ಏನಂತೀರೀ? Enantheeri?

ಭಾರತ ಎಂದರೆ ಹಾವಾಡಿಗರ ದೇಶ, ಹಿಂದೂಗಳು ಎಂದರೆ ಮೂಢ ನಂಬಿಕೆಯ ಜನರು ಎಂದು ಇಡೀ ಜಗತ್ತೇ ಮೂದಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ವಿಶ್ವ ಧರ್ಮಗಳ ಸಂಸತ್ತು 11 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 1893 ರಂದು ಚಿಕಾಗೋದಲ್ಲಿ ಐತಿಹಾಸಿಕ ದಿಕ್ಸೂಚಿ ಭಾಷಣವನ್ನು ಮಾಡಿ ಜಗತ್ತೇ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದತ್ತ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಮುನ್ನಾ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಪರಿವಾಜ್ರಕರಾಗಿ ಪರ್ಯಟನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, 24 ಡಿಸೆಂಬರ್ 1892 ರಂದು ಸ್ವಾಮೀ ವಿವೇಕಾನಂದರು ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದರು. ಸಮುದ್ರದ ದಂಡೆಯಲ್ಲೇ ಇರುವ ದೇವಿಯ ದರ್ಶನ ಪಡೆದು ಹಿಂದೂಮಹಾಸಾಗರ, ಅರಬ್ಬೀ ಸಮುದ್ರ ಮತ್ತು ಬಂಗಾಳಕೊಲ್ಲಿಗಳ ಸಂಗಮದಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರ ತಟದಿಂದ ಸುಮಾರು 500ಮೀ ದೂರ ಇರುವ ಬಂಡೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವಂತೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ದೋಣಿಯವರನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಭೋರ್ಗರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸಮುದ್ರ ಅಲೆಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೋಣಿಯನ್ನು ಚಲಾಯಿಸುವುದು ಅಪಾಯಕರ ಎಂದಾಗ, ಅಲ್ಲಿನ ನಾವಿಕರ ಎಚ್ಚರಿಕೆಗೂ ಗಮನ ಹರಿಸದೇ, ತಾವೇ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ದುಮುಕಿ ಈಜಿಕೊಂಡು ಆ ಬೃಹತ್ ಬಂಡೆಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಶಾಂತ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 3 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಹಸಿವು, ನಿದ್ರೆ ನೀರಡಿಕೆಯಿಲ್ಲದೇ, ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಮಾಡಿ, ಜ್ಞಾನೋದಯವನ್ನು ಪಡೆದು, ಮಾನವೀಯತೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ಇಡೀ ಜೀವನವನ್ನೇ ಮುಡಿಪಾಗಿಡುವ ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಆ ರೀತಿ ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿದ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರು 1893 ರ ಚಿಕಾಗೋ ವಿಶ್ವ ಧರ್ಮ ಸಮ್ಮೇಳನದಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಅಮೇರಿಕಾದ ಸಹೋದರ ಸಹೋದರಿಯರೇ ಎಂದು ಭಾಷಣವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿ ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದ ಸಭಿಕರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮಂತ್ರ ಮುಗ್ಧರನ್ನಾಗಿಸಿ ಭಾರತ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ, ಯೋಗ, ವೇದಾಂತದ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದ್ದರು. ಜನವರಿ 1962 ರಲ್ಲಿ, ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರ ಜನ್ಮ ಶತಮಾನೋತ್ಸವದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಜ್ಞಾನೋದಯ ಪಡೆದ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯ ಆ ಬೃಹತ್ ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರ ಸ್ಮಾರಕವೊಂದನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ಈ ರೀತಿಯ ಮಹಾಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ನೆರೆವೇರಿಸಲು ಅಂದಿನ ಮದ್ರಾಸಿನ ಶ್ರೀ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಮಿಷನ್ ಅವರು ಸ್ಥಳ ಪರಿಶೀಲನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಈ ಸುಂದರ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಸ್ಥಳೀಯ ಕ್ಯಾಥೊಲಿಕ್ ಮೀನುಗಾರರ ಸಂಘವು ಉಗ್ರವಾಗಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿತಲ್ಲದೇ, ಆ ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೊಂದು ದೊಡ್ಡದಾದ ಶಿಲುಬೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಟಾಪನೆ ಮಾಡಲು ಹೊಂಚು ಹಾಕಿತು. ಇದರಿಂದ ಕೆಲ ಸಮಯ ಆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರ ನಡುವೆ ಉದ್ವಿಗ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉಂಟಾದ ಕಾರಣ ಆ ಸ್ಥಳವನ್ನು ನಿಷೇಧಿತ ಸ್ಥಳವೆಂದು ಗುರುತಿಸಿ, ಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತ ಕಾವಲುಗಾರರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಗಸ್ತು ಹಾಕುವಂತರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂದೊದಗಿತ್ತು. ಹಿಂದೂಗಳ ಸತತ ಹೋರಾಟದ ಫಲವಾಗಿ ಜನವರಿ 17, 1963 ರಂದು ಸರ್ಕಾರವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಸ್ಮಾರಕವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಅನುಮತಿ ಕೊಡಲಾಯಿತು.

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಈ ಹೋರಾಟ ಮತುತ್ ಸ್ಮಾರಕದ ಹಿಂದಿನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶ್ರೇಯ ಶ್ರೀ ಏಕನಾಥ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ರಾನಡೆ ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲ ಬೇಕು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು. ಶ್ರೀ ಏಕನಾಥ ರಾನಡೆಯವರು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕ ಸಂಘದ (ಆರ್ಎಸ್ಎಸ್) ಹಿರಿಯ ಪ್ರಚಾರಕರಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ,ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳ ವಿಚಾರಧಾರೆಯಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿದ್ದ ಅವರೊಬ್ಬ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಭಾರತೀಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸುಧಾರಕರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲೇ, ವಿವೇಕಾನಂದ ರಾಕ್ ಮೆಮೋರಿಯಲ್ ಆರ್ಗನೈಸಿಂಗ್ ಕಮಿಟಿಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ವಿವೇಕಾನಂದ ಶಿಲಾ ಸ್ಮಾರಕವು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ಮಾರಕ ಎಂದೇ ಜನರ ಮುಂದೆ ಬಿಂಬಿಸಿದ ಶ್ರೀ ರಾನಡೆಯವರು ಇದರ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯರ ಕೊದುಗೆ ಇರಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಪ್ರತೀ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಧನಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿಯ ಪೋಸ್ಟ್ ಕಾರ್ಡ್ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಅಚ್ಚು ಹಾಕಿಸಿ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಂದ ದೇಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದರು. ಇಂತಹ ಪವಿತ್ರ ಕಾರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಮೊದಲ ದೇಣಿಗೆಯನ್ನು ವಿಶ್ವಹಿಂದೂಪರಿಷತ್ತಿನ ಸ್ಥಾಪಕರಾದ ಪೂಜ್ಯ ಶ್ರೀ ಚಿನ್ಮಯಾನಂದರಿಂದ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅಭಿಯಾನವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಲಾಯಿತು.

ಒಂದು ಕಡೆ ಹಣ ಸಂಗ್ರಹದ ಆಭಿಯಾನ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮತ್ತೊಂದೆದೆ ಇಂತಹ ಸ್ಮಾರಕ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಅಗತ್ಯವಿರುವ ಕಟ್ಟಡ ನಿರ್ಮಾಣ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳು, ಕಟ್ಟಡ ಕಟ್ಟಲು ಕಾರ್ಮಿಕರು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೊಂಚುವುದು ಸುಲಭವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದೆಲ್ಲದರ ಮಧ್ಯೆ, ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ತಡೆಯೊಡ್ಡಲು ಅಂದಿನ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದ ಹುಮಾಯೂನ್ ಕಬೀರ್ ಮತ್ತು ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಮಿಂಜೂರ್ ಭಕ್ತವತ್ಸಲಂ ನಾನಾರೀತಿಯ ರಾಜಕೀಯ ಒತ್ತಡಗಳನ್ನು ಹೇರುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸ್ಮಾರಕದ ನಿರ್ಮಾಣ ಕೊಂಚ ತಡವಾಗತೊಡಗಿತು. ಆಗ ಅಂದಿನ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ಸಲಹೆಯಂತೆ ರಾನಡೆಯವರು, ಈ ಸ್ಮಾರಕ ನಿರ್ಮಾಣದ ಫಲವಾಗಿ ಸುಮಾರು 323 ಸಂಸತ್ ಸದಸ್ಯರ ಸಹಿಯನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರು ವಿವಾದಾತ್ಮಕವಾಗಿ ನಿಧನರಾಗಿ, ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಶ್ರೀಮತಿ. ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿಯವರು ಅಲಂಕರಿಸಿದ್ದರು. ಪಕ್ಷಾತೀತವಾಗಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಾಂಸದರ ಬೆಂಬಲವಿದ್ದ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ವಿಧಿ ಇಲ್ಲದೇ ಅನುಮೋದಿಸಲೇ ಬೇಕಾಯಿತು. ನಂತರ ಸ್ಮಾರಕದ ಕೆಲಸ ಚುರುಕುಗೊಂಡು ವಿವೇಕಾನಂದ ಶಿಲಾ ಸ್ಮಾರಕದ ನಿರ್ಮಾಣವು 1970 ರಲ್ಲಿ ಆರು ವರ್ಷಗಳ ಧಾಖಲೆಯ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 650 ನುರಿತ ಕುಶಲಕರ್ಮಿಗಳು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮ, ಬದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಸಮರ್ಪಣೆಯ ಶ್ರಮದೊಂದಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾದಾಗ, ಅಂದಿನ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರಿ ವಿ.ವಿ.ಗಿರಿ ಮತ್ತು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀಕರುಣಾನಿಧಿಯವರ ಅಮೃತಹಸ್ತದಿಂದ 2 ನೇ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್, 1970 ರಂದು ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಂಡಾಗ ಇಡೀ ದೇಶವಾಸಿಗಳು ಸಂಭ್ರಮಗೊಂಡಿದ್ದರು.

ಈ ಭವ್ಯವಾದ ಸ್ಮಾರಕವು ಭಾರತದ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಮತ್ತು ಆಧುನಿಕ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಶೈಲಿಯ ಮಿಶ್ರಣವಾಗಿ ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ತಮಿಳುನಾಡು ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪದ ಸಮ್ಮಿಳನವಾಗಿದೆ ಎನ್ನಬಹುದಾಗಿದೆ. ಸ್ಮಾರಕ ಮಂಟಪವು ಕೊಲ್ಕಾತ್ತಾದ ಬೇಲೂರಿನಲ್ಲಿರುವ ಶ್ರೀ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಮಠವನ್ನು ಹೋಲುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಅದರ ಪ್ರವೇಶ ದ್ವಾರದ ವಿನ್ಯಾಸವು ಅಜಂತಾ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲೋರ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಶೈಲಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಖ್ಯಾತ ಶಿಲ್ಪಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಸೀತಾರಾಮ್ ಎಸ್. ಆರ್ಟೆಯವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಮುಖ ಆಕರ್ಷಣೆಯಾದ, ಪರಿವ್ರಾಜಕ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಜೀವಿತ ಗಾತ್ರದ ಕಂಚಿನ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಗಿದೆ. ದೇವಿ ಕನ್ಯಾ ಕುಮಾರಿಯ ಪವಿತ್ರ ಪಾದಗಳ ಸ್ಪರ್ಶವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಈ ಬೃಹತ್ ಬಂಡೆಯನ್ನು ಶ್ರೀಪಾದ ಪರೈ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿರುವ ಕಲ್ಲಿನ ಬಣ್ಣವು ಕಂದು ಬಣ್ಣದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು ಅದು ಮಾನವ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತಿನಂತೆ ಕಾಣುವುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಶ್ರೀ ಪಾದಂ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಹಾಗಾಗಿ ಆ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಪಾದಪರೈ ಮಂಟಪ’ ಎಂಬ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಸ್ಮಾರಕದೊಳಗೆ ಎರಡು ಪ್ರಮುಖ ರಚನೆಗಳಾಗಿ ವಿಭವಿಸಿದ್ದು, ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಚೌಕಾಕಾರದಲ್ಲಿರುವ ಗರ್ಭ ಗ್ರಹದ ಒಳಪ್ರಾಕಾರ ಮತ್ತು ಹೊರಪ್ರಾಕಾರದ ಇರುವ ಶ್ರೀಪಾದ ಮಂಟಪವಾದರೆ, ಮತ್ತೊಂದು, ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಗೌರವಾರ್ಥವಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿರುವ ವಿವೇಕಾನಂದ ಮಂಟಪವಾಗಿದೆ. ಈ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿರುವ ಧ್ಯಾನ ಮಂಟಪ ಮತ್ತು ಸಭಾ ಮಂಟಪವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ. ಧ್ಯಾನ ಮಂದಿರದ ವಿನ್ಯಾಸವು ಭಾರತದ ದೇವಾಲಯದ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪದ ವಿವಿಧ ಶೈಲಿಗಳ ಸಮ್ಮೀಳಿತವಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವ ಸಂದರ್ಶಕರಿಗೆ ಶಾಂತವಾಗಿ ಪ್ರಶಾಂತ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು, ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯಲು ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನ ಮಾಡಲು ಅನುಕೂಲವಾಗುವಂತೆ 6 ಕೊಠಡಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಇನ್ನು ಸಭಾ ಮಂಟಪವು ಎಲ್ಲರೂ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ವಿಶಾಲವಾಗಿದ್ದು, ಪ್ರತಿಮಾ ಮಂಟಪ ಎಂಬ ಪ್ರತಿಮೆ ವಿಭಾಗವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದು, ಸಭಾಂಗಣವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಕಾರಿಡಾರ್ ಮತ್ತು ಹೊರಗಿನ ಪ್ರಾಂಗಣವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಸ್ವಾಮಿಯವರ ಪ್ರತಿಮೆಯ ದೃಷ್ಟಿ ನೇರವಾಗಿ ಶ್ರೀಪಾದದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆ ಮಾಡಿರುವುದು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದ್ದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯರೂ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನೋಡಲೇ ಬೇಕಾದಂತಹ ಪ್ರೇಕ್ಷಣೀಯ ಮತ್ತು ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರವಾಗಿದೆ ಎಂದರೂ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯೇನಲ್ಲ.

ಖ್ಯಾತ ನಿರ್ದೇಶಕ ಶ್ರೀ ಪುಟ್ಟಣ್ಣ ಕಣಗಾಲ್ ಅವರ ನಿರ್ದೇಶನದ ಉಪಾಸನೆ ಚಿತ್ರದ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿರುವ ಭಾರತ ಭೂಶಿರ ಮಂದಿರ ಸುಂದರಿ ಭುವನ ಮನೋಹರಿ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯ ಈ ಬೃಹತ್ ಮತ್ತು ಭವ್ಯವಾದ ವಿವೇಕಾನಂದ ಶಿಲಾ ಸ್ಮಾರಕಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಸಾವಿರಾರು ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಇಲ್ಲಿನ ಸಮುದ್ರ ತೀರದಿಂದ ಸುಮಾರು ೨ ನಿಮಿಷದ ದೋಣಿಯ ಪ್ರಯಾಣದ ಮೂಲಕ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ತಲುಪಬಹುದಾಗಿದೆ. ಈ ಸ್ಮಾರಕವು ವರ್ಷವಿಡೀ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 7.00 ರಿಂದ ಸಂಜೆ 5.00 ರವರೆಗೆ ಸಂದರ್ಶಕರ ಭೇಟಿಗೆ ಅವಕಾಶವಿದ್ದು ಇದಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಲ್ಪ ಪ್ರವೇಶ ಶುಲ್ಕವಾದ ರೂ. 10/-ನ್ನು ನಿಗಧಿಪಡಿಸಿದ್ದು ಇನ್ನು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಬಳಸುವುದಕ್ಕೆ ರೂ. 10/- ಮತ್ತು ವಿಡಿಯೋ ಚಿತ್ರೀಕರಣಕ್ಕೆ ರೂ. 50/- ಪಾವತಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಭಾರತದ ತುತ್ತ ತುದಿಯ ಪ್ರದೇಶವಾದ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಗೆ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಮುಖ ನಗರಗಳಿಂದಲು ಬಸ್ ಮತ್ತು ರೈಲು ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಇನ್ನು ವಿಮಾನದ ಮೂಲಕ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಇಚ್ಚಿಸುವರು ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯಿಂದ ಕೇವಲ 67 ಕಿಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ತಿರುವನಂತಪುರ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಸ್ ಇಲ್ಲವೇ ಖಾಸಗೀ ವಾಹನಗಳ ಮೂಲಕ ತಲುಪಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವಿವರಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೇಕೆ ತಡಾ, ಸಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ಮಾರಕಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯ ವಿವೇಕಾನಂದ ಸ್ಮಾರಕವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ದೇಶಭಕ್ತಿಯ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳೋಣ ಅಲ್ವೇ?

ಏನಂತೀರಿ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಸಂಪಮಾಸ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಲೇಖನ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ.

ನಮ್ಮ ಭರತಖಂಡ ನಮ್ಮ ಸನಾತನ ಧರ್ಮದ ತವರೂರು. ದೇವಾಲಯಗಳ ಬೀಡು. ಬ್ರಹ್ಮ ವಿಷ್ಣು ಮಹೇಶ್ವರ, ಗಣೇಶ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ, ಲಕ್ಷ್ಮೀ ಸರಸ್ವತಿ ಪಾರ್ವತಿಯರಲ್ಲದೇ, ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗ್ರಾಮ ಗ್ರಾಮಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಗ್ರಾಮದೇವರ್ತೆಗಳಿದ್ದು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಸುಮಾರು 130-140 ಕೋಟಿಗಳಿದ್ದರೇ ನಾವು ನಂಬುವ ಮತ್ತು ಪರಮ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಆರಾಧಿಸುವ ದೇವಾನು ದೇವತೆಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಸುಮಾರು 33ಕೋಟಿ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ದೇವಾಲಯಕ್ಕೂ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿಯ ದೇವತೆಗೂ ಒಂದು ಐತಿಹ್ಯವಿದ್ದು ಅಲ್ಲಿಯದೇ ಆದ ಸುಂದರವಾತ ಮತ್ತು ಅಷ್ಟೇ ರೋಚಕವಾದ ಕಥೆ ಇರುತ್ತದೆ. ನಾವಿಂದು ಪವಿತ್ರ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ, ಹಾಸನ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಅರಸೀಕೆರೆ ತಾಲೂಕ್ಕಿನ ಕಣಕಟ್ಟೆ ಹೋಬಳಿಯ ಮಾಡಾಳು ಗ್ರಾಮದ ಸ್ವರ್ಣಗೌರಿ ದೇವಿಯ ಕುರಿತಾದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಯೋಣ ಬನ್ನಿ.

ಹಾಸನ ಚಿಲ್ಲೆ ಎಂದೊಡನೆಯೇ ಥಟ್ ಅಂತಾ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬರುವುದೇ ಬೇಲೂರು, ಹಳಿಬೀಡು ಶ್ರವಣಬೆಳಗೊಳ ಇನ್ನು ಮುಂತಾದ ಶಿಲ್ಪಕಲೆಗಳ ಬೀಡು, ಆದರೆ ನಾವಿಂದು ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಾಡಾಳು ಸ್ವರ್ಣಗೌರಮ್ಮದೇವಿಯ ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲು ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪ್ರತೀ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದು ದೇವಿ/ದೇವರ ವಿಗ್ರಹವಿದ್ದು ಅದಕ್ಕೆ ನಿತ್ಯಪೂಜೆಯು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಇಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯವಿದ್ದರು ಅಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾದ ದೇವಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದೇ ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಅಂಶವಾಗಿದೆ. ಪ್ರತೀ ವರ್ಷ ಭಾದ್ರಪದ ಮಾಸದ ಶುದ್ಧ ತದಿಗೆಯಂದು ಗ್ರಾಮದ ಬಸವಣ್ಣ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅರಿಶಿನ, ಕಡಲೇ ಹಿಟ್ಟು ಮತ್ತು ಮೃತ್ತಿಕೆಗಳನ್ನು ಹದವಾಗಿ ಕಲಸಿ ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತವಾಗಿ ದೇವಿಯ ಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಕೋಡೀ ಮಠದ ಶ್ರೀಗಳು ಆ ಸ್ವರ್ಣ ಗೌರಿಗೆ ಮೂಗುತಿಯನ್ನು ತೊಡಿಸುವ ಮೂಲಕ ದೇವಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ 10 ದಿನಗಳ ಜಾತ್ರಾಮಹೋತ್ಸವಕ್ಕೆ ವಿದ್ಯುಕ್ತವಾಗಿ ಚಾಲನೆ ಕೊಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಇಲ್ಲಿಯ ಸ್ವರ್ಣಗೌರೀ ದೇವಿಗೆ ಸುಮಾರು 150ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸವಿದ್ದು ಈ ಸ್ವರ್ಣಗೌರಿ ಈ ಊರಿಗೆ ಬಂದಿರುವ ಹಿಂದೆಯೂ ಒಂದು ಕುತೂಹಲಕಾರಿಯದ ಕಥೆಯಿದೆ. ಹಾರನಹಳ್ಳಿ ಕೋಡಿಮಠದ ಶಿವಲಿಂಗಜ್ಜಯ್ಯನವರು ಮತ್ತು ಮಾಡಾಳು ಗ್ರಾಮದ ಮುದ್ದೇಗೌಡರು ತುರುವೇಕೆರೆ ತಾಲೂಕಿನ ಸಂಪಿಗೆ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಗೌರಮ್ಮ ಜಾತ್ರೆಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮಾದಾಳು ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗ, ನನ್ನನ್ನೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಎಂಬ ಹೆಣ್ಣಿನ ಧನಿ ಕೇಳಿದಂತಾಗಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ದೇವಿಯು ನಾನೂ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನನ್ನೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಎಂಬ ಕೋರಿಕೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಶಿವಲಿಂಗಜ್ಜಯವರು ಆಕೆಯನ್ನು ಗಂಗೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮಾಡಾಳು ತಪುಪಿದ ನಂತರ ಆ ಗಂಗೆಯನ್ನು ಮುದ್ದೇಗೌಡರ ಮನೆಯ ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ತಾಯೀ ಗೌರಮ್ಮ ದಯವಿಟ್ಟು ನೀನು ಇಲ್ಲೇ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನೆಲಸಿರು. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷದ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬದ ದಿನದಂದು ಅರಿಶಿನದಿಂದ ನಿನ್ನ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ತಯಾರಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಅಹ್ವಾನಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆಗ ನೀನು ವಿಗ್ರಹದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಬರುವ ಭಕ್ತಾದಿಗಳಿಗೆ ಅನುಗ್ರಹಿಸು ಎಂದು ಕೋರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ಪ್ರತೀವರ್ಷವು ಶಿವಲಿಂಗಜ್ಜಯ್ಯನವರು ತಮ್ಮೂರಿನ ಆಚಾರಿಗಳನ್ನು ಕರೆಸಿ, ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ದಾರದ ಅಳತೆಯನ್ನು ನೀಡಿ ಅದರ ಅಳತೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಗೌರಮ್ಮನವರನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ವಿನಂತಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಆಚಾರಿಗಳು ತಯಾರಿಸಿಕೊಟ್ಟ ವಿಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಗೌರಿ ಹಬ್ಬದಂದು ವಜ್ರದ ಮೂಗುತಿಯನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ಆರಂಭವಾದ ಪದ್ದತಿ ಇಂದಿನವರೆಗೂ ಸ್ವರ್ಣ ಗೌರಿಗೆ ಕೋಡಿಮಠದ ಶ್ರೀಗಳೇ ಮೊದಲ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುವುದು ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದೆ.

ಗೌರೀ ಹಬ್ಬದಿಂದ ಮುಂದಿನ 10 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಸ್ವರ್ಣ ಗೌರಿಗೆ ತ್ರಿಕಾಲ ಪೂಜೆಯೊಂದಿಗೆ ಬಹಳ ವೈಭವದಿಂದ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಅಪರೂಪದ ಸ್ವರ್ಣಗೌರಿಯ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದ ನಾನಾ ಭಾಗಗಳಿಂದಲ್ಲದೇ, ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ತಮಿಳುನಾಡು, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಸೇರಿದಂತೆ ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಅನೇಕ ರಾಜ್ಯಗಳಿಂದಲೂ ಭಕ್ತರು ತಂಡೋಪತಂಡವಾಗಿ ಆಗಮಿಸಿ ದೇವಿಯ ದರ್ಶನ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ದೇವಿಯ ಮಹಿಮೆ ವರ್ಷದಿಂದ ವ ಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಭಕ್ತರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ದೇವಿಯ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಅನುಕೂಲ ಕಲ್ಪಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿ ಮುಂಜಾನೆ 5ರಿಂದ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ 2ಘಂಟೆಯವರೆಗೂ ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಂದರೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಸೇರುವ ಜನಸಂದಣಿ ಎಷ್ಟು ಇರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಊಹಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬೇರೆಲ್ಲಾ ದೇವರುಗಳ ಮೇಲೇ ಮುತ್ತು ರತ್ನ ವಜ್ರ ವಿಢೂರ್ಯ ಖಚಿತ ಚಿನ್ನಾಭರಣಗಳೊಂದಿಗೆ ಅಲಂಕರಿಸಿದರೆ, ಹೆಸರಿನಲ್ಲೇ ಸ್ವರ್ಣವಿರುವ ಮಾಡಾಳುವಿನ ಸ್ವರ್ಣಗೌರಿ ದೇವಿಗೆ ಮೂಗಿನ ನತ್ತಿನ ಹೊರತಾಗಿ ಮತ್ತಾವುದೇ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಹಾಕದಿರುವುದು ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ಈಕೆಯನ್ನು ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿದ್ದು ಕೇವಲ ಕರ್ಪೂರ, ದಾಸೋಹಕ್ಕೆ ಅಕ್ಕಿ ಮತ್ತು ಮಡಿಲು ತುಂಬಿಸುವ ಸೀರೆ ಮತ್ತು ಬಳೆ ಇವಿಷ್ಟೇ ಆಕೆಗೆ ಸಮರ್ಪಿಸ ಬಹುದಾಗಿದೆ. ಕರ್ಪೂರಾದಾರತಿ ಪ್ರಿಯೇ ಸ್ವರ್ಣಗೌರೀ ಜಾತ್ರೇ ಆರಂಭದ ದಿವಸ ದುಗ್ಗಳವನ್ನು ಹೊತ್ತು ದೇವಾಲಯದ ಮುಂದಿರುವ ಹೋಮ ಕುಂಡದಲ್ಲಿ ಕರ್ಪೂರ ಬೆಳಗಿಸಿದರೆ ಅದು ಮುಂದಿನ ಹತ್ತು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ನಿರಂತವಾಗಿ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತಿವಂತೆ ಅಲ್ಲಿನ ಭಕ್ತಾದಿಗಳು ಕರ್ಪೂರವನ್ನು ಆ ಕುಂಡಕ್ಕೆ ಹಾಕಿ ತಮ್ಮ ಇಷ್ಟಕಾಮ್ಯಗಳನ್ನು ಈಡೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತಾರೆ. ಒಂದು ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ 10 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಬಳಸುವ ಕರ್ಪೂರದ ವೆಚ್ಚವೇ 30-40 ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಅಧಿಕವಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಸ್ಥಳೀಯರೊಬ್ಬರು ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಶ್ರದ್ಧಾಭಕ್ತಿಯಿಂದ ತಮ್ಮ ಮನದಾಳದ ಬಯಕೆ ತಾಯಿ ಗೌರಮ್ಮನಲ್ಲಿ ನಿವೇದಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಮುಂದಿನ ವರ್ಷದಲ್ಲಿಅವೆಲ್ಲವೂ ಈಡೇರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇರುವ ಕಾರಣ, ಕಂಕಣಭಾಗ್ಯ, ಸಂತಾನ ಭಾಗ್ಯ, ಉದ್ಯೋಗ ಭಾಗ್ಯ ಹೀಗೆ ಹತ್ತು ಹಲವಾರು ನಿವೇದನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ತಾಯಿಯನ್ನು ದರ್ಶನ ಮಾಡಲು ಜಾತ್ರೆಯ ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರು ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಕಿ.ಮೀ.ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಉದ್ದದ ಸರದಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸಕುಟುಂಬ ಸಮೇತರಾಗಿ ದೇವಿಗೆ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಮಡಿಲಕ್ಕಿಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿ, ದುಗ್ಗಲಹೊತ್ತು ಕರ್ಪೂರ ಹಚ್ಚುವ ಮೂಲಕ ಹರಕೆಯನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಬರುವ ಎಲ್ಲಾ ಭಕ್ತಾದಿಗಳಿಗೂ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿಯವತಿಯಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹವಾದ ಅಕ್ಕಿಯಿಂದಲೇ ದಾಸೋಹವನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸುವುದು ವಿಶೇಷವಾಗಿದೆ.

ಹೀಗೆ ಹತ್ತು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಸಡಗರ ಸಂಭ್ರಮಗಳಿಂದ ಶ್ರದ್ಧಾ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ದೇವಿಯನ್ನು ಆರಾಧಿಸುವ ಮಾಡಾಳು ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ಒಂಬತ್ತನೆಯ ದಿನದ ರಾತ್ರಿಯಿಂದಲೇ ಹತ್ತನೇ ದಿನದ ವಿಸರ್ಜನೆ ಮಹೋತ್ಸವದ ವಿಶೇಷ ಪೂಜಾ-ಕೈಂಕರ್ಯಗಳನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿ, ಹತ್ತನೆಯ ದಿನದ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಿ ಮಹೂರ್ತದಲ್ಲಿ ಗೌರಮ್ಮಗೆ ಮಹಾ ಮಂಗಳಾರತಿ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಹರಕೆಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುವ ಸಹಸ್ರಾರು ಭಕ್ತರು ದೇವಾಲಯದ ಮುಂದೆ ದುಗ್ಗುಲ ಹೊತ್ತು ಕರ್ಪೂರವನ್ನು ಉರಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಹರಕೆಗಳನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಆದಾದ ನಂತರ, ವಿವಿಧ ಬಗೆಯ ಹೂಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಿದ ರಥದ ಮೇಲೆ ಸ್ವರ್ಣಗೌರಿಯನ್ನ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿ ಗ್ರಾಮದ ಮುಖ್ಯ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ರಥೋತ್ಸವ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ರಥ ಹೋಗುವ ಬೀದಿಗಳನ್ನು ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ತಳಿರು-ತೊರಣಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಿದರೆ, ಹೆಂಗಳೆಯರು ಬಣ್ಣ-ಬಣ್ಣದ ರಂಗೋಲಿಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸುವ ಮುಖಾಂತರ ತಮ್ಮ ಕಲಾವಂತಿಕೆಯನ್ನು ತೋರ್ಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಸಂಜೆ ಗೋಧೂಳಿ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಾರನಹಳ್ಳಿ ಕೋಡಿಮಠದ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಮತ್ತು ಮಾಡಾಳು ನಿರಂಜನ ಪೀಠದ ರುದ್ರಮಿನಿ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕೋಡಿ ಮಠಾಧೀಶರು ಮೊದಲನೇ ದಿನದಂದು ದೇವಿಗೆ ಹಾಗಿದ್ದ ವಜ್ರಖಚಿತ ಮೂಗುತಿಯನ್ನು ತೆಗೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆ ಮೂಗುತಿಯನ್ನು ತೆಗೆಯುವಾಗ ದೇವಿಯ ಕಣ್ಗಂಳಿಂದ ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಕಣ್ಣಿರು ಹರಿಯುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆ ಸ್ಥಳೀಯರಿಗೆ.

ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ದೇವಿಯು ಕಣ್ಣಿರು ಹರಿಸುವುದರ ಹಿಂದೆಯೂ ರೋಚಕವಾದ ಕತೆಯಿದ್ದು ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಗಂಡನ ಮನೆಯಿಂದ ತವರು ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ಸಂಭ್ರದ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಪುನಃ ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಹೇಗೆ ದುಃಖಿಸುತ್ತಾಳೋ ಅದೇ ರೀತಿಯ ದುಃಖ ಗೌರಮ್ಮನಿಗೂ ಆಗುವ ಕಾರಣ ಆಕೆಯು ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುತ್ತಾಳೆ ಎಂಬ ಐತಿಹ್ಯವಿದೆ.

ಸಂಜೆ ಕತ್ತಲಾಗುವ ಮಂಚೆ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿರುವ ಕಲ್ಯಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಕೋಡಿಮಠದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿಯೇ ವಿದ್ಯುಕ್ತವಾಗಿ ಗೌರಮ್ಮ ದೇವಿಯನ್ನ ವಿಸರ್ಜಿಸುವ ಮುಖಾಂತರ ಹತ್ತು ದಿನಗಳ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ ತೆರೆಬಿದ್ದು ಅಂದಿನಿಂದಲೇ ಮತ್ತೆ ಮುಂದಿನ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಗೌರಮ್ಮನನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುವ ಸಿದ್ಧತೆ ಆರಂಭವಾಗುವ ಮೂಲಕ ಮಾಡಾಳು ಜಾತ್ರೆಯ ಅಂತ್ಯ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ ಹೆಚ್ಚು ಸೂಕ್ತ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.

ಮಾಡಾಳು ಗೌರಮ್ಮನ ಬಗ್ಗೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೇಕ ತಡಾ, ಸಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ನಡೆಯುವ ಗೌರಮ್ಮನ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ ಆ ತಾಯಿಯ ಕೃಪಾಶೀರ್ವಾದಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ವಿಶೇಷ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ತೀರೀ ಅಲ್ವೇ?

ಮಾಡಾಳು ಸ್ವರ್ಣಗೌರಿಯ‌ ಜಾತ್ರೆಯನ್ನು ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳೋಣ.

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ನಮ್ಮ ಸನಾತನ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ರೂಢಿಗೆ ತಂದಿರುವುದು ದೇವರುಗಳನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಆರಾಧಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ, ಇಡೀ ಕುಟುಂಬ, ಬಂಧು-ಮಿತ್ರರು ಮತ್ತು ಇಡೀ ಸಮಾಜವನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ  ಆರ್ಥಿಕ ಸಧೃಢತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡುವುದೇ ಆಗಿದೆ.

ಒಂದು ಹಬ್ಬದ ಮೂಲಕ,  ಹೂವು, ಹಣ್ಣು, ಆಹಾರಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಯುವ ರೈತರಿಗೆ, ಅದನ್ನು ಕೊಂಡು ಮಾರುವ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳಿಗೆ ಆರ್ಥಿಕ ಲಾಭವನ್ನು ತಂದು ಕೊಟ್ಟರೆ, ಇನ್ನು ಹಬ್ಬದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಊರಿಂದ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಸಲುವಾಗಿ ಸಾರಿಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯವರಿಗೆ, ಬಟ್ಟೆಗಳು, ಉಡುಗೆ ತೊಡುಗೆ, ಚಿನ್ನಾಭರಣದಿಂದ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಬಳಸುವ ಅಲಂಕಾರಿಕ ವಸ್ತುಗಳಿಗೂ ಬೇಡಿಕೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಸುವ ಪುರೋಹಿತರಿಗೂ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಬೇಡಿಕೆ ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಹಬ್ಬಗಳು ಜಾತಿಯ ತಾರತಮ್ಯವಿಲ್ಲದೇ ಇಡೀ ಸಮಾಜ ವಿವಿಧ ಸ್ಥರಗಳ ಜನರಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ತಂದು ಕೊಡುತದೆ.

ಇನ್ನು ಗೌರಿ  ಮತ್ತು ಗಣೇಶನ ಹಬ್ಬ ಎಂದರಂತೂ ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಹಬ್ಬಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲವೇ  ಅಯಾಯಾ ರಸ್ತೆ, ಸ್ಥಳೀಯ ಬಡಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವೇ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಶ್ರದ್ಧಾ ಭಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ಬಹಳ ಅದ್ದೂರಿಯಾಗಿಯೂ ಆಚರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.  ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೂ  ಈ ರೀತಿಯ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೇನೂ ಕೊರತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಗೌರಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಎರಡು ವಾರಗಳ ಮುಂಚೆಯೇ ಅಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿಟ್ಟಿದ್ದ ಬಾಗಿಣದ ಮೊರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಚೆನ್ನಾಗಿರುವ ಮೊರಗಳ ಜೊತೆ  ಅಗತ್ಯವಿದ್ದ ಹೊಸಾ ಮೊರಗಳನ್ನು ಖರೀದಿ ಮಾಡಿ  ಅದನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಿ,  ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣುವ ಸಲುವಾಗಿ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಅಲಂಕಾರಿಕ ಕಾಗದಗಳನ್ನು ಅಂಟಿಸುವ ಮೂಲಕ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.  ನಂತರ ಬಾಗಿಣದಲ್ಲಿ ಇಡುವ ಬೇಳೆ ಕಾಳುಗಳು, ಬೆಲ್ಲ, ತೆಂಗಿನಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಿ ಮಂಚೆಲ್ಲಾ ಕಾಗದ ಪಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಾಲ ಬದಲಾದಂತೆ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕವರುಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದೆ.  ಇದರ ಜೊತೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಹತ್ತಿಯಿಂದ ಚೆಂದನೆಯ 16, 24, 32, 48  ಗೌರೀ ಎಳೆಗಳ ಗೆಜ್ಜೆ ವಸ್ತ್ರ ಗಣೇಶನಿಗೆ ವಿಶೇಷವಾದ ಗೆಜ್ಜೆವಸ್ತಗಳನ್ನು  ಸಿದ್ಧ ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಎರಡೇ ದಿನ ಬಾಯಿ ಇರುತ್ತಿತ್ತು.

ಹಬ್ಬದ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಬೆಳೆಗ್ಗೆಯೇ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಿಂದ ಕನಕಾಂಬರ, ಮಲ್ಲಿಗೆ, ಕಾಕಡ, ಸುಗಂಧರಾಜ, ವಿವಿಧ ಬಣ್ಣದ ಸೇವಂತಿ ಹೂವುಗಳು, ಡೇರೇ ಹೂವು,  ಕಣಗಲೆ ಹೀಗೆ ವಿವಿಧ ಬಿಡಿ ಹೂವುಗಳ ಜೊತೆ ಮಂಚಿಪತ್ರೆ, ಬಿಲ್ವಪತ್ರೆ, ಮರುಗ, ಧವನ ಮುಂತಾದ ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಪತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು  ತಂದು  ಅವುಗಳು ಬಾಡದೇ ಇರುವಂತೆ (ಅಗೆಲ್ಲಾ ಫ್ರಿಡ್ಜ್ ಇರಲಿಲ್ಲ) ಒದ್ದೆ ಬಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿಟ್ಟು  ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಹೊತ್ತಿಗೆ  ಮನೆಯವರೆನೆಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ ಹೂವು ಕಟ್ಟುವಾಗ ಇಡೀ ಮನೆಯೇ ಹೂವುಗಳ ಸುವಾಸನೆಯಿಂದ ಘಂ ಎನ್ನುತಿದ್ದ ಘಮಲನ್ನು ವರ್ಣಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅನುಭವಿದರೇ ಚೆಂದ. ವಿವಿಧ ಹೂವುಗಳ ಜೊತೆ ಪತ್ರೆಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ  ನಮ್ಮಮ್ಮ ಚಕಚಕನೆ ಹೂವಿನ ಹಾರವನ್ನು ಕಟ್ಟುವುದನ್ನು ನೋಡುವುದಕ್ಕೇ ಪರಮಾನಂದವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಅಂದಿನ ಕಾಲಕ್ಕೆ ನಮ್ಮೂರು ಬಹುಶಃ ಬಹಳ ಕುಗ್ರಾಮವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣವೋ ಇಲ್ಲವೇ,  ಇಡೀ ಊರಿನವರೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಸಡಗರ ಸಂಭ್ರಮಗಳಿಂದ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಅಚರಿಸಲಿ ಎಂದೋ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೌರಿಯನ್ನು ಕೂಡಿಸುವ ಸಂಪ್ರದಾರವಿರಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮದೇನಿದ್ದರೂ ಇಟ್ಟ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೌರೀ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಯಾರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೌರೀ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೋ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗುವ ಮುಂಚೆಯೇ ಪೂಜಾಸಾಮಗ್ರಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಮೊರದ ಜೊತೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟು ಮಾರನೇ ದಿನ ಎಷ್ತು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪೂಜೆ ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬದ ದಿನ  ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುವುದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅನೂಚಾನವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಸಂಪ್ರದಾಯ.

ಅದು 80ರ ದಶಕ. ಆ ವರ್ಷದ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬದ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಮೇಲೆ ವಿವರಿಸಿದ ಸಡಗರಗಳಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಣಿಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಿಂದಿನ ದಿನವೇ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿದ್ದ  ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ  ಮೊರ ಇಟ್ಟು ಬರುಲು ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಅದೇಕೋ ಏನೋ? ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಮನೆಯವರ ವರ್ತನೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 7:30ಕ್ಕೆ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸೋಣ  ಎಂದಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡು ಅದರಂತೆ ತಮ್ಮ ತಾಯಿ ಮತ್ತು ತಂಗಿಯಂದಿರು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಗೌರೀದಾರ, ಅರಿಶಿನ ಕುಂಕುಮ ಹೂವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಸುಮಾರು 7 ಗಂಟೆಗೆ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಘಂಟಾನದವನ್ನು ಕೇಳಿ ನಮ್ಮ ತಾಯಿಯವವರ ಎದೆ ಧಸಕ್ ಎಂದಿತ್ತು. ಅರೇ 7:30ಕ್ಕೆ ಎಂದು ಇಷ್ಟು ಬೇಗಲೇ ಪೂಜೆ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಾರಲ್ಲಾ? ಎಂದು ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರೆ,  ಅದಾವುದೋ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ತುರ್ತಾಗಿ ಹೊಗಬೇಕಾದ ಕಾರಣ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 6:30ಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಪೂಜೆ ಆರಂಭಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಇಂದಿನ ಕಾಲದಂರೆ ಫೋನ್ ಮೂಬೈಲ್ ಸಂಪರ್ಕವಿಲ್ಲದಿದ್ದದ್ದರೂ ಅವರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅವರ ಮಕ್ಕಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕಳುಹಿಸಿದ್ದರು ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದೇಕೋ ಏನೋ ಹಾಗಾಗಿಲ್ಲ. ಸರಿ ಹೇಗೂ ಪೂಜೆಗೆ ಹೋಗಿಯಾಗಿದೆ. ತಾಯೀ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೀನೇ ನೋಡಿಕೋ ಎಂದು ಗೌರಿಗೆ ಕೈ ಮುಗಿದು  ಕಸಿವಿಸಿಯಿಂದಲೇ ಮಧ್ಯದಿಂದಲೇ ಪೂಜೆಯನ್ನು  ಆರಂಭಿಸಿ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು, ಮಾರನೇಯ ದಿನ ನಿರ್ವಿಘ್ನವಾಗಿ ಗಣೇಶನ ಪೂಜೆ ನಡೆಸಿ  ಮೂರು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಗಣೇಶನನ್ನು ಭಾವಿಯಲ್ಲಿ ವಿಸರ್ಜಿಸುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ,  ಒಂದು ಧೃಡ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಅಪ್ಪಾ ಗಣೇಶ ಈ ಬಾರೀ ನೀನು ಒಬ್ಬನೇ ಹೋಗಿ ಬಾ. ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ  ನಿಮ್ಮಮ್ಮನ್ನನೊಂದಿಗೆಯೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಕಳುಹಿರುವ ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ  ಆಶ್ಚರ್ಯ.

ಆದಾದ ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ ತಾತ ಊರಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ  ಬಂದಾಗ ನಡೆದದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿಗೆ ವಿವರಿಸಿ, ನೀವು ಒಪ್ಪಿಗೆ ಕೊಟ್ಟರೇ ಮುಂದಿನ ಸಲದಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅರಿಶಿನದ ಗೌರಮ್ಮನನ್ನು ಕೂಡಿಸಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೇನೆ ಎಂದಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ಸಂತೋಷ ಪಟ್ಟ ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ, ನಮ್ಮ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬಡತನದಿಂದಾಗಿ  ಹಬ್ಬ ಹರಿದಿನಗಳನ್ನು ನಮ್ಮಗಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ  ಇಟ್ಟ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಈಗೆ ಹೇಗೂ ಭಗಂತನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಎಲ್ಲವೂ ಅವನ ಸಂಕಲ್ಪದಂತೆಯೇ ಆಗಲೀ ಎಂದು  ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಟ್ತಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಮುಂದಿನ ಸಲದ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ  ಒಂದು ವಾರಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆಯೇ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಲ್ಲದೇ ತಾವೇ ಸ್ವತಃ ಚೆಂದನೆಯ ಹೂಬತ್ತಿ ಗೌರೀ ಗಣೇಶನ ಎಳೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ  ಶ್ರಾವಣ ಮಾಸ ಕಳೆದು ಭಾಧ್ರಪದ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅತ್ತೇ ಸೊಸೇ ಸೇರಿಕೊಂಡು ದೇವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ತೊಳೆದು ದೇವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಂದವಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿ ಗೌರಿ ಹಬ್ಬದ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಎಂದಿಗಿಂತಲೂ ತುಸು ಹೆಚ್ಚಿನ ಹೂವು ಮತ್ತು ಪತ್ರೆಗಳನ್ನು ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಭರ್ಜರಿಯಾದ ಹೂಮಾಲೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಯಾವುದೇ ಜಾತಿಯ ಹಂಗಿಲ್ಲದೇ, ಇಡೀ ವಠಾರದ ಮನೆಯವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಅತ್ಯಂತ ಸಂಭ್ರಮ ಸಡಗರಗಳಿಂದ ಗೌರೀ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಗಣೇಶನ ಹಬ್ಬವನ್ನೂ ನಿರ್ವೀಘ್ನವಾಗಿ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸಿ, ಮೂರು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಮತ್ತದೇ ಭಾವಿಯ ಬಳಿ ನಾನಾ ವಿಧದ ಸಿಹಿ ತಿಂಡಿಗಳು. ಹುಳಿಯವವಲಕ್ಕಿ, ಮೊಸರನ್ನ ನೌವೇದ್ಯದೊಂದಿಗೆ ವಠಾರದವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕರೆದುಕೊಂಡು, ಭಗವಂತ ನಿನ್ನ ಸಂಕಲ್ಪದಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ನಿರ್ವಿಘ್ನವಾಗಿ ನಡೆದಿದೆ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಇದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವಂತೆ ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡು ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಂಡು  ಗೌರೀ ಮತ್ತು ಗಣೇಶನಿಗೆ ಪೂಜೆ ಮತ್ತು ಮಂಗಳಾರತಿಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಭೀಮನ ಅಮವಾಸ್ಯೆ ಮತ್ತು ಗೌರೀ ಹಬ್ಬದಂದು ಕೈಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ ದೋರಬಂಧನವನ್ನು ಸಹಾ  ಗೌರೀ ಮತ್ತು ಗಣೇಶನೊಂದಿಗೆ ವಿಸರ್ಜನೆ ಮಾಡಿ ಗಣೇಶನಿಗೆ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ದಾರಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣಲೆಂದು ವಿಳ್ಳೇದೆಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕರ್ಪೂರದ ದೀಪವನ್ನು ಹಚ್ಚಿ ನೀರಿಗೆ ತೇಲಿ ಬಿಟ್ಟು ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಒಟ್ಟಿಗೆ ತಂದಿದ್ದ ನೈವೇದ್ಯವನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಿಂದುಂಡು ಅದೇ ಭಾವಿಯ ನೀರು ಕುಡಿದು  ಬಂದಿದ್ದೆವು.

ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ  ನಮ್ಮಮ್ಮ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ದಿಟ್ಟ ನಿರ್ಧಾರದಂತೆ ಆರಂಭಿಸಿದ ಅರಿಶಿನದ ಗೌರೀ ಪೂಜೆ   ಅಜ್ಜಿ ಮತ್ತು ಅಮ್ಮ ಅಗಲಿ ಹೋದ ನಂತರವೂ ಇಂದಿಗೂ, ಇವತ್ತಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೂ ಅಮ್ಮಾ ಮತ್ತು ಮಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿರ್ವಿಘ್ನವಾಗಿ ನಡೆದು ಕೊಂಡು  ಬಂದಿದೆ.  ಚಿಕ್ಕವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮಗಳು ಬೇರೆಯವರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಗೌರೀ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ನೋಡಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೂ ಗೌರೀ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ತರಬೇಕೆಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದ ಕಾರಣ,  ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅರಿಶಿನದ ಗೌರಿಗೆ ಪೂಜೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಅಲಂಕಾರಿಕವಾಗಿ ಗೌರಿ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿ ಪೂಜಿಸುವ  ಪದ್ದತಿ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದೆ.

ವಠಾರದ ಮನೆಯಿಂದ ಸ್ವಂತ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಹಿಂದಿನಂತೆ ಎಲ್ಲಾ  ನೆರೆಹೊರೆವರು ಪೂಜೆಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲವಾದರೂ ಸಂಜೆ  ಮೊರದ ಬಾಗಿಣ ಬೀರಲು ಮತ್ತು ಅರಿಶಿನ ಕುಂಕುಮ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬರುವ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅನನ್ಯ ಮತ್ತು ಅನುಕರಣೀಯವಾಗಿದೆ.

ಯಾವುದೇ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುವಾಗ ಅದಕ್ಕೆ ನೂರಾರು ವಿಘ್ನಗಳು ಬಂದೇ ಬರುತ್ತದೆ ಅದನ್ನು ದಾಟಿಕೊಂಡು ಹೊಗುವ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಬೆಳಸಿಕೊಂಡಾಗ ಎಲ್ಲವೂ ಸುಗಮವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಹತ್ತು ಹಲವಾರು ಕುಟುಂಬಗಳೂ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವಂತೆ ಇಲ್ಲವೇ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸುವಂತೆ ಪ್ರೇರಪಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮಮ್ಮ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ದಿಟ್ಟ ನಿರ್ಧಾರ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಜ್ವಲಂತ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಬಲ್ಲದು ಅಲ್ವೇ?. ಪೂಜೆ ಎನ್ನುವುದು ಆವರವರ  ಅನುಕೂಲ ಮತ್ತು ಶ್ರದ್ಧೆ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಗಳ ಅನುಗುಣವಾಗಿದ್ದು ಅದರ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ಪೂಜಿಸಿದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತ ಒಲಿಯುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಬೇಡರ ಕಣ್ಣಪ್ಪ, ಭಕ್ತ ಕನಕದಾಸ ಮುಂತಾದವರ ಅನುಭವಗಳು ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಅಲ್ವೇ?

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಕಳೆದ ಭಾನುವಾರ ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ -5 ರಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಸರ್ವಪಲ್ಲಿ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬವನ್ನು ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನಾಚರಣೆ ಎಂದು ಸಂಭ್ರದಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ದೂರದ ಕೇರಳದ ತಿರುವನಂತಪುರದಲ್ಲಿರುವ ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶ ಸಂಶೋಧನಾ ಇಲಾಖೆ (IRRO)ದ ವಿಕ್ರಮ್ ಸಾರಾಭಾಯ್ ಸ್ಪೇಸ್ ಸೆಂಟರ್ನಲ್ಲಿ (VSSC) ಮಾತ್ರಾ ಅದೊಂದು ಘನಘೋರ ಘಟನೆಯೊಂದು ನಡೆಯುವ ಮೂಲಕ ವಿದ್ಯಾವಂತರ ನಾಡು ಎಂದು ಕರೆಸಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಕೇರಳದ ಮರ್ಯಾದೆಯನ್ನು ಮೂರುಕಾಸಿಗೆ ಹಾರಾಜು ಹಾಕಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಖಂಡನೀಯವಾಗಿದೆ.

ಭಾನುವಾರದ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸುಮಾರು 11 ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ತಿರುವನಂತಪುರಂನ ತುಂಬಾದಲ್ಲಿರುವ ಭಾರತೀಯ ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶ ಸಂಶೋಧನಾ ಸಂಸ್ಥೆ (ಇಸ್ರೋ)ಗೆ ಸುಮಾರು 190 ಟನ್‌ಗಳಷ್ಟು ತೂಗುವ ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ಟ್ರಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ತಂದು ಅವನ್ನು ಇಸ್ರೋ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ಸ್ಥಳಿಯ ಮ್ಯಾನುಯಲ್ ಲೇಬರ್ ಯೂನಿಯನ್ ಅಲ್ಲಿಗೆ ತೆರಳಿ, ಬೃಹತ್ ಸಲಕರಣೆ ಸಾಗಿಸುವ ಟ್ರೇಲರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಟ್ರೇಲರ್‌ನಿಂದ ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ಇಳಿಸಲು 10 ಲಕ್ಷಗಳ ಕೂಲಿ ಕೊಡ ಬೇಕು ಎಂದು ದಿಢೀರ್ ಮುಷ್ಕರ ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ. ವಾಸ್ತವವೆಂದರೆ, ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅಷ್ಟು ಭಾರವಾದ ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ಕೈಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಇಳಿಸಲು ಆಸಾದ್ಯವಾದ ಕಾರಣ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಹೈಡ್ರಾಲಿಕ್ ಕ್ರೇನ್ಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಇಳಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರೂ ಅಲ್ಲಿನ ಕೂಲಿಗಳು, ತಮ್ಮಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದು ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಸಹರದ್ದಿನಲ್ಲಿರುವ ಕಾರಣ ನಮಗೆ ನೋಕ್ಕು ಕೂಲಿ ಕೊಡಬೇಕು ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳ ವರೆಗೂ ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಯಾರೇ ಆಗಲಿ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ತಾವೇ ಟ್ರಕ್ ಅಥವಾ ಇತರೇ ಯಾವುದೇ ವಾಹನಗಳ ಮುಖಾಂತರ ಸ್ವಯಂ ತಂದುಕೊಂಡರೂ ಅದನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮನೆಯೊಳಗೆ ತರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅವರು ಮೊದಲು ಸ್ಥಳೀಯ ಕೂಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಅಥವಾ ಅವರ ಸಂಘಟನೆಗೆ ಹಣ ಪಾವತಿಸಿದ ನಂತರವೇ ತಮ್ಮ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಅವರಿಗೆ ಹಣ ಕೊಡದೇ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಾವು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಇಳಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಲೇ ನಿಂತು ಕೊಳ್ಳುವ ಅಲ್ಲಿನ ಕೂಲೀ ಕಾರ್ಮಿಕರು ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ನೋಡಿಕೊಂಡು ನಿಂತಿದ್ದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಒತ್ತಾಯಿಸುವ ಕೂಲಿಯೇ ನೂಕು ಕೂಲಿ. ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಕು ಕೂಲಿ ಕೊಡಬೇಕು ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸುವುದಲ್ಲದೇ, ಕೊಡದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ನಾಯಕರೊಂದಿಗೆ ಮುಷ್ಕರವನ್ನು ನಡೆಸುವುದಲ್ಲದೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಹೊಡೆದಾಟ ಬಡಿದಾಟಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ ಉದಾಹರಣೆಯೂ ಇದೆ.

ಇಂತಹ ಅನಿಷ್ಟ ಪದ್ದತಿ ಕೇವಲ ಕಮ್ಯೂನಿಷ್ಟರ ಕಪಿಮುಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕೇರಳದ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿದ್ದು ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ಹಲವರು ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಸಂಘಟಿತರಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದ ಫಲವಾಗಿ ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ, ಕೇರಳ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ನೊಕು ಕೂಲಿ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಲು ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿತ್ತು. ಈ ರೀತಿಯ ಆದೇಶ ಬಂದ ನಂತರವೂ ಅಲ್ಲಿನ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘನೆಗಳು ಈ ರೀತಿಯ ದಾಂದಲೆ ನಡೆಸಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಮಾನುಷವಾಗಿದೆ.

ಈ ಘಟನೆಯ ಕುರಿತಾಗಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆಕಾರರನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಿದರೆ, ಇಸ್ರೋ ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಸ್ಥಳೀಯ ನಿವಾಸಿಗಳ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಸ್ವಾಧೀನಪಡಿಸಿಕೊಂಡಾಗಲಿಂದಲೂ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಸಾಗಿಸುವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ನೋಕು ಕೂಲಿಯನ್ನು ಪಾವತಿಸುವ ಪದ್ಧತಿ ಇತ್ತು ಹಾಗಾಗಿ ಈಗಲೂ ಸಹಾ ಅದನ್ನೇ ಮುಂದುವರೆಸಿ ಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕೆನ್ನುವುದು ನಮ್ಮ ಆಗ್ರಹ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಈ ನೋಕು ಕೂಲಿಯನ್ನು ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ ಕೇರಳದ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ನಿಷೇಧಿಸಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ ಜಾಣ ಮೌನಕ್ಕೆ ಜಾರಿಕೊಂಡಿದ್ದು ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ. ಇಸ್ರೋ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಸ್ಥಳೀಯ ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ದೂರು ನೀಡಿದ ನಂತರ ಕೂಲಿ ಕಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಟನೆಯ ನಾಯಕರು, ಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಹಿರಿಯ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆಯ ನಂತರ ಈ ಪ್ರತಿಭಟನೆಕಾರರನ್ನು ಚದುರಿಸಿ ಕ್ರೇನುಗಳ ಮುಖಾಂತರ ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ಇಳಿಸಲು ಅನುಮಾಡಿ ಕೊಡಲಾಗಿದೆ.

ಈ ರೀತಿಯ ನೋಕು ಕೂಲಿಯ ಅಮಾನುಷ ಪದ್ದತಿ ಇತ್ತೀಚಿನದ್ದಾಗಿರದೇ ಹಲವಾರು ದಶಕಗಳಿಂದಲೂ ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿತ್ತು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ 80 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಬಿಇಎಲ್ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಇದೇ ರೀತಿಯ ಘಟನೆ ಸಂಭವಿಸಿದ ಉದಾಹರಣೆಗೆ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರೇ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಸಾಕ್ಷಿಗಳಾಗಿದ್ದರು.

ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಈಗಾಗಲೇ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಬಿಇಎಲ್ ಸಂಸ್ಥೆ ವಿದ್ಯುನ್ಮಾನ ಮತ ಯಂತ್ರ (EVM machine)ಗಳ ತಯಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಗಣ್ಯರು. ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಮತ ಯಂತ್ರಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ಮೊದಲು ಅದನ್ನು ವಿವಿಧ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ, ವಿವಿಧ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಸ್ಥಳೀಯ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಅದರ ಕಾರ್ಯಕ್ಷಮತೆಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕೇರಳದ ನಗರವೊಂದರಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಥಳೀಯ ಚುನಾವಣೆಗೆ ಮತಯಂತ್ರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದರು.

ನಿಗಧಿತ ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ರೈಲಿನಿಂದ ಇಳಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಆಗಮಿಸಿದಾಗ ಸ್ಥಳೀಯ ಕೂಲಿಗಳು ಇವಿಎಂ ಮತ್ತು ಅವರ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಳ್ಳಲೇ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣದಿಂದ ಬಹಳ ಸಮೀಪವೇ ಅವರು ಉಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಹೋಟೆಲ್ ಇದ್ದ ಕಾರಣ, ಮತ್ತು ಕೂಲಿಗಳು ಕೇಳಿದ ಶುಲ್ಕಗಳು ತುಂಬಾ ದುಬಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಚೀಲಗಳೊಂದಿಗೆ ಮತಯಂತ್ರಗಳನ್ನೂ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಟೆಲ್ ತಲುಪುತ್ತಾರೆ.

ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರು ಮತ್ತವರ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳು ಮತ ಯಂತ್ರವನ್ನು ಖುದ್ದಾಗಿಯೇ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅವರನ್ನು ಆ ಕೂಲಿಗಳು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ, ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಹೋಟೆಲ್‌ ತಲುಪಿದ ನಂತರ ಕೂಲಿಗಾಗಿ ಬೇಡಿಕೆ ಇಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಘಟನೆಯಿಂದಾಗಿ ವಿಚಲಿತರಾದ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳು ಅವರು ಕೇಳಿದ ಹಣವನ್ನು ಪಾವತಿಸಲು ನಿರಾಕರಿಸಿ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಮ್ಮ ಕೋಣೆಗಳಿಗೆ ಹೋದ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಹೋಟೆಲ್ ಎದುರಿಗೆ ಘೋಷಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ. ಕೆಲ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೇ ಹೋಟೆಲ್ಲಿನ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪರು ಇವರ ಕೊಠಡಿಗೆ ಬಂದು ದಯವಿಟ್ಟು ಅವರ ಕೂಲಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಕಳಿಸಿ ಎಂದು ಮನವಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಈ ವಿಷಯ ಇಷ್ಟು ಗಂಭೀರಕ್ಕೆ ತಲುಪುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅರಿಯದ ಬಿಇಎಲ್ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು ಹೋಟೆಲ್ಲಿನ ಮುಂಭಾಗಕ್ಕೆ ಬಂದು ನೋಡಿದರೆ, ಕೇವಲ 10-15 ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಥಳೀಯ ನೂರಾರು ಕೂಲಿಗಳು ತಮ್ಮ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಯೂನಿಯನ್ ನಾಯಕರುಗಳ ಜೊತೆ ಹೋಟೆಲ್ ಮುಂದೆ ಜಮಾಯಿಸಿ ಧರಣಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದರಂತೆ. ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತಿದ್ದ ಪೋಲೀಸರ ಮುಂದೇಯೇ ಈ ಘಟನೆ ನಡೆಯುತಿದ್ದರೂ, ಸುಮ್ಮನೆ ಇದ್ದದ್ದೂ ಅವರಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿ ತರಿಸಿತ್ತಂತೆ. ಕಡೆಗೆ ಎಲ್ಲರ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ ಮಣಿದು ಕೂಲಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸಿ ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಖರ್ಚಿನ ಹಣವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಸಾಗಹಾಕಿ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರು ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಹೇಳಿದ್ದಾಗ ನಕ್ಕು ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದ ನನಗೆ ಮೊನ್ನೆಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆಘಾತಕಾರಿ ಎನಿಸಿತು.

ಇಡೀ ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿಯೇ ಕಮ್ಯೂನಿಷ್ಟ್ ತತ್ವ ಅಳಿದು ನಶಿಸಿ ಹೋಗಿರುವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸರ್ವರಿಗೂ ಸಮಪಾಲು ಸರ್ವರಿಗೂ ಸಮಬಾಳು ಸ್ವಾವಲಂಭಿಗಳಾಗಿ ಸ್ವಾಭಿಮಾನಿಗಳಾಗಿ ದುಡಿದು ತಿನ್ನಿ ಎನ್ನುವ ಇಂದಿನ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕಂಡವರನ್ನು ಬಡಿದು ಮುಕ್ಕುವ ಪರಿ ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ಮಾತಿಗೆ ಮುಂಚೆ ನ್ಯಾಯ, ನೀತಿ ಎಂಬು ಬೊಬ್ಬಿರುವ ನ್ಯಾಯಾಂಗದ ಆದೇಶಕ್ಕೆ ಕಮ್ಮಿ ನಿಷ್ಠೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿರುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲವೇ?

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ತಾಜಾ ತಾಜಾ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಸುದ್ದಿ. ರಾಜ್ಯದ ಹಿರಿಯ ನಾಯಕರೊಬ್ಬರ ರಾಸಲೀಲೆ ಬಹಿರಂಗ. ಲಜ್ಜೆಗೆಟ್ಟ ಸರ್ಕಾರ ಈ ಕೂಡಲೇ ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳ ಆಗ್ರಹ. ಓಲಂಪಿಕ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಚಿನ್ನದ ಪದಕ.  ಎಂದು ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪೇಪರ್ಗಳ ಬಂಡಲ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ಪೇಪರ್ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂದು ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗುವ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರನ್ನು ಜನನಿಬಿಡ ಸರ್ಕಲ್ ಗಳ ಬಳಿ ಈ ಹಿಂದೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಈಗೆಲ್ಲಾ ಮೊಬೈಲ್ ಯುಗ ಬೆರಳು ತುದಿಯಲ್ಲಿಯೇ ವಿಶ್ವದ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗಳು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಸಿಗುತ್ತಿರುವಾಗ ವೃತ್ತಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುವವರ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ  ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಹುಡುಕರ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಕ್ಷೀಣವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ -4 ವಿಶ್ವ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರ ದಿನದಂದು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಹುಡುಗರ  ರೋಚಕ  ಆದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಹೃದಯವಿದ್ರಾವಕ ಪ್ರಸಂಗಗಳನ್ನು ನೋಡೋಣ ಬನ್ನಿ.

ಈ ಡಿಜಿಟಲ್ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಬೆರಳು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದ ವಾರ್ತೆಗಳು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ತಲುಪುವಂತಿದ್ದರೂ, ಪ್ರತಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲೂ ದಿನದ 24 ಗಂಟೆಗಳೂ Breaking News ಎಂದು ಗಂಟಲು ಹರಿಯುವಹಾಗೆ  ಅರಿಚಿಕೊಂಡು ತೋರಿಸುವ  ನೂರಾರು ಸುದ್ಧಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಇದ್ದರೂ, ಇಂದಿಗೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಪ್ರಾತರ್ವಿಧಿಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಚುಮು ಚುಮು ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ ಹೀರುತ್ತಲೇ, ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸದೇ ಹೋದರೆ ಬಹುತೇಕರಿಗೆ ಸಮಾಧಾನವೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಪತ್ರಿಕೆ ಓದದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಅನೇಕರಿಗೆ  ದಿನವೇ ಆರಂಭವಾಗುವುದಿಲ್ಲ  ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ.  ಹಾಗಾಗಿ ಬೆಳ್ಳಂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಾವು ಏಳುವ ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಪೇಪರ್ ಬಂದಿರಬೇಕು ಎಂದು ಬಯಸುವವರೇ ಹೆಚ್ಚು. ಪೇಪರ್ ಬರುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಆಚೀಚೇಯಾದರೂ ಏನಪ್ಪಾ ಇವತ್ತು ತಡವಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೀಯಾ? ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ತಡಾ ಮಾಡೋದಾದ್ರೇ ನಾಳೆಯಿಂದ  ಬೇರೆಯವರ ಹತ್ತಿರ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿಸ್ಕೋಳ್ತಿವಿ ನೋಡು ಪೇಪರ್ ಹುಡುಗನನ್ನು ದಬಾಯಿಸುವವರಿಗೂ  ಇಂದಿಗೂ ಕಡಿಮೇ ಏನಿಲ್ಲ.

ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೇ, ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪ್ರತಿ ಮನೆಗಳಿಗೂ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ತಲುಪಬೇಕು ಎಂದರೆ ಅದರ ಹಿಂದಿನ  ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರ ಶ್ರಮ ಅಂತಿಂತಹದಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಹೊದ್ದು ಕೊಂಡು ಮಲಗಿರುವಾಗಲೇ ಇವರು ಚಳಿ ಮಳೆ ಗಾಳೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಲೆಖ್ಖಿಸದೇ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 4- 4:30 ಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಎದ್ದು ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಣೆ ಮಾಡುವ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಪೇಪರ್ ಬಂಡಲ್ ಬಂದಿದೆಯಾ? ಬಂದಿದ್ದರೆ ಸರಿಯಾದ ಸಂಖ್ಯೆ ಇದಯೇ ಎಂದು  ಲೆಕ್ಕಾ ಹಾಕುತ್ತಲೇ, ಪೇಪರ್ ಹಂಚುವ ಹುಡುಗರು ಬಂದಿದ್ದಾರಾ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂದು ಗಮನಿಸುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು. ಯಾರಾದ್ರೂ ಬರದೇ ಹೋದರೇ, ಲೇ.. ನೋಡೋ..  ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದ್ರೂ ಅವನು ಬಂದಿಲ್ಲಾ ಒಂದು ಮಿಸ್ ಕಾಲ್ ಕೊಡು ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಲೇ, ತಮ್ಮ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ಇತರೇ ನ್ಯೂಸ್ ಏಜೆನ್ಸಿಯವರ ಬಳಿ  ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲಾ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಏಜನ್ಸಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಪರಸ್ಪರ ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ಸಹಬಾಳ್ವೇ ನಡೆಸಬೇಕು. ಪೇಪರ್ ಎಲ್ಲಾ ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡು ಅದರ ಜೊತೆ ಬರುವ ಪುರವಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಲವರು ಕೊಡುವ advertising pamphlet ಗಳನ್ನು ( ಅದರಲ್ಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣ ಸಿಗುವುದು) ಸೇರಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹುಡುಗರೆಲ್ಲಾ ಬಂದು ಅವರವರ ರೂಟ್ ಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಪೇಪರ್ಗಳನ್ನು ಹಂಚಿ ಯಾವ ಹುಡುಗ ಬಂದಿಲ್ಲವೋ ಆ ರೂಟಿಗೆ ಸ್ವತಃ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರೇ ಹೋಗಬೇಕು. ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾದರು ಬೈಗುಳವನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು.

ಇನ್ನು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ವಿತರಿಸುವ ಹುಡುಗರು ಬಹುತೇಕರು 6 ರಿಂದ 10ನೇ ತರಗತಿ ಓದುವಂತಹ ಹುಡುಗರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಹೌದು ನಿಜ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸುವುದು ಬಾಲ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನಿಯಮದಂತೆ ಶಿಕ್ಷಾರ್ಹ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಅನಿವಾರ್ಯ. ದೊಡ್ಡ ವಯಸ್ಸಿನವರು ಈ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸಂಸಾರ ಮತ್ತು ಓದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಲು ಇದೇ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಹಣವೇ ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ  ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಅನೂಚಾನವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಪತ್ರಿಕೆ ಹಾಕುವ ಬಹುತೇಕ ಹುಡುಗರ ಬಳಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಮೈ ಮುಚ್ಚುವಂತಹ ಬಟ್ಟೆಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತು ಒಂದು ದಿನ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಜಾಸ್ತಿ ನಿದ್ದೇ ಮಾಡಿಬಿಡೋಣ ಎನ್ನುವಂತಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ಎಲ್ಲರೂ ಏಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ  ಹೊರ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರಗಳು  ಆರಂಭವಾಗುವುದಕ್ಕೂ ಮೊದಲೇ  ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುವವರು  ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಶಾಲಾ ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ಹೊಗಬೇಕು.  ಹಾಗಾಗಿ ಇವರ ಶ್ರಮ ಯಾರ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ.  ಒಂದು ದಿನ ಮನೆಗೆ ಪತ್ರಿಕೆ ಮನೆಗೆ ಬಾರದಿದ್ದಾಗ ಅಥವಾ ತಡವಾಗಿ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರವೇ, ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಈ ಹುಡುಗರ  ನೆನಪಾಗುತ್ತಾರೆ. ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಇವರು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮಾನ್ಯತೆ ಕೇಳದ ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸೈನಿಕರಿದ್ದಂತೆ.

ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುವುದು ನಮಗೇನೂ ಹೊಸದಲ್ಲ.  SSLC ಮುಗಿಸಿ ಕೆಲಸ ಸಿಗದೇ,   ನಮ್ಮೂರಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮತ್ತು ಸಂಜೆ ದೇವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಉಳಿದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದವರ ಹೊಲಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಲೀ ಮಾಡುತ್ತಲೋ ಇಲ್ಲವೇ ಭಾವಿಗಳನ್ನು ತೋಡುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರನ್ನು ಅವರ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಗೌರಮ್ಮನವರು ಮೈಸೂರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ITI ಗೆ ಸೇರಿಸಿ ಹತ್ತಾರು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ವಾರಾನ್ನ ಕೊಡಿಸಿದರೂ ಉಳಿದ ಖರ್ಚಿಗಾಗಿ ಆಶ್ರಯಿಸಿದ್ದೂ ಪೇಪರ್ ಹಾಕುವ ವೃತ್ತಿಯನ್ನೇ. ಪ್ರತೀ ದಿನ ರಾತ್ರಿ ತಿಂಗಳಿಗೆ 2 ರೂಪಾಯಿಯ ಸೈಕಲ್ ಶಾಪಿನಲ್ಲಿ ಸೈಕಲ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪೇಪರ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಪೇಪರ್ ಪೇಪರ್ ಎಂದು ಕೂಗುತ್ತಲೇ ಪೇಪರ್ ಮಾರಿ ಪೇಪರ್  ಒಂದಕ್ಕೆ  1 ಇಲ್ಲವೇ 2 ಪೈಸೆಯಂತೆ ಕಮಿಷನ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು  ಉಳಿದ ಲೆಕ್ಕ ಕೊಟ್ಟು ಸೈಕಲ್ ಶಾಪಿನಲ್ಲಿ ಸೈಕಲ್ ಬಿಟ್ಟು ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಸ್ನಾನ ಸಂಧ್ಯಾವಂಧನೆ ಮುಗಿಸಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ  ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು.  ಇದೇ ನಂಬಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನವರನ್ನೂ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಕರೆಸಿಕೊಂಡು ಅವರನ್ನೂ ITI ಗೆ ಸೇರಿಸಿ ಹತ್ತಾರು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ವಾರಾನ್ನ ಕೊಡಿಸಿ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ತುಸು ಕೋಪಿಷ್ಥರಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಪೇಪರ್ ಏಜೆನ್ಸಿಯವರ ಹತ್ತಿರ ನಾಳೆ ಇಂದ ಪೇಪರ್ ಹಾಕೋದಿಕ್ಕೆ ಬರೋದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಜಗಳ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಾಗ ಸಂಧಾನ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದೂ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರೇ.

ಮುಂದೆ ITI ಮುಗಿಸಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು ನಂತರ ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನವರನ್ನೂ ಅಲ್ಲೇ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿದ ನಂತರವೂ ಅವರು ಬದುಕಿರುವಷ್ಟು ವರ್ಷವೂ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೋದಾಗಲೆಲ್ಲಾ  ಆ ಪೇಪರ್ ಏಜನ್ಸಿಯವರ ಮನೆಗೆ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ನಮಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸಿ ಹಿರಿಯವರಿಗೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಆಶ್ರಯದಾತರಿಗೆ ಗೌರವ ಕೊಡುವಂತಹ ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಕಲಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು.

ನಂತರ ನಾನು ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನನಗೆ ವಾರ ಓದುವ ಹುಚ್ಚಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲೂ Sports magazine ಓದುವ  ಇಚ್ಚೆಯಿದ್ದರೂ, ಅದನ್ನು ಕೊಂಡು ಓದಲು ಅಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಬಳಿ ಯಾವುದೇ ಗ್ರಂಥಾಲಯ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಸಹಪಾಠಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರತೀ ವಾರವೂ ಶಾಲೆಗೆ Sports magazine ತಂದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ, ನಾನೂ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಲು ಹೋದರೆ ಎಲ್ಲಾ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನೂ ಓದಬಹುದು ಎಂಬ ಏಕೈಕ ಕಾರಣದಿಂದ  ಸುಮಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಛಳಿ, ಮಳೆ, ಗಾಳಿ ಎನ್ನದೇ ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ನಲ್ಲಿ ಪೇಪರ್ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿದ ಸವಿ ನೆನಪು ಇನ್ನೂ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಾಗಿಯೇ ಇದೆ.  ಪ್ರತೀ ಬಾರಿಯೂ ಒಂದೊದು ಮನೆಯ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಬೇಕೆಂದೇ ಮನೆಗೆ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಓದಿ ಮುಗಿಸಿ ಮಾರನೇಯ ದಿನ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ನೆನಸಿಕೊಂಡರೇ ಈಗಲೂ ನಗು ತರಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿ ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಹಣ ಬಹುತೇಕ ಸೈಕಲ್ ರಿಪೇರಿ ಮಾಡಿಸುವುದರಲ್ಲಿ  ಅದರಲ್ಲೂ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ಸ್ಪ್ರಿಂಗ್ ಟೈಟ್ ಮಾಡಿಸುವುದರಲ್ಲೇ ಖರ್ಚಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಓದುವ ಹುಚ್ಚಿನಿಂದಾಗಿ  ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿದ್ದೆ.

ನಾನು ಎಲ್ಲೋ ಓದಿದ ಪ್ರಕಾರ ನಮ್ಮ ತಂದೆ, ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಂಪದಿರು ಮತ್ತು ನನ್ನಂತೆಯೇ ದೇಶ ಕಂಡ ಅತ್ಯುತ್ತಮ  ವಿಜ್ಞಾನಿ ಮತ್ತು  ಮಾಜಿ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದ ದಿ.ಅಬ್ದುಲ್ ಕಲಾಂ ಅವರೂ ಸಹಾ  ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಪತ್ರಿಕೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ.  ಈ ಲೇಖನ ಓದಿದ ನಂತರ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕರು ತಮ್ಮ ಅನುಭವವನ್ನು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ  ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇದೆ.

ಆಗ ನಾವು ಪೇಪರ್ ಹಾಕುವಾಗ ಇದ್ದ ಕಷ್ಟಗಳು ಈಗಿನ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಇಲ್ಲವಾಗಿದೆ. ಇಂದು ಬಹುತೇಕರಿಗೆ ಏಜನ್ಸಿ ಕಡೆಯಿಂದಲೇ ಸೈಕಲ್ ಕೊಡಿಸಿದರೆ ಬಹುತೇಕ ಪೇಪರ್ ಹಾಕುವ ಹುಡುಗರು ಝಮ್ ಎಂದು  ಸ್ಕೂಟರ್‌ ಮೋಟರ್ ಬೈಕಿಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದು ಪೇಪರ್ ಸುತ್ತಿ ರೋಯಂ ಎಂದು ಒಂದು, ಎರಡು ಇಲ್ಲವೇ ಮೂರನೇ  ಮನೆಗಳಿಗೂ ಪ್ರತಿದಿನ ಕರಾರುವಾಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಜನರು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಮನೆಯ ಮುಂದೆ  ಕಸ ಗುಡಿಸಿ ನೀರು ಹಾಕಿ ರಂಗೋಲಿ ಹಾಕುವ ಮುಂಚಿಗಿಂತಲೂ  ಗೇಟಿನೊಳಗೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಎಸೆದು ಹೋಗಿರುತ್ತಾರೆ.

ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ವಾರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಇಲ್ಲವೇ  ಎರಡು ರಜೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ಈ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತಕರಿಗೆ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಸಿಗುವುದೇ 4 ರಜೆಗಳು ಮಾತ್ರ, ಸಂಕ್ರಾಂತಿ,  ಯುಗಾದಿ, ಆಯುಧಪೂಜೆ, ದೀಪಾವಳಿ ಮಾತ್ರ. ಉಳಿದ ದಿನ ರಜೆ ಹಾಕಿದರೆ ಸಿಗುವ ಅಲ್ಪ ಸಂಬಳದಕ್ಕೂ ಕಟ್  ಆಗುವ ಕಾರಣ  ಆ ಹುಡುಗರು ಇಂತಹ ಕೊರೋನಾ ಸಂಕಷ್ಟದಲ್ಲೂ ಚಳಿ,  ಮಳೆ,  ಗಾಳಿಯನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ  ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುತ್ತಿರುವ, ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಮತ್ತು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ನಡುವಿನ ಕೊಂಡಿಯಾಗಿರುವ ಈ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರರನ್ನು ಪತ್ರಿಕಾ ಯೋಧರು ಎಂದು ಕರೆದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು ಹಾಗಾಗಿ ಅವರು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅಭಿನಂದನಾರ್ಹರು.

ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೋ ಇಲ್ಲವೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಕಷ್ಟದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿಂದಾಗಿಯೋ  ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೆಲವು ನಂತರ  ಅದರ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹದೊಳಗೆ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಬರಲಾಗದೇ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರ ಜೊತೆ ಪೇಪರ್ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವರು  ಇಂದಿಗೂ ಅದೇ ಪೇಪರ್ ಏಜನ್ಸಿಯನ್ನೇ ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಎಷ್ಟೋ ಮಂದಿಯನ್ನು ನಾವು ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಇಂದಿಗೂ ಪತ್ರಿಕಾ  ವಿತರಕರದ್ದು ಅಸಂಘಟಿತ ಉದ್ಯೋಗವಾಗಿದ್ದು ಪಿಂಚಣಿ, ವಿಮೆ, ಅನಾರೋಗ್ಯಗಳ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಬಿಡಿ, ಕೇವಲ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳು ನೀಡುವ ಕಮಿಷನ್ ಒಂದನ್ನೇ ಅವಲಂಬಿಸಿರುವ  ಇವರಿಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಆರ್ಥಿಕ ಭದ್ರತೆಯೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ವಿಪರ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ತಿಂಗಳು ಪೂರ್ತಿ ಪತ್ರಿಕೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡು ಹೇಳದೇ ಕೇಳದೇ ಮನೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವವರು ಮತ್ತು ತಿಂಗಳಾನುಗಟ್ಟಲೇ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಹಣವನ್ನು ಕೊಡದೇ ಹೋಗುವ ಮಂದಿಗೇನೂ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ.

ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ವಾರ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುವ ಓದುಗರ ಪರವಾಗಿ, ಒಂದು ದಿನವೂ ತಪ್ಪದೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ  ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ತಲುಪಿಸುವ ನಿಷ್ಠಾವಂತರಾದ, ಪ್ರಾಥಸ್ಮರಣೀಯರು  ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದ, ಈ ಶ್ರಮ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ವಿಶ್ವ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರ ದಿನದಂದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅಭಿನಂದನೆಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸೋಣ.

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ರಾಜಮಂಡ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ತಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮಗಳ ಮದುವೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ರಾಯರು ತಮ್ಮ ಪತ್ನಿಯ ಜೊತೆ ವಿಶಾಖಪಟ್ಟಣಂನಿಂದ ಜನ್ಮಭೂಮಿ ರೈಲನ್ನು ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಗ್ಗೆ ಹತ್ತುತ್ತಾರೆ. ಬೆಳ್ಳಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಿದ್ದು ಮತ್ತು ಮುಂಜಾನೆಯ ತಂಗಾಳಿಯು ಬೀಸುತಿದ್ದರಿಂದ ಹಾಗೇ ಜೊಂಪು ಹತ್ತಿದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗದೇ ರೈಲು ಟುನಿ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಟೀ.. ಚಾಯ್… ಕಾಪೀ.. ಕಾಪೀ… ಎಂದು ಕಾಫೀ ಮಾರಿಕೊಂಡು ಬಂದ ವ್ಯಾಪಾರಿಯ ಶಬ್ಧದಿಂದಾಗಿ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಎರಡು ಕಪ್ ಕಾಫಿ ಕೊಡಪ್ಪಾ ಎಂದು ಕೇಳಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಒಂದು ಕಪ್ಪನ್ನು ತಮ್ಮ ಮಡದಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೊಂದು ಕಪ್ಪಿನ‌ ಕಾಫಿಯ ಒಂದು ಗುಟುಕನ್ನು ಸವಿದು ಕಾಫಿಯ ಘಮಲು ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಅವನನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಅಭಿನಂದಿಸಿ ಎಷ್ಟಪ್ಪಾ ಕೊಡಬೇಕು? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ಆ ಕಾಫೀ ಮಾರುವವನು ಸರ್ 20 ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಕೊಡಿ ಎಂದಾಗ, ತಮ್ಮ ಪರ್ಸಿನಿಂದ 200 ರೂಪಾಯಿಯ ನೋಟೊಂದನ್ನು ಆತನಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ.

ಸರ್ ಚಿಲ್ಲರೇ ಇಲ್ಲವೇ? ಎಂದು ಕೇಳಿ, ತನ್ನ ಕೈನಿಂದ ಕಾಫಿಯ ಕೆಟಲನ್ನು ಇಳಿಸಿ ಚಿಲ್ಲರೆಗಾಗಿ ಶರ್ಟಿನ ಜೇಬನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಡಗಾಡುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ರೈಲು ಹೊರಡಲು ಅನುವಾದಾಗ, ಲಗುಬಗನೇ ಚಿಲ್ಲರೆಯನ್ನು ಕೊಡದೆಯೇ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರೈಲನಿಂದ ಇಳಿದು ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಚಿಲ್ಲರೆ ಕೊಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನಾದರೂ, ಇವರ ಬೋಗಿ ಇಂಜಿನ್ನಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ಚಿಲ್ಲರೆಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ರಾಯರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕಾಫೀ ಚಟದ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಚಿಲ್ಲರೆ ಇದೆಯೋ ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ಗಮನಿಸದೇ ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿ ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ 180 ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡನಲ್ಲಾ ಎಂದು ತಮ್ಮನ್ನೇ ತಾವು ಹಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಕಾಫೀ ಕುಡಿಯುತ್ತಲೇ ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರಾಯರ ಮಡದಿ, ಇಷ್ಟು ವಯಸ್ಸಾಗಿ ಅನುಭವ ಪಡೆದಿದ್ದರೂ, ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ದುಡ್ಡನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರಲ್ಲಾ. ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯುವ ಮೊದಲೇ ಹಣವನ್ನೇಕೆ ಕೊಡಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದು ಮೂದಲಿಸಿದಾಗ, ಹೇ ಇದರಲ್ಲಿ ನನ್ನದು ಮತ್ತು ಅವನದ್ದೇನೂ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ. ಆತ ಬೇಕೇಂದೇನೂ ಚಿಲ್ಲರೇ ಕೊಡದೇ ಓಡಿ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ರೈಲು ವೇಗವಾಗಿ ಚಲಿಸಿದ ಕಾರಣ ಹೀಗಾಯಿತು. 180 ರೂಪಾಯಿಗಳೇನು ಹೆಚ್ಚಿನ ನಷ್ಟವೇನಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸಮಜಾಯಿಸಿ ಕೊಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಆದರೆ ಗಂಡನ ತಪ್ಪನ್ನು ಸದಾಕಾಲವು ಎತ್ತಿ ಆಡಲು ಸಿದ್ಧವಿರುವ ಪತ್ನಿಯರಂತೆ ರಾಯರ ಪತ್ನಿಯೂ ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಪೈಸೆ ಪೈಸೆಗೂ ಲೆಖ್ಖಾ ಕೇಳುತ್ತೀರಿ. ಹೀಗೆ ಹೊರಗೆಲ್ಲೋ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರಿ. ಬೆಳಗಿನಿಂದ ಹತ್ತಾರು ರೈಲುಗಳು ಇದೇ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತವೆ. ವ್ಯಾಪಾರಂ ದ್ರೋಹ ಚಿಂತನಂ ಎನ್ನುವಂತೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ರೈಲಿನಲ್ಲಿಯೂ ನಿಮ್ಮಂತಹ ಹತ್ತಾರು ಬಕರಾಗಳು ಸಿಕ್ಕರೂ ಸಾಕು ಅವನಿಗೆ ಕಾಫೀ ಮಾರಿದ ಹಣಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚಿನ ಹಣವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಕುಹಕವಾಡುತ್ತಾರೆ.

ನೋಡಮ್ಮಾ ನಾವು ಜನರನ್ನು ನಂಬಬೇಕು, ರೈಲು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ಆರಂಭವಾದರೆ ಅವನು ತಾನೇ ಏನು ಮಾಡಬಲ್ಲ? ಅವನು ನಮ್ಮ ಹಣದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ದಿನ ತಾನೇ ಬದುಕುತ್ತಾನೆ? ಎಂದು ಶಾಂತ ಚಿತ್ತದಲ್ಲಿ ರಾಯರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅವರ ಪತ್ನಿ ದಿನಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮಂತಹ ನಾಲ್ಕು ಜನರು ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ಅವರು ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಬದುಕುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ.

ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ ರೈಲು ವೇಗವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಾ ನೋಡ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ, ಮುಂದಿನ ನಿಲ್ದಾಣವಾದ ಅಣ್ಣಾವರಂ ದಾಟಿದರೂ ರಾಯರ ಮಡದಿಯ ಬುಸುಗುಟ್ಟುವಿಕೆ ಕಡಿಮೆ ಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನಿಮ್ಮಂತಹ ಮೋಸ ಹೋಗುವವರು ಇರುತ್ತಾರೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಮೋಸ ಮಾಡುವವರು ಇರುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ನೀವು ಸುಖಾ ಸುಮ್ಮನೇ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನಂಬಿ ಮೋಸಹೋಗುತ್ತೀರಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಹೋದರೂ ರಾಯರು ಬಿಡು ಮಾರಾಯ್ತೀ, ಅವರು ಬಡವರು! ನಮ್ಮ ಹಣದಿಂದ ಅರಮನೆಯನ್ನೇನು ಕಟ್ಟಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಎಂದು ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ನಿಸಿದರಾದರು ಆಕೆಯ ಕೋಪ ಇನ್ನೂ ಇಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಬೋಗಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಅನೇಕರು ನಿಂತು ಕೊಂಡು ಪ್ರಯಾಣಿಸುವಷ್ಟು ಭರ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು.

ರಾಯರು ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ರೈಲಿನೊಂದಿಗೆ ಓಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಗಿಡಮರಗಳನ್ನೂ ಮತ್ತು ಹೊಲ ಗದ್ದೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ದುಃಖವನ್ನು ಮರೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಸಹ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಇವರನ್ನು ಕಂಡು ಅವರವರ ಭಾವಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಊಹಿಸಿಕೊಂಡು ರಾಯರನು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೆಲವರು ರಾಯರನ್ನು ಮೂರ್ಖರೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಸಹಾನುಭೂತಿ ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿಯ ಮುನಿಸನ್ನು ಕಂಡು ಉಚಿತ ಮನರಂಜನೆಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.

ರೈಲು ಪೀತಾಪುರದ ಹೊರವಲಯವನ್ನು ತಲುಪುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಆ ಘಟನೆಯನ್ನು ಮರೆತು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ಇರುವಾಗಲೇ, ಅಷ್ಟು ಜನರ ಮಧ್ಯೆ ಒಬ್ಬ ಚಿಗುರು ಮೀಸೆಯ ಹದಿ ಹರೆಯದ ಹುಡುಗ ಟೀ.. ಚಾಯ್… ಕಾಪೀ.. ಕಾಪೀ… ಎನ್ನುತ್ತಲೇ, ರಾಯರ ಬಳಿ ಬಂದು “ಸರ್, ಎರಡು ಕಾಫಿ ಖರೀದಿಸಿ 200 ರೂಪಾಯಿ ನೋಟು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ನೀವೇನಾ? ಎಂದಾಗ, ರಾಯರು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಆನಂದಿತರಾದರೂ, ಅರೇ ನನಗೆ ಕಾಫಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ವಯಸ್ಸಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲವೇ? ಈತನಲ್ಲ ಎಂದೆನಿಸಿದರೂ, ಹೌದಪ್ಪಾ, ನಾನೇ 200 ರೂಪಾಯಿ ನೋಟೊಂದನ್ನು ಕಾಫಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ನೀಡಿ ಚಿಲ್ಲರೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಮುನ್ನವೇ ರೈಲು ಹೊರಟು ಹೋಯಿತು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಅದು ಸರೀ, ಸ್ವಾಮೀ, ಟುನಿ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದ ವ್ಯಕ್ತಿನೀವೇನಾ? ಎಂದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆ ಹುಡುಗ ಕೇಳಿದಾಗ, ನಾನು ಯಾಕೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಲೀ? ಬೇಕಾದರೆ ಇವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಕೇಳು ಎಂದು ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದವರತ್ತ ಕೈ ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಇಲ್ಲ! ಇಲ್ಲ ಸ್ವಾಮೀ! ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಅನುಮಾನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನಾನು ಚಿಲ್ಲರೆ ಕೊಡ ಬೇಕಾದ ವ್ಯಕ್ತಿ ನೀವೇನಾ? ಎಂದು ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಕೇಳಿದೆ ಕ್ಷಮಿಸಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ತನ್ನ ಜೇಬಿನಿಂದ 180 ರೂಪಾಯಿಗಳ ಚಿಲ್ಲರೆಯನ್ನು ತೆಗೆದು ರಾಯರ ಕೈಗಿಡುತ್ತಾನೆ

ರಾಯರಿಗೆ ಒಂದು ಕಡೇ ಸಂತೋಷ ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ನೀನು ಯಾರಪ್ಪಾ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. ಸ್ವಾಮೀ ನಾನು ಅವರ ಮಗ. ಟುನಿ ನಿಲ್ಡಾಣದಲ್ಲಿ ರೈಲು ಹೆಚ್ಚಿನ ಹೊತ್ತು ನಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ, ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ಈ ರೀತಿಯ ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು ಘಟನೆಗಳು ಟುನಿ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಚಿಲ್ಲರೆ ಕೊಡುವಾಗ ಇಲ್ಲವೇ ಪಡೆಯುವಾಗ ರೈಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ನಾವು ಸಹಾ ಹಣವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ.

ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ, ನಾನು ಸಹಾ ಅದೇ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಕಾಫೀ ಟೀ ಮಾರುತ್ತಾ ಇರುತ್ತೇನೆ. ನಮ್ಮ ತಂದೆ ರೈಲಿನಿಂದ ಇಳಿದ ನಂತರ ನನಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿ ಚಿಲ್ಲರೆ ಕೊಡಬೇಕಾದ ವಿವರ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ವಿವರದ ಜೊತೆಗೆ ಭೋಗಿ ಮತ್ತು ಸೀಟ್ ವಿವರಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಾನು ಹಾಗೆಯೇ ಕಾಫೀ, ಟೀ ಮಾರುತ್ತಲೇ ಬೋಗಿಯಿಂದ ಬೋಗಿಯಾನ್ನು ದಾಟುತ್ತಾ. ಚಿಲ್ಲರೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಮುಂದಿನ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಇಳಿದು ಮತ್ತೊಂದು ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಪುನಃ ಟುನಿಗೆ ಮರಳುತ್ತೇನೆ. ನಮಗೆ ಬೇರೆಯವರು ದುಡ್ಡು ಕೊಡದಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಾವು ಬೇರೆಯವರ ಹಣದ ಋಣದಲ್ಲಿ ಇರಬಾರದು ಎಂದು ನಮ್ಮ ತಂದೆ ನಂಬಿರುವ ಕಾರಣ, ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಈ ರೀತಿಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುತ್ತಾ, ಸರಿ ಸಾರ್ ನಾನು ಬರುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ.

ಅವನ ಉತ್ತರಿಂದ ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತರಾದ ರಾಯರು ಏನಪ್ಪಾ ನೀನು ಓದುತ್ತಿಲ್ಲವೇ? ಎಂದಾಗ, ಹೌದು ಸಾರ್, ನಾನು ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿಯನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರೆ, ನನ್ನ ಅಣ್ಣ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ತಂದೆಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ, ಇಂತಹ ಸಂಸ್ಕಾರವನ್ನು ಕಲಿಸಿರುವ ನಿಮ್ಮ ತಂದೆಯೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡ ಬೇಕು ಎನಿಸಿದೆ, ದಯವಿಟ್ಟು ಕರೆ ಮಾಡಿಕೊಡುವೆಯಾ? ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ಆ ಹುಡುಗ ಬಹಳ ಮುಜುಗರದಿಂದಲೇ ತನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿ ಮೊದಲು ಚಿಲ್ಲರೆ ಕೊಟ್ಟ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿ, ನಂತರ ರಾಯರು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಫೋನನ್ನು ರಾಯರ ಕೈಗಿಡುತ್ತಾನೆ.

ಸ್ವಾಮೀ, ನಿಮ್ಮ ಮಗ 200 ರೂ.ಗಳ ನೋಟಿಗೆ ಚಿಲ್ಲರೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ನಿಮ್ಮೀ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಗೆ ನಾನು ಮೆಚ್ಚುಗೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ನಾನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಲು ಇಚ್ಚಿಸಿದೆ. ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೊಡುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಸಿಕೊಟ್ಟಿರುವುದು ನನಗೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಅಭಿನಂದಿಸುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಸರ್ ನಿಮ್ಮೀ ಅಭಿಮಾನಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ. ನಾನು ಕೇವಲ ಐದನೇ ತರಗತಿಯವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಓದಿರಬಹುದು ಆದರೆ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣದ ಜೊತೆಗೆ ನೈತಿಕತೆ ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಪಂಚತಂತ್ರ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳ ಮೂಲಕ ನಮಗೆ ಕಲಿಸಿಕೊಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಪಠ್ಯಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಮತ್ತು ಸಮಗ್ರತೆಯಂತಹ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವಂತಹ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದವು ಆದರಿಂದಗಿಯೇ ನಮಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದು, ಸರಿ ಮತ್ತು ತಪ್ಪುಗಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ತಿಳಿಯುವುದರಲ್ಲಿ ಸಹಕಾರಿಯಾಗಿದೆ. ಆ ತತ್ವಗಳೇ ಇಂದಿಗೂ ನಮಗೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಜೀವನ ನಡೆಸಲು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ದುರಾದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಇಂದಿನ ಶಾಲೆಗಳ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಜೀವನದ ಮೌಲ್ಯಕ್ಕಿಂತಲು ಅಂಕಗಳ ಬೆನ್ನೆತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಬೇಸವಾಗುತ್ತಿದೆ.

ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಅವರ ಪಠ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ನೈತಿಕ ಕಥೆಗಳು, ಸ್ಫೂರ್ತಿದಾಯಕ ಕವನಗಳು, ಪಂಚತಂತ್ರ, ರಾಜರತ್ನಂ ಅವರ ಮಕ್ಕಳ ಕಥೆಗಳ ಬದಲಾಗಿ, ಮೌಲ್ಯವಿಲ್ಲದ ಗೊಡ್ಡು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿರುವ ಕೆಲವು ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಸಿಕೊಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ನಾನು ಈ ರೀತಿಯ ಸರಳ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಅವರಿಂದ ಮಾಡಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಆ ಕಾಫೀ ಮಾರಾಟಗಾರನ ದೂರದೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಅನೂಚಾನಾಗಿ ಪಾಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಅವರ ಮಕ್ಕಳ ಕುರಿತಾಗಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತರಾಗಿ ಅಭಿನಂದನಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಆ ಹುಡುಗನ ಬೆನ್ನನ್ನು ತಟ್ಟಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು.

ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರಾಯರ ಮಡದಿ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಇಂಗು ತಿಂದ ಮಂಗನಂತಾದರೂ ನಂತರ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ರಾಯರತ್ತ ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ದೇಶಾವರಿ ನಗೆ ಬೀರಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಬಂದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡ ಹುಡುಗ ಇದಾವುದಕ್ಕೂ ತಲೆ ಕೆಡಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ರೈಲಿನಿಂದ ಇಳಿದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ, ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಆ ಹುಡುಗನ ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ವಂದಿಸುತ್ತಾ, ಇಂತಹ ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲೂ ಈ ರೀತಿಯ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರು ಸದಾಚಾರವನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಿರುವುದರಿಂದಲೇ ಧರ್ಮವು ಇನ್ನೂ ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಕೊಂಡು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟರೆ, ಅದುವರೆವಿಗೂ ಈ ಘಟನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ತಲಾ ತಟ್ಟಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಹಪ್ರಯಾಣಿಕರೂ ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಗರ ಬಡಿದವರಂತೆ, ಈಗಲೂ ಇಂತಹ ಸಹೃದಯದವರು ಇದ್ದಾರೆಯೇ? ಎಂದು ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡರು.

ಇದೇ ಅಲ್ಲವೇ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮ, ಇದನ್ನೇ ಅಲ್ಲವೇ ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರು ನಮಗೆ ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಮತ್ತು ಇದನ್ನೇ ಅಲ್ಲವೇ ನಾವು ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಕಲಿಸಿ ಕೊಡಬೇಕಾಗಿರುವುದು.

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಈ ಲೇಖನ, ಸ್ಟೇಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾದ ಉದ್ಯೋಗಿ ಮತ್ತು ತೆಲುಗಿನ ಖ್ಯಾತ ಬರಹಗಾರಾದ ಶ್ರೀ ಜೆ.ಪಿ.ಶರ್ಮಾ ಅವರ ಲೇಖನವೊಂದರ ಭಾವಾನುವಾದವಾಗಿದೆ.

ನಮ್ಮವರಿಗೆ ವಾರಾಂತ್ಯದ ಹಿಂದೆಯೋ ಮುಂದೆಯೋ ಒಂದು ರಜಾ ಸಿಕ್ಕರೇ ಸಾಕು ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಮತ್ತೆರಡು ರಜಗಳನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಊರು ಸುತ್ತಲು ಹೊರಟೇ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ದುರದೃಷ್ಟವಷಾತ್ ಕಳೆದ ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷದಿಂದ ಕೊರೋನಾ ವಕ್ಕರಿಸಿಕೊಂಡು ಪ್ರಪಂಚವೇ ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ಆಗಿರುವಾಗ ಎಲ್ಲರೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಬೇಸರಗೊಂಡವರ ಮನವನ್ನು ಮುದಗೊಳಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟದ ಭಾಗವಾದ ಕೊಡಗು ಜಿಲ್ಲೆಯ ​​ಮಂದಲಪಟ್ಟಿ ಬೆಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವರ್ಗವೇ ಧರೆಗೆ ಇಳಿದು ಬಂದಂತೆ ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ನೀಲಿಕುರಿಂಜಿ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಅರಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಕೇವಲ ಇಮ್ಮಡಿಯಲ್ಲಾ ನೂರ್ಮಡಿಯನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಪ್ರವಾಸಿಗರನ್ನು ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು.

ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಮಂದಲಪಟ್ಟಿ ಎಂದರೆ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಇರಬಹುದು ಅದೇ ಯೋಗರಾಜ ಭಟ್ಟರು, ಗೋಲ್ಡನ್ ಸ್ಟಾರ್ ಗಣೇಶ್, ದೂದ್ ಪೇಡಾ ದಿಗಂತ್ ಮತ್ತು ರಾಜೇಶ್ ಕೃಷ್ಣನ್ ಅಭಿನಯಿಸಿದ್ದ ಜನಪ್ರಿಯ ಸಿನಿಮಾ ಗಾಳಿಪಟದ ಮುಗಿಲು ಪೇಟೆ ಎಂದರೆ ಥಟ್ ಅಂತಾ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ನದೀಂ ದೀಂ ತನಾ.. ಹಾಡು ಚಿತ್ರೀಕರಣದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಚ್ಚ ಹಸುರಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಬೆಟ್ಟ ಇಂದು ಸಂಪೂರ್ಣ ನೀಲಿಮಯವಾಗಿದೆ.

ಸ್ಟ್ರೋಬಿಲಾಂಥೆಸ್ ಕುಂತಿಯಾನ ಎಂಬ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹೆಸರುಳ್ಳ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ಕುರುಂಜಿ (ಹೂವು) ಮತ್ತು ಕಡು ನೇರಳೆ ಬಣ್ಣವಿರುವ ಕಾರಣ ನೀಲಿಕುರುಂಜಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ 1,300 ರಿಂದ 2,400 ಮೀಟರ್ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಈ ಹೂವು ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ 12 ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಅರಳುತ್ತದೆ. ಮಡಿಕೇರಿ ಉಪ ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯ ಸಂರಕ್ಷಣಾಧಿಕಾರಿ (ಡಿಸಿಎಫ್) ಎ ಟಿ ಪೂವಯ್ಯ ಅವರು ಹೇಳುವಂತೆ ಈ ಮುಂಚೆ ಈ ಹೂವುಗಳು ಈ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಅರಳುತ್ತಿದ್ದು ಈ ಬಾರಿ ಮಾತ್ರಾ ಮೊತ್ತ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಮಂದಲ ಪಟ್ಟಿ ಮತ್ತು ಕೋಟೆ ಬೆಟ್ಟದ ಎರಡೂ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಮೇಲೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹರಡಿರುವುದು ಸ್ಥಳೀಯರಿಗೆ ಮತ್ತು ದೂರ ದೂರದ ಊರಿನಿಂದ ಬರುವ ಪ್ರವಾಸಿಗರಿಗೆ ಮುದ ನೀಡುತ್ತಿದೆ.

ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 45 ಜಾತಿಯ ನೀಲಕುರಿಂಜಿಯ ಪ್ರಬೇಧಗಳಿದ್ದು ವಿವಿಧ ಪ್ರಬೇಧಗಳು ವಿವಿಧ ಎತ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳು 6, 9, 11 ಅಥವಾ 12 ವರ್ಷಗಳ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಅರಳುತ್ತವೆ. ಈ ಮುನ್ನಾ 2006 ರಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಾರ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಹೂವು ನಂತರ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ 2018ರಲ್ಲಿಯೂ ಅಲ್ಲಿ ನೀಲಿಕುರಿಂಜಿ ಹೂವುಗಳು ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಅರಳಿದವು. ಅದೇ ರೀತಿ 2019 ರಲ್ಲಿ, ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನ ಬಾಬಾಬುಡನಗಿರಿ ಬೆಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಇದೇ ನೀಲಿ ಕುರಿಂಜಿ ಹೂವುಗಳು ಅರಳಿದವಾದವೂ ಈ ಪರಿಯಾಗಿ ಬೆಟ್ಟದ ಪೂರ್ತಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಇದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಯಾಗಿದೆ.

ಪ್ರಕೃತಿ ನಮಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ವಿಸ್ಮಯಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ ಅಂತಹ ವಿಸ್ಮಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಮುದ್ದು ಮುದ್ದಾಗಿ ಅರಳಿರುವ ಈ ನೀಲಿಕುರಿಂಜಿ ಹೂವುಗಳು ಸುಮಾರು 2 ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಇನ್ನೂ ಒಂದೂವರೆ ತಿಂಗಳಗಳ ಕಾಲ ಪ್ರವಾಸಿಗರು ದಂಡೇ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಸಾಗರೋಪಾದಿಯಲ್ಲಿ ಹರಿಯಲಿದೆ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು.

ಪದೇ ಪದೇ ಕೋವಿಡ್-19 ಲಾಕ್‌ಡೌನ್‌ಗಳಿಂದ ಮನೆಯನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಗೆ ಹೋಗದಿದ್ದವರಿಗೆ ಈ ಸಿಹಿ ಸುದ್ದಿ ಆಗಸ್ಟ್ 20 ರ ನಂತರ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ಮೂಲಕ ತಿಳಿಯಲಾರಂಭಿಸಿದ ನಂತರ ತಾಮುಂದು ನಾಮುಂದು ಎಂದು ಹಿಂಡು ಹಿಂಡಿನಲ್ಲಿ ಬಂಧು ಮಿತ್ರರ ಆದಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಕುಟುಂಬ ಸಮೇತರಾಗಿ ಮಂದಲ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡುತ್ತಾ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಆಹ್ಲಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಪ್ರವಾಸಿಗರಿಗೆ ಕೊಡಗು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಈ ಅಪರೂಪದ ವಿದ್ಯಮಾನವನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿಯೇ ಬೆಂಗಳೂರು ಮೂಲದ ತುಂಬಿ ಏವಿಯೇಷನ್ ​​ಪ್ರೈವೇಟ್ ಲಿಮಿಟೆಡ್ ಹೆಲಿ-ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಸಂಸ್ಥೆಯು ಮಂದಲ ಪಟ್ಟಿಯ ಈ ತಾಣದ ವೈಮಾನಿಕ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಣ್ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ರೂ 2,30,000 ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಯಲಹಂಕ ವಾಯುನೆಲೆಯಿಂದ ಕೊಡಗು ಜಿಲ್ಲೆಗೆ ಒಂದು ದಿನದ ಪ್ರವಾಸವನ್ನು ಪ್ರವಾಸಿಗರ ಅನುಕೂಲಕ್ಕಾಗಿ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಇಡೀ ಕೊಡಗು ಜಿಲ್ಲೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದು, ಇನ್ನೂ ಈ ಹೂವುಗಳು ಅರಳಿದ ಮೇಲಂತೂ, ಮಂದಲ ಪಟ್ಟಿ ಮತ್ತಷ್ಟೂ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೇಕೆ ತಡಾ, ಆ ಅಸಾಮಾನ್ಯ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಣ್ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮತ್ತು ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಚುಂಬಿಸುವ ಮತ್ತು ಆ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಲು ಈ ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಂದಲಪಟ್ಟಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ನಿಮ್ಮ ಅನುಭವವನ್ನು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ತೀರೀ ತಾನೇ?

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಗರ್ಭಗುಡಿಯಿದ್ದು ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ದೇವರುಗಳು ಇರುತ್ತದೆ. ಆಸ್ತಿಕ ಮಹಾಶಯರು ದೇವರ ದರ್ಶನವನ್ನು ಪಡೆದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬರುವಾಗ ಸಣ್ಣದಾದ ನವಗ್ರಹ ಗುಡಿಯಿದ್ದು ಅಲ್ಲಿ ನವಗ್ರಹಗಳ ವಿಗ್ರಹಗಳು ಇರುತ್ತದೆ. ಭಕ್ತಾದಿಗಳು ತಮ್ಮ ಶಕ್ತ್ಯಾನುಸಾರ ಒಂದು, ಮೂರು, ಹನ್ನೊಂದು ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆಯನ್ನು ಹಾಕಿ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅತಿದೊಡ್ಡ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಗೌಹಾಟಿಯಲ್ಲಿ ನವಗ್ರಹಗಳದ್ದೇ ಒಂದು ದೇವಸ್ಥಾನವಿದ್ದು ಅದು ಎಲ್ಲಾ ನವಗ್ರಹ ದೇವಸ್ಥಾನದಂತೆ ಇರದೇ ಬಹಳ ವಿಶೇಷವಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾದರೆ ಆ ದೇವಸ್ಥಾನದ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವೇನು ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯೋಣ ಬನ್ನಿ.

ಅಸ್ಸಾಂ ಭಾರತದ ಪೂರ್ವಾಂಚಲದ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡದಾದ ಮತ್ತು ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದ ಹವಾಮಾನ, ಪ್ರಕೃತಿ ಸೌಂದರ್ಯಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ರಾಜ್ಯವಾಗಿದ್ದು ಬ್ರಹ್ಮಪುತ್ರ ನದಿಯಿಂದ ಆವರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಅಸ್ಸಾಂ ಚಹಾದ ಸುವಾಸನೆ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮನ್ನಣೆಯನ್ನೂ ಗಳಿಸಿದೆ. ಇದರ ಜೊತೆ ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಳೆಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಅದರ ಜೊತೆ ವಿಶ್ವದ ಕೆಲವು ಪುರಾತನ ದೇವಾಲಯಗಳು ದಂತಕಥೆಗಳು, ಇತಿಹಾಸ ಮತ್ತು ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಗಳಿಂದ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿದೆ.

ಇಂತಹ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಗುವಾಹಟಿ ನಗರದಲ್ಲಿರುವ ಚಿತ್ರಗ್ರಹ ಬೆಟ್ಟದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ನವಗ್ರಹ ದೇವಸ್ಥಾನವಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ನವಗ್ರಹ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಉಳಿದ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಪ್ರತೀ ನವಗ್ರಹದ ಮೂರ್ತಿಗಳ ಬದಲಾಗಿ, ಈ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಒಂಬತ್ತು ಶಿವಲಿಂಗಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಲಾಗಿದ್ದು ಅವುಗಳು ಒಂಬತ್ತು ಗ್ರಹಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಶಿವಲಿಂಗವನ್ನೂ ಆಯಾಯಾ ಗ್ರಹದ ಅನುಗುಣವಾದ ಬಣ್ಣದ ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ವೃತ್ತಾಕಾರದಲ್ಲಿರುವ ಈ ಲಿಂಗಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಶಿವಲಿಂಗವು ಸೂರ್ಯನನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸಿದರೆ ಅದರ ಸುತ್ತವೂ ಉಳಿದ ಎಂಟು ಗ್ರಹಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ನವಗ್ರಹ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು 18 ನೇ ಶತಮಾನದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಅಹೋಮ್ ರಾಜ ರಾಜೇಶ್ವರ ಸಿಂಗ್ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದು, 1923 ರಿಂದ 1945 ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನವೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಪ್ರಸ್ತುತ ಗುವಾಹಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ನವಗ್ರಹಗಳ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು  ಅಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸಿದ ದೊಡ್ಡ ಭೂಕಂಪದಿಂದಾಗಿ ಈ ದೇವಾಲಯದ ಶಿಖರದ ಭಾಗ ನಾಶವಾದರೂ, ಇಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದ್ದ ಗರ್ಭಗೃಹ ಮಾತ್ರ ಸುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಆ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ಸುಕ್ಕುಗಟ್ಟಿದ ಕಬ್ಬಿಣದ ಹಾಳೆಯಿಂದ ಪುನರ್ನಿರ್ಮಿಸಲಾಯಿತು.

• ಈ ನವಗ್ರಹದ ಒಂಬತ್ತು ಗ್ರಹಗಳಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ಸೂರ್ಯನು ಮಹಾ ರಥದ ಮೇಲೇ ಆಸೀನರಾಗಿದ್ದು ಏಳು ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವಂತೆ ಚಿತ್ರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಉದ್ದವಾದ ಕೂದಲುಗಳನ್ನು ಹರಡಿಕೊಂಡು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಮಲದ ಹೂವನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವುದಲ್ಲದೇ, ರಕ್ಷಾಕವಚವನ್ನು ಧರಿಸಿಕೊಂಡು ತನ್ನ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಎದೆಯ ಮುಂದೆ ಗುರಾಣಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವಂತಿದ್ದು ಆ ಗುರಾಣಿಯ ಸುತ್ತಲೂ ಪ್ರಭಾವಳಿಯ ಬೆಳಕು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುವಂತಿದೆ.
• ಎರಡನೆಯದಾಗಿ ಚಂದ್ರ ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದು ಆವನ ಸುತ್ತಲೂ ಪ್ರಭಾವಳಿಯಯ ಜೊತೆಗೆ ಸಕಲ ರೀತಿಯ ಹೂವುಗಳ ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ಹಾರಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.
• ಮೂರನೆಯದಾಗಿ, ಬೆಂಕಿಯಂತಹ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದ ವಸ್ತ್ರವನ್ನು ಮಂಗಳ ಗ್ರಹಕ್ಕೆ ತೊಡಿಸಿದ್ದು, ಸಿಂಹಾಸನದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು, ತನ್ನ ಮೂರು ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಗಧೆ, ಶೂಲ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿ ಆಯುಧಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವಂತಿದೆ.
• ನಾಲ್ಕನೆಯದಾಗಿ ಬುದ್ಧನನ್ನು ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ವಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಅಲಂಕರಿಸಿದ್ದು, ತನ್ನ ಮೂರು ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಖಡ್ಗ, ಖೇತಕ ಮತ್ತು ಗಧೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವ ವರದ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ.
• ಐದನೇ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಬೃಹಸ್ಪತಿಯನ್ನು ಚಿನ್ನದ ಹಳದಿ ಉಡುಪುಗಳಲ್ಲಿ ಅಲಂಕರಿಸಿ ಆತನ ಮೂರು ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಕಮಂಡಲ, ಅಕ್ಷಮಾಲಾ ಮತ್ತು ದಂಡವನ್ನು ಹಿಡಿದ ವರದ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿದೆ.
• ಆರನೇ ಗ್ರಹವಾದ ಶುಕ್ರನನ್ನು ಬಿಳಿ ಉಡುಪುಗಳೊಂದಿಗೆ ಅಲಂಕರಿಸಿದ್ದು ಆತನ ನಾಲ್ಕು ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಬೃಹಸ್ಪತಿಯಂತೆಯೇ ಆಯುಧಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ.
• ಏಳನೇ ಗ್ರಹವಾದ ಶನಿದೇವನನ್ನು ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಉಡುಪುನಲ್ಲಿ ಅಲಂಕರಿಸಿದ್ದು, ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಗ್ರಹಗಳಿಗಿಂತ ಸಣ್ಣಗಿದ್ದು, ಒಂದು ಕಾಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಕುಂಟುವಂತಿದ್ದು, ಆತನ ಎರಡು ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ದಂಡ ಮತ್ತು ಅಕ್ಷಮಾಲಾ ಹಿಡಿದಿರುವ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿದೆ.
• ಎಂಟನೆಯದಾದ ರಾಹುಗ್ರಹವನ್ನು ಸಿಂಹಾಸನ ಅಥವಾ ಎಂಟು ಕುದುರೆಗಳಿಂದ ಚಿತ್ರಿಸಿದ ಬೆಳ್ಳಿ ರಥದ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಲಾಗಿದ್ದು ಅದರ ನಾಲ್ಕು ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಖಡ್ಗ, ಖೇತಕ ಮತ್ತು ಗಧೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದು ನಾಲ್ಕನೇ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪುಸ್ತವನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವ ವರದ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿದೆ.
• ಒಂಬತ್ತನೇ ಗ್ರಹವಾದ ಕೇತುವನ್ನು ಗಾಢವಾದ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ವಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಅಲಂಕರಿಸಿದ್ದು, ಆತನ ಎರಡು ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಗದ ಮತ್ತು ಶೂಲವನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವಂತಿದೆ.

ದೇವಾಲಯದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿಯೇ ಸಿಲ್ಪುಖುರಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಒಂದು ಕೊಳವಿದ್ದು ದೇವರಿಗೆ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಲು ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಬರುವ ಭಕ್ತಾದಿಗಳ ನೀರಿನ ಅಗತ್ಯತೆಗಾಗಿ ಕಟ್ಟಲಾಗಿದೆ. ಸದಾಕಾಲವೂ ನೀರಿನಿಂದ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುವ ಈ ಕೊಳ ಇದುವರೆವಿಗೂ ಬತ್ತಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದೆ.

ಈ ದೇವಾಲಯ ಗುವಹಾಟಿ ನಗರದ ಎತ್ತರದ ಗುಡ್ಡದ ಮೇಲೆ ಇರುವ ಕಾರಣ ಗುವಹಾಟಿ ನಗರದ ಯಾವುದೇ ಭಾಗದಿಂದ ನೋಡಿದರೂ ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ. ಅದೇ ರೀತೀ ಆ ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲಿಂದ ಇಡೀ ಗುವಹಾಟಿ ನಗರದ ವಿಹಂಗಮ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಸವಿಯಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಈ ದೇವಾಲಯವು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 4:00 ಗಂಟೆಯಿಂದ ರಾತ್ರಿ 9:00 ಗಂಟೆಯ ವರೆಗೂ ಭಕ್ತಾದಿಗಳಿಗೆ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ತೆರೆದಿರುತ್ತದೆ. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಾನಾವಿಧದ ಶಿವನ ಆರಾಧನೆಗಳು, ಅರ್ಚನೆ, ಅಭಿಷೇಕ ಮತ್ತು ಮಹಾಮಂಗಳಾರತಿ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಶಿವ ಚತುರ್ದಶಿ ಮತ್ತು ಮಹಾ ಶಿವರಾತ್ರಿಯಂದು ಈ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ವಿಶೇಷವಾದ ಪೂಜೆಗಳು ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಮತ್ತು ಲಿಂಗರೂಪಿಯಾದ ನವಗ್ರಹಗಳ ದಿವ್ಯ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆಯಲು ದೇಶ ವಿದೇಶಗಳಿಂದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಭಕ್ತಾದಿಗಳು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಭಗವಂತನ ಕೃಪಾಶೀರ್ವಾದಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾಗುತ್ತಾರೆ.

ದೇಶದ ಯಾವುದೇ ಭಾಗದಿಂದ ರಸ್ತೆಯ ಮೂಲಕ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಗುವಹಾಟಿ ನಗರಕ್ಕೆ ತಲುಪಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ದೊರಕುವ ಆಟೋ ಇಲ್ಲವೇ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಮುಖಾಂತರ ಈ ನವಗ್ರಹ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ತಲುಪಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಇನ್ನು ದೇವಾಯಲದ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ಕೋತಿಗಳ ಹಿಂಡು ಇದ್ದು ಅದು ಭಕ್ತಾದಿಗಳ ಚೀಲಗಳಿಂದ ಪ್ರಸಾದ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಲುವಾಗಿ ಛಂಗನೇ ಮೈ ಮೇಲೆ ಎರಗಿ ಭಕ್ತಾದಿಗಳ ಮೈ ಕೈ ತರೆಚಿರುವ ಕಾರಣ ಭಕ್ತಾದಿಗಳು ಬಹಳ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ತಮ್ಮ ಕೈಚೀಲಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಇನ್ನು ರೈಲಿನ ಮೂಲಕವೂ ಗುಹವಾಟಿ ಯನ್ನು ತಲುಪಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕೇವಲ 3.3 ಕಿಮೀ ದೂರವಿರುವ ಈ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಖಾಸಗೀ ವಾಹನಗಳ ಮೂಲಕ ತಲುಪಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಇನ್ನು ವಿಮಾನದ ಮೂಲಕವೂ ಗುವಾಹಟಿ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಬಂದಿಳಿದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಸುಮಾರು 24 ಕಿಮೀ ದೂರ ಇರುವ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ಟ್ಯಾಕ್ಸಿ ಇಲ್ಲವೇ ಖಾಸಗೀ ವಾಹನದ ಮೂಲಕ ತಲುಪಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಹವಾಮಾನ ವರ್ಷವಿಡೀ ಆಹ್ಲಾದಕರವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ವರ್ಷದ ಯಾವುದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಈ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವಿವರಗಳನ್ನು ತಿಳಿದ ಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೇಕೆ ತಡಾ. ಸಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಗುಹವಾಟಿಯ ಚಿತ್ರಸಾಲ್ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಲಿಂಗರೂಪಿ ನವಗ್ರಹಗಳ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿ, ನಿಮ್ಮ ಅನುಭವವಗಳನ್ನು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ತೀರೀ ತಾನೇ?

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ.