ಯಾವುದೇ ಕಾರ್ಯ ಅಥವಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ನಡೆಸಿದ ನಂತರ ಅದರ ಫಲವನ್ನು ಯಾರು ಯಾರು ಅನುಭವಿಸಬಹುದು? ಎಂಬುದನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಸರಳ ಮತ್ತು ಸುಂದರವಾಗಿ ಈ ಸಂಸ್ಕೃತ ಸುಭಾಷಿತದಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿಲಾಗಿದೆ.
ಕರ್ತಾ ಕಾರಯಿತಾಶ್ಚೈವ ಪ್ರೇರಕಾಶ್ಚಾನುಮೋದಕಃ |
ಸುಕೃತೇಃ ದುಕೃತೇಶ್ಚೈವ ಚತ್ವಾರಿ ಸಮಭಾಗಿನಃ ||
ಯಾವುದೇ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸವೇ ಇರಲಿ ಅಥವಾ ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸವೇ ಇರಲಿ, ಅದನ್ನು ಮಾಡಿದವರು, ಮಾಡಿಸಿದವರು, ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರಣೆ ಕೊಟ್ಟವನು, ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಸರಿ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸದೇ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು ಆ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸಿದವರು. ಈ ನಾಲ್ಕೂ ಜನರೂ ಆ ಕರ್ಮಗಳಿಗೆ ಸಮಭಾಗಿಗಳಾಗಿ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ಇದರ ಅರ್ಥವಾಗಿದೆ.
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಪೀಠಿಕೆ ಏಕಪ್ಪಾ ಎಂದರೆ, ವಿಶ್ವೇಶ್ವರ ಭಟ್ಟರ ಸಾರಥ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತಿರುವ ವಿಶ್ವವಾಣಿ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಅಂಕಣಕಾರ ಜಯವೀರ ಗೌಡ ಎಂಬುವರು, ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಶೃಂಗೇರಿಯ ಕಿರಿಯ ಶ್ರೀಗಳು ಶಂಕರಪುರದ ಪೋಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗೆ ಭೇಟಿಕೊಟ್ಟು ಅಲ್ಲಿನ ಸಿಬ್ಬಂಧಿ ವರ್ಗದವರನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿ ಬಂದ ಸಣ್ಣ ಘಟನೆಯನ್ನೇ ಹುಲಿ ಬಂತು ಹುಲಿ ಎನ್ನುವಂತೆ ಶೃಂಗೇರಿ ಶ್ರೀಗಳನ್ನು ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿಸಬಾರದಿತ್ತು ಎಂದು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕಕ್ಕುಲತೆ ತೋರಿದಂತಿದ್ದರೂ, ಲೇಖನವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಓದಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವವರಿಗೆ ಅದು ಕುಹಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ವಿಡಂಬಣಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಅವಹೇಳಣ ಮಾಡುವಂತಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಜಾತಿ ಮತ ಬೇಧವಿಲ್ಲದೇ ಸಮಸ್ತ ಹಿಂದೂಗಳೂ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರ ಭಟ್ಟರು ಮತ್ತು ಆ ಅಂಕಣಕಾರರ ಬಗ್ಗೆ ಆಕ್ಷೇಪ ವ್ಯಕ್ತಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ರೀತಿಯ ಅಪಸವ್ಯಗಳನ್ನು ನಂದಿ ಬ್ರಾಂಡ್ ಇಲ್ಲವೇ ವಾಂತಿ ಭಾರತಿಯವರು ಬರೆದಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ASSking ಪರಕಾಚನೋ ಇಲ್ಲವೇ ಭಗವಾನ್ ಕೇಳಿದ್ದರೇ ನಾಯಿ ಬೊಗಳಿದರೆ ದೇವಲೋಕಕ್ಕೇನೂ ಹಾನಿಯಾಗೋದಿಲ್ಲಾ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾಗಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇದು ಶೃಂಗೇರಿ ಮಹಾಸಂಸ್ಥಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ ಪೀಡಿತರಾಗಿ ಭಟ್ಟರು ತಮ್ಮ ಶಿಷ್ಯ ಅಂಕಣಕಾರ ಜಯವೀರ ಗೌಡರ (ಭಟ್ಟರೇ ಆ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅಗ್ಗಾಗ್ಗೆ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂಬ ಗುಮಾನಿಯೂ ಇದೆ) ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಬರೆಸಿರುವಂತಹ ಈ ಲೇಖನ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಪತ್ರಿಕಾಧರ್ಮಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ. ರವಿ ಕಾಣದ್ದನ್ನು ಕವಿ ಕಂಡ. ಕವಿ ಕಾಣದ್ದನ್ನು ಪತ್ರಕರ್ತ ಕಂಡ ಎನ್ನುವ ಮಾತಿನಂತೆ, ಪತ್ರಕರ್ತನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಲೇಖನ ಬರೆಯುವ ಮುನ್ನಾ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಿದ್ಧತೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪೂರ್ವಾಪರವಿಲ್ಲದೇ, ತಾನು ಬರೆಯುವಂತಹ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಪೂರ್ವಾಪರವನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಿ ಬರೆಯ ಬೇಕಾಗುವುದು ಪತ್ರಿಕಾ ಸಹಜ ಧರ್ಮ
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಛೇರಿಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ ಮತ್ತು ನಿರ್ವಹಣೆ ಸರ್ಕಾರದ ಜವಾಬ್ಧಾರಿಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆ ಕಟ್ಟಡ ಕಟ್ಟಲು ಸ್ಥಳ ದಾನಿಗಳು ಇಲ್ಲವೇ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದವರನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಧರ್ಮದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಲೇಖನ ಬರೆಯುವ ಮುನ್ನಾ ಶಂಕರಪುರ ಪೋಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯ ನವೀಕೃತ ಕಟ್ಟದದ ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಯ ಫಲಕದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ಶೃಂಗೇರೀ ಜಗದ್ಗುರುಗಳ ಆಶೀರ್ವಾದದಿಂದ ಎಂಬುದನ್ನು ಏಕೆ ಹಾಕಿಸಿದ್ದಾರೆ? ಎಂಬುದರ ಕುರಿತಾಗಿ ವಿಚಾರಿಸಿದ್ದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ತಿಳಿದು ಈ ರೀತಿಯ ಲೇಖನ ಬರೆಯುವ ಪ್ರಮೇಯವೇ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ದುರಾದೃಷ್ಟವಷಾತ್ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ ಪೀಡಿತರಾಗಿ ಯಾರದ್ದೋ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಸ್ಥಳ ಪರಿಶೀಲನೇಯೇ ಮಾಡದೇ ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ.
ಇಂದು ಬಹುತೇಕ ಮಠಮಾನ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನಮಗೆ ಈ ಜಾಗವನ್ನು ಇಷ್ಟು ಅನುದಾನ ಕೊಡಿ, ಇಲ್ಲವೇ ಈ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಸುಪರ್ದಿಯನ್ನು ನಮಗೇ ವಹಿಸಿಕೊಡಿ ಎಂದು ಬೇಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನೇ ನೋಡಿರುವ ನಮಗೆ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಎನ್ನುವಂತೆ, ಈ ರೀತಿಯ ಯಾವುದೇ ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭಿಗಳ ಗೋಜಿಗೇ ಹೋಗದೇ, ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ತನಗೆ ಯಾವ ಅನುಕೂಲ, ಅನುದಾನ, ಜಾಗವನ್ನೂ, ಧನವನ್ನೂ ಅಪೇಕ್ಷಿಸದೇ ಇರುವ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಮಠಗಳಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಶೃಂಗೇರಿ ಜಗದ್ಗುರು ಮಹಾಸಂಸ್ಥಾನವೂ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಶೃಂಗೇರಿ ಶ್ರೀ ಜಗದ್ಗುರು ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸಂಸ್ಥಾನ, ದಕ್ಷಿಣಾಮ್ನಾಯ ಶ್ರೀ ಶಾರದಾ ಪೀಠ ಮತ್ತು ಪೀಠಸ್ಥರ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನಡೆ ನುಡಿಗಳನ್ನು ಸಮಸ್ತ ದೇಶವಾಸಿಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಗೌರವಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಹಾಗಾಗಿ ಭಕ್ತಾದಿಗಳಿಂದ ಕೇವಲ ಶ್ರೀ ಮಠಕ್ಕೆ ಕಾಣಿಕೆಗಳನ್ನು/ದೇಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುವುದರ ಜೊತೆಗೆ, ಅಗತ್ಯಬಿದ್ದಾಗ ಶ್ರೀ ಮಠದಿಂದ ಸಮಾಜದ ಹಿತಕ್ಕಾಗಿ ಮಠದ ವತಿಯಿಂದ ದಾನ ಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಅನೂಚಾನಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ. ಅದರ ಮುಂದುವರೆದ ಭಾಗವಾಗಿಯೇ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹೃದಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ತಮ್ಮ ಶಂಕರಪುರದ ಶ್ರೀ ಶಂಕರಮಠದ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆ, ಬುದ್ಧಿಮಾಂದ್ಯ ಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆ, ಅಂಚೇ ಕಛೇರಿ, ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿ, ಅದರಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಆಸ್ಪತ್ರೆ, ಹೃದ್ರೋಗ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಮತ್ತು ಶಾಲೆಯನ್ನು ಮಠವೇ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವುದು ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಈಗ ನವೀಕೃತ ಪೋಲಿಸ್ ಠಾಣೆಯೂ ಸಹಾ ಶ್ರೀ ಮಠಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಜಾಗದಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವುದು ವಿಶೇಷವಾಗಿದೆ.
ಶ್ರೀ ಮಠದ ಸಮಾಜ ಸೇವೆಗಳು ಬಲಗೈಯಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಎಡಗೈಗೆ ತಿಳಿಯಬಾರದು ಎನ್ನುವ ಜಾಯಮಾನದ್ದಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ, ತನ್ನ ಮಠಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದ ಕೋಟ್ಯಂತರ ರೂಪಾಯಿ ಮೌಲ್ಯದ ಜಾಗವನ್ನು ಪೋಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯ ಕಟ್ಟಡಕ್ಕೆ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಉಳಿದ ಮಠಮಾನ್ಯಗಳಿಗೆ ಮಾದರಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು. ಭಟ್ಟರು ಈ ರೀತಿಯ ವಿಕೃತ ವಿತಂಡವಾದವನ್ನು ಆರಂಭಿಸದೇ ಹೋಗಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಬಹುಶಃ ಶೃಂಗೇರಿ ಶ್ರೀಗಳು ದಾನವಾಗಿ ನೀಡಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲೇ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದೇ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದೇ ಹೋಗಿರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಶ್ರೀಮಠದ ಸಮಾಜಮುಖೀ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಜನರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದ ಕೀರ್ತಿಗೆ ಭಟ್ಟರು ಭಾಜನರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಲೋಕಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಕಲ ಭಕ್ತಾದಿಗಳನ್ನು ಅಶೀರ್ವದಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಶಂಕರ ಮಠದಲ್ಲಿ ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಕಾಲ ವಾಸ್ತವ್ಯವನ್ನು ಹೂಡಿರುವ ಶೃಂಗೇರಿ ಶ್ರೀ ಜಗದ್ಗುರು ಶಂಕರಾಚಾರ್ಯ ಮಹಾಸಂಸ್ಥಾನ, ದಕ್ಷಿಣಾಮ್ನಾಯ ಶ್ರೀ ಶಾರದಾ ಪೀಠದ ಕಿರಿಯ ಜಗದ್ಗುರುಗಳಾದ ಶ್ರೀ ವಿಧುಶೇಖರ ಭಾರತೀ ಶ್ರೀಗಳಿಗೆ ಅವರ ಮಠದ ಆವರಣದಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನವೀಕೃತಗೊಂಡ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಿ ಅಲ್ಲಿನ ಸಿಬ್ಬಂಧಿವರ್ಗದವರನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸಬೇಕೆಂದು ಗುರುಗಳನು ಕೃತಜ್ಣತಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡಿರುವ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಜಗದ್ಗುರುಗಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಠಾಣೆಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದಾರೆಯೇ ಹೊರತು, ಯಾರ ಮೇಲೆ ದೂರು ದಾಖಲಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿಯೋ, ಇಲ್ಲವೇ ತಮ್ಮ ವಿರುದ್ಧ ಮೊಕ್ಕದ್ದಮೆಗಾಗಿಯೋ ಅಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಭಟ್ಟರು ಮತ್ತವರ ಶಿಷ್ಯರು ಗಮನಿಸದೇ ಹೋದದ್ದು ವಿಷಾಧನೀಯವಾಗಿದೆ.
ಲೇಖನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವ ಸುಭಾಷಿತದಲ್ಲಿನ ಮೊದಲಿನ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವ ಹಾಗೆ, ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿದವರು ಇಲ್ಲವೇ, ಮಾಡಿಸಿದವರು ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡಿದವರು ಅದರ ಫಲವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವಂತೆ, ತಮ್ಮ ಮಠದ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ತಾವು ನೀಡಿದ್ದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ತಲೆ ಎತ್ತಿದ ಪೋಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗೆ ಕಚೇರಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದು ಯಾವುದೇ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ಈ ಲೇಖನದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕರ್ಮ ಫಲಾಫಲಗಳು ಲೇಖಕಕರಿಗೇ ಸೇರಿದ್ದು ಇಲ್ಲವೇ, ಈ ಲೇಖನ ತಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಾರದೇ ಅಚ್ಚಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸಬೂಬು ಹೇಳಿ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿನಿಂದ ನುಸಿಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಭಟ್ಟರು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟಲ್ಲಿ ಸುಭಾಷಿತದ ಎರಡನೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವಂತೆ ಈ ಲೇಖನಕ್ಕೆ ಪ್ರೇರಣೆ ಕೊಟ್ಟವರು ಇಲ್ಲವೇ, ಅದರ ಸರಿ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸದೇ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು ಆ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಅನುಮೋದಿಸಿದವರೂ ಸಹಾ ಆ ಕರ್ಮದಲ್ಲಿ ಸಮಭಾಗಿಗಳಾಗಿ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದಿರುವ ಕಾರಣ ಈ ಸಮಸ್ತ ಆಸ್ತಿಕ ಬಂಧುಗಳ ಆಕ್ರೋಶವನ್ನು ಭಟ್ಟರೂ ಹೊರಲೇ ಬೇಕಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಕ್ಷಮೆಯನ್ನು ಕೇಳುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಇನ್ನು ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ದೇವರುಗಳದ ಸೂರ್ಯ ಚಂದ್ರರ ನಂತರದ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳಿಗೆ ನೀಡಿ ಮೂರನೇ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಆಚಾರ್ಯ ದೇವೋಭವ ಎಂದು ಗುರುಗಳಿಗೆ ನೀಡಿದ್ದೇವೆ. ತಮ್ಮ ಮಗನೇ ಗುರುಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರೂ, ಅವರಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದ ತಂದೆಯೇ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಸಮಾಜದ ಹಿತಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಎಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೂ ಊಟೋಪಹಾರಗಳನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿಷ್ಠರಾಗಿ ಹಗಲೂ ಇರುಳು ದುಡಿಯುವ, ಪೋಲೀಸ್ ಇಲಾಖೆಯ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಳಿಗೂ ಗುರುಗಳ ಅನುಗ್ರಹ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅತ್ಯಾವಶ್ಯಕವಾಗಿದೆ. ಜಗದ್ಗುರುಗಳ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಬರುವ ಭಕ್ತರನ್ನು ಬಿಡಿ, ಈ ದೇಶದ ಪ್ರಥಮ ಪ್ರಜೆಯಾದ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳು, ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳು, ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯಾದಿಯಾಗಿ ಸಕಲ ಆಡಳಿತ ವರ್ಗ ಭಕ್ತಿ ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಪಾದರಕ್ಷಣೆಗಳನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕಿಟ್ಟು ಭಕ್ತಿ ಭಾವಗಳಿಂದ ಜಗದ್ಗುರುಗಳ ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆಯುವುದು ಇಲ್ಲಿನ ಸಂಸ್ಕಾರ. ಅದೇ ರೀತಿಯಾಗಿಯೇ ಅಲ್ಲಿನ ಸಿಬ್ಬಂದ್ಧಿ ವರ್ಗದವರೂ ಗುರುಗಳ ಅನುಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾಗಲು ತಮ್ಮ ಪೋಲಿಸ್ ಸಮವಸ್ತ್ರಧಾರಿಗಳಾಗಿಯೇ ಕೇವಲ ಪದವೇಷವನ್ನು ಕಳಚಿಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಕುಚೋದ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದು, ಲೇಖಕರಿಗೆ ನಮ್ಮ ಆಚಾರ ವಿಚಾರ ಮತ್ತು ಪದ್ಧತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಜ್ಞಾನವೂ ಇಲ್ಲದೇ ಇರುವ ಅವರ ಬೌದ್ಧಿಕ ದಿವಾಳಿತನವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
ಅಂದು ಹಿಂದೂಗಳಲ್ಲಿ ಒಗ್ಗಟ್ಟು ಇಲ್ಲದೇ ಹೋದದ್ದನ್ನೇ ಬಂಡವಾಳ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ಜಗಳವನ್ನು ತಂದಿಟ್ಟು ಇಬ್ಬರ ಜಗಳ ಮೂರನೇಯವನಿಗೆ ಲಾಭ ಎನ್ನುವಂತೆ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಶತಮಾನಗಳ ಕಾಲ ದಾಸ್ಯದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ನಮ್ಮ ದೇಶವನ್ನು ಲೂಟಿ ಹೊಡೆದಿದ್ದ ವಿಚಾರಗಳು ತಿಳಿದೂ ಮತ್ತು ದೇಶದ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಮೆಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲಲು ವಿದೇಶೀ ನೆರವಿನೊಂದಿಗೆ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರುಗಳು ಪದೇ ಪದೇ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಷಡ್ಯಂತರಗಳನ್ನು ಅರಿತೂ ಭಟ್ಟರು ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ ಪೀಡಿತರಾಗಿ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಕುಚೇಷ್ಟೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಒಡಕನ್ನು ತಂದಿಡಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಪತ್ರಿಕಾ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದ್ದು ಅಕ್ಷಮ್ಯ ಅಪರಾಧವಾಗಿದೆ.
ಭಟ್ರೇ ಸುಮ್ಮನೇ ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದು, ನಾವೆಲ್ಲಾ ಒಂದು ಎಂದು ಬರೆದರೆ ಸಾಲದು ಅದನ್ನು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರಶಃ ಪಾಲಿಸಿದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ, ನಿಮಗೂ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನಕ್ಕೂ ಒಂದು ಬೆಲೆ ಬರುತ್ತದೆ ಅಲ್ವೇ?
ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ
70-80 ರ ದಶಕದವರೆಗೂ ಈ ಪರಿಯ ನಗರೀಕರಣವಾಗದೇ ಇದ್ದು ಮಳೆ ಬೆಳೆಯೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ ಬಹುತೇಕರು ಪಟ್ಟಣದಿಂದ ದೂರವೇ ಉಳಿದು ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಬೆಳೆಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಕಸ ಗುಡಿಸಿ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕಿ ರಂಗೋಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಊರಿನ ಮುಂದಿನ ಕೆರೆಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಪಾತ್ರೇ ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಊರ ಹೊರಗಿನ ಸಿಹಿ ನೀರಿನ ಭಾವಿಯಿಂದ ಕುಡಿಯಲು ನೀರು ತಂದು ಮನೆಯ ಮುಂದಿನ ಭಾವಿಯಿಂದ ಬಚ್ಚಲು ಮನೆಗೆ ನೀರು ತುಂಬಿಸಿ, ಮನೆಯವರಿಗೆ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಲು ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರೆ, ಬಂದರೆ ಗಂಡಸರು ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗುಡಿಸಿ ಸಗಣಿ ಬಾಚಿ ತಿಪ್ಪಗೆ ಹಾಕಿ ದನಕರುಗಳನ್ನು ಹೊಡೆದು ಕೊಂಡು ಸೂರ್ಯ ನೆತ್ತಿಗೆ ಬರುವ ವರೆಗೂ ರೆಟ್ಟೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಬೆವರು ಬರುವ ವರೆಗೂ ಕೃಷಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಮನೆಯವರಿಗಾಗಿ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಮುದ್ದೇ ಬಸ್ಸಾರು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೊಲಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಅಲ್ಲೇ ಮರದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಊಟಮಾಡಿ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ ಮೈಯ್ಯಲ್ಲಿದ ಕೊಬ್ಬೆಲ್ಲಾ ಅವರಿಗೇ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ಅವರು ಮಾಡುತ್ತಿದ ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯಗಳ ಮೂಲಕ ಕರಗಿ ಹೋಗಿ ಸ್ಥೂಲಕಾಯ ಎನ್ನುವುದರ ಅರಿವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.
80ರ ಅಂತ್ಯದ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಒಂದೊಂದೇ ಯಾಂತ್ರಿಕೃತವಾಗಿ ಬತ್ತ ಕುಟ್ಟುವ ಒನಕೆ ಮತ್ತು ಹಿಟ್ಟು ಬೀಸುವ ಬೀಸೋ ಕಲ್ಲಿನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಊರಿನಲ್ಲಿ floor millಗಳು ಬಂದವೋ ಒನಕೆ ಮತ್ತು ಬೀಸೋಕಲ್ಲು ಅಟ್ಟ ಸೇರಿಕೊಂಡವು. ಇನ್ನು ರುಬ್ಬಲು, ತಿರುವಲು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದ ಒರಳುಕಲ್ಲಿನ ಜಾಗಕ್ಕೆ mixer grinder/wet grinderಗಳು ಬಂದು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸೋಮಾರಿಗಳನ್ನಾಗಿಸಿತು ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು. ಇನ್ನು ಕಾಡೆಲ್ಲಾ ಕಡಿದು ನಾಡು ಮಾಡಿದ ಕಾರಣ ಮಳೆ ಎಲ್ಲವೂ ಕಡಿಮೆ ಆಗಿ ಅಂತರ್ಜಲ ಮಟ್ಟ ಕುಸಿದು ಊರಿನ ಬಾವಿಗಳು ಬರಿದಾದಾಗ ನೂರಾರು ಅಡಿಗಳ ಆಳಕ್ಕೆ ಕೊಳವೇ ಭಾವಿ ಕೊರೆದು ಅದಕ್ಕೆ ಮೋಟರ್ ಪಂಪ್ ಅಳವಡಿಸಿ, ಯಾವಾಗ ಸ್ವಿಚ್ ಒತ್ತಿದ ತಕ್ಷಣ ನೀರು ಬರಲು ಆರಂಭಿಸಿತೋ, ಅದುವರೆಗೂ ಸಾವಿರಾರು ನೀರಿನ ಕೊಡವನ್ನು ಹೊತ್ತಿದ್ದ ಸೊಂಟಗಳು ನಿಸ್ತೇಜವಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ನಿಧಾನವಾಗಿ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಕೊಬ್ಬು ನಮಗೇ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆಯೇ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಹೋಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಕಲಬೆರಕೆ ಎಣ್ಣೆ, ಆಹಾರಗಳಿಂದ ಮೂವತ್ತಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಕೂದಲು ಬೆಳ್ಳಗಾಗುವುದೋ ಇಲ್ಲವೇ ಸಂಪೂರ್ಣ ಉದುರಿಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ, ದೇಹಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ವ್ಯಾಯಾಮವಿಲ್ಲದಿರುವ ಕಾರಣ, ಹೆಂಗಸು ಮತ್ತು ಗಂಡಸರು ಎನ್ನುವ ಬೇಧ ಭಾವವಿಲ್ಲದೇ, ಯದ್ವಾ ತದ್ವಾ ದಪ್ಪವಾಗಿ ಸ್ಥೂಲಕಾಯವಾಗುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣದಿಂದ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಪಿ, ಶುಗರ್, ಕಿಡ್ನಿ ತೊಂದರೆ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದು 40-45ರ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಹೃದಯಾಘಾತಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ 50+ ಇರುವುದೇ ಬೋನಸ್ ಎನಿಸುವಂತಾಗಿರುವುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.
ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಪೀಠಿಕೆ ಯಾಕಪ್ಪಾ ಎಂದರೆ ಇಂದಿನ ಯುವ ಜನತೆ ಉತ್ತಮ ಆಹಾರಕ್ಕಿಂತ ಜಂಕ್ ಫುಡ್ ಕಡೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆಕರ್ಷಿತರಾಗಿರುವುದಲ್ಲದೇ, ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದಂತೆ ಯಾವುದೇ ಆರೋಗ್ಯಕರ ದೇಹದಂಡಿಸುವ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸದಿರುವ ಕಾರಣ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸೀಗೇ ಸ್ಥೂಲ ಕಾಯರಾಗಿ, ಡುಮ್ಮ ಅಥವಾ ಡುಮ್ಮಿ ಎನಿಸಿಕೊಂಡು Dummy dummy Duplicate Door No. 88 ಎಂದು ಚಿಕ್ಕವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳೂ ಆಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಬಹುತೇಕರು ತಮ್ಮ ದೇಹದ ತೂಕವನ್ನು ಇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲವಾದರೂ ಅವರು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಾರ್ಗ ತಪ್ಪಾಗಿದೆ.
ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಹಕ್ಸಲೆ ಎಂಬ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಪಂಡಿತರು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ Be careful, your body is the living temple of God ಅಂದರೆ, ನಮ್ಮ ದೇಹವು ಜೀವಂತ ದೇವರು ಇರುವ ದೇವಾಲಯ ಹಾಗಾಗಿ ಜಾಗರೂಕರಾಗಿ ನಮ್ಮ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮ ದೇಹ ಯಾವುದೇ ಪತ್ರವನ್ನೇ ಆಗಲಿ ಸ್ವೀಕಾರ ಮಾಡುವ ಅಂಚೆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ (Post box) ಅಥವಾ ಎಲ್ಲಾ ರೀತೀಯ ಗಲೀಜನ್ನು ಹಾಕಲು ಬಳೆಸುವ ಕಸದ ಡಬ್ಬ( Dust bin) ಅಂತೂ ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಮೊದಲು ನಾವೇ ನಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದನ್ನು ರೂಢಿಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಮ್ಮ ದೇಹ ಸುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರಲು ಏನು ಬೇಕು? ಏನು ಬೇಡ? ಏನನ್ನು? ಎಷ್ಟು ತಿನ್ನಬೇಕು? ಯಾವುದನ್ನು ಬಿಡಬೇಕು? ನಮ್ಮ ದೇಹಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು? ಯಾವ ರೀತಿಯ ವ್ಯಾಯಾಮ ಮಾಡಬೇಕು? ಯಾವ ರೀತಿಯಾಗಿ ನಮ್ಮ ಜೀವನ ಶೈಲಿ ಇರಬೇಕು? ಎಂಬುದನ್ನು ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಪಾಲಿಸಬೇಕು.
ಮೊದಲು ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಹಿಡಿತಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಕೊಳ್ಳಲಾಗದೇ ಉಟತನ್ನಿಷ್ಟ ಎಂದು ಸಿಕ್ಕಾ ಪಟ್ಟೆ ತಿಂದು ದಪ್ಪಗಾಗಿ ನಂತರ ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಸಣ್ಣಗೆ ಕಾಣುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕಳೆದ ವಾರವಷ್ಟೇ, ಕಿರುತೆರೆ ನಟಿಯೊಬ್ಬರು ದೇಹದ ಕೊಬ್ಬು ಕರಗಿಸಲು ತನ್ನ ಪೋಷಕರು ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೂ ಹೇಳಿದೇ, ಶಸ್ತ್ರಚಿಕ್ತಿತ್ಸೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶ್ವಾಸಕೋಶದಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿದ ಕಾರಣ ಅಸುನೀಗಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದುಃಖಕರವೇ ಸರಿ. ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಇದು ಎಷ್ಟೇ ವೈದ್ಯರ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಎಂಬಂತೆ ಕಂಡರೂ, ಚಿಕಿತ್ಸೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆಗ ಬಹುದಾದ ಅವಘಢಗಳಿಗೆ ವೈದ್ಯರು ಜವಾಬ್ಧಾರಲ್ಲಾ ಎಂಬ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಕರಾರು ಪತ್ರಗಳಿಗೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಕಾರಣ ಕಾನೂನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ವೈದ್ಯರನ್ನೇನು ಮಾಡಲಾಗದು. ಈಗ ಎಷ್ಟೇ ಬಡಿದಾಡಿದರೂ ಹೋದ ಜೀವವನ್ನು ಮರಳಿ ತರಲಾಗದ ಕಾರಣ, ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಓದಿದ ನಂತರವಾದರೂ ವ್ಯಾಯಮ ಮತ್ತು ಸರಿಯಾದ ಆಹಾರ ಪದ್ದತಿಗಳಿಲ್ಲದೇ ದಿಢೀರ್ ಎಂದು ಸಣ್ಣಗಾಗುವುದು ಆಘಾತಕಾರಿ ವಿಷಯ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಯಾರು ಏನೇ ಹೇಳಿದರೂ ಅದನ್ನು ತಲೆಗೆ ಹಾಗಿಕೊಳ್ಳದೇ, ನಾವು ಹೇಗಿದ್ದೇವೋ ಅದನ್ನೇ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಬದುಕುವುದು ಉತ್ತಮ.
ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಗುಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಪುಡಿಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ರಾಸಾಯನಿಕ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಸೇವಿಸಿ ಹಲವರು ತೂಕ ಇಳಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಉದಾಹರಣೆ ಇದ್ದರೂ, ಅದರಿಂದ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಜೀವಕ್ಕೆ ಅಪಾಯ ಇಲ್ಲದೇ ಇದ್ದರೂ, long term ನಲ್ಲಿ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅದರ ಅಡ್ಡಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಅನುಭವವಿಸಲೇ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. Thyroid, BP, sugar ಮುಂತಾದವುಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟು ನಿಟ್ಟಿನ ಆಹಾರ, ನಿಯಮಿತವಾದ, ಅಷ್ಟೇ ಹಿತಮಿತವಾದ ವ್ಯಾಯಾಮ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಜೀವನವನ್ನು ಸಾಗಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. There is no shortcut for success in life ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮನಗಂಡು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಒಣಗುವ, ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೆದರುವ ಈ ಹುಲುಶರೀರಕ್ಕೆ ? ಒಂದು ದಿನ ಜೀವನ ಮುಗಿಸಲೇ ಬೇಕಾದ ಈ ಶರೀರಕ್ಕೆ ಅನಗತ್ಯವಾದ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ಆರಾಮಾಗಿ ಇರೋಣ. ಜೀವ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ಜೀವನ ಅಲ್ವೇ?
2022ರ ಮಾರ್ಚ್ ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿಯ ಪರೀಕ್ಶೆಗಳನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಮುಗಿಸಿ, ಏಪ್ರಿಲ್ ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನವನ್ನೂ ಮುಗಿಸಿ, ಮೇ 19 ಕ್ಕೆ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಮಾಡಿರುವುದಕ್ಕೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಮಂತ್ರಿಗಳೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಇಡೀ ಶಿಕ್ಷಣ ಇಲಾಖೆಗೊಂದು ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕ ಅಭಿನಂದನೆಗಳು. ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಈ ಬಾರಿ 853438 ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆದು, ಒಟ್ಟು 730881 ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಶೇ 85.6 ಸರಾಸರಿಯಲ್ಲಿ ತೇರ್ಗಡೆಯಾಗಿರುವುದು ಬಹಳ ಸಂತೋಷಕರವಾದ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಲೇಖನ ಬರೆಯಲು ಪ್ರೇರಣಾದಾಯಕವಾದ ಮತ್ತೊಂದು ಅಂಶವೆಂದರೆ ಈ ಬಾರಿ 145 ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು 625/625 ಅಂಕಗಳೊಂದಿಗೆ 100% ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದು ಅದರಲ್ಲಿ 21 ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಓದಿದವರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ.
60-70 ರ ದಶಕದವರೆಗೂ ಪರೀಕ್ಷೇಯಲ್ಲಿ ಪಾಸ್ ಆದರೆ ಸಾಕು ಎಂಬಂತಾಗಿದ್ದು ಸರಾಸರಿ 20-30% ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ತೇರ್ಗಡೆ ಹೊಂದುತ್ತಿದ್ದರೆ, 80 ಮತ್ತು 90ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ತೇರ್ಗಡೆಯ ಫಲಿತಾಂಶ ಗಣನೀಯವಾಗಿ ಏರುತ್ತಾ 40-45% ವರೆಗು ತಲುಪಿ ಮೊದಲ ದರ್ಜೆಯಲ್ಲಿ (60%) ಪಡೆದರೂ ಸಾಕು ಎನ್ನುವಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕ್ರಮೇಣ ಬದಲಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗಿ 80% – 90% ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಲೂ ಕಡಿಮೆ ಅಂಕ ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ದುಃಖ ಪಟ್ಟು ಕೆಲವು ದುರ್ಬಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ ಉದಾಹರಣೆ ಇದೆ.
ಬಹುಶಃ ಕರ್ನಾಟಕ ಶಿಕ್ಢಣ ಇಲಾಖೆಯ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿಯೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ, 2016ರಲ್ಲಿ ಭದ್ರಾವತಿಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ರಂಜನ್ ಎಸ್ 625/625 ಅಂಕಗಳೊಂದಿಗೆ 100% ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಪಡೆದು ಅಸಾಧ್ಯವಾದದ್ದನ್ನು ಸಾಧಿಸಿ ತೋರಿಸಿದ ನಂತರ 2018 ರಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನ ಸದ್ವಿದ್ಯಾ ಹೈಸ್ಕೂಲ್‌ನ ಯಶಸ್ ಎಂ ಎಸ್ ಮತ್ತು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹೋಲಿ ಚೈಲ್ಡ್ ಆಂಗ್ಲ ಶಾಲೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸುದರ್ಶನ್ ಕೆ ಎಸ್ ಶೇ 100 ಅಂಕಗಳೊಂದಿಗೆ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನ ಹಂಚಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಶೇ 100 ಅಂಕಗಳಿಸುವುದೇ ಮಾನದಂಡವಾಗಿ ಮತ್ತೆ 2019ರಲ್ಲಿ 02 ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು, 2020 ರಲ್ಲಿ 06 ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು, 2021 158 ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು (ಕೋವಿಡ್ ನಿಂದಾಗಿ ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದ ಪರೀಕ್ಷೆ ನಡೆದಿರಲಿಲ್ಲ) ಪ್ರಸ್ತುತ 2022ರಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಪೂರ್ಣಪ್ರಮಾಣದ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ 145 ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಶೇ 100 ಅಂಕಗಳಿಸಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಚ್ಚರಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಗುಣಮಟ್ಟದೆಡೆಗೆ ಅಥವಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯುತ್ತಿರುವ ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಗಂಟೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು.
ಹಾಗಾದರೆ 10-20 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಳಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣಾಂಕ ಪಡೆಯಲು ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲವೇ? ಅವರೆಲ್ಲಾ ಅಷ್ಟು ದಡ್ಡರೇ? ಎಂಬ ಜಿಜ್ಣಾಸೆಯೂ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಹೌದು ನಿಜ. ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಈ ಹಿಂದಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣಾಂಕ ಪಡೆಯುವ ಸಂಪೂರ್ಣವಾದ ಸಾಮ್ಯಥ್ಯವಿತ್ತಾದರೂ ಅಗಿನ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಈಗಿನ ರೀತಿಯಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಅಂಕಗಳಿಗಿಂತ ವಿಷಯವನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮನನ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವತ್ತ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗ ಎಲ್ಲವೂ ಅಂಕಮಯವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತವಾಗಿ ಸಂತೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬಂತೆ ಎಂಬಂತೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದನ್ನೂ ಉರು ಹೊಡೆದು ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಉರುಹೊಡೆದದ್ದನ್ನು ಉತ್ತರ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಕ್ಕಿದ ನಂತರ ಓದಿದ ವಿಷಯವನ್ನೂ ಮರೆತು ಬಿಡುವ ಅನೇಕ ಉದಾರಣೆಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಬಲ್ಲೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಸರಳವಾದ ಉದಾಹರಣೆಯೆಂದರೆ ಮಗ್ಗಿ. ಈಗ 45+ ಆಗಿರುವ ಬಹುತೇಕರ ಬಳಿ 1-20ರ ವರೆಗಿನ ಮಗ್ಗಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಅವರು ಸುಲಭವಾಗಿ ಥಟ್ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಸಾಮರ್ಥ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಇಂದು ಶೇ 100% ಅಂಕಗಳನ್ನು ಪಡೆದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅದಕ್ಕೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ತಡವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮಗ್ಗಿಯೇಕೆ ಬೇಕು? ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಕ್ಯಾಲುಕ್ಲೇಟರ್ ಇದೆ. ಮೊಬೈಲ್ ಇದೆ ಅದರಲ್ಲೇ ಸುಲಭವಾಗಿ ಕೂಡು, ಕಳೆ, ಗುಣಾಕಾರ, ಭಾಗಾಕಾರ ಕರಾರುವಾಕ್ಕಾಗಿ ಹಾಕುತ್ತೇವೆ ಎಂಬ ಉದ್ಧಟತನದ ಉತ್ತರವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಹಿಂದೆಲ್ಲಾ ಮನೆಯ ಗಂಡಸರು ಹೊರಗೆ ದುಡಿದು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಗಳಿಸಿ ತಂದರೆ ದ್ದರೆ, ಹೆಂಗಸರು ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಅವರಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿಯೇ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದದ್ದಲ್ಲದೇ, ತಮ್ಮ ಮನೆಯ ಗಂಡಸರು ದುಡಿದು ತಂದ ಸಂಪತ್ತಿನ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮನೆಯ ಹಿರಿಯ ಹೆಂಗಸಿನ ಕೈಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಭಾರತದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಲ್ಲಿ, ನೂರಾರು ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಸುಮಾರು ರಾಣಿಯರು ಆಳ್ವಿಕೆ ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆ ಭಾರತದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿಯೇ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ರಾಣಿಯಾಗಿ ರಾಜ್ಯವಾಳಿದ ಕೀರ್ತಿ ಸಾಳ್ವ ವಂಶದ ಕಾಳುಮೆಣಸಿನ ರಾಣಿ ಎಂದೇ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಭೈರಾದೇವಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಆಕೆ ಕ್ರಿಶ 1552ರಿಂದ 1606 ರವರೆಗೆ ಬರೊಬ್ಬರಿ 54 ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಕಾಲ ಸಂಪದ್ಭರಿತವಾಗಿ ತನ್ನ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದ್ದಳು.
ಪ್ರಸ್ತುತ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಹೊನ್ನಾವರ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಗೇರುಸೊಪ್ಪಾ ಆಗಿನ ನಗರಬಸ್ತಿಕೇರಿಯನ್ನು ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಒಂದು ಮಹಾಮಂಡಳೇಶ್ವರರಾಗಿ, ಸಾಮಂತ ರಾಜರಾಗಿದ್ದರು. ತುಳುವಾ-ಸಾಳುವಾ ವಂಶದವಳಾಗಿದ್ದ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನ ಭೈರಾದೇವಿ ಧಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಜೈನಧರ್ಮವನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದದ್ದಲ್ಲದೇ, ಕಾನೂರು ಕೋಟೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ತನ್ನ ಆಡಳಿತದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಜೈನ ಬಸದಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದರು.
ಗೇರುಸೊಪ್ಪೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಆಡಳಿತ ನಡೆಸಿದರೂ ಪದೇ ಪದೇ ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಪೋರ್ಚುಗೀಸರು ಧಾಳಿನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣ ತನ್ನ ಗುಪ್ತ ಧನ, ಗುಪ್ತ ದಳ ಮತ್ತು ಆಪತ್ತಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ರಹಸ್ಯ ವಾಸ್ತವ್ಯಕ್ಕೆ ಆಕೆ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿದಾದ ಶಿಖರದ ತುದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಸುರಕ್ಷಿತ ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕಾನೂರು ಕೋಟೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿಡಲು ಬಳಸಿಕೊಂಡಳು.
ಇದೇ ಸಾಂಬಾರು ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಬೆನ್ನತ್ತಿಯೇ ಗೋವಾದಿಂದ ಬಂದ ಪೋರ್ಚುಗೀಸರ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಲೂಯೀಸ್ ದೆ ಅಟಾಯ್ದೆ 1559ರಲ್ಲಿ 113 ನಾವೆ ಮತ್ತು 2500 ಯೋಧರೊಂದಿಗೆ ಹೊನ್ನಾವರವನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೊಳಿಸಿ ಗೇರುಸೊಪ್ಪೆಯನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಲು ಬಂದಾಗ ಅಲ್ಲಿನ ನಿರ್ಜನವಾದ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಕಂಡು ಆಶ್ವರ್ಯ ಚಕಿತನಾಗಿ ಕಡೆಗೆ ರಾಣಿ ಚನ್ನಭೈರಾದೇವಿ ಕಾನೂರಿನಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ತಿಳಿದು ಅದನ್ನು ವಶಪದಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ತನ್ನ ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಕಡಿದಾದ ಶಿಖರವನ್ನೇರಲು ತೊಡಗಿದಾಗ ರಾಣಿಯ ಸೈನಿಕರು ಶಿಖರದ ತುದಿಯಿಂದ ಉರುಳು ಗಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಪೋರ್ಚುಗೀಸ್ ಸೈನಿಕರ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಉರುಳಿಸತೊಡಗಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದ ಪೋರ್ಚುಗೀಸ್ ಸೈನಿಕರು ಕಾನೂರು ಕೋಟೆಯನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಯೋಚನೆಯನ್ನು ಕೈಬಿಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಸಾಕು ಎಂದು ದಿಕ್ಕಪಾಲಾಗಿ ಪರಾರಿಯಾಗಿ ಕಡಲ ತೀರ ಬಸ್ರೂರಿಗೆ ಮುತ್ತಿಗೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಭೈರಾದೇವಿ ಕಾನೂರಿನಿಂದಲೇ ಬಸ್ರೂರು ದೊರೆಗೆ ಬೆಂಬಲಿಸಿ ಪೋರ್ಚುಗಿಸರನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಿದ್ದಳು. ಉರುಳುಗಲ್ಲಿನ ಮೂಲಕ ಕಾನೂರು ಕೋಟೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಂಡ ಕಾರಣ ಅಂದಿನಿಂದ ಆ ಪ್ರದೇಶ ಉರುಳುಗಲ್ಲು ಎಂದೇ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಇಂದಿಗೂ ಆ ಕಾನೂರು ಕೋಟೆಯು ಉರುಳುಗಲ್ಲು ಗ್ರಾಮಕ್ಕೇ ಸೇರುತ್ತದೆ.
ಇಂದು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಕಾನೂರು ಕೋಟೆಗೆ ಹೋಗಲು ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯ ಅಪ್ಪಣೆ ಬೇಕಿದ್ದರೂ, ಆ ವೀರ ಮಹಿಳೆಯ ಶಕ್ತಿಕೇಂದ್ರವಾಗಿ, ಪೋರ್ಚುಗೀಸರೊಂದಿಗಿನ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಬೈರಾದೇವಿಯ ಪಾಲಿಗೆ ಗೆಲುವನ್ನು ತಂದುಕೊಡುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವಹಿಸಿದ್ದ ಕಾನೂರು ಕೋಟೆ ಕಾಲದ ಹೊಡೆತದ ಜೊತೆಗೆ ಪುರಾತತ್ವ ಇಲಾಖೆಯಿಂದ ಅವಗಣನೆಗೊಳಗಾಗಿ ವಿನಾಶದ ಅಂಚನ್ನು ತಲುಪಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಬೇಸರದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲೊಂದು ಭವ್ಯವಾದ ಕೋಟೆ ಇತ್ತು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಬಾವಿ, ಕಲ್ಲಿನ ದ್ವಜಸ್ಥಂಭ, ರಾಣಿವಾಸ, ಸುರಂಗ ಮಾರ್ಗಗಳು ಕುರುಹುಗಳಾಗಿ ಉಳಿದಿವೆ.
ಆ ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಜಿನಮಂದಿರ ಮತ್ತು ಶಿವಾಲಯ ಇಂದು ಕಳ್ಳ ಖದೀಮರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕು ದಯನೀಯ ಸ್ಥಿತಿ ತಲುಪಿದೆ. ನಿಧಿಯಾಸೆಗಾಗಿ ದ್ವಜಸ್ಥಂಭವನ್ನು ಉರುಳಿಸಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲಿನ ಶಿವಲಿಂಗವನ್ನು ಭಿನ್ನಗೊಳಿಸಿ ಹೊರಗೆ ಬಿಸಾಡಲಾಗಿದೆ. ಜಿನಮಂದಿರವು ಇಂದೋ ಇಲ್ಲವೇ ನಾಳೆಯೂ ಉರುಳಿ ಬೀಳಬಹುದಾದಂತಹ ದುಃಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ರಾಣೀ ಚನ್ನಭೈರಾದೇವಿಯ ವಾಸಸ್ಥಾನವಿಂದು ಹಾವು ಮತ್ತು ಹಾವುರಾಣಿಗಳ ವಾಸಸ್ಥಾನವಾಗಿದ್ದು ಅವುಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಮರ ಗಿಡಗಳು ಬೆಳೆದು ಅವುಗಳ ಬೇರಿನಿಂದಾಗಿ ಗೋಡೆಗಳಲ್ಲವೂ ಶಿಥಿಲವಾಗಿ ಉದುರಿ ಹೋಗಿದೆ. ರಾಣಿ ಚನ್ನಭೈರಾದೇವಿಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸುವರ್ಣಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಈ ಕೋಟೆಯ ನಾನಾ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಸಾಕಷ್ಟು ನಿಧಿಯನ್ನು ಅವಿತಿಟ್ಟಿರಬಹುದು ಎಂಬ ಅಸೆಯಿಂದಾಗಿ ಇಂದಿಗೂ ಆ ನಿಧಿಯಾಸೆಗಾಗಿ ಪುಂಡ ಪೋಕರಿಗಳು ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಅನಧಿಕೃತವಾಗಿ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದ್ದೇ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಅಗೆದು ಬಿಸಾಡಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಸ್ತುತ ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯ ಸುಪರ್ದಿಯಲ್ಲಿರುವ ವಿನಾಶದಂಚಿನಲ್ಕಿ ನಿಂತಿರುವ ಕೋಟೆಯ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲು, ಶಿಥಿಲಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಬಹುತೇಕ ಉರುಳಿ ಹೋಗಿರುವ ಕೋಟೆಯ ಗೋಡೆಗಳು,ಬಹುತೇಕ ವಿನಾಶವಾಗಿರುವ ರಾಣೀವಾಸದ ಕಟ್ಟಡ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿರುವ ಬಾವಿಗಳು, ಸುರಂಗ ಮಾರ್ಗಗಳ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಪುರಾತತ್ವ ಇಲಾಖೆಯಾಗಲೀ, ಸ್ಥಳೀಯ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಥವಾ ಇತಿಹಾಸ ಅಕಾಡಮಿಗಳಾಗಲೀ ಗಮನ ವಹಿಸದೇ ಇರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದೌರ್ಭಾಗ್ಯದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಈ ದೇಶದ ಚರಿತ್ರೆಗೆ ನಾವುಗಳು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಚರಿತ್ರಾರ್ಹ ಅನ್ಯಾಯವೆಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು.
ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಅಂತಹ ಕಗ್ಗಾಡಿನ ನಡುವಿನ ದುರ್ಗಮ ಪರ್ವತದ ನೆತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಸ್ಥಳವೊಂದರಲ್ಲಿ ಅಭೇಧ್ಯ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಧನಕನಕಗಳನ್ನು ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಸಂಗ್ರಹಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ಇಂದಿರುವ ಸಕಲ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಕಾನೂರು ಕೋಟೆಯ ಗತವೈಭವವನ್ನು ಮರಕಳಿಸಲು ಕೇವಲ ಇಚ್ಚಾಶಕ್ತಿಯ ಕೊರತೆಯಿದೆ ಅಷ್ಟೇ.
ಶಿಕ್ಷಣವೆಲ್ಲವೂ ಮುಗಿದು ವಯಸ್ಕನಾದ ನಂತರ ತನ್ನ ರಾಜಮನೆತನಕ್ಕೆ ಅನುರೂಪವಾದ ಯಶೋಧರಾ ಎಂಬ ರಾಜಕುಮಾರಿಯೊಂದಿಗೆ ಕಲ್ಯಾಣವಾಗಿ ಅವರಿಬ್ಬರ ಸುಃಖ ದಾಂಪತ್ಯದ ಕುರುಹಾಗಿ ರಾಹುಲನೆಂಬ ಮುದ್ದಾದ ಮಗುವಿನೊಂದಿಗೆ ಸಂಸಾರ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ.
ಅದೊಮ್ಮೆ ತನ್ನ ಅರಮನೆಯ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಊರ ಹೊರಗಿನ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅಲ್ಲೊಂದು ಶವಯಾತ್ರೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದು ಮೃತನ ಮನೆಯವರು ದುಃಖಿತರಾಗಿ ಅಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ತನ್ನ ಸೇವಕನೊಬ್ಬನನ್ನು ಕರೆದು ಅಲ್ಲೇನು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ? ಆ ಮಲಗಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಅವರೇಕೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ? ಆವನ ಸುತ್ತಾ ಜನರೇಕೆ ಅಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ಪ್ರಭು, ಆ ಮೃತಪಟ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಚಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ಕೊಂಡು ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಲು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವನ ಅಗಲಿಕೆಯ ದುಃಖದಿಂದಾಗಿ ಅವನ ಕುಟುಂಬದವರು ಅಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಸರಳವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಹಾಗಾದರೆ ನಾನೂ ಒಂದು ದಿನ ಸಾಯುತ್ತೇನೆಯೇ? ನಾನು ಸತ್ತಾಗ ಹೀಗೆಯೇ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಯೇ? ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಚಕಿತನಾಗಿ ತನ್ನ ನೌಕರರನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ, ಹೌದು ಮಹಾ ಪ್ರಭು. ಈ ಪಪಂಚದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಜೀವರಾಶಿಗೂ ಅಂತ್ಯ ಎಂದು ಇದ್ದು ಜಾತಸ್ಯ ಮರಣಂ ಧೃವಂ. ಅಂದರೆ ಹುಟ್ಟಿದವನು ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು ದಿನ ಸಾಯಲೇ ಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಈ ಜಗದ ನಿಯಮ ಎಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆಗ ಬುದ್ದನಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯುಂಟಾಗಿ ಅರೇ, ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು ದಿನ ಸಾಯಲೇ ಬೇಕಾದ ನಮಗೇಗೆ ಸಂಸಾರ? ನಮಗೇಕೆ ಈ ರೀತಿಯ ಐಶಾರಾಮ್ಯ? ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ ಅದೊಂದು ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿದ್ದ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಗನನ್ನು ಕಡೆಯ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿ ರಾಜಮನೆತನದ ಅಷ್ಟೂ ಐಷಾರಾಮಗಳು ತೊರೆದು, ಜನರ ಸಂಕಷ್ಟಗಳು ಹಾಗೂ ಅಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ತನ್ನಿಂದೇನಾದರೂ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಲೋಕೋದ್ಧಾರಕ್ಕಾಗಿ ಸತ್ಯದ ಹುಡುಕಾಟಕ್ಕೆ ಹೊರಟೇ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.
ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸುಜಾತ ಎಂಬ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ತನಗೆ ಮಗ ಹುಟ್ಟಿದ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಊರಿನವರಿಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಸಿಹಿ ಪಾಯಸವನ್ನು (ಕ್ಷೀರಾನ್ನ) ಹಂಚುತ್ತಾ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿದ್ದ ಗೌತಮನಿಗೂ ಒಂದು ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕ್ಷೀರಾನ್ನ ನೀಡಿದಾಗ ಅದನ್ನು ಗೌತಮರು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಗೌತಮರು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ಮೊದಲ ಭಿಕ್ಷಾಹಾರವಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ಆಹಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸುವಾಗ ಸತ್ಯದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆಂದು ದೇಹ ದಂಡಿಸಿದರೆ ಅದರಿಂದ ಯಾವುದೇ ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲ. ಕಾಯಕ್ಲೇಶ, ನಿರಾಹಾರ ನಿಯಮಗಳು ಸಾಧನೆಗೆ ಸಹಾಯಕವಾಗಲಾರವು ಹಾಗಾಗಿ ಜೀವಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಅಗತ್ಯವೂ ಅಷ್ಟು ಆಹಾರವನ್ನು ಮಾತ್ರವೇ ಸ್ವೀಕರಿಸ ಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಅವರ ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದಿತು.
ಈ ಘಟನೆ ನಡೆದ ಮುಂದಿನ ಏಳು ವಾರಗಳ ಕಾಲ ಗೌತಮರು ಪ್ರತಿನಿತ್ಯವೂ ಹತ್ತಿರದ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಶುಚಿರ್ಭೂತರಾಗಿ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಬೋಧಿ ವೃಕ್ಷದ (ಅರಳೀ ಮರ) ಕೆಳಗೆ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರಾ ಹತ್ತಿರದ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಭಿಕ್ಷಾಹಾರ ಮಾಡುತ್ತಾ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗೆ ಏಳನೇ ವಾರ ವೈಶಾಖ ಶುದ್ಧ ಪೌರ್ಣಮಿಯಂದು (ಅವರ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬದಂದೇ) ಅದುವರೆವಿಗೂ ತಾನು ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದ ಸತ್ಯದ ಅರಿವು ಅವರಿಗೆ ಮೂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಸೂರ್ಯೋದಯವಾಗುವುದರೊಳಗೆ ಗೌತಮನಿಗೆ ಈಗಿನ ಬಿಹಾರಕ್ಕೆ ಸೇರಿರುವ ಬೋಧಗಯಾ ಎಂಬ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಬೋಧಿವೃಕ್ಷದ ಕೆಳಗೆ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾದ ನಂತರ ಗೌತಮ ಬುದ್ಧ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ಪಡೆದನು. ಬುದ್ಧ ಎಂದರೆ ಜ್ಞಾನ ಪಡೆದವನು ಎಂದು ಅರ್ಥ. ಬುದ್ಧನನ್ನು ತಥಾಗಥಾ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆಂದರೆ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರಿತವನು ಎಂಬ ಅರ್ಥ ಬರುತ್ತದೆ.
80ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕದ ಪ್ರಕಾಶ್ ಪಡುಕೋಣೆ ಆಲ್ ಇಂಗ್ಲೇಂಡ್ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಮುಡಿಗೇರಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಚಕಿತರಾಗಿ ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಮಂದಿಗೇನು ಕಡಿಮೇ ಏನಿಲ್ಲ ಅದಾದ ನಂತರ ಕಾಮನ್ವೆಲ್ತ್ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದಲ್ಲಿ ಪದಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದು ಸ್ವಲ್ಪ ಭರವಸೆ ಮೂಡಿಸಿದ್ದ ಸೈಯ್ಯದ್ ಮೋದಿ ದುರಾದೃಷ್ಟವಷಾತ್ ಕೊಲೆಯಾಗಲ್ಪಟ್ಟ ನಂತರ ವಿಮಲ್ ಕುಮಾರ್ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದ್ದರಾದರೂ 2000ರ ವರೆಗೂ ಭಾರತದ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಬೂದಿ ಮುಚ್ಚಿದ ಕೆಂಡದಂತಿತ್ತು.
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಬರಲು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಲ್ಲೇಶ್ವರದ ಕೆನರಾಯೂನಿಯನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶ್ ಪಡುಕೋಣೆ ಆರಂಭಿಸಿದ ಅಕಾಡೆಮಿಯ ಪಾತ್ರ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅನನ್ಯ ಮತ್ತು ಅಭಿನಂದನಾರ್ಹ. ದೇಶದ ಉದಯೋನ್ಮುಖ ಆಟಗಾರರನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತರಭೇತಿ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಭಾರತದ ಭವಿಷ್ಯದ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ ತಾರೆಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವ ಕಾಯಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದವರೇ ಪುಲ್ಲೇಲ ಗೋಪಿಚಂದ್. ಮೂಲತಃ ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶದರಾದರೂ ಪ್ರಕಾಶ್ ಪಡುಕೋಣೆಯವರ ಗರುಡಿಯಲ್ಲಿ ಪಳಗಿ, 2001 ರಲ್ಲಿ ಆಲ್ ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್ ಓಪನ್ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ ಚಾಂಪಿಯನ್ಶಿಪ್ ಗೆಲ್ಲುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರಕಾಶ್ ಪಡುಕೋಣೆ ನಂತರ ಈ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ ಎರಡನೇ ಭಾರತೀಯ ಎಂಬ ಖ್ಯಾತಿಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ನಂತರ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವಯಕ್ತಿಕ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಹೈದರಾಬಾದಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಗೋಪಿಚಂದ್ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ ಅಕಾಡೆಮಿಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅಪರ್ಣಾ ಪೋಪಟ್, ಜ್ವಾಲ ಗುಟ್ಟ, ಸೈನಾ ನೆಹ್ವಾಲ್, ಪಿ.ವಿ.ಸಿಂಧು, ಅಶ್ವಿನಿ ಪೊನ್ನಪ್ಪ, ಪಾರುಪಲ್ಲಿ ಕಷ್ಯಪ್, ಶ್ರೀಕಾಂತ್ ಕಿಡಂಬಿ, ಬಿ. ಸಾಯಿ ಪ್ರಣೀತ್, ಲಕ್ಷ್ಯ ಸೇನ್ ಮುಂತಾದ ಉದಯೋನ್ಮುಖ ತಾರೆಯರು ಭಾರತದ ಕೀರ್ತಿಪತಾಕೆಯನ್ನು ವಿಶ್ವಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಹಾರಿಸುವಂತಾಗಲೂ ಕಾರಣೀಭೂತರಾದರು ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು.
1900 ರ ದಶಕದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಯಶಸ್ವಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ ಆಟಗಾರರಾಗಿದ್ದ ಸರ್ ಜಾರ್ಜ್ ಅಲನ್ ಥಾಮಸ್ ಅವರು ಟೆನ್ನಿಸ್‌ನ ಡೇವಿಸ್ ಕಪ್ ಮತ್ತು 1930ರಿಂದ ಆರಂಭವಾದ ಫುಟ್‌ಬಾಲ್‌ನ ವಿಶ್ವಕಪ್‌ನಿಂದ ಪ್ರೇರಿತರಾಗಿ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ನಿನಲ್ಲಿಯೂ ಅದೇ ರೀತಿಯ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಯನ್ನು ನಡೆಸುವ ಇಚ್ಚೆಯಿಂದ ಮೊದಲ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಯನ್ನು ಮೂಲತಃ 1941-1942 ಕ್ಕೆ ಯೋಜಿಸಲಾಗಿತ್ತಾದರೂ 2ನೇ ವಿಶ್ವ ಸಮರದಿಂದಾಗಿ ವಿಳಂಬವಾಗಿ 1948-1949 ರಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಥಾಮಸ್ ಕಪ್ ಸ್ಪರ್ಧೆ ನಡೆದು ಅದರಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ತಂಡಗಳು ಭಾಗವಹಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸರ್ ಜಾರ್ಜ್ ಅವರ ಕನಸು ನನಸಾಯಿತು. ಈ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಯನ್ನು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಇಂಟರ್ನ್ಯಾಷನಲ್ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ ಚಾಂಪಿಯನ್ಶಿಪ್ ಚಾಲೆಂಜ್ ಕಪ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. 8 ಇಂಚು ಎತ್ತರ ಮತ್ತು 16 ಇಂಚು ಅಗಲ ಹೊಂದಿರುವ ಒಂದು ಪೀಠ, ಅದರ ಮೇಲೆ ಕಪ್ ಮತ್ತದರ ಮೇಲೆ ಮುಚ್ಚಳ ಈ ರೀತಿ ಮೂರು ಭಾಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಈ ಪಂದ್ಯವಳಿಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಕಪ್ ನ್ನು ಲಂಡನ್‌ನ ಅಟ್ಕಿನ್ ಬ್ರದರ್ಸ್ US$40,000 ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ
1948-1949 ರಿಂದ ಇದುವರೆವಿಗೂ ನಡೆದಿರುವ 30 ಥಾಮಸ್ ಕಪ್ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಗಳಲ್ಲಿ, ಕೇವಲ 6 ದೇಶಗಳು ಮಾತ್ರ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಗೆದ್ದಿದ್ದು 14 ಬಾರಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾ ದೇಶವೇ ಗೆಲ್ಲುವ ಮೂಲಕ ಧಾಮಸ್ ಕಪ್ಪಿನ ಅತ್ಯಂತ ಯಶಸ್ವಿ ತಂಡವಾಗಿದ್ದರೆ, 1982ರಿಂದ ಸ್ಪರ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಿರುವ ಚೀನಾ, 10 ಬಾರಿ ಮತ್ತು ಮಲೇಷ್ಯಾ 5 ಬಾರಿ ಈ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿವೆ. 2014 ರಲ್ಲಿ ಜಪಾನ್ ದೇಶ ಒಮ್ಮೆ ಥಾಮಸ್ ಕಪ್ ಗೆದ್ದರೆ, 2016 ರಲ್ಲಿ ಡೆನ್ಮಾರ್ಕ್ ಥಾಮಸ್ ಕಪ್ ಅನ್ನು ಗೆದ್ದ ಮೊದಲ ಯುರೋಪಿಯನ್ ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಈಗ 2022 ರ ಆವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಭಲ ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾವನ್ನು 3-0 ಅಂತರದಿಂದ ಸೋಲಿಸುವ ಮೂಲಕ ಭಾರತವು ಚೊಚ್ಚಲಬಾರಿಗೆ ಧಾಮಸ್ ಕಪ್ ಗೆಲ್ಲುವ ಮೂಲಕ ಧಾಮಸ್ ಕಪ್ ಗೆದ್ದ 6ನೇ ರಾಷ್ಟವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದೆ.
ಅಂತಹ ಅಭೂತ ಪೂರ್ವವಾದ ವರವನ್ನು ಪಡೆದ ಹಿರಣ್ಯಕಶಿಪು ತಾನು ಚಿರಂಜೀವಿ ತನಗೆ ಸಾವೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಅಧಿಪತ್ಯವನ್ನು ಸಾರಲು ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ. ಇಡೀ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ದೇವರು ಎಂಬುವರೇ ಇಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ನಾನೇ ದೇವರು. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲರೂ ತನ್ನನ್ನೇ ದೇವರು ಎಂದು ಪೂಜಿಸಬೇಕು ಹಾಗೆ ಪೂಜಿಸದವರಿಗೆ ಕಠಿಣ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಗುರಿಪಡಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಅವನ ಮಗ ವಿಷ್ಣುವಿನ ಪರಮ ಭಕ್ತ ಪ್ರಹ್ಲಾದನೊಂದಿಗಿನ ವಾಗ್ವಾದದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಹರಿ ಎಲ್ಲಿರುವನು? ಎಂದು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಕಂಬವೊಂದಕ್ಕೆ ಕೋಪೋದ್ರಿತನಾಗಿ ತನ್ನ ಗಧೆಯಿಂದ ಹೊಡೆದಾಗ ಆ ಸೀಳಿದ ಕಂಬದಿಂದ ಅರ್ಧ ನರ, ಮತ್ತರ್ಧ ಸಿಂಹದ ರೂಪದ ನರಸಿಂಹ ಉಗ್ರ ಸ್ವರೂಪನಾಗಿ ಹೊರಬಂದು ಹಿರಣ್ಯಷಿಪುವಿನೊಂದಿಗೆ ಹೋರಾಡಿ, ಅವನನ್ನು ಎಳೆದು ಕೊಂಡು ಅತ್ತ ಹಗಲೂ ಅಲ್ಲದ ಇರುಳೂ ಅಲ್ಲದ ಗೋಧೂಳೀ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಹೊರಗೂ ಅಲ್ಲದ, ಒಳಗೂ ಅಲ್ಲದ ಹೊಸಿಲಿನ ಮೇಲೆ ನಿಂತು, ಆಕಾಶವೂ ಅಲ್ಲದ, ಭೂಮಿಯೂ ಅಲ್ಲದೆ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಹಿರಣ್ಯಕಷುಪಿವಿನನ್ನು ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡು ಯಾವುದೇ ಆಯುಧವಿಲ್ಲದೇ ತನ್ನ ಉಗುರುಗಳಿಂದಲೇ ಆತನ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಬಗೆದು ಹಿರಣ್ಯಕಷುಪುವಿವನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿರುವ ಕಥೆ ತಿಳಿದೇ ಇದೆ.
ಹಾಗೆ ಕೋಪೋದ್ರಿಕ್ತನಾಗಿಯೇ ಹಿರಣ್ಯಕಷಪುವಿನ ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿಯೇ ಆಸೀನನಾಗಿದ್ದ ಉಗ್ರ ನರಸಿಂಹನ ಕೋಪವನ್ನು ಶಮನಗೊಳಿಸಲು ಅವನ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಆತನ ಧರ್ಮ ಪತ್ನಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯನ್ನು ಕೂರಿಸಿ ಉಗ್ರ ನರಸಿಂಹನ ಕೋಪವನ್ನು ತಣಿಸಲು ದೇವಾನುದೇವತೆಗಳೆಲ್ಲಾಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರಾದರೂ, ನಾರಸಿಂಹನ ಅವತಾರದ ಉಗ್ರತ್ವ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ಆತಂಕಗೊಂಡ ದೇವತೆಗಳು ನೃಸಿಂಹನ ಉಗ್ರತ್ವವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿ ವಿಷ್ಣುವಿನ ಶಾಂತತೆಯನ್ನು ಮರಳಿಸಲು ಸಮುದ್ರಮಂಥನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಾಲಾಹಲವನ್ನು ಕುಡಿದು ಲೋಕವನ್ನೇ ರಕ್ಷಿಸಿದ್ದ ಶಿವನನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ಶಿವ ಲಯಕಾರಕ ಆದಿ ಇದ್ದ ಮೇಲೆ ಅಂತ್ಯವೂ ಇರಲೇ ಬೇಕೆಂಬ ನಿಯಮದಂತೆ ನರಸಿಂಹನ ಉಗ್ರತೆಯನ್ನು ಅಂತ್ಯಗೊಳಿಸಲು ಶರಭೇಶ್ವರನಾಗಿ ಅವತರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ನರಸಿಂಹ ಅವತಾರದಲ್ಲಿ ವಿಷ್ಣು ಅರ್ಧ ನರ ಮತ್ತು ಮತ್ತರ್ಧ ಪ್ರಾಣಿಯ ರೂಪವಾದ ಸಿಂಹಾವತಾರಿಯಾಗಿ ಭೀಕರವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರೆ, ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಭೀಕರವಾಗಿ ಮನುಷ್ಯ, ಪ್ರಾಣಿ, ಗರುಡ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸಮ್ಮಿಳಿತವಾದ ಶರಭೇಶ್ವರ ಅವತಾರದಲ್ಲಿ ಶಿವ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷನಾಗುವ ಮೂಲಕ ನರಸಿಂಹನ ಆರ್ಭಟವನ್ನು ತಗ್ಗಿಸುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುವ ಕಥೆ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರುತ್ತದೆ.
ಪರಶಿವನ ಶರಭೇಶ್ವರ ಅವತಾರದಲ್ಲಿ ಸಿಂಹ, ಮನುಷ್ಯ ಮತ್ತು ಗರುಡಗಳ ಸಂಯುಕ್ತ ರೂಪದಲಿ ಎರಡು ರೆಕ್ಕೆ ನಾಲ್ಕು ಕೈ ಹಾಗೂ ಎಂಟು ಕಾಲುಗಳುಳ್ಳ ಉಗ್ರರೂಪ ತಾಳುತ್ತಾನೆ. ಹಿರಣ್ಯಕಶಿಪುವನ್ನು ವಧಿಸಿದ ನಂತರ ಆ ರಾಕ್ಷಸನ ರಕ್ತವು ನರಸಿಂಹನ ಮೈಮೇಲೆಲ್ಲ ಹರಡಿತ್ತಲ್ಲದೇ, ಆ ರಕ್ತದ ಹನಿಗಳು ಭೂಮಿಗೆ ಬಿದ್ದರೆ ಅವಿನಾಶಿ ರಾಕ್ಷಸರು ಜನ್ಮ ತಳೆಯಬಹುದಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇದ್ದ ಕಾರಣ, ಶರಭ ರೂಪ ಮಹಾಶಿವ, ನರಸಿಂಹನನ್ನು ಗುರುತ್ವ ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ಮೇಲೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ಅವನ ಮೈಮೇಲಿರುವ ಎಲ್ಲ ರಕ್ತದ ಹನಿಗಳು ಆವಿಯಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿ, ನರಸಿಂಹನ ಕೋಪವನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಣಿಸಿ ಆತನನ್ನು ಪ್ರಸನ್ನಚಿತ್ತನಾಗಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದರಿಂದ ಸಂತೃಷ್ಟರಾದ ಸಕಲ ದೇವಾನುದೇವತೆಗಳು ಮತ್ತು ವಿಷ್ಣು ಆದಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಆ ಪರಶಿವನಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರದ್ಥಾಭಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಗೌರವಾದರಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ.
ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಸಾವಿರಾರು ನರಸಿಂಹ ದೇವರ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಾದರೂ ಶರಭೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಅತ್ಯಂತ ವಿರಳವಾಗಿದೆ. ಅಂತಹದ್ದರಲ್ಲಿ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ತಂಜಾವೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ತಿರುವಿಡೈಮರಡೂರು ತಾಲೂಕಿನ ತಿರುಭುವನಂ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿರುವ ಮೈಲಾಡುತುರೈ-ಕುಂಭಕೋಣಂ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಕಂಪಾಹರೇಶ್ವರ ದೇವಾಲಯ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಶರಭೇಶ್ವರನ ದೇವಸ್ಥಾನ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ.
ಹಾಗೆ ತನ್ನ ಕಂಪನ ರೋಗವನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಿದ ನೆನಪಿನಾರ್ಥ ರಾಜನು ಅಲ್ಲೊಂದು ಭವ್ಯವಾದ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿ ಅದಕ್ಕೆ ಕಂಪಾಹರೇಶ್ವರ ದೇವಾಲಯ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಯಾರು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಭಯದಿಂದ ಇಲ್ಲವೇ ತೊಳಲಾಟಗಳಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಾರೋ ಅಂತಹವರು ಈ ಶಿವನ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪೂಜಿಸಿದರೆ ಅವರ ಎಲ್ಲ ಭಯ ನಿವಾರಣೆಯಾಗುತ್ತದೆಂದು ಇಲ್ಲಿನ ಸಕಲ ಭಕ್ತರ ನಂಬಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಇದೇ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಕಂಪಾಹರೇಶ್ವರನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಶರಭೇಶ್ವರನ ಸನ್ನಿಧಿಯೂ ಇದ್ದು ಸುಮಾರು ಏಳು ಅಡಿಗಳಷ್ಟು ಎತ್ತರದ ವಿಗ್ರಹ ಹೊಂದಿರುವ ಈ ಶರಭೇಶ್ವರನನ್ನು ಪೂಜಿಸಿದರೆ ಶಿವ, ವಿಷ್ಣು, ಪ್ರತ್ಯಂಗಿರಾ ದೇವಿ ಹಾಗೂ ದುರ್ಗೆ ಈ ನಾಲ್ಕು ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಪೂಜಿಸುವಷ್ಟರ ಫಲ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣ ದೇಶ ವಿದೇಶಗಳಿಂದ ಸಾವಿರಾರು ಭಕ್ತಾದಿಗಳು ಈ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಬಂದು ಕಂಪಾಹರೇಶ್ವರನ ಜೊಗೆಗೆ ಶರಭೇಶ್ವರನ ದರ್ಶನವನ್ನು ಪಡೆದು ಕೃಪಾರ್ಥರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಇವತ್ತಿನ ಬಹುತೇಕ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರುಗಳು ನಮ್ಮವರು ಈ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಇಷ್ಟು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಅಷ್ಟು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಪುಂಖಾನು ಪುಂಖವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಜನರನ್ನು ಮರಳು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಕುಟುಂಬದ, ಅದರಲ್ಲೂ ಒಂದೇ ತಾಯಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಮೂವರು ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮಂದಿರಾದ ಚಾಪೇಕರ್ ಸಹೋದರರನ್ನು ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಮತ್ತು ಮಿತ್ರದ್ರೋಹ ಎಸಗಿದ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದ ಭಾರತೀಯನನ್ನು ಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಗಲ್ಲು ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸಿದಾಗ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಭಾರತಮಾತೆಗೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿದ್ದನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಆ ಸಹೋದರಿಗೆ ಎರಡು ಹನಿ ಅಶ್ರುತರ್ಪಣವನ್ನೂ ಸಲ್ಲಿಸದಲಾಗದಷ್ಟು ಸಮಯವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಕಾರ್ಯ ನಿರತರಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಆ ದೇಶಭಕ್ತರಿಗೆ ಮಾಡುವ ಅವಮಾನ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು.
1897 ರ ಜೂನ್ 22ರಂದು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಮ್ರಾಜ್ಯದ ಮಹಾರಾಣಿ ವಿಕ್ಟೋರಿಯ ಪಟ್ಟಕ್ಕೇರಿದ ವಜ್ರ ಮಹೋತ್ಸವದ ದಿನದ ಅಂಗವಾಗಿ ಪೂನಾದಲ್ಲೊಂದು ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ಹಮ್ಮಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿಷಯ ಚಾಪೇಕರ್ ಸಹೋದರರ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದು ಇದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ ದುಷ್ಟ ರ್ಯಾಂಡ್ನನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಲು ಚಾಪೇಕರರು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಂದಿನ ಸಮಾರಂಭ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಗೂ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ನಡೆದು ಸಮಾರಂಭ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಸಾರೋಟನ್ನು ಹತ್ತಲು ಸಿದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪತ್ನಿಯೊಂದಿಗೆ ಭಾಗಿಯಾಗಿದ್ದ ಆಯಸ್ಟ್ ಎಂಬ ತರುಣ ಅಧಿಕಾರಿ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹೊರಡಲು ಕುದುರೆ ಗಾಡಿಯನ್ನೇರಿ ಕುಳಿತರೆ ಅವನ ಜೊತೆ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಸಹಾ ಅವರವರ ಗಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ತಮ್ಮ ಮನೆಯ ಕಡೆ ಹೊರಡುತ್ತಾರೆ. ದುರಾದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಆಯಸ್ಟ್ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಕುದುರೆ ಗಾಡಿಯು ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ ರ್ಯಾಂಡ್ನ ಕುದುರೇ ಗಾಡಿಯಂತೆಯೇ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ಆ ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದವನು ರ್ಯಾಂಡ್ ಎಂದೇ ಭಾವಿಸಿ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಲಕೃಷ್ಣ ಚಾಪೇಕರ್ ಆ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಅಡ್ಡಗಟ್ಟಿ ಆ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಏರಿ ಆಯಸ್ಟ್ ತಲೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಗುಂಡುಹಾರಿಸಿದ ನಂತರ ಆತ ರ್ಯಾಂಡ್ ಅಲ್ಲಾ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದು ಕೂಡಲೇ ಗೋಂದ್ಯಾ ಅಲಾರೇ ಎಂಬ ಸಂಕೇತ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಅದನ್ನು ಅರಿತ ಅಣ್ಣನಾದ ದಾಮೋದರ ಕೂಡಲೇ ಮುನ್ನುಗಿ ರ್ಯಾಂಡ್ನ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಹಿಂಬದಿಯಿಂದ ಏರಿ ಆತನ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಗುಂಡು ಹಾರಿಸಿ ಗಾಡಿಯಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಧುಮುಕಿ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಮಾಯಾವಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಹೊರಗಿನ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೋರಾಟ ಮಾಡುವುದು ಸುಲಭ ಆದರೆ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಮಿತ್ರರಾಗಿದ್ದು ಕೊಂಡು ಸಮಯ ಸಾಧಕರಾಗಿ ಅದೊಂದು ದಿನ ನಮಗೇ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ ನಮ್ಮ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಚೂರಿ ಇರಿಯುವ ಹಿತಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟಕರವೇ ಸರಿ. ಚಾಪೇಕರ್ ಸಹೋದರ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ಇದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ಅವರ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ತಂಡದ ಸದಸ್ಯನಾಗಿಯೇ ಇದ್ದ ಗಣೇಶ ಶಂಕರ ದ್ರಾವಿಡ ಎನ್ನುವವ ಬ್ರಿಟೀಷರ ಆಮಿಷಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಆಯಸ್ಟ್ ಮತ್ತು ರ್ಯಾಂಡ್ ಹತ್ಯೆಗೈದಿದ್ದ ಚಾಪೇಕರ್ ಸಹೋದರನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಬಾಲಕೃಷ್ಣ ಮತ್ತು ದಾಮೋದರರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿಚಾರಣೆ ಇಲ್ಲದೇ ಗಲ್ಲು ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಗುರಿಮಾಡಿದರು.
ತಮ್ಮ ಜೊತೆಗೇ ಇದ್ದು ತಮ್ಮ ಸಹೋದರರನ್ನೇ ಬ್ರಿಟೀಷರಿಗೆ ಹಿಡಿದುಕೊಟ್ಟು ಮಿತ್ರದ್ರೋಹವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದ ಆ ಮಿತ್ರದ್ರೋಹಿ ದ್ರಾವಿಡನನ್ನು ಚಾಪೇಕರ್ ಸಹೋದರರಲ್ಲಿ ಕಿರಿಯವನಾದ ವಾಸುದೇವ ಮತ್ತು ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಮಹದೇವ ರಾನಡೆ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಹತ್ಯೆಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಆ ದೇಶದ್ರೋಹಿಗೆ ತಕ್ಕ ಶಾಸ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ಹತ್ಯೆಯ ಕಾರಣೀಭೂತರನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಹರಸಾಹಸ ಪಟ್ಟ ಪೋಲಿಸರು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಬಂಧಿಸಿ ಅವರಿಗೂ ಯಥಾ ಪ್ರಕಾರ ಮರಣದಂಡಣೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಭಾರತೀಯರನ್ನು ಚಿತ್ರಹಿಂಸೆ ಮಾಡಿ ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದ ಹಿಂದೂ ವಿರೋಧಿ ರ್ಯಾಂಡ್ ನ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಮೇ 8 1898 ರಂದು ಶ್ರೀ ದಾಮೋದರ ಹರಿ ಚಾಪೇಕರ್, ಮೇ 10 1899ರಂದು ಶ್ರೀ ಬಾಲಕೃಷ್ಣ ಹರಿ ಚಾಪೇಕರ್ ಮತ್ತು ಕಿರಿಯವರಾದ ವಾಸುದೇವ್ ಹರಿ ಚಾಪೇಕರ್ ಅವರನ್ನು ಮೇ 12 1899ರಂದು ಗಲ್ಲಿಗೆ ಏರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಭಾರತ ದೇಶದ ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯರ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯನ್ನು ತಡೆಯುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಆ ಮೂವರು ಸಹೋದರರ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಬಲಿದಾನ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ವ್ಯರ್ಥವಾಗದೇ ಈ ಮೂವರ ಹೃತಾತ್ಮರ ಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದಾಗಿ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಿಡಿದೆದ್ದು ಬ್ರಿಟೀಶರ ವಿರುದ್ದ ಹೋರಾಡಲು ಹಲವಾರು ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿಗಳು ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಧುಮುಕಿದರು. ಹಾಗೆ ಈ ಮೂವರು ಸಹೋದರರಿಂದಲೇ ಪ್ರೇರಿತರಾದವರಲ್ಲಿ ವೀರ ಸಾವರ್ಕರ್‌ ಕೂಡಾ ಒಬ್ಬರು ಎನ್ನುವುದೂ ಮಹತ್ವವಾಗಿದೆ. ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಕ್ಕಾಗಿ ಈ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಾಣ ತೆತ್ತ ಇಂತಹ ನಿಜವಾದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಇಂದಿನ ಯುವಜನರಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸುವ ಮಹತ್ತರ ಜವಾಬ್ಧಾರಿ ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮದೇ ಆಗಿದೆ ಅಲ್ವೇ?
ಏನಂತೀರೀ? Enantheeri? 