಳಿಸುವುದಲ್ಲದೇ, 13 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ 1824ರಂದು ಥ್ಯಾಕರೆ ಸ್ವತಃ ಕಿತ್ತೂರಿಗೆ ಬಂದು ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಯ  ಮುಂದಿನ ಆದೇಶ ಬರುವವರೆಗೂ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಮಲ್ಲಪ್ಪಶೆಟ್ಟಿ ಹಾಗು ಹಾವೇರಿಯ ವೆಂಕಟರಾವ್ ಅವರನ್ನು ಕಿತ್ತೂರಿನ ಸಂಸ್ಥಾನದ ವ್ಯವಹಾರವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲು ನೇಮಕ ಮಾಡುವುದಲ್ಲದೇ, ಕಿತ್ತೂರಿನ ಭಂಡಾರಕ್ಕೆ ಬೀಗ ಮುದ್ರೆ ಹಾಕುತ್ತಾನೆ.

ಥ್ಯಾಕರೆಯ ಈ ರೀತಿಯ ಉದ್ಧಟನವೇ ಲೇಖನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿರುವ ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿರುವ ಸನ್ನಿವೇಶ ಬರುವುದಲ್ಲದೇ, ಥ್ಯಾಕರೆಯ ಆದೇಶವನ್ನು ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮಾ ಖಡಾಖಂಡಿತವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತಾಳಲ್ಲದೇ ಥ್ಯಾಕರೆಗೆ ಕಪ್ಪವನ್ನೂ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಇದರಿಂದ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಕೋಪಗೊಂಡು  ಕಿತ್ತೂರಿನ ಮೇಲೆ  ಆಕ್ರಮಣವನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದು ಅರಿತು ಅದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ  ಚೆನ್ನಮ್ಮ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಅಧಿಕಾರಿ ಮನ್ರೋನಿಗೆ ಹಾಗು ಚಾಪ್ಲಿನ್ನನಿಗೂ  ಸಂಧಾನಕ್ಕಾಗಿ ಪತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತಾಳಲ್ಲದೇ,  ಮುಂದಾಲೋಚನೆಯಿಂದ ಕೊಲ್ಲಾಪುರ ಮೊದಲಾದ ನೆರೆಯ ಸಂಸ್ಥಾನಗಳ ದೊರೆಗಳಿಗೆ ಕಿತ್ತೂರಿನ ಪರವಾಗಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು  ಕೋರಿ ಪತ್ರ ವ್ಯವಹಾರವನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ.

ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮಳಿಂದ ಅವಮಾನಿತನಾಗಿದ್ದ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಅಥಿಕಾರಿ  ಥ್ಯಾಕರೆ 21 ಅಕ್ಟೋಬರ್ 1824ರಂದು   ತನ್ನ ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಕಿತ್ತೂರಿಗೆ ಆಗಮಿಸಿ  ಅಕ್ಟೋಬರ್ 23ರಂದು ಕೋಟೆಯ ಮೇಲೆ ತೋಪು ಹಾರಿಸಲು ಸಿದ್ಧನಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ,  ಥಟ್ಟನೆ ಸರದಾರ ಗುರುಸಿದ್ದಪ್ಪನವರ ಮುಂದಾಳುತನದಲ್ಲಿ ಕೋಟೆಯ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಸಾವಿರಾರು ಜನ  ಕಿತ್ತೂರು ವೀರ ಸೈನಿಕರು  ಥ್ಯಾಕರೆಯ ಸೈನ್ಯದ ಮೆಲೆ ಮುಗಿ ಬೀಳುತ್ತಾರೆ. ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮನ ಅಂಗರಕ್ಷಕ ಅಮಟೂರು ಬಾಳಪ್ಪನ ಗುಂಡಿಗೆ ಥ್ಯಾಕರೆ ಬಲಿಯಾದರೆ, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಅಧಿಕಾರಿ,  ಸ್ಟೀವನ್ಸನ್ ಹಾಗು ಈಲಿಯಟ್ ಅವರನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯುತ್ತಾರೆ.

ಈ ಸೋಲಿನಿಂದ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಕೋಪಗೊಂಡರೂ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ನಾಜೂಕಾಗಿ ಪರಿಹರಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಿಂದ,  ಚೆನ್ನಮ್ಮವೊಂದಿಗೆ ಪತ್ರ ಪತ್ರವ್ಯವಹಾರವನ್ನು ನಡೆಸುವ ಮೂಲಕ,  1824 ಡಿಸೆಂಬರ್ 2 ರಂದು ಸ್ಟೀವನ್ಸನ್ ಹಾಗು ಈಲಿಯಟ್ ಅವರನ್ನು  ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಚನ್ನಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಯಾವುದೇ ವೈಮನಸ್ಯ  ಇಲ್ಲವೆಂದು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ತೋರ್ಪಡಿಸುತ್ತಾರಾದರೂ,  ಡಿಸೆಂಬರ್ 3 ರಂದು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ತಮ್ಮ ಅಪಾರ ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಕಿತ್ತೂರನ್ನು ಮುತ್ತಿಗೆ ಹಾಕಿ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಒಡೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಡಿಸೆಂಬರ್ 4 ರಂದು ಸರದಾರ ಗುರುಸಿದ್ದಪ್ಪ ಸೆರೆಯಾಳಾದರೆ, ಡಿಸೆಂಬರ್ 5 ರಂದು ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅಕೆಯ ಸೊಸೆಯಂದಿರಾದ  ವೀರಮ್ಮ ಮತ್ತು ಜಾನಕಿಬಾಯಿಯವರನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಯುದ್ಧ ಕೈದಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಡಿಸೆಂಬರ್ 12 ರಂದು ಚೆನ್ನಮ್ಮ ಹಾಗು ವೀರಮ್ಮರನ್ನು ಬೈಲಹೊಂಗಲದ ಸರೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಹಾಕಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿಯೇ  4 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸೆರೆಯಾಳಾಗಿಯೇ ಉಳಿದ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮ 1829 ಫೆಬ್ರುವರಿ 2 ರಂದು ನಿಧನವಾಗುತ್ತಾಳೆ.

ಹೀಗೆ ಅಪ್ಪಟ ದೇಶಪ್ರೇಮಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮ ನಿಧನಳಾದರೂ ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಕಿತ್ತೂರಿನ  ಹೋರಾಟ ನಿಲ್ಲದೇ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮನ ಬಲಗೈ ಬಂಟ ಸಂಗೊಳ್ಳಿ ರಾಯಣ್ಣ  ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಊರಿನ ವೀರರನ್ನು ಸಂಘಟನೆ ಮಾಡಿ ಶಕ್ತಿಯುತವಾದ ಸೈನವನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಮಾದರಿಯ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಬ್ರಿಟೀಷರಿಗೆ ತಲೆ ನೋವಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ರಾಯಣ್ಣನ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ನೆರವು ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಸಂಶಯದ ಮೇಲೆ ವೀರಮ್ಮನನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಮೊದಲು ಕುಸುಗಲ್ಲಿಗೆ, ನಂತರ ಬಳಿಕ ಬೇರೊಂದು ಗುಪ್ತವಾದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾರೆ.

ಇವೆಲ್ಲಾ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ನಡುವೆಯೂ ರಾಯಣ್ಣನ ಹೋರಾಟ ಮುಂದುವರೆದಿರುತ್ತದೆ. ದುರಾದೃಷ್ಟವಷಾತ್ ಆತನ ಸಂಗಡಿಗರಂತೆಯೇ ನಟಿಸುತ್ತಲೇ ಕೆಲವು ವಿಶ್ವಾಸದ್ರೋಹಿಗಳು 1830 ಫೆಬ್ರುವರಿಯಲ್ಲಿ ರಾಯಣ್ಣನನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಹಿಡಿದುಕೊಟ್ಟು ಬ್ರಿಟೀಷರಿಂದ ಬಾರೀ ಮೊತ್ತದ ಬಹುಮಾನವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಇಂತಹ ದೇಶದ್ರೋಹಿ  ಕಾರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಲಿಂಗನಗೌಡ ಮತ್ತು ವೆಂಕನಗೌಡರಿಗೆ ಬ್ತಿಟೀಶ್  ಸರ್ಕಾರ ಕೇವಲ 300/- ರೂಪಾಯಿ ಬಹುಮಾನ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಕೇವಲ 300/- ರೂಪಾಯಿ ಆಸೆಗಾಗಿ ಒಬ್ಬ ನಿಜವಾದ ದೇಶಪ್ರೇಮಿಯನ್ನು ಬಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಅಕ್ಷಮ್ಯ  ಅಪರಾಧವೇ ಸರಿ. 

ಮುಂದೆ ಮೇ 1830 ರಲ್ಲಿ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮನ ದತ್ತುಪುತ್ರ ಶಿವಲಿಂಗಪ್ಪ ಹಾಗು ಇತರೇ 400 ಜನರು ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಸ್ವಯಂ ಸೆರೆಯಾದರೆ, ಅದೇ ಜುಲೈ 1830 ರಂದು ವೀರಮ್ಮ ಸೆರೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮರಣಹೊಂದುತ್ತಾಳೆ. ವಿಷ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮರಣ ಹೊಂದಿದಳೆಂದೂ ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ಬ್ರಿಟಿಷರೇ ವೀರಮ್ಮನಿಗೆ ವಿಷ ಹಾಕಿ ಕೊಂದರೆಂದೇ ಇಂದಿಗೂ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರ ನಂಬಿಕೆಯಾಗಿದೆ. 1831 ಜನೆವರಿ 26 ರಂದು ಸಂಗೊಳ್ಳಿ ರಾಯಣ್ಣನನ್ನು ನಂದಗಡದಲ್ಲಿ ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಕಿತ್ತೂರಿನ ಸಂಸ್ಥಾನ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಇತಿಹಾಸದ ತೆಕ್ಕೆಗ ಜಾರಿಹೋದದ್ದು ದುರಂತವೇ ಸರಿ.

ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆಯಾಗಿ ದಿಟ್ಟತನದಿಂದ ಬ್ರಿಟೀಷರನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ ವೀರ ಮಹಿಳೆ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮನವವರ 243ನೇ  ಜನ್ಮದಿನೋತ್ಸವದಂದು ನಮ್ಮ ನಮಗನಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸೋಣ ಅಲ್ಲವೇ?

ಏನಂತಿರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಅಕ್ಟೋಬರ್ 2, ದೇಶದ ಇಬ್ಬರು ಮಹಾನ್ ನಾಯಕರ ಜಯಂತಿ. ಇಬ್ಬರೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರೇ ಆದರೂ, ಒಬ್ಬರು ಚರಕ ಹಿಡಿದು ದೇಶವನ್ನು ವಿಭಜಿಸಿ ಶತ್ರುರಾಷ್ಟ್ರದ ಸೃಷ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣೀಭೂತರಾದರೇ ಅದೇ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಹಾಗೆ ಸೃಷ್ಟಿಯಾದ ಶತ್ರುರಾಷ್ಟ್ರ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಮೇಲೆ ಕಾಲು ಕೆರೆದುಕೊಂಡು ಧಾಳಿ ನಡೆಸಿದಾಗ ತಮ್ಮ ದಿಟ್ಟ ನಿರ್ಧಾರಗಳಿಂದ ನರಕ ಸದೃಶವನ್ನು ತೋರಿಸಿದವರು. ಅದರೆ ಅದೇಕೋ ಏನೋ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 2ರಂದು ಅದಾವುದೋ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ ಪೀಡಿತರಾಗಿ ಮೊದಲನೆಯವರನ್ನೇ ಎತ್ತಿ ಮೆರೆದಾಡುತ್ತಾ ಎರಡನೆಯವರನ್ನು ನಗಣ್ಯರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಡೆಗಾಣಿಸುವುದು ಈ ದೇಶದ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ದೇಶ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಮಾಡುವ ಅಪಮಾನವೇ ಸರಿ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು.

ಗಾಂಧಿಯವರ ಕುರಿತಾದ ಮಾಹಿತಿ ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೇ ತಿಳಿದಿರುವಾಗ ಎಲೆಮರೆಕಾಯಿಯಂತಿದ್ದ ದೇಶದ ಎರಡನೇ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಕುರಿತಾದ ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆದು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಕೂಡಲೇ ಅದೇಕೋ ಏನೋ ಕೆಲವರಿಗೆ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ಹಾವು ತುಳಿದಂತೆ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದು ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧವೇ ಇಲ್ಲದ ಮತ್ತು ನಿಸ್ಸಂದೇಹವಾಗಿ ಅನಗತ್ಯವಾಗಿ ಗೋಡ್ಸೇ ಮತ್ತು ಗಾಂಧಿಯವರ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ವಿಷಯಾಂತರವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಉಳಿದವರನ್ನು ಕೆರಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಲು ಯತ್ನಿಸಿದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಅವರದ್ದೇ ಮನಸ್ಸಿನವರು ಅವರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಾ ಅನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಭಕ್ತರನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಕೀಳು ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಅವಾಚ್ಯ ಪದಗಳಿಂದ ನಿಂದಿಸುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಹೇಸಿಗೆ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.

ಹಾಗಾದರೆ ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ತಂದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಕೇವಲ ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ನೆಹರು ಅವರುಗಳು ಮಾತ್ರವೇ? ಗಾಂಧಿಯವರು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲೇ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ದೇಶಭಕ್ತರು ತಮಗೆ ತೋಚಿದಂತೆ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಿರಲಿಲ್ಲವೇ? 1857 ರಲ್ಲಿ ಮಂಗಲ್ ಪಾಂಡೆಯ ಹೋರಾಟವನ್ನು ದಂಗೆ ಎಂದು ಬ್ರಿಟೀಷರು ಬಣ್ಣಿಸಿದರೂ ಅದು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅದು ಭಾರತದ ಮೊದಲ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮ ಎಂಬುದು ಬ್ರಿಟೀಷರಿಗೂ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಈ ಪ್ರಕರಣ, ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಲು ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ, ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ್ದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಲಾಲ್-ಬಾಲ್-ಪಾಲ್ ಎಂದೇ ಪ್ರಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತಾವಾದಿಗಳಾದ ಲಾಲಾ ಲಜಪತ್ ರಾಯ್, ಲೋಕಮಾನ್ಯ ಬಾಲ ಗಂಗಾಧರ ತಿಲಕ್ ಮತ್ತು ಬಿಪಿನ್ ಚಂದ್ರ ಪಾಲ್ ಅವರಂತಹವರು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಗಣೇಶೋತ್ಸವ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹಳ್ಳಿ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಭಜನೆ ಮತ್ತು ಲಾವಣಿಗಳ ಮುಖಾಂತರ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಕಿಚ್ಚನ್ನು ಹಚ್ಚಿ‍ಸುವ ಮೂಲಕ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಧುಮುಕುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದ್ದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವ ವಿಷಯವೇ ಸರಿ.

ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೋರಾಟಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಗಾಂಧಿಯವರು ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾರಿಸ್ಟರ್ ಅಗಿ ಅತ್ಯಂತ ಐಶಾರಾಮ್ಯ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಎನ್ನಲಾಗದು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿದ್ದ ವರ್ಣಬೇಧ ನೀತಿಯಿಂದಾಗಿ ಅದೊಮ್ಮೆ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಗಾಂಧಿಯವರಿಗೆ ಆದ ಅವಮಾನ ತಾಳಲಾಗದೆ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಾಗ ಇಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಆ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಓಘ ದೊರೆಯಿತು ಎನ್ನುವುದು ಸತ್ಯವಾದರೂ, ಗಾಂಧಿಯವರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನಿರ್ಧಾರಗಳೆಲ್ಲವೂ ಸರಿ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗದು. ಅವರಲ್ಲಿಯೂ ದೂರದರ್ಶಕತ್ವದ ಕೊರತೆ ಎದ್ದು‌ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲೂ ಅದುವರೆಗೂ ಸ್ವಾತಂತ್ಯ್ರ ಹೋರಾಟಗಾರರು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಉಗ್ರ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿಯೇ ತಮ್ಮ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಟೀಕಿಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದಲ್ಲದೇ, ಬ್ರಿಟಿಷರ ವಿರುದ್ಧ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದ ಅಸಹಕಾರ ಚಳುವಳಿ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ತೀವ್ರಗೊಂಡು ಅದನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕಲು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಹೈರಾಣಾಗಿದ್ದಾಗ ಅದೆಲ್ಲೋ ನಡೆದ ಜನಾಂಗೀಯ ದಂಗೆಯನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿ‌ ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಖಿಲಾಫತ್ ಚಳುವಳಿ ನಡೆಸಿದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸಿ ತಮ್ಮ‌ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಅಸಹಕಾರ ಚಳುವಳಿಯನ್ನೇ ಹಿಂಪಡೆದ ಗಾಂಧಿಯವರ ನಿರ್ಧಾರ ಚರ್ಚಾಸ್ಪದವೇ ಹೌದು. ಗಾಂಧಿಯವರಿಗೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಪಡೆಯುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ತಾವು ನಂಬಿದ್ದ ಅಹಿಂಸಾ ತತ್ವ ಸಿದ್ದಾಂತವೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕಾರಣ ಸಾವಿರಾರು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ದೇಶಭಕ್ತರುಗಳ ಬಲಿದಾನವಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ಸ್ವಾತಂತ್ಯ್ರ ಹೋರಾಟದ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 23 ವರ್ಷದ ತರುಣ ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್ ಮತ್ತವರ ಸ್ನೇಹಿತರು ಬ್ರಿಟೀಷರನ್ನು ಹೆದರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕೋರ್ಟಿನ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರಣವಾದ ಬಾಂಬ್ ಹಾಕಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಅತ್ಯಂತ ಕಠಿಣವಾದ ಗಲ್ಲು ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸಿದ್ದರ ವಿರುದ್ಶ ಗಾಂಧಿಯವರು ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿ, ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ಉಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಅಂದಿನ ಬಹುತೇಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಗಾಂಧಿಯವರನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡಾಗ, ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ತೀವ್ರವಾದ ನಮಗೆ ಒಪ್ಪದ ಕಾರಣ ನಾವು ಅವರ ಪರವಾಗಿ ಬ್ರಿಟೀಷರ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಗಾಂಧಿಯವರು ಖಡಾಖಂಡಿತವಾದ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿಯೇ, ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್ ಮತ್ತವರ ಸ್ನೇಹಿತರ ಬಲಿದಾನವಾಯಿತು. ಅದೇ ರೀತಿ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ಗಾಂಧಿಯವರ ತಪ್ಪು ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಜಗಜ್ಜಾಹೀರಾತಾಗಿತ್ತು

ಇನ್ನು ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಲ್ಲಿ, ಹೌದು ನಿಜ. ಮೋಹನ್ ಚಂದ್ ಕರಮಚಂದ್ ಗಾಂಧಿಯವರ ಅಸಹಕಾರ ಚಳವಳಿಯಿಂದಲೇ ಪ್ರೇರಿತರಾಗಿ ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ನಿಸ್ವಾರ್ಥವಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಕಠಿಣವಾದ ಸೆರೆಮನೆಯ ವಾಸವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ ನಂತರ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಿಂದ ಎಲ್ಲರ ಮನವನ್ನು ಗೆದ್ದು ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಗೃಹಸಚಿವರಾಗಿ, ನಂತರ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಗೃಹಖಾತೆಯೂ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ಖಾತೆಗಳನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ನಿಭಾಯಿಸಿ, ನೆಹರು ಅವರು‌ ಕಾಲವಾದ ನಂತರ ಎಲ್ಲರ ಬಹುಮತದೊಂದಿಗೆ ದೇಶದ ಎರಡನೇ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿ ಕೇವಲ 17 ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ದೇಶವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದರೂ, 17 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ದೇಶವನ್ನಾಳಿದ್ದ ನೆಹರು ಅವರನ್ನೇ ಮರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿ, ಕಡೆಗೆ ರಷ್ಯಾದಲ್ಲಿ ಅನುಮಾನಾಸ್ಪದವಾಗಿ ಅಸುನೀಗಿದ ಲಾಲ್ ಬಹಾದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಕುರಿತಾದ ಲೇಖನ ಬರೆದರೆ ಅದೇಕೋ ಕೆಲವರಿಗೆ ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗದೇ ವಿನಾಕಾರಣ ವಾಚಾಮಗೋಚರವಾಗಿ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಅಶ್ಲೀಲವಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವುದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸುವುದಲ್ಲದೇ, ಭಾರತದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಇತಿಹಾಸದ ಕುರಿತಾದ ಅವರ ಬೌದ್ಧಿಕ ದಿವಾಳಿತನವನ್ನು ನೆನೆದು ಕನಿಕರ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ

ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ನಿಸ್ವಾರ್ಥವಾಗಿ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಹುತ್ತವನ್ನು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಗೆದ್ದಲು ಹುಳುಗಳಂತೆ ಕಟ್ಟಿದರೆ, ಆ ಗೆದ್ದಲು ಹುಳುಗಳ ಪ್ರಮುಖರಾಗಿ ಗಾಂಧಿಯವರು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರೆ, ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನೇ ಮಾಡದೇ, ಗೆದ್ದಲು ಹುಳುಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಲೇ ಆ ಹುತ್ತಕ್ಕೆ ಬಂದು ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಾವಿನಂತೆ ನೆಹರು ನೆಹರು ವಂಶಜರು ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಈ ದೇಶ ಕಂಡ ಅತ್ಯಂತ ದೌರ್ಭಾಗ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಹಳ ನೋವಾಗುತ್ತದೆ.

ಅದಾವುದೋ ಕಾಣದ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಗಾಂಧಿಯವರನ್ನು ತನ್ನ ತಾಳಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕುಣಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದ ಜವಹರ್ ಲಾಲ್ ನೆಹರು, ಯಾರು ತನ್ನ ವಯಕ್ತಿಕ ಹಿತಾಸ್ತಕ್ತಿಗೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಿದ್ದರೋ ಅಂತಹವರನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಕ್ರೂರ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಟ್ಟ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದದ್ದಲ್ಲದೇ ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಎಂತಹ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಮಾಡಲೂ ಹೇಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಲೆಖ್ಖವೇ ಇಲ್ಲ. ಸಾವಿರಾರು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರಿಗೆ ಪ್ರೇರಣಾದಾಯಕರಾಗಿದ್ದ ವಿನಾಯಕ ದಾಮೋದರ ಸಾವರ್ಕರ್, ದಲಿತ ಪರ ಹೋರಾಟದ ಮೂಲಕವೇ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದ ಮತ್ತು ಈ ದೇಶ‌ ಕಂಡ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಜ್ಞಾನಿ‌ ಮತ್ತು ಪ್ರಕಾಂಡ ಪಂಡಿತರಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಬಿ. ಆರ್. ಅಂಬೇಡ್ಕರ್, ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿಗಳ ನಾಯಕ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರಬೋಸ್ ಅವರುಗಳನ್ನು ನೆಹರು ನಡೆಸಿಕೊಂಡ ರೀತಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ದೇಶ ಭಕ್ತರ ರಕ್ತವನ್ನು ಕುದಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಇವರೆಲ್ಲರ ಏಳಿಗೆಗೆ ಧಕ್ಕೆ ತಂದಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಈ ಮಹಾನ್ ನಾಯಕರುಗಳ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ಸಿಗಬೇಕಾದ ಅಧಿಕಾರ ಸಿಗದಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅವರನ್ನೇ ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿರುವುದನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಅವರ ಕುಂಟುಂಬದ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಈ ನಾಯಕರುಗಳನ್ನು ಅವಹೇಳನ ಮಾಡುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಕ್ಷಮ್ಯ ಅಪರಾಧವೇ ಸರಿ.

ಇಂತಹ ಒಂದು ಕುಟುಂಬದ ಗುಲಾಮೀ ಮನೋಭಾವನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಓದಿದ್ದ ಈ ಪ್ರಸಂಗ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ.

ಅದೊಂದು ದಿನ ಸಮುದ್ರ ತೀರದಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೆ ದೂರದ ಸಮುದ್ರದ ಮಧ್ಯೆ ಪ್ರಯಾಣಿಕರಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದ ಹಡುಗೊಂದು ಬಂಡೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಬಡಿದು ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಗಾಭರಿಯಾಯಿತು. ಹಡಗು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಈಜು ಬಾರದ ಬಹುತೇಕರು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಸತ್ತರೆ, ಈಜು ಬರುತ್ತಿದ್ದವರು ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಈಜಿ ನಂತರ ಮುಂದುವರೆಸಲಾಗದೇ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋದದ್ದನ್ನು ನೋಡಿಯೂ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಆವ್ಯಕ್ತಿ ಮಮ್ಮಲ ಮರುಗಿದರು.

ಅದೇ ಸಂಜೆ, ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡಾಗ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಹಡಗು ಮುಳುಗಿದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಷಾಧ ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸಿದರು. ನಂತರ ತನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಹಡಗಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಪಾಪಿಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಸಲುವಾಗಿ ಆ ದೇವರಉ ನೂರಾರು ಅಮಾಯಕ ಜನರನ್ನು ಕೊಂದಿದ್ದು ಸರಿಯಲ್ಲ ಎಂಬ ಆಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು.

ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ಆತನ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಕಡಿದಂತಾಗಿ ಆತ ಕೆಳಗೆ ನೋಡಿದಾಗ ಆತನ ಕಾಲಿನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಒಂದು ಕೆಂಪು ಇರುವೆ ಕಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ಇರುವೆಗಳು ಆತನ ಪಾದದ ಸುತ್ತಲೂ ಇದ್ದವು. ಇದರಿಂದ ಕೋಪಗೊಂಡ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಆ ಕೆಂಪು ಇರುವೆಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಕಾಲಿನಿಂದ ಹೊಸಕಿ ಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ, ದೇವರು ಆಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ, ನೋಡಿದೆಯಾ ಮನುಜಾ, ನಿನ್ನ ಕಾಲನ್ನು ಕಚ್ಚಿದ ಒಂದು ಇರುವೆ ಕೊಲ್ಲಲು ಹೋಗಿ ನೀನು ಹೇಗೆ ನೂರಾರು ಮುಗ್ಧ ಇರುವೆಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದೇಯೇ? ನಾನು ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡಿದೆ ಎಂದು ಬೊಬ್ಬಿರಿಯುವ ಮೊದಲು ನಿಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಮೊದಲು ಅರಿವು ಮಾಡಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಸತ್ಯವು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ ಎಂದರಂತೆ.

ಈ ಮೇಲಿನ ದೃಷ್ಟಾಂತವನ್ನು ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ನೆಹರು ಅವರ ಅನುಯಾಯಿಗಳಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ ವಯಕ್ತಿಕ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಏನೇ ಇರಲಿ, ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ನೆಹರು ಕುಟುಂಬದ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಾಮಿ ನಿಷ್ಟೆ ಎಷ್ಟೇ ಇರಲಿ ಆದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ತಿರುಚುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡದಿರಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ನೆಹರು ಅವರ ಪಾತ್ರ ಕೇವಲ ಕೆನೆಪದರವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಷ್ಟು ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಅವರು ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬ ಅನುಭವಿಸಿಯಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಇನ್ನು ಮುಂದಾದರೂ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ನಿಸ್ವಾರ್ಥವಾಗಿ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಬಲಿದಾನ ಮಾಡಿದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಎಲೆಮರೆಕಾಯಿಯಂತಹ ಪ್ರಾಥಃಸ್ಮರಣೀಯರಿಗೆ ಸಲ್ಲಬೇಕಾದ ಗೌರವವನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುವವರ ಜೊತೆ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ನಿಮ್ಮ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಅದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ದಯವಿಟ್ಟು ವಾಚಾಮಗೋಚರವಾಗಿ ಬೈಯ್ದಾಡುತ್ತಾ ಅವರನ್ನೂ ಅವರ ಅಮ್ಮ, ಮಡದಿ, ಅಕ್ಕ ತಂಗಿಯರನ್ನು ಅವಮಾನಿಸದಿರಿ. ಇದು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ನಾವಂತೂ ಭಾಗವಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ.ಆದರೆ ದೇಶದಪರ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಿದರವರ ನಡುವೆ ತಾರತಮ್ಯ ಮಾಡುವುದು ತರವಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ?

ಏನಂತೀರಿ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಕೆಲವರು ಆಯ್ಕೆ ಮುಖಾಂತರ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು  ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ದೇಶವನ್ನು ಆಳಿದರೂ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಧನೆ ಮಾಡದೇ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಹಲವರು ಜನರಿಂದ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿ ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಇದ್ದರೂ ಇಡೀ ದೇಶವೇ ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಎಲೆಮರೆ ಕಾಯಿಯಂತೆ ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇಂದು ಜನ್ಮ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ಗ್ರಿಗಳು ಎರಡನೇ ರೀತಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ಗ್ರಿಗಳು ತಮ್ಮ ಒಡಹುಟ್ಟಿದ 13 ಜನರ ಪೈಕಿ ಕಡೆಯವರಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ  ನನ್ಹೆ ಅರ್ಥಾತ್ ಪುಟ್ಟ  ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮುಂದೆ ಅದೇ ಅನ್ವರ್ಥವಾಗಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಕೇವಲ  5 ಅಡಿ 2 ಇಂಚು ಎತ್ತರದ ಸರಳ ಸಾಧಾರಣವದ ಖಾದಿಯ ಧೋತಿ ಧರಿಸುತ್ತಲೇ ದೇಶದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಪ್ರಧಾನಿ ಪಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರಿದ್ದರು ಎಂದರೆ ಅವರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಎಷ್ಟಿತ್ತು ಎಂಬುದರ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.

ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಹಿಂದೂಗಳ ಪರಮ ಪವಿತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರವಾದ ವಾರಾಣಸಿಯಿಂದ ಏಳು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ  ಮುಗಲ್ ಸರಾಯ್ ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 2, 1904ರಂದು ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹಾದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಜನಿಸಿದರು. ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದ ಅವರ ತಂದೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರಿಗೆ ಕೇವಲ ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷದವರಾಗಿರುವಾಗಲೇ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ, ಅದಾಗಲೇ ೧೩ ಮಕ್ಕಳ ತಾಯಿಯಗಿದ್ದ  ಇಪ್ಪತ್ತರ ಆಸುಪಾಸಿನ  ಅವರ ತಾಯಿ ಅಷ್ಟೂ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ತವರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಿತ್ತು ತಿನ್ನುವ ಬಡೆತನದ ನಡುವೆಯೂ ಅವರ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಅವರ ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲೇ ನಡೆದು ಪ್ರೌಢ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮಾವನೊಡನೆ ಅವರನ್ನು ವಾರಾಣಸಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು. ಕಾಲಿಗೆ ಚಪ್ಪಲಿಗಳು ಇಲ್ಲದೇ ಸುಡು ಬಿಸಿಲಿನಿಂದ ಕಾದ ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಮೈಲುಗಟ್ಟಲೆ ನಡೆಯ ಬೇಕಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಗಂಗಾನದಿಯನ್ನೂ ದಾಟಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿಯವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ  ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಚಳುವಳಿಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಹನ್ನೊಂದನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೇ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ತಮ್ಮ ಹದಿನಾರನೇ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಓದಿಗೆ ತಿಲಾಂಜಲಿ ಕೊಟ್ಟು,ಗಾಂಧಿಯವರ ಅಸಹಕಾರ ಚಳುವಳಿಗೆ ಧುಮಿಕಿದವರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಮಗ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿ ದೊಡ್ಡ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾನೆ  ಎಂಬ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ ಅವರ ತಾಯಿಗೆ ನಿರಾಶೆಯಾದರೂ,  ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಒಮ್ಮೆ ನಿರ್ಣಯ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಬಳಿಕ ಅವರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಎಂದೂ ಬದಲಾಯಿಸದ, ಬಾಹ್ಯವಾಗಿ ಮೃದುವಾಗಿ ಕಂಡರು ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಕಲ್ಲಿನಂತಹ ದೃಢ ಮನಸ್ಸಿನವ  ಎಂಬುದರ ಅರಿವಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವರ  ಎದುರು ಮಾತನಾಡದೇ ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಹೋದರು.

ಅಸಹಕಾರ ಚಳುವಳಿ ಸ್ವಲ್ಪ ತಣ್ಣಗಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಶಿ ವಿದ್ಯಾ ಪೀಠದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಬುದ್ಧೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿಗಳೆಲ್ಲರ ಒಡನಾಟ ದೊರೆತು ಅವರೆಲ್ಲರ  ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದರು.  ಅನೇಕರಿಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಎಂಬ ಹೆಸರು ವಂಶಪಾರಂಪರ್ಯವಾಗಿ ಬಂದರೆ, ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಅವರು ಮಾತ್ರ ಅಧಿಕಾರಯುತವಾಗಿ  ವಿದ್ಯಾಪೀಠದಿಂದ  ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಎಂಬ ಪದವಿಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗಿ ಮುಂದೆ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರೀ ಎಂದೇ ಜಗದ್ವಿಖ್ಯಾತರಾದರು.

1927ರಲ್ಲಿ ಅವರ ಪಕ್ಕದ ಹಳ್ಳಿಯಾದ ಮಿರ್ಜಾಪುರದ ಲಲಿತಾ ದೇವಿ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಸರಳವಾಗಿ ವಿವಾಹವಾದರು. ವಿವಾಹವಾದಾಗ ಅವರು ವರದಕ್ಷಿಣೆಯಾಗಿ ಚರಕ ಮತ್ತು ಕೈಮಗ್ಗದ ಕೆಲವು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಎಲ್ಲರ ಹುಬ್ಬೇರಿಸಿದ್ದರು.  1930ರಲ್ಲಿ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿ ದಂಡಿಯಾತ್ರೆ ಆರಂಭವಾಗಿ ಅದರ ಬಿಸಿ ಇಡೀ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಹಬ್ಬತೊಡಗಿದಾಗ. ಲಾಲ್ ಬಹಾದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಧುಮುಕಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಹಲವಾರು ಚಳುವಳಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾಯುಕತ್ವವನ್ನು ವಹಿಸಿದ್ದ ಪರಿಣಾಮ ಸುಮಾರು ಏಳು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸೆರೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆಯಬೇಕಾಯಿತು.

ಇವರ ನಾಯಕತ್ವವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ್ದ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಪಕ್ಷ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ನಂತರ  ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ, ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳನ್ನು ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಸಂಸದೀಯ ಕಾಯದರ್ಶಿಯಾಗಿ ಕೆಲ ಕಾಲ ನೇಮಿಸಿ ನಂತರ ಅವರನ್ನು ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಗೃಹ ಸಚಿವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ವಹಿಸಿದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಿಂದ ನಿಭಾಯಿಸಿದ ರೀತಿ ಎಲ್ಲರ ಮನೆ ಮಾತಾದ ಕಾರಣ, 1951ರಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿಮಂಡಲಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು  ರೈಲ್ವೆ, ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಸಂಪರ್ಕ ಸಚಿವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಹೀಗೆ ರೈಲ್ವೆ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ 7-9-1965ರಲ್ಲಿ ಮೊಘಲ್ ಸರಾಯ್ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ರೈಲ್ವೆ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ 117 ಜನರು ಮೃತಪಟ್ಟ ಘಟನೆಯಿಂದ ಮನನೊಂದು ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತು ರೈಲ್ವೆ ಸಚಿವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ರಾಜೀನಾಮೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಅಧಿಕಾರ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ ಎಂದು ತೋರಿಸಿ ತಾವೊಬ್ಬ ಅನುಪಮ ಶ್ರೇಷ್ಠ ರಾಜಕಾರಣಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾಭೀತು ಪಡಿಸಿದರು.

ಇಡೀ ದೇಶವಾಸಿಗಳ ಒತ್ತಾಯದ ಮೇರೆಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಂತ್ರಿಮಂಡಲಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ವಾಣಿಜ್ಯ ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಕೇಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ದಿಟ್ಟತನದಿಂದ  ಗೃಹ ಸಚಿವರಾದರು. ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದರು ಒಂದು ಸ್ವಂತದ ಮನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರದಿದ್ದ ಕಾರಣ, homeless home minister ಎಂದೇ ಎಲ್ಲರೂ ಗುರುತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಎಂದರೆ, ಶಾಸ್ತ್ರೀಜೀಯವರ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಎಷ್ಟಿತ್ತು ಎಂಬುದರ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ಏಳಿಗೆ ಅಂದಿನ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ನೆಹರು ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ  ಕಸಿವಿಸಿ ತಂದಿತ್ತು ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು. ಅವರ ಅಸಹನೆ ಯಾವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರಿತ್ತೆಂದರೆ, ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಎಲ್ಲಾ ಖಾತೆಗಳನ್ನೂ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಖಾತೆ ರಹಿತ ಮಂತ್ರಿಯನ್ನಾಗಿಸಿ  ಅವಮಾನವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಕ್ಷಮ್ಯ ಅಪರಾಧವೇ ಸರಿ.

ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನೆಹರು ಅವರ ನಿಧನರಾದಾಗ, ಕೆಲ ನೆಹರು ಕುಟುಂಬ ದಾಸ್ಯದ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿಗರು  ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರು ಎಲ್ಲಿ ತಮಗೆ ಅಡ್ಡಗಾಲಾಗುತ್ತಾರೋ? ಎಂಬ ಭಯದಿಂದ ನೆಹರು ನಂತರ ಯಾರು? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿ ನೆಹರು ಅವರ ಮಗಳು ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿಯವರೇ ನೆಹರು ಅವರ ಸೂಕ್ತವಾದ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಿದರೂ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ದೇಶಭಕ್ತ ಸಾಂಸದರು ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳನ್ನು ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದು ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿಯನ್ನೊಳಗೊಂಡಂತೆ ಅನೇಕ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿಗರ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಉರಿಸಿದ್ದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.

ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಏರಿದಾಗ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿ ಪಟ್ಟ ಮೃದುವಾಗಿರದೇ, ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳು ತುಂಬಿದ್ದ ಕಗ್ಗಂಟ್ಟಾಗಿತ್ತು.  ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೇ ಚೀನಾಕ್ಕೆ ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾಗಿತ್ತು. 1965, ಆಗಸ್ಟ್ 15ರಂದು ಕೆಂಪುಕೋಟೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ಹತ್ಯಾರೋಂ ಕಾ ಜವಾಬ್, ಹತ್ಯಾರೋಂ ಸೆ ದೇಂಗೆ! ಎಂದು ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರು ಗುಡುಗಿದಾಗ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರು ಅನುಮಾನ ಪಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ,  ದುರ್ಬಲ ಕೃಶಕಾಯದ ಕಾಯದ ಕುಬ್ಜ ವ್ಯಕ್ತಿ ಏನು ತಾನೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ? ಎಂಬ ಅಸಡ್ಡೆ ತೋರಿದವರೇ ಹೆಚ್ಚು.  ಇದನ್ನೇ ಮುಂದಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನ ಅದೇ ಆಗಸ್ಟ್ ತಿಂಗಳ ಕಡೆಯ ವಾರ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಧಾಳಿ ನಡೆಸಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಸುದ್ಧಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ, ಕೇವಲ ಐದೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಪೀಸ್ಥಾನದ ಮೇಲೆ ಯುದ್ದವನ್ನು ಮಾಡುವ ದಿಟ್ಟ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು.

ಅದಾಗಲೇ ಜಮ್ಮುವಿನ ಛಾಂಬ್ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಪಡೆಗಳು ನೂರಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಯುದ್ಧ ಟ್ಯಾಂಕ್ಗಳ ಮೂಲಕ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಮುಗಿಬಿದ್ದಿದ್ದವು. ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಕಾಶ್ಮೀರವೇ ಕೈ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬಹುದು ಎಂದು  ಏರ್ ಚೀಫ್ ಮಾರ್ಷಲ್ ಅರ್ಜನ್ ಸಿಂಗ್ ಅನುಮಾನ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ,  ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಅಳುಕಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು  ನೆಹರು ಅವರಂತೆ ಗೋಗರೆಯುತ್ತ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಕದವನ್ನಂತೂ ತಟ್ಟಲಿಲ್ಲ. ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಒತ್ತಡದ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ವಿಶ್ವದ ಇತರೇ ನಾಯಕರು ಏನನ್ನುತ್ತಾರೋ ಎಂಬ ಯೋಚನೆಯಂತೂ ಮಾಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಹದಿನೈದೇ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೇ ಹಮಾರಾ ದೇಶ್ ರಹೇಗಾ ತೋ, ಹಮಾರಾ ತಿರಂಗಾ ರಹೇಗಾ ಎಂದು ಅವರೇ  ಆಡಿದ್ದ ಮಾತುಗಳು ಅವರ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಗುಂಯ್ ಗುಟ್ಟುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರು ನಮ್ಮ ಛಾಂಬ್ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುನ್ನಾ ಅವರ ಲಾಹೋರನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದು ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಆದೇಶ ನೀಡಿದ್ದರು.

ಅದೇ ರೀತಿ ಪಾಕ್ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರಮಣ ನಡೆಸಿದ ನಡೆಸಿದ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆ, ಸಪ್ಟೆಂಬರ್ 10ರಂದು ಅಸಲ್ ಉತ್ತರ್  ಬಳಿ ನಡೆದ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಸಮರದಲ್ಲಿ ಪಾಕ್ ಸೇನೆಯ 97 ಟ್ಯಾಂಕ್ಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅಕ್ಷರಶಃ. ಲಾಹೋರನ್ನು ರಣರಂಗವಾಗಿಸಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ಜನರಲ್ ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದಿದ್ದಂತೂ ಸತ್ಯ. ಈ ಮಧ್ಯೆ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ಪರ ವಕಾಲತ್ತು ವಹಿಸಲು ಬಂದ ಚೀನಾಕ್ಕೂ ಸಡ್ಡು ಹೊಡೆದು ಯುದ್ಧವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿಕೊಂಡೇ ಹೋದರು.

ಯುದ್ಧ ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದುವರೆದಲ್ಲಿ ಲಾಹೋರ್ ಕೈ ತಪ್ಪಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ  ಎಂಬುದನ್ನು ಅರಿತ ಪಾಕ್ ಅಮೇರಿಕಾಕ್ಕೆ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆ ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೋರಿಕೊಂಡಿತು. ಯುದ್ಧವನ್ನು ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದುವರಿಸಿದಲ್ಲಿ, ಅಮೇರಿಕಾದಿಂದ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ  ಗೋಧಿಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುತೇವೆ ಎಂದು ಅಮೇರಿಕಾ ಒತ್ತಡ ಹೇರಿದಾಗ, ನಮ್ಮದೇನೂ ಅಭ್ಯಂತರವಿಲ್ಲ ದಯವಿಟ್ಟು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಿಡಿ ಎಂದ್ದಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ದೊಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟು ನಿಮ್ಮ ಕಳಪೆಗುಣಮಟ್ಟದ ಗೋಧಿಯನ್ನು ತಿಂದು ಆರೋಗ್ಯ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಿಂತ,ಹಸಿವಿನಿಂದ ಸಾಯುವುದೇ ವಾಸಿ.ಇಂದಿನಿಂದ ನಿಮ್ಮ ಗೋಧಿ ನಮಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ ಎಂದು  ಧೈರ್ಯದಿಂದಲೇ ಅಮೇರಿಕಾಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ನೀಡಿದ್ದರು.

ಕೂಡಲೇ,  ದೆಹಲಿಯ ರಾಮಲೀಲಾ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಜನತೆಯನ್ನುದ್ದೇಶಿಸಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ಅಮೇರಿಕ ಸಹಾ ಗೋಧಿಯ ರಫ್ತನ್ನು ತಡೆಹಿಡಿದಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ದೇಶದ ಜನ  ನೇರವಾಗಿ ಸೇನೆಗೆ ಧನ ಅಥವಾ ಆಹಾರದ ಸಹಾಯವನ್ನು ಮಾಡುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರತಿ ಸೋಮವಾರ ನೀವು ಉಪವಾಸವನ್ನು ಆಚರಿಸಿದಲ್ಲಿ, ದೇಶದ ಹಣಕಾಸಿನ ವ್ಯವಹಾರ ಸರಾಗವಾಗಿ ನಡೆಯುವುದಲ್ಲದೇ, ದೇಶ ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಬಹುದು  ಎಂಬ ಕರೆ ನೀಡಿದರು. ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರ ಈ ಕರೆಗೆ ಇಡೀ ದೇಶವೇ  ಓಗೊಟ್ಟು ಸೇನೆಗೆ ಧನ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನ ಸೋಮವಾರದ ಉಪವಾಸವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಈ ಉಪವಾಸ ವ್ರತಕ್ಕೆ ಇದಕ್ಕೆ ಸ್ವತಃ ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯರ ಮುಂದಾಳತ್ವವಿತ್ತು.

ಯುದ್ಧ ತೀವ್ತತೆಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ ಮಧ್ಯ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಕಾರಣ,  ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 21ರಂದು ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಗಳ ನಡುವೆ ಕದನ ವಿರಾಮ ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುಖಾಂತರ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನ ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾಗುವ ಅವಮಾನವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು.

ರಷ್ಯಾ ಪ್ರಧಾನಿ ಅಲೆಕ್ಸಿ ಕೊಸಿಗಿನ್ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆಯಲ್ಲಿ 1966, ಜನವರಿಯಲ್ಲಿ ರಷ್ಯಾದ ಟಾಷ್ಕಂಟ್ ನಲ್ಲಿ  ಲಾಲ್ ಬಹಾದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಮತ್ತು ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ನಡುವೆ ಸಂಧಾನ ಸಭೆ ಏರ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಮುಂದೆಂದೂ ಈ ರೀತಿಯ ಬಲಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪಾಕೀಸ್ಥಾನ ಲಿಖಿತರೂಪದಲ್ಲಿ ಬರೆದು ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿ ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದರು. ಇದಕ್ಕೆ ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ಒಪ್ಪದೇ ಹೋದಾಗ Then you will have to find another PM ಎಂದು ಮುಖಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದಂತೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು  ಹೇಳಿದಾಗ ಇವರನ್ನು ಬಗ್ಗಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನರಿತ  ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ, ಜನವರಿ 10ರಂದು ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದ್ದ, ಅದೇ ರಾತ್ರಿ ತಮ್ಮ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು  ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ 1 ಗಂಟೆ 32 ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಮೃತಪಟ್ಟರು ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಪ್ರಕಟವಾದಾಗ ಇಡೀ ಭಾರತ ದೇಶಕ್ಕೇ ಬರಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಂತಾಗಿತ್ತು.

ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿ ಯವರ ಈ ಅನುಮಾನಾಸ್ಪದ ಸಾವು ಹೃದಯಾಘಾತ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಸಂಚಿತ ಕೊಲೆ ಎಂದೇ ಇಡೀ ದೇಶದ ಜನ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡರು. ಇದಕ್ಕೆ ಪುರಾವೆ ಎಂಬಂತೆ ಅವರ ಮರಣೋತ್ತರ ಪರೀಕ್ಷೆಯನ್ನೂ ಮಾಡದೇ ತುರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಪಾರ್ಥೀವ ಶರೀರವನ್ನು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಡಲಾಗಿತ್ತು. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಶರೀರ ವಿಷ ಪ್ರಾಶನವಾದಂತೆ ನೀಲಿಗಟ್ಟಿತ್ತು ಎಂದು  ಸ್ವತಃ ಲಲಿತಾ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳೇ ಹೇಳಿದರೂ  ಅಂದಿನ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಸರ್ಕಾರ ತಳ್ಳಿಹಾಕಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಗಾಂಧೀಜಿ ಮತ್ತು ನೆಹರು ಅವರ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ ನಡೆದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ ನಡೆಸಲು ಅಡ್ಡಗಾಲು ಹಾಕಿ, ದೇಹವನ್ನು ಅಲಹಾಬಾದಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಸೂಚಿಸುತ್ತು. ಲಲಿತಾ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಧರಣಿ ಕೂರುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಬೆದರಿಕೆಗೆ ಅಂಜಿ ಕಡೆಗೆ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲೇ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ಲಾಲ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು  ಕೇವಲ 17 ತಿಂಗಳು ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದರೂ  17 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ದೇಶವನ್ನಾಳಿದ ನೆಹರು ಅವರನ್ನೇ ಮರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದರು ಎಂದರೂ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯೇನಲ್ಲ.

ಸರಳ, ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಅಪ್ಪಟ ದೇಶಪ್ರೇಮಿ ಶಾಸ್ತ್ರೀಜೀ ಯಂತಹ ಮಹಾತ್ಮರೊಬ್ಬರು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದರು ಎಂಬುದೇ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಹೆಮ್ಮೆಯ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ.  ಅವರ ಜನ್ಮ ದಿನವಾದ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 2ರಂದು  ಅಂತಹ ಪ್ರಾಥಃಸ್ಮರಣೀಯರನ್ನು ನೆನೆಯದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ನಾವು ಬದಕಿದ್ದೂ  ಸತ್ತಂತೆಯೇ ಸರಿ.. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರ ಮೆಚ್ಚಿನ ಘೋಷಣೆಯಾದ ಜೈ ಜವಾನ್ ಜೈ ಕಿಸಾನ್ ಎಂಬುದನ್ನು ಒಮ್ಮೆ  ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ತುಂಬು ಹೃದಯದಿಂದ ಅವರಿಗೊಂದು ನಮನಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುವುದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಆದ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವೇ ಹೌದು.

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ನಮಗೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಆಗಸ್ಟ್ 15, 1947 ರಂದು ಸುಮಾರು 300 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಬ್ರಿಟೀಶರ ದಾಸ್ಯದಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಸ್ವತ್ರಂತ್ಯದೇಶವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ಯವಾಗುಬುದಕ್ಕೂ ಮುನ್ನಾ ಧರ್ಮಾಧಾರಿತವಾಗಿ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಭಾರತವನ್ನು ಮೂರು ಭಾಗಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ ಭಾರತದ ಎಡ ಮತ್ತು ಬಲಗಳಲ್ಲಿ ಪೂರ್ವ ಮತ್ತು ಪಶ್ಛಿಮ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನ (70ರ ದಶದಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರವಾದ ಬಾಂಗ್ಲಾ ದೇಶವಾಯಿತು) ಎಂದು ತುಂಡರಿಸಿ ಮಧ್ಯದ ಭಾಗವನ್ನು ಸ್ವತಂತ್ರ ಹಿಂದೂಸ್ಥಾನ ಎಂದು ಕರೆದು ಹೋದರು.

ಹಾಗೆ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಿಗುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ದೇಶ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣದಾದ ಸುಮಾರು 565 ರಾಜ್ಯಗಳು/ಸಂಸ್ಥಾನಗಳಾಗಿ ವಿವಿಧ ರಾಜ ಮಹಾರಾಜರುಗಳ ಆಳ್ವಡಿಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯಾ ನಂತರದ ಭಾರತದ ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರಥಮ ಗೃಹ‍ಸಚಿರಾದ ಉಕ್ಕಿನ ಮನುಷ್ಯ ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದ ಶ್ರಿ ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಬಾಯ್ ಪಟೇಲ್ ಅವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ/ಸಂಸ್ಥಾನಗಳಿಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ರಚಿಸಲ್ಪಡುವ ಭಾರತ ಅಥವಾ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಜೊತೆ ವಿಲೀನವಾಗಲು ಅಥವಾ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿಯೇ ಇರಬಹುದಾದ ಆಯ್ಕೆಗಳನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಕೊಡಲಾಗಿತ್ತು.

ಈ ರೀತಿಯ ಆಯ್ಕೆಯನ್ನು ಬಹುತೇಕ ರಾಜ್ಯಗಳು/ಸಂಸ್ಥಾನಗಳು ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಒಪ್ಪಲು ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕಿದರು, ಪಟೇಲರ ರಾಜಕೀಯ ಮುತ್ಸದ್ದಿತನ ಮತ್ತು ಚಾಣಾಕ್ಷತನದಿಂದ ಮತ್ತು
ಭವಿಷ್ಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲಾ ರಾಜ್ಯಗಳೂ ಭಾರತದೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನವಾಗಲು ಶರತ್ತುಬದ್ಧವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರೆ, ಮೈಸೂರು ಸಂಸ್ಥಾನದ ನಮ್ಮ ಒಡೆಯರ್ ಅವರು ಮಾತ್ರಾ ಯಾವುದೇ ಷರತ್ತುಗಳು ಇಲ್ಲದೇ ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸ್ವತಂತ್ರ್ಯ ಭಾರತಕ್ಕೆ ವಿಲೀನವಾಗಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಸಹಿ ಹಾಕಿದ ಮೊತ್ತಮೊದಲನೇ ರಾಜರು ಎಂದೆನಿಸಿಕೊಂಡರೆ, ಅವರನ್ನೇ ಅನುಸರಿಸಿ, ಕೊಚ್ಚಿ, ತಿರುವನಂತಪುರ, ಭೋಪಾಲ್, ಗುಜರಾತ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಬಹುತೇಕ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ರಾಜ್ಯಗಳು ಸಹಾ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡವು. ದುರಾದೃಷ್ಟವಷಾತ್ ಹೈದರಾಬಾದಿನ ನಿಜಾಮ ಮತ್ತು ಜುನಾಗಢದವರು ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದೊಂದಿಗೆ ಸೇರಲು ಇಚ್ಚಿಸಿದರೆ, ಕಾಶ್ಮೀರದ ರಾಜ ಅಲಿಪ್ತನೀತಿಯನ್ನು ತಾಳಿ ಸ್ವತಂತ್ರ್ಯವಾಗಿ ಉಳಿಯಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಮುಂದೆ ನಾನಾರೀತಿಯ ರಾಜಕೀಯ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಕಾಶ್ಮೀರ ಮತ್ತು ಜುನಾಗಢ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರೆ, ದಕ್ಷಿಣ ಭಾಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಹೈದರಾಬಾದಿನ ನಿಜಾಮ ಮಾತ್ರ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ಪರ ಕಠಿಣ ಒಲವು ತೋರಿದ್ದು ಪಟೇಲರಿಗೆ ತಲೆ ನೋವನ್ನು ತರಿಸಿತ್ತು.

ಹೈದರಾಬಾದ್ ರಾಜ್ಯದ ಅಥಿಕಾರ ಮುಸಲ್ಮಾನರದ ದೊರೆಯ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ, ಆ ಪ್ರಾಂತ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದ, ತೆಲಂಗಾಣ, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಮರಾಠವಾಡ, ಕರ್ನಾಟಕದ ಹೈದರಾಬಾದ್ ಕರ್ನಾಟಕ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನೊಳಲ್ಲಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿ ಹಿಂದೂಗಳೇ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಹಿಂದೂಸ್ಥಾನದ ಪರವಾಗಿರಲು ಇಚ್ಚಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಹೈದರಾಬಾದಿನ ನಿಜಾಮ ಕೂಡಲೇ ತನ್ನದು ಸ್ವತಂತ್ರ ರಾಜ್ಯ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಒಳಗೊಳಗೇ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಲೀಗ್ ಜೊತೆ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಬೆಳಸಿ ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ತನ್ನ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಎಂದು ಹೊಂಚುಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. ಆಗ ತಾನೇ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಸಮಸ್ಯೆ ಗಂಭೀರವಾಗುತ್ತಿದ್ದ್ದನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮತ್ತು ನಿಜಾಮನ ಈ ರೀತಿಯ ಕುತಂತ್ರದ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿತಿದ್ದ ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲರು ಇದು ಮತ್ತೊಂದುಕಾಶ್ಮೀರ ಆಗುವುದು ಬೇೆಡ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಬಹು ಜನರ ಆಶಯದಂತೆ ಈ ಪ್ರಾಂತ್ಯವನ್ನು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಲು ಕಾರ್ಯತಂತ್ರ ರೂಪಿಸಿದರು.

ಹೈದರಾಬಾದ್ ರಾಜ್ಯದ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಹಿಂದೂಗಳು ಭಾರತ ಪರ ಒಲವಿರುವುದನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಪಟೇಲರು ಏನಾದರೂ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನುಊಹಿಸಿದ್ದ ಹೈದರಾಬಾದ್ ನಿಜಾಮನೂ ಸಹಾ, ತನ್ನ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ರಜಾಕಾರರೆಂಬ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತಾಂಧರ ಖಾಸಗಿ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಪರೋಕ್ಶವಾಗಿ ಕಟ್ಟಿ ಖಾಸಿಂ ರಜ್ವಿ ಎಂಬ ಮತಾಂಧನನ್ನು ಅದರ ಮುಖ್ಯ ಸೇನಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ನೇಮಿಸಿ ತನ್ನ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಯಾವ ಪ್ರಜೆಗಳು ಭಾರತದ ಜೊತೆ ವಿಲೀನವಾಗಲು ಬಯಸಿದ್ದರೋ ಅಂತಹವರನ್ನು ಸದೆ ಬಡಿಯುವ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ನಿಯೋಜಿಸಿದ. ಶೇ 90ರಷ್ಟಿದ್ದ ಹಿಂದೂಗಳ ಮೇಲೆ ರಜಾಕಾರ ಕ್ರೂರತನದ ದೌರ್ಜನ್ಯ ದಿನೇ ದಿನೇ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿತು.

ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಜನ ತಮ್ಮ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದ್ದಾರೆ, ಸರದಾರ ಶರಣಗೌಡ ಇನಾಮದಾರ್, ಸ್ವಾಮಿ ರಾಮನಂದ ತೀರ್ಥರು ಮುಂತಾದ ಪ್ರಮುಖರ ಮುಂದಾಳತ್ವದಲ್ಲಿ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ದೇಶದ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ರಜಾಕರಗಳು ಅವರನ್ನು ನಿರ್ದಯವಾಗಿ ಗುಂಡು ಹಾರಿಸಿ ಕೊಂದು ಹಾಕಿದ್ದರು. ಈ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕ ಸಂಘದ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹಿಗಳೂ ಸಹಾ ಹೈದರಾಬಾದ್ ವಿಮೋಚನಾ ಚಳವಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಬೆಂಬಲಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, . ಆಗಸ್ಟ್ 1946 ರಲ್ಲಿ, ತೆಲಂಗಾಣದ “ವರಂಗಲ್” ನಗರದಲ್ಲಿ ರಜಾಕರರು ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದಾಗ, ಸಂಘದ ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕರು ವಾರಂಗಲ್ ಕೋಟೆಯ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯನ್ನು ತೀವ್ರಗೊಳಿಸಿದ್ದರು.

ಇವೆಲ್ಲದರ ಮಧ್ಯೆ ಇಸ್ಲಾಮ್ ಮತಾಂಧ ರಜಾಕಾರರ ಜೊತೆಗೆ, ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರೂ ಸಹಾ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಎಂಬಲಿಸಿದ್ದರು ಎಂಬುದನ್ನು ಹಿರಿಯ ಲೇಖಕರಾದ ಲೇಖಕ
ಶ್ರೀ ವಿ.ಪಿ.ಮೆನನ್ ಅವರು ತಮ್ಮ. ದಿ ಸ್ಟೋರಿ ಆಫ್ ಇಂಟಿಗ್ರೇಷನ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯನ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಎಂಬ ತನ್ನ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

….ಆ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಜನರನ್ನು ರಜಾಕಾರರು ಹಗಲಿನ ಹೊತ್ತು ದಂಡಿಸಿದರೆ, ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟರು ರಾತ್ರಿಯ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ನಡೆಸಿದರು. ತದನಂತರ ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟರು ರಜಾಕಾರರೊಂದಿಗೆ ಮೈತ್ರಿಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಅಕ್ಷರಶಃ ಭಾರತದ ಪರ ಒಲವಿದ್ದ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಹತ್ಯೆಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಹತ್ತಿಕ್ಕುವ ಪಯತ್ನ ಮಾಡಿದರು. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕುಕೃತ್ಯಗಳಿಗೆ ಹೈದರಾಬಾದಿನ ನಿಜಮಾನ ಕೃಪಾಶೀರ್ವಾದವಿತ್ತು ಎಂಬುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ. ನಿಜಾಮ, ರಜಾಕಾರರು ಮತ್ತು ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರು ಈ ಮೂವರು ಸಂಘಟಿತರಾಗಿ ಇಡೀ ಪ್ರಾಂತ್ಯವನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಂ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿದ್ದರು. ರಜಾಕಾರರ ಈ ಪರಿಯ ಕಿರುಕುಳಗಳನ್ನು ರಜಾಕಾರರ ಕಿರುಕುಳ ತಾಳದೆ ಪ್ರಾಣ ರಕ್ಶಣೆಗಾಗಿ ಅದಾಗಲೇ ಭಾರತದ ಪರವಾಗಿದ್ದ ಆಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಾದ ಬಿಜಾಪುರ ಮತ್ತು ಸೋಲಾಪುರಕ್ಕೆ ಬಂದು ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಪಡೆಯತೊಡಗಿದರು. ಇದೆಲ್ಲವನ್ನು ಸೂಕ್ಶ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪಟೇಲರು ನಿಜಾಮನೊಂದಿಗೆ ಮಾತುಕತೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ನಿರಂತರ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕ ಒತ್ತಡಗಳನ್ನು ಹೇರಿದರೂ ಅವರ ಷರತ್ತುಗಳಿಗೆ ನಿಜಾಮ ಒಪ್ಪದಿದ್ದಾಗ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಪಟೇಲರು ನಮ್ಮ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯನ್ನು ಹೈದರಾಬಾದ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯಕ್ಕೆ ನುಗ್ಗಿಸಿ, ದಂಡಂ ದಶಗುಣಂ ಭವೇತ್ ಎಂದು ಪೊಲೀಸ್ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ ಮೂಲಕ ಹೈದರಾಬಾದ್ ನಿಜಾಮನನ್ನು ಶರಣಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಆತನ ಪ್ರಾಂತ್ಯವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅವನ ಪ್ರಾಂತ್ಯವನ್ನು ಭಾರತದೊಂದಿಗೆ 17ನೇ ಸಪ್ಟೆಂಬರ್ 1948 ರಂದು ವಿಲೀನ ಮಾಡಿಲಾಯಿತು. ಮುಂದೆ 1956 ರಲ್ಲಿ ಭಾಷಾವಾರು ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ದೇಶದ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಗಗಳು ಪುನರ್ವಿಂಗಡಣೆಯಾದ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹೈದರಾಬಾದ್ ನಿಜಾಮನ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕನ್ನಡ ಭಾಷಿಕರ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳು ಅಂದಿನ ಮೈಸೂರು ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿತು.

ಹೀಗೆ ಮೈಸೂರು ಪ್ರಾಂತ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರೂ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರು, ಹೈದಾರಾಬಾದಿನ ನಿಜಾಮನಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹೊಂದಿದ ಶುಭಗಳಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರತೀವರ್ಷವೂ ಸಪ್ಟೆಂಬರ್ 17 ರಂದು ಅತ್ಯಂತ ಸಂಭ್ರನ ಸಡಗರಗಳಿಂದ, ಮತ್ತು ಬಹಳ ವಿಜೃಂಭಣೆಯಿಂದ ವಿಮೋಚನಾ ದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನು ಆಚರಿಸುವುದನ್ನು ರೂಢಿಗೆ ತಂದಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅಂದು ಆಗಸ್ಟ್ 15 ರಂದು ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನು ಅಚರಿಸುವಂತೆಯೇ ಧ್ವಜಾರೋಹಣ ಮಾಡಿ ಆನಂತರ ವಿವಿಧ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಆ ಪ್ರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಅದೊಂದು ಸರ್ಕಾರಿ ಹಬ್ಬವನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.

ತದನಂತರ ಅದೇ ಸಪ್ಟೆಂಬರ್ 17ರ 2019 ರಂದು ಅಂದಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಯಡೆಯೂರಪ್ಪನವರ ಸಾರಥ್ಯದಲ್ಲಿ ಅದೇ ಹೈದರಾಬಾದ್ ಕರ್ನಾಟಕ ವಿಮೋಚನಾ ದಿನಾಚರಣೆಯ ಉತ್ಸವದ ಹೆಸರನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿ ಅದನ್ನು ಕಲ್ಯಾಣ ಕರ್ನಾಟಕ ಉತ್ಸವ ದಿನವನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸುವ ಪದ್ದತಿಯನ್ನು ರೂಢಿಗೆ ತಂದರು. ಕರ್ನಾಟಕದ ಉಳಿದ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಒಂದು ಬಾರಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನವನ್ನು ಆಚಾರಿಸಿದರೆ ಕಲ್ಯಾಣ ಕರ್ನಾಟಕದ ಜನರು ಮಾತ್ರಾ ಎರಡು ಬಾರಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಗಸ್ಟ್ 15 ರಂದು ಬ್ರಿಟೀಷರ ದಾಸ್ಯದಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಸಂಭ್ರಮವಾದರೇ, ಸಪ್ಟೆಂಬರ್ 17 ನಿಝಾಮ ಮತ್ತು ರಝಾಕಾರ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಭಾರತದ ಒಕ್ಕೂಟಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಸುದಿನವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಈ ದಿನದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶ್ರೇಯ ಭಾರತ ಪರ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳಲು ರಜಾಕರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿ ಪ್ರಾಣಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿದ ಎಲ್ಲಾ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ಯ್ರ ಹೋರಾಟಗಾರರಿಗೂ ಮತ್ತು ಹೈದರಾಬಾದಿನ ನಿಝಾಮನ ಎಲ್ಲಾ ಕುತಂತ್ರವನ್ನೂ ಚಾಣಾಕ್ಷತನದಿಂದ ಮೆಟ್ಟಿ ಆತನನ್ನು ಶರಣಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿ ಹೈದರಾಬಾದ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯವನ್ನು ಮತ್ತೊಂದು ಕಾಶ್ಮೀರವಾಗದಂತೆ ತಡೆದ ಅಂದಿನ ಗೃಹಮಂತ್ರಿ ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭ್ ಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಮಹಾನುಭಾವರನ್ನು ಇಂದು ನಾವೆಲ್ಲರು ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನೆನಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ ಅಲ್ವೇ?

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ನಿವೃತ್ತ ಶಿಕ್ಷಕರೊಬ್ಬರು 07/07/2000 ದಂದು ರಕ್ಷಣಾ ಸಚಿವಾಲಯಕ್ಕೆ ಪತ್ರವೊಂದನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದು ಅದರಲ್ಲಿ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಭದ್ರತೆಗೆ ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಏಕೈಕ ಪುತ್ರ ವೀರ ಮರಣ ಪಡೆದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಧರ್ಮಪತ್ನಿ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ನಮ್ಮ ಮಗನ ಮೊದಲ ವರ್ಷದ ಪುಣ್ಯತಿಥಿಯನ್ನು ಆಚರಿಸಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡಬಹುದೇ? ನಿಮಗೆ ತೊಂದರೆ ಎನಿಸಿದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕೋರಿಕೆಯನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದರು.

ಇಂತಹ ಭಾವಾನಾತ್ಮಕ ಪತ್ರವನ್ನು ಓದಿದ ರಕ್ಷಣಾ ಇಲಾಖೆಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಆ ವಯೋವೃದ್ಧರ ಭೇಟಿಯ ವೆಚ್ಚ ಎಷ್ಟೇ ಇರಲಿ, ಅದನ್ನು ನಾನು ನನ್ನ ಸಂಬಳದಿಂದ ಭರಿಸಲು ಸಿದ್ಧನಿದ್ದೇನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಅವರಿಗೆ ಬರಲು ಹೇಳಿ ಎಂದು ಆದೇಶಿಸಿದರು. ನಿಗಧಿ ಪಡಿಸಿದ ದಿನದಂದು ವೀರ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ ಆ ಯುವಕನ ವೃದ್ಧ ದಂಪತಿಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆಗಮಿಸಿದಾಗ, ಅವರನ್ನು ಸಕಲ ಸರ್ಕಾರೀ ಗೌರವದಿಂದ ಪರ್ವತಶ್ರೇಣಿಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಮಗ ಸತ್ತ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲಾಯಿತು. ಆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಕರ್ತವ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ ನಿಂತು ನಮಸ್ಕರಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಸೈನಿಕನು ಮಾತ್ರ ಆ ವೃದ್ಧ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಹೂವಿನ ಗುಚ್ಚವೊಂದನ್ನು ನೀಡಿ ಅವರ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ತನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡು ನಮಸ್ಕರಿಸಿದನು.

ಒಬ್ಬ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿರತ ಸೈನಿಕ ಈರೀತಿಯಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದ್ದು ಆ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ತರಿಸಿ, ನೀವೇಕೆ ನನ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದಿರಿ? ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ, ಸರ್, ನಾನಿಂದು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಈ ರೀತಿ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಮಗನೇ ಕಾರಣ. ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ಶೌರ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿರುವ ಬದುಕುಳಿದಿರುವ ಏಕೈಕ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಾನು. ಅಂದು ಗುಡ್ಡದ ಮೇಲಿನಿಂದ ಶತ್ರು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಸೈನಿಕರು ತಮ್ಮ ಎಚ್.ಎಂ.ಜಿ ಯೊಂದಿಗೆ ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ನೂರಾರು ಗುಂಡುಗಳನ್ನು ನಮ್ಮೆಡೆಗೆ ಹಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ತಂಡದಲ್ಲಿದ್ದ ಐದೂ ಜನರು ಆ ಗುಂಡಿನ ಧಾಳಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಬಂಡೆಯ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿಕೊಂಡೆವು. ಆಗ ನಾನು, ಸರ್, ನಾನು ಡೆತ್ ಚಾರ್ಜ್ ಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಅವರ ಗುಂಡುಗಳಿಗೆ ಎದೆಯೊಡ್ಡಿ ಅವರ ಬಂಕರ್ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಗ್ರೆನೇಡ್ ಎಸೆಯಲು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅದಾದ ನಂತರ ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಅವರ ಬಂಕರನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳಿ ಓಡಲು ಸಿದ್ಧನಾದೆ.

ನನ್ನ ಮಾತು ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದ ನಿಮ್ಮ ಮಗ, ಏ ನಿನಗೇನು ತಲೆಗಿಲೆ ಕೆಟ್ಟಿದೆಯೇ? ನಿನಗೆ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದಾರೆ. ನೀನು ಸತ್ತರೆ ಅವರ ಗತಿ ಏನು? ನಾನಿನ್ನೂ ಅವಿವಾಹಿತ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಡೆತ್ ಚಾರ್ಚ್ ಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನೀವು ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬನ್ನಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಲೇ ನನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಗ್ರೇನೇಡ್ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಶತ್ರುಗಳ ಬಂಕರ್ ಕಡೆಗೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಎಚ್.ಎಂ.ಜಿ.ಯಿಂದ ಸಿಡಿದ ಗುಂಡುಗಳು ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ದೇಹವನ್ನು ಛಿದ್ರ ಛಿದ್ರ ಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಛಲದಿಂದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಬಂಕರ್ ಇದ್ದ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಗ್ರೆನೇಡ್‌ನಿಂದ ಪಿನ್ ತೆಗೆದು ಬಂಕರ್‌ಗೆ ಎಸೆದಾಗ, ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ಹದಿಮೂರು ಸೈನಿಕರಿಗೆ 72 ಅಪ್ಸರೆಯರಿದ್ದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲವಾದರು. ನಂತರ ನಾವು ಆ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಆಕ್ರಮಣ ನಡೆಸಿ ಆ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ನಮ್ಮ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೂಂಡೆವು. ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ಮೃತ ದೇಹವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಾಗ ಅವರ ದೇಹಕ್ಕೆ ನಲವತ್ತೆರಡು ಗುಂಡುಗಳು ಹೊಕ್ಕಿದ್ದವು. ಅವರ ತಲೆಯನ್ನು ನಾನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಾಗ ಅವರ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಜೈ ಹಿಂದ್ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಪ್ರಾಣ ಪಕ್ಷಿ ಹಾರಿಹೋಗಿತ್ತು.

ಅವರ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಡಲು ಸೇನೆಯ ಉನ್ನತ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಅನುಮತಿ ನೀಡದ ಕಾರಣ ಅವರ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಕಡೆಯದಾಗಿ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿವ ಸೌಭ್ಯಾಗ್ಯ ನನ್ನದಾಗಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ನಾನು ಇಂದು ಈ ಹೂವುಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಪದತಲಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾದ ಇಬ್ಬರೂ ಭಾವುಕರಾದರು.

ಈ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ದೂರದಿಂದಲೇ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮಹಿಳೆಗೂ ದುಃಖ ಉಮ್ಮಳಿಸಿಬರುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅದನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಕೆ ಆ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಹತ್ತಿರ ಕರೆದು, ಆತನ ಕೈಗೆ ಅಂಗಿಯೊಂದನ್ನು ಕೊಟ್ಟು, ನನ್ನ ಮಗ ರಜೆಯ ಮೇಲೆ ಬಂದಾಗ ಅವನಿಗೆ ಕೊಡಲೆಂದು ಈ ಅಂಗಿಯನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಮುಂದೆಂದೂ ಬಾರದ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೋದ ಕಾರಣ, ಈ ಅಂಗಿಯನ್ನು ಅವನು ಸತ್ತ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಇಡಲು ತಂದಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನಗಿಂದು ನಿನ್ನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಮಗ ದೊರಕಿದ್ದಾನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಈ ಅಂಗಿಯನ್ನು ನೀನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಧರಿಸಿಬಿಡು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆಯೇ ಕಣ್ಣಿರಧಾರೆ ಹರಿದಿತ್ತು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ.

ಅ ರೀತಿ ಕ್ಷಾತ್ರ ತೇಜದಿಂದ ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಶತ್ರುಗಳಿಗೆ ಎದೆ ಒಡ್ಡಿದ ವೀರ ನಾಯಕನ ಹೆಸರು ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಾತ್ರಾ. ಅವರ ತಂದೆಯ ಹೆಸರು ಗಿರಿಧಾರಿ ಲಾಲ್ ಬಾತ್ರಾ. ಅವರ ತಾಯಿ ಹೆಸರು ಕಮಲ್ ಕಾಂತ.

ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಶೌರ್ಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ಮೂಲಕ ಶೌರ್ಯ ಸಾಧಿಸಿದ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ ವಿಕ್ರಮ್ ಭಾತ್ರ . ಅವರಿಗೆ ಮರಣೋತ್ತರವಾಗಿ ಭಾರತದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಶೌರ್ಯ ಗೌರವವಾದ ಪರಮ್ ವೀರ್ ಚಕ್ರವನ್ನು ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಲಾಯಿತು.

ಪಾಲಂಪುರ ನಿವಾಸಿ ಜಿ.ಎಲ್ ಬಾತ್ರಾ ಮತ್ತು ಕಮಲಕಾಂತ ಬಾತ್ರ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಎರಡು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ನಂತರ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 9, 1974 ರಂದು ಅವಳಿ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಜನಿಸಿದಾಗ ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಲವ ಮತ್ತು ಕುಶ ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟರೂ, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ವಿಕ್ರಮ್ ಮತ್ತು ವಿಶಾಲ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ತಮ್ಮ ತವರು ಊರಿನ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿಯೇ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿ ಸೈನ್ಯದ ಶಿಸ್ತನ್ನು ಕಲಿತುಕೊಂಡರೆ ತಂದೆಯಿಂದ ದೇಶಭಕ್ತಿ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ ಬೆಳೆದರು. ವಿಕ್ರಮ್ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದಂತೆಯೇ, ಕ್ರೀಡೆ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಅಗ್ರಗಣ್ಯನಾಗಿದ್ದನು.

ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಪದವಿ ಪಡೆದ ವಿಕ್ರಮ್ ಸಿಡಿಎಸ್ ಮೂಲಕ ಜುಲೈ 1996 ಡೆಹ್ರಾಡೂನಿನ ಭಾರತೀಯ ಮಿಲಿಟರಿ ಅಕಾಡೆಮಿಗೆ ಸೇರಿ, 1997ರ ಡಿಸೆಂಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ಮುಗಿಸಿ, 6 ಡಿಸೆಂಬರ್ ರಂದು ಜಮ್ಮುವಿನ ಸೊಪೋರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸೇನೆಯ 13 ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರ ರೈಫಲ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಆಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡನು. 1999 ರಲ್ಲಿ ಕಮಾಂಡೋ ತರಬೇತಿಗೆ ಸೇರಿ ಹಲವಾರು ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಪಡೆದ ಪರಿಣಾಮ 1 ಜೂನ್ 1999 ರಂದು, ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ದದ ಸಮಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಸೇನೆಯನ್ನು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು. ವಿಕ್ರಮ್ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಹ್ಯಾಂಪ್ ಮತ್ತು ರಾಕಿ ನಾಬ್ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದ ನಂತರ ವಿಕ್ರಮ್ ಅವರನ್ನು ನಾಯಕನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ಶ್ರೀನಗರ-ಲೇಹ್ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ 5140 ಶಿಖರವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಬಾತ್ರಾ ಅವರ ದಳಕ್ಕೆ ನೀಡಿದಾಗ, ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಬಾತ್ರಾ ತನ್ನ ಕಂ ಪಡೆಯೊಂದಿಗೆ ಶತ್ರುಗಳು ಇಲ್ಲದಿರುವ ಕಡೆಯಿಂದ ಮುನ್ನುಗಿ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಶತ್ರುಗಳ ಮೇಲೆ ಮುಖಾಮುಖಿ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿ ನಾಲ್ವರು ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ತಂಡಕ್ಕೆ ಆರಂಭಿಕ ಮುನ್ನಡೆಯನ್ನು ತಂದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅವರ ಪಡೆ 20 ಜೂನ್ 1999 ರಂದು ಮುಂಜಾನೆ 3.30 ಕ್ಕೆ 5140 ಶಿಖರವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ರೇಡಿಯೂ ಮುಖಾಂತರ ವಿಜಯವನ್ನು ಅಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯ ಜಾಹೀರಾತಾಗಿದ್ದ, ಯೇ ದಿಲ್ ಮಾಂಗೆ ಮೋರ್ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ 5140 ರ ಶಿಖರದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಧ್ವಜವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಾತ್ರಾ ಮತ್ತು ಅವರ ತಂಡದ ಫೋಟೋ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುಖಾಂತರ ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೆ ರವಾನಿದ ಕಾರಣ ರಾತಿ ಬೆಳಗಾಗುವುದರ ಒಳಗೆ ಭಾರತದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದ. ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಾತ್ರ ಅವರ ರಹಸ್ಯ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದ ಶೇರ್ ಷಾ ಜೊತೆಗೆ ಅವರಿಗೆ ಲಯನ್ ಆಫ್ ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿತ್ತು.

ಈ ಗೆಲುವಿನ ನಂತರ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ಪಾಯಿಂಟ್ 4875 ಅನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಭಿಯಾನವನ್ನು ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ವಿಕ್ರಮ್ ವಹಿಸಿಕೊಂಡು ಕಿರಿದಾದ ಶಿಖರದಿಂದ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಎರಡೂ ಕಡೆ ಕಡಿದಾದ ಇಳಿಜಾರುಗಳಿಂದ ದಾಳಿ ನಡೆಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಇದೇ ದಾಳಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೇ, ಮುಖಾಮುಖಿ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಡೆತ್ ಚಾರ್ಚ್ ದಾಳಿಯಲ್ಲಿ ವೀರಮರಣ ಹೊಂದಿದರು. ವಿಕ್ರಮ್ ಅವರ ಅಸಾಧಾರಣ ನಾಯಕತ್ವದಿಂದ ಪ್ರೇರಿತರಾದ ಅವರ ಪಡೆ ವಿಕ್ರಮ್ ಅವರ ಸಾವಿನ ಸೇಡನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಲುವಾಗಿ ಶತ್ರುಗಳ ಮೇಲೆ ಭಯಂಕರವಾಗಿ ಧಾಳಿ ನಡೆಸಿ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಿ ಪಾಯಿಂಟ್ 4875 ಅನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ಚಲನಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಮರ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ನಕಲಿ ಹೋರಾಟ ಮಾಡುವ ಇಲ್ಲವೇ ಬ್ಯಾಟು ಮತ್ತು ಬಾಲನ್ನು ಹಿಡಿದು ಆಟವಾಡುವವರನ್ನೇ ನಮ್ಮ ಹೀರೋಗಳೆಂದು ಮೆರೆಸಾಡುವರಿಗೆ ದೇಶದ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನೇ ತಾವು ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ಇಂತಹ ಅಸಲಿ ಹೀರೋಗಳ ಪರಿಚಯವನ್ನು ಇಂದಿನ ಯುವಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯವರಿಗೆ ಮಾಡಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನಮ್ಮ ಮೇಲಿದೆ.

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಮೊನ್ನೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಓದುತ್ತಿರುವಾಗ ಕೇಂದ್ರದ ಶಿಕ್ಷಣ ಇಲಾಖೆ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಅಮೂಲಾಗ್ರವಾದ ಬದಲಾವಣೆ ತರಲು ಮುಂದಾಗಿದ್ದು ಅದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ದೇಶವಾಸಿಗಳಿಂದ ಸೂಚನೆ ಮತ್ತು ಸಲಹೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿರುವ ಸುದ್ದಿ ಓದಿ ಮೈ ರೋಮಾಂಚನವಾಯಿತು. ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ಯ ಬಂದು ೭೦+ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರವೂ ಅದೇ ಅಕ್ಬರ್ ದಿ ಗ್ರೇಟ್, ಅಲೆಕ್ಶಾಂಡರ್ ದಿ ಗ್ರೇಟ್, ಆರ್ಯರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದರು ಎನ್ನುವ ಆಂಗ್ಲರ ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳು ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇ ಓದಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ನಾವು ಇನ್ನು ಮುಂದೆಯಾದರೂ ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ರಾಜ ಮಹಾರಾಜರು ಮತ್ತು ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರ ಚರಿತ್ರೆಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಿಳಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ಆಸೆ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆಯಿತು. ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಬಂದು ಹೋದದ್ದೇ ಶಹೀದ್ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಚರಿತ್ರೆ.

26 ಡಿಸೆಂಬರ್ 1899 ರಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರೂರ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಸುನಮ್ ಎಂಬ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಜನಿಸಿದರು. ಚಿಕ್ಕವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಪೋಷಕರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರಿಂದ ಅಮೃತ್ ಸರದ ಅನಾಥಾಶ್ರಮವೊಂದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದು ತಮ್ಮ ಮೆಟ್ರಿಕ್ಯುಲೇಶನ್ ಮುಗಿಸಿದ್ದರು. 1919 ರಲ್ಲಿ ಬೈಸಾಖಿ ಹಬ್ಬದಂದು ಅಮೃತಸರದ ಜಲಿಯನ್ ವಾಲಾ ಬಾಗ್ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡ ನಡೆದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದ 20,000 ಜನರಿಗೆ ನೀರು ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರಲ್ಲಿ 19ರ ಪ್ರಾಯದ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಕೂಡಾ ಒಬ್ಬನಾಗಿದ್ದು ಆತ ಜನರಲ್ ಡ್ವೈರ್ ಅತ್ಯಂತ ಕ್ರೂರವಾಗಿ 1526 ನಿರಾಯುಧ ಶಾಂತಿಯುತ ಅಮಾಯಕ ಜನರ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಂಡಿದ್ದ.

ಅಂತಹ ಅಮಾನವೀಯ ಘಟನೆಯನ್ನು ಕೇಳಿಯೋ ಇಲ್ಲವೇ ಓದಿಯೋ ನಮ್ಮ ನರನಾಡಿಗಳು ಉಬ್ಬಿ ರಕ್ತ ಕುದಿಯುತ್ತದೆಯೆಂದರೆ ಇನ್ನು ಆ ಪ್ರಕರಣಕ್ಕೆ ಜ್ವಲಂತ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಜೀವ ಇನ್ನಾ ಪರಿ ನೊಂದಿರಬೇಕು? ತನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆಯೇ ತನ್ನ ಬಂಧು ಮಿತ್ರರು ಬ್ರಿಟೀಶರ ಗುಂಟೇಟಿಗೋ ಇಲ್ಲವೇ ಕಾಲ್ತುಳಿತಕ್ಕೋ ಇಲ್ಲವೇ ಭಾವಿಗೆ ಹಾರಿ ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಆತನ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೇಲೆ ತೀವ್ರತರವಾಗಿ ಘಾಸಿಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡಿತ್ತು ಈ ಅಮಾನವೀಯ ಕೃತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಬ್ರಿಟಿಷರ ವಿರುದ್ಧ ಸೇಡನ್ನು ತೀರಿಸಿ ಹುತಾತ್ಮರಿಗೆ ನ್ಯಾಯವನ್ನು ಕೊಡಿಸಲು ಅಂದೇ ಆತ ಧೃಢ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದ.

ಈ ಘಟನೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ ಹೋರಾಟದ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಕೂಡ ತೀವ್ರತರನಾದ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಲಿಲ್ಲ. ಕಾಟಾಚಾರಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲೊಂದು ಇಲ್ಲೊಂದು ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿ ಸುಮ್ಮನಾಗಿತ್ತು. ಸಾವಿರಾರು ಜನರ ಮಾರಣ ಹೋಮ ನಡೆಸಿದ ಡಯರ್ ವಿರುದ್ಧ ಅಂದಿನ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸರ್ಕಾರ ಯಾವುದೇ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳದೇ ಆತ ಕೆಲ ಕಾಲ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ನಿವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ಬ್ರಿಟನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯಿಂದ ತನ್ನ ವಿಶ್ರಾಂತ ಜೀವನ ನಡೆಸ ತೊಡಗಿದ.

ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿನ ಈ ಇಬ್ಬಂಧಿತನದಿಂದ ಬೇಸತ್ತ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ 1924ರಲ್ಲಿ ಗಧರ್ ಪಕ್ಷದೊಂದಿಗೆ ಜೊಡಿಸಿ ಕೊಂಡರು. ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಆಡಳಿತವನ್ನು ಉರುಳಿಸಲು ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯರನ್ನು ಸಂಘಟಿಸ ತೊಡಗಿದರು. 1927 ರಲ್ಲಿ, ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಆದೇಶದ ಮೇರೆಗೆ ಭಾರತಕ್ಕೆ 25 ಸಹವರ್ತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ರಿವಾಲ್ವರ್ ಮತ್ತು ಮದ್ದುಗುಂಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ಮರಳಿದರು. ಇದಾದ ನಂತರ, ಪರವಾನಗಿ ಪಡೆಯದೆ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಆವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದ ಕಾರಣ 5 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸೆರೆಮನೆಯನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಸಾವು ಮತ್ತು ಅವರ ಹುತಾತ್ಮತೆಯಿಂದ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಪಡೆದು ಡಯರ್ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರತೀಕಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸಿ, ಸೆರೆಮನೆಯಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹೊಂದಿದ ನಂತರ, ಕಾಶ್ಮೀರದ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಭಾರತದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಜರ್ಮನಿ ತಲುಪಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಲಂಡನ್ನಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಎಂಜಿನಿಯರ್ ಆಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಸುಮಾರು 6 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಡಯರ್ ಅವರ ಚಲನವಲನಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸತೊಡಗಿದರು. ಈ ಮಧ್ಯೆ ಬಂದೂಕನ್ನು ಕೊಂಡು ಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅದನ್ನು ಬಳಸುವ ಕಲೆಯನ್ನು ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು.

ಮಾರ್ಚ್ 13, 1940 ರಂದು ಡ್ವೈರ್ ಲಂಡನ್‌ನ ಕ್ಯಾಕ್ಸ್ಟನ್ ಹಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಲು ಬರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಪುಸ್ತಕವೊಂದರ ಒಳಗೆ ಬಂದೂಕಿನ ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ಕೊರೆದು ಅದರೊಳಗೆ ಬಂದೂಕನ್ನು ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟುಕೊಂದು ಆಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮುಂದಿನ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡರು. ಭಾಷಣವೆಲ್ಲವೂ ಮುಗಿದು ಇನ್ನೇನೂ ಅತಿಥಿಗಳೆಲ್ಲರೂ ಹೊರಡಬೇಕು ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ತಮ್ಮ ಬಂದೂಕಿನಿಂದ ಹಾರಿಸಿದ ಎರಡು ಗುಂಡು ನೇರವಾಗಿ ಡ್ವೈಯರ್‌ನ ಹೃದಯ ಮತ್ತು ಶ್ವಾಸಕೋಶಕ್ಕೆ ತಗುಲಿ ಡ್ವಯರಿನ ಪ್ರಾಣ ಪಕ್ಷಿ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಹಾರಿ ಹೋಗುವ ಮುಖಾಂತರ ಜಲಿಯನ್ ವಾಲಾ ಬಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ್ದ ಅಮಾಯಕರ ಆತ್ಮಗಳಿಗೆ ಶಾಂತಿ ದೊರಕುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದರು ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್.

ಎಲ್ಲಾ ಆಪರಾಧಿಗಳಂತೆ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅಲ್ಲಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸದೇ, ಬಹಳ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಬ್ರಿಟೀಷರ ಬಂಧನಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಕಾಟಾಚಾರದ ವಿಚಾರಣೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಅಮಾಯಕ ಜನರನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ನನಗೆ ದ್ವೇಷವಿತ್ತು ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಅವರನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದೆ. ಆವರು ನಿಜವಾದ ಅಪರಾಧಿಯಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಈ ಹತ್ಯೆಗೆ ಅವರು ಅರ್ಹರಾಗಿದ್ದರು. 21 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಹುದಿಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ಪ್ರತೀಕಾರವನ್ನು ನಾನಿಂದು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದ ಸಂತೃಪ್ತಿ ಇದೆ. ನಾನು ಸಾವಿಗೆ ಹೆದರುವುದಿಲ್ಲ. ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಸಾಯುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಖುಷಿಯಿದೆ. ಬ್ರಿಟೀಷರ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಗೆ ತುತ್ತಾಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರು ಸಾಯುತ್ತಿರುವುದು ನನಗೆ ಬೇಸರ ತರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ತಾಯಿನಾಡಿನ ಸಲುವಾಗಿ ಮರಣಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗೌರವವವನ್ನೇನು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ನನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯವೇ ಹೌದು ಎಂದು ದಿಟ್ಟವಾಗಿ ನುಡಿದು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರನ್ನೇ ಬೆಚ್ಚುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಧೀರ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್.

ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆಯೇ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಮರಣದಂಡನೆ ವಿಧಿಸಿತು. ಗಾಂದಿಯವರು ಭಾರತದಲ್ಲಿ 21 ದಿವಸಗಳು ಮಾಡಿದ ಉಪವಾಸವನ್ನೇ ಕೊಂಡಾಡುವರಿಗೆ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಲಂಡನ್ನಿನ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ 42 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಉಪವಾಸ ಮಾಡಿದ ವಿಷಯದ ಅರಿವೇ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ಈ ದೇಶದ ದೌರ್ಭ್ಯಾಗ್ಯ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು 1940 ರ ಜುಲೈ 31 ರಂದು ಅತ್ಯಂತ ಕ್ರೂರವಾಗಿ ಹಿಂಸಿಸಿ ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸಲಾಯಿತು.

ಯಥಾ ಪ್ರಕಾರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಡಯರ್ ಅವರ ಹತ್ಯೆಯನ್ನು ಖಂಡಿಸಿತು. ಬ್ರಿಟಿಷರು ಕೋಪಗೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ನೆಹರೂ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ವಾಚಾಮಗೋಚರವಾಗಿ ನಿಂದಿಸಿದರು.

ಅವನೊಬ್ಬ ಹುಚ್ಚು ಮನುಷ್ಯ ಎಂದು ಗಾಂಧಿಯವರು ಹೇಳಿದರೇ,

ಅವನ ಕಾರ್ಯವು ಪ್ರಜ್ಞಾಶೂನ್ಯ ಕಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ನೆಹರು ಆಣಿ ಮುತ್ತನ್ನು ಉದುರಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ,

ನಾವು ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಕೃತ್ಯವನ್ನು ಖಂಡಿಸುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಮಗೆ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಅಂದಿನ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಿರ್ಣಯವನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸಿತ್ತು.

ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೂ ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಪಂಜಾಬ್ ರೆಜೆಮೆಂಟ್ ಸೈನಿಕರ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದ್ದ ಕಾರಣ, ಈ ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿನದಾಗಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸದೇ ಆ ವಿಷಯವನ್ನು ತಣ್ಣಗಾಗಿಸಿತು. ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ಲಂಡನ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಿ ಮಾಡುವ ಮುಖಾಂತರ ಇತರೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರಂತೆ ಅವರನ್ನು ಸಹಾ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮರೆತು ಬಿಡಲಾಯಿತು. ಈ ಕುರಿತಂತೆ ಯಾವುದೇ ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿಯೂ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಿಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ಯಾನಂತರ 1974 ರಲ್ಲಿ ಅವರ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಹೊರತೆಗೆದು ಭಾರತಕ್ಕೆ ತಂದು ಇಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತವಾಗಿ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅವರ ಚಿತಾಭಸ್ಮವನ್ನು ಜಲಿಯನ್ ವಾಲಾ ಬಾಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಯಿತು. ಪಂಜಾಬ್ ಸರ್ಕಾರ ಉದಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ಭಾರತೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಚಳವಳಿಯ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅವರನ್ನು ಶಹೀದ್-ಇ-ಅಜಮ್ ಸರ್ದಾರ್ ಉದಮ್ ಸಿಂಗ್ ಎಂದೂ ಕರೆದರು. (ಶಾಹೀದ್-ಇ-ಅಜಮ್,ಅಂದರೆ ಮಹಾನ್ ಹುತಾತ್ಮ) 1995 ಅಕ್ಟೋಬರ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶದ ಅಂದಿನ ಮಾಯಾವತಿ ಸರ್ಕಾರವು ಉತ್ತರಾಖಂಡದ ಒಂದು ಜಿಲ್ಲೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಹೆಸರನ್ನು ಇಡುವ ಮೂಲಕ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರಿಗೆ ಗೌರವವನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿದೆ.

ಕಾಕತಾಳೀಯದಂತೆ ಕೆಲವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಗಾಂಧಿ ಜಯಂತಿಯಂದೇ ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಕುರಿತಾದ ಹಿಂದಿ ಸಿನಿಮಾ ಕೂಡಾ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿ ಅವರ ತ್ಯಾಗ, ಬಲಿದಾನದ ಸ್ಪೂರ್ತಿದಾಯಕವಾದ ಕಥೆ ಎಲ್ಲರ ಹೃನ್ಮನಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದಿತ್ತು.

ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಈ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ಯ ಬಂದಿದ್ದು ಕೆಲ ಒಣ ಜನರ ಶಾಂತಿಯುತ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹದಿಂದಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಇಂತಹ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕ್ಷಾತ್ರತೇಜ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರರ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಬಲಿದಾನಗಳಿಂದ ಎಂದು ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿ. ಅದರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಪಠ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿಯೂ ಅಮೂಲಾಗ್ರವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ವೀರಪುರುಷರ ಕತೆಗಳು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿ ತುಂಬುವಂತಾಗಲಿ.

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಗೂ ನಮ್ಮ ಕರ್ನಾಟಕದ ಕೊಡಗಿಗೂ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧ. ಇಂದಿಗೂ ಸಹಾ ಕೊಡಗಿನ ಬಹುತೇಕ ಕುಟುಂಬದ ಒಬ್ಬ ಸದಸ್ಯನಾದರೂ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಭಾರತದ ಪ್ರಥಮ ದಂಡನಾಯಕರಾಗಿದ್ದ ಫೀಲ್ಡ್ ಮಾರ್ಷಲ್ ಕಾರ್ಯಪ್ಪನವರೂ ಕೊಡಗಿನವರೇ. ಅವರಂತೆಯೇ ಭಾರತದ ಭೂಸೇನೆಯ ದಂಡನಾಯಕರಾಗಿದ್ದ, ಅಪ್ಪಟ ಕನ್ನಡಿಗ ಜನರಲ್  ಕೊಡಂದೆರ ಸುಬ್ಬಯ್ಯ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರು ಅರ್ಥಾತ್ ಕೆ. ಎಸ್ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರು 30 ಮಾರ್ಚ್ 1906ರಲ್ಲಿ ಕೊಡಗಿನ ಮಡಿಕೇರಿಯ ಆಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತ ಪ್ಲಾಂಟರ್ ಆಗಿದ್ದ ತಿಮ್ಮಯ್ಯ ಮತ್ತು  ಸೀತವ್ವ ದಂಪತಿಗಳ ಪುತ್ರನಾಗಿಜನನವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಪೂರ್ಣ ಹೆಸರು ಕೊಡಂದೆರ ಸುಬ್ಬಯ್ಯ ತಿಮ್ಮಯ್ಯ ಎಂದಾದ್ದರಿಂದ ಸಣ್ಣದಾಗಿ      ಕೆ ಎಸ್ ತಿಮ್ಮಯ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ  ಆಪರೂಪಕ್ಕೆ ತಂದೆ ಮತ್ತು ಮಗ  ತಿಮ್ಮಯ್ಯ ಎಂಬ ಒಂದೇ ಹೆಸರಿನಿಂದ  ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾದರು.

ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಕೂನೂರು ಮತ್ತು  ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬಿಶಪ್ ಕಾಟನ್ ಬಾಲಕರ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ  ಆರಂಭಿಸಿ ನಂತರ ದೆಹ್ರಾಡೂನಿನ ಪ್ರಿನ್ಸ್ ಆಫ್ ವೇಲ್ಸ್ ರಾಯಲ್ ಇಂಡಿಯನ್ ಮಿಲಿಟ್ರಿ ಕಾಲೆಜ್(ಈಗ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಇಂಡಿಯನ್ ಮಿಲಿಟ್ರಿ ಕಾಲೆಜ್)ನ್ನು ಸೇರಿದರು. ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ ಕಮಿಶನ್ ಹುದ್ದೆಗೆ ಸೇರಬೇಕಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿಯ ಪದವಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು  ಅತ್ಯವಶ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಪದವಿ ಪಡೆದ  ಬಳಿಕ ಬ್ರಿಟನ್ನಿನ ರಾಯಲ್ ಮಿಲಿಟ್ರಿ ಅಕ್ಯಾಡೆಮಿ ಸ್ಯಾಂಡ್ಹರ್ಸ್ಟ್‌ಗೆ ತರಭೇತಿಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾದ  ಆರು ಮಂದಿ ಭಾರತೀಯರಲ್ಲಿ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರೂ ಒಬ್ಬರಾಗಿದ್ದರು ಎನ್ನುವುದು ಗಮನಾರ್ಹ.

ಅಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಮುಗಿಸಿ1926ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಶ್ ಇಂಡಿಯನ್ ಆರ್ಮಿಯಲ್ಲಿ ಕಮಿಶನ್ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ಪಡೆದು ನಂತರ ತಮ್ಮ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಿಂದ ಸೇನೆಯಲ್ಲಿ ಹಂತ ಹಂತವಾಗಿ ವಿವಿಧ ಭಡ್ತಿಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾ. 1928ರಲ್ಲಿ ಲೆಫ್ಟಿನಂಟ್ ಆಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ, 1930ರಲ್ಲಿ ರೆಜಿಮೆಂಟಲ್ ಅಡ್ಜಟಂಟ್ ಆಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡರು. ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರು ತಮ್ಮ ಯುದ್ಧ ಚಾತುರ್ಯವನ್ನು ವಾಯವ್ಯ ಗಡಿನಾಡಿನ (ಅಂದರೆ ಈಗಿನ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ) ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಬಂಡುಕೋರ ಪಠಾಣ್ ಪಂಗಡಗಳ ವಿರುದ್ಧದ ಕದನದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು. ಫೆಬ್ರವರಿ 1935ರಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಆದರು. ಮರುವರ್ಷ ಚೆನ್ನೈಯಲ್ಲಿರುವ ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿ ಟ್ರೈನಿಂಗ್ ಕೋರ್‌ನಲ್ಲಿ ಅಡ್ಜಟಂಟ್ ಆಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡು, ಭಾರತೀಯ ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ  ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ನವ ತರುಣರಿಗೆ ಉತ್ತಮ ಸೈನಿಕನಾಗಿರ ಬೇಕಾದ  ಜೀವಂತ ನಿದರ್ಶನಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಅನುಭವದ ಮೂಲಕ ಬೋಧಿಸಿದರು.

ಎರಡನೇ ಮಹಾ ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಿಂಗಪುರದಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಲಕಾಲ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ನಂತರ 1941ರಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ,  ಆಗ್ರಾದ ಹೊಸ ಹೈದ್ರಾಬಾದ್ ರೆಜಿಮೆಂಟಲ್ ಸೆಂಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸೆಕಂಡ್-ಇನ್-ಕಮಾಂಡರ್ ಆಗಿ ಭಢ್ತಿ ಪಡೆದರು. ಫೆಬ್ರವರಿ 1943ರಲ್ಲಿ ಮೇಜರ್ ಆಗಿ ಬಡ್ತಿ ಪಡೆದು ಅವರು 25ನೇ ಇಂಡಿಯನ್ ರೆಜಿಮೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ಆ ಹುದ್ದೆಯನ್ನಲಂಕರಿಸಿದ ಪ್ರಥಮ ಅಧಿಕಾರಿಯಾದರು.

ಮೇ 1944ರಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಲೆಫ್ಟಿನಂಟ್ ಕರ್ನಲ್ ಆಗಿ ಬಡ್ತಿ ನೀಡಿ, ಎರಡನೇ ವಿಶ್ವ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಜಪಾನೀ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಬರ್ಮಾದಲ್ಲಿ ಎದುರಿಸಲು ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರ ಸೇನೆಯನ್ನು ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು.  ಬರ್ಮಾದ ಮಾಂಗ್ದಾ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಅದ್ವಿತೀಯ ಶೌರ್ಯ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿ ಹೋರಾಡಿ, ಜಪಾನೀ ಸೈನ್ಯದ ರಕ್ಷಣಾ ರೇಖೆಯನ್ನು ಚಾಣಾಕ್ಷತನದಿಂದ ಭೇದಿಸಿ ಒಳನುಗ್ಗಿ ಹಿಲ್ 009 ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದ್ದ ಭೂಪ್ರದೇಶವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು. ತರುವಾಯ ಜಪಾನೀ ಸೈನ್ಯವು ಮೊದಲು ಸಿಂಗಪುರದಲ್ಲಿ ಆಮೇಲೆ ಫಿಲಿಪೈನ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಶರಣಾದಾಗ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರು ಆ ಎರಡೂ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಶ್-ಭಾರತದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿ ಸಂಧಾನಪತ್ರಗಳಿಗೆ ರುಜು ಮಾಡಿದರು.

ಬರ್ಮಾ ಯುದ್ಧದ ಧೈರ್ಯ, ಪರಾಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ಚಾಣಾಕ್ಷತನಕ್ಕೆ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರಿಗೆ ಡಿಸ್ಟಿಂಗ್ವಿಶ್ಡ್ ಸರ್ವಿಸ್ ಆರ್ಡರ್ (DSO) ಇತ್ತು ಗೌರವಿಸಲಾಯಿತು. ತದನಂತರ ಅವರನ್ನು 36ನೇ ಬ್ರಿಟಿಶ್ ಬ್ರಿಗೇಡಿನ ಆಜ್ಞಾಧಿಕಾರಿಯ ಹುದ್ದೆಯನ್ನಿತ್ತರು. ಅದುವರೆಗೂ ಬರೇ ಆಂಗ್ಲರಿಗೇ ಮೀಸಲಾಗಿದ್ದ ಈ ಪದವಿಯನ್ನು ಪಡೆದ ಮೊದಲ ಭಾರತೀಯ ಎಂಬ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರದಾಗಿತ್ತು.

7ನೇ ಮೇ 1957ರಂದು ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರು ಭಾರತೀಯ ಭೂಸೈನ್ಯದ 6ನೇ ಮುಖ್ಯಸ್ಥನಾಗಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು.1959ರಲ್ಲೇ ಭಾರತ-ಚೀನಾ ಯುದ್ಧದ ಮುನ್ಸೂಚನೆಯಿದ್ದು, ಅದಕ್ಕೆ ಭಾರತೀಯ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಬೇಕೆಂಬ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರ ಸಲಹೆಯನ್ನು ಆಗಿನ ರಕ್ಷಣಾ ಮಂತ್ರಿ ವಿ ಕೆ ಕೃಷ್ಣ ಮೆನನ್ ತಳ್ಳಿಹಾಕಿದ್ದನ್ನು ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರು ಅಂದಿನ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ನೆಹರು ಬಳಿ ರಾಜಿನಾಮೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದರು. ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಮಾಡಿ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರ ಮನವೊಲಿಸಿ ರಾಜೀನಾಮೆಯನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ನೆಹರುರವರು ಮಾಡಿದರೂ, ಅವರ ಅಲಿಪ್ತ ನೀತಿ ಮತ್ತು ವಿಶ್ವನಾಯಕನಾಗುವ ನೆಹರು ಅವರ ತೆವಲಿನಿಂದಾಗಿ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವ್ವರ  ಸಲಹೆ-ಸೂಚನೆಗಳನ್ನು ಕಾರ್ಯಗತ ಮಾಡದೇ ಕಸದ ಬುಟ್ಟಿಗೆ ಎಸೆದು ಬಿಟ್ಟರು. ಈ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ 35 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸೈನ್ಯದಲ್ಲಿ  ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ನಂತರ 7ನೇ ಮೇ 1961ರಲ್ಲಿ ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರು ನಿವೃತ್ತರಾದರು. ನೆಹರು ಹಿಂದಿ ಚೀನೀ ಬಾಯಿ ಬಾಯಿ ಎನ್ನುವ ಜಪದಲ್ಲೇ ಇದ್ದಾಗ ಚೀನಾದವರು ಏಕಾ ಏಕಿ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಅಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿ ಸಾವಿರಾರು ಚದುರ ಆಡಿಗಳಷ್ಟು ಭೂಭಾಗವನ್ನು ಕಬಳಿಸಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ತಿಮ್ಮಯ್ಯನವರ ಸೇವೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಭಾರತೀಯ ಸೈನ್ಯದಿಂದ ಅವರು ನಿವೃತ್ತರಾದ ನಂತರವೂ ಸೈಪ್ರಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಂಯುಕ್ತ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಸೇನೆಯ ಆಧಿಪತ್ಯವನ್ನು ವಹಿಸಿ ಜುಲೈ 1964ರಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು  ಅಲ್ಲಿನ ಅತ್ಯಂತ ವಿಸ್ಪೋಟಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸೂಕ್ತವಾಗಿ ಬಗೆಹರಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ತುರ್ಕಿಯ ವಿದೇಶಾಂಗ ಸಚಿವರು , ಅವರ ಬೌದ್ಧಿಕ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಮತ್ತು ಅಚಲ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತದಿಂದ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ಅತಿಮಾನುಷ ಪ್ರಯತ್ನ’ವನ್ನು ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಶ್ಲಾಘಿಸಿದ್ದರು. ಗ್ರೀಕ್ ಸರ್ಕಾರವೂ ಸಹಾ ಅವರ ಚಾರಿತ್ರ್ಯಬಲ, ವಾಸ್ತವವಾದಿತ್ವ ಮತ್ತು ನ್ಯಾಯಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹೊಗಳಿ ಗೌರವಿಸಿತ್ತು.

ಅಲ್ಲಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ತಮ್ಮ ವಯೋಸಹವಾಗಿ  18ನೇ ಡಿಸೆಂಬರ್ 1965ರಂದು ನಿಧನರಾದಾಗ ಸಕಲ ಗೌರವದೊಂದಿಗೆ ಅವರ ಪಾರ್ಥೀವ ಶರೀರವನ್ನು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ತಂದು ಅಂತಿಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಒಬ್ಬ ದೇಶಭಕ್ತ ನಿಷ್ಟಾಂವತ ಯೋಧನಿಗೆ ಗೌರವವನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸಲಾಯಿತು.

ಇಂತಹ ವೀರಯೋಧನ ಜನ್ಮದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನು ಆರ್ಥಪೂರ್ವವಾಗಿ ಅಚರಿಸಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ವಿದ್ಯಾರಣ್ಯಪುರದ ತ್ರಿಧಾರ ಕಮ್ಯೂನಿಟಿ ಡೆವಲಪ್ಮೆಂಟ್ ಸೊಸೈಟಿ ಸಂಸ್ಥೆ, ಕೊರೋನಾದಿಂದಾಗಿ ಬ್ಲಡ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಗಳಲ್ಲಿ ರಕ್ತದ ಕೊರತೆ ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿ, ಆರೋಗ್ಯ ಭಾರತಿಯ ಸಹಭಾಗಿತ್ವದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾಪುರದ ಶ್ರೀ ಇಗುತಪ್ಪ ಕೊಡವ ಕ್ಷೇಮಾಭಿವೃದ್ಧಿ ಸಂಘದಲ್ಲಿ ದಿನಾಂಕ 10.4.2021 ಶನಿವಾರ ರಕ್ತದಾನ ಶಿಬಿರವನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದರು.

ರೆಡ್ ಕ್ರಾಸ್ ಸಂಸ್ಥೆಯವರು ತಮ್ಮ ಸಿಬ್ಬಂಧಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಕಲ ಸಲಕರಣೆಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿಗಧಿತ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆಗಮಿಸಿದ್ದರು.  ಬಿಬಿಎಂಪಿ ವಾರ್ಡ್ ನಂ. 10ರ ಮಾಜೀ ಸದಸ್ಯ ಪಿಳ್ಳಪ್ಪನವರ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ,  ಕೊಡವ ಸಮಾಜದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾದ ಶ್ರೀ ಪುಣಚ್ಚ ಅವರ ಅಮೃತಹಸ್ತದಲ್ಲಿ ದೀಪವನ್ನು ಬೆಳಗುವ ಮೂಲಕ ರಕ್ತದಾನ ಶಿಬಿರ ಆರಂಭವಾಗಿ ಉತ್ತಮ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರೇರಿತರಾಗಿ ರಕ್ತದಾನಿಗಳು ಬಂದು ಶಿಬಿರವನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಗೊಳಿಸಿದರು.

ರಕ್ತದಾನ ಮಾಡಲು ಅತ್ಯಂತ ಉತ್ಸಾಹಿತರಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದ ಅನೇಕ ಮಾತೆಯರಿಗೆ ಹಿಮೋಗ್ಲೋಬಿನ್ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ರಕ್ತವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಬೇಸರ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡರೇ, ಇನ್ನೂ ಅನೇಕರು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಕೋವಿಡ್ ಲಸಿಕೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡ ಪರಿಣಾಮ ರಕ್ತವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಹುಸಿ ಮುನಿಸನ್ನು ವ್ಯಕ್ತ ಪಡಿಸಿದ್ದು ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು.

ರಕ್ತದಾನ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಹಣ್ಣಿನ ರಸ ಮತ್ತು ಸರ್ಟಿಫಿಕೇಟ್ ಅಲ್ಲದೇ ಲಘು ಉಪಹಾರದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು. ರಕ್ತದಾನಿಗಳ ಜೊತೆ ಬಂದವರಿಗೂ ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ರಕ್ತದಾನ ಮಾಡಲಾಗದೇ ಬೇಸರಗೊಂಡಿದ್ದವರಿಗೂ ಸಹಾ ಆಯೋಜವರು ಬಲವಂತದಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಾ ಉಪಹಾರವನ್ನು ಉಣಬಡಿಸಿ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದದ್ದು ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ಅಂಶವಾಗಿತ್ತು.

ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ಇಡೀ ಜೀವನವನ್ನೇ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಈ ರೀತಿಯಾದ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾದ ಮತ್ತು ಕೃತಜ್ಞತಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಆಚರಿಸಿದ ಆಯೋಜಕರ ಚಿಂತನೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅನುಕರಣಿಯ ಮತ್ತು ಶ್ಲಾಘನೀಯ.

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಇವತ್ತು ಜನವರಿ 25, ನೇತಾಜಿ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ ಅವರ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ. ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬ ಆಚರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಬದುಕಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅವರ ಆಯಸ್ಸು ಇನ್ನಷ್ಟು ವೃದ್ದಿಯಾಗಲಿ ಎಂದು ವರ್ಧಂತಿ ಆ‍ಚರಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಆವರು ಮೃತಪಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲಿ ಜಯಂತಿಯನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತೇವೆ. ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ ಅವರ 125 ನೇ ಜನ್ಮದಿನದಂದು ಅದನ್ನು ವರ್ಧಂತಿ ಕರೆಯಬೇಕೋ ಇಲ್ಲವೇ ಜಯಂತಿ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕೋ ಎಂಬ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ನನಗೆ ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಬಹುಶಃ ಇಂತಹ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಹಲವಾರು ಜನರಿಗೆ ಕಾದಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಪ್ರಸಕ್ತ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಈ ವರ್ಷದಿಂದ ನೇತಾಜಿ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ ಅವರ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನವನ್ನು ಪರಾಕ್ರಮ ದಿನವೆಂದು ಆಚರಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿರುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಸಮಂಜಸ ಮತ್ತು ಅಪ್ಯಾಯಮಾನ ವೆನಿಸುತ್ತದೆ.

ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ನೇತಾಜಿಯವರ ಅದಮ್ಯ ಮನೋಭಾವ ಮತ್ತು ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸೇವೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಚಿರಕಾಲವೂ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಲುವಾಗಿ, ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಇಂದಿನ ಯುವಕರಿಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ನೀಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಈ ವರ್ಷದಿಂದ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷವೂ ಜನವರಿ 23 ರಂದು ಪರಾಕ್ರಮ ದಿನ ಎಂದು ಆಚರಿಸಲು ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ಎಂತಹ ಪ್ರತಿಕೂಲ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ವರ್ತಿಸಿದ ನೇತಾಜಿಯವರ ಮಾದರಿಯಲ್ಲೇ ದೇಶಭಕ್ತಿಯ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನು ತುಂಬುವ ಉದ್ದೇಶ ಇದರ ಹಿಂದಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ.

ಭಾರತದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಎರಡು ರೀತಿಯ ನಾಯಕರುಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಒಬ್ಬರು ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹಾವೂ ಸಾಯಬಾರದು ಕೋಲೂ ಮುರಿಯಬಾರದು ಎನ್ನುವಂತೆ ಸ್ವತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಸಾತ್ವಿಕವಾದ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಸರ್ಕಾರದ ಸೆರೆಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿತರಾಗಿ ಐಶಾರಾಮ್ಯಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಹೊರತೆ ತಾವು ದೇಶದ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ತ್ಯಾಗ ಬಲಿದಾನಗಳನ್ನು ಗೈಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು, ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧವೇ ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಮೊದಲನೇ ಮತ್ತು ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ದದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿಯೇ ಅದೇ ಬ್ರಿಟೀಷರ ಪರವಾಗಿಯೇ ಭಾರತೀಯರು ಹೋರಾಟಬೇಕೆಂದು ಕರೆಕೊಡುವವರು ಒಂದು ರೀತಿಯ ನಾಯಕರುಗಳಾದರೇ, ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ನಿರ್ಭಿಡೆ ಮತ್ತು ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ತ್ಯಾಗಿಗಳು. ಇವರ ಬಳಿ ಒಳಗೊಂದು ಹೊರಗೊಂದು ಮಾತೇ ಇಲ್ಲಾ. ಇವರದ್ದೇನಿದ್ದರೂ ಏಕ್ ಮಾರ್ ದೋ ತುಕುಡಾ ಮಾದರಿಯ ನಾಯಕರುಗಳು. ಶತಾಯಗತಾಯ ಬ್ರಿಟೀಷರನ್ನು ಭಾರತಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹಾಕಲು ಉಗ್ರವಾದ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದವರು. ಈ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿೆ ಎಂತಹ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಬಲಿದಾನಕ್ಕೂ ಹೆದರದ ಕೆಚ್ಚದೆಯ ವೀರ ಪರಾಕ್ರಮಿಗಳು. ಈ ರೀತಿಯ ಎರಡನೇ ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರುವ ನಾಯಕರುಗಳಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸಂದೇಹವಾಗಿ ನೇತಾಜಿ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ ಅವರು ಅಗ್ರಗಣ್ಯರಾಗುತ್ತಾರೆ ಹಾಗಾಗಿ ಅವರ ಜನ್ಮದಿನವನ್ನು ಪರಾಕ್ರಮ ದಿನ ಎಂದು ಕರೆದಿರುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ತ ಮತ್ತು ವಸ್ತುನಿಷ್ಟ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.

ಇಂತಹ ಲಕ್ಷಾಂತರ ವೀರ ಶೂರ ಪರಾಕ್ರಮಿಗಳ ಉಗ್ರ ಹೋರಾಟಗಳನ್ನು ತಾಳಲಾರದ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಕಡೆಗೂ ಭಾರತದಿಂದ ಹೊರಹೋಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಕೆಲ ಪಟ್ಟಭದ್ರ ಸ್ವಹಿತಾಸಕ್ತಿ ನಾಯಕರುಗಳು ಬಾರೀ ಶ್ರಮವಹಿಸಿ ಗೆದ್ದಲು ಕಟ್ಟಿದ ಹುತ್ತದಲ್ಲಿ ಹಾವೊಂದು ಬಂದು ಸೇರಿಕೊಂಡು ಅದೇ ಗೆದ್ದಲು ಹುಳವನ್ನು ತಿಂದು ನಾಶ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹುತ್ತವನ್ನೇ ತನ್ನದೆಂದು ಆಕ್ರಮಣ ಮಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಈ ಎಲೆಮರೆಕಾಯಿಗಳ ಉಗ್ರ ಹೋರಾಟವನ್ನೇ ಅತಿಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದಿದ್ದೇ ನಮ್ಮಂತಹವರ ಹೋರಾಟದ ಫಲ ಎಂದೇ ಬಿಂಬಿಸಿ, ಜನರನ್ನು ನಂಬಿಸಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾನಂತರ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಅಂತಸ್ತು ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದು ಅಕ್ಷಮ್ಯ ಅಪರಾಧ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು.

ನೀವು ನನಗೆ ರಕ್ತ ಕೊಡಿ… ನಾನು ನಿಮಗೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಎಂದು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಚಳವಳಿಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕರೆ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಅದೆಷ್ಟೋ ಯುವಕರಿಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ತುಂಬಿದಲ್ಲದೇ, ತಮ್ಮ ಈ ರೀತಿಯ ಸಿಡಿಲಬ್ಬರದ ಮಾತುಗಳಿಂದ ದೇಶದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ನಾಗರೀಕರಲ್ಲೂ ದೇಶ ಪ್ರೇಮದ ಕಿಚ್ಚು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸಿದ ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸೇನಾನಿ ನೇತಾಜಿ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ 1897 ಜನವರಿ 23ರಂದು ಒಡಿಶಾದ ಕಟಕ್‌ ನಗರದಲ್ಲಿ ಜಾನಕಿನಾಥ್‌ ಬೋಸ್‌ ಮತ್ತು ಪ್ರಭಾವತೀ ದೇವಿ ದಂಪತಿ ಪುತ್ರನಾಗಿ ಜನಿಸಿ. ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿಯೇ ಸ್ವಾಮೀ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಆದರ್ಶಗಳಿಗೆ ಮನಸೋತು ತಮ್ಮ ಪದವಿಯ ನಂತರ ಐ.ಸಿ.ಎಸ್ ಪರೀಕ್ಷೆಗಾಗಿ ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಪಯಣಿಸಿ, ನಾಲ್ಕನೇ ಸ್ಥಾನಿಗರಾಗಿ ಐ.ಸಿ.ಎಸ್ ಪದವಿಯನ್ನು ಗಳಿಸಿದರೂ.ವಿದೇಶೀ ನೌಕರಿ ಒಲ್ಲೆ ಎಂದು ಗಳಿಸಿದ್ದ ಐ.ಸಿ.ಎಸ್. ಪದವಿಯನ್ನು ದಿಕ್ಕರಿಸಿ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿಯವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದ ಹೋರಾಟಾಲ್ಲಿ ಸಕ್ರೀಯವಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಭಾರತದ ಅಪ್ರತಿಮ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ್ದರು.

ಆದರೆ ನೆಹರು ಮತ್ತು ಬೋಸರ ಆಯ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ಗಾಂಧಿಯವರು ತಮ್ಮ ಅಜ್ಞಾಪಾಲಕರು ಮತ್ತು ನಸುಗುನ್ನಿಯಂತಹ ಸ್ವಭಾವದವರಾಗಿದ್ದ ನೆಹರು ಅವರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಈ ದೇಶದ ದೌರ್ಭ್ಯಾಗ್ಯವಾಗಿ ಇದೇ ನೆಹರೂವಿನ ಸ್ವಾರ್ಥ ಮತ್ತು ದ್ವೇಷಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾದ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್, ಸಾವರ್ಕರ್, ಪಟೇಲ್ ಮುಂತಾದ ನಾಯಕರುಗಳ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸುಭಾಷರು ಸೇರಿಹೋದದ್ದು ಈ ದೇಶದ ದೌರ್ಭಾಗ್ಯವೇ ಸರಿ. ಗಾಂಧಿಯವರನ್ನು ತಮ್ಮ ಪರಮೋಚ್ಚ ನಾಯಕ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ, ಗಾಂಧಿಯವರ ಅಹಿಂಸಾ ತತ್ವವನ್ನು ಬಹಳವಾಗಿ ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಾ ತಮ್ಮ ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿಯೂ ಮನೋಭಾವನೆಯಿಂದಾಗಿ ಸುಭಾಷರು ಸಹಜವಾಗಿ ಗಾಂಧಿಯವರ ಅಸಹನೆ, ಅಸಮಾಧಾನ ಮತ್ತು ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಇದರಿಂದ ಅಸಮಧಾನಗೊಂಡು ಕಡೆಗೆ ತಮ್ಮ ಐಎನ್ಎ ಸೇನೆಗಾಗಿ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಒಟ್ಟು ಗೂಡಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ದೇಶದಿಂದಲೇ ಹೊರಹೋಗಿದ್ದು ಒಂದು ರೀತಿಯ ದೌರ್ಭಾಗ್ಯ ಮತ್ತು ಸೌಭಾಗ್ಯವೇ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಗಾಂಧಿಯವರು ತಮ್ಮ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಬ್ರಿಟೀಷರ ಪರವಾಗಿ ಹೋರಾಟಕ್ಕಿಳಿಸಿದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಶತ್ರುವಿನ ಶತ್ರು ಮಿತ್ರ ಎಂಬ ನೀತಿಯಂತೆ ನೇತಾಜಿಯವರು ಜರ್ಮನಿಯ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ಹಿಟ್ಲರ್ ಮತ್ತು ಇಟಲಿಯ ನಾಯಕ ಮುಸಲೋನಿಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ದ ಹೋರಾಡಲು ಅವರ ಸಹಾಯಹಸ್ತವನ್ನೂ ಚಾಚಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಜಪಾನಿನ ಸಹಕಾರದೊಂದಿಗೆ ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹೊಸ ಸೈನ್ಯ ಕಟ್ಟಿ ಹೋರಾಡಿ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ಸನ್ನೂ ಗಳಿಸಿದ್ದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಶ್ಲಾಘನೀಯವಾದ ಸಾಧನೆಯೇ ಸರಿ.

ಸುಭಾಷರು ಸಾವರ್ಕರ್ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದ ಸಂದರ್ಭ ಹೇಗಿತ್ತೆಂದರೆ, ನರೇಂದ್ರರಿಗಾಗಿ ಪರಮಹಂಸರು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗಿತ್ತಂತೆ. ನೀನು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದೇ ಬರುತ್ತೀಯೇ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಇಷ್ಟೇಕೆ ತಡ ಮಾಡಿ ಬಂದೆ ಎಂದು ರಾಮಕೃಷ್ಣರು ಕೇಳಿದಂತೆಯೇ ಸಾವರ್ಕರ್ ಅವರೂ ಸಹಾ ಸುಭಾಷರನ್ನು ಕೇಳಿ, ನಿನ್ನ ಧ್ಯೇಯೊದ್ದೇಶಗಳೇನು ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ, ಭಾರತದಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಬ್ರಿಟೀಶರ ಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತೊಗೆಯಬೇಕೆಂದು ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ ಎಂದರಂತೆ ಸುಭಾಷರು. ಸುಭಾಷರ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿದ ಸಾವರ್ಕರ್ ನಗುತ್ತಾ, ಅಯ್ಯೋ ಪೆದ್ದಾ, ಬ್ರಿಟೀಷರ ಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತೊಗೆದರೆ ಮತ್ತೊಂದು ಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ನೂರಾರು ಜನರು ಸಿಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನಿನಗೆ ಬ್ರಿಟೀಷರನ್ನೇ ದೇಶದಿಂದ ಕಿತ್ತೊಗೆಯುವ ಶಕ್ತಿಯಿದೆ. ಅಂತಹ ಮಹೋನ್ನತ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೋ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸಶಕ್ತ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಕಟ್ಟು ಎಂದು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದ್ದೇ ಮುಂದೆ ಸುಭಾಷರಿಗೆ ಐ.ಎನ್.ಎ. ಕಟ್ಟಲು ಮೂಲ ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿತ್ತು.

ಹೀಗೆ ಬೋಸರ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಹೆಚ್ಚುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ನೆಹರು, ಬೋಸರನ್ನು ಇದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಮುಂದುವರೆಯಲು ಬಿಟ್ಟಲ್ಲಿ ಇವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ದುರಾಲೋಚನೆಯ ದೂರಾಲೋಚನೆಯಿಂದಾಗಿ ಸುಭಾಷರ ಬಗ್ಗೆ ಗಾಂಧಿಯವರಿಗೆ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಮೂಡಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯೂ ಆದರು.

ಗಾಂಧಿಯವರು ಉತ್ತಮ ಸಾಧನೆಗಾಗಿ ಗುರಿ ಮತ್ತು ಮಾರ್ಗ ಎರಡೂ ಮುಖ್ಯ. ಉತ್ತಮ ಗುರಿ ತಲುಪಲು ಉತ್ತಮ ಮಾರ್ಗವೂ ಮುಖ್ಯ ಎಂಬ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ನಂಬಿದದ್ದರೆ, ಸುಭಾಷರು, ಉತ್ತಮ ಗುರಿಯ ಸಾಧನೆಗಾಗಿ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಮಾರ್ಗ ಅನುಸರಿಸಿಯಾದರೂ ಸರಿ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಗುರಿ ತಲುಪುವುದು ಮುಖ್ಯ ಎಂದೇ ಭಾವಿಸಿದ್ದರು.

ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ಮು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಪರಿಹರಿಸದೇ ಅಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಒಂದು ಪರಿಹಾರವನ್ನು ಸೂಚಿಸಿ ದೀರ್ಘಾವದಿಯ ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಮುಂದೂಡುವುದು ಗಾಂಧಿಯವರ ಮಾರ್ಗವಾದರೇ, ಸುಭಾಷರು, ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಕಂಡ ತಕ್ಷಣವೇ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಶಾಶ್ವತವಾದ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ನೀಡಿ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಿ ಮುಂದಿನ ಸಮಸ್ಯೆಯತ್ತ ಗಮನ ಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಬಹುತೇಕರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ವಿಷಯವೇನೆಂದರೆ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್‌ನ ಸಂಘದ ಧ್ಯೇಯ – ಅನುಶಾಸನ ಕಾರ್ಯ ಪದ್ಧತಿ ಕುರಿತಾಗಿ ಅನೇಕರು ಶ್ಲಾಘಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿ ಅದನ್ನು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ನೋಡಲೆಂದೇ, 1938ರಲ್ಲಿ ಸಂಘ ಶಿಕ್ಷಾವರ್ಗ ಶಿಬಿರಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದರೂ ಕಾರಣಾಂತರಗಳಿಂದ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಭೇಟಿ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಪದವಿಗಾಗಿ ನಡೆದ ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಡಾ|| ಪಟ್ಟಾಭಿ ಸೀತಾರಾಮಯ್ಯರ ವಿರುದ್ಧ 215 ಮತಗಳ ಗೆಲುವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಪಟ್ಟವನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದರೂ, ಸುಭಾಷ್ ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಹಲವಾರು ಟೀಕೆಗಳು, ಅನಗತ್ಯ ಋಣಾತ್ಮಕ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಬೇಸತ್ತು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ಗೆ ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡಿ ೧೯೪೦ ರಲ್ಲಿ ಫಾರ್‌ವರ್ಡ್ ಬ್ಲಾಕ್ ಸ್ಥಾಪಸಿದರು. ಅದೇ ವರ್ಷದ ಜೂನ್ ೧೮ರಂದು ಸಂಘದ ಪ್ರಥಮ ಸರಸಂಘ ಚಾಲಕರಾದ ಡಾ|| ಹೆಡಗೇವಾರ್ ಜತೆ ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ನಾಗಪುರದ ಮೋಹಿತೇವಾಡಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ತೀವ್ರ ಜ್ವರದಿಂದ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಡಾ.ಜೀ ಅವರ ಜೊತೆ ಅಂದು ಮಾತು ಕಥೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗದೇ, ಡಾ.ಜೀ ಯವರ ಆರೋಗ್ಯ ಸುಧಾರಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಭೇಟಿಯಗಲು ನಿಧರಿಸಿದರು. ದುರಾದೃಷ್ಟವಷಾತ್ ಹಾಗೆ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ ಮೂರೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ಡಾ|| ಹೆಡಗೇವಾರ್ ನಿಧನರಾದ ಕಾರಣ ಇಬ್ಬರು ದಿಗ್ಗಜರ ಮಹಾಮಿಲನ ತಪ್ಪಿಹೋಗಿದ್ದು ದೇಶಕ್ಕೆ ತುಂಬಲಾರದ ನಷ್ಟವೇ ಸರಿ. ಬಹುಶಃ ಆ ಇಬ್ಬರು ಮಹಾನ್ ನಾಯಕರು ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದಲ್ಲೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾ ನಂತರ ಭಾರತದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇಂದಿನಂತಿರದೇ ಬಹಳವಾಗಿಯೇ ಭಿನ್ನವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು ಎಂದರೂ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯೇನಲ್ಲ.

ಎರಡು ಬಾರೀ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಶರಾಗಿದ್ದರೂ, ಗಾಂಧಿಯವರ ಅಹಿಂಸಾ ವಾದಕ್ಕೆ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಬಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೇನಿದ್ದರೂ ದಂಡ ದಶಗುಣಂ ಭವೇತ್ ಎನ್ನುವಂತೆ ಮುಳ್ಳನ್ನು ಮುಳ್ಳಿನಿಂದಲೇ ತೆಗೆಯಬೇಕು ಎಂಬ ದೂರಾಲೋಚನೆಯಿಂದ ಸಾವರ್ಕರ್ ಅವರ ಪ್ರೇರಣೆಯಂತೆ ಆಜಾದ್ ಹಿಂದ್ ಫೌಜ್ (ಇಂಡಿಯನ್ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಆರ್ಮಿ – ಐಎನ್‌ಎ) ಎಂಬ ಸೇನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿದಲ್ಲದೇ ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಲು ಕೇವಲ ಭಾರತವಲ್ಲದೇ, ಜಪಾನ್, ಜರ್ಮನಿ, ನೇಪಾಳ ಬರ್ಮಾ, ಶ್ರೀಲಂಕ ಮುಂತಾದ ಹತ್ತಾರು ದೇಶಗಳಿಂದ ವೀರ ಯೋಧರ ಪಡೆಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ಶಸ್ತ್ರ ತರಭೇತಿಯನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಿ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ನಿಲುವಿನ ನಾಯಕರಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ್ದರು. ಅಪ್ರತಿಮ ದೇಶಭಕ್ತರಾಗಿದ್ದ ಬೋಸ್ ವಿದೇಶದಲ್ಲೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಸಂಘಟಿಸಿದ್ದರು. ಕಾಲಿಗೆ ಚಕ್ರ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡವರಂತೆ ದೇಶ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡಿದ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ ಅವರು ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೇ ಸಿಂಹಸ್ವಪ್ನವಾಗಿ ಕಾಡಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಪ್ರಖರ ಚಿಂತನೆಯ ಮೂಲಕವೇ ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸು ಗೆದ್ದಿದ್ದ ನೇತಾಜಿ, ತಮ್ಮ ದೇಶ ಪ್ರೇಮದ ಕಿಚ್ಚಿನಿಂದಲೇ ಆಗಸದೆತ್ತಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದಿದ್ದರು. ಭಾರತವನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರ ದಾಸ್ಯದ ಸಂಕೋಲೆಯಿಂದ ಬಿಡಿಸಲೇಬೇಕೆಂದು ಪಣ ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ನೇತಾಜಿ ಅಂದಿನ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಪ್ರಖರ ನಿಲುವುಗಳಿಂದಲೇ ಬಿಸಿ ಮುಟ್ಟಿಸಿದ್ದರು.

ನೇತಾಜಿ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ ಅವರ ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಹೋರಾಟದ ಫಲವಾಗಿಯೇ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬರುವ ಮೊದಲೇ 21-10-1943ರಂದೇ ಭಾರತದ ಪ್ರಥಮ ಸರ್ಕಾರ ಆಜಾದ್ ಹಿಂದ್ ಸರ್ಕಾರ್ ಸ್ಥಾಪಿತವಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದ ಪ್ರಥಮ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾದದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ. ಜಪಾನ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಚೀನಾ,ರಷ್ಯ, ಪ್ರಾನ್ಸ, ಸಿಂಗಪುರ,ಬರ್ಮಾ, ಜರ್ಮನಿ, ಕ್ರೋಷಿಯಾ, ಫಿಲಿಫೈನ್ಸ್, ನಾನ್ ಕಿಂಗ್,ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್, ಕ್ರೋವೇಷಿಯಾ, ಸಯಾಂ, ಇಟಲಿ, ಮಾಂಚುಕುವೋನಂಥಾ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಆಜಾದ್ ಹಿಂದ್ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರವೆಂದು ಸುಭಾಷರನ್ನು ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯೆಂದು ಮಾನ್ಯತೆ ನೀಡಿದ್ದವು ಎಂದರೆ ಸುಭಾಷ್ ಅವರ ಕೀರ್ತಿ ಎಷ್ಟಿತ್ತು ಎಂಬುದು ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಕುರಿತಂತೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಆಜಾದ್ ಹಿಂದ್ ಸರ್ಕಾರ್ ಲೇಖನವನ್ನು ಓದುವ ಮೂಲಕ ತಿಳಿದು ಕೊಳ್ಳ ಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಬ್ರಿಟಿಷರ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರಭಲ ಸೇನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರವಾಸಲ್ಲಿದ್ದಾಗ 1945ರ ಆಗಸ್ಟ್‌ 18ರಂದು ತೈವಾನ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸಿದ ವಿಮಾನ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ನೇತಾಜಿಯವರು ಮೃತಪಟ್ಟರು ಜಪಾನ್‌ ಸರ್ಕಾರ ವರದಿ ಮಾಡಿತು. ಬೋಸ್‌ ಅವರು ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ವಿಮಾನ, ಹಾರಾಟ ಆರಂಭಿಸಿ 20 ಮೀಟರ್‌ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹೋದ ಬಳಿಕ ಎಡಬದಿಯ ರೆಕ್ಕೆಗೆ ಧಕ್ಕೆಯಾಗಿ ನಂತರ ಎಂಜಿನ್‌ಗೂ ಧಕ್ಕೆಯಾಗಿ ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಮಾನ ಬೆಂಕಿಗೆ ಆಹುತಿಯಾಯಿತು. ಈ ಘಟನೆಯಲ್ಲಿ ತೀವ್ರ ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದ ಬೋಸ್‌ ಅವರು ಸಾಹಸಪಟ್ಟು ವಿಮಾನದಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಸಿ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ 3 ಗಂಟೆಗೆ ತೈಪೆಯ ಸೇನಾ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ದಾಖಲಿಸಲಾಯಿತಾದರೂ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಫಲಕಾರಿಯಾಗದೇ ಸುಮಾರು 7 ಗಂಟೆಗೆ ಅವರು ಮೃತಪಟ್ಟರು. ಆಗಸ್ಟ್‌ 22ರಂದು ಬೋಸ್‌ ಅವರ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಸಲಾಯಿತು ಎಂದು ವರದಿ ತಿಳಿಸಿದೆ.

ಆದರೆ ಸುಭಾಷರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು ಅಂದಿಗೂ ಇಂದಿಗೂ ಈ ವರದಿಯನ್ನು ಒಪ್ಪದೇ ನೇತಾಜಿಯವರನ್ನು ಬ್ರಿಟೀಷರೇ ಮೋಸದಿಂದ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿರಬಹುದು ಎಂದು ಕೆಲವರು ಹೇಳಿದರೆ, ಇನ್ನೂ ಹಲವರು ಬೋಸರು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ನಂತರವೂ ಮಾರು ವೇಷದಲ್ಲಿ ಘುಮ್ನಾ ಬಾಬಾ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರು ಎಂದರೆ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಇಂದಿಗೂ ಸುಭಾಷರು ಬದುಕಿದ್ದಾರೇ ಎಂದೆ ನಂಬಿಕೆ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಮೊನ್ನೆ ಸಂಯುಕ್ತ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಖ್ಯಾತ ಪತ್ರಕರ್ತರಾದ ಈಶ್ವರ ದೈತೋಟ ಅವರ ಈ ಲೇಖನ ಅದಕ್ಕೆ ಪುಷ್ಟಿ ಕೊಡುವಂತಿದೆ.

ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಲೇಖನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಸುಭಾಷರ ಜನ್ಮದಿನ ವರ್ಧಂತಿಯೋ ಇಲ್ಲವೇ ಜಯಂತಿಯೋ ಎಂಬ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸುಭಾಷರು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಇರಲೀ ಅಥಾವ ಇಲ್ಲದಿರಲೀ, ಅವರ ಕೆಚ್ಚದೆಯ ಹೋರಾಟ ಅಂದಿಗೂ ಮತ್ತು ಇಂದಿಗೂ ಅನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವಾಗಿದೆ. ಗಾಂಧಿಯವರ ಸ್ವಾತಿಕ ಹೋರಾಟ ಅಥವಾ ಸುಭಾಷರ ಉಗ್ರ ಹೋರಾಟದ ಮಾರ್ಗವು ಭಿನ್ನವಾದರೂ ಅವರಿಬ್ಬರ ರಾಷ್ಟ್ರಪ್ರೇಮ ಮಾತ್ರ ಅನನ್ಘ ಹಾಗೂ ಅನುಕರಣೀಯವೇ ಸರಿ.

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಈ ದೇಶ ಕಂಡ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ದೇಶಭಕ್ತ, ಅತ್ಯಂತ ಧೈರ್ಯಶಾಲಿ ಪ್ರಧಾನಿಗಳು, ಸರಳ ಮತ್ತು ಸಜ್ಜನ ರಾಜಕಾರಣಿ ಶ್ರೀ ಲಾಲ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಎಂದರೆ ಅತಿಶಯೋಕಿಯೇನಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾ ನಂತರ ದೇಶದ ಪ್ರಥಮ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಜವಹರಲಾಲ್ ನೆಹರೂ ಅವರ ಹಠಾತ್ ನಿಧನದಾದಾಗ ದೇಶವನ್ನು ಎರಡನೇ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿ ಮುನ್ನಡೆಸಿದವರೇ ಶ್ರೀಯುತರಾದ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು. ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ವಾಮನರೂಪಿಯಾಗಿ ಕೃಶಕಾಯದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ದೇಶವನ್ನು ಹೇಗೆ ಮುನ್ನಡೆಸಬಲ್ಲರು ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದರೇ, ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಡುವಂತೆ ದಿಟ್ಟತನದಿಂದ ಆಡಳಿತ ಮಾಡಿದವರು ಶ್ರೀ ಲಾಲ ಬಹದ್ದೂರು ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು. ವಿನಾಕಾರಣ 1965ರಲ್ಲಿ ಕಾಲು ಕೆರೆದುಕೊಂಡು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಬಂದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳನ್ನು ತಡೆಯಲಾರದ ಪಾಪೀಸ್ಥಾನ ರಷ್ಯಾದ ನೆರವಿನಿಂದ ಸಂಧಾನಕ್ಕೆ ತಾಷ್ಕೆಂಟಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದಾಗ ಜನವರಿ 11, 1966 ರಂದು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಮೃತಪಟ್ಟು ಇಂದಿಗೆ 55 ವರ್ಷಗಳಾಗಿವೆ ಹಾಗಾಗಿ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಬಲಿದಾನಗಳನ್ನು ಅವರ ಸಂಸ್ಮರಣಾ ದಿನದಂದು ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಅಕ್ಟೋಬರ್ 2, 1904 ರಲ್ಲಿ ಇಂದಿನ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಮೊಘಲ್ ಸರಾಯಿ ಎಂಬ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಶಾರದಾ ಪ್ರಸಾದ್ ಶ್ರೀವಾಸ್ತವ್ ಮತ್ತು ರಾಮ್ದುಲಾರಿ ದೇವಿ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಲಾಲ ಬಹದ್ದೂರ್ ಅವರ ಜನ್ಮವಾಗುತ್ತದೆ. ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಚುರುಕಾಗಿದ್ದ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರವರು 1925 ರಲ್ಲಿ ವಾರಣಾಸಿಯ ಕಾಶಿ ವಿದ್ಯಾಪೀಠದಲ್ಲಿ ಪದವಿಯನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಎಂಬ ಬಿರುದು ದೊರೆತು ಲಾಲ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳಾಗುತ್ತಾರೆ.

ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ದೆಸೆಯಿಂದಲೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೊರಾಟದ ಬಗ್ಗೆ ಒಲವಿದ್ದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿಯವರ ಭಾಷಣವೊಂದರಿಂದ ಪ್ರೇರೇಪಿತರಾಗಿ ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದ ಜೊತೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿಯೂ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, 1921 ರ ಅಸಹಕಾರ ಚಳವಳಿಯಲ್ಲಿ ನಿಷೇಧಾಜ್ಞೆಯನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿದ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಬಂಧನಕ್ಕೊಳಗಾಗಿದ್ದರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಪ್ರಾಪ್ತ ವಯಸ್ಕರಾಗಿದ್ದ ಪರಿಣಾಮ ಅವರಿಗೆ ಮುಂದೆ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ದೇಶ ವಿರೋಧಿ ಕೃತ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಬಾರದೆಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಗೊಳಿಸಿದ್ದರು. ನಂತರ ತಮ್ಮ ಪದವಿಯ ನಂತರ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಧುಮಿಕಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಸ್ಥಳೀಯ ಘಟಕದ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಗಳಾಗಿ ನಂತರ ಅಲಹಾಬಾದ್ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸಮಿತಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರೂ ಆಗಿದ್ದರು. ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ಉಪ್ಪಿನ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹದ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳನ್ನು ಅಂದಿನ ಬ್ರಿಟೀಶ್ ಸರ್ಕಾರ ಬಂಧಿಸಿ ಸೆರೆಮನೆಗೂ ತಳ್ಳಿದ್ದರು.

ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯಾನಂತರ ಜವಹರ್ ಲಾಲ್ ನೆಹರು ನೇತೃತ್ವದ ಸರ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ರೈಲ್ವೆ ಸಚಿವರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಸರಳತೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯಿಂದ ಅತೀ ಶೀಘ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿಯನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದರು. ಅವರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಲು ಈ ಪ್ರಸಂಗವನ್ನು ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು. 1956 ರಲ್ಲಿ, ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಅರಿಯಲೂರ್ ನ ಸಮೀಪ ನಡೆದ ಭೀಕರವಾದ ರೈಲ್ವೇ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 150 ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಅಸುನೀಗಿದರು. ತಾವು ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರೈಲ್ವೇ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಅವಘಡವಾಗಿದ್ದರ ನೈತಿಕ ಹೊಣೆಹೊತ್ತು ತಮ್ಮ ಸಚಿವ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ರಾಜೀನಾಮೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದರು ಶ್ರೀ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು.

ನೆಹರುರವರ ಒತ್ತಾಯದ ಮೇರೆಗೆ ಪುನಃ 1957 ರಲ್ಲಿ ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಸಂಪರ್ಕಗಳ ಸಚಿವರಾಗಿ ಸರ್ಕಾರದ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ನಂತರ ವಾಣಿಜ್ಯ ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದರು, 1961ರಲ್ಲಿ, ಪ್ರಧಾನಿಗಳ ನಂತರದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಪದವಿಯಾದ ಗೃಹಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿ ಭಡ್ತಿ ಪಡೆದರು. ನೆಹರು ರವರ ಅಕಾಲಿಕ ಮರಣದ ನಂತರ ಜೂನ್ 9, 1964 ರಂದು ಭಾರತದ ಎರಡನೇ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ಇತರೇ ನಾಯಕರಂತೆ ವಿಶ್ವನಾಯಕರಾಗುವ ಹಮ್ಮು ಬಿಮ್ಮು ತೋರದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು, ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ದೇಶದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಾದ ಆಹಾರದ ಅಭಾವ, ನಿರುದ್ಯೋಗ ಮತ್ತು ಬಡತನಗಳಂತಹ ದೈನಂದಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಅನೇಕ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದ ಪರಿಣಾಮವೇ, ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧ ಹಸಿರು ಕ್ರಾಂತಿ, ಕ್ಷೀರಕ್ರಾಂತಿಗಳಿಗೆ ನಾಂದಿಯಾಯಿತು, ನೆಹರು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೀ ಚೀನೀ, ಬಾಯಿ ಬಾಯಿ ಎಂಬ ಅಲಿಪ್ತ ನೀತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಮೈಮರೆತದ್ದನ್ನೇ ನೆಪವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು 1962 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಯುದ್ದ ಮಾಡಿದ ಚೀನಾ ಸಹಸ್ರಾರು ಕಿಮೀ ಭೂಭಾಗವನ್ನು ವಸ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು.

ನೆಹರು ನಂತರ ತೆಳ್ಳಗಿನ ವಾಮನಾಕೃತಿಯ ಶರೀರದ ಮೃದು ಮಾತಿನ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾದಾಗಿದ್ದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಪಾಪೀಸ್ಥಾನ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿತು. ಇಂತಹ ಧಾಳಿಗೆ ಹೆದರದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ತಮ್ಮ ಅಪರಿಮಿತ ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯ ಮೃತ್ಸದ್ಧಿತನದಿಂದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿದರು. ಏಟಿಗೆ ಎದಿರೇಟು ಎನ್ನುವಂತೆ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಬಗ್ಗು ಬಡಿಯಲು ನಮ್ಮ ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಯುದ್ದದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸೈನಿಕರ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ಇಡೀ ದೇಶವಾಸಿಗಳೇ ನಿಲ್ಲುವಂತೆ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದರು. ಆಹಾರದ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗ ಕೂಡದು ಎಂದು ಪೂರ್ವಾಲೋಚನೆಯಿಂದಾಗಿ ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಒಪ್ಪತ್ತಿನ ಊಟವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ದೇಶವಾಸಿಗಳನ್ನು ಕೋರಿಕೊಂಡಾಗ ಇಡೀ ದೇಶವೇ ಅವರ ಕರೆಗೆ ಓಗಟ್ಟು ಅವರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದ್ದು ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಅಂಶವಾಗಿತ್ತು.

ಒಂದು ಸದೃಢ ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗ ಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಪೊಳ್ಳು ಮಾತು ಕಥೆಗಳಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಬದಲಾಗಿ ಸ್ವಪೋಷಣೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಾವಲಂಭನೆಗಳು ಅತ್ಯಗತ್ಯ ಎಂಬುದನ್ನು ಮನಗೊಂಡ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು, ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ದೇಶವನ್ನು ಕಾಯುವ ಸೈನಿಕರು ಮತ್ತು ದೇಶದ ಬೆನ್ನೆಲುಬು ರೈತರು ಆಧಾರ ಸ್ಥಂಭಗಳು ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿ, ಜೈ ಜವಾನ್, ಜೈ ಕಿಸಾನ್ಎಂಬ ಘೋಷಣಾ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಜನಪ್ರಿಯಗೊಳಿಸಿದರು.

ಭಾರತದ ಸೈನಿಕರ ಆಕ್ರಮಣದಿಂದ ಹೈರಾಣಾದ ಪಾಪೀಸ್ಥಾನ, ಕದನ ವಿರಾಮಕ್ಕಾಗಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದ ಕಾರಣ, ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಯುದ್ಧವು ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 23, 1965ಕ್ಕೆ ಕೊನೆಗೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಈ ಎರಡೂ ದೇಶಗಳ ನಡುವಿನ ಶಾಂತಿ ಒಪ್ಪಂದ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆ ವಹಿಸುವಂತೆ ರಷ್ಯಾದ ಅಂದಿನ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಕೊಸಿಗಿನ್ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಾಯಿತು, ಅದರಂತೆ ಜನವರಿ 10, 1966 ರಂದು, ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಹಾಗೂ ಪಾಪೀಸ್ಥಾನದ ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ಅವರುಗಳು ರಷ್ಯಾದ ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ನಗರದಲ್ಲಿ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಮಾರನೆಯ ದಿನವೂ ಮಾತು ಕಥೆ ಮುಂದುವರೆಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು.

ದುರಾದೃಷ್ಟವಷಾತ್ ಅಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಹೋಟೇಲ್ ಒಂದರಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಮಾರನೆ ದಿನ ಏಳಲೇ ಇಲ್ಲ. ರಷ್ಯಾದ ಸರ್ಕಾರೀ ವೈದ್ಯರ ಪ್ರಕಾರ ಜನವರಿ 11, 1966 ರಂದು ತೀವ್ರತರವಾದ ಹೃದಯಸ್ಥಂಭನದಿಂದಾಗಿ ಲಾಲ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಸಾರಲಾಯಿತಾದರೂ, ಅದು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಾವಾಗಿರದೇ ಅಸಹಜ ಸಾವೆಂದೇ ಇಡೀ ದೇಶವು ಇಂದಿಗೂ ನಂಬಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಪುರಾವೆ ಎಂಬಂತೆ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಅವರ ಪಾರ್ಥಿವ ಶರೀರವನ್ನು ತಂದಾಗ ಅವರ ವಿಷ ಪ್ರಾಶನವಾಗಿ ಸತ್ತ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಕತ್ತಿನ ಸುತ್ತ ನೀಲಿಗಟ್ಟುವಂತೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಕತ್ತಿನ ಸುತ್ತಾ ನೀಲಿಗಟ್ಟಿತ್ತು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅವರ ಶರೀರದ ಮರಣೋತ್ತರ ಪರೀಕ್ಷೆಯನ್ನೂ ನಡೆಸದೇ, ಕೆಲ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ನಾಯಕರು ಮತ್ತು ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಕುಟುಂಬಸ್ಥರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ತುರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿದ್ದದ್ದು ಅವರ ಅಸಹಜ ಸಾವಿಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಪುಷ್ಟಿಯನ್ನು ಕೂಟ್ಟಿತು.

ಪಾಪೀಸ್ತಾನದೊಂದಿಗೆ ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದ ರಾತ್ರಿಯೇ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರು ನಿಗೂಢ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದದ್ದನ್ನು ಅವರ ಪತ್ನಿ ಲಲಿತಾದೇವಿಯವರು ಇಂದೊಂದು ಅಸಹಜ ಸಾವಾಗಿದ್ದು ಬಹುಶಃ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರಿಗೆ ವಿಷಪ್ರಾಶನ ಮಾಡಿಸಲಾಗಿತ್ತು ಎಂಬ ಆಪಾದನೆ ಮೇರೆಗೆ ರಷ್ಯಾದ ಅಡುಗೆಯವನನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಯಿತಾದರೂ, ಹೃದಯಸ್ತಂಭನದಿಂದಲೇ ನಿಧನರಾದರೆಂದು ವೈದ್ಯರುಗಳಿಂದ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಮಾಣೀಕರಿಸುವ ಮೂಲಕ ತಿಪ್ಪೇ ಸಾರಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಬಂಧಿತ ಅಡುಗೆಯವನನ್ನೂ ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ಮರಣದ ಹಿಂದೆ ಅಮೇರಿಕಾದ ಸಿ.ಐ.ಎ. ಯ ಕೈವಾಡವಿದೆ ಎಂದು ಅಂದಿನ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಗುಲ್ಲು ಎಬ್ಬಿಸಿದವಾದರೂ, ಈ ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟೂ ಕೆದಕಲು ಹೋದಲ್ಲಿ, ಅಮೆರಿಕದೊಂದಿಗಿನ ವಿದೇಶಾಂಗ ಸಂಬಂಧವು ಹಾಳಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯ ನೆಪವೊಡ್ಡಿ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಆಪಾದನೆಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಹಾಕಲಾಯಿತು.

ವಿದೇಶೀ ನೆಲದಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದ ಏಕೈಕ ಭಾರತೀಯ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳಿಗೆ 1966ರಲ್ಲಿ ಅಂದಿನ ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿ ಸರ್ಕಾರ ಮರಣೋತ್ತರವಾಗಿ ಭಾರತದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ನಾಗರಿಕ ಗೌರವವಾದ ಭಾರತರತ್ನ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರಧಾನ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಪರವಾಗಿದೆ. ಅವರ ಸಾವಿನ ಹಿಂದೆ ಅಂದಿನ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ನಾಯಕರ ಕೈವಾಡವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಪ್ರಮಾಣೀಕರಿಸಲು ಬಯಸಿತಾದರೂ, ಅದನ್ನು ನಂಬುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅಂದಿಗೂ ಇಂದಿಗೂ ಮತ್ತು ಮುಂದೆಂದಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಭಾರತೀಯರೂ ಸಿದ್ಧವಿಲ್ಲದಿರುವುದು ಆ ಸರಳ ಸಜ್ಜನ ವಾಮನ ಮೂರ್ತಿಗಳ ಜನಪ್ರಿಯತೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ.

ಪಾಪೀಸ್ಥಾನದ ಆಜಾನುಬಾಹು ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ಭಾರತದೆದುರು ಹೀನಾಯವಾಗಿ ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾಗಿ ಕದನ ವಿರಾಮಕ್ಕೆ ಬಿಳೀ ಬಾವುಟವನ್ನು ಹಾರಿಸುತ್ತಾ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕಾಗಿ ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ನಗರವನ್ನಾಗಲೇ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತುಕತೆಗಾಗಿ ರಷ್ಯಾಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದ ವಾಮನ ಮೂರ್ತಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಕಾಲನ್ನು ಎಳೆಯುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅಂದಿನ ಕೆಲ ಪತ್ರಕರ್ತರು, ಶಾಸ್ತ್ರೀಜೀ, ಆ ದೈತ್ಯ ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ಅವರೊಂದಿಗೆ ನೀವು ಹೇಗೆ ಮಾತನಾಡ್ತೀರೀ? ಎಂಬ ಕುಹಕದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ, ಅಷ್ಟೇ ಮಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಧೃಢಸಂಕಲ್ಪದಿಂದ, ಹಮ್ ಸರ್ ಉಠಾಕರ್ ಬಾತ್ ಕರೇಂಗೆ, ಔರ್ ವೋ ಸರ್ ಝುಕಾಕರ್ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಯುದ್ಧವನ್ನು ಗೆದ್ದ ನಾವು ತಲೆ ಎತ್ತಿ ಶೌರ್ಯದಿಂದ ಮತ್ತು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿದರೆ, ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೋತಿರುವ ಆತ ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ಮಾತನಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಉತ್ತರವನ್ನು ನೀಡಿ ಪತ್ರಕರ್ತರಿಗೇ ಶಾಕ್ ನೀಡಿದ್ದರು ಶಾಸ್ತ್ರೀಜೀ.

ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿಯವರ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದ ದಿನವಾದ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 2 ರಂದೇ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬವೂ ಆಗಿರುವ ಕಾರಣ ಗಾಂಧಿಯವರ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದಾಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ಸ್ತ್ರಿಗಳ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದ ಸಂಭ್ರಮ ಗೌಣವಾಗಿ ಹೋಗುವ ಕಾರಣ ಅವರ ಆಂಗ್ಗ ದಿನಚರಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಆವರ ಪುಣ್ಯ ತಿಥಿಯಾದ ಇಂದು ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಅವರ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಬಲಿದಾನಗಳನ್ನು ಹೃದಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಅಂತಹ ಪ್ರಾಥಃಸ್ಮರಣೀಯರಿಗೆ ಗೌರವವನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುವುದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯನ ಆದ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವೇ ಆಗಿದೆ.

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ