ಅದು ದ್ವಾಪರಯುಗ. ದುಷ್ಟರ ಶಿಕ್ಷೆಗಾಗಿ ಮತ್ತು ಶಿಷ್ಟರ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಭಗವಾನ್ ವಿಷ್ಣುವು ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನ ಅವತಾರದಲ್ಲಿ ಈ ಭೂಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆತನ ಬಂಧುಗಳೇ ಆಗಿದ್ದ ಪಾಂಡವರನ್ನು ಅವರ ದೊಡ್ಡಪ್ಪನ ಮಗನೇ ಆಗಿದ್ದ ಧುರ್ಯೋಧನ ತನ್ನ ಮಾವ ಶಕುನಿಯ ಕುತ್ರಂತ್ರದಿಂದ ಪಗಡೆಯ ಆಟದಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸಿ ಅವರ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು 12 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ವನವಾಸ ಮತ್ತು 1 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಅಜ್ಞಾನವಾಸವನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಪೂರೈಸಿದ ನಂತರವೇ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸುವುದಾಗಿ ವಾಗ್ಧಾನ ಮಾಡಿರುತ್ತಾನೆ. ಒಪ್ಪಂದಂತೆ ವನವಾಸ ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾತವಾಸವನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಪೂರೈಸಿದ ಪಾಂಡವರು ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲು ಕೌರವರನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಅಧಿಕಾರದದ ಮಧದಿಂದ ಒಪ್ಪಂದದಂತೆ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಲು ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಕಡೆಗೆ ಐದು ಗ್ರಾಮಗಳನ್ನಾದರೂ ಕೊಟ್ಟರೆ ಸಾಕು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದಾಗ ವಿಧಿ ಇಲ್ಲದೇ ಪಾಂಡವರು ತಮ್ಮ ಸಹೋದರರ ಮೇಲೆ ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧವನ್ನು ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮ ಬಳಿ ದ್ರೋಣ, ಕರ್ಣ, ಭೀಷ್ಮರಂತಹ ಘಟಾನುಘಟಿಯರಲ್ಲದೇ, ಲಕ್ಷ ಲಕ್ಷ ಅಕ್ಷೋಹಿಣಿ ಸೈನ್ಯವಿರುವಾಗ ಪಾಂಡವರು ಯಾವ ಲೆಕ್ಕ ಎಂಬ ಹುಂಬತನ ಕೌರವರಿಗಿದ್ದರೆ, ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ ತಾನು ಈ ಯುದ್ದದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಅರ್ಜುನನ ಸಾರಥಿಯಾಗಿ ಇರುವನೇ ಹೊರತು ಎಂದಿಗೂ ಶಸ್ತ್ರವನ್ನು ಹಿಡಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ವಾಗ್ಧಾನ ಮಾಡಿದರೂ, ಭಗವಂತನ ಸ್ವರೂಪ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನೇ ತಮ್ಮ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವಾಗ ಉಳಿದವರ ಸಹಾಯ ನಮಗೆ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪಾಂಡವರು ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನ ಸಾರಥ್ಯದಲ್ಕಿ ಯುದ್ದಕ್ಕೆ ಸನ್ನದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಯುದ್ದ ಘೋಷಣೆಯಾದ ನಂತರವೂ ಪಾಂಡವರು ಮತ್ತು ಕೌರವರ ನಡುವೆ ಸಾಮರಸ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಹಲವಾರು ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿ ಅವೆಲ್ಲವೂ ವಿಫಲವಾದ ನಂತರವಷ್ಟೇ ಯುದ್ಧವೇ ಅನಿವಾರ್ಯ ಎಂಬ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ತಲುಪುತ್ತಾರೆ. ತನ್ನ ಉತ್ತಮ ಸ್ನೇಹಿತ ಮತ್ತು ಪರಮ ಭಕ್ತನಾದ ಅರ್ಜುನನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ, ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನು ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನನ ಸಾರಥಿಯಾಗಿ ರಥವನ್ನು ಯುದ್ಧದ ದಿನ ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿರುತ್ತಾನೆ. ಎರಡೂ ತಂಡಗಳ ಸೈನ್ಯಗಳು ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮುಖಾಮುಖಿಯಾಗಿ ನೂರಾರು ಮೈಲಿಗಳಷ್ಟು ದೂರದ ವರೆಗೂ ನಿಂತು ಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ.
ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆಯುವ ಮುನ್ನಾ ಪ್ರಶ್ನೆಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಓದಿ ನಂತರ ಉತ್ತರ ಬರೆಯಲು ಆರಂಭಿಸುವ ಉತ್ತಮ ಪದ್ದತಿಯಂತೆ ಯುದ್ದವನ್ನು ಆರಂಭಿಸುವ ಮುನ್ನ ಶತ್ರುಗಳ ಪಾಳಯದಲ್ಲಿ ಯಾರ್ಯಾರು ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಒಮ್ಮೆ ಸಾಗರೋಪಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಕೌರವರ ಸೇನೆಯತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸತೊಡಗಿದ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ತನ್ನನ್ನು ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದ ಅಜ್ಜ ಭೀಷ್ಮ ಮತ್ತು ತಾನು ಮಹಾನ್ ಬಿಲ್ಲುಗಾರನಾಗಲು ಕಾರಣಭೂತರಾದ ತನ್ನ ಗುರುಗಳಾದ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರನ್ನು ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ, ಹೃದಯ ಕರಗಲು ಆರಂಭಿಸ ತೊಡಗುವುದಲ್ಲದೇ, ಆತನ ದೇಹವು ನಡುಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ಮನಸ್ಸು ಗೊಂದಲದ ಗೂಡಾಗಿ ಚಂಚಲತೆ ಭಾವನೆ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಕ್ಷಾತ್ರ ತೇಜದ ಕ್ಷತ್ರೀಯನಾಗಿ ತಾನು ಯುದ್ದ ಮಾಡಲು ಬಂದಿರುವುದನ್ನೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮರೆತು ಅವನಿಗೇ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಕಣ್ಣಿರು ಸುರಿಯಲಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ.
ಛೇ! ಕೇವಲ ರಾಜ್ಯದ ಆಸೆಗಾಗಿ, ತನ್ನ ಪೂಜ್ಯ ಬಂಧುಗಳು, ಸಹೋದರರು, ಗುರುಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹಿತರ ವಿರುದ್ಧವೇ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ ಎತ್ತುವುದೇ? ಎಂಬ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಮೂಡತೊಡಗಿ, ಖಿನ್ನತೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಸರ್ವವನ್ನೂ ಬಲ್ಲವನಾದ ಸಾರಥಿಯಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನು, ಇವೆಲ್ಲವೂ ವಿಧಿ ಲಿಖಿತವಾಗಿದ್ದು, ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಫಲಾ ಫಲಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿಯೇ ತೀರಬೇಕು. ಕರ್ತವ್ಯ ಎಂದು ಬಂದಾಗ ತನ್ನ ಬಂಧು ಬಾಂಧವರು ಸ್ನೇಹಿತರು ಎಂಬುದನ್ನು ಲೆಕ್ಖಿಸದೇ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಿ ಉಳಿದದ್ದನ್ನು ಭಗವಂತನ ಮೇಲೆ ಬಿಡಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ತನ್ನ ವಿರಾಟ್ ದರ್ಶನವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಹೀಗೆ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣ ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನರ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಸಂಭಾಷಣೆ, ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಸಲಹೆ, ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಸಂದೇಶಗಳು ಮತ್ತು ಬೋಧನೆಗಳು, ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ದೂರದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಧುತರಾಷ್ಟ್ರನಿಗೆ ಯುದ್ದದ ವೀಕ್ಷಕವಿವರಣೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಜಯನು ದಾಖಲಿಸಿದ್ದನ್ನೇ ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನು ಹೇಳಿದ ಗೀತಾ ಸಾರ ಕೇವಲ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೇ ಮನುಕುಲದ ಒಳಿತಿಗಾಗಿ ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳಾಗಿದ್ದು ಅವುಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿದರೆ ಜನರು ಮೋಕ್ಷ ಸಾಧಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ಜೀವನದ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಜನರಿಗೆ ಅರ್ಜುನನ ಮೂಲಕ ವಿವರಿಸಿದ ಕೃಷ್ಣ ಪ್ರಯತ್ನವಾದ ಈ ಭಗವದ್ಗೀತೆಯನ್ನು ಸನಾತನ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಪವಿತ್ರ ಗ್ರಂಥವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಮಾರ್ಗಶಿರ ಮಾಸದ ಶುದ್ಧ ಏಕದಶಿಯಯ ದಿನದಂದು ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನು ಗೀತೆಯನ್ನು ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ಹೇಳಿದ ದಿನವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಈ ದಿನವನ್ನು ಗೀತಾ ಜಯಂತಿ ಎಂದು ಎಲ್ಲೆಡೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಭಕ್ತಿ ಭಾವನೆಗಳಿಂದ ಆಚರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.
ಗೀತಾ ಜಯಂತಿಯಂದು ಬಹುತೇಕರು ಮುಂಜಾನೆಯೇ ಎದ್ದು ತಮ್ಮ ಸ್ನಾನ ಸಂಧ್ಯಾವಂಧನೆ ಮತ್ತು ನಿತ್ಯ ಪೂಜೆಗಳನ್ನು ಭಕ್ತಿ ಭಾವನೆಗಳಿಂದ ಪೂರೈಸಿ, ಅಂದು ಏಕದಶಿಯಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ನಿರಾಹಾರಿಗಳಾಗಿ ಗೀತೆಯ ಎಲ್ಲಾ 700 ಶ್ಲೋಕಗಳನ್ನು ದಿನವಿಡೀ ಜಪಿಸುವ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ರೂಢಿಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ರೀತಿ ಗೀತಾ ಪಠಣದಿಂದ ದೇಹ ಹಾಗೂ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ನೆಮ್ಮದಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೂ ಹಲವು ಕಡೆ ಗೀತಾ ಜಯಂತಿಯ ಉತ್ಸವವನ್ನು ಭವ್ಯವಾಗಿ ಆಚರಿಸುವುದಲ್ಲದೇ, ಗೀತೆಯನ್ನು ಓದುವ ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಗೀತಾ ಪಠಣ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳು, ಗೀತೆಗೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ನಾಟಕಗಳು, ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕೃಷ್ಣರ್ಜುನರ ರೀತಿಯ ವೇಷ ಭೂಷಣ ಸ್ಪರ್ಥೆಗಳನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಸಂಜೆ ಭಜನೆ ಮತ್ತು ಪೂಜೆಗಳ ಜೊತೆ ಸಾಧು ಸನ್ಯಾಸಿನಿಯರು ಮತ್ತು ವಿದ್ವಾಂಸರುಗಳು ಗೀತೆಯ ಸಾರದ ಪ್ರವಚನವನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಲಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಗೀತೆಯ ಸಾರವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುವ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಮತ್ತು ಚಿತ್ರಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಿದರೆ, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಈ ಪವಿತ್ರ ದಿನದಂದು ವಿಶೇಷವಾಗಿ, ಗೀತೆಯ ಉಚಿತ ಪ್ರತಿಗಳನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ ವಿತರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಜನರಲ್ಲಿ ಗೀತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಓದುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಮಾರ್ಗಶಿರ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ಗಂಗಾ ಸ್ನಾನ ಮತ್ತು ಸತ್ಯನಾರಾಯಣ ದೇವರನ್ನು ಪೂಜಿಸುವ ವಿಶೇಷ ಪದ್ಧತಿಯೂ ಹಲವೆಡೆ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದ್ದು ಈ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ಭಗವಾನ್ ವಿಷ್ಣುವನ್ನು ಶ್ರದ್ಧಾಭಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಪೂಜಿಸಿದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಸಂಕಲ್ಪವು ಈಡೇರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ದಾನ ಮತ್ತು ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ವಿಶೇಷ ಮಹತ್ವವನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಈ ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಗಾಯತ್ರಿ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಪಠಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಸೂರ್ಯದೇವನನ್ನು ಪೂಜಿಸುವ ಸಂಪ್ರದಾಯವೂ ಹಲವು ಕಡೆಯಲ್ಲಿದೆ.
ಗೀತಾ ಜಯಂತಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪರಿಚಯಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಗೀತಾ ಬೋಧನೆ ನಡೆದ ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರವು ಇಂದಿನ ಹರ್ಯಾಣ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಕಾರಣ, ಹರಿಯಾಣ ಸರ್ಕಾರ 2016 ರಿಂದ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗೀತಾ ಮಹೋತ್ಸವವನ್ನು ಮಾರ್ಗಶಿರ ಮಾಸ (ಡಿಸೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ) ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅದನ್ನು ಪ್ರತೀವರ್ಷವೂ ಅದ್ದೂರಿಯಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದೆ.
ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನೇ ಉಪದೇಶಿಸಿರುವಂತೆ,
ಕರ್ಮಣ್ಯೇವಾಧಿಕಾರಸ್ತೇ ಮಾ ಫಲೇಷು ಕದಾಚನ್ ।
ಮಾ ಕರ್ಮಫಲಹೇತುರ್ಭೂರ್ಮಾ ತೇ ಸಂಘೋ ಯಸ್ತ್ವಕರ್ಮಣಿ॥
ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಬಯಸುವವರು ತಮ್ಮ ಕರ್ಮದ ಕಡೆಗೆ ಗಮನ ಕೊಟ್ಟಾಗಲೇ, ಯಾವುದೇ ವಿಛಿದ್ರ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ವಿಚಲಿತರಾಗದೆ ತಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕ್ರೂಢೀಕರಿಸಿ ಕರ್ಮವನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದೇ ಫಲದ ಆಸೆಯಿಂದ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಅರಂಭಿಸಿದಲ್ಲಿ, ಆಗ ಗಮನವೆಲ್ಲವೂ ಫಲದ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚು ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗಿ ಲಭಿಸಬೇಕಾದ ಯಶಸ್ಸಿನ ಫಲ ಸಿಗದೇ ಹೋಗುವ ಸಂಭವವೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೂ ಸರಳವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾವು ಶ್ರದ್ಧಾಭಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದಲ್ಲಿ ಫಲಾ ಫಲಗಳನ್ನು ಭಗವಂನ ಮೇಲೆ ಬಿಟ್ಟಲ್ಲಿ ಆತ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಮ್ಮ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ಆಶೀರ್ವಾದವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ಇನ್ನು ಗೀತೆಯನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾ ಆದರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಧ್ಯೇಯೋದ್ಧೇಶಗಳನ್ನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ಆಗುವ ಲಾಭಗಳನ್ನು ಗೀತೆಯ ಧ್ಯಾನ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಸರಳವಾಗಿ ಹೀಗೆ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ.
ಮೂಕಂ ಕರೋತಿ ವಾಚಾಲಂ ಪಂಗುಂ ಲಂಘಯತೇ ಗಿರಿಮ್ |
ಯತ್ಕೃಪಾ ತಮಹಂ ವಂದೇ ಪರಮಾಂದಂ ಮಾಧವಂ ||
ಭಗವಂತನ ಅನುಗ್ರಹವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಮೂಗನೂ ಮಾತಾಳಿಯಾದರೂ ಹೆಳವ (ಕುಂಟ)ನೂ ಬೆಟ್ಟವನ್ನು ದಾಟುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುವುದು ಈ ಶ್ಲೋಕದ ಅರ್ಥ. ಹಾಗಾಗಿ ಹಿಂದೂಗಳ ಪವಿತ್ರ ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಕೇವಲ ಗೀತಾ ಜಯಂತಿಗಷ್ಟೇ ಮೀಸಲಾಗಿಡದೇ, ಅದನ್ನು ನಮ್ಮ ನಿತ್ಯವೂ ಪಠಿಸುತ್ತಾ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸುಖಃ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳೋಣ.
ಏನಂತೀರಿ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ
ಅದೊಂದು ಗಂಡ, ಹೆಂಡತಿ, ಅಜ್ಜಿ ಮತ್ತು ಮೊಮ್ಮಗಳು ಇದ್ದ ಸುಂದರವಾದ ಸಂಸಾರ. ಅದೊಮ್ಮೆ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ವಾರಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಾಲ್ ಗೆ ಹೋಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಅಮ್ಮಾ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಮಾಲ್ ಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದಾಗ, ಆ ವಯಸ್ಸಾದ ತಾಯಿ. ಸರಿ ಮಗನೇ ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಹೋಗಿ ಬನ್ನಿ. ನನಗೆ ಕಾಲು ನೋವು ಇರುವ ಕಾರಣ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಅಲೆದಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಹೌದು ಪುಟ್ಟಾ, ಅಮ್ಮಾ ಹೇಳ್ತಿರೋದು ಸರಿ ಎಂದು ಅಜ್ಜಿಯೂ ಸಹಾ ಧನಿಗೂಡಿಸಿದರೂ, ಮೊಮ್ಮಗಳು ಮಾತ್ರಾ ತನ್ನ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಅಚಲವಾಗಿದ್ದಳು.ಅಜ್ಜಿ ಜೊತೆಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಮಾಲ್‌ಗೆ ನಾನೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ಹತ್ತು ವರ್ಷದ ಮೊಮ್ಮಗಳ ಬಲವಂತಕ್ಕೆ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು ಅಜ್ಜಿ.
ಆದಾದ ನಂತರ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಲು ಥಿಯೇಟರ್‌ ಒಳಗೆ ಹೋದಾಗ, ಅಲ್ಲಿನ ಏಸಿ ಯಿಂದಾಗಿ ಅಜ್ಜಿ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಕಂಡ ಮೊಮ್ಮಗಳು ಕೂಡಲೇ ತನ್ನ ಬ್ಯಾಗಿನಿಂದ ಶಾಲನ್ನು ತೆಗೆದು ಅಜ್ಜಿಗೆ ಹೊದಿಸಿ ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಬೀರಿದಳು. ಮೊಮ್ಮಗಳು ಇಂತಹದ್ದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಸಿದ್ಧವಾಗಿಯೇ ಬಂದ್ದಿದ್ದಳು!
ಅಪ್ಪಾ…., ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವಾಗ ಹಾಲಿನ ಬಾಟಲ್, ಡೈಪರ್ಗಳು, ಒಂದೆರಡು ಹೆಚ್ಚಿನ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಕೊಂಡೆಯ್ಯುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಅದನ್ನೇ ಹಿರಿಯರನ್ನು ಹೊರಗೆ ಕರೆದ್ಯೊಯ್ಯುವಾಗ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬಾರದೇಕೇ? ಹಿರಿಯರು ಎಂದ ಕೂಡಲೇ, ಅವರನ್ನು ಕೇವಲ ದೇವಸ್ಥಾನ ಮದುವೆ ಮುಂಜಿಗಳಿಗಷ್ಟೇ ಏಕೆ ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸಬೇಕು? ಅವರಿಗೂ ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದೊಡನೆ ಸುತ್ತಾಡಬೇಕು ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ಆನಂದಿಸಿ, ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ, ಮೋಜು ಮಾಡ ಬೇಕು ಎಂಬ ಆಸೆಗಳು ಇರುತ್ತವೆಯಾದರು ಅವರು ಸ್ವಾಭಿಮಾನದಿಂದಾಗಿ ಅದನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಇಚ್ಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಮಕ್ಕಳಾದ ನಾವು ಸುಮ್ಮನಾಗದೇ, ಅವರನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿಯಾದರೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅವರಿಗೆ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನೇ ನಾವಿಂದು ಅಜ್ಜಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದೆವು ಎನ್ನುತ್ತಾಳೆ.
ಇದನ್ನೇ Generation Gap ಅಥವಾ ಪೀಳಿಗೆಯ ಅಂತರ ಎನ್ನಬಹುದಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಎಷ್ಟೇ ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಮಗ್ನರಾಗಿದ್ದರೂ, ದಯವಿಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಹಿರಿಯರಿಗಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಕೊಡಿ ಅವರ ಇಚ್ಚೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಅದನ್ನು ಕಾರ್ಯಗತ ಮಾಡಿದಾಗಲೇ ನಿಜವಾದ ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಪೋಷಕರೇನೂ ಇಂದ್ರ ಚಂದ್ರ ದೇವೇಂದ್ರನನ್ನು ತಂದು ಕೊಡಿ ಎಂದು ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರು ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಚೆಂದವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡು ಅವರೇನೂ ಮಾಡುತ್ತಾರೋ ಅವರೇನು ತಿನ್ನುತ್ತಾರೋ ಅವರೆಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೋ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕರೆದು ಕೊಂಡು ಹೋದರೂ ಸಾಕು. ಅವರಿಗೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ನೆಮ್ಮದಿ ದೊರೆತು ಇನ್ನೂ ಕೆಲಕಾಲ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಾರೆ. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಹಿರಿಯರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವುದೇ ಒಂದು ಆಸ್ತಿ. ಹಿರಿಯರು ಇರುವಾಗ ಅವರಿಂದ ಆದಷ್ಟು ಸಂಸ್ಕಾರ, ಸಂಪ್ರದಾಯ ಮತ್ತು ಜೀವನ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಇಡೀ ಕುಟುಂಬದವರು ಕಲಿಯಬಹುದಾಗಿದೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿಯೇ ಎಲ್ಲಾ ಆಸೆಗಳನ್ನೂ ಪಕ್ಕಕ್ಕಿಟ್ಟು ಅವರ ಶ್ರೇಯಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಇಡೀ ಜೀವನವನ್ನು ತೇಯ್ದವರನ್ನು ಮಕ್ಕಳೇ ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಆದೇ ರೀತಿಯ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅವರ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಅನುಭವಿಸುವ ಸಂಭವವೇ ಹೆಚ್ಚು. ಏಕೆಂದರೆ ಮನೆಯೇ ಮೊದಲ ಪಾಠ ಶಾಲೆ, ತಂದೆ ತಾಯಿಯರೇ ಮೊದಲ ಗುರುಗಳು ಅಲ್ಲವೇ?
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಂತೆ ಹನುಮಂತ ಆಜನ್ಮ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಯಾಗಿ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯವನ್ನು ಪಾಲಿಸಿದವನು. ನಮ್ಮ ಪುರಾಣಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಕಠೋರ ಬ್ರಹಚರ್ಯ ಪಾಲಿಸಿದವರೆಂದರೆ ಭೀಷ್ಮಾಚಾರ್ಯರು ಮತ್ತು ಹನುಮಂತ ಇಬ್ಬರೇ. ಇಂತಹ ಹನುಮಂತನಿಗೆ ನವ ವೈಕರ್ಣವನ್ನು (9 ವ್ಯಾಕರಣ ನಿಯಮಗಳು) ಕಲಿಯಲು ಬಯಸಿದರಂತೆ. ಆದರೆ ಕೇವಲ ಗೃಹಸ್ಥರಾಗಿದ್ದವರು ಮಾತ್ರವೇ ಇದನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬ ನಿಯಮವಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಆಜನ್ಮ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಹನುಮಂತ ಇದನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಹನುಮಂತನಿಗೆ ಬಹಳ ದುಃಖವಾಗಿತ್ತು. ಇದನ್ನು ಕಂಡ ಸೂರ್ಯ ದೇವರು, ಇಂತಹ ಸಮರ್ಥನೊಬ್ಬನು ಕಲಿಕೆಯಿಂದ ದೂರವಾಗಬಾರದೆಂದು ಬಯಸಿ ತನ್ನ ಮಗಳಾದ ಸುವರ್ಚಲೆಯನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟು ಅವನಿಗೆ ಪ್ರಜಾಪತ್ಯ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ ಎಂಬ ವರವನ್ನು ಕರುಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ವರದ ಪ್ರಕಾರ ಆಂಜನೇಯನು ಮದುವೆಯಾದ ನಂತರವೂ ತನ್ನ ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಆಂಜನೇಯನನ್ನು ತನ್ನ ಅಳಿಯನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಕುರುಹಿಗಾಗಿ ಅವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಒಂಟೆಯೊಂದನ್ನು ಬಹುಮಾನವಾಗಿ ಕೊಟ್ಟ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಇಂದಿಗೂ ಸಹಾ ಅನೇಕ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಆಂಜನೇಯನ ಪತ್ನಿ ಸಮೇತವಿರುವ ವಿಗ್ರಹಗಳ ಮುಂದೆ ಒಂಟೆಯ ಪ್ರತಿಮೆ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಪ್ರತೀತಿ ಇದೆ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸುವರ್ಚಲ ದೇವಿ ಎಂಬುವರು ಹೆಣ್ಣಾಗಿರದೆ ಅದೊಂದು ದೈವಿಕ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದು, ಸೂರ್ಯ ದೇವರ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಹನುಮಂತನ ಜ್ಞಾನಾರ್ಜನೆಗಾಗಿ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಪೂಜೆಯ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಹನುಮನೊಂದಿಗೆ ಅವಳನ್ನು ವಿವಾಹ ಮಾಡಿಕೊಡಲಾಗಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ದೇವರುಗಳಿಗೂ ಶಕ್ತಿ (ಹೆಂಡತಿ), ವಾಹಕ (ವಾಹನಾ) ಮತ್ತು ಆಯುಧ (ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ)ಗಳು ಇರಬೇಕೆಂಬ ನಿಯಮವಿರುವುದರಿಂದ ಹನುಮಂತನಿಗೆ ಸುವರ್ಚಲಾ ದೇವಿ ಹೆಂಡತಿ, ಒಂಟೆ ವಾಹನವಾಗಿ ಮತ್ತು ಗದೆ ಆಯುಧವಾಗಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ತಿಳಿದವರು.
ಇನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿರುವ ಮತ್ತೊಂದು ದೃಷ್ಟಾಂತದ ಪ್ರಕಾರ, ಎಲ್ಲಾ ವಾನರರು ಪಂಪಾ ಸರೋವರದ ತಟದಲ್ಲಿದ್ದ ಕಿಷ್ಕಿಂದೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಂಪಾ ಸರೋವರದ ತಟ ಬಹಳಷ್ಟು ಮರಳುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರುವ ಕಾರಣ ವಾನರರಿಗೆ ನಡೆಯಲು ಬಹಳ ಕಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು , ನೀಳ ಕಾಲ್ಗಳ ಒಂಟೆಗಳು ಮರಳುಗಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸರಾಗವಾಗಿ ನಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿದ್ದ ಕಾರಣ ಈ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಒಂಟೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಯಾಣಿಸುವ ಮಾಧ್ಯಮವಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹನುಮಂತನೂ ಸಹಾ ಕಿಷ್ಕಿಂದೆಯಲ್ಲಿಯೇ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ ಆ ಭೂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಓಡಾಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಒಂಟೆಯನ್ನು ತನ್ನ ವಾಹನವಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದನು ಎಂಬ ಉದಾಹರಣೆಯು ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹತ್ತಿರವಾದಂತಿದೆ.
ಇನ್ನೊಂದು ಕತೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಹನುಮಂತನ ಪರಮ ಭಕ್ತರೊಬ್ಬರು, ಹನುಮಂತನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ದೀರ್ಘಕಾಲ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ತನ್ನ ಭಕ್ತರ ಅಭೀಷ್ಟೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಹನುಮಂತನು ಅವರಿಗೆ ತನ್ನ ದರ್ಶನದ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯನ್ನು ಕರುಣಿಸಿ ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದನು. ಹೀಗೆ ಬಂದು ಹಾಗೆ ಹೋದ ಹನುಮಂತನ ದರ್ಶನದಿಂದ ತೃಪ್ತರಾಗದ ಆ ಭಕ್ತರು, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹನುಮಂತನಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿ, ಅಯ್ಯಾ ಭಗವಂತ, ನೀನು ವಾಯು ವೇಗ, ಮನೋ ವೇಗದ ಸ್ವಭಾವ ಹೊಂದಿರುವ ಕಾರಣ ನೀನು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಬಂದು ನಿನ್ನ ದರ್ಶನ ಕರುಣಿಸಿದೆ. ಹಲವಾರು ಸಮಯದಿಂದ ನಿನ್ನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ಕಾದಿದ್ದ ನಾನು, ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತೆರೆಯುವ ಮೊದಲೇ ನೀನು ಮಾಯವಾಗಿ ಹೋದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಚಲಿಸುವ ಒಂಟೆಯ ಮೇಲೆ ಬಂದು ನಿನ್ನ ದರ್ಶನ ಕರುಣಿಸಿದರೆ, ಆನಂದದಿಂದ ನಿನ್ನನ್ನು ಕಣ್ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂತೋಷ ಪಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಕೋರಿಕೊಂಡರಂತೆ. ಭಕ್ತನ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಹನುಮಂತ ತನ್ನ ಭಕ್ತನ ಆಶೆಯಂತೆಯೇ ಉಷ್ಟ್ರಾರೂಢನಾಗಿ ಒಂಟೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬಂದು ತನ್ನ ಭಕ್ತನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ದರ್ಶನವನ್ನು ನೀಡಿ ಸಂತೃಷ್ಟಗೊಳಿಸಿದನಂತೆ.
ಆಗ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗ್ಗಿದ್ದ ಶ್ರೀಮತಿ ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿಯವರು ಮುಳ್ಳನ್ನು ಮುಳ್ಳಿನಿಂದಲೇ ತೆಗೆಯಬೇಕೆಂಬ ನಿಯಮದಂತೆ ಪಂಜಾಬಿನಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಗುರುವಾಗಿದ್ದ ತಕ್ಸಲ್‌ನ ನಾಯಕನಾಗಿದ್ದ ಜರ್ನೈಲ್‌ ಸಿಂಗ್ ಭಿಂದ್ರನ್‌ವಾಲೆಯನ್ನು ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ತರುವ ಮೂಲಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಕೈವಶ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾದವೆಂದು ಮಂದಹಾಸ ಬೀರಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಬಾಣಲೆಯಿಂದ ಬೆಂಕಿಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬ ನಿಜಾಂಶ ತಿಳಿಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕೈ ಮೀರಿ ಹೋಗಿತ್ತು.ಪ್ರಧಾನಿಗಳ ಪರೋಕ್ಷ ಬೆಂಬಲ ಸಿಕ್ಕ ಕೂಡಲೇ ಬಿಂದ್ರನ್ವಾಲೆ ತನ್ನ ಅಸಲೀ ಮುಖವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶನ ಮಾಡತೊಡಗಿದ. ಪಂಜಾಬಿನ ಮೂಲದವರೆಲ್ಲರೂ ಸಿಖ್ ಧರ್ಮವನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಅನುಸರಿಸಲೇ ಬೇಕೆಂದು ಆಗ್ರಹಪಡಿಸುತ್ತಾ, ಪಂಜಾಬಿನ ಅಂದಿನ ಯುವಕರ ಮೇಲೆ ಬಹಳವಾಗಿ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ನೋಡ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ, ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಖ್ ಧರ್ಮಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಾಣವನ್ನೇ ಕೊಡಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದ ಒಂದು ಬಲಿಷ್ಟ ತಂಡವನ್ನೇ ಕಟ್ಟಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ನಾನು ಬರುವ ವರೆಗೂ ಬೇರೆಯವರ ಹವ. ನಾನು ಬಂದ ಮೇಲೆ ನನ್ನದೇ ಹವಾ ಎನ್ನುವ ಸಿನಿಮಾದ ಸಂಭಾಷಣೆಯಂತೆ ತನ್ನ ಭಯೋತ್ಮಾದನಾ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಮೂಲಕ ಅಕ್ಷರಶಃ ಇಡೀ ಪಂಜಾಬ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯವನ್ನೇ ತನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾರಂಬಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಅಡ್ಡಿ ಪಡಿಸುವವರನ್ನು ನಿರ್ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯವಾಗಿ ನಿರ್ನಾಮ ಮಾಡ ತೊಡಗಿದ್ದ.
ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಪರಿಯಾಗಿ ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಿಂದ್ರನ್ ವಾಲೆ ಮತ್ತವನ ಬಲಿಷ್ಟ ತಂಡಕ್ಕೆ ದೂರದ ಇಂಗ್ಲೇಂಡ್ ಮತ್ತು ಕೆನಡಾದ ಶ್ರೀಮಂತ ಖಟ್ಟರ್ ಸಿಖ್ಖರು ಆರ್ಥಿಕ ನೆರವನ್ನು ನೀಡಲು ಸಿದ್ದರಾದರು. ಶತ್ರುವಿನ ಶತ್ರು ಮಿತ್ರ ಎನ್ನುವಂತೆ ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧ ಸದಾಕಾಲವೂ ಕತ್ತಿ ಮಸೆಯುತ್ತಿದ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನವೂ ಸಹಾ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಬಿಂದ್ರನ್ವಾಲೆಗೆ ಸಹಾಯ ಹಸ್ತವನ್ನು ನೀಡಿತ್ತು. ಇವೆಲ್ಲವುಗಳಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಬಲಿಷ್ಟನಾಗಿ 1977ರಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಬಾಹ್ಯ ಜಗತ್ತಿಗೆ ತನ್ನ ಖಟ್ಟರ್ ನಿಜ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಜಗಜ್ಜಾಹೀರಾತು ಪಡಿಸಿದ ಬಿಂದ್ರನ್ವಾಲೇ, ಅನೇಕ ದಶಕಳಿಂದ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದು ಕೇವಲ ಗಿಡವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದ ಖಲೀಸ್ಥಾನ್ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಗೊಬ್ಬರ ಮತ್ತು ನೀರನ್ನು ಹಾಕಿ, ಪೋಷಿಸಿ ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುವಂತೆ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ತಂದು ಕೊಟ್ಟ. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸ್ವತಂತ್ರ್ಯ ಖಲೀಸ್ಥಾನದ ಹುಳವನ್ನು ಎಲ್ಲರ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅಮೃತಸರದಲ್ಲಿದ್ದ ಸಿಖ್ ಧರ್ಮದ ಅತ್ಯಂತ ಪವಿತ್ರ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರವಾದ ಸ್ವರ್ಣಮಂದಿರವನ್ನೇ ತನ್ನ ಸುರಕ್ಷಿತ ಅಡಗುತಾಣವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡ.
ಸ್ವರ್ಣ ಮಂದಿರದ ಅಕಾಲ್ ತಖ್ತಿನ ಸಂಕೀರ್ಣದಲ್ಲಿ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಅಕ್ರಮವಾಗಿ ಮದ್ದು ಗುಂಡುಗಳು ಮತ್ತು ಆಧುನಿಕ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸತೊಡಗಿದ. ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಖ್ಯಾತ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಯಾರಿಗೂ ಇವರ ಕುಕೃತ್ಯದ ಮೇಲೆ ಅನುಮಾನವೇ ಬಿದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿಂದಲೇ, ಭಿಂದ್ರನ್‌ವಾಲೆ ತನ್ನ ಬಂಡುಕೋರ ಸಹಚರರಿಗೆ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಸರಬರಾಜು ಮಾಡುತ್ತಾ ಎಂಭತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಪಂಜಾಬ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಮಾದರಿಯ ಹೋರಾಟ ಮತ್ತು ದಂಗೆಯನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿತೊಡಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ತನಗೆ ರಾಜಾಶ್ರಯ ನೀಡಿದ್ದ ಸ್ಥಳೀಯ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರುಗಳಿಗೇ ತಲೆನೋವಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಖಾಲಿಸ್ತಾನ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಬೇಡಿಕೆ ಇಟ್ಟು ಅಮೃತಸರದ ಸ್ವರ್ಣಮಂದಿರವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸ್ವರ್ಣ ಮಂದಿರದಿಂದಲೇ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅಕ್ಷರಶಃ ಆತ ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ತನ್ನದೇ ಆದ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದ ಸರಕಾರವನ್ನೇ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಎಂದರೆ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗುತ್ತದೆ.
ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್ ದೈವದತ್ತವಾದ ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದಂತಹ ದೇಶ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು. ಭಗವಂತ ಬಹಳ ಸಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಒಂದೊಂದು ದ್ವೀಪಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದಂತಿದೆ. ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್ ರಾಜಧಾನಿ ಬ್ಯಾಂಕಾಕ್‌ನಿಂದ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ರಸ್ತೆಯ ಮೂಲಕ ಕ್ರಮಿಸಿದರೆ 783 ಕಿ.ಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಒಂದು ಘಂಟೆಯಲ್ಲಿ ತಲುಪಬಹುದಾದ ಅತ್ಯಂತ ರಮಣೀಯ ದ್ವೀಪವಾದ ಕ್ರಾಬಿ ನದಿಯ ಮತ್ತು ಸಮುದ್ರದ ತಟದಲ್ಲಿರುವ ಕ್ರಾಬಿ (ಥೆಸಾಬನ್ ಮುವಾಂಗ್) ದ್ಚೀಪವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಸುತ್ತಿ ಹಾಕಿ ಬರೋಣ.
ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್ ಎಂದಾಕ್ಷಣ ಸುಂದರವಾದ ದ್ವೀಪಗಳು, ಮೋಜು ಮತ್ತು ಮಸ್ತಿ ಎಂದುಕೊಂಡವರಿಗೆ ಅದರ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ನಯನ ಮನೋಹರವಾದ ಬುದ್ಧನ ಅನೇಕ ದೇವಾಲಯಗಳಿವೆ. ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪ್ರಕೃತಿದತ್ತವಾದ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನುಭವವನ್ನು ನೀಡುವ. ಟೈಗರ್ ಕೇವ್ ಟೆಂಪಲ್ ಅಥವಾ ವಾಟ್ ಥಾಮ್ ಸುವಾ ಕ್ರಾಬಿ ಪಟ್ಟಣದಿಂದ 5 ಕಿ.ಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ದೇವಾಲಯದ ತಡದಲ್ಲಿರುವ ಆಕರ್ಷಕವಾದ ಗುಹೆಯ ರೂಪದ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ದ್ವಾರಪಾಲಕರಂತಿರುವ ಎರಡು ದೊಡ್ಡದಾದ ಹುಲಿಗಳು ಹೃನ್ಮನಗಳನ್ನು ಸೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಅದೊಮ್ಮೆ ಒಂದು ಹುಲಿ ಮುಖ್ಯ ಗುಹೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಆ ಗುಹೆಯನ್ನೇ ತನ್ನ ವಾಸ ಸ್ಥಾನವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತ್ತು ಎಂಬ ಐತಿಹ್ಯವಿದ್ದ ಕಾರಣ ಈ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ವಾಟ್ (ದೇವಾಲಯ) ಥಾಮ್ (ಗುಹೆ) ಸುವಾ (ಹುಲಿ) ಎಂಬ ಹೆಸರು ಬಂದಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲಿನ ಇತಿಹಾಸ. ಇಂದಿಗೂ ಇಲ್ಲಿನ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಹುಲಿಯ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳಿವೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಜೊತೆ ಸುಂದರವಾದ ಬುದ್ಧನ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಿವೆ.
ಈ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಆಕರ್ಷಣೆಯೆಂದರೆ, ಸುಣ್ಣದ ಮಣ್ಣಿನ ಎತ್ತರದದ ದೊಡ್ಡದಾದ ಮತ್ತು ಅಷ್ಟೇ ಕಡಿದಾದ ಬೆಟ್ಟ. ಆ ಸುಂದರವಾದ ಬೆಟ್ಟವನ್ನು ನೋಡಿ 1,237 ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳಾ? ನನ್ನ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಅಗೋದಿಲ್ಲಪ್ಪಾ ಎಂದು ನನ್ನ ಮಡದಿ ರಾಗವೆಳೆದಾಗ, ಏ 1,237 ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು ತಾನೇ ಸುಲಭವಾಗಿ ಹತ್ತಿ ಬಿಡಬಹುದು ಎಂದು ಪುಸಲಾಯಿಸಿ ಮೊದಲ ಮುನ್ನೂರು ನಾಲ್ಕು ನೂರು ಬೆಟ್ಟಿಲುಗಳನ್ನು ಆರಾಮವಾಗಿ ಹತ್ತುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ದೂರದ ಬೆಟ್ಟ ನುಣ್ಣಗೆ ಎಂಬ ಗಾದೆ ನೆನಪಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು ಎಂಟರಿಂದ ಹತ್ತು ಇಂಚುಗಳ ಎತ್ತರವಿದ್ದು ಸುಮಾರು ಒಂದರಿಂದ ಒಂದುವರೆ ಅಡಿ ಅಗಲದಷ್ಟಿರುತ್ತದೆ. ಅದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಕಡಿದೇ. ಇಲ್ಲಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು ಏಕರೂಪವಾಗಿರದೇ, ಕೆಲವೊಂದು ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು ಒಂದರಿಂದ ಒಂದೂ ಕಾಲು ಆಡಿಗಳಷ್ಟು ಎತ್ತರವಿದ್ದರೆ, ಕೇವಲ ಎಂಟರಿಂದ ಹತ್ತು ಇಂಚಿನ ಅಗಲದ್ದಾಗಿದ್ದು ಬಹಳಷ್ಟು ತಿರುವುಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. ಬಹಳಷ್ಟು ಬೆಟ್ಟಗಳು 30-45 ಡಿಗ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು 70-80 ಡಿಗ್ರಿಗಳಷ್ಟು ಇದ್ದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತುವುದು ಸವಾಲಿನದ್ದೇ ಆಗಿದೆ. ಸುಮಾರು 500 ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿದಕೂಡಲೇ, ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಒರಗಿ ಕುಳಿತ ಮಡದಿ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಆಗೋದಿಲ್ಲ. ನೀವು ಬೇಕಿದ್ರೇ ಹೋಗಿ ಬನ್ನಿ ಎಂದಾಗ, ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರು ಕುಡಿಸಿ ಕೆಲಕಾಲ ಅಲ್ಲಿಯೇ ವಿರಮಿಸಿಕೊಂಡು ಸ್ವಲ್ಪ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿ ಏದುರಿಸು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಹೇ.. ಹುಷಾರು ನಿಧಾನವಾಗಿ ನೋಡ್ಕೊಂಡ್ ಹತ್ತಮ್ಮಾ ಎನ್ನುವ ಕನ್ನಡ ಪದ ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದಾ ಕ್ಷಣ, ಕನ್ನಡ ಎನೆ ಕುಣಿದಾಡುವುದೆನ್ನದೇ, ಕನ್ನಡ ಎಂದರೆ ಕಿವಿ ನಿಮಿರುವುದು ಎಂಬ ಕುವೆಂಪುರವರ ಕವನದಂತೆ, ಸಾಗರದಾಚೆ ನಾಡಿನಲಿ ಕನ್ನಡ ನುಡಿಯಾ ಕೇಳುತಲೀ ಎನ್ನುವ ಸಿಂಗಾಪುರದಲ್ಲಿ ರಾಜಾ ಕುಳ್ಳಾ ಚಿತ್ರದ ಗೀತೆಯಂತೆ ಹೃದಯ ತುಂಬಿ ಬಂದು, ನಮಸ್ಕಾರ. ಬೆಂಗಳೂರಿನವರಾ? ಎಂದು ನನಗೇ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆಯೇ ಕೇಳಿದ್ದೆ. ಅವರೂ ಸಹಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಚಕಿತರಾಗಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನೂ ನೋಡಿ. ಹೂಂ ಹೌದು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬಸವೇಶ್ವರ ನಗರದವರು. Weeding Pre-Shootಗಾಗಿ Family & Photographers ರೊಂದಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ ಎಂದರು. ಹಾಗೇ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೇ ಹರಟುತ್ತಾ, ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಾ ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಬೆಟ್ಟದ ತುದಿಯನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಬಿಸಿಲಿನ ಬೇಗೆಯ ನಡುವೆಯೂ ಬೆಟ್ಟದ ತುದಿಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ತಣ್ಣನೆಯ ಗಾಳಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರೆ, ಎದುರಿಗೆ ಕಾಣುವ ಭವ್ಯವಾದ ಬುದ್ಧನ ವಿಗ್ರಹ ಅದರ ಬುಡದಲ್ಲಿರುವ ಗಣೇಶನ ವಿಗ್ರಹ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಡೀ ಪಟ್ಟಣದ ವಿಹಂಗಮ ನೋಟ ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತಿದ್ದ ಆಯಾಸವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಪರಿಹರಿಸಿ, ಅಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಹತ್ತಿದ್ದಕ್ಕೂ ಸಾರ್ಥಕ ಎನಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು. 
ಅಂತಹ ಸುಂದರವಾದ ಪ್ರಕೃತಿ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಅರ್ಧ ಮುಕ್ಕಾಲು ಗಂಟೆ ಕಳೆದು ಹೋಗುವುದೇ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಬಹುತೇಕ ಬೆಟ್ಟಗಳನ್ನು ಹತ್ತುವಾಗ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಹತ್ತಿದರೆ, ಇಳಿಯುವಾಗ ಸುಲಭವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿಯ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು ಬಹಳ ಇಳಿಜಾರು ಮತ್ತು ಕಡಿದಾದ ಪರಿಣಾಮ ಇಳಿಯುವಾಗಲೂ ಬಹಳ ಹುಶಾರಾಗಿಯೇ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಇಳಿಯಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಭಕ್ತಾದಿಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಪಡುವ ಬದಲು ಈ ಬೆಟ್ಟದ ಬುಡದಿಂದ ತುದಿಯವರೆಗೂ ಸುಲಭವಾಗಿ ತಲುಪುವಂತೆ ರೋಪ್ ಟ್ರೈನ್ ಹಾಕಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲವೇ ಎಂಬ ಯೋಚನಾ ಲಹರಿಯೊಂದು ತಲೆಗೆ ಬಂದು ಕಡೆಗೆ ಬೆಟ್ಟ ಇಳಿದ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿನವರೊಬ್ಬರ ಬಳಿಿ ಈ ಕುರಿತಂತೆ ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ, ಶ್ರಮವಹಿಸಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ದರ್ಶನ ಮಾಡಿದಾಗ ಸಿಗುವ ಆನಂದ ಅನುಭವವೇ ಬೇರೆ. ಪ್ರತೀ ಬಾರಿ ಕಡಿದಾದ ಎತ್ತರದ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳನ್ನು ಹತ್ತುವಾಗ ಭವವಂತನ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ಹತ್ತುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ಆ ಭಗವಂತನನ್ನು ನೋಡಿದಾಕ್ಷಣ ಭಕ್ತಿಪರವಶರಾಗಿ ಆ ಭಗವಂತನ ಚರಣಾರವಿಂದಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಸಮರ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ಲೌಕಿಕ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಮರೆತು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುವಂತಹ ಸುಂದರ ಕ್ಷಣಗಳು ಸುಲಭವಾದ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳನ್ನು ಹತ್ತುವುದರಿಂದಾಗಲೀ ಅಥವಾ ರೋಪ್ ಟ್ರೈನ್ ಮುಖಾಂತರ ತಲುಪಿದಾಗ ಆಗದ ಕಾರಣ ಈ ಬೆಟ್ಟವನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಿದರು.
ಬೆಟ್ಟ ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ದೇವಾಲಯದ ಹಿಂದೆಯೇ ದೇವಾಲಯದ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿ ನಡೆಸುವ ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ನಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ತಾಜಾ ತಾಜಾ ಹಣ್ಣುಗಳು ಮತ್ತು ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಮಿಲ್ಕ್ ಶೇಕ್, ಚಿಪ್ಸ್, ಚಾಕ್ಲೇಟ್ಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಆಯಾಸವನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೆಲವು ಬಾಳೆಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಿ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಸುತ್ತಲೂ ಕಾಣಸಿಗುವ ನೂರಾರು ಕೋತಿಗಳಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಾಗ ಮನಸ್ಸಿಗಾಗುವ ಆನಂದ ನಿಜಕ್ಕೂ ವರ್ಣಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗಿ ಅನುಭವಿಸಿದರೇ ಚೆಂದ. ಕೋತಿಗಳು ಭಾರತದ್ದಾದರೂ, ಥೈಲ್ಯಾಂಡಿನದ್ದಾದರೂ ತಮ್ಮ ಕಪಿ ಚೇಷ್ಟೇ ಬಿಡದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ತಮ್ಮ ಆಹಾರದ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕೈಚೀಲಗಳ ಮೇಲೆ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೇ ಎರಗುವ ಸಂಭವವೂ ಇರುವ ಕಾರಣ ಸ್ವಲ್ಪ ಜೋಪಾನವಾಗಿರುವುದು ಉತ್ತಮ.
ಕ್ರಾಬಿ ಪಟ್ಟಣದ ಗಿಜಿ ಬಿಜೆಯ ನಡುವೆಯೂ ಇಂತಹ ರಮಣೀಯವಾದ ಪ್ರಶಾಂತವಾದ ವಾತಾವರಣ ನಿಜಕ್ಕೂ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸೂರೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಬೆಟ್ಟದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುವ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳ ಮುದ್ದಾದ ನಗುತ್ತಿರುವ ವಿಗ್ರಹಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ದೂರದ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಇಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಾ? ಎಂದು ಕಿಚಾಯಿಸುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿತ್ತು.
ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರ ಗೀತೆ ಜನಗಣಮನವನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರಕವಿ ಶ್ರೀ ರವೀಂದ್ರ ನಾಥ್ ಟ್ಯಾಗೋರ್ ಅವರು ದೇಶದ ಸ್ತುತಿಗಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದದ್ದಲ್ಲ ಬದಲಾಗಿ ಐದನೆಯ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ರಾಜ ಜಾರ್ಜ್ ಅವರನ್ನು ಹೊಗಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಬರೆದ್ದದ್ದು ಎಂಬ ವಿವಾದ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಇತ್ತು. ಈಗಲೂ ಇದೆ ಮತ್ತು ಮುಂದೆಯೂ ಇದ್ದೇಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ಮೂಲ ಗೀತೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ಅಷ್ಟೊಂದು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗದಿದ್ದದ್ದು ಈಗ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೇ ಅದರ ಭಾವಾನುವಾದವನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ಅಂದಿನ ವಿವಾದದಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ತಿರುಳಿದೆ ಎಂಬುದು ಬಹಳ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿದುಬರುತ್ತಿದೆ.
1911 ರ ಡಿಸೆಂಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ರಾಜ ಐದನೇ ಜಾರ್ಜ್ ಮತ್ತು ರಾಣಿ ಮೇರಿಯವರ ಭಾರತದ ಭೇಟಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಹೊಗುಳುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಈ ಹಾಡನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಆತನನ್ನು ಅಧಿನಾಯಕ (ಭಗವಂತ ಅಥವಾ ಆಡಳಿತಗಾರ) ಎಂದು ಪ್ರಶಂಸಿರುವುದಲ್ಲದೇ, ಭಾರತ ಭಾಗ್ಯ ವಿಧಾತ (ಭಾರತದ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ಬರೆಯುವವ) ಎಂದೇ ಹಾಡಿ ಹೊಗಳಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದಾಸ್ಯದ ಸಂಕೇತವೇ ಸರಿ.
ಇನ್ನು ಧರ್ಮಾಧಾರಿತವಾಗಿ ದೇಶ ವಿಭಜಿತವಾಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳೇ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದರೂ ತಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯ ಸ್ವಾರ್ಥ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಾಗಿ ಅನ್ಯ ಧರ್ಮೀಯರನ್ನು ಓಲೈಸುವ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ನಾಯಕರಿದ್ದ ಕಾರಣ ಭಗವಾಧ್ವಜದ ಬದಲು ಮೂರೂ ಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿಯೇ ತ್ರಿವರ್ಣಧ್ವಜವನ್ನು ಆಯ್ಕೆಮಾಡಿ, ಆದರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೊಂದು ಅಶೋಕ ಚಕ್ರವನ್ನು ಇಟ್ಟು ನಂತರ ಅದಕ್ಕೆ ತ್ಯಾಗ, ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಭರವಸೆ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಿ ಜನರನ್ನು ಮರಳು ಮಾಡಲಾಯಿತು.
ಏನಂತೀರೀ? Enantheeri? 