ಅರೇ! ಇದೇನಿದು ಈ ರೀತಿಯ ಶೀರ್ಷಿಕೆ? ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಅದೇನು ಅಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಸಾಧಕರೇ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ, ನಾನು ಯಾವುದೇ ಮುಚ್ಚುಮರೆ ಇಲ್ಲದೇ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಇಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಸರಾಸರಿಯವರು ಮತ್ತು ನಾನು ಸರಾಸರಿ ಮಕ್ಕಳ ತಂದೆ. ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಶಾಲೆಯ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಸರಾಸರಿ. ಕ್ರೀಡೆ ಮತ್ತು ಪಠ್ಯೇತರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಓಹೋ!! ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲದ ಸರಾಸರಿಯವರು. ಹಾಗಾದರೆ ಆವರ ವಿಶೇಷತೆಗಳೇನು? ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಸಮಾಜದ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ಅವರು ಅಂತಹದ್ದೇನನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತೇನೆ.
ಯಾರಾದರೂ ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಬಿಡಿ ಅವರು ತುಂಬಾ ಬುದ್ದಿವಂತರು ಬಿಡಿ. ಎಷ್ಟೇ ಆದರೂ ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲವೇ? ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ನಾನು ದಯವಿಟ್ಟು ಕ್ಷಮಿಸಿ, ನೀವು ತಪ್ಪು ತಿಳಿದಿದ್ದೀರಿ. ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಅಷ್ಟೇನೂ ಬುದ್ಧಿವಂತರಲ್ಲ. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ಸರಾಸರಿಯವರು ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ನಾಚಿಕೆಯನ್ನೇನು ಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೇ ಯಾರನ್ನೋ ಮೆಚ್ಚಿಸುವುದಕ್ಕೋ ಇಲ್ಲವೇ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗಾಗಿ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಅನಗತ್ಯವಾದ ನಿರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿ ನಂತರ ನಿಜಾಂಶ ತಿಳಿದು ಒಡೆದ ಬೆಲೂನ್ ನಂತೆ ಆಗುವುದು ನನಗೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ.
ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಇತರರಂತೆ ಸದಾಕಾಲವೂ 100ಕ್ಕೆ 90ರ ಮೇಲೆ ಅಂಕ ಗಳಿಸದೇ 80-85 ಅಥವಾ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಗಳಿಸಬಹುದು ಆದರೆ ಅವರು ಗಳಿಸಿದ ಅಂಕಗಳ ಹಿಂದೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಆವರ ಪರಿಶ್ರಮವಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಉರು ಹೊಡೆದು ಗಳಿಸಿದ ಅಂಕವಾಗಿರದೇ, ವಿಷಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡು ಗಳಿಸಿದ ಅಂಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆವರ ನಡತೆ, ಸ್ನೇಹಪರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ದಯೆಯ ನಡವಳಿಕೆ, ಸೌಮ್ಯ ನಡವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಜನರು ಗಮನಿಸಲು ವಿಫಲರಾಗುತ್ತಾರೆ ಏಕೆಂದರೆ ಆವರಿಗೆ ಅಂಕಗಳಷ್ಟೇ ಮಾನದಂಡವಾಗಿ ಇಳಿದೆಲ್ಲಾ ಅಂಶಗಳು ನಗಣ್ಯವಾಗಿ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯ ಸರಾಸರಿಯ ಮಕ್ಕಳು ಎಂದೇ ಎಲ್ಲರೂ ಹಣೆಪಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
ಇನ್ನು ಈ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಕಂದಮ್ಮಗಳ ಬುದ್ಧಿ ಮತ್ತೆಗಿಂತಲೂ ಅವರ ಪೋಷಕರು ಕೊಡಬಹುದಾದ ದೇಣಿಗೆಗಳಿಂದ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅವರು ಗಳಿಸುವ ಅಂಕಗಳಿಂದ, ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅವರು ಆಟ ಆಡಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅವರು ಗಳಿಸಿದ ವಿಜಯ/ಪದಕಗಳಿಂದ, ಇನ್ನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರು ಅಥವಾ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸಂಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಗಳಿಸುವ ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತದ ಸಂಬಳಗಳಿಂದ, ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಗಂಡು ಹುಡುಕುವಾಗ ಹುಡುಗನ ವಿದ್ಯಾರ್ಹತೆ ಮತ್ತು ನಡತೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಆತನ ಮನೆಯ ಆಸ್ತಿ ಮತ್ತು ಅಂತಸ್ತುಗಳಿಂದ, ಅದೇ ರೀತಿ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೆಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವಾಗ ಆಕೆಯ ಸ್ವಭಾವ, ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ ಗುಣಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಅವರ ಪೋಷಕರು ಹೊಂದಿರಬಹುದಾದ ಆಸ್ತಿ ಮತ್ತು ಅವರು ಕೊಡಬಹುದಾದ ವರದಕ್ಷಿಣೆಯಿಂದ ಅಳೆಯುವ ಕೆಟ್ಟ ಸಂಪ್ರದಾಯ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಸರಾಸರಿಯವರನ್ನು ಗಣನೆಗೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ.
ಈ ಎಲ್ಲದರ ನಡುವೆ, ನನ್ನ ಸರಾಸರಿ ಮಕ್ಕಳು ಮೂಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿರುವವರನ್ನು ಪೂರ್ಣ ಹೃದಯದಿಂದ ಹುರಿದುಂಬಿಸುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸದೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಕ್ರೀಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾಧನೆ ಮಾಡದೇ ಹೋದರೂ ಅವರಿಗೆ ಆ ಕ್ರೀಡೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಸಂಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಇತರರಿಗೆ ಪರಿಜ್ಞಾನವೇ ಇರುವದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಇತರರಂತೆ ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಸಂಗೀತದ ಸುಧೆಯನ್ನು ಹರಿಸದೇ ಇರಬಹುದು ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಸಂಗೀತದ ಮೇಲಿರುವ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸ್ವರ ಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಯಾರೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲಾ ಏಕೆಂದರೆ ಆ ರೀತಿಯ ಪರೀಕ್ಷಿಸುವವರಿಗೇ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಬಹುತೇಕರು ಸ್ವಂತಿಕೆ ಇಲ್ಲದೇ ಮತ್ತೊಬ್ಬರನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾ ಆಯಾಯಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಲೆ ಬರುವುದಷ್ಟೇ ಸಾಧನೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿರುತ್ತಾರೆ.
ಇವೆಲ್ಲದರ ಅರಿವಿದ್ದೂ ನಾನೂ ಸಹಾ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಂತೆ ಅಥವಾ ನನ್ನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸದೇ ಇದ್ದಾಗ ತಾಳ್ಮೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಅವರ ಮೇಲೆ ರೇಗಿರುವ ಅಥವಾ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೈ ಎತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭಗಳೂ ಉಂಟು. ಏಕೆಂದರೆ ನಮಗೆ ಆವರ ಇಚ್ಚೆಗಳೇನು? ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ಮುಂದೆ ಏನಾಗ ಬಯಸಲು ಇಚ್ಚಿಸುತ್ತಾರೆ? ಎಂದು ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಕೇಳುವ ಬದಲು, ನಾವು ಸಾಧಿಸಲು ಆಗದೇ ಹೋದದ್ದನ್ನೋ ಇಲ್ಲವೇ ನಮ್ಮ ಬಂಧು-ಮಿತ್ರರ ಮಕ್ಕಳೋ ಇಲ್ಲವೇ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಸಾಧಿಸಿದ್ದನ್ನು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಸಾಧಿಸಲಿ ಎಂಬುವ ಹಪಾಹಪಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅನಗತ್ಯವಾಗಿ ಹೇರಿಕೆಯನ್ನು ಹಾಕುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕರು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಇಚ್ಚೆಗಳನ್ನೂ ಗೌರವಿಸಬೇಕು. ಈಗ ಅವರೇನೂ ಸಣ್ಣವರೇನಲ್ಲಾ. ಆವರೂ ವಯಸ್ಕರಾಗಿದ್ದು ಅವರಿಗೂ ಮುಂದೆ ತಾನು ಏನಾಗಬೇಕು ಎಂಬುದರ ಅರಿವಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಜಾಣ ಮೌನವನ್ನು ತಾಳುತ್ತೇವೆ.
ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಪದವಿ ಎಂದ ತಕ್ಷಣ ಐ.ಐ.ಟಿ, ಐ.ಎ.ಎಮ್. ಡಾಕ್ಟರ್ ಇಂಜೀನಿಯರ್ ಇಲ್ಲವೇ ಕಡೇ ಪಕ್ಷ ಚಾರ್ಟಡ್ ಅಕೌಂಟೆಟ್/ವಕೀಲರಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆಂದು ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹಾರುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಭಾಪಲಾಯನ ಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ವಿದೇಶೀ ಕಂಪನಿಗಳಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾ ಅವರು ಕಳುಹಿಸುವ ವಿದೇಶೀ ವಿನಿಮಯದ ಹಣ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಎಲ್ಲರ ಬಳಿ ಹೇಳಿ ಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಗೌರವ ಮತ್ತು ಘನತೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿರುತ್ತೇವೆ. ನಮಗೆ ಮಕ್ಕಳ ಅವಶ್ಯತೆ ಇದ್ದಾಗ ಅವರು ಬಾರದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಅದೇ ಕೊರತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಖಿನ್ನರಾಗಿ ಹೋದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಜನರನ್ನು ನಾವೇ ನೋಡಿದ್ದೇವೆ.
ಅಪಿ ಸ್ವರ್ಣಮಯೀ ಲಂಕಾ ನಮೇ ಲಕ್ಷ್ಮಣ ರೋಚತೇ |
ಜನನೀ ಜನ್ಮಭೂಮಿಶ್ಚ ಸ್ವರ್ಗಾದಪಿ ಗರೀಯಸೀ ||
ಲಂಕೆ ಚಿನ್ನದ ನಗರಿಯೇ ಆಗಿದ್ದರೂ ನಮಗೆ ನಮ್ಮ ಜನ್ಮಭೂಮಿಯೇ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸಮಾನ. ಹಂಗಿನ ಅರಮನೆಗಿಂತ ವಿಂಗಡದ ಗುಡಿ ಲೇಸು ಎಂದು ಲಕ್ಷಣನಿಗೆ ಪ್ರಭು ಶ್ರೀರಾಮ ಚಂದ್ರನು ತಿಳುವಳಿಕೆ ಹೇಳಿದಂತೆ ಇಂದು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಹಿರಿಮೆ ಗರಿಮೆ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಹೇಳುವ ಮನೋಭಾವನೆಯನ್ನು ಬಹುತೇಕರು ಬೆಳಸಿಕೊಳ್ಳದೇ, ತಮ್ಮ ವಯಕ್ತಿಕ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನೇ ಬಲಿ ಕೊಡುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದುಃಖಕರವಾದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ.
ಲೊಕದ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಷ್ಟು ವಿದ್ಯೆ ಮತ್ತು ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕಾಗಿ ತಕ್ಕಷ್ಟು ದುಡಿಮೆಯಿದ್ದು ತಂದೆ ತಾಯಿ ಮತ್ತು ಸಂಸಾರದೊಂದಿಗೆ ತಮ್ಮ ಇಷ್ಟಾನುಸಾರವಾದ ಹವ್ಯಾಸಗಳೊಂದಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಎರಡು ಹೊತ್ತು ಊಟ ಮತ್ತು ಕಣ್ತುಂಬ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಾಯಾಗಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಜೀವನ ಶೈಲಿ ಇಂದಿನವರಿಗೆ ತುಚ್ಚವಾಗಿದೆ.
ಆನಂದವಾಗಿ ಜೀವನ ನಡೆಸಬೇಕೆಂದರೆ ಐಶಾರಾಮ್ಯವಾಗಿಯೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದೇನಿಲ್ಲ. ನಿಜ ಹೇಳ ಬೇಕೆಂದರೆ . ನಾಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸುದೀರ್ಘವಾಗಿ ಯೋಚಿಸದೇ ದೈನಂದಿನ ಕೂಲೀ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಸಂಪಾದನೇ ಮಾಡಿ ಪ್ರತೀದಿನವೂ ಹೊಟ್ಟೆಯ ತುಂಬಾ ಊಟ ಕಣ್ತುಂಬ ನಿದ್ದೇ ಮಾಡುವವರೇ ನಿಜಕ್ಕೂ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಖಾಯಿಲೆಗಳು ಇಲ್ಲದೇ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬು ಪರಮ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರಿಯಲಾರದಷ್ಟು ಬೌದ್ಧಿಕ ದಿವಾಳಿತನದಿಂದ, ಅಂಧ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಅನುಕರಣೆಯಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿರುವ ಇಂದಿನ ಯುವ ಜನತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕನಿಕರ ಮೂಡುತ್ತದೆ.
ಹಾಗಂತ ಯಾವುದೇ ವಿದ್ಯಾ ಬುದ್ಧಿ ಇಲ್ಲದೇ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಕೂಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿ ಎಂದೇನೂ ನಾನು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅದೇ ರೀತಿ 100 ಕ್ಕೆ 100 ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿ ನಾಲ್ಕಾರು ಪದವಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ವಿದೇಶೀ ಕಂಪನಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಲಕ್ಷಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾ ಆನಾವಶ್ಯಕವಾದ ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿಗೇ ಹತ್ತಾರು ಖಾಯಿಲೆಗಳಿಗೆ ತುತ್ತಾಗಿ, ಮಾನಸಿಕ ಖಿನ್ನತೆಗೆ ಒಳಗಾಗುವುದನ್ನು ನೋಡಲು ನಾನು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ.
ನನಗೆ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಸರಾಸರಿ ಮಕ್ಕಳಾಗಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರು ತಮ್ಮ ಇಚ್ಚೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಜೊತೆ ಸಂಸ್ಕಾರವಂತರಾಗಿ ದೇಶ ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ಅಭಿಮಾನ, ಉತ್ತಮ ನಡೆ ನುಡಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಲೋಕಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹೊಂದುವ ಮೂಲಕ, ತಂದೆ-ತಾಯಿ, ಗುರು ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಗೌರವ ಕೊಡುವ ಹಿಂದೂ ಸ್ಥಾನವು ಎಂದೂ ಮರೆಯದಂತಹ ಭಾರತ ರತ್ನಗಳಾದರೆ ಸಾಕು ಎಂದು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯವರಿಗೆ ಆಸ್ತಿ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ನಾವು ಪ್ರಸ್ತುತ ಬದುಕುವುದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುವುದನ್ನು ಇಚ್ಚಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಹೀಗಾಗಿಯೇ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಎಲ್ಲರಂತಹವರಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಾನೂ ಸಹಾ ಲೋಕದ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರಣ ಸರಾಸರಿ ಮಕ್ಕಳ ತಂದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಇನ್ನು ನೀವೂ?
ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ
ಈ ಲೇಖನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಲೇಖನವೊಂದರಿಂದ ಸ್ಪೂರ್ತಿ ಪಡೆದ್ದಾಗಿದೆ.
ಶುಕ್ರವಾರ ರಾತ್ರಿ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆ ಇಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ಬ್ಯಾಂಕಿನಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿರುವ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯಾಗಿದ್ದು ಅದಾಗಲೇ ಸಮಯವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಇಬ್ಬರ ಮನೆಯೂ ಒಂದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾರಣ ಮಾನವೀಯತೆ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಅಕೆಯ ಮನೆಯವರೆಗೂ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಈ ದುರ್ಘಟನೆ ನಡೆದಿದೆ. ಬುರ್ಕಾಧಾರಿ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಹಿಂದು ವ್ಯಕ್ತಿ ಮನೆಗೆ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡುವ ವಿಷಯವನ್ನು ಅದು ಹೇಗೋ ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಆ ಕಿಡಿಗೇಡಿಗಳ ತಂಡ ಅವರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಸಿಗ್ನಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದಾಗ ಮುಖದ ತುಂಬಾ ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ಧರಿಸಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ತೆಗೆಸಿ ಆತ ಕುಂಕುಮಧಾರಿ ಹಿಂದು ಎಂದು ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಆತನ ಮೇಲೆ ಏಕಾಏಕಿ ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಹಲ್ಲೆ ನಡೆಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಈ ರೀತಿ ಬುರ್ಕಾ ಹಾಕೊಂಡಿರುವವರನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದ್ರೆ ಅಷ್ಟೇ ಆತನನ್ನು ವಾಚಾಮಗೋಚರವಾಗಿ ಅವಾಚ್ಯ ಪದಗಳಿಂದ ನಿಂದಿಸಿ ಹಲ್ಲೆ ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ.
ಕೆಲ ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಹಿಂದೂಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಹಾಕಿದ್ದ ಆಕ್ಷೇಪಾರ್ಹ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ದೇವರಜೀವನ ಹಳ್ಳಿಯ ಶಾಸಕರ ಸಂಬಂಧಿ ಹಿಂದೂ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಧರ್ಮದ ಪರವಾಗಿ ವಾದ ಮಾಡುವ ಪರದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಧರ್ಮದ ವಿಷಯವನ್ನೊಂದು ಎತ್ತಿದ್ದ ಎನ್ನುವ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಸಾವಿರಾರು ಮತಾಂಧರು ಶಾಸಕರ ಮನೆಯನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿರುವ ಹೊಗೆ ಇನ್ನೂ ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ ಆರದಿರುವಾಗಲೇ,
ಮೊನ್ನೆ ಇನ್ನೂ ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ಥಾನವನ್ನು ಅಮೇರಿಕಾ ಸೈನ್ಯ ಬಿಟ್ಟು ಹೋರಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮತಾಂಧ ತಾಲೀಬಾನಿಗಳು ಆ ದೇಶವನ್ನು ಅದು ಹೇಗೆ ತಮ್ಮ ಕೈವಶ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿನ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅದಾವ ಪರಿ ಅತ್ಯಾಚಾರ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬದನ್ನು ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಮಮ್ಮುಲ ಮರುಗಿದ ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಕಡೆಮೆ ಏನಿಲ್ಲ. ಬೇಕೋ ಬೇಡವೂ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಹಲವು ಬಡಾವಣೆಗಳು ಮತಾಂಧರ ಕೈವಶವಾಗಿದ್ದು ಅದೊಂದು ರೀತಿಯ ಮಿನಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ಪುಂಡರುಗಳು ಈಗ ಅದೇ ತಾಲೀಬಾನಿಗಳಿಂದ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ಈ ರೀತಿಯ ಧಾಳಿಯನ್ನು ಇಲ್ಲೂ ನಡೆಸಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ನಾವು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇವೆಯೋ ಇಲ್ಲಾ ತಾಲೀಬಾನಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇವೆಯೋ? ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ಮೂಡಿದ್ದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲಾ. ಈ ರೀತಿಯ ಅಟ್ಟಹಾಸ ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರಿದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಪಾಡೇನು? ಎಂಬ ಕಳವಳವೂ ಮೂಡುತ್ತಿರುವುದೂ ಸತ್ಯವೇ ಸರಿ.
ಕಾಲ ಮಿಂಚಿ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನಾ ಆ ಪುಂಡರನ್ನು ಹೆಡೆಮುರಿಕಟ್ಟಿ ಈ ರೀತಿ ಕಾನೂನನ್ನು ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ಯಾವ ರೀತಿಯ ಅಡ್ಡಪರಿಣಾಮ ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅವರಿಗೆ ತೋರಿಸದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳು ಇಲ್ಲಿ ನಿರ್ಭಯವಾಗಿ ವಾಸಿಸುವುದೇ ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾಲ ಮಿಂಚಿ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಚಿಂತಿಸಿ ಫಲವಿಲ್ಲ. ಕೊಟ್ಟ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಏರದವನು ವೀರನು ಅಲ್ಲ ಶೂರನೂ ಅಲ್ಲ. ಸೂಕ್ತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದಿಟ್ಟ ತನದ ಕ್ರಮವನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರದವನು ನಾಯಕನೇ ಅಲ್ಲಾ ಅಲ್ವೇ?
ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಗುರು ಶಿಷ್ಯರು ಅಥವಾ ಪರಮಾಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತರು ಯಾರು? ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಥಟ್ ಅಂತಾ ಹೇಳುವುದು ಕೃಷ್ಣಾ ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನ ಜೋಡಿಯನ್ನೇ. ಅದೇ ರೀತಿ ದಾನ ಶೂರ ಯಾರು? ಎಂದು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಕರ್ಣನ ಹೆಸರೇ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಅದೊಮ್ಮೆ ಕೃಷ್ಣ ಮತ್ತು ಅರ್ಜುನ ಅರ್ಜುನರಿಬ್ಬರು ಹೀಗೇ ಲೋಕಾಭಿರಾಮವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ,ಕರ್ಣನನ್ನೇಕೆ ಅಪ್ರತಿಮ ದಾನಿಯೆಂದು ಏಕೆ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು? ನಮ್ಮ ಪಾಂಡವರಲ್ಲಿ ಅಂತಹವರಿಲ್ಲವೇ? ಎಂದು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ತನ್ನನ್ನೇಕೆ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ಅರ್ಜುನ ಪದೇ ಪದೇ ಇದೇ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಪೀಡಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಹೋದ ಕೃಷ್ಣ ಕಡೆಗೆ ಇದಕ್ಕೊಂದು ಪ್ರಾತ್ಯಕ್ಷಿಕವಾಗಿಯೇ ಪರಿಹಾರ ಸೂಚಿಸಬೇಕೆಂದು ಕರ್ಣನನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಹೇಳಿ ಕಳಿಸಿದ.
ಗ್ರಾಮಸ್ಥರೆಲ್ಲರೂ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಅರ್ಜುನನು ಹಗಲೂ ರಾತ್ರಿ ಎನ್ನದೇ ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ಬಂಗಾರವನ್ನು ಬಗೆದೂ ಬಗೆದೂ ಕೊಡುತ್ತಲೇ ಹೋದ. ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ಮನಸೋ ಇಚ್ಚೆ ಬಂಗಾರವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಹೊದರು ಬೆಟ್ಟ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಕೃಷ್ಣನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಕರ್ಣ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಪ್ರತಿವಂದಿಸಿ ಕೂಡಲೇ ಬೆಟ್ಟದ ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಗದ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರನ್ನು ಕರೆದು, ನೋಡೀ, ಆ ಎರಡು ಚಿನ್ನದ ಬೆಟ್ಟಗಳು ನಿಮ್ಮದು, ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಸಮನಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೃಷ್ಣನ ಬಳಿ ಬಂದು ನೀವು ಹೇಳಿದ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯುತು ಎಂದು ಹೇಳಿ ವಂದಿಸಿ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಹೊರಟೇ ಬಿಟ್ಟ.
ಆಸೆಯೇ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಮೂಲ. ಹಾಗಾಗಿ, ಯಾರಿಂದಲೂ ಯಾವುದನ್ನೂ ನಿರೀಕ್ಷಿಸದೇ ಇರುವುದೇ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ರಹದಾರಿ. 
ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದ ಹಲವಾರು ದೇವಾಲಯಗಳಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮೈಸೂರು ಅರಸರ ಕೊಡುಗೆ ಅಪಾರ ಎನ್ನುವುದು ನಿರ್ವಿವಾದ. ಅದರಲ್ಲೂ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ಒಡೆಯರ್, ಜಯಚಾಮರಾಜೇಂದ್ರ ಒಡೆಯರ್ ಆವರುಗಳು ಬಿಳಿಗಿರಿ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಏಳಿಗೆಗೆ ಮತ್ತು ಬಿಳಿಗಿರಿ ರಂಗಾನಾಥಸ್ವಾಮಿಗೆ ಅಪಾರವಾದ ಚಿನ್ನ ಮತ್ತು ಬೆಳ್ಳಿ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟ ಸವಿ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಅವರುಗಳ ಭಾವಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಹಾಕಲಾಗಿತ್ತು.
ಅಮೇರಿಕಾದ ಚಿಕಾಗೋದಲ್ಲಿ ದಿಕ್ಸೂಚಿ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವ ಮೊದಲು ಸ್ವಾಮೀ ವಿವೇಕಾನಂದರು ಇಡೀ ಭಾರತವನ್ನು ಪರಿವ್ರಾಜಕರಾಗಿ ಸುತ್ತಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅದು 1891 ರ ಆರಂಭ ಬಹುತೇಕ ಫೆಬ್ರವರಿ ತಿಂಗಳಿರಬಹುದು. ವಿವೇಕಾನಂದರು ಪ್ರಸ್ತುತ ರಾಜಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಸೇರಿರುವ ಆಳ್ವಾರ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯಕ್ಕೆ ತಲುಪಿದರು. ಆ ರಾಜ್ಯದ ಮಹಾರಾಜ ಮಂಗಲ್ ಸಿಂಗ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಎಲ್ಲರ ಅಚ್ಚು ಮೆಚ್ಚಿನ ಮಂಗಲ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಭಾರತೀಯರಾಗಿದ್ದರೂ ಅದಾಗಲೇ ಮಂಗಲ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಮನೋಸ್ಥಿತಿ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯೀಕರಣಗೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಭಾರತೀಯರು ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ಗೌರವಾದರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಿಂತಲೂ, ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯರ ರೀತೀ, ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ, ಬೇಟೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಐಷಾರಾಮಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಮಯವನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. 
ಕೂಡಲೇ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಸೇವಕರೊಬ್ಬರನ್ನು ಕರೆದು ರಾಜನ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ತೂಗು ಹಾಕಿದ್ದ ಭಾವಚಿತ್ರವನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ತರಲು ಹೇಳಿದರು. ಹಾಗೆ ತೂಗು ಹಾಕಿದ್ದ ಭಾವಚಿತ್ರವನ್ನು ಸೇವಕರು ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳ ಬಳಿ ತಂದಾಗ, ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಮಹಾಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನು ಕರೆದು ಆ ಭಾವ ಚಿತ್ರದ ಮೇಲೆ ಉಗುಳುವಂತೆ ಕೋರಿದರು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳ ಈ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ಬೆಚ್ಚಿದ ಮಂತ್ರಿಗಳು ಕೂಡಲೇ ನಾಲ್ಕಾರು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಿಂದೆ ಸರಿದರೆ, ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ ರಾಜನು ಕೋಪಗೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಇದೇನಿದು ನಿಮ್ಮ ಹುಚ್ಚಾಟ. ನೀವು ನನ್ನ ತಂದೆಯವರ ಮೇಲೆ ಉಗುಳುವಂತೆ ನಮ್ಮ ಮಂತ್ರಿಳಿಗೆ ಹೇಳುವ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಉದ್ಧಟತನ ತೋರಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ಜೋರು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಭಗವಂತನೇ ನಮಗೆ ನೀಡಿರುವಾಗ ಅವನಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಕೊಡುವಷ್ಟು ದೊಡ್ಡವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವಾದರೂ, ದೇವಾಲಯಗಳು ಮತ್ತು ಧರ್ಮಛತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಸೇವಾಕರ್ತರು ಮತ್ತು ದಾನಿಗಳ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ಭಾವಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಕುವ ಮೂಲಕ ಅದನ್ನು ನೋಡುವ ಇತರೇ ಆಸ್ತಿಕ ಬಂಧುಗಳಿಗೂ ಧಾನ ಮತ್ತು ಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡಲಿ ಎನ್ನುವುದಾಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹಾಗೆ ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತಾ ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಈ ಕೂಡಲೇ ಬಿಳಿಗಿರಿ ಬೆಟ್ಟದ ರಂಗನಾಥ ದೇವಾಲಯದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ತಿಳಿಯುವಂತಾಗಿ ನಮ್ಮ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಮೈಸೂರು ಮಹಾರಾಜರ ಭಾವಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಯಥಾಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕುವಂತೆ ಮಾಡುವಂತಹ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಆ ಬಿಳಿಗಿರಿ ರಂಗನಾಥನೇ ಕೊಡಲಿ ಎಂದು ಆಶಿಸೋಣ.