ಅರೇ! ಇದೇನಿದು ಈ ರೀತಿಯ ಶೀರ್ಷಿಕೆ? ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಅದೇನು ಅಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಸಾಧಕರೇ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ, ನಾನು ಯಾವುದೇ ಮುಚ್ಚುಮರೆ ಇಲ್ಲದೇ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಇಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಸರಾಸರಿಯವರು ಮತ್ತು ನಾನು ಸರಾಸರಿ ಮಕ್ಕಳ ತಂದೆ. ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಶಾಲೆಯ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಸರಾಸರಿ. ಕ್ರೀಡೆ ಮತ್ತು ಪಠ್ಯೇತರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಓಹೋ!! ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲದ ಸರಾಸರಿಯವರು. ಹಾಗಾದರೆ ಆವರ ವಿಶೇಷತೆಗಳೇನು? ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಸಮಾಜದ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ಅವರು ಅಂತಹದ್ದೇನನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತೇನೆ.
ಯಾರಾದರೂ ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಬಿಡಿ ಅವರು ತುಂಬಾ ಬುದ್ದಿವಂತರು ಬಿಡಿ. ಎಷ್ಟೇ ಆದರೂ ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲವೇ? ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ, ನಾನು ದಯವಿಟ್ಟು ಕ್ಷಮಿಸಿ, ನೀವು ತಪ್ಪು ತಿಳಿದಿದ್ದೀರಿ. ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಅಷ್ಟೇನೂ ಬುದ್ಧಿವಂತರಲ್ಲ. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ಸರಾಸರಿಯವರು ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ನಾಚಿಕೆಯನ್ನೇನು ಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೇ ಯಾರನ್ನೋ ಮೆಚ್ಚಿಸುವುದಕ್ಕೋ ಇಲ್ಲವೇ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗಾಗಿ ಎಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಅನಗತ್ಯವಾದ ನಿರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸಿ ನಂತರ ನಿಜಾಂಶ ತಿಳಿದು ಒಡೆದ ಬೆಲೂನ್ ನಂತೆ ಆಗುವುದು ನನಗೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ.
ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಇತರರಂತೆ ಸದಾಕಾಲವೂ 100ಕ್ಕೆ 90ರ ಮೇಲೆ ಅಂಕ ಗಳಿಸದೇ 80-85 ಅಥವಾ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಗಳಿಸಬಹುದು ಆದರೆ ಅವರು ಗಳಿಸಿದ ಅಂಕಗಳ ಹಿಂದೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಆವರ ಪರಿಶ್ರಮವಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಉರು ಹೊಡೆದು ಗಳಿಸಿದ ಅಂಕವಾಗಿರದೇ, ವಿಷಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡು ಗಳಿಸಿದ ಅಂಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆವರ ನಡತೆ, ಸ್ನೇಹಪರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ದಯೆಯ ನಡವಳಿಕೆ, ಸೌಮ್ಯ ನಡವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಜನರು ಗಮನಿಸಲು ವಿಫಲರಾಗುತ್ತಾರೆ ಏಕೆಂದರೆ ಆವರಿಗೆ ಅಂಕಗಳಷ್ಟೇ ಮಾನದಂಡವಾಗಿ ಇಳಿದೆಲ್ಲಾ ಅಂಶಗಳು ನಗಣ್ಯವಾಗಿ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯ ಸರಾಸರಿಯ ಮಕ್ಕಳು ಎಂದೇ ಎಲ್ಲರೂ ಹಣೆಪಟ್ಟಿ ಕಟ್ಟಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
ಇನ್ನು ಈ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಕಂದಮ್ಮಗಳ ಬುದ್ಧಿ ಮತ್ತೆಗಿಂತಲೂ ಅವರ ಪೋಷಕರು ಕೊಡಬಹುದಾದ ದೇಣಿಗೆಗಳಿಂದ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅವರು ಗಳಿಸುವ ಅಂಕಗಳಿಂದ, ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅವರು ಆಟ ಆಡಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅವರು ಗಳಿಸಿದ ವಿಜಯ/ಪದಕಗಳಿಂದ, ಇನ್ನು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರು ಅಥವಾ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸಂಸ್ಥೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಗಳಿಸುವ ದೊಡ್ಡ ಮೊತ್ತದ ಸಂಬಳಗಳಿಂದ, ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಗಂಡು ಹುಡುಕುವಾಗ ಹುಡುಗನ ವಿದ್ಯಾರ್ಹತೆ ಮತ್ತು ನಡತೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಆತನ ಮನೆಯ ಆಸ್ತಿ ಮತ್ತು ಅಂತಸ್ತುಗಳಿಂದ, ಅದೇ ರೀತಿ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೆಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವಾಗ ಆಕೆಯ ಸ್ವಭಾವ, ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ ಗುಣಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಅವರ ಪೋಷಕರು ಹೊಂದಿರಬಹುದಾದ ಆಸ್ತಿ ಮತ್ತು ಅವರು ಕೊಡಬಹುದಾದ ವರದಕ್ಷಿಣೆಯಿಂದ ಅಳೆಯುವ ಕೆಟ್ಟ ಸಂಪ್ರದಾಯ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಸರಾಸರಿಯವರನ್ನು ಗಣನೆಗೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ.
ಈ ಎಲ್ಲದರ ನಡುವೆ, ನನ್ನ ಸರಾಸರಿ ಮಕ್ಕಳು ಮೂಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿರುವವರನ್ನು ಪೂರ್ಣ ಹೃದಯದಿಂದ ಹುರಿದುಂಬಿಸುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸದೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಕ್ರೀಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾಧನೆ ಮಾಡದೇ ಹೋದರೂ ಅವರಿಗೆ ಆ ಕ್ರೀಡೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಸಂಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಇತರರಿಗೆ ಪರಿಜ್ಞಾನವೇ ಇರುವದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಇತರರಂತೆ ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಸಂಗೀತದ ಸುಧೆಯನ್ನು ಹರಿಸದೇ ಇರಬಹುದು ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಸಂಗೀತದ ಮೇಲಿರುವ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸ್ವರ ಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಯಾರೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲಾ ಏಕೆಂದರೆ ಆ ರೀತಿಯ ಪರೀಕ್ಷಿಸುವವರಿಗೇ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಬಹುತೇಕರು ಸ್ವಂತಿಕೆ ಇಲ್ಲದೇ ಮತ್ತೊಬ್ಬರನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾ ಆಯಾಯಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಲೆ ಬರುವುದಷ್ಟೇ ಸಾಧನೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿರುತ್ತಾರೆ.
ಇವೆಲ್ಲದರ ಅರಿವಿದ್ದೂ ನಾನೂ ಸಹಾ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಂತೆ ಅಥವಾ ನನ್ನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸದೇ ಇದ್ದಾಗ ತಾಳ್ಮೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಅವರ ಮೇಲೆ ರೇಗಿರುವ ಅಥವಾ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೈ ಎತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭಗಳೂ ಉಂಟು. ಏಕೆಂದರೆ ನಮಗೆ ಆವರ ಇಚ್ಚೆಗಳೇನು? ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ಮುಂದೆ ಏನಾಗ ಬಯಸಲು ಇಚ್ಚಿಸುತ್ತಾರೆ? ಎಂದು ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಕೇಳುವ ಬದಲು, ನಾವು ಸಾಧಿಸಲು ಆಗದೇ ಹೋದದ್ದನ್ನೋ ಇಲ್ಲವೇ ನಮ್ಮ ಬಂಧು-ಮಿತ್ರರ ಮಕ್ಕಳೋ ಇಲ್ಲವೇ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಸಾಧಿಸಿದ್ದನ್ನು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಸಾಧಿಸಲಿ ಎಂಬುವ ಹಪಾಹಪಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅನಗತ್ಯವಾಗಿ ಹೇರಿಕೆಯನ್ನು ಹಾಕುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕರು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಇಚ್ಚೆಗಳನ್ನೂ ಗೌರವಿಸಬೇಕು. ಈಗ ಅವರೇನೂ ಸಣ್ಣವರೇನಲ್ಲಾ. ಆವರೂ ವಯಸ್ಕರಾಗಿದ್ದು ಅವರಿಗೂ ಮುಂದೆ ತಾನು ಏನಾಗಬೇಕು ಎಂಬುದರ ಅರಿವಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಜಾಣ ಮೌನವನ್ನು ತಾಳುತ್ತೇವೆ.
ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಪದವಿ ಎಂದ ತಕ್ಷಣ ಐ.ಐ.ಟಿ, ಐ.ಎ.ಎಮ್. ಡಾಕ್ಟರ್ ಇಂಜೀನಿಯರ್ ಇಲ್ಲವೇ ಕಡೇ ಪಕ್ಷ ಚಾರ್ಟಡ್ ಅಕೌಂಟೆಟ್/ವಕೀಲರಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕೆಂದು ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹಾರುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಭಾಪಲಾಯನ ಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ವಿದೇಶೀ ಕಂಪನಿಗಳಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾ ಅವರು ಕಳುಹಿಸುವ ವಿದೇಶೀ ವಿನಿಮಯದ ಹಣ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಎಲ್ಲರ ಬಳಿ ಹೇಳಿ ಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಗೌರವ ಮತ್ತು ಘನತೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿರುತ್ತೇವೆ. ನಮಗೆ ಮಕ್ಕಳ ಅವಶ್ಯತೆ ಇದ್ದಾಗ ಅವರು ಬಾರದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಅದೇ ಕೊರತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಖಿನ್ನರಾಗಿ ಹೋದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಜನರನ್ನು ನಾವೇ ನೋಡಿದ್ದೇವೆ.
ಅಪಿ ಸ್ವರ್ಣಮಯೀ ಲಂಕಾ ನಮೇ ಲಕ್ಷ್ಮಣ ರೋಚತೇ |
ಜನನೀ ಜನ್ಮಭೂಮಿಶ್ಚ ಸ್ವರ್ಗಾದಪಿ ಗರೀಯಸೀ ||
ಲಂಕೆ ಚಿನ್ನದ ನಗರಿಯೇ ಆಗಿದ್ದರೂ ನಮಗೆ ನಮ್ಮ ಜನ್ಮಭೂಮಿಯೇ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸಮಾನ. ಹಂಗಿನ ಅರಮನೆಗಿಂತ ವಿಂಗಡದ ಗುಡಿ ಲೇಸು ಎಂದು ಲಕ್ಷಣನಿಗೆ ಪ್ರಭು ಶ್ರೀರಾಮ ಚಂದ್ರನು ತಿಳುವಳಿಕೆ ಹೇಳಿದಂತೆ ಇಂದು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಹಿರಿಮೆ ಗರಿಮೆ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಹೇಳುವ ಮನೋಭಾವನೆಯನ್ನು ಬಹುತೇಕರು ಬೆಳಸಿಕೊಳ್ಳದೇ, ತಮ್ಮ ವಯಕ್ತಿಕ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನೇ ಬಲಿ ಕೊಡುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದುಃಖಕರವಾದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ.
ಲೊಕದ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಷ್ಟು ವಿದ್ಯೆ ಮತ್ತು ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕಾಗಿ ತಕ್ಕಷ್ಟು ದುಡಿಮೆಯಿದ್ದು ತಂದೆ ತಾಯಿ ಮತ್ತು ಸಂಸಾರದೊಂದಿಗೆ ತಮ್ಮ ಇಷ್ಟಾನುಸಾರವಾದ ಹವ್ಯಾಸಗಳೊಂದಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಎರಡು ಹೊತ್ತು ಊಟ ಮತ್ತು ಕಣ್ತುಂಬ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಾಯಾಗಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರ ಜೀವನ ಶೈಲಿ ಇಂದಿನವರಿಗೆ ತುಚ್ಚವಾಗಿದೆ.
ಆನಂದವಾಗಿ ಜೀವನ ನಡೆಸಬೇಕೆಂದರೆ ಐಶಾರಾಮ್ಯವಾಗಿಯೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದೇನಿಲ್ಲ. ನಿಜ ಹೇಳ ಬೇಕೆಂದರೆ . ನಾಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸುದೀರ್ಘವಾಗಿ ಯೋಚಿಸದೇ ದೈನಂದಿನ ಕೂಲೀ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಸಂಪಾದನೇ ಮಾಡಿ ಪ್ರತೀದಿನವೂ ಹೊಟ್ಟೆಯ ತುಂಬಾ ಊಟ ಕಣ್ತುಂಬ ನಿದ್ದೇ ಮಾಡುವವರೇ ನಿಜಕ್ಕೂ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಖಾಯಿಲೆಗಳು ಇಲ್ಲದೇ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂಬು ಪರಮ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರಿಯಲಾರದಷ್ಟು ಬೌದ್ಧಿಕ ದಿವಾಳಿತನದಿಂದ, ಅಂಧ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಅನುಕರಣೆಯಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿರುವ ಇಂದಿನ ಯುವ ಜನತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕನಿಕರ ಮೂಡುತ್ತದೆ.
ಹಾಗಂತ ಯಾವುದೇ ವಿದ್ಯಾ ಬುದ್ಧಿ ಇಲ್ಲದೇ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಕೂಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿ ಎಂದೇನೂ ನಾನು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅದೇ ರೀತಿ 100 ಕ್ಕೆ 100 ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿ ನಾಲ್ಕಾರು ಪದವಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ವಿದೇಶೀ ಕಂಪನಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಲಕ್ಷಾಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾ ಆನಾವಶ್ಯಕವಾದ ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿಗೇ ಹತ್ತಾರು ಖಾಯಿಲೆಗಳಿಗೆ ತುತ್ತಾಗಿ, ಮಾನಸಿಕ ಖಿನ್ನತೆಗೆ ಒಳಗಾಗುವುದನ್ನು ನೋಡಲು ನಾನು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ.
ನನಗೆ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಸರಾಸರಿ ಮಕ್ಕಳಾಗಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರು ತಮ್ಮ ಇಚ್ಚೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಜೊತೆ ಸಂಸ್ಕಾರವಂತರಾಗಿ ದೇಶ ಮತ್ತು ಧರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ಅಭಿಮಾನ, ಉತ್ತಮ ನಡೆ ನುಡಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಲೋಕಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹೊಂದುವ ಮೂಲಕ, ತಂದೆ-ತಾಯಿ, ಗುರು ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಗೌರವ ಕೊಡುವ ಹಿಂದೂ ಸ್ಥಾನವು ಎಂದೂ ಮರೆಯದಂತಹ ಭಾರತ ರತ್ನಗಳಾದರೆ ಸಾಕು ಎಂದು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯವರಿಗೆ ಆಸ್ತಿ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ನಾವು ಪ್ರಸ್ತುತ ಬದುಕುವುದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುವುದನ್ನು ಇಚ್ಚಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಹೀಗಾಗಿಯೇ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಎಲ್ಲರಂತಹವರಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಾನೂ ಸಹಾ ಲೋಕದ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರಣ ಸರಾಸರಿ ಮಕ್ಕಳ ತಂದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಇನ್ನು ನೀವೂ?
ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ
ಈ ಲೇಖನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಲೇಖನವೊಂದರಿಂದ ಸ್ಪೂರ್ತಿ ಪಡೆದ್ದಾಗಿದೆ.
ಶುಕ್ರವಾರ ರಾತ್ರಿ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆ ಇಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ಬ್ಯಾಂಕಿನಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿರುವ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯಾಗಿದ್ದು ಅದಾಗಲೇ ಸಮಯವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ, ಇಬ್ಬರ ಮನೆಯೂ ಒಂದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾರಣ ಮಾನವೀಯತೆ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಅಕೆಯ ಮನೆಯವರೆಗೂ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಈ ದುರ್ಘಟನೆ ನಡೆದಿದೆ. ಬುರ್ಕಾಧಾರಿ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಹಿಂದು ವ್ಯಕ್ತಿ ಮನೆಗೆ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡುವ ವಿಷಯವನ್ನು ಅದು ಹೇಗೋ ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಆ ಕಿಡಿಗೇಡಿಗಳ ತಂಡ ಅವರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಸಿಗ್ನಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದಾಗ ಮುಖದ ತುಂಬಾ ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ಧರಿಸಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ತೆಗೆಸಿ ಆತ ಕುಂಕುಮಧಾರಿ ಹಿಂದು ಎಂದು ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಆತನ ಮೇಲೆ ಏಕಾಏಕಿ ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಹಲ್ಲೆ ನಡೆಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಈ ರೀತಿ ಬುರ್ಕಾ ಹಾಕೊಂಡಿರುವವರನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದ್ರೆ ಅಷ್ಟೇ ಆತನನ್ನು ವಾಚಾಮಗೋಚರವಾಗಿ ಅವಾಚ್ಯ ಪದಗಳಿಂದ ನಿಂದಿಸಿ ಹಲ್ಲೆ ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ.
ಕೆಲ ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಹಿಂದೂಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಹಾಕಿದ್ದ ಆಕ್ಷೇಪಾರ್ಹ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ದೇವರಜೀವನ ಹಳ್ಳಿಯ ಶಾಸಕರ ಸಂಬಂಧಿ ಹಿಂದೂ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಧರ್ಮದ ಪರವಾಗಿ ವಾದ ಮಾಡುವ ಪರದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಧರ್ಮದ ವಿಷಯವನ್ನೊಂದು ಎತ್ತಿದ್ದ ಎನ್ನುವ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಸಾವಿರಾರು ಮತಾಂಧರು ಶಾಸಕರ ಮನೆಯನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿರುವ ಹೊಗೆ ಇನ್ನೂ ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ ಆರದಿರುವಾಗಲೇ,
ಮೊನ್ನೆ ಇನ್ನೂ ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ಥಾನವನ್ನು ಅಮೇರಿಕಾ ಸೈನ್ಯ ಬಿಟ್ಟು ಹೋರಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಮತಾಂಧ ತಾಲೀಬಾನಿಗಳು ಆ ದೇಶವನ್ನು ಅದು ಹೇಗೆ ತಮ್ಮ ಕೈವಶ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿನ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅದಾವ ಪರಿ ಅತ್ಯಾಚಾರ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬದನ್ನು ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಮಮ್ಮುಲ ಮರುಗಿದ ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಕಡೆಮೆ ಏನಿಲ್ಲ. ಬೇಕೋ ಬೇಡವೂ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಹಲವು ಬಡಾವಣೆಗಳು ಮತಾಂಧರ ಕೈವಶವಾಗಿದ್ದು ಅದೊಂದು ರೀತಿಯ ಮಿನಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ಪುಂಡರುಗಳು ಈಗ ಅದೇ ತಾಲೀಬಾನಿಗಳಿಂದ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ಈ ರೀತಿಯ ಧಾಳಿಯನ್ನು ಇಲ್ಲೂ ನಡೆಸಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ನಾವು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇವೆಯೋ ಇಲ್ಲಾ ತಾಲೀಬಾನಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೇವೆಯೋ? ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ಮೂಡಿದ್ದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲಾ. ಈ ರೀತಿಯ ಅಟ್ಟಹಾಸ ಹೀಗೇ ಮುಂದುವರಿದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಪಾಡೇನು? ಎಂಬ ಕಳವಳವೂ ಮೂಡುತ್ತಿರುವುದೂ ಸತ್ಯವೇ ಸರಿ.
ಕಾಲ ಮಿಂಚಿ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನಾ ಆ ಪುಂಡರನ್ನು ಹೆಡೆಮುರಿಕಟ್ಟಿ ಈ ರೀತಿ ಕಾನೂನನ್ನು ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ಯಾವ ರೀತಿಯ ಅಡ್ಡಪರಿಣಾಮ ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅವರಿಗೆ ತೋರಿಸದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳು ಇಲ್ಲಿ ನಿರ್ಭಯವಾಗಿ ವಾಸಿಸುವುದೇ ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾಲ ಮಿಂಚಿ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಚಿಂತಿಸಿ ಫಲವಿಲ್ಲ. ಕೊಟ್ಟ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಏರದವನು ವೀರನು ಅಲ್ಲ ಶೂರನೂ ಅಲ್ಲ. ಸೂಕ್ತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದಿಟ್ಟ ತನದ ಕ್ರಮವನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರದವನು ನಾಯಕನೇ ಅಲ್ಲಾ ಅಲ್ವೇ?
ತಾಜಾ ತಾಜಾ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಸುದ್ದಿ. ರಾಜ್ಯದ ಹಿರಿಯ ನಾಯಕರೊಬ್ಬರ ರಾಸಲೀಲೆ ಬಹಿರಂಗ. ಲಜ್ಜೆಗೆಟ್ಟ ಸರ್ಕಾರ ಈ ಕೂಡಲೇ ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷಗಳ ಆಗ್ರಹ. ಓಲಂಪಿಕ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಚಿನ್ನದ ಪದಕ. ಎಂದು ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪೇಪರ್ಗಳ ಬಂಡಲ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ಪೇಪರ್ ಕಾಣುವ ಹಾಗೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂದು ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗುವ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರನ್ನು ಜನನಿಬಿಡ ಸರ್ಕಲ್ ಗಳ ಬಳಿ ಈ ಹಿಂದೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಈಗೆಲ್ಲಾ ಮೊಬೈಲ್ ಯುಗ ಬೆರಳು ತುದಿಯಲ್ಲಿಯೇ ವಿಶ್ವದ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗಳು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಸಿಗುತ್ತಿರುವಾಗ ವೃತ್ತಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುವವರ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಹುಡುಕರ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಕ್ಷೀಣವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ -4 ವಿಶ್ವ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರ ದಿನದಂದು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಹುಡುಗರ ರೋಚಕ ಆದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಹೃದಯವಿದ್ರಾವಕ ಪ್ರಸಂಗಗಳನ್ನು ನೋಡೋಣ ಬನ್ನಿ.
ಈ ಡಿಜಿಟಲ್ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಬೆರಳು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದ ವಾರ್ತೆಗಳು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ತಲುಪುವಂತಿದ್ದರೂ, ಪ್ರತಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲೂ ದಿನದ 24 ಗಂಟೆಗಳೂ Breaking News ಎಂದು ಗಂಟಲು ಹರಿಯುವಹಾಗೆ ಅರಿಚಿಕೊಂಡು ತೋರಿಸುವ ನೂರಾರು ಸುದ್ಧಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಇದ್ದರೂ, ಇಂದಿಗೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಪ್ರಾತರ್ವಿಧಿಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಚುಮು ಚುಮು ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ ಹೀರುತ್ತಲೇ, ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸದೇ ಹೋದರೆ ಬಹುತೇಕರಿಗೆ ಸಮಾಧಾನವೇ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಪತ್ರಿಕೆ ಓದದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಅನೇಕರಿಗೆ ದಿನವೇ ಆರಂಭವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಬೆಳ್ಳಂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತಾವು ಏಳುವ ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಪೇಪರ್ ಬಂದಿರಬೇಕು ಎಂದು ಬಯಸುವವರೇ ಹೆಚ್ಚು. ಪೇಪರ್ ಬರುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಆಚೀಚೇಯಾದರೂ ಏನಪ್ಪಾ ಇವತ್ತು ತಡವಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೀಯಾ? ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ತಡಾ ಮಾಡೋದಾದ್ರೇ ನಾಳೆಯಿಂದ ಬೇರೆಯವರ ಹತ್ತಿರ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿಸ್ಕೋಳ್ತಿವಿ ನೋಡು ಪೇಪರ್ ಹುಡುಗನನ್ನು ದಬಾಯಿಸುವವರಿಗೂ ಇಂದಿಗೂ ಕಡಿಮೇ ಏನಿಲ್ಲ.
ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೇ, ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪ್ರತಿ ಮನೆಗಳಿಗೂ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ತಲುಪಬೇಕು ಎಂದರೆ ಅದರ ಹಿಂದಿನ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರ ಶ್ರಮ ಅಂತಿಂತಹದಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಹೊದ್ದು ಕೊಂಡು ಮಲಗಿರುವಾಗಲೇ ಇವರು ಚಳಿ ಮಳೆ ಗಾಳೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಲೆಖ್ಖಿಸದೇ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 4- 4:30 ಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಎದ್ದು ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಣೆ ಮಾಡುವ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಪೇಪರ್ ಬಂಡಲ್ ಬಂದಿದೆಯಾ? ಬಂದಿದ್ದರೆ ಸರಿಯಾದ ಸಂಖ್ಯೆ ಇದಯೇ ಎಂದು ಲೆಕ್ಕಾ ಹಾಕುತ್ತಲೇ, ಪೇಪರ್ ಹಂಚುವ ಹುಡುಗರು ಬಂದಿದ್ದಾರಾ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂದು ಗಮನಿಸುತ್ತಲೇ ಇರಬೇಕು. ಯಾರಾದ್ರೂ ಬರದೇ ಹೋದರೇ, ಲೇ.. ನೋಡೋ.. ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದ್ರೂ ಅವನು ಬಂದಿಲ್ಲಾ ಒಂದು ಮಿಸ್ ಕಾಲ್ ಕೊಡು ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಲೇ, ತಮ್ಮ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ಇತರೇ ನ್ಯೂಸ್ ಏಜೆನ್ಸಿಯವರ ಬಳಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲಾ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಏಜನ್ಸಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಪರಸ್ಪರ ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ಸಹಬಾಳ್ವೇ ನಡೆಸಬೇಕು. ಪೇಪರ್ ಎಲ್ಲಾ ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡು ಅದರ ಜೊತೆ ಬರುವ ಪುರವಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಲವರು ಕೊಡುವ advertising pamphlet ಗಳನ್ನು ( ಅದರಲ್ಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣ ಸಿಗುವುದು) ಸೇರಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹುಡುಗರೆಲ್ಲಾ ಬಂದು ಅವರವರ ರೂಟ್ ಗಳಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಪೇಪರ್ಗಳನ್ನು ಹಂಚಿ ಯಾವ ಹುಡುಗ ಬಂದಿಲ್ಲವೋ ಆ ರೂಟಿಗೆ ಸ್ವತಃ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರೇ ಹೋಗಬೇಕು. ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾದರು ಬೈಗುಳವನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು.
ಇನ್ನು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ವಿತರಿಸುವ ಹುಡುಗರು ಬಹುತೇಕರು 6 ರಿಂದ 10ನೇ ತರಗತಿ ಓದುವಂತಹ ಹುಡುಗರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಹೌದು ನಿಜ ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸುವುದು ಬಾಲ ಕಾರ್ಮಿಕರ ನಿಯಮದಂತೆ ಶಿಕ್ಷಾರ್ಹ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಅನಿವಾರ್ಯ. ದೊಡ್ಡ ವಯಸ್ಸಿನವರು ಈ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಸಂಸಾರ ಮತ್ತು ಓದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಲು ಇದೇ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಹಣವೇ ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಅನೂಚಾನವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಪತ್ರಿಕೆ ಹಾಕುವ ಬಹುತೇಕ ಹುಡುಗರ ಬಳಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಮೈ ಮುಚ್ಚುವಂತಹ ಬಟ್ಟೆಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತು ಒಂದು ದಿನ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಜಾಸ್ತಿ ನಿದ್ದೇ ಮಾಡಿಬಿಡೋಣ ಎನ್ನುವಂತಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ಎಲ್ಲರೂ ಏಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೊರ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರಗಳು ಆರಂಭವಾಗುವುದಕ್ಕೂ ಮೊದಲೇ ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುವವರು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ, ತಮ್ಮ ಶಾಲಾ ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ಹೊಗಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿ ಇವರ ಶ್ರಮ ಯಾರ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ದಿನ ಮನೆಗೆ ಪತ್ರಿಕೆ ಮನೆಗೆ ಬಾರದಿದ್ದಾಗ ಅಥವಾ ತಡವಾಗಿ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರವೇ, ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚುವ ಈ ಹುಡುಗರ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾರೆ. ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿ ಇವರು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮಾನ್ಯತೆ ಕೇಳದ ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸೈನಿಕರಿದ್ದಂತೆ.
ನಂತರ ನಾನು ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನನಗೆ ವಾರ ಓದುವ ಹುಚ್ಚಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲೂ Sports magazine ಓದುವ ಇಚ್ಚೆಯಿದ್ದರೂ, ಅದನ್ನು ಕೊಂಡು ಓದಲು ಅಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಬಳಿ ಯಾವುದೇ ಗ್ರಂಥಾಲಯ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಸಹಪಾಠಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರತೀ ವಾರವೂ ಶಾಲೆಗೆ Sports magazine ತಂದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಹೊಟ್ಟೆ ಉರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ, ನಾನೂ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಲು ಹೋದರೆ ಎಲ್ಲಾ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನೂ ಓದಬಹುದು ಎಂಬ ಏಕೈಕ ಕಾರಣದಿಂದ ಸುಮಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಛಳಿ, ಮಳೆ, ಗಾಳಿ ಎನ್ನದೇ ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ನಲ್ಲಿ ಪೇಪರ್ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿದ ಸವಿ ನೆನಪು ಇನ್ನೂ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಾಗಿಯೇ ಇದೆ. ಪ್ರತೀ ಬಾರಿಯೂ ಒಂದೊದು ಮನೆಯ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಬೇಕೆಂದೇ ಮನೆಗೆ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಓದಿ ಮುಗಿಸಿ ಮಾರನೇಯ ದಿನ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ನೆನಸಿಕೊಂಡರೇ ಈಗಲೂ ನಗು ತರಿಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿ ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಹಣ ಬಹುತೇಕ ಸೈಕಲ್ ರಿಪೇರಿ ಮಾಡಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಅದರಲ್ಲೂ ಕ್ಯಾರಿಯರ್ ಸ್ಪ್ರಿಂಗ್ ಟೈಟ್ ಮಾಡಿಸುವುದರಲ್ಲೇ ಖರ್ಚಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಓದುವ ಹುಚ್ಚಿನಿಂದಾಗಿ ಪ್ರತಿ ದಿನವೂ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿದ್ದೆ.
ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೋ ಇಲ್ಲವೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಕಷ್ಟದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿಂದಾಗಿಯೋ ಪತ್ರಿಕೆ ಹಂಚುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೆಲವು ನಂತರ ಅದರ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹದೊಳಗೆ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಬರಲಾಗದೇ ನಮ್ಮ ತಂದೆಯವರ ಜೊತೆ ಪೇಪರ್ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವರು ಇಂದಿಗೂ ಅದೇ ಪೇಪರ್ ಏಜನ್ಸಿಯನ್ನೇ ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಎಷ್ಟೋ ಮಂದಿಯನ್ನು ನಾವು ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಇಂದಿಗೂ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರದ್ದು ಅಸಂಘಟಿತ ಉದ್ಯೋಗವಾಗಿದ್ದು ಪಿಂಚಣಿ, ವಿಮೆ, ಅನಾರೋಗ್ಯಗಳ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಬಿಡಿ, ಕೇವಲ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳು ನೀಡುವ ಕಮಿಷನ್ ಒಂದನ್ನೇ ಅವಲಂಬಿಸಿರುವ ಇವರಿಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ಆರ್ಥಿಕ ಭದ್ರತೆಯೂ ಇಲ್ಲವಾಗಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ವಿಪರ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ತಿಂಗಳು ಪೂರ್ತಿ ಪತ್ರಿಕೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡು ಹೇಳದೇ ಕೇಳದೇ ಮನೆ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವವರು ಮತ್ತು ತಿಂಗಳಾನುಗಟ್ಟಲೇ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಹಣವನ್ನು ಕೊಡದೇ ಹೋಗುವ ಮಂದಿಗೇನೂ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ.
ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ವಾರ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುವ ಓದುಗರ ಪರವಾಗಿ, ಒಂದು ದಿನವೂ ತಪ್ಪದೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ತಲುಪಿಸುವ ನಿಷ್ಠಾವಂತರಾದ, ಪ್ರಾಥಸ್ಮರಣೀಯರು ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದ, ಈ ಶ್ರಮ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ವಿಶ್ವ ಪತ್ರಿಕಾ ವಿತರಕರ ದಿನದಂದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅಭಿನಂದನೆಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸೋಣ.
ಅದೊಂದು ಐಶಾರಾಮೀ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಶಾಲೆಯ ಉದ್ಯಾನವನದಲ್ಲಿ ಗಂಗಣ್ಣ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ನೀರನ್ನು ಹಾಕಿ ಪೋಷಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಂಜೆ ಬಿಸಿಲು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಅತನನ್ನು ಬಸವಳಿಸುತ್ತಿತ್ತಾದರೂ ಅದನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗಿದ್ದ ಮಾಲಿ ಗಂಗಣ್ಣನ ಅವರ ಬಳಿ ಬಂದ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬರು, ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್ ಮೇಡಂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಕೂಡಲೇ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಬೇಕೆಂತೇ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಅರೇ! ಏನಪ್ಪಾ ಆಯ್ತು? ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್ ಮೇಡಂ ಕರೆಯುವಷ್ಟು ತಪ್ಪನ್ನು ನಾನೇನು ಮಾಡಿದೆ? ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಲೇ, ಭಯ ಭಯದಿಂದ ಬೆವರು ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಮುಖ ಮತ್ತು ಕೈಕಾಲುಗಳನ್ನು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ದಡಾ ಬಡಾ ಎಂದು ಓಡುತ್ತಾ ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್ ಕೊಠಡಿಯತ್ತ ಧಾವಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೆ ಹೃದಯದ ಬಡಿತ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಆತ ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಏಕಾ ಏಕಿ ಪ್ರಾಂಶುಪಾಲರು ಬರಹೇಳಿದ್ದು ಆತನಿಗೆ ಆತಂಕವನ್ನು ಮೂಡಿಸುತ್ತು. ಧಾವಂತದಿಂದಲೇ, ದ್ವಾರದ ಬಳಿ ಬಂದು ಟಕ್ ಟಕ್ ಎಂದು ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್ ಕೊಠಡಿಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಬಡಿದರು ಗಂಗಣ್ಣ.
ನಮ್ಮದು ಹಾಸನದ ಬಳಿಯ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿ. ವೈದ್ಯಕೀಯ ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣವು ಇನ್ನೂ ದೂರದ ಕನಸಿನಂತೆಯೇ ಇರುವ ಕುಗ್ರಾಮ ಎಂದರು ತಪ್ಪಾಗದು. ಅಂತಹ ಸಣ್ಣ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಾಯದ ನಮ್ಮಮ್ಮ ನನಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡುವಾಗಲೇ ಅಸುನೀಗುತ್ತಾಳೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ತಂದೆಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಹುಟ್ಟುತ್ತಲೇ ತಾಯಿಯನ್ನು ತಿಂದು ಕೊಂಡವಳು ಎಂದು ಮೂದಲಿಸಲಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ.
ತನಗೆ ತಿನ್ನಲು ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂದು ಯೋಚಿಸದೇ ಸದಾಕಾಲದಲ್ಲೂ ನನಗೆ ಹೊಟ್ಟೆಯ ತುಂಬಾ ತಿನ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಶಕ್ತಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಮೀರಿ ನನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಉತ್ತಮವಾದ ಸೌಕರ್ಯಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಿದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಿತಲ್ಲದೇ, ನನಗೆ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಉಚಿತವಾಗಿ ಓದುವ ಅವಕಾಶ ಕೊಡಲಾಯಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ನನಗೆ ತಂದೆಯೇ ತಾಯಿಯಾಗಿ ಹೋದರು. ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿ ವಿಶ್ವಾಸ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ನನ್ನನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಎಲ್ಲದ್ದಕ್ಕೂ ನಾನು ತಂದೆಯನ್ನೇ ತೋರಿಸುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಳೆದಿದೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧ.
ನನ್ನ ತಾಯಿ ಒಂಭತ್ತು ತಿಂಗಳು ತನ್ನ ಗರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತು ಹೆತ್ತಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಕಳೆದ ಒಂಬತ್ತು ವರ್ಷಗಳು ನನ್ನ ತಂದೆಯೇ ಭೂಮಿಯ ನಂತರದ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ತಾಯಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈ ವಿಶ್ವ ತಾಯಿಯ ದಿನದಂದು, ನನ್ನ ತಂದೆಯೇ ನನಗೆ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ತಾಯಿ ಆಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಬಯಸುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಹೃದಯಪೂರ್ವಕ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತೇನೆ. ಈ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಮಾಲಿಯೇ ನನ್ನ ತಂದೆ ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.
ತೋಟಗಾರನೆಂದರೆ ಕೇವಲ ತಮ್ಮ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಿರುವ ಹೂವು ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಬೆಳಸುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನದ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾದ ಹೂವುಗಳಾದ ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಸಹಾ ಅತ್ಯಂತ ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಮುತುವರ್ಜಿಯಿಂದ ಸುಂದರವಾಗಿ ಪೋಷಿಸುವ ಜವಾಬ್ಧಾರಿ ಇರುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಮಹತ್ಕಾರ್ಯವನ್ನು ನೀವು ಅತ್ಯಂತ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿರುವ ಕಾರಣ, ನಾಳಿನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ನೀವೇ ನಮ್ಮ ಮುಖ್ಯ ಅತಿಥಿಗಳು ಎಂದಾಗಾ, ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದವರೆಲ್ಲರೂ ಜೋರಾಗಿ ಕರತಾಡಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಗಂಗಣ್ಣನಿಗೆ ಇದು ಕನಸೋ ನನಸೋ ಎಂದು ಅರಿಯದೆ ಪೆಚ್ಚು ಪೆಚ್ಚಾಗಿ ದೇಶಾವರಿ ನಗೆ ಬೀರುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದರು.