Category: ದೇಶ

ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಕೆಲವರು ಆಯ್ಕೆ ಮುಖಾಂತರ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು  ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ದೇಶವನ್ನು ಆಳಿದರೂ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಧನೆ ಮಾಡದೇ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಹಲವರು ಜನರಿಂದ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿ ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಇದ್ದರೂ ಇಡೀ ದೇಶವೇ ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಎಲೆಮರೆ ಕಾಯಿಯಂತೆ ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇಂದು ಜನ್ಮ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ಗ್ರಿಗಳು ಎರಡನೇ ರೀತಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ಗ್ರಿಗಳು ತಮ್ಮ ಒಡಹುಟ್ಟಿದ 13 ಜನರ ಪೈಕಿ ಕಡೆಯವರಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ  ನನ್ಹೆ ಅರ್ಥಾತ್ ಪುಟ್ಟ  ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮುಂದೆ ಅದೇ ಅನ್ವರ್ಥವಾಗಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಕೇವಲ  5 ಅಡಿ 2 ಇಂಚು ಎತ್ತರದ ಸರಳ ಸಾಧಾರಣವದ ಖಾದಿಯ ಧೋತಿ ಧರಿಸುತ್ತಲೇ ದೇಶದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಪ್ರಧಾನಿ ಪಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರಿದ್ದರು ಎಂದರೆ ಅವರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಎಷ್ಟಿತ್ತು ಎಂಬುದರ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.

ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಹಿಂದೂಗಳ ಪರಮ ಪವಿತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರವಾದ ವಾರಾಣಸಿಯಿಂದ ಏಳು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ  ಮುಗಲ್ ಸರಾಯ್ ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 2, 1904ರಂದು ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹಾದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಜನಿಸಿದರು. ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದ ಅವರ ತಂದೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರಿಗೆ ಕೇವಲ ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷದವರಾಗಿರುವಾಗಲೇ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ, ಅದಾಗಲೇ ೧೩ ಮಕ್ಕಳ ತಾಯಿಯಗಿದ್ದ  ಇಪ್ಪತ್ತರ ಆಸುಪಾಸಿನ  ಅವರ ತಾಯಿ ಅಷ್ಟೂ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ತವರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಿತ್ತು ತಿನ್ನುವ ಬಡೆತನದ ನಡುವೆಯೂ ಅವರ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಅವರ ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲೇ ನಡೆದು ಪ್ರೌಢ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮಾವನೊಡನೆ ಅವರನ್ನು ವಾರಾಣಸಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು. ಕಾಲಿಗೆ ಚಪ್ಪಲಿಗಳು ಇಲ್ಲದೇ ಸುಡು ಬಿಸಿಲಿನಿಂದ ಕಾದ ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಮೈಲುಗಟ್ಟಲೆ ನಡೆಯ ಬೇಕಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಗಂಗಾನದಿಯನ್ನೂ ದಾಟಿಕೊಂಡು ಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿಯವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ  ಸ್ವಾತ್ರಂತ್ರ್ಯ ಚಳುವಳಿಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಹನ್ನೊಂದನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೇ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ತಮ್ಮ ಹದಿನಾರನೇ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಓದಿಗೆ ತಿಲಾಂಜಲಿ ಕೊಟ್ಟು,ಗಾಂಧಿಯವರ ಅಸಹಕಾರ ಚಳುವಳಿಗೆ ಧುಮಿಕಿದವರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಮಗ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿ ದೊಡ್ಡ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾನೆ  ಎಂಬ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದ ಅವರ ತಾಯಿಗೆ ನಿರಾಶೆಯಾದರೂ,  ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಒಮ್ಮೆ ನಿರ್ಣಯ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಬಳಿಕ ಅವರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಎಂದೂ ಬದಲಾಯಿಸದ, ಬಾಹ್ಯವಾಗಿ ಮೃದುವಾಗಿ ಕಂಡರು ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಕಲ್ಲಿನಂತಹ ದೃಢ ಮನಸ್ಸಿನವ  ಎಂಬುದರ ಅರಿವಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವರ  ಎದುರು ಮಾತನಾಡದೇ ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಹೋದರು.

ಅಸಹಕಾರ ಚಳುವಳಿ ಸ್ವಲ್ಪ ತಣ್ಣಗಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಶಿ ವಿದ್ಯಾ ಪೀಠದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಬುದ್ಧೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿಗಳೆಲ್ಲರ ಒಡನಾಟ ದೊರೆತು ಅವರೆಲ್ಲರ  ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದರು.  ಅನೇಕರಿಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಎಂಬ ಹೆಸರು ವಂಶಪಾರಂಪರ್ಯವಾಗಿ ಬಂದರೆ, ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಅವರು ಮಾತ್ರ ಅಧಿಕಾರಯುತವಾಗಿ  ವಿದ್ಯಾಪೀಠದಿಂದ  ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಎಂಬ ಪದವಿಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗಿ ಮುಂದೆ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರೀ ಎಂದೇ ಜಗದ್ವಿಖ್ಯಾತರಾದರು.

1927ರಲ್ಲಿ ಅವರ ಪಕ್ಕದ ಹಳ್ಳಿಯಾದ ಮಿರ್ಜಾಪುರದ ಲಲಿತಾ ದೇವಿ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಸರಳವಾಗಿ ವಿವಾಹವಾದರು. ವಿವಾಹವಾದಾಗ ಅವರು ವರದಕ್ಷಿಣೆಯಾಗಿ ಚರಕ ಮತ್ತು ಕೈಮಗ್ಗದ ಕೆಲವು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ಎಲ್ಲರ ಹುಬ್ಬೇರಿಸಿದ್ದರು.  1930ರಲ್ಲಿ ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧಿ ದಂಡಿಯಾತ್ರೆ ಆರಂಭವಾಗಿ ಅದರ ಬಿಸಿ ಇಡೀ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಹಬ್ಬತೊಡಗಿದಾಗ. ಲಾಲ್ ಬಹಾದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಧುಮುಕಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಹಲವಾರು ಚಳುವಳಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾಯುಕತ್ವವನ್ನು ವಹಿಸಿದ್ದ ಪರಿಣಾಮ ಸುಮಾರು ಏಳು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸೆರೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆಯಬೇಕಾಯಿತು.

ಇವರ ನಾಯಕತ್ವವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ್ದ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಪಕ್ಷ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ನಂತರ  ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ, ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳನ್ನು ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಸಂಸದೀಯ ಕಾಯದರ್ಶಿಯಾಗಿ ಕೆಲ ಕಾಲ ನೇಮಿಸಿ ನಂತರ ಅವರನ್ನು ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಗೃಹ ಸಚಿವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ವಹಿಸಿದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಿಂದ ನಿಭಾಯಿಸಿದ ರೀತಿ ಎಲ್ಲರ ಮನೆ ಮಾತಾದ ಕಾರಣ, 1951ರಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಕೇಂದ್ರ ಮಂತ್ರಿಮಂಡಲಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು  ರೈಲ್ವೆ, ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಸಂಪರ್ಕ ಸಚಿವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಹೀಗೆ ರೈಲ್ವೆ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ 7-9-1965ರಲ್ಲಿ ಮೊಘಲ್ ಸರಾಯ್ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ರೈಲ್ವೆ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ 117 ಜನರು ಮೃತಪಟ್ಟ ಘಟನೆಯಿಂದ ಮನನೊಂದು ನೈತಿಕ ಹೊಣೆ ಹೊತ್ತು ರೈಲ್ವೆ ಸಚಿವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ರಾಜೀನಾಮೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ಅಧಿಕಾರ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ ಎಂದು ತೋರಿಸಿ ತಾವೊಬ್ಬ ಅನುಪಮ ಶ್ರೇಷ್ಠ ರಾಜಕಾರಣಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾಭೀತು ಪಡಿಸಿದರು.

ಇಡೀ ದೇಶವಾಸಿಗಳ ಒತ್ತಾಯದ ಮೇರೆಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಂತ್ರಿಮಂಡಲಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ವಾಣಿಜ್ಯ ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಕೇಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ದಿಟ್ಟತನದಿಂದ  ಗೃಹ ಸಚಿವರಾದರು. ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದರು ಒಂದು ಸ್ವಂತದ ಮನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರದಿದ್ದ ಕಾರಣ, homeless home minister ಎಂದೇ ಎಲ್ಲರೂ ಗುರುತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಎಂದರೆ, ಶಾಸ್ತ್ರೀಜೀಯವರ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಎಷ್ಟಿತ್ತು ಎಂಬುದರ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ಏಳಿಗೆ ಅಂದಿನ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ನೆಹರು ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ  ಕಸಿವಿಸಿ ತಂದಿತ್ತು ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು. ಅವರ ಅಸಹನೆ ಯಾವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರಿತ್ತೆಂದರೆ, ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಎಲ್ಲಾ ಖಾತೆಗಳನ್ನೂ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಖಾತೆ ರಹಿತ ಮಂತ್ರಿಯನ್ನಾಗಿಸಿ  ಅವಮಾನವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಕ್ಷಮ್ಯ ಅಪರಾಧವೇ ಸರಿ.

ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನೆಹರು ಅವರ ನಿಧನರಾದಾಗ, ಕೆಲ ನೆಹರು ಕುಟುಂಬ ದಾಸ್ಯದ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿಗರು  ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರು ಎಲ್ಲಿ ತಮಗೆ ಅಡ್ಡಗಾಲಾಗುತ್ತಾರೋ? ಎಂಬ ಭಯದಿಂದ ನೆಹರು ನಂತರ ಯಾರು? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿ ನೆಹರು ಅವರ ಮಗಳು ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿಯವರೇ ನೆಹರು ಅವರ ಸೂಕ್ತವಾದ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸಿದರೂ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ದೇಶಭಕ್ತ ಸಾಂಸದರು ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳನ್ನು ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದು ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿಯನ್ನೊಳಗೊಂಡಂತೆ ಅನೇಕ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿಗರ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಉರಿಸಿದ್ದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.

ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಏರಿದಾಗ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿ ಪಟ್ಟ ಮೃದುವಾಗಿರದೇ, ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳು ತುಂಬಿದ್ದ ಕಗ್ಗಂಟ್ಟಾಗಿತ್ತು.  ಕೆಲವೇ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೇ ಚೀನಾಕ್ಕೆ ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾಗಿತ್ತು. 1965, ಆಗಸ್ಟ್ 15ರಂದು ಕೆಂಪುಕೋಟೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ಹತ್ಯಾರೋಂ ಕಾ ಜವಾಬ್, ಹತ್ಯಾರೋಂ ಸೆ ದೇಂಗೆ! ಎಂದು ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರು ಗುಡುಗಿದಾಗ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರು ಅನುಮಾನ ಪಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ,  ದುರ್ಬಲ ಕೃಶಕಾಯದ ಕಾಯದ ಕುಬ್ಜ ವ್ಯಕ್ತಿ ಏನು ತಾನೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ? ಎಂಬ ಅಸಡ್ಡೆ ತೋರಿದವರೇ ಹೆಚ್ಚು.  ಇದನ್ನೇ ಮುಂದಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನ ಅದೇ ಆಗಸ್ಟ್ ತಿಂಗಳ ಕಡೆಯ ವಾರ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಧಾಳಿ ನಡೆಸಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಸುದ್ಧಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ, ಕೇವಲ ಐದೇ ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಪೀಸ್ಥಾನದ ಮೇಲೆ ಯುದ್ದವನ್ನು ಮಾಡುವ ದಿಟ್ಟ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು.

ಅದಾಗಲೇ ಜಮ್ಮುವಿನ ಛಾಂಬ್ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಪಡೆಗಳು ನೂರಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಯುದ್ಧ ಟ್ಯಾಂಕ್ಗಳ ಮೂಲಕ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಮುಗಿಬಿದ್ದಿದ್ದವು. ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಕಾಶ್ಮೀರವೇ ಕೈ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬಹುದು ಎಂದು  ಏರ್ ಚೀಫ್ ಮಾರ್ಷಲ್ ಅರ್ಜನ್ ಸಿಂಗ್ ಅನುಮಾನ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ,  ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಅಳುಕಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು  ನೆಹರು ಅವರಂತೆ ಗೋಗರೆಯುತ್ತ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಕದವನ್ನಂತೂ ತಟ್ಟಲಿಲ್ಲ. ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಒತ್ತಡದ ಬಗ್ಗೆಯಾಗಲೀ ವಿಶ್ವದ ಇತರೇ ನಾಯಕರು ಏನನ್ನುತ್ತಾರೋ ಎಂಬ ಯೋಚನೆಯಂತೂ ಮಾಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಹದಿನೈದೇ ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆಯಷ್ಟೇ ಹಮಾರಾ ದೇಶ್ ರಹೇಗಾ ತೋ, ಹಮಾರಾ ತಿರಂಗಾ ರಹೇಗಾ ಎಂದು ಅವರೇ  ಆಡಿದ್ದ ಮಾತುಗಳು ಅವರ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಗುಂಯ್ ಗುಟ್ಟುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರು ನಮ್ಮ ಛಾಂಬ್ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುನ್ನಾ ಅವರ ಲಾಹೋರನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದು ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಆದೇಶ ನೀಡಿದ್ದರು.

ಅದೇ ರೀತಿ ಪಾಕ್ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರಮಣ ನಡೆಸಿದ ನಡೆಸಿದ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆ, ಸಪ್ಟೆಂಬರ್ 10ರಂದು ಅಸಲ್ ಉತ್ತರ್  ಬಳಿ ನಡೆದ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಸಮರದಲ್ಲಿ ಪಾಕ್ ಸೇನೆಯ 97 ಟ್ಯಾಂಕ್ಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಅಕ್ಷರಶಃ. ಲಾಹೋರನ್ನು ರಣರಂಗವಾಗಿಸಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ಜನರಲ್ ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದಿದ್ದಂತೂ ಸತ್ಯ. ಈ ಮಧ್ಯೆ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ಪರ ವಕಾಲತ್ತು ವಹಿಸಲು ಬಂದ ಚೀನಾಕ್ಕೂ ಸಡ್ಡು ಹೊಡೆದು ಯುದ್ಧವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿಕೊಂಡೇ ಹೋದರು.

ಯುದ್ಧ ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದುವರೆದಲ್ಲಿ ಲಾಹೋರ್ ಕೈ ತಪ್ಪಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ  ಎಂಬುದನ್ನು ಅರಿತ ಪಾಕ್ ಅಮೇರಿಕಾಕ್ಕೆ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆ ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೋರಿಕೊಂಡಿತು. ಯುದ್ಧವನ್ನು ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದುವರಿಸಿದಲ್ಲಿ, ಅಮೇರಿಕಾದಿಂದ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ  ಗೋಧಿಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುತೇವೆ ಎಂದು ಅಮೇರಿಕಾ ಒತ್ತಡ ಹೇರಿದಾಗ, ನಮ್ಮದೇನೂ ಅಭ್ಯಂತರವಿಲ್ಲ ದಯವಿಟ್ಟು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಿಡಿ ಎಂದ್ದಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ದೊಡ್ಡು ಕೊಟ್ಟು ನಿಮ್ಮ ಕಳಪೆಗುಣಮಟ್ಟದ ಗೋಧಿಯನ್ನು ತಿಂದು ಆರೋಗ್ಯ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಿಂತ,ಹಸಿವಿನಿಂದ ಸಾಯುವುದೇ ವಾಸಿ.ಇಂದಿನಿಂದ ನಿಮ್ಮ ಗೋಧಿ ನಮಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ ಎಂದು  ಧೈರ್ಯದಿಂದಲೇ ಅಮೇರಿಕಾಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ನೀಡಿದ್ದರು.

ಕೂಡಲೇ,  ದೆಹಲಿಯ ರಾಮಲೀಲಾ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಜನತೆಯನ್ನುದ್ದೇಶಿಸಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ಅಮೇರಿಕ ಸಹಾ ಗೋಧಿಯ ರಫ್ತನ್ನು ತಡೆಹಿಡಿದಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ದೇಶದ ಜನ  ನೇರವಾಗಿ ಸೇನೆಗೆ ಧನ ಅಥವಾ ಆಹಾರದ ಸಹಾಯವನ್ನು ಮಾಡುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರತಿ ಸೋಮವಾರ ನೀವು ಉಪವಾಸವನ್ನು ಆಚರಿಸಿದಲ್ಲಿ, ದೇಶದ ಹಣಕಾಸಿನ ವ್ಯವಹಾರ ಸರಾಗವಾಗಿ ನಡೆಯುವುದಲ್ಲದೇ, ದೇಶ ಆರ್ಥಿಕ ಸಂಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಬಹುದು  ಎಂಬ ಕರೆ ನೀಡಿದರು. ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರ ಈ ಕರೆಗೆ ಇಡೀ ದೇಶವೇ  ಓಗೊಟ್ಟು ಸೇನೆಗೆ ಧನ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನ ಸೋಮವಾರದ ಉಪವಾಸವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಈ ಉಪವಾಸ ವ್ರತಕ್ಕೆ ಇದಕ್ಕೆ ಸ್ವತಃ ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯರ ಮುಂದಾಳತ್ವವಿತ್ತು.

ಯುದ್ಧ ತೀವ್ತತೆಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆ ಮಧ್ಯ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಕಾರಣ,  ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 21ರಂದು ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಗಳ ನಡುವೆ ಕದನ ವಿರಾಮ ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುಖಾಂತರ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನ ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾಗುವ ಅವಮಾನವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು.

ರಷ್ಯಾ ಪ್ರಧಾನಿ ಅಲೆಕ್ಸಿ ಕೊಸಿಗಿನ್ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆಯಲ್ಲಿ 1966, ಜನವರಿಯಲ್ಲಿ ರಷ್ಯಾದ ಟಾಷ್ಕಂಟ್ ನಲ್ಲಿ  ಲಾಲ್ ಬಹಾದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಮತ್ತು ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ನಡುವೆ ಸಂಧಾನ ಸಭೆ ಏರ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಮುಂದೆಂದೂ ಈ ರೀತಿಯ ಬಲಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪಾಕೀಸ್ಥಾನ ಲಿಖಿತರೂಪದಲ್ಲಿ ಬರೆದು ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿ ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದರು. ಇದಕ್ಕೆ ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ಒಪ್ಪದೇ ಹೋದಾಗ Then you will have to find another PM ಎಂದು ಮುಖಕ್ಕೆ ಹೊಡೆದಂತೆ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು  ಹೇಳಿದಾಗ ಇವರನ್ನು ಬಗ್ಗಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನರಿತ  ಅಯೂಬ್ ಖಾನ್ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದಲೇ, ಜನವರಿ 10ರಂದು ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಒಪ್ಪಂದಕ್ಕೆ ಸಹಿ ಹಾಕಿದ್ದ, ಅದೇ ರಾತ್ರಿ ತಮ್ಮ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು  ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ 1 ಗಂಟೆ 32 ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಮೃತಪಟ್ಟರು ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಪ್ರಕಟವಾದಾಗ ಇಡೀ ಭಾರತ ದೇಶಕ್ಕೇ ಬರಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಂತಾಗಿತ್ತು.

ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿ ಯವರ ಈ ಅನುಮಾನಾಸ್ಪದ ಸಾವು ಹೃದಯಾಘಾತ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಸಂಚಿತ ಕೊಲೆ ಎಂದೇ ಇಡೀ ದೇಶದ ಜನ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡರು. ಇದಕ್ಕೆ ಪುರಾವೆ ಎಂಬಂತೆ ಅವರ ಮರಣೋತ್ತರ ಪರೀಕ್ಷೆಯನ್ನೂ ಮಾಡದೇ ತುರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಪಾರ್ಥೀವ ಶರೀರವನ್ನು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಡಲಾಗಿತ್ತು. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳ ಶರೀರ ವಿಷ ಪ್ರಾಶನವಾದಂತೆ ನೀಲಿಗಟ್ಟಿತ್ತು ಎಂದು  ಸ್ವತಃ ಲಲಿತಾ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳೇ ಹೇಳಿದರೂ  ಅಂದಿನ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಸರ್ಕಾರ ತಳ್ಳಿಹಾಕಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಗಾಂಧೀಜಿ ಮತ್ತು ನೆಹರು ಅವರ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ ನಡೆದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ ನಡೆಸಲು ಅಡ್ಡಗಾಲು ಹಾಕಿ, ದೇಹವನ್ನು ಅಲಹಾಬಾದಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಸೂಚಿಸುತ್ತು. ಲಲಿತಾ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು ಧರಣಿ ಕೂರುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಬೆದರಿಕೆಗೆ ಅಂಜಿ ಕಡೆಗೆ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲೇ ಅಂತ್ಯ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ಲಾಲ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಗಳು  ಕೇವಲ 17 ತಿಂಗಳು ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದರೂ  17 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ದೇಶವನ್ನಾಳಿದ ನೆಹರು ಅವರನ್ನೇ ಮರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದರು ಎಂದರೂ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯೇನಲ್ಲ.

ಸರಳ, ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಅಪ್ಪಟ ದೇಶಪ್ರೇಮಿ ಶಾಸ್ತ್ರೀಜೀ ಯಂತಹ ಮಹಾತ್ಮರೊಬ್ಬರು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದರು ಎಂಬುದೇ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಹೆಮ್ಮೆಯ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ.  ಅವರ ಜನ್ಮ ದಿನವಾದ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 2ರಂದು  ಅಂತಹ ಪ್ರಾಥಃಸ್ಮರಣೀಯರನ್ನು ನೆನೆಯದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ನಾವು ಬದಕಿದ್ದೂ  ಸತ್ತಂತೆಯೇ ಸರಿ.. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರ ಮೆಚ್ಚಿನ ಘೋಷಣೆಯಾದ ಜೈ ಜವಾನ್ ಜೈ ಕಿಸಾನ್ ಎಂಬುದನ್ನು ಒಮ್ಮೆ  ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ತುಂಬು ಹೃದಯದಿಂದ ಅವರಿಗೊಂದು ನಮನಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುವುದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಆದ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವೇ ಹೌದು.

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಭಾರತ ಎಂದರೆ ಹಾವಾಡಿಗರ ದೇಶ, ಹಿಂದೂಗಳು ಎಂದರೆ ಮೂಢ ನಂಬಿಕೆಯ ಜನರು ಎಂದು ಇಡೀ ಜಗತ್ತೇ ಮೂದಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ವಿಶ್ವ ಧರ್ಮಗಳ ಸಂಸತ್ತು 11 ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 1893 ರಂದು ಚಿಕಾಗೋದಲ್ಲಿ ಐತಿಹಾಸಿಕ ದಿಕ್ಸೂಚಿ ಭಾಷಣವನ್ನು ಮಾಡಿ ಜಗತ್ತೇ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದತ್ತ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಮುನ್ನಾ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಪರಿವಾಜ್ರಕರಾಗಿ ಪರ್ಯಟನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, 24 ಡಿಸೆಂಬರ್ 1892 ರಂದು ಸ್ವಾಮೀ ವಿವೇಕಾನಂದರು ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದರು. ಸಮುದ್ರದ ದಂಡೆಯಲ್ಲೇ ಇರುವ ದೇವಿಯ ದರ್ಶನ ಪಡೆದು ಹಿಂದೂಮಹಾಸಾಗರ, ಅರಬ್ಬೀ ಸಮುದ್ರ ಮತ್ತು ಬಂಗಾಳಕೊಲ್ಲಿಗಳ ಸಂಗಮದಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರ ತಟದಿಂದ ಸುಮಾರು 500ಮೀ ದೂರ ಇರುವ ಬಂಡೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವಂತೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ದೋಣಿಯವರನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಭೋರ್ಗರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸಮುದ್ರ ಅಲೆಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೋಣಿಯನ್ನು ಚಲಾಯಿಸುವುದು ಅಪಾಯಕರ ಎಂದಾಗ, ಅಲ್ಲಿನ ನಾವಿಕರ ಎಚ್ಚರಿಕೆಗೂ ಗಮನ ಹರಿಸದೇ, ತಾವೇ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ದುಮುಕಿ ಈಜಿಕೊಂಡು ಆ ಬೃಹತ್ ಬಂಡೆಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಶಾಂತ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 3 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಹಸಿವು, ನಿದ್ರೆ ನೀರಡಿಕೆಯಿಲ್ಲದೇ, ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಮಾಡಿ, ಜ್ಞಾನೋದಯವನ್ನು ಪಡೆದು, ಮಾನವೀಯತೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ಇಡೀ ಜೀವನವನ್ನೇ ಮುಡಿಪಾಗಿಡುವ ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ಆ ರೀತಿ ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿದ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರು 1893 ರ ಚಿಕಾಗೋ ವಿಶ್ವ ಧರ್ಮ ಸಮ್ಮೇಳನದಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಅಮೇರಿಕಾದ ಸಹೋದರ ಸಹೋದರಿಯರೇ ಎಂದು ಭಾಷಣವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿ ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದ ಸಭಿಕರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮಂತ್ರ ಮುಗ್ಧರನ್ನಾಗಿಸಿ ಭಾರತ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ, ಯೋಗ, ವೇದಾಂತದ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ದೇಶಗಳಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದ್ದರು. ಜನವರಿ 1962 ರಲ್ಲಿ, ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರ ಜನ್ಮ ಶತಮಾನೋತ್ಸವದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಜ್ಞಾನೋದಯ ಪಡೆದ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯ ಆ ಬೃಹತ್ ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರ ಸ್ಮಾರಕವೊಂದನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ಈ ರೀತಿಯ ಮಹಾಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ನೆರೆವೇರಿಸಲು ಅಂದಿನ ಮದ್ರಾಸಿನ ಶ್ರೀ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಮಿಷನ್ ಅವರು ಸ್ಥಳ ಪರಿಶೀಲನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಈ ಸುಂದರ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಸ್ಥಳೀಯ ಕ್ಯಾಥೊಲಿಕ್ ಮೀನುಗಾರರ ಸಂಘವು ಉಗ್ರವಾಗಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಿತಲ್ಲದೇ, ಆ ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೊಂದು ದೊಡ್ಡದಾದ ಶಿಲುಬೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಟಾಪನೆ ಮಾಡಲು ಹೊಂಚು ಹಾಕಿತು. ಇದರಿಂದ ಕೆಲ ಸಮಯ ಆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರ ನಡುವೆ ಉದ್ವಿಗ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉಂಟಾದ ಕಾರಣ ಆ ಸ್ಥಳವನ್ನು ನಿಷೇಧಿತ ಸ್ಥಳವೆಂದು ಗುರುತಿಸಿ, ಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತ ಕಾವಲುಗಾರರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಗಸ್ತು ಹಾಕುವಂತರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬಂದೊದಗಿತ್ತು. ಹಿಂದೂಗಳ ಸತತ ಹೋರಾಟದ ಫಲವಾಗಿ ಜನವರಿ 17, 1963 ರಂದು ಸರ್ಕಾರವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಸ್ಮಾರಕವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಅನುಮತಿ ಕೊಡಲಾಯಿತು.

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಈ ಹೋರಾಟ ಮತುತ್ ಸ್ಮಾರಕದ ಹಿಂದಿನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶ್ರೇಯ ಶ್ರೀ ಏಕನಾಥ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ರಾನಡೆ ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲ ಬೇಕು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು. ಶ್ರೀ ಏಕನಾಥ ರಾನಡೆಯವರು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂ ಸೇವಕ ಸಂಘದ (ಆರ್ಎಸ್ಎಸ್) ಹಿರಿಯ ಪ್ರಚಾರಕರಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ,ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳ ವಿಚಾರಧಾರೆಯಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿದ್ದ ಅವರೊಬ್ಬ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಭಾರತೀಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸುಧಾರಕರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲೇ, ವಿವೇಕಾನಂದ ರಾಕ್ ಮೆಮೋರಿಯಲ್ ಆರ್ಗನೈಸಿಂಗ್ ಕಮಿಟಿಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ವಿವೇಕಾನಂದ ಶಿಲಾ ಸ್ಮಾರಕವು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ಮಾರಕ ಎಂದೇ ಜನರ ಮುಂದೆ ಬಿಂಬಿಸಿದ ಶ್ರೀ ರಾನಡೆಯವರು ಇದರ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯರ ಕೊದುಗೆ ಇರಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಪ್ರತೀ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಧನಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿಯ ಪೋಸ್ಟ್ ಕಾರ್ಡ್ ಮಾದರಿಯನ್ನು ಅಚ್ಚು ಹಾಕಿಸಿ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಂದ ದೇಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದರು. ಇಂತಹ ಪವಿತ್ರ ಕಾರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಮೊದಲ ದೇಣಿಗೆಯನ್ನು ವಿಶ್ವಹಿಂದೂಪರಿಷತ್ತಿನ ಸ್ಥಾಪಕರಾದ ಪೂಜ್ಯ ಶ್ರೀ ಚಿನ್ಮಯಾನಂದರಿಂದ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅಭಿಯಾನವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಲಾಯಿತು.

ಒಂದು ಕಡೆ ಹಣ ಸಂಗ್ರಹದ ಆಭಿಯಾನ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮತ್ತೊಂದೆದೆ ಇಂತಹ ಸ್ಮಾರಕ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಅಗತ್ಯವಿರುವ ಕಟ್ಟಡ ನಿರ್ಮಾಣ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳು, ಕಟ್ಟಡ ಕಟ್ಟಲು ಕಾರ್ಮಿಕರು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೊಂಚುವುದು ಸುಲಭವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದೆಲ್ಲದರ ಮಧ್ಯೆ, ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ತಡೆಯೊಡ್ಡಲು ಅಂದಿನ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದ ಹುಮಾಯೂನ್ ಕಬೀರ್ ಮತ್ತು ಮದ್ರಾಸ್ ರಾಜ್ಯದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಮಿಂಜೂರ್ ಭಕ್ತವತ್ಸಲಂ ನಾನಾರೀತಿಯ ರಾಜಕೀಯ ಒತ್ತಡಗಳನ್ನು ಹೇರುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸ್ಮಾರಕದ ನಿರ್ಮಾಣ ಕೊಂಚ ತಡವಾಗತೊಡಗಿತು. ಆಗ ಅಂದಿನ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ಸಲಹೆಯಂತೆ ರಾನಡೆಯವರು, ಈ ಸ್ಮಾರಕ ನಿರ್ಮಾಣದ ಫಲವಾಗಿ ಸುಮಾರು 323 ಸಂಸತ್ ಸದಸ್ಯರ ಸಹಿಯನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರು ವಿವಾದಾತ್ಮಕವಾಗಿ ನಿಧನರಾಗಿ, ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಶ್ರೀಮತಿ. ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿಯವರು ಅಲಂಕರಿಸಿದ್ದರು. ಪಕ್ಷಾತೀತವಾಗಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಾಂಸದರ ಬೆಂಬಲವಿದ್ದ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ವಿಧಿ ಇಲ್ಲದೇ ಅನುಮೋದಿಸಲೇ ಬೇಕಾಯಿತು. ನಂತರ ಸ್ಮಾರಕದ ಕೆಲಸ ಚುರುಕುಗೊಂಡು ವಿವೇಕಾನಂದ ಶಿಲಾ ಸ್ಮಾರಕದ ನಿರ್ಮಾಣವು 1970 ರಲ್ಲಿ ಆರು ವರ್ಷಗಳ ಧಾಖಲೆಯ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 650 ನುರಿತ ಕುಶಲಕರ್ಮಿಗಳು ಮತ್ತು ಕಾರ್ಮಿಕರ ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮ, ಬದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಸಮರ್ಪಣೆಯ ಶ್ರಮದೊಂದಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾದಾಗ, ಅಂದಿನ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರಿ ವಿ.ವಿ.ಗಿರಿ ಮತ್ತು ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀಕರುಣಾನಿಧಿಯವರ ಅಮೃತಹಸ್ತದಿಂದ 2 ನೇ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್, 1970 ರಂದು ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಂಡಾಗ ಇಡೀ ದೇಶವಾಸಿಗಳು ಸಂಭ್ರಮಗೊಂಡಿದ್ದರು.

ಈ ಭವ್ಯವಾದ ಸ್ಮಾರಕವು ಭಾರತದ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಮತ್ತು ಆಧುನಿಕ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಶೈಲಿಯ ಮಿಶ್ರಣವಾಗಿ ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ತಮಿಳುನಾಡು ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪದ ಸಮ್ಮಿಳನವಾಗಿದೆ ಎನ್ನಬಹುದಾಗಿದೆ. ಸ್ಮಾರಕ ಮಂಟಪವು ಕೊಲ್ಕಾತ್ತಾದ ಬೇಲೂರಿನಲ್ಲಿರುವ ಶ್ರೀ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಮಠವನ್ನು ಹೋಲುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಅದರ ಪ್ರವೇಶ ದ್ವಾರದ ವಿನ್ಯಾಸವು ಅಜಂತಾ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲೋರ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಶೈಲಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಖ್ಯಾತ ಶಿಲ್ಪಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಸೀತಾರಾಮ್ ಎಸ್. ಆರ್ಟೆಯವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಮುಖ ಆಕರ್ಷಣೆಯಾದ, ಪರಿವ್ರಾಜಕ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಜೀವಿತ ಗಾತ್ರದ ಕಂಚಿನ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಗಿದೆ. ದೇವಿ ಕನ್ಯಾ ಕುಮಾರಿಯ ಪವಿತ್ರ ಪಾದಗಳ ಸ್ಪರ್ಶವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಈ ಬೃಹತ್ ಬಂಡೆಯನ್ನು ಶ್ರೀಪಾದ ಪರೈ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿರುವ ಕಲ್ಲಿನ ಬಣ್ಣವು ಕಂದು ಬಣ್ಣದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು ಅದು ಮಾನವ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತಿನಂತೆ ಕಾಣುವುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಶ್ರೀ ಪಾದಂ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಹಾಗಾಗಿ ಆ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಪಾದಪರೈ ಮಂಟಪ’ ಎಂಬ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಸ್ಮಾರಕದೊಳಗೆ ಎರಡು ಪ್ರಮುಖ ರಚನೆಗಳಾಗಿ ವಿಭವಿಸಿದ್ದು, ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಚೌಕಾಕಾರದಲ್ಲಿರುವ ಗರ್ಭ ಗ್ರಹದ ಒಳಪ್ರಾಕಾರ ಮತ್ತು ಹೊರಪ್ರಾಕಾರದ ಇರುವ ಶ್ರೀಪಾದ ಮಂಟಪವಾದರೆ, ಮತ್ತೊಂದು, ಸ್ವಾಮೀಜಿಯ ಗೌರವಾರ್ಥವಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿರುವ ವಿವೇಕಾನಂದ ಮಂಟಪವಾಗಿದೆ. ಈ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿರುವ ಧ್ಯಾನ ಮಂಟಪ ಮತ್ತು ಸಭಾ ಮಂಟಪವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ. ಧ್ಯಾನ ಮಂದಿರದ ವಿನ್ಯಾಸವು ಭಾರತದ ದೇವಾಲಯದ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪದ ವಿವಿಧ ಶೈಲಿಗಳ ಸಮ್ಮೀಳಿತವಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವ ಸಂದರ್ಶಕರಿಗೆ ಶಾಂತವಾಗಿ ಪ್ರಶಾಂತ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು, ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯಲು ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನ ಮಾಡಲು ಅನುಕೂಲವಾಗುವಂತೆ 6 ಕೊಠಡಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಇನ್ನು ಸಭಾ ಮಂಟಪವು ಎಲ್ಲರೂ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ವಿಶಾಲವಾಗಿದ್ದು, ಪ್ರತಿಮಾ ಮಂಟಪ ಎಂಬ ಪ್ರತಿಮೆ ವಿಭಾಗವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದು, ಸಭಾಂಗಣವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಕಾರಿಡಾರ್ ಮತ್ತು ಹೊರಗಿನ ಪ್ರಾಂಗಣವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಸ್ವಾಮಿಯವರ ಪ್ರತಿಮೆಯ ದೃಷ್ಟಿ ನೇರವಾಗಿ ಶ್ರೀಪಾದದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆ ಮಾಡಿರುವುದು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದ್ದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯರೂ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನೋಡಲೇ ಬೇಕಾದಂತಹ ಪ್ರೇಕ್ಷಣೀಯ ಮತ್ತು ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರವಾಗಿದೆ ಎಂದರೂ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯೇನಲ್ಲ.

ಖ್ಯಾತ ನಿರ್ದೇಶಕ ಶ್ರೀ ಪುಟ್ಟಣ್ಣ ಕಣಗಾಲ್ ಅವರ ನಿರ್ದೇಶನದ ಉಪಾಸನೆ ಚಿತ್ರದ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿರುವ ಭಾರತ ಭೂಶಿರ ಮಂದಿರ ಸುಂದರಿ ಭುವನ ಮನೋಹರಿ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯ ಈ ಬೃಹತ್ ಮತ್ತು ಭವ್ಯವಾದ ವಿವೇಕಾನಂದ ಶಿಲಾ ಸ್ಮಾರಕಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಸಾವಿರಾರು ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಇಲ್ಲಿನ ಸಮುದ್ರ ತೀರದಿಂದ ಸುಮಾರು ೨ ನಿಮಿಷದ ದೋಣಿಯ ಪ್ರಯಾಣದ ಮೂಲಕ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ತಲುಪಬಹುದಾಗಿದೆ. ಈ ಸ್ಮಾರಕವು ವರ್ಷವಿಡೀ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 7.00 ರಿಂದ ಸಂಜೆ 5.00 ರವರೆಗೆ ಸಂದರ್ಶಕರ ಭೇಟಿಗೆ ಅವಕಾಶವಿದ್ದು ಇದಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಲ್ಪ ಪ್ರವೇಶ ಶುಲ್ಕವಾದ ರೂ. 10/-ನ್ನು ನಿಗಧಿಪಡಿಸಿದ್ದು ಇನ್ನು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಬಳಸುವುದಕ್ಕೆ ರೂ. 10/- ಮತ್ತು ವಿಡಿಯೋ ಚಿತ್ರೀಕರಣಕ್ಕೆ ರೂ. 50/- ಪಾವತಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಭಾರತದ ತುತ್ತ ತುದಿಯ ಪ್ರದೇಶವಾದ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಗೆ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಮುಖ ನಗರಗಳಿಂದಲು ಬಸ್ ಮತ್ತು ರೈಲು ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಇನ್ನು ವಿಮಾನದ ಮೂಲಕ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಇಚ್ಚಿಸುವರು ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯಿಂದ ಕೇವಲ 67 ಕಿಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ತಿರುವನಂತಪುರ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಸ್ ಇಲ್ಲವೇ ಖಾಸಗೀ ವಾಹನಗಳ ಮೂಲಕ ತಲುಪಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವಿವರಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೇಕೆ ತಡಾ, ಸಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ಮಾರಕಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿಯ ವಿವೇಕಾನಂದ ಸ್ಮಾರಕವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ದೇಶಭಕ್ತಿಯ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳೋಣ ಅಲ್ವೇ?

ಏನಂತೀರಿ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಸಂಪಮಾಸ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಲೇಖನ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ.

ಅಖಂಡ ಭಾರತದ ವಿಭಜನೆ ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಓದಿದ ತಕ್ಷಣವೇ ನಮಗೆ ನೆನಪಾಗೋದೇ 1947ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಧರ್ಮಾಧಾರಿತವಾಗಿ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ವಿಭಜನೆ ಮಾಡಿಹೋಗಿದ್ದೇ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಭಾರತದಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಾಲು ಕೀಳುವ ಮೊದಲು ಕಡೆಯ 61 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ 7 ಬಾರಿ ಭಾರತವನ್ನು ವಿಭಜನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಎಲ್ಲದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಬ್ರಿಟಿಷರು ತಾವು ಆಳುತ್ತಿದ್ದ ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ವಿಭಜನೆ ಮಾಡದಿದ್ದರೂ, ಭಾರತವನ್ನು ಮಾತ್ರಾ ಇಷ್ಟೊಂದು ಬಾರಿ ವಿಭಜನೆ ಮಾಡುವ ಮುಖಾಂತರ ಭಾರತ ದೇಶ ಏಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಭಲ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗದು.

18ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯದ ವರೆಗೂ ಅಖಂಡ ಭಾರತವು ಹಿಮಾಲಯದಿಂದ ಹಿಂದೂ ಮಹಾಸಾಗರದವರೆಗೆ ಮತ್ತು ಇರಾನ್‌ನಿಂದ ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾದವರೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಿತ್ತು. 1857 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ವಿಸ್ತೀರ್ಣ 83 ಲಕ್ಷ ಚದರ ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಇತ್ತು. ಪ್ರಸ್ತುತ ಅದು ಕೇವಲ 33 ಲಕ್ಷ ಚದರ ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ವಿಸ್ತೀರ್ಣವಾಗಿದೆ. 1857 ರಿಂದ 1947 ರವರೆಗೆ, ಭಾರತವು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಬಾಹ್ಯ ಶಕ್ತಿಗಳಿಂದ ನಾನಾ ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ವಿಭಜನೆಯಾಯಿತು. ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನವನ್ನು 1876 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದಿಂದ, 1904 ರಲ್ಲಿ ನೇಪಾಳ, 1906 ರಲ್ಲಿ ಭೂತಾನ್, 1907 ರಲ್ಲಿ ಟಿಬೆಟ್, 1935 ರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಲಂಕಾ, 1937 ರಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ ಮತ್ತು 1947 ರಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಯಿತು.

1876 ರಲ್ಲಿ ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನದ ಉದಯ

ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನದ ಪ್ರಾಚೀನ ಹೆಸರು ಉಪಗಣಸ್ಥಾನ ಮತ್ತು ಕಂದಹಾರ್‌ನ ಗಾಂಧಾರ. ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನ ಶೈವ ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕೌರವರ ತಾಯಿ ಗಾಂಧಾರಿ ಮತ್ತು ಮಾವ ಶಕುನಿ ಇದೇ ಗಾಂಧಾರ ಪ್ರದೇಶದವರೇ. ಶಹಜಹಾನ್ ಆಳ್ವಿಕೆಯವರೆಗೂ ಕಂದಹಾರ್ ಅಂದರೆ ಗಾಂಧಾರದ ವಿವರಣೆ ಕಂಡು ಬರುತ್ತದಲ್ಲದೇ ಭಾರತದ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ಗ್ರೀಸ್ ದೇಶದ ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್ ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ದಂಡೆತ್ತಿ ಬಂದಾಗ ಮೊದಲು ಭಾರತವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ್ದೇ ಅಫ್ಗಾನಿಸ್ಥಾನದ ಮುಖಾಂತರವೇ. 1876 ರಲ್ಲಿ ರಷ್ಯಾ ಮತ್ತು ಬ್ರಿಟನ್ ನಡುವೆ ಗಂಡಮಕ್ ಒಪ್ಪಂದದ ಪ್ರಕಾರ ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶವನ್ನಾಗಿ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಯಿತು.

1904 ರಲ್ಲಿ ನೇಪಾಳದ ಉದಯ

ನೇಪಾಳವನ್ನು ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೇವಧರ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಭಗವಾನ್ ಬುದ್ಧನು ಲುಂಬಿನಿಯಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರೆ ಪ್ರಭು ಶ್ರೀರಾಮ ಚಂದ್ರನ ಹೆಂಡತಿ ಸೀತಾದೇವಿ ಜನಿಸಿದ್ದು ಇಂದು ನೇಪಾಳದಲ್ಲಿರುವ ಜನಕಪುರದಲ್ಲಿ. ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಅಶೋಕ ಮತ್ತು ಸಮುದ್ರಗುಪ್ತನ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನೇಪಾಳ ಭಾರತದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿತ್ತು. 1904 ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷರು ನೇಪಾಳವನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶವನ್ನಾಗಿ ವಿಭಜನೆ ಮಾಡಿದಾಗ, ನೇಪಾಳ ವಿಶ್ವದ ಪ್ರಪ್ರಥಮ ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರ ಎಂದು ಕರೆದು ಕೊಂಡಿತು. ನೇಪಾಳದ ರಾಜನನ್ನು ಇತ್ತೀಚಿನವರೆಗೂ ನೇಪಾಳದ ನರೇಶ ಎಂದೇ ಸಂಭೋಧಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನೇಪಾಳದಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ 81% ಹಿಂದುಗಳು ಮತ್ತು 9% ಬೌದ್ಧರಿದ್ದಾರೆ. 1951 ರಲ್ಲಿ, ನೇಪಾಳದ ಮಹಾರಾಜ ತ್ರಿಭುವನ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರು ನೇಪಾಳವನ್ನು ಭಾರತದೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸುವಂತೆ ಆಗಿನ ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಪಂಡಿತ್ ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರೂ ಅವರಿಗೆ ಮನವಿ ಮಾಡಿದರು. ದುರಾದೃಷ್ಟವಷಾತ್ ದೂರದೃಷ್ಟಿಯ ಕೊರತೆಯಿಂದ ಅದಾಗಲೇ ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲೂ ಇದೇ ತಪ್ಪನ್ನು ಮಾಡಿ ಇಂದಿಗೂ ಮಗ್ಗುಲ ಮುಳ್ಳಾಗಿರಿಸಿ ಹೋದ ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರು ಈ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದರು. ಈಗ ಕಮ್ಯೂನಿಷ್ಟ್ ಆಳ್ವಿಕೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ನೇಪಾಳ ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರದಿಂದ ಜಾತ್ಯಾತೀತ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ನುಸುಳಲು ರಾಜಮಾರ್ಗವಾಗಿರುವುದು ದುರಾದೃಷ್ಟಕರವಾಗಿದೆ.

1906 ರಲ್ಲಿ ಭೂತಾನ್ ಉದಯ
ಭೂತಾನ್ ಎಂಬುದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಪದವಾದ ಭು ಉತ್ತನ್ ನಿಂದ ಬಂದಿದೆ, ಇದರರ್ಥ ಎತ್ತರದ ಭೂಮಿ ಎಂಬುದಾಗಿದೆ. 1906 ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಭೂತಾನ್ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಭಾರತದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶವೆಂದು ಗುರುತಿಸಲಾಯಿತು. ಇಂದಿಗೂ ಇಲ್ಲಿ ರಾಜನ ಆಡಳಿತವಿದ್ದು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಪರಿಸರ ಪ್ರೇಮಿ ದೇಶ ಎಂದೇ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಹವಾಮಾನ ಪ್ರಪಂಚದ ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ದೇಶಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಅತ್ಯಂತ ಶುದ್ಧವಾಗಿದೆ.

1907 ರಲ್ಲಿ ಟಿಬೆಟ್ ಉದಯ
ಟಿಬೆಟ್‌ನ ಪ್ರಾಚೀನ ಹೆಸರು ತ್ರಿವಿಷ್ಟಂ ಎಂದಾಗಿದೆ. 1907 ರಲ್ಲಿ ಚೀನಿಯರು ಮತ್ತು ಬ್ರಿಟಿಷರ ನಡುವಿನ ಒಪ್ಪಂದದ ನಂತರ ಟಿಬೆಟನ್ನು ಎರಡು ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿ ಒಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಚೀನಾಕ್ಕೂ ಮತ್ತು ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಲಾಮಾ ಅವರಿಗೆ ನೀಡಲಾಯಿತು. 1950ರಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ದೇಶ ಟಿಬೆಟ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ಪರಿಣಾಮ ದಲೈಲಾಮ ಆಶ್ರಯ ಕೋರಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದ ಧರ್ಮಶಾಲ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕದ ಕೊಡಗಿನ ಬಳಿ ಟಿಬೆಟ್ಟಿಯನ್ನರಿಗೆ ಆಶ್ರಯ ಕೊಡಲಾಗಿದೆ. 1954 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಜವಾಹರಲಾಲ್ ನೆಹರು ಮತ್ತೆ ತಮ್ಮ ಅಲಿಪ್ತ ನೀತಿ ಮತ್ತು ವಿಶ್ವ ನಾಯಕನಾಗುವ ಉಮೇದಿನಿಂದ ಇಡೀ ಟಿಬೆಟ್ ಚೀನಾದ ಭಾಗ ಎಂದು ಘೋಷಿಸುವ ಮೂಲಕ ಚೀನಾ ಭಾರತದ ಗಡಿಯಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಎಡವಿದರು.

1935 ರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಉದಯ
1935 ರಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಶ್ರೀಲಂಕಾವನ್ನು ಭಾರತದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದರು. ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಹಳೆಯ ಹೆಸರು ಸಿಂಹಳ ಎಂದಿದ್ದು ನಂತರ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಅದನ್ನು ಸಿಲೋನ್ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದ್ದರು. ರಾಮಾಯಣ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಲಂಕೆಯನ್ನು ರಾವಣ ಆಳುತ್ತಿದ್ದು ಸೀತಾ ಮಾತೆಯನ್ನು ಲಂಕೆಯ ಆಶೋಕವನದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದು ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವ ವಿಷವಷ್ಟೇ. ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಅಶೋಕನ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಹೆಸರು ತಾಮ್ರಪರ್ಣಿ ಎಂದಿದ್ದು ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಅಶೋಕನ ಮಗ ಮಹೇಂದ್ರ ಮತ್ತು ಮಗಳು ಸಂಘಮಿತ್ರ ಬೌದ್ಧ ಧರ್ಮ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಶ್ರೀಲಂಕಾಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಬೌದ್ಧ ಧರ್ಮವನ್ನು ಪಸರಿದರು. ಇಂದಿಗೂ ಸಹಾ ಭಾರತದ ನಕ್ಷೆ ಬಿಡಿಸಿ ಎಂದರೆ ಪತಿಯೊಂದು ಸಣ್ಣ ಮಗುವೂ ಭಾರತದ ನಕ್ಷೆಯ ಕೆಳಗೆ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ನಕ್ಷೆಯನ್ನೂ ಬಿಡಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅದು ಅಖಂಡ ಭಾರತದ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿದೆ ಎಂದೇ ಸಕಲ ಭಾರತೀಯರ ಮನದಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚೊತ್ತಿದೆ.

1937 ರಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ (ಬರ್ಮಾ)ದ ಉದಯ
ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ (ಬರ್ಮ) ದ ಪ್ರಾಚೀನ ಹೆಸರು ಬ್ರಹ್ಮದೇಶ. .ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಹಿಂದೂ ರಾಜ ಆನಂದವ್ರತ ಈ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಆಳುತ್ತಿದ್ದ. ಬ್ರಿಟೀಷರ ವಿರುದ್ಧದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಕಿಚ್ಚು ಪ್ರಖರವನ್ನು ಪಡೆದದ್ದೇ ಬರ್ಮಾದ ರಂಗೂನಿನಲ್ಲಿ. ಇದನ್ನು ಮನಗಂಡೇ 1937 ರಲ್ಲಿ, ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ ಅಂದರೆ ಬರ್ಮಾ ಕ್ಕೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶದ ಮಾನ್ಯತೆಯನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ನೀಡುವ ಮುಖಾಂತರ ಅದನ್ನು ಭಾರತದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದರೂ ನೇತಾಜಿ ಸುಭಾಷರು ತಮ್ಮ ಆಜಾದ್ ಹಿಂದ್ ಫೌಜ್ ಕಟ್ಟುವಾಗ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಬರ್ಮಾದಿಂದಲೇ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.

1947 ರಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಉದಯ
ಬ್ರಿಟೀಷರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕೊಡಲು ಮುಂದಾದಾಗ ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನಿಗಳು ಯಾರಗಬೇಕೆಂಬ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಮೂಡಿತ್ತು. ಸ್ವಾತ್ರ್ಯಂತ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿಿ ಭಾರತೀಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಂ ಲೀಗ್ ಎರಡೂ ಸಹಾ ಜಂಟಿಯಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದ್ದ ಕಾರಣ ಉಭಯ ಪಕ್ಷಗಳೂ ಪ್ರಧಾನಿ ಪಟ್ಟ ತಮಗೇ ಸೇರ ಬೇಕೆಂದು ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದಾಗ ಮತ್ತದೇ ನೆಹರು ಅಧಿಕಾರದ ಆಸೆಯಿಂದಾಗಿ, 1940 ರಿಂದಲೂ ಧರ್ಮದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶವನ್ನು ಬೇಡಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮೊಹಮ್ಮದ್ ಅಲಿ ಜಿನ್ನಾರವರ ಒತ್ತಾಸೆಯನ್ಣೇ ಮುಂದಿಟ್ಟು ಕೊಂಡು ಲಾರ್ಡ್ ಮೌಂಟ್ ಬ್ಯಾಟನ್ನಿನೊಂದಿಗಿದ್ದ ಸ್ನೇಹದಿಂದ , ಆಗಸ್ಟ್ 14, 1947 ರಂದು ಬ್ರಿಟಿಷರಿಂದ ಭಾರತದ ವಿಭಜನೆಯನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಾಡಿ ಪೂರ್ವ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು. 1971 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಇಂದಿರಾಗಾಂಧಿಯವರ ಮುಂದಾಳತ್ವದಲ್ಲಿ ಪೂರ್ವ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಿಭಜಿಸಿ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬರುವ ಮೂಲಕ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಎಂಬ ಎರಡು ಮುಸ್ಲಿಂ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಮಗ್ಗಲ ಮುಳ್ಳಾಗುವಂತಾಯಿತು.

ಇವಿಷ್ಟೂ ಭಾರತದ ವಿಭಜನೆಯಾದರೆ, ಏಷ್ಯಾದ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಇಂದಿಗೂ ನಮ್ಮ ಸನಾತನ ಧರ್ಮವನ್ನು ತಮ್ಮ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ ಅಂತಹ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಗಮನ ಹರಿಸೋಣ.

ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್
ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್ ದೇಶದ ಸಮುದ್ರ ಇಂದಿಗೂ ನಮ್ಮ ಅಂಡಮಾನ್ ಮತ್ತು ನಿಕೋಬಾರ್ ಗಡಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿದೆ. ಥೈಲ್ಯಾಂಡನ್ನು 1939 ರವರೆಗೆ ಸಿಯಾಮ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರ ಪ್ರಮುಖ ನಗರಗಳು ಅಯೋಧ್ಯೆ, ಶ್ರೀ ವಿಜಯ್ ಇತ್ಯಾದಿ. ಶ್ಯಾಮ್‌ನಲ್ಲಿ ಬೌದ್ಧ ದೇವಾಲಯಗಳ ನಿರ್ಮಾಣವು ಮೂರನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಇಂದಿಗೂ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಶಿವ ದೇವಾಲಯಗಳಿವೆ. ಥೈಲ್ಯಾಂಡ್ ಬ್ಯಾಂಕಾಕ್ ರಾಜಧಾನಿ ನೂರಾರು ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ಗಣೇಶ ಮತ್ತು ಸರಸ್ವತಿಯನ್ನು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳ ಮುಂದೆ ತುಳಸೀ ಕಟ್ಟೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ಕಾಂಬೋಡಿಯಾ
ಕಾಂಬೋಡಿಯಾ ಕಾಂಬೋಜ್ ಎಂಬ ಸಂಸ್ಕೃತ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಬಂದಿದೆ. ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇದೂ ಸಹಾ ಅಖಂಡ ಭಾರತದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿತ್ತು. ಭಾರತೀಯ ಮೂಲದ ಕೌಂಡಿನ್ಯ ರಾಜವಂಶವು ಮೊದಲ ಶತಮಾನದಿಂದಲೇ ಇಲ್ಲಿ ಆಳ್ವಿಕೆ ನಡೆಸಿತು. ಇಲ್ಲಿನ ಜನರು ಶಿವ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಬುದ್ಧನನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಲ್ಲಿನ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಭಾಷೆ ಸಂಸ್ಕೃತವಾಗಿತ್ತು. ಇಂದಿಗೂ ಕಾಂಬೋಡಿಯಾದಲ್ಲಿ, ಭಾರತೀಯ ತಿಂಗಳುಗಳಾದ ಚೆಟ್, ವಿಶಾಖ್, ಅಸಧಾ ಎಂಬ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಿಶ್ವವಿಖ್ಯಾತ ಅಂಕೋರ್ವಾತ್ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿಸಲಾಗಿದೆ, ಇದನ್ನು ಹಿಂದೂ ರಾಜ ಸೂರ್ಯದೇವ್ ವರ್ಮನ್ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ. ದೇವಾಲಯದ ಗೋಡೆಗಳಲ್ಲಿ ರಾಮಾಯಣ ಮತ್ತು ಮಹಾಭಾರತಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಚಿತ್ರಗಳಿವೆ. ಅಂಕೋರ್ವತ್ ನ ಪ್ರಾಚೀನ ಹೆಸರು ಯಶೋಧರಪುರ.

ವಿಯೆಟ್ನಾಂ
ವಿಯೆಟ್ನಾಂನ ಪ್ರಾಚೀನ ಹೆಸರು ಚಂಪದೇಶ್ ಮತ್ತು ಅದರ ಪ್ರಮುಖ ನಗರಗಳು ಇಂದ್ರಾಪುರ, ಅಮರಾವತಿ ಮತ್ತು ವಿಜಯ್. ಇಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ಅನೇಕ ಶಿವ, ಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಪಾರ್ವತಿ ಮತ್ತು ಸರಸ್ವತಿ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣ ಬಹುದಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಜನರು ಮೂಲತಃ ಶೈವರಾಗಿದ್ದಕಾರಣ ಚಮ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟರು ಮತ್ತು ಅವರು ಪರಮಶಿವನನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಮಲೇಷ್ಯಾ
ಮಲೇಷ್ಯಾದ ಪ್ರಾಚೀನ ಹೆಸರು ಮಲಯ ದೇಶ, ಇದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಪದ, ಅಂದರೆ ಪರ್ವತಗಳ ಭೂಮಿ. ಮಲೇಷ್ಯಾವನ್ನು ರಾಮಾಯಣ ಮತ್ತು ರಘುವಂಶಂನಲ್ಲಿ ಕೂಡ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಶೈವ ಧರ್ಮವನ್ನು ಮಲಯದಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಯಿತು. ದುರ್ಗಾ ದೇವಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಗಣೇಶನನ್ನು ಪೂಜಿಸಲಾಯಿತು. ಇಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯ ಲಿಪಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಿ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತ ಮುಖ್ಯ ಭಾಷೆಗಳಾಗಿದ್ದು ತಮಿಳು ಇಲ್ಲಿನ ಎರಡನೇ ಮುಖ್ಯ ಭಾಷೆಯಾಗಿದೆ.

ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾ
ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾದ ಪುರಾತನ ಹೆಸರು ದೀಪಂತರ ಭಾರತ. ಇದನ್ನು ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ದೀಪಂತರ ಭಾರತ ಎಂದರೆ ಭಾರತದಾದ್ಯಂತ ಸಾಗರ. ಇದು ಹಿಂದೂ ರಾಜರ ರಾಜ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಅತಿದೊಡ್ಡ ಶಿವ ದೇವಾಲಯವೂ ಸಹಾ ಜಾವಾ ದ್ವೀಪದಲ್ಲಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿನ ಅನೇಕ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ರಾಮ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನೊಂದಿಗೆ ಕೆತ್ತನೆ ಮಾಡಿರುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ. ಭುವನಕೋಶವು ಸಂಸ್ಕೃತದ 525 ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯ ಪುಸ್ತಕವಾಗಿದೆ.

ಸದ್ಯ ಮುಸ್ಲಿಂ ದೇಶವಾಗಿರುವ ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾದ ನೋಟಿನ ಮೇಲೆ ಗಣೇಶನ ಚಿತ್ರವಿದೆ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಮುಖ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಹೆಸರುಗಳು ಅಥವಾ ಮೋಟೋಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿರುವುದು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದೆ.

• ಇಂಡೋನೇಷಿಯನ್ ಪೊಲೀಸ್ ಅಕಾಡೆಮಿ – ಧರ್ಮ ಬಿಜಾಕ್ಷನ ಕ್ಷತ್ರಿಯ
• ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಶಸ್ತ್ರ ಪಡೆಗಳು – ತ್ರಿ ಧರ್ಮ ಏಕ್ ಕರ್ಮ
• ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾ ಏರ್ಲೈನ್ಸ್ – ಗರುನ್ ಏರ್ಲೈನ್ಸ್
• ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾ ಗೃಹ ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಸಚಿವಾಲಯ – ಚರಕ್ ಭುವನ್
• ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾ ಹಣಕಾಸು ಸಚಿವಾಲಯ – ನಾಗರ್ ಧನ್ ರಕ್ಷ
• ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ – ಧರ್ಮ ಯುಕ್ತಿ

ಈ ರೀತಿಯಾದ ಭವ್ಯವಾದ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ನಮ್ಮ ದೇಶ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಹಿರಿಮೆ ಮತ್ತು ಗರಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ಮನನ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಸಕಲ ಭಾರತೀಯರಿಗೂ ಮತ್ತು ಸನಾತನ ಧರ್ಮದವರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ಜವಾಭ್ಧಾರಿ ನಮ್ಮ ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಮೇಲಿದೆ ಅಲ್ವೇ?

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಸೂಚನೆ : ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಆಂಗ್ಲ ಸಂದೇಶವೊಂದರ ಭಾವಾನುವಾದ ಇದಾಗಿದೆ.

ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಆಗಸ್ಟ್ 15ರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನೋತ್ಸವ ಮತ್ತು ಜನವರಿ 26 ಗಣರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ, ಎರಡೂ ದಿನಗಳೂ ದೇಶದ ರಾಜಧಾನಿ ದೆಹಲಿಯ ಕೆಂಪುಕೋಟೆ ಮುಂದೆ ನಮ್ಮ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜವನ್ನು ಆರೋಹಣ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕುತೂಹಲಕಾರಿಯಾದ ವಿಶೇಷತೆ ಏನೆಂದರೆ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನೋತ್ಸವದಂದು ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸಲಾಗುವುದಾದರೇ, ಅದೇ ಗಣರಾಜ್ಯೋತ್ಸವದಂದು ನಮ್ಮ ತ್ರಿವರ್ಣಧ್ವಜವನ್ನು ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸುವ ಮತ್ತು ಧ್ವಜವನ್ನು ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸುವ ಎರಡೂ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು, ಧ್ವಜದ ಕಂಬದ ಮೇಲೆ ನಡೆದು ನೋಡುಗರಿಗೆ ಅಂತಹ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕಾಣದಿದ್ದರೂ, ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ವೆತ್ಯಾಸದ ಜೊತೆಗೆ ಅದರ ಹಿಂದೆ ಸೂಕ್ಷ್ನವಾದ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ವಿಷಯಗಳು ಅಡಕವಾಗಿವೆ.

ಆಗಸ್ಟ್ 15 ರಂದು ನಮ್ಮ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜವನ್ನು ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಮಡಿಚಿ, ಧ್ವಜಸ್ಥಂಭದ ಮಧ್ಯಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಲಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹಗ್ಗದ ತುದಿಯನ್ನು ಜಗ್ಗಿ ಧ್ವಜವು ಚಿಚ್ಚಿಕೊಂಡಾಗ ಧ್ವಜವನ್ನು ಕಂಬದ ತುದಿಯವರೆಗೂ ಎಳೆದು ಧ್ವಜಸ್ಥಂಭದ ತುತ್ತ ತುದಿಯನ್ನು ತಲುಪಿಸುವ ಮೂಲಕ ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಪ್ರಾಬಲ್ಯದಿಂದ ನಮ್ಮ ದೇಶವನ್ನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ.

ಅದೇ 1950 ಜನವರಿ 26ರ ನಂತರ ಪ್ರತೀ ಗಣರಾಜ್ಯೋತ್ಸವದಂದು, ನಮ್ಮ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸದೇ ಕೇವಲ ಅನಾವರಣ ಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ, ಧ್ವಜವನ್ನು ಅದಾಗಲೇ ಕಂಬದ ತುತ್ತ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಲಾಗಿದ್ದು, ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳು ಹಗ್ಗವನ್ನು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಜಗ್ಗಿದ ಕೂಡಲೇ ಧ್ವಜ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಅನಾವರಣಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಸ್ವತಂತ್ರ ಧ್ವಜವಾಗಿದ್ದು ಅದಾಗಲೇ ದೇಶದೆಲ್ಲಡೆಯಲ್ಲಿಯೂ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣ ಅದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕೆಳಗಿನಿಂದ ಹಾರಿಸುವ ಪ್ರಮೇವಿಲ್ಲದೇ ಅದನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಅನಾವರಣ ಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದರ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ.

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ನಮ್ಮ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜಾರೋಹಣ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಇತಿಹಾಸದೊಂದಿಗೆ ಬೆಸುಗೆಯಾಗಿರುವದಲ್ಲದೇ ಆ ಸಮಯ ಸಂಧರ್ಭಗಳನ್ನು ನಾವು ಹೇಗೆ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ನಾವು ಹೇಗೆ ಗೌರವಿಸುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು ಜ್ವಲಂತ ಉದಾರಣೆಯಾಗಿದೆ.

ನಮ್ಮ ದೇಶ, ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕಾರ ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಗೌರವಿಸುವುದು ಮತ್ತು ರಕ್ಷಿಸುವುದು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯರ ಅದ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವೇ ಆಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆ ಮತ್ತು ಗಣರಾಜ್ಯೋತ್ಸವದಂದು ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಮನ ಮತ್ತು ಮನೆಗಳ ಎರಡರ ಮೇಲೂ ಸ್ವಚ್ಚಂದವಾಗಿ ನಮ್ಮ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸೋಣ ಮತ್ತು ಸಂಜೆ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಧ್ವಜವನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ತಾಗದಂತೆ ಜೋಪಾನವಾದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದಿಡೋಣ.

ಹಾಂ! ಒಂದು ಮಾತು ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಹೇಗೆಂದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ರೀತಿಯ ಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸಲು ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೂ ಒಂದು ಧ್ವಜ ಸಂಹಿತೆ ಇದೆ. ಭಾರತದ ಧ್ವಜ ಸಂಹಿತೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಭಾರತೀಯ ಧ್ವಜವು 2:3 ಅಗಲ ಮತ್ತು ಎತ್ತರ ಆಕಾರ ಅನುಪಾತವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಧ್ವಜದ ಎಲ್ಲಾ ಮೂರು ಬಣ್ಣಗಳೂ (ಕೇಸರಿ, ಬಿಳಿ ಮತ್ತು ಹಸಿರು) ಸರಿ ಸಮಾನ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿದ್ದು ಅದರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಅಶೋಕ ಚಕ್ರವು 24 ಸಮ-ಅಂತರದ ರೇಖೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರಬೇಕು.

ಈ ಧ್ವಜದ ಬಣ್ಣವು ತ್ಯಾಗ,ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧಿಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿದ್ದು ಈ ಮೂಲಕ ದೇಶದ ವಿಭಿನ್ನ ಜಾತಿ, ಮತ, ಪಂಗಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಜನರನ್ನು ಒಂದೇ ದ್ವಜದಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ದೇಶದ ಏಕತೆಯನ್ನು ಸಾರುವ ದಿವ್ಯ ಸಾಧನವಾಗಿದೆ. ಇಂತಹ ರಾಷ್ಟ್ರದ್ವಜವನ್ನು ಅವಮಾನಿಸುವುದು ಅಥವಾ ಅವಹೇಳನ ಮಾಡುವುದು ರಾಷ್ಟ್ರದ್ರೋಹ ಆಗುತ್ತದೆ.

ಇಂತಹ ದ್ವಜವು ಕೇವಲ ಕೈ ನೇಯ್ಗೆಯಿಂದಲೇ ಸಿದ್ದವಾದ ಶುದ್ಧ ಖಾದಿಯಿಂದಲೇ ತಯಾರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರ ಬೇಕೆಂಬ ನಿಯವೂ ಇದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಬಟ್ಟೆಯು ಉಣ್ಣೆ, ರೇಷ್ಮೆ ಇಲ್ಲವೇ ಹತ್ತಿಯದ್ದೇ ಆಗಿರಬೇಕು ಆದರೆ ಅದು ಕೈ ನೂಲು ಮತ್ತು ಕೈ ನೇಯ್ಗೆಯದೇ ಆಗಿರಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ವಿಶಿಷ್ಟ ರಾಷ್ಟ್ರಧ್ವಜವನ್ನು ತಯಾರಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ಕರ್ನಾಟಕದ ಧಾರವಾಡ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಗರಗ ಗ್ರಾಮದ ಸಹಕಾರ ಸಂಘಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರವೇ ನೀಡಿದ್ದು ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದಾದ್ಯಂತ ಅದರ ಒಟ್ಟು ೫೨ ಘಟಕಗಳು ಇಂತಹ ರಾಷ್ಟ್ರಧ್ವಜದ ನಿರ್ಮಾಣದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಾನ ಗೊಂಡರಾಷ್ಟ್ರ ಧ್ವಜವು ಮಾತ್ರವೇ ಅಧಿಕೃತ ಧ್ವಜವಾಗಿದ್ದು ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಅಥವಾ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಗಲ್ಲಿಯ ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಮತ್ತು ಯಾವೋದು ಬಟ್ಟೆಗಳ ಧ್ವಜವು ಅಧಿಕೃತ ಮಾನ್ಯತೆ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ.

ಇಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೇ ನಾವುಗಳು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿತ ಶ್ರೀ ಕಯ್ಯಾರ ಕಿಞ್ಞಣ್ಣ ರೈ ಅವರ ವಿರಚಿತ ನಮ್ಮ ತ್ರಿವರ್ಣ ಧ್ವಜದ ಕುರಿತಾದ ಪದ್ಯವೊಂದು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದೆ.

ಏರುತಿಹುದು ಹಾರುತಿಹುದು
ನೋಡು ನಮ್ಮ ಬಾವುಟ
ತೋರುತಿಹುದು ಹೊಡೆದು ಹೊಡೆದು
ಬಾನಿನಗಲ ಪಟಪಟ

ಕೇಸರಿ ಬಿಳಿ ಹಸಿರು ಮೂರು
ಬಣ್ಣ ನಡುವೆ ಚಕ್ರವು
ಸತ್ಯ ಶಾಂತಿ ತ್ಯಾಗ ಮೂರ್ತಿ
ಗಾಂಧಿ ಹಿಡಿದ ಚರಕವು

ಇಂತ ಧ್ವಜವು ನಮ್ಮ ಧ್ವಜವು
ನೋಡು ಹಾರುತಿರುವುದು
ಧ್ವಜದ ಶಕ್ತಿ ನಮ್ಮ ಭಕ್ತಿ
ನಾಡ ಸಿರಿಯ ಮೆರೆವುದು

ಕೆಂಪು ಕಿರಣ ತುಂಬಿ ಗಗನ
ಹೊನ್ನ ಬಣ್ಣವಾಗಿದೆ
ನಮ್ಮ ನಾಡ ಗುಡಿಯ ಬಣ್ಣ
ನೋಡಿರಣ್ಣ ಹೇಗಿದೆ

ನಮ್ಮ ದೇಶ, ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ನಮ್ಮ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಧ್ವಜ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯರಿಗೂ ಪವಿತ್ರವಾಗಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಭಾರತಾಂಬೆಯ ಕೀರ್ತಿಯು ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಎತ್ತರೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರುವ ಧ್ವಜದಂತೆ ಮುಗಿಲೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಲಿ, ಪ್ರಪಂಚದ ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ದೇಶಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದ ಪರಂಪರೆಯುಳ್ಳ ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಧ್ಯೇಯೋದ್ದೇಶಗಳು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ರಾರಾಜಿಸಲಿ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಭಾರತ ವಿಶ್ವಗುರುವಾಗಿ ಮೆರೆಯಲಿ ಎಂಬುದೇ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಆಸೆಯಾಗಿದೆ.

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ವಂದೇ ಮಾತರಂ, ಜೈ ಹಿಂದ್.

ಹಿಮಾಲಯದ ಬೆಟ್ಟಗುಡ್ಡಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾದ ಲಢಾಕ್ಕಿನ ಭೂಭಾಗವಾದ ಕಾರ್ಗಿಲ್‌ ಕಾಶ್ಮೀರದ ರಾಜಧಾನಿ ಶ್ರೀನಗರದಿಂದ ಸುಮಾರು 205 ಕಿ.ಮೀ. ದೂರದಲ್ಲಿದೆ. ಲೇಹ್‌ ಮತ್ತು ಶ್ರೀನಗರವನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸುವ ಏಕೈಕ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಹೆದ್ದಾರಿ 1 ಕಾರ್ಗಿಲ್‌ ಮೂಲಕವೇ ಹಾದುಹೋಗುವುದಲ್ಲದೇ, ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಎತ್ತರದ ಯುದ್ಧ ಭೂಮಿ ಸಿಯಾಚಿನ್‌ಗೂ ಇದೇ ಹೆದ್ದಾರಿಯ ಮೂಲಕವೇ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಇಂತಹ ಕಾರ್ಗಿಲ್‌ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ನಡುವಿನ ಗಡಿರೇಖೆ ಲೈನ್‌ ಆಫ್‌ ಕಂಟ್ರೋಲ್‌ (ಎಲ್‌ಒಸಿ) ಇದ್ದು ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಉಷ್ಣಾಂಶ ಮೈನಸ್‌ 48 ಡಿಗ್ರಿ ಸೆಲ್ಸಿಯಸ್‌ವರೆಗೂ ಇಳಿಯುವ ಕಾರಣ ಎರಡೂ ದೇಶದ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಗಡಿ ಕಾಯುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಕಠಿಣವಾದ ಸವಾಲಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಎರಡೂ ದೇಶಗಳ ಸೈನಿಕರು ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಬೂಟ್ ಕ್ಯಾಂಪ್ ಕಡೆಗೆ ಮರಳಿ, ಚಳಿಗಾಲ ಮುಗಿದ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಕಾವಲು ಕಾಯಲು ಹೋಗುವುದು 1999ರ ವರೆಗೂ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅಲಿಖಿತ ನಿಯಮದಂತೆ,ಅನೂಚಾನವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿತ್ತು.

1999ರ ಮೇ 3ರಂದು ಕಾಶ್ಮೀರದ ದನ ಕಾಯುವ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಕಳೆದು ಹೋದ ಸಾಕು ಪ್ರಾಣಿ ಯಾಕ್ ) ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ತೋಲೊಲಿಂಗ್ ಶಿಖರದ ಹತ್ತಿರ ಹೋದಾಗ ಅಂತಹ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಆ ಶಿಖರದ ಬಳಿ ಸೈನಿಕರು ಅಡ್ಡಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಗಾಬರಿಯಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಆಸೈನಿಕರೆಲ್ಲರೂ ಭಾರತೀಯರಾಗಿರದೇ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ಸೈನಿಕರಾಗಿದ್ದದ್ದನು ಕಂಡು ಕೂಡಲೇ, ಭಾರತೀಯ ಸೇನಾಪಡೆಯ ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಬಳಿ ಬಂದು ತಾನು ಕಂಡ ಘನ ಘೋರ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಲ್ಲಿನ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದ.

ಮೇ 5ರಂದು ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ ಪೆಟ್ರೋಲಿಂಗ್‌ ತಂಡವು ಕಾರ್ಗಿಲ್‌ ಪ್ರದೇಶದ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಯನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸಲು 4 ಜಾಟ್ ರಜಪೂತ ರಜನಿಮೆಂಟ್ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಸೌರವ್ ಕಾಲಿಯ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ತೆರಳಿದಾಗ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿದ ಬಂದ ಸಂಗತಿಯೇನಂದರೆ, ಚಳಿಗಾಲದ ಅಲಿಖಿತ ನಿಯಮವನ್ನು ಮೀರದ್ದ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನದ ಸೈನ್ಯ ಭಾರತದ ಗಡಿಯೊಳಗೆ ಅನಧಿಕೃತವಾಗಿ ನುಸುಳಿದ್ದಲ್ಲದೇ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಸೈನಿಕರ ಅಡಗುದಾಣದೊಳಗಿ ನುಗ್ಗಿ ನಮ್ಮ ಸೈನಿಕರ ಬರುವಿಕೆಗಾಗಿ ಹೊಂಚಿಹಾಕಿ ಕುಳಿತಿತ್ತು. ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಸೌರಭ್ ಕಾಲಿಯ ಮತ್ತವರ ತಂಡದವರನ್ನು ಕಂಡ ಕೂಡಲೇ ಅವರನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದ ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ಸೈನ್ಯೆ, ಯುದ್ದದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಶತ್ರು ಸೈನಿಕರನ್ನು ಹಿಂಸಿಸಬಾರದು ಎಂಬ ಯುದ್ಧದ ಎಲ್ಲಾ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಅವರಿಗೆ ಚಿತ್ರಹಿಂಸೆ ನೀಡಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ತಂಡದ ನಾಯಕ ಸೌರಭ ಕಾಲಿಯ ಅವರಿಗಂತೂ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಹಿಂಸೆ ನೀಡಿದ್ದು ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವ ಯೋಧನಿಗೂ ಬಾರದಿರಲಿ ಎಂದೇ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಬೇಕು. ಸೌರಭ ಕಾಲಿಯ ಅವರ ಕೈ ಕಾಲು ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಇಡೀ ಅವರ ದೇಹವನ್ನು ಸಿಗರೇಟಿನಿಂದ ಸುಟ್ಟಿದ್ದರು. ಕಾಯಿಸಿದ ಕಬ್ಬಣದ ಸಲಾಕೆಯನ್ನು ಕಿವಿಯೊಳಗೆ ಹಾಕಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು, ಜೀವಂತವಾಗಿ ಇರುವಾಗಲೇ ಅವರ ಮರ್ಮಾಂಗವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕಿದ್ದರು. ಸುಮಾರು 22 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಚಿತ್ರಹಿಂಸೆಗೆ ತುತ್ತಾಗಿ ಸೌರಭ್ ಕಾಲಿಯ ವೀರ ಮರಣವನ್ನು ಹೊಂದಿದರು.

ಅಂದಿನ ಪ್ರಧಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಅಟಲ್‌ ಬಿಹಾರಿ ವಾಜಪೇಯಿ ಅವರು 1999ರ ಫೆಬ್ರವರಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಉಭಯ ದೇಶಗಳ ನಡುವೆ ಶಾಂತಿ ಇಂದೆ ಇರಬೇಕು ಎಂಬ ಸ್ನೇಹ ಹಸ್ತವನ್ನು ಚಾಚಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಕಾಶ್ಮೀರದ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾದ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿ-ಲಾಹೋರ್‌ ನಡುವೆ ಬಸ್‌ ಸಂಚಾರಕ್ಕೆ ಚಾಲನೆ ನೀಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಸಂಜೋತಾ ಎಕ್ಸ್ ಪ್ರೆಸ್ ರೈಲಿನ ಸಂಚಾರಕ್ಕೂ ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ಪಾಪಿಸ್ಥಾನ ಅದೆಲ್ಲವನ್ನು ಮರೆತು ಕಾಲು ಕೆರೆದುಕೊಂಡು ಯುದ್ದಕ್ಕೆ ಸನ್ನದ್ಥವಾಗಿತ್ತು.

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಅಯಕಟ್ಟಿನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಪಾಪಿಗಳಿಗೆ, ಯುದ್ಧ ಮಾಡಲು ಹೆಚ್ಚಿನ ಅನುಕೂಲಗಳಿದ್ದವು. ಬೆಟ್ಟಗಳ ಕೆಳಗಿನಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಏರುವವರನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಅವರನ್ನು ಮೇಲಿನಿಂದಲೇ ಹತ್ತಿಕ್ಕುವಂತಹ ಸುವರ್ಣವಕಾಶವಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಂತಹ ಸಂದಿಗ್ಧ ಕಠಿಣ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರು ಎದೆಗುಂದದೆ, ಬೆನ್ನಿಗೆ ಮದ್ದುಗುಂಡುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಊಟ ತಿಂಡಿ ಲೆಕ್ಕಿಸಿದೇ ಒಣ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತಿಂದುಕೊಂಡು ರಾತ್ರಿಯ ಹೊತ್ತು ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಗುಡ್ಡವನ್ನು ಏರಿ, ಏಕಾಏಕಿ ಶತ್ರುಗಳ ಮೇಲೆ ಧಾಳಿನಡೆಸುವ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡರು.

ತಮ್ಮ ಯೋಜನೆಯಂತೆ ಮೊದಲಿಗೆ ತೋಲೊಲಿಂಗ್ ಶಿಖರವನ್ನು ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ವಿಕ್ರಮ್ ಭಾತ್ರಾ ಅವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಜಯಗಳಿಸಿದ್ದನ್ನು ಕಳೆದ ಬಾರಿಯ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಪಾಯಿಂಟ್‌ 5353ಯನ್ನು ಮರುವಶ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಂದ ಬಟಾಲಿಕ್‌ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ತನ್ನದಾಗಿಸಿಕೊಂಡ ಮೇಲಂತೂ ಭಾರತದ ಸೈನಿಕರ ರಣೋತ್ಸಾಹ ಅತ್ಯಂತ ಉಚ್ಛ್ರಾಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಏ ದಿಲ್ ಮಾಂಗ್ ಮೋರ್ ಎಂಬ ಯುದ್ದೋತ್ಸಾಹ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಬಗ್ಗು ಬಡಿಯುವ ಸಲುವಾಗಿ ಟೈಗರ್ ಹಿಲ್ ಶಿಖರಕ್ಕೆ ತನ್ನ ತಂಡದೊಂದಿಗೆ ತೆರಳಿ ತನ್ನ ಪ್ರಾಣರ್ಪಣೆ ಗೈದ ವಿಕ್ರಮ್ ಭಾತ್ರಾ ಆವರ ತ್ಯಾಗವನ್ನು ಭಾರತೀಯರೆಂದಿಗೂ ಮರೆಯಲಾಗದು. ಟೈಗರ್‌ ಹಿಲ್‌ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ವಶಕ್ಕೆ ಪಡೆದದ್ದು ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಜಯವಾಗಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಒಂದಾದ ಬಳಿಕ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ತನ್ನದಾಗಿಸಿಕೊಂಡ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯು 1971ರ ಜಯದ ನಂತರವೂ ತನ್ನ ತಾಕತ್ತು ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಎಂಬುದನ್ನು ಕೇವಲ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ, ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿತು. ತಾನಾಗಿ ಯಾರ ಮೇಲೂ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಮೇಲೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿದರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡದೇ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಾರಿ ಹೇಳಿತು.

ಈ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿ ಜಯ ತಂದುಕೊಡುವ ಹಂತದಲ್ಲಿ ವೀರಮರಣ ಹೊಂದಿದವರನ್ನು ಈ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನೆಯದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಾದೀತು. ಹಾಗಾಗಿ ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ಸೇನಾನಿಗಳ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಬಲಿದಾನಗಳನ್ನು ತಿಳಿಯೋಣ ಬನ್ನಿ.

ತನ್ನ 11 ಜನ ತಂಡದೊಂದಿಗೆ, ಹಮ್ ಗ್ಯಾರಾ ತೋಮರ್ ಜಾಹೆಂಗೆ ಔರ್ ಜಿತ್ ಕರ್ ಗ್ಯಾರಾ ವಾಪಸ್ ಆಯೆಂಗೆ ಎಂದು ತಂಡವನ್ನು ಹುರಿದುಂಬಿಸಿ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೊರಟ ಯಶವಂತ ಸಿಂಗ್ ತೊಮರ್ ಮನೆಗೆ ಶವವಾಗಿ ಬಂದಾಗ, ನಮ್ಮ ಮನೆತನದಲ್ಲಿ ಒಂದೂ ಯುದ್ದವನ್ನು ಗೆಲ್ಲಬೇಕು ಇಲ್ಲವೇ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ವೀರಮರಣವನ್ನು ಹೊಂದಬೇಕು. ನನ್ನ ಮಗ ಗೆದ್ದು ಸತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಅತ್ಯಂತ ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಯಶವಂತ ಸಿಂಗ್ ತೋಮರ್ ತಂದೆ ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸದ ಭಾರತೀಯರಿಲ್ಲ.

ಮೇಜರ್ ರಾಜೇಶ್ ಸಿಂಗ್ ಎಂಬ ಅಧಿಕಾರಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಕೇವಲ ಹತ್ತು ತಿಂಗಳಾಗಿತ್ತು. ಅವರ ಧರ್ಮಪತ್ನಿ ತುಂಬು ಗರ್ಭಿಣಿಯಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅಕೆಯ ತವರೂರಿನಲ್ಲಿ ಆಕೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕಾರ್ಗಿಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಯುದ್ದ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧವಾಗುವ ಮುಂಚೆ, ನಾನೇನಾದರೂ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದರೆ, ನಮಗೆ ಹುಟ್ಟುವ ಮಗನನ್ನು ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು, ನಿನ್ನಪ್ಪ ದೇಶಕೋಸ್ಕರ ಪ್ರಾಣ ನೀಡಿದ ಜಾಗ ಈ ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಅಂಥ ಹೇಳಿ ತೋರಿಸುತ್ತೀಯಾ? ಅಂತ ತನ್ನ ಪತ್ನಿಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದು ತೋಲೋಲಿಂಗ್ ಶಿಖವವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋಗಿದ್ದರು. ಶತ್ರುಗಳ ಒಂದೊಂದೇ ಬಂಕರ್ಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತಾ ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಎದುರಾಳಿಗಳ ದಾಳಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅ ಕಡೆಯಿಂದ ಹಾರಿ ಬಂದ ಗುಂಡೊಂದು ಮೇಜರ್ ರಾಜೇಶ್ ಅಧಿಕಾರಿಯ ಎದೆಯನ್ನು ಸೀಳಿತು. ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಗುಂಡು ಹೊಕ್ಕರೂ ಧೃತಿಗೆಡದ ರಾಜೇಶ್ ಅಧಿಕಾರಿ ತಮ್ಮ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಗ್ರೈನೇಡ್ ಒಂದ್ದನ್ನು ಶತ್ರುಗಳ ಬಂಕರ್ ಮೇಲೆ ಎಸೆದ ಪರಿಣಾಮ ಶತ್ರುಗಳು ನಾಶವಾಗಿ ಆ ಬೆಟ್ಟ ನಮ್ಮ ಕೈವಶವಾದದ್ದನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಲೇ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಪ್ರಾಣಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿದ್ದರು.

ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲೊ ಒಬ್ಬ ಮಗನನ್ನು ಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಲೇ ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕುವವರೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವಾಗ ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಕದನದಲ್ಲಿಒಂದೇ ಕುಟುಂಬದ ಅಣ್ಣತಮ್ಮಂದಿರಾದ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಅಮನ್ ಕಾಲಿಯಿ ಮತ್ತು ಅಮೋಲ್ ಕಾಲಿಯಾ ಅವರ ತ್ಯಾಗ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಮರ. ಆ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಅಮೋಲ್ ಹತರಾದಾಗ ಅವರ ಪಾರ್ಥೀವ ಶರೀರವನ್ನು ಅವರ ಮನೆಗೆ ತಂದಾಗ ಅವರ ತಂದೆ ಅಮೋಲ್ ಕಾಲಿಯಾರ ಹ್ಯಾಟ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ತೆಲೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಅವರ ಮಗನ ಶವಕ್ಕೊಂದು ಸೆಲ್ಯೂಟ್ ಮಾಡಿ, ನಿನ್ನನ್ನು ನನ್ನ ಕಿರಿ ಮಗ ಅಂತ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಇಂದಿನಿಂದ ನೀನು ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೇ ಹಿರಿಯ ಮಗನಾಗಿ ಬಿಟ್ಟೆ. ನಿನ್ನಂತಹ ವೀರ ಯೋಧನನ್ನು ಮಗನಾಗಿ ಪಡೆದ ನಾವುಗಳು ಧನ್ಯರು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?

ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಕದನದಲ್ಲಿ ಹುತಾತ್ಮರಾದ ಕರ್ನಲ್ ವಿಶ್ವನಾಥನ್ ಅವರ ಪಾರ್ಥಿವ ಶರೀರ ಮನೆಗೆ ತಂದಿದ್ದಾಗ, ತಮ್ಮ ಒಬ್ಬನೇ ಮಗ ಎಂತಹ ಹೋರಾಟ ಮಾಡಿದ್ದ ಎಂದು ಪತ್ರಕರ್ತರಿಗೆ ತೋರಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ, ಆ ಯೋಧ ವಿಶ್ವನಾಥನ್ ಕೊನೆ ಗಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಶರ್ಟನ್ನು ತೋರಿಸಿ ನೋಡಿ ಇದರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಬುಲೆಟ್ ಗಳ ತೂತು ಬಿದ್ದೆದೆಯೋ ಅಷ್ಟು ಹೋರಾಟವನ್ನು ನನ್ನ ಮಗ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡರೂ ಆ ತಂದೆಯವರ ಮನದೊಳಗೆ ಎಷ್ಟು ಸಂಕಟ ಪಟ್ಟಿರಬಹುದು ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲಾ ತಂದೆತಾಯಿಯರಿಗೂ ತಿಳಿಯುವಂತಾಗಿತ್ತು.

ಉಪ್ಪಿಟ್ಟು ಮತ್ತು ಕೇಸರಿ ಭಾತ್ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ತಿಂಡಿ. ಅದರಲ್ಲೂ ಕೇಸರೀಬಾತ್ ಎಲ್ಲಾ ಶುಭಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಎಲ್ಲರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಮಾಡಿಯೇ ತೀರುತ್ತಾರೆ. ರಜೆಯ ಮೇಲೆ ಊರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಮುಯಿಲನ್ ಅಂತಹ ಕೇಸರೀ ಬಾತನ್ನು ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ಕೈಯ್ಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಇನ್ನೇನು ತಿನ್ನಬೇಕು ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧಕ್ಕಾಗಿ ಕರೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಯುದ್ದ ಗೆದ್ದು ಕೇಸರಿ ಬಿಳಿ ಹಸಿರು ಧ್ವಜವನ್ನುಹಾರಿಸಿ ನಂತರ ಕೇಸರೀ ಬಾತ್ ತಿನ್ನುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಯುದ್ದಕ್ಕೆ ಹೋದ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಮುಯಿಲನ್ ಮರಳಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದು ಶವವಾಗಿಯೇ. ಅದಾದ ನಂತರ ಅದೆಷ್ಟೋ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತೀ ಬಾರಿಯೂ ಕೇಸರಿಬಾತ್ ತಿನ್ನುವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಮುಯಿಲನ್ ಕಣ್ಣುಮುಂದೆ ಬಂದು ಹೋಗುವುದಂತೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವೀರಯೋಧರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು ಧೃತಿಗೆಡೆದ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಧಾಳಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಆಪರೇಷನ್‌ ಸಫೇದ್‌ ಸಾಗರ್‌ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಮೇ 26ರಂದು ದಾಳಿ ಆರಂಭಿಸಿ ಎಂಐಜಿ 21, 27 ಎರಡು ಯುದ್ಧ ವಿಮಾನಗಳನ್ನು ಭಾರತ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್‌ ಕಂಬಂಪತಿ ನಚಿಕೇತ ಶತ್ರುಗಳ ಕೈವಶವಾಗಿದ್ದರು. ಆಪರೇಷನ್‌ ತಳವಾರ್‌ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ವಾಣಿಜ್ಯ ನಗರವಾದ ಕರಾಚಿಯ ಮೇಲೆಯೂ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ತನ್ನ ನೌಕಾ ಪಡೆಯ ಮೂಲಕ ಅರಬ್ಬೀ ಸಮುದ್ರದಿಂದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ಹೋಗದಂತೆ ತಡೆಹಿಡಿಯುವುದ್ರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಗಿತು. ಹೀಗೆಯೇ ಯುದ್ದವನ್ನು ಇನ್ನೂ 10 ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಮುಂದುವರೆಸಿದ್ದರೆ ತಮ್ಮ ಬಳಿ ಇರುವ ಪೆಟ್ರೋಲಿಯಂ ಉತ್ಪನ್ನಗಳೆಲ್ಲವೂ ಖಾಲಿಯಾಗಿ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಅಧೋಗತಿಗೆ ಇಳಿದು, ಯುದ್ದವನ್ನು ಹೀನಾಮಾನವಾಗಿ ಸೋಲುವುದು ಖಚಿತ ಎಂದು ತಿಳಿದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಅಂದಿನ ಪಾಕ್‌ ಪ್ರಧಾನಿ ನವಾಜ್‌ ಶರೀಫ್‌ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಯುದ್ಧವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಹೇಳಬೇಕೆಂದು ಅಮೇರಿಕಾ ದೇಶವನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡರು.

ಹೇಳೀ ಕೇಳೀ ಭಾರತೀಯರು ಸಹೃದಯಿಗಳು. ಅದರಲ್ಲೂ ಅಂದಿನ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಅಟಲ್ ಬಿಹಾರಿ ವಾಜಪೇಯಿಯವರದ್ದು ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಕೈ ಮೇಲೆಯೇ. ಹಾಗಾಗಿ ಜುಲೈ 14ರಂದು ಪ್ರಧಾನಿ ವಾಜಪೇಯಿಯವರು ಭಾರತ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದಿದೆ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿದರೇ, ಜುಲೈ 24ರಂದು ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯು ಕಾರ್ಗಿಲ್‌ ಯುದ್ಧ ಮುಗಿದ ಬಗ್ಗೆ ಅಧಿಕೃತ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ಪ್ರತೀ ವರ್ಷವೂ ಜುಲೈ 26ರಂದು ಕಾರ್ಗಿಲ್ ವಿಜಯ್ ದಿವಸ್‌ ಆಚರಣೆಯ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು.

1999 ರ ಮೇ 19 ರಿಂದ 1999 ಜುಲೈ 26 ರ ವರೆಗೆ ನೆಡದ ಆ ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಕದನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ 600 ಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರೂ ಭಾರತ ತನ್ನ ಸಂಯಮನ್ನೆಂದೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಮಾತ್ರ ವಶಕ್ಕೆ ಹಿಂಪಡೆಯಿತೇ ವಿನಃ ಭಾರತವೆಂದೂ ಕೂಡ ಗಡಿ ದಾಟಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಮೇಲೆ ಮುಗಿಬೀಳದೇ ಹೋದದ್ದನ್ನು ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ಮೆಚ್ಚಿ ಕೊಂಡಾಡಿತ್ತು.

ತಾಯಿ ಭಾರತಾಂಬೆಯ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನೇ ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಸೈನಿಕರೂ ನಿಜವಾದ ಹೀರೊಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಥಃಸ್ಮರಣೀಯರು. ಅಂತಹ ಸೈನಿಕರಿಗೆ ಹೃದಯತುಂಬಿ ಒಂದು ಬಾರಿ ಸೆಲ್ಯೂಟ್ ಮಾಡುವುದಲ್ಲದೇ, ಇಂತಹ ವೀರರ ಯಶೋಗಾಥೆಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಇಂದಿನ ಯುವಕರುಗಳಿಗೆ ತಿಳಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಆದ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವೇ ಆಗಿದೆ ಅಲ್ಲವೇ?

ಬೋಲೋ…………..ಭಾರತ್ ಮಾತಾಕೀ………….. ಜೈ…………….

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ನಿವೃತ್ತ ಶಿಕ್ಷಕರೊಬ್ಬರು 07/07/2000 ದಂದು ರಕ್ಷಣಾ ಸಚಿವಾಲಯಕ್ಕೆ ಪತ್ರವೊಂದನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದು ಅದರಲ್ಲಿ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಭದ್ರತೆಗೆ ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಏಕೈಕ ಪುತ್ರ ವೀರ ಮರಣ ಪಡೆದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಧರ್ಮಪತ್ನಿ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ನಮ್ಮ ಮಗನ ಮೊದಲ ವರ್ಷದ ಪುಣ್ಯತಿಥಿಯನ್ನು ಆಚರಿಸಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡಬಹುದೇ? ನಿಮಗೆ ತೊಂದರೆ ಎನಿಸಿದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕೋರಿಕೆಯನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದಾಗಿ ಬರೆದಿದ್ದರು.

ಇಂತಹ ಭಾವಾನಾತ್ಮಕ ಪತ್ರವನ್ನು ಓದಿದ ರಕ್ಷಣಾ ಇಲಾಖೆಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಆ ವಯೋವೃದ್ಧರ ಭೇಟಿಯ ವೆಚ್ಚ ಎಷ್ಟೇ ಇರಲಿ, ಅದನ್ನು ನಾನು ನನ್ನ ಸಂಬಳದಿಂದ ಭರಿಸಲು ಸಿದ್ಧನಿದ್ದೇನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಅವರಿಗೆ ಬರಲು ಹೇಳಿ ಎಂದು ಆದೇಶಿಸಿದರು. ನಿಗಧಿ ಪಡಿಸಿದ ದಿನದಂದು ವೀರ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ ಆ ಯುವಕನ ವೃದ್ಧ ದಂಪತಿಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಆಗಮಿಸಿದಾಗ, ಅವರನ್ನು ಸಕಲ ಸರ್ಕಾರೀ ಗೌರವದಿಂದ ಪರ್ವತಶ್ರೇಣಿಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಮಗ ಸತ್ತ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲಾಯಿತು. ಆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಕರ್ತವ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ ನಿಂತು ನಮಸ್ಕರಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬ ಸೈನಿಕನು ಮಾತ್ರ ಆ ವೃದ್ಧ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಹೂವಿನ ಗುಚ್ಚವೊಂದನ್ನು ನೀಡಿ ಅವರ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ತನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡು ನಮಸ್ಕರಿಸಿದನು.

ಒಬ್ಬ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿರತ ಸೈನಿಕ ಈರೀತಿಯಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದ್ದು ಆ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ತರಿಸಿ, ನೀವೇಕೆ ನನ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದಿರಿ? ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ, ಸರ್, ನಾನಿಂದು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಈ ರೀತಿ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಮಗನೇ ಕಾರಣ. ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ಶೌರ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿರುವ ಬದುಕುಳಿದಿರುವ ಏಕೈಕ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಾನು. ಅಂದು ಗುಡ್ಡದ ಮೇಲಿನಿಂದ ಶತ್ರು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಸೈನಿಕರು ತಮ್ಮ ಎಚ್.ಎಂ.ಜಿ ಯೊಂದಿಗೆ ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ನೂರಾರು ಗುಂಡುಗಳನ್ನು ನಮ್ಮೆಡೆಗೆ ಹಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ತಂಡದಲ್ಲಿದ್ದ ಐದೂ ಜನರು ಆ ಗುಂಡಿನ ಧಾಳಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಲುವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಬಂಡೆಯ ಹಿಂದೆ ಅಡಗಿಕೊಂಡೆವು. ಆಗ ನಾನು, ಸರ್, ನಾನು ಡೆತ್ ಚಾರ್ಜ್ ಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಅವರ ಗುಂಡುಗಳಿಗೆ ಎದೆಯೊಡ್ಡಿ ಅವರ ಬಂಕರ್ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ಗ್ರೆನೇಡ್ ಎಸೆಯಲು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅದಾದ ನಂತರ ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಅವರ ಬಂಕರನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳಿ ಓಡಲು ಸಿದ್ಧನಾದೆ.

ನನ್ನ ಮಾತು ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದ ನಿಮ್ಮ ಮಗ, ಏ ನಿನಗೇನು ತಲೆಗಿಲೆ ಕೆಟ್ಟಿದೆಯೇ? ನಿನಗೆ ಹೆಂಡತಿ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದಾರೆ. ನೀನು ಸತ್ತರೆ ಅವರ ಗತಿ ಏನು? ನಾನಿನ್ನೂ ಅವಿವಾಹಿತ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾನು ಡೆತ್ ಚಾರ್ಚ್ ಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನೀವು ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬನ್ನಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಲೇ ನನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಗ್ರೇನೇಡ್ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಶತ್ರುಗಳ ಬಂಕರ್ ಕಡೆಗೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಎಚ್.ಎಂ.ಜಿ.ಯಿಂದ ಸಿಡಿದ ಗುಂಡುಗಳು ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ದೇಹವನ್ನು ಛಿದ್ರ ಛಿದ್ರ ಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಛಲದಿಂದ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಬಂಕರ್ ಇದ್ದ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಗ್ರೆನೇಡ್‌ನಿಂದ ಪಿನ್ ತೆಗೆದು ಬಂಕರ್‌ಗೆ ಎಸೆದಾಗ, ಪಾಕೀಸ್ಥಾನದ ಹದಿಮೂರು ಸೈನಿಕರಿಗೆ 72 ಅಪ್ಸರೆಯರಿದ್ದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲವಾದರು. ನಂತರ ನಾವು ಆ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಆಕ್ರಮಣ ನಡೆಸಿ ಆ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ನಮ್ಮ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೂಂಡೆವು. ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ಮೃತ ದೇಹವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಾಗ ಅವರ ದೇಹಕ್ಕೆ ನಲವತ್ತೆರಡು ಗುಂಡುಗಳು ಹೊಕ್ಕಿದ್ದವು. ಅವರ ತಲೆಯನ್ನು ನಾನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಾಗ ಅವರ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಜೈ ಹಿಂದ್ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಪ್ರಾಣ ಪಕ್ಷಿ ಹಾರಿಹೋಗಿತ್ತು.

ಅವರ ಶವಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಡಲು ಸೇನೆಯ ಉನ್ನತ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಅನುಮತಿ ನೀಡದ ಕಾರಣ ಅವರ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಕಡೆಯದಾಗಿ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿವ ಸೌಭ್ಯಾಗ್ಯ ನನ್ನದಾಗಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ನಾನು ಇಂದು ಈ ಹೂವುಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಪದತಲಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾದ ಇಬ್ಬರೂ ಭಾವುಕರಾದರು.

ಈ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ದೂರದಿಂದಲೇ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮಹಿಳೆಗೂ ದುಃಖ ಉಮ್ಮಳಿಸಿಬರುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅದನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಕೆ ಆ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಹತ್ತಿರ ಕರೆದು, ಆತನ ಕೈಗೆ ಅಂಗಿಯೊಂದನ್ನು ಕೊಟ್ಟು, ನನ್ನ ಮಗ ರಜೆಯ ಮೇಲೆ ಬಂದಾಗ ಅವನಿಗೆ ಕೊಡಲೆಂದು ಈ ಅಂಗಿಯನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಮುಂದೆಂದೂ ಬಾರದ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೋದ ಕಾರಣ, ಈ ಅಂಗಿಯನ್ನು ಅವನು ಸತ್ತ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಇಡಲು ತಂದಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನಗಿಂದು ನಿನ್ನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಮಗ ದೊರಕಿದ್ದಾನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಈ ಅಂಗಿಯನ್ನು ನೀನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಧರಿಸಿಬಿಡು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆಯೇ ಕಣ್ಣಿರಧಾರೆ ಹರಿದಿತ್ತು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ.

ಅ ರೀತಿ ಕ್ಷಾತ್ರ ತೇಜದಿಂದ ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಶತ್ರುಗಳಿಗೆ ಎದೆ ಒಡ್ಡಿದ ವೀರ ನಾಯಕನ ಹೆಸರು ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಾತ್ರಾ. ಅವರ ತಂದೆಯ ಹೆಸರು ಗಿರಿಧಾರಿ ಲಾಲ್ ಬಾತ್ರಾ. ಅವರ ತಾಯಿ ಹೆಸರು ಕಮಲ್ ಕಾಂತ.

ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಶೌರ್ಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ಮೂಲಕ ಶೌರ್ಯ ಸಾಧಿಸಿದ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ ವಿಕ್ರಮ್ ಭಾತ್ರ . ಅವರಿಗೆ ಮರಣೋತ್ತರವಾಗಿ ಭಾರತದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಶೌರ್ಯ ಗೌರವವಾದ ಪರಮ್ ವೀರ್ ಚಕ್ರವನ್ನು ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಲಾಯಿತು.

ಪಾಲಂಪುರ ನಿವಾಸಿ ಜಿ.ಎಲ್ ಬಾತ್ರಾ ಮತ್ತು ಕಮಲಕಾಂತ ಬಾತ್ರ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಎರಡು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ನಂತರ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 9, 1974 ರಂದು ಅವಳಿ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಜನಿಸಿದಾಗ ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಲವ ಮತ್ತು ಕುಶ ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟರೂ, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ವಿಕ್ರಮ್ ಮತ್ತು ವಿಶಾಲ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ತಮ್ಮ ತವರು ಊರಿನ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿಯೇ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿ ಸೈನ್ಯದ ಶಿಸ್ತನ್ನು ಕಲಿತುಕೊಂಡರೆ ತಂದೆಯಿಂದ ದೇಶಭಕ್ತಿ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ ಬೆಳೆದರು. ವಿಕ್ರಮ್ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದಂತೆಯೇ, ಕ್ರೀಡೆ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಅಗ್ರಗಣ್ಯನಾಗಿದ್ದನು.

ವಿಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಪದವಿ ಪಡೆದ ವಿಕ್ರಮ್ ಸಿಡಿಎಸ್ ಮೂಲಕ ಜುಲೈ 1996 ಡೆಹ್ರಾಡೂನಿನ ಭಾರತೀಯ ಮಿಲಿಟರಿ ಅಕಾಡೆಮಿಗೆ ಸೇರಿ, 1997ರ ಡಿಸೆಂಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ಮುಗಿಸಿ, 6 ಡಿಸೆಂಬರ್ ರಂದು ಜಮ್ಮುವಿನ ಸೊಪೋರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸೇನೆಯ 13 ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರ ರೈಫಲ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಆಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡನು. 1999 ರಲ್ಲಿ ಕಮಾಂಡೋ ತರಬೇತಿಗೆ ಸೇರಿ ಹಲವಾರು ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಪಡೆದ ಪರಿಣಾಮ 1 ಜೂನ್ 1999 ರಂದು, ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ದದ ಸಮಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಸೇನೆಯನ್ನು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು. ವಿಕ್ರಮ್ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಹ್ಯಾಂಪ್ ಮತ್ತು ರಾಕಿ ನಾಬ್ ಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದ ನಂತರ ವಿಕ್ರಮ್ ಅವರನ್ನು ನಾಯಕನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ಶ್ರೀನಗರ-ಲೇಹ್ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ 5140 ಶಿಖರವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಬಾತ್ರಾ ಅವರ ದಳಕ್ಕೆ ನೀಡಿದಾಗ, ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಬಾತ್ರಾ ತನ್ನ ಕಂ ಪಡೆಯೊಂದಿಗೆ ಶತ್ರುಗಳು ಇಲ್ಲದಿರುವ ಕಡೆಯಿಂದ ಮುನ್ನುಗಿ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಶತ್ರುಗಳ ಮೇಲೆ ಮುಖಾಮುಖಿ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿ ನಾಲ್ವರು ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ತಂಡಕ್ಕೆ ಆರಂಭಿಕ ಮುನ್ನಡೆಯನ್ನು ತಂದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅವರ ಪಡೆ 20 ಜೂನ್ 1999 ರಂದು ಮುಂಜಾನೆ 3.30 ಕ್ಕೆ 5140 ಶಿಖರವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ರೇಡಿಯೂ ಮುಖಾಂತರ ವಿಜಯವನ್ನು ಅಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯ ಜಾಹೀರಾತಾಗಿದ್ದ, ಯೇ ದಿಲ್ ಮಾಂಗೆ ಮೋರ್ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ 5140 ರ ಶಿಖರದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಧ್ವಜವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಾತ್ರಾ ಮತ್ತು ಅವರ ತಂಡದ ಫೋಟೋ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುಖಾಂತರ ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೆ ರವಾನಿದ ಕಾರಣ ರಾತಿ ಬೆಳಗಾಗುವುದರ ಒಳಗೆ ಭಾರತದಾದ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದ. ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ವಿಕ್ರಮ್ ಬಾತ್ರ ಅವರ ರಹಸ್ಯ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದ ಶೇರ್ ಷಾ ಜೊತೆಗೆ ಅವರಿಗೆ ಲಯನ್ ಆಫ್ ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿತ್ತು.

ಈ ಗೆಲುವಿನ ನಂತರ ಸ್ವಯಂ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ ಪಾಯಿಂಟ್ 4875 ಅನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಭಿಯಾನವನ್ನು ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ವಿಕ್ರಮ್ ವಹಿಸಿಕೊಂಡು ಕಿರಿದಾದ ಶಿಖರದಿಂದ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಎರಡೂ ಕಡೆ ಕಡಿದಾದ ಇಳಿಜಾರುಗಳಿಂದ ದಾಳಿ ನಡೆಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಇದೇ ದಾಳಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೇ, ಮುಖಾಮುಖಿ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಡೆತ್ ಚಾರ್ಚ್ ದಾಳಿಯಲ್ಲಿ ವೀರಮರಣ ಹೊಂದಿದರು. ವಿಕ್ರಮ್ ಅವರ ಅಸಾಧಾರಣ ನಾಯಕತ್ವದಿಂದ ಪ್ರೇರಿತರಾದ ಅವರ ಪಡೆ ವಿಕ್ರಮ್ ಅವರ ಸಾವಿನ ಸೇಡನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಲುವಾಗಿ ಶತ್ರುಗಳ ಮೇಲೆ ಭಯಂಕರವಾಗಿ ಧಾಳಿ ನಡೆಸಿ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಿ ಪಾಯಿಂಟ್ 4875 ಅನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ಚಲನಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಮರ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ನಕಲಿ ಹೋರಾಟ ಮಾಡುವ ಇಲ್ಲವೇ ಬ್ಯಾಟು ಮತ್ತು ಬಾಲನ್ನು ಹಿಡಿದು ಆಟವಾಡುವವರನ್ನೇ ನಮ್ಮ ಹೀರೋಗಳೆಂದು ಮೆರೆಸಾಡುವರಿಗೆ ದೇಶದ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನೇ ತಾವು ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ಇಂತಹ ಅಸಲಿ ಹೀರೋಗಳ ಪರಿಚಯವನ್ನು ಇಂದಿನ ಯುವಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯವರಿಗೆ ಮಾಡಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನಮ್ಮ ಮೇಲಿದೆ.

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬಹುಮಟ್ಟಿಗೆ ಕೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಎರಡು ವಿಷಯ ಒಂದು ಕೊರೋನ ಕುರಿತಾದ ವಿಷಯವಾದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯ ಮತ್ತು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ವಿರುದ್ಧ ಅನಾವಶ್ಯಕವಾಗಿ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ತೆವಲುಗಳನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ವಾಚಾಮಗೋಚರವಾಗಿ ಕಂಡ ಕಡೆಗೆಳಲ್ಲಿ ಬೈದಾಡುತ್ತಾ ತಮ್ಮ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಂದಿಗಳೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಮೇಲೆ ತಿಳಿಸಿದ ಎರಡೂ ವಿಷಯಗಳೂ ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಪೂರಕವಾಗಿದೆ ಅಂದ್ರೇ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ಅಲ್ವೇ?

ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೇ, ಬಹಳ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಕರ್ಮಾನುಸಾರವಾಗಿ ವರ್ಣಾಶ್ರಮಗಳು ರೂಢಿಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತೇ ಹೊರತು ಅವು ಜನ್ಮತಃ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ, ಯಾರು ಬ್ರಹ್ಮತ್ವವನ್ನು ಪಾಲಿಸಿ ಕರ್ಮಾನುಷ್ಠಾನಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಾ ಶಾಸ್ತ್ರ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಜೊತೆಗೆ ವೇದಾಧ್ಯಯನದ ಮೂಲಕ ಜ್ಞಾನಾರ್ಜನೆ ಮಾಡುವುದಲ್ಲದೇ ತಮ್ಮ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ಹಂಚುವವರು ಮಾತ್ರವೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಕ್ಕಲುತನ ಮಾಡುವವರ ಮನೆ ಹುಡುಗ ಓದಿ ಬ್ರಹ್ಮತ್ವವನ್ನು ಪಡೆದು ಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಾಗಬಹುದಿತ್ತು. ಅದೇ ರೀತಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಮನೆಯ ಕ್ಷಾತ್ರತೇಜದ ಬಲಶಾಲಿ ಹುಡುಗ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಸೇರಿ ದೇಶವನ್ನು ಕಾಯುವ ಕ್ಷತ್ರಿಯನಾಗಬಹುದಿತ್ತು. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅದೇ ವರ್ಣಾಶ್ರಮ ಜನ್ಮತಃ ಜಾತಿಯತೆಗೆ ಬದಲಾಗಿದ್ದು ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಸರಿ.

ರಾಮ ಕೃಷ್ಣ, ಹನುಮಂತ ಮುಂತಾದ ದೇವಾನು ದೇವತೆಗಳಾಗಲಿ ವಿಶ್ವಮಿತ್ರ, ವಾಲ್ಮೀಕಿ, ವ್ಯಾಸ ಮರ್ಹರ್ಷಿಗಳಾಗಲೀ ಯಾರೂ ಜನ್ಮತಃ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೇ ಅಲ್ಲಾ ಅವರೆಲ್ಲಾರೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯ ಜಾತಿಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದರೂ ತಮ್ಮ ಜ್ಞಾನ, ಆಚಾರ ಮತ್ತು ವಿಚಾರಗಳಿಂದಾಗಿ ದೇವಾನು ದೇವತೆಗಳು ಮತ್ತು ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಪಟ್ಟಕ್ಕೆ ಏರಿದ್ದನ್ನು ಸಂಭ್ರಮಿಸಿದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಅವರನ್ನು ದೇವರು ಮತ್ತು ಗುರುಗಳೆಂದು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಅಂದಿಗೂ ಇಂದಿಗೂ ಪೂಜಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಸುಖದಿಂದ ಪಾರಮಾರ್ಥಿಕ ಸುಖಃವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ತಾಮಸ ಗುಣಗಳಿಂದ ಸಾತ್ವಿಕ ಗುಣಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕೆಲವೊಂದು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾದ ನಿಷ್ಥೆ, ನೀತಿ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮಡಿ ಹುಡಿ ಆಚಾರ ವಿಚಾರವಂತರಾಗಿ ಸಸ್ಯಾಹಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾ ಶುಚಿವಂತರಾಗಿ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಈ ರೀತಿಯ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸದೇ ಇರುವರನ್ನು ಮುಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಲೇ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಲೀ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಊಟವನ್ನು ಸೇವಿಸುವ ಪರಿಪಾಠಗಳನ್ನು ಬೆಳಸಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಕೊರೋನಾ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಕಂಡ ಕಂಡ ತಿನ್ನದೇ, ಉಗುಳದೇ, ಕೈ ಕಾಲು ಮುಖವನ್ನು ತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಶುಚಿತ್ವ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಂತರ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಅಂದಿನಿಂದಲೂ ಆಚಾರ ವಿಚಾರದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಪಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯತ್ವ ಎಂದು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ?

ಇಲ್ಲೊಬ್ಬ ಕನಕದಾಸರಿರುವ ಟಿ-ಶರ್ಟ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡವ ಮತ್ತೊಬರಿಗೆ ಕುಡಿಯಲು ಮೇಲಿಂದ ನೀರು ಹಾಕುತ್ತಿರುವ ಪೋಟೋವೊಂದನ್ನು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿ, ಇವನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಲ್ಲ ಆದರೆ ಇವನಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯವಿದೆ ಎಂದು ಓತಪ್ರೋತವಾಗಿ ಕುಹಕವಾಡುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ? ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರನಟ ಸ್ವಘೋಷಿತ ಬುದ್ಧಿ ಜೀವಿ ಮತ್ತು ಹೆಸರಿನಲ್ಲೇ ಅಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯತ್ವವನ್ನು ಧರ್ಮದ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಎಂದು ಬೊಬ್ಬಿರಿಯುತ್ತಾ,ಜನರಲ್ಲಿ ಪ್ರತೀಕಾರದ ಸೇಡಿನ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಪ್ರಚೋದನೆ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಏನನ್ನಬೇಕು?

ಬ್ರಿಟೀಶರು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ, ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಈ ದೇಶವನ್ನು ಅ ಪಾಟಿಯಾಗಿ ಕೊಳ್ಳೇ ಹೊಡೆದಿದ್ದರೂ ಸುಭಿಕ್ಷವಾಗಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ದುಡಿದು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೇ ಹೊರತು ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಹತ್ತಿರ ಬೇಡುವುದಾಗಲೀ ಅವರಿವರ ತಲೆಯನ್ನು ಹೊಡೆಯುವ ಕುಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಇಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಒಬ್ಬರೊನ್ನಬ್ಬರು ಕಂಡರೆ ಆಗದೇ ಅಸೂಯೆ ಪಡುವುದನ್ನೇ ಗಮನಿಸಿದ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಅದನ್ನೇ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮಲೇ ಒಳಜಗಳ ತಂದು ಇಬ್ಬರ ಜಗಳ ಮೂರನೆಯವನಿಗೆ ಲಾಭ ಎನ್ನುವಂತೆ ಒಂದೊಂದೇ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಕೈವಶ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಬುದ್ಧಿವಂತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಜನರನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿತೊಡಗಿದರು. ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಗೋವಾವನ್ನು ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಪೋರ್ಚುಗೀಸರು ಗೋವಾದಲ್ಲಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿಯೋ ಮತಾಂತರ ಗೊಳಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಮತಾಂತರಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪದವರನ್ನು ಮಾರಣ ಹೋಮ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಸಹಿಸಿದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ರಾತ್ರೋ ರಾತ್ರಿ ಮನ ಮಠಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು ತಮ್ಮಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗಿದೇ ಕೇರಳ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕದ ಕಡೆ ವಲಸೆ ಬಂದಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಎಚ್ಚೆತ್ತರೆ ತಮಗೆ ಉಳಿಗಾಲವಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಅರಿತಿದ್ದ ಬ್ರಿಟೀಷರು ಮೊದಲು ಕೈ ಹಾಕಿದ್ದೇ ತಮ್ಮ ಹೊಸಾ ಶಿಕ್ಷಣದ ಪದ್ದತಿಯ ಮೂಲಕ ಗುರುಕುಲವನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ. ಕೇವಲ ಗುರುಕುಲವನ್ನು ನಾಶ ಪಡಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಶೂದ್ರರನ್ನು ಶೋಷಣೆ ಮಾಡಿದರು ಎಂಬ ಕಾಗಕ್ಕ ಗುಬ್ಬಕ್ಕ ಕತೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಜನರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ವಿರುದ್ಧ ತಿರುಗಿ ಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮಲೇ ಒಳಜಗಳ ತಂದು ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ತಮ್ಮ ಪಾಂಡಿತ್ಯದಿಂದ ರಾಜನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಿ ಉಂಬಳಿಯಾಗಿ ಪಡೆದಿದ್ದ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು ಆಳು ಕಾಳುಗಳೊಂದಿಗೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ರಾಮಾ ಕೃಷ್ಣಗೋವಿಂದಾ ಎಂದು ಭಗವಂತನ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದರಲ್ಲಿಯೇ ಸುಖಃವನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಬಹುತೇಕ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಎಪ್ಪತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಬಂದ ಉಳುವವನೇ ರೈತ ಎಂಬ ನಿಯಮದಡಿಯಲ್ಲಿ ರಾತ್ರೋ ರಾತ್ರಿ ಇದ್ದ ಬದ್ದ ಜಮೀನುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಳೆದು ಕೊಂಡು ಬೀದಿ ಪಾಲಿನ ಭಿಕ್ಷುಕರಾದರೂ, ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದದ್ದು ಪಂಚಾಮೃತ ಎಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರೇ ವಿನಾಃ ಉಗ್ರಗಾಮಿಗಳಾಗುವುದು ಬಿಡಿ, ಉಗ್ರವಾಗಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯನ್ನೂ ಮಾಡದೇ ಪಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲಿ ತಮಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದ ದೇವರ ಪೂಜೆ, ಆಡುಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಜೀವಿಸತೊಡಗಿದರು. ಎಂಭತ್ತು ಮತ್ತು ತೊಂಭತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದ ಕಾಶ್ಮೀರೀ ಪಂಡಿತರನ್ನು ಹಿಂಸಿಸಿ ನರಮೇಧ ನಡೆಸಿ ಅವರನ್ನು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಕಣಿವೆಯಿಂದ ರಾತ್ರೋ ರಾತ್ರಿ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಹೊರಗೆ ಓಡಿಸಿದಲಾಗಲೂ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಉಗ್ರವಾದ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸದೇ ತಮ್ಮ ಸಂಸಾರದೊಂದಿಗೆ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಹರಿದು ಹಂಚಿಹೋಗಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.

ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಮೇಲೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಪೂರ್ವಯೋಜಿತವಾಗಿ ಧಾಳಿಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೂ, ತಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮದ ಮೂಲಕ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಕಲಿತು ಸ್ವಸಾಮರ್ಥ್ಯದಿಂದ ವಿವಿಧ ಹುದ್ದೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಇದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆಯೆಂದರೆ, ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ದೇಶವೇಕೇ? ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ಕಂಡ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಇಂಜೀನಿಯರ್ ಆದ ಸರ್ ಎಂ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರ ಈ ದೃಷ್ಟಾಂತ

ಅದೊಮ್ಮೆ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧಾರದಂತೆ, ಗಾಂಧೀಯವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಸರ್ ಎಂ,ವಿ. ಯವರು ಗಾಂಧಿಯವರ ಮನೆಗೆ ಹೊದಾಗ, ಗಾಂಧಿಯವರು ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರಿಗೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಆಸನವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ತಾವು ಮಾತ್ರ ಕಾಲು ಮಡಿಚಿಕೊಂಡು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡದ್ದು ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರಿಗೆ ಕಸಿವಿಸಿ ಎನಿಸಿ, ನೀವೇಕೆ ಇಲ್ಲೇ ಇರುವ ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳಬಾರದು ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು.

ಆಗ ಗಾಂಧೀಜಿಯವರು ನಗು ನಗುತ್ತಲೇ, ನೀವು ಬಿಡಿಪ್ಪಾ ಸೂಟು ಬೂಟು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಪೇಟ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ಹ್ಯಾಂಡಲ್ ಇರುವ ಕೋಲನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕೊಂಡು ಜೇಬಿನಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ಗಡಿಯಾರವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಭರ್ಜರಿಯಿಂದ ಠಾಕೂ ಠೀಕಾಗಿ ಇರುತ್ತೀರಿ. ಹಾಗಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಸೂಟಿನ ಸುಕ್ಕು ಹಾಳಾಗಬಾರದೆಂದು ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಇನ್ನು ನಾನಾದರೋ ಸಾಧಾರಣ ಪಂಚೆ ಉಟ್ಟು ಶಲ್ಯವನ್ನು ಹೊದ್ದುಕೊಳ್ಳುವ ಆಸಾಮಿ ಹಾಗಾಗಿ ನೆಲದ ಮೇಲೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡರೂ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂದರಂತೆ.

ಕೂಡಲೇ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿದ ಸರ್ ಎಂ.ವಿಯವರು ಅಯ್ಯೋ ರಾಮಾ.. ನೀವು ತಪ್ಪು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ, ನಾನು ನಿಮ್ಮಂತೆ ಚಿನ್ನದ ಚಮಚವನ್ನು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಆಗರ್ಭ ಶ್ರೀಮಂತರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದವನಲ್ಲಾ. ನಾನು ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅರ್ಚಕ ವೃತ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತಹ ಅತ್ಯಂತ ಕಡು ಬಡತನದ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲೇ ತಂದೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡವ. ಅಮ್ಮನೇ ಅವರಿವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಸುರೇ ತಿಕ್ಕಿ ಬಡತನದ ಬೇಗೆಯಲ್ಲೇ ಬೆಳೆದವ. ಎರಡು ಹೊತ್ತಿನ ಊಟಕ್ಕೂ ಪರದಾಡುತ್ತಾ ಅವರಿವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾರಾನ್ನ ಮಾಡಿ ಓದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲೂ, ಇಂಗ್ಲಿಷರು ಚಿನ್ನದ ಸರಳುಳಿಂದ ಎಳೆಯುವ ಕುದುರೆ ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಠಾಕೂ ಠೀಕು ಧಿರಿಸನ್ನು ಧರಿಸಿ ಸವಾರಿ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಾನು ದೊಡ್ಡವನಾದ ಮೇಲೆ ಅವರಿಗಿಂತಲೂ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕೆಂದು ಧೃಢ ಸಂಕಲ್ಪ ತೊಟ್ಟೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಬಹಳ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಶ್ರಮವಹಿಸಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ ಈ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಗಳಿಸಿದ ನಂತರವಷ್ಟೇ ಸ್ವಯಾರ್ಜಿತವಾಗಿ ಈ ರೀತಿಯ ಪೋಷಾಕುಗಳನ್ನು ಧರಿಸುವುದನ್ನು ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡೆ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಗಳಿಸಿ ಜನಾನುರಾಗಿಯಾಗಿ ಕೈಲಾದ ಮಟ್ಟಿಗಿನ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ನಮ್ಮ ದೇಶವಾಸಿಗಳಲ್ಲರೂ ನಿಮ್ಮಂತೆಯೇ ಯೋಚಿಸಿ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಆಗದು ಎಂದು ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕೈ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ನಿಮ್ಮಂತೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳುವ ಮನೋಭಾವನೆಯನ್ನೇ ಬೆಳಸಿ ಕೊಂಡಲ್ಲಿ , ಈ ಬ್ರಿಟೀಷರು ನಮ್ಮ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ನಮ್ಮನ್ನು ತುಳಿಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದಿದ್ದರಂತೆ. ಇದು ನಿಜವಾದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ತಾಕತ್ತು.

ಎಂಬ್ಬತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನರಾಯಪಟ್ಟಣದಂತಹ ಸಾಧಾರಣ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಯ ಅಧ್ಯಾಪಕರೊಬ್ಬರ ಮಗನಾಗಿ ಜನಿಸಿ ಉನ್ನತ ದರ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಎಸ್ಸಿ ಪದವಿ ಪಡೆದು ನಂತರ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಎಂಎ ಪಡೆದು ಬೇಲೂರಿನ ಸರ್ಕಾರೀ ಪದವಿ ಪೂರ್ವ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಉಪನ್ಯಾಸವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಯುವಕನಿಗೆ ಅದೇಕೋ ಏನೋ ತಾನೂ ಸಹಾ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದ ದಕ್ಷ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗ ಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಚಿಗುರಿದ ಕೂಡಲೇ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ತಯಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೆ.ಎ.ಎಸ್ ಪರೀಕ್ಷೆ ಪಡೆದು ರಾಜಕ್ಕೇ 5ನೇ ರ್ಯಾಂಕ್ ಪಡೆದು ಡಿಸಿ ಆಗುವ ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದಾಗ, ಮುಂದುವರಿದ ಜನಾಂಗದವರು ಮೊದಲ 4 ರ್ಯಾಂಕಿನೊಳಗೆ ಬಂದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ಡಿಸಿಯಾಗಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದು ಬೇಸರ ಗೊಂಡು, ಅವರು ಕೊಟ್ಟ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಉಪನ್ಯಾಸಕ ವೃತ್ತಿಯನ್ನೇ ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಮುಂದಿನ ಬಾರಿಯ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೇ ಕೆ.ಎ.ಎಸ್ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ 2ನೇ ರ್ಯಾಂಕ್ ಗಳಿಸಿ ಡಿಸಿ ಸಂದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾದಾಗ, ಹಿಂದಿನ ಬಾರಿಯ ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿದ್ದವರೇ, ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಯುವಕನ ಛಲ ಮತ್ತು ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿ ಅಭಿನಂದಿಸಿದರೂ, ಮತ್ತೆ ಯಾರದ್ದೋ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಮಣಿದು ನೀರಿಲ್ಲದ ಬಿಸಿಲು ನಾಡಾದ ಗುಲ್ಬರ್ಗಾಕ್ಕೆ ಡಿಸಿಯಾಗಿ ನೇಮಕ ಮಾಡಿದ್ದರು. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆವರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದ ಕಂದಾಯ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ದಲಿತ ಮಂತ್ರಿಗಳೊಬ್ಬರು ಅವರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಕ್ತ ಗೊಳಿಸಿ ತಮ್ಮ ಆಪ್ತ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾಗಿ ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ನಂತರ ಅನೇಕ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಚಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿಭಾಯಿಸಿ ಕಡೆಗೆ ಹಾವೇರಿ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಅತ್ಯಂತ ದಕ್ಷ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಅಧಿಕಾರಿ ಎಂದೆ ಹೆಸರಿನಿಂದ ನಿವೃತ್ತಿ ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಇದುವೇ ನಿಜವಾದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ತಾಕತ್ತು.

ಪ್ರಪಂಚದ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಬಹುರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಂಪನಿಗಳ ಮುಖ್ಯಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ಬಹುತೇಕರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೇ ಆಗಿರುವುದು ಅನೇಕರಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಉರಿ ತರಿಸಿದೆ. ಅದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶವೆಂದರೆ ಅವರ್ಯಾರೂ ಸರ್ಕಾರದ ಯಾವುದೇ ಮೀಸಲಾತಿಯ ಸೌಲಭ್ಯವನ್ನು ಪಡೆಯದೇ, ಯಾರ ಮುಂದೆಯೂ ದೈನೇಸಿಯಾಗಿ ಬೇಡದೇ, ಯಾವುದೇ ಧರ್ಮ,ಜಾತಿ, ವರ್ಣವನ್ನೂ ಹಳಿಯದೇ ತಮ್ಮ ಸ್ವಸಾಮಥ್ಯದ ಮೇಲೆ ಅಂತಹ ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದ ಹುದ್ದೆಗೆ ಏರಿದ್ದಾರೆ.

ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ 2-3% ಜನ್ಮತಃ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಇದ್ದಾರೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಬ್ರಹ್ಮತ್ವದ ಆಚಾರ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟು ನಿಟ್ಟಾಗಿ ಪಾಲಿಸುತ್ತಿರುವವರು ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಜನರು ಇದ್ದಾರೆ. ಕಳೆದ 300-400 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಪಂಚಾದ್ಯಂತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಂದ ಯಾವುದೇ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯಾಗಲೀ ಭಯೋತ್ಪಾನೆಯಾಗಲೀ ನಡೆದಿಲ್ಲದಿರುವಾಗ ವಿನಾಕಾರಣ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ವಿರುದ್ಧ ಈ ಪರಿಯಾಗಿ ಹರಿಹಾಯುವುದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ?

ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ದಲಿತರು ಸವರ್ಣೀಯ ವಿರುದ್ಧ ಅಟ್ರಾಸಿಟಿ(ಜಾತಿನಿಂದನೆ) ಕೇಸ್ ಹಾಕಲು ಅವಕಾಶವಿದ್ದಂತೆ, ಪ್ರತಿನಿತ್ಯವೂ ಜಾತಿ ನಿಂದನೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಶೋಷಣೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿರುವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಜಾತಿ ನಿಂದನೆ ಕೇಸ್ ಹಾಕಲು ಆಗದಿರುವಂತಹ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಾನತೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ತಾನೇ ತರಲು ಸಾಧ್ಯ?

ವಿದ್ಯೆ ಬುದ್ಧಿ ಅಧಿಕಾರ ಯಾವುದೇ ಧರ್ಮ ಅಥವಾ ಜಾತಿಯ ಸ್ವತ್ತಲ್ಲ. ಸತತ ಸಾಧನೆ ಮತ್ತು ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದ ಯಾರು ಬೇಕಾದರೂ ಏನನ್ನಾದರೂ ಸಾಧಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರೀ, ಫುಲೆ, ನಾರಾಯಣ ಗುರುಗಳು, ರೆವರೆಂಡ್ ಕಿಟ್ಟಲ್, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್, ಅಬ್ದುಲ್ ಕಲಾಂ ಅಂತಹವರೇ ಸಾಕ್ಷಿ. ಇಂತಹ ಮಹನೀಯರನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಾವು ಪ್ರಾರ್ಥಸ್ಮರಣೀಯರೆಂದೇ ಆದರಿಸುತ್ತೇವೆ. ಶೃಂಗೇರೀ ಜಗದ್ಗುರುಗಳು ಮತ್ತು ಉಡುಪಿಯ ಪೇಜಾವರ ಶ್ರೀಗಳನ್ನು ಅದರಿಸುವಷ್ಟೇ ಗುರುಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸಿದ್ದಗಂಗಾ ಶ್ರೀಗಳು ಮತ್ತು ಬಾಲಗಂಗಾಧರ ನಾಥ ಸ್ವಾಮೀಗಳನ್ನು ಪೂಜಿಸುವಾಗ ವಿನಾಕಾರಣ ಜಾತಿ ಜಾತಿಗಳ ಮಧ್ಯೆ ತಾರತಮ್ಯವೇಕೆ?

ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೂ ಈ ದೇಶದವರೇ ಆಗಿರುವಾಗ ಅವರಿಗೂ ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಹಕ್ಕಿರುವಾಗ, ಭಾರತೀಯನೇ ಅಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯತ್ವವನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡುವುದೇ ನನ್ನ ಗುರಿ ಎಂದು ಅಬ್ಬರಿಸುವಾಗ, ಹಚ್ಚಾ ಎಂದು ಓಡಿಸುವ ಬದಲು ಆತನನ್ನು ಸಮರ್ಥನೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ನಮ್ಮ ಜನರ ಬೌದ್ಧಿಕ ದೀವಾಳಿತನಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗದು.

ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಸರ್ಕಾರ, ರಾಜ್ಯಪಾಲರ ಭಾಷಣದ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಜೈ ಹಿಂದ್ ಎಂಬ ಘೋಷಣೆಗೆ ಕತ್ತರಿ ಹಾಕಿ ದೇಶದ ಒಕ್ಕೂಟದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೇ ಉದ್ಧಟತನ ತೋರಿರುವುದು ಅಕ್ಷಮ್ಯವೇ ಸರಿ.

ಇದೇ ರೀತಿಯ ಮನೋಭಾವ ಎಲ್ಲೆಡೆಯೂ ಮುಂದುವರೆದಲ್ಲಿ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಕಮ್ಯೂನಿಷ್ಟ್ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು, ಹಿಂದೂ ವಿರೋಧಿ ಶಕ್ತಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಲ ಮತಾಂಧದ ಶಕ್ತಿಗಳು ಒಂದಾಗಿ, ಅಹಿಂದ ಎನ್ನುವ ವಿಷಬೀಜವನ್ನು ಬಿತ್ತಿ, ಬ್ರಿಟಿಷರಂತೆಯೇ ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ ಭಾಷೆಗಳನ್ನೇ ಎತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿ ಇಡೀ ದೇಶವನ್ನೇ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ತುಂಡರಿಸುವ ಕಾಲ ಬರಲೂ ಬಹುದು.

ಮಿಂಚಿ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಚಿಂತಿಸುವ ಫಲವಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವಂತೇ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇರುವವರೆಲ್ಲರೂ ಭಾರತೀಯರು. ಅದರಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೂ ಸೇರಿ ಇಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಒಂದು ದೇಶ ಒಂದು ಕಾನೂನು ಎಂಬ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಜೀವಿಸುವ ಹಕ್ಕಿದೆ ಅಲ್ಲವೇ?

ಏನಂತೀರೀ?
ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

1960ರ ಉತ್ತರಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟ್ ಕ್ರಾಂತಿಯನ್ನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಹರಡ ಬೇಕೆಂಬ ಸಂಕಲ್ಪ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ತರಲು ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಯೋಜನೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಅವರವರಲ್ಲಿಯೇ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಮೂಡಿದ ಕಾರಣ ಕಮ್ಯೂನಿಷ್ಟ್ ಪಕ್ಷದವು ಎರಡು ಬಣಗಳಾಗಿ ಒಡೆದುಹೋಯಿತು. ಮೊದನೆಯ ಬಣ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಯ ಮೂಲಕ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬರಲು ಯೋಚಿಸಿದರೆ ಮತ್ತೊಂದು ಬಣಕ್ಕೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರದೇ ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ದಂಗೆಯನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸುವ ಮೂಲಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ದೇಶದ ಆಮಾಯಕರಾದ ರೈತ ವರ್ಗವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಅವರ ಕೈಗೆ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ನೀಡಿ, ಸಶಸ್ತ್ರ ಬಂಡಾಯದ ಮೂಲಕ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಉರುಳಿಸುವುದರ ಪರವಾಗಿ ಇತ್ತು. ಈ ಎರಡನೇ ಗುಂಪಿನ ನೇತೃತ್ವವನ್ನು ಚಾರು ಮಜುಮ್ದಾರ್ ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಲ್ಲದೇ 1967 ರಲ್ಲಿ ಅವರು ಸ್ವತಃ ಕ್ರಾಂತಿ ಆರಂಭಿಸಲು ಹೊರಟರು.

ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪಶ್ಛಿಮ ಬಂಗಾಲದಲ್ಲಿ ಭೂಮಾಲೀಕರ ವಿರುದ್ಧ ರೈತರ ಅಸಮಾಧಾನ ಉತ್ತಂಗಕ್ಕೇರಿದ್ದಲ್ಲದೇ , ರೈತರು ತಮ್ಮ ಜಮೀನಿಗಾಗಿ ಮತ್ತು ಭೂಮಾಲೀಕರ ಶೋಷಣೆಯ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ದಂಗೆಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅರಂಭದಲ್ಲಿ ಅಹಿಂಸಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಅರಂಭವಾಗಿ ಕೊನೆಗೆ ಹೊಡಿ ಬಡೀ ಕಡೀ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತಾಳಿತು. ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಕಮ್ಯೂನಿಷ್ಟ್ ಎರಡನೇ ಬಣದ ನಾಯಕರದ ಚಾರು ಮಜುಂದಾರ್, ಕಾನು ಸನ್ಯಾಲ್ ಮತ್ತು ಜಂಗಲ್ ಸಂಥಾಲರು ರೈತರ ಕೈಗಳಿಗೆ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ರೈತ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಸಶಸ್ತ್ರ ಆಂದೋಲನವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾದರು.

ಹೀಗೆ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲ್ ಬರಿಯಲ್ಲಿ ಎಂಬ ಸಣ್ಣ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಆರಂಭವಾದ ಈ ಚಳುವಳಿಯಿಂದಾಗಿಯೇ ಮೇ 25, 1967ರಂದು ಪ್ರಪ್ರಥಮಬಾರಿಗೆ ಪಶ್ವಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ತರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ನಕ್ಸಲ್ ಬರಿ ಗ್ರಾಮದಿಂದ ಇಂತಹ ಬಂಡು ಕೋರತನ ಆರಂಭವಾದ ಕಾರಣ ಅಂತಹ ಬಂಡಾಯಗಾರರನ್ನು ಅಂದಿನಿಂದ ನಕ್ಸಲರು ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು.

ಈ ಉಗ್ರ ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟ ಪಾರ್ಟಿಯು ಈ ಮಾವೋ ರವರ ಉಗ್ರ ಸಮಾಜವಾದ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ನಂಬುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನೇ ಅನುಸರಿಸುತ್ತದೆ. ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟ್ ಪಾರ್ಟಿ (ಮಾವೊ) ಮೂಲ ಸಿದ್ದಾಂತಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ಎಲ್ಲಾ ಆಸ್ತಿಗಳೂ ದೇಶದ ಅಥವಾ ರಾಜ್ಯದ ಆಸ್ತಿ – ಇಲ್ಲಿ ಯಾರದ್ದೂ ಸ್ವಂತ ಆಸ್ತಿ ಎಂಬುದಿರುವುದಿಲ್ಲ ಹಾಗಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಆಸ್ತಿಯೂ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದು. ಜಮೀನ್ದಾರರು, ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳು ಮತ್ತು ಶ್ರೀಮಂತರು ರೈತರು ಮತ್ತು ಕೂಲಿಕಾರರ ಶೋಷಕರು. ಹಾಗಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಜೀವಿಸುವ ಹಕ್ಕೇ ಇಲ್ಲ. ದೇಶದ ಪ್ರಜೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಸಮಾನರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಸಮಾಜಕ್ಕಾಗಿ ದುಡಿಯಬೇಕು. ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಗೆ ಅನುಸಾರ ಕೆಲಸ ಮತ್ತು ಅಗತ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಆಹಾರ (Work according to ability and Food according to need) ಇದೊಂದು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಸಮಾಜವಾದದ ಧ್ಯೇಯ ಎಂಬ ಘೋಷವಾಕ್ಯವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಇಂತಹ ಸಮಾನತೆಯ ಸಮಾಜವಾದಿ ರಾಜ್ಯ ಸ್ಥಾಪನೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದೇ, ಕೇವಲ ಕೋವಿ, ಕತ್ತಿ ಮತ್ತು ರಕ್ತಪಾತದಿಂದ ಮಾತ್ರಾವೇ ಸಾಧ್ಯ. ಹಾಗಾಗಿ ಹಿಂಸೆಯಿಂದಲಾದರೂ ಸಮಾಜವಾದದ ರಾಜ್ಯಸ್ಥಾಪನೆ ಮಾಡಬೇಕು ಮತ್ತು ಯಾರೂ ಸಹಾ ಶಾಂತಿಯ ಮಾತಿಗೆ ತಮ್ಮ ಆಸ್ತಿ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಬಾರದು ಎಂಬ ಫರ್ಮಾನನ್ನು ಹೊರಡಿಸಿದರು.

70 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ದಂಗೆ ಜನಪ್ರಿಯವಾಯಿತಲ್ಲದೇ, ಸಹಸ್ರಾರು ಯುವಕರುಗಳನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸಿ ತಮ್ಮ ಹಕ್ಕುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೇ ತಮ್ಮ ಕೋರಿಕೆಗಳು ಈಡೇರದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹೋರಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದಲ್ಲದೇ, ತಮ್ಮ ಉಗ್ರ ಘೋಷಣೆಗಳ ಮೂಲಕ ಯುವಕರ ನರ ನಾಡಿಗಳನ್ನು ಉಬ್ಬಿಸುತ್ತಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ರಕ್ತವನ್ನು ಬಿಸಿಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಕೆಲವು ಕಮ್ಯೂನಿಷ್ಟ್ ಸಿದ್ಧಾಂತದಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿದ್ದ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರು ಬಹುತೇಕ ವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಭೂಮಾಲಿಕರಿಂದ ಕೃಷಿ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಭೂರಹಿತರಿಗೆ ಹಂಚಿಕೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಭೂಹೀನ ರೈತರ ಪರ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತುವ ಚಳವಳಿಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಲು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಮರಳು ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾದರು. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಇಂತಹ ಮಾತುಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಹುಡುಗು ಬುದ್ದಿಯ ಯುವಕರಿಗೆ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ಗ್ರಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ಖಾಯಾಲಿನಿಂದಾಗಿ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆಯೇ ಬಂಡಾಯ ಏಳತೊಡಗಿದರು.

ಚೀನಾದ ನಾಯಕ ಮಾವೋತ್ಸೇತುಂಗ್ ಮತ್ತು ರಷ್ಯಾದ ಲೆನಿನ್ ಅವರಿಂದ ಬಹಳ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿ ಅವರ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಈ ಚಳವಳಿಯ ನಾಯಕರಾಗಿದ್ದ ಚಾರು ಮಜುಂದಾರ್ 1972 ರಲ್ಲಿ ಪೊಲೀಸ್ ಕಸ್ಟಡಿಯಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಮುಖಂಡ ಕಾನು ಸನ್ಯಾಲ್ ಇಂತಹ ದಂಗೆಯಿಂದ ದೂರ ಸರಿದರೂ ಅದಾಗಲೇ ಈ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ದೂರ ಸಾಗಿದ್ದ ಅನೇಕರು ನಕ್ಸಲ್ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋದರು.

ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಜನರಿಗಿಂತ ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಜನರನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಮರಳು ಮಾಡಬಹುದೆಂಬುದನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಶೀಘ್ರವಾಗಿ ಅರಿತುಕೊಂಡ ಈ ನಕ್ಸಲರು ತಮ್ಮ ವಾಸ್ತ್ರವ್ಯವನ್ನು ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿಗೆ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸಿದರು. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಬಂಡುಕೋರರಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಗರು ಸಹಾಯ ಹಸ್ತವನ್ನು ಚಾಚಿದರಾದರೂ, ನಂತರ ಇವರ ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಹೋರಾಟಗಳಿಂದ ವಿಮುಖರಾಗಿ ಇದೇ ನಕ್ಸಲರನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸತೊಡಗಿದಾಗ ನಕ್ಸಲರು ತಮ್ಮ ವಾಸ್ತವ್ಯವನ್ನು ಕಾಡು ಮೇಡುಗಳಿಗೆ ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಂಡು ಆಗ್ಗಿಂದ್ದಾಗಿ ಹಳ್ಳಿಗಾಡುಗಳಿಗೆ ನುಗ್ಗಿ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ದೋಚುವುದಲ್ಲದೇ ಸರ್ಕಾರೀ ಕಛೇರಿಗಳ ಮೇಲೆ ಧಾಳಿ ನಡೆಸುತ್ತಾ ತಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಮತ್ತು ಅಸ್ಮಿತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಇತ್ತೀಚಿನ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳ ಪ್ರಕಾರ, ದೇಶದ 11 ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಇಂತಹ ನಕ್ಸಲರು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದು ಸುಮಾರು 90 ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲ್ ಹಿಂಸಾಚಾರ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶ, ಛತ್ತೀಸ್‌ಗಢ್, ಝಾರ್ಖಂಡ್, ಬಿಹಾರ ಮತ್ತು ಒರಿಸ್ಸಾಗಳಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲೈಟರ ಹಾವಳಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವ ರಾಜ್ಯಗಳಾಗಿವೆ. ಈ ನಕ್ಸಲೈಟ್‌ಗಳು ಪ್ರತಿವರ್ಷ ಹಲವು ಬಾರಿ ಭದ್ರತಾ ಪಡೆಗಳ ಮೇಲೆ ಹಲ್ಲೆ ಮಾಡಿ. ಸಾವಿರಾರು ಅಮಾಯಕರ ಜೀವಗಳನ್ನು ಬಲಿತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಖಂಡನಾರ್ಯ. ಇತ್ತೀಚಿನ ಛತ್ತೀಸ್‌ಗಢ್ ನಕ್ಸಲ್ ಧಾಳಿ ಇದಕ್ಕೆ ಜ್ವಲಂತ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ. ಒಂದು ಅಂಕಿ ಅಂಶದ ಪ್ರಕಾರ ಇದುವರೆವಿಗೂ 7,839 ನಾಗರೀಕರು, 2,672 ಭದ್ರತಾ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಳು, 3,253 ಬಂಡಾಯಕೋರರು ಸೇರಿದಂತೆ ಒಟ್ಟು 13,920 ಜನರು ಇಂತಹ ಧಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೃತಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ನಕ್ಸಲರು ತಾವು ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗದವರ, ಸಣ್ಣ ರೈತರ ಮತ್ತು ಬಡವರ ಪರವಾಗಿ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುಖಾಂತರ ಸ್ಥಳೀಯ ಅಮಾಯಕ ಜನರ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಗಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳದಿದ್ದಲ್ಲಿ ದಂಡ ದಶಗುಣಂ ಎಂಬಂತೆ ಬಲವಂತದಿಂದಾದರೂ ಅವರನ್ನು ಹೆದರಿಸಿ, ಬೆದರಿಸಿ ಅವರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಇಂತಹ ಧಾಳಿಗಳನ್ನು ಆಗ್ಗಿಂದ್ದಾಗೆ ನಡೆಸುವ ಮೂಲಕ ದೇಶದ ಆಂತರಿಕ ದಂಗೆಗಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸುತ್ತಾ ದೇಶಕ್ಕೆ ತಲೆ ನೋವಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ನೇರವಾಗಿಯಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಮಲೆನಾಡು ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟದ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಲಾಲ್ ಸಲಾಂ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕೆಂಪು ಬಾವುಟಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ನೇತು ಹಾಕಿ ರಕ್ತ ಪ್ರಪಾತಕ್ಕೆ ಕಾಗಣರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನಕ್ಸಲ್ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ದಶಕಗಳಿಂದಲೂ ಭಾಗವಾಗಿ ಈಗ ಅದರಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯಲ್ಲಿ ಬೆರೆತಿರುವ ನೂರ್‌ ಶ್ರೀಧರ್‌ (ನೂರ್‌ ಜುಲ್ಫಿಕರ್‌) 1980ರ ದಶಕದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಪೀಪಲ್ಸ್‌ ವಾರ್‌ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದರೆ, ಜವಾಹರಲಾಲ್‌ ನೆಹರೂ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ’ದಲ್ಲಿ (ಜೆಎನ್‌ಯು) ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿ ಮೇಧಾವಿ ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಸಾಕೇತ್‌ ರಾಜನ್‌ (ಸಾಕಿ) ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕೈಜೋಡಿಸಿ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲೀಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಪ್ರಮುಖ ರೂವಾರಿಗಳಾದರು.

ಸಾಕೇತ್ ರಾಜನ್ ಮೇಕಿಂಗ್‌ ಹಿಸ್ಟರಿ ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಬರೆದದ್ದಲ್ಲದೇ, ಪಾಳೆಗಾರಿಕೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಸಿಡಿದೆದ್ದಿದ್ದ ಆಂಧ್ರದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ತೆರಳಿ, ರೈತಾಪಿ ಜನರೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತು, ಅವರ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗೆ ಹೋರಾಡುತ್ತಾ, ಪೊಲೀಸರೊಂದಿಗೆ ಘರ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಡಿದ ಯುದ್ಧದ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿನ ಯುವಕರಿಗೆ ಹೇಳಿ ಅವರಲ್ಲಿ ಭಾವೋದ್ವೇಗದ ಕಿಚ್ಚನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿ ಆಂಧ್ರದ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಚಳುವಳಿಯಾದ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಯು ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಕರ್ನಾಟಕದ ಬಿಸಿರಕ್ತದ ತರುಣರಿಗೂ ಪರಿಚಯಯಿಸಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ದಂಗೆಗಳನ್ನು ಏಳುವಂತೆ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾಗಿದ್ದ ಸಾಕೇತ್ ರಾಜನ್ ಪೋಲಿಸರ ಧಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಸುನಿಗಿದರು.

ಕರ್ನಾಟಕದ ಪೋಲೀಸರ ದಿಟ್ಟ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯಿಂದಾಗಿ ಅನೇಕ ನಕ್ಸಲೀಯರು ಪೊಲೀಸರ ಗುಂಡಿಗೆ ಬಲಿಯಾದರು. ಇದರ ಪ್ರತೀಕಾರವಾಗಿ ಕೆಲವು ನಕ್ಸಲರು ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಮಾಹಿತಿಕೊಟ್ಟವರನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡುವ ಮುಖಾಂತರ ಸಿಟ್ಟನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಸಿರಿಮನೆ ನಾಗರಾಜ್ ಮತ್ತು ನೂರ್ ಜುಲ್ಫಿಕರ್ ಮುಂತಾದವರು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಕೆಳಗಿಟ್ಟು ಸಮಾಜದ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಗೆ ಬರುವ ಮೂಲಕ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲರ ಹಾವಳಿ ತಗ್ಗಿದಂತಾಗಿದೆ.

ಪ್ರಪಂಚದ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಜಾ ಪ್ರಭುತ್ವ ದೇಶವಾದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಮ್ಯೂನಿಷ್ಟ್ ಸಿದ್ದಾಂತ ಮತ್ತು ನಕ್ಸಲ ಹೋರಾಟಗಳು ಸವಕಲು ನಾಣ್ಯವಾಗಿ ಜನರಿಂದ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದರೂ, ಅಧಿಕಾರ ವಂಚಿತ ಕೆಲ ಸಿಪಿಎಂ ನಾಯಕರುಗಳು, ಸ್ವಘೋಷಿತ ಬುಧ್ಧಿ ಜೀವಿಗಳು, ಜೆಎನ್‌ಯು ಕಾಲೇಜಿನ ತುಕ್ಡೇ ಗ್ಯಾಂಗ್ ಮತ್ತು ಕೆಲ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಈ ನಕ್ಸಲರಿಗೆ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಮೂಲಕ ಈ ನಕ್ಸಲ್ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಇರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ದುಃಖಕರ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಇದಲ್ಲದೇ ಈಶಾನ್ಯ ಪ್ರದೇಶದ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲಿನ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಪ್ರದೇಶದ ಕೆಲವು ಪ್ರಭಾವಿ ಜನರು ಮತ್ತು ಗಣಿ ಮಾಲಿಕರ ಸುಲಿಗೆಯ ಮೂಲಕವೂ ತಮ್ಮ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಅಗ್ಗಿಂದ್ದಾಗೆ ಹೇಡಿಗಳಂತೆ ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಮಾದರಿದ ದಂಗೆಗಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಕ್ಷಮ್ಯ ಅಪರಾಧವೇ ಸರಿ.

ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರದಿಂದಲೂ ಇಂತಹ ನಕ್ಸಲರನ್ನು ಬುಡಸಮೇತ ಕಿತ್ತು ಹಾಕುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಇಂತಹ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿದವರನ್ನು ನಕ್ಸಲ್ ಚಳುವಳಿಯಿಂದ ವಿಮುಖಗೊಳಿಸಿ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಗೆ ತರಲು ನಡೆಸಿದ ಅನೇಕ ಸಂಧಾನ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನಕ್ಸಲರ ಅಹಂ ನಿಂದಾಗಿ ವಿಫಲವಾಗಿದೆ. ಬಾಹ್ಯ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಧಾಳಿಯನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿ ಅದನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಎದುರಿಸಬಹುದಾದರೂ ದೇಶದ ಒಳಗೇ ಇರುವ ಆಂತರಿಕ ಹಿತಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಮಟ್ಟ ಹಾಕುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟವೇ ಸರಿ. ನೂರು ಅಪರಾಧಿಗಳಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ ದೊರಕದಿದ್ದರೂ, ಒಬ್ಬ ನಿರಪರಾಧಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಬಾರದು ಎಂಬ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಅಂಶದಿಂದಾಗಿಯೇ ಇಂತಹವವರ ವಿರುದ್ಧ ಕಠಿಣ ಕ್ರಮವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ತೊಂದರೆಯಾಗಿರುವುದಂತೂ ಸತ್ಯ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಇಂತಹವರ ಮೇಲೆ ಧಾಳಿ ನಡೆದ ತಕ್ಷಣವೇ ನಾನು ಅರ್ಬನ್ ನಕ್ಸಲ್ ಮೊದಲು ನನ್ನನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಎಂದು ರಸ್ತೆಗಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಗೌರೀ ಲಂಕೇಶ್, ಗಿರೀಶ್ ಕಾರ್ನಾಡ್ ರಂತಹ ಸ್ವಘೋಷಿತ ಬುದ್ಧಿ ಜೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ತುಕ್ಡೇ ತುಕ್ಡೇ ಗ್ಯಾಂಗಿನ ಕನ್ನಯ್ಯಾ ಕುಮಾರ್ ಮತ್ತವನ ಸಂಡಿಗರು ನಕ್ಸಲರನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುವ ಮೂಲಕ ದೇಶದ್ರೋಹವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದರೆ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಸಹಿಷ್ಣುತೆ ತಾಂಡವವಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ದೇಶ ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸುಳ್ಳು ಸುದ್ದಿಗಳನ್ನು ಹರಡುವ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಿಂದಲೇ ಇಂತಹ ನಕ್ಸಲರನ್ನು ಬುಡ ಸಮೇತ ಕಿತ್ತು ಹಾಕುವುದಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಕಮ್ಯೂನಿಸ್ಟರು SUCI ಎಂಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸಂಘಟನೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅಮಾಯಕ ಕಾಲೇಜು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ತಲೆಕೆಡಿಸಿ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಜನರಿಂದ ಚಂದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡಿಸುತ್ತಾರೆ.ಇಂತವರಿಗೆ ಹಣ ಕೊಟ್ಟಲ್ಲಿ, ಅದು ನೇರವಾಗಿ ನಕ್ಸಲರಿಗೆ ತಲುಪಿ ನಮ್ಮದೇ ಅಮಾಯಕ ನಾಗರೀಕರು, ಪೋಲೀಸರು ಮತ್ತು ಯೋಧರ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿಗೆ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ದಯವಿಟ್ಟು ಇಂತಹ ಗೋಮುಖ ವ್ಯಾಘ್ರಗಳಿಗೆ ಹಣ ನೀಡದಿರೋಣ.

ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್ ಅಭಿನಯದ ಜಿಮ್ಮಿಗಲ್ಲು ಚಿತ್ರದ ತುತ್ತು ಅನ್ನಾ ತಿನ್ನೋಕೆ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬೊಗಸೇ ನೀರು ಕುಡಿಯೋಕೆ ಹಾಡಿನಲ್ಲಿ ಬರುವ ಚರಣ, ಕಾಡ್ನಾಗ್ ಒಂದು ಮರವೇ ಉರುಳಿ ಹೋದ್ರೇ ಏನಾಯ್ತು? ಊರ್ನಾಗ್ ಒಂದು ಮನೆಯೇ ಉರಿದು ಹೋದ್ರೇ ಏನಾಯ್ತು? ಎಂಬಂತೆ ದೇಶದ ಹಿತದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ದೇಶದ ಸುರಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ಭದ್ರತೆಗಾಗಿ, ಮುಳ್ಳನ್ನು ಮುಳ್ಳಿನಿಂದಲೇ ತೆಗೆಯಬೇಕೆಂಬ ಜಗದ ನಿಯಮದಂತೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿರುವ ನಕ್ಸಲರನ್ನೂ ಮತ್ತು ನಾಡಿನಲ್ಲಿರುವ ಅರ್ಬನ್ ನಕ್ಸಲರನ್ನು ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೇ ಮಟ್ಟ ಹಾಕಿದಾಗಲೇ ಇಂತಹ ಅನಿಷ್ಟ ಸಮಾಜ ಘಾತಕ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಈ ದೇಶದಿಂದ ನಿರ್ನಾಮ‌ ಮಾಡಿ ಅಮಾಯಕರು ಬಲಿಯಾಗುವುದು ತಪ್ಪಲಿ ಎನ್ನುವುದೇ ಈ ದೇಶದ ಬಹುಜನರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಾಗಿದೆ.

ಏನಂತೀರೀ?

ನಿಮ್ಮವನೇ ಉಮಾಸುತ

ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆಯಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿದ ಆತ್ಮೀಯರಾದ ಶ್ರೀ ರವಿಶಂಕರ್ ಅವರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು

ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದೆ ಉತ್ತರಾಖಂಡದಿಂದ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಸರಿ ಸುಮಾರು 2,00,000 ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಕ್ಕಳು ಕಣ್ಮರೆಯಾದ ಭೀಕರ ಸತ್ಯ ಹೊರ ಬಂದು ಪ್ರಧಾನಿಗಳನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡು ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಆಘಾತಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದರು. ಇದನ್ನೇ ನೆಪವಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ದೇಶದ ಮುಸ್ಲಿಮರಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಚಡಪಡಿಕೆ ಮತ್ತು ಅಭದ್ರತೆಯ ಭಾವನೆ ಇದೆ ಎಂದು ಮಾಜಿ ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷ ಹಮೀದ್ ಅನ್ಸಾರಿ ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಟ್ಟೇ ಬಿಟ್ಟರು. ದೇಶದ ಉಪರಾಷ್ಟ್ರಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಹಮೀದ್ ಅನ್ಸಾರಿ ಅವರಂತಹ ಜನರು ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಏಕೆ ಅಭದ್ರತೆ ಮತ್ತು ಅಸಹಿಷ್ಣುತೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ಮದರಸಾ ಮಕ್ಕಳು ಏಕಾಏಕಿ ನಾಪತ್ತೆಯಾದ ವಿಷಯದ ಕುರಿತಂತೆ ನಡೆಸಿದ ತನಿಖೆ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದೆ. ಈ ವರದಿಯ ಸತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದ ನಂತರ ಬಹುಶಃ ಎಲ್ಲರ ಝಂಘಾಬಲವೇನೂ? ನಾವು ನಿಂತ ನೆಲವೇ ಕುಸಿದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಅನುಭವವಾಗಬಹುದು ಎಂದರೂ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯೇನಲ್ಲ.

ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಕಳೆದ ಹಲವಾರು ದಶಕಗಳಿಂದ, ಮದರಸಾಗಳಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಪ್ರತಿ ತಿಂಗಳು ಸರ್ಕಾರಿ ಬೊಕ್ಕಸದಿಂದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ವೇತನವನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇದರ ಕುರಿತಂತೆ ಯಾವುದೇ ಸರಿಯಾದ ದಾಖಲೆಗಳು ಇಲ್ಲದಿದ್ದ ಪರಿಣಾಮ ಉತ್ತರಾಖಂಡ ಸರ್ಕಾರ ಈ ಮಕ್ಕಳ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಖಾತೆಗಳನ್ನು ಆಧಾರ್ ಕಾರ್ಡ್ ಸಂಖ್ಯೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕಿಸುವಂತೆ ಕೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ 1 ಲಕ್ಷ 95 ಸಾವಿರ 360 ಮಕ್ಕಳು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಸರ್ಕಾರ ಪ್ರತಿವರ್ಷವೂ 14.5 ಕೋಟಿ ರೂ.ಗಳನ್ನು ವ್ಯಯಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಈಗ ಈ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕಾಣೆಯಾದ ನಂತರ ಆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ವೇತನದ ಮೊತ್ತ ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ ಕೇವಲ 2 ಕೋಟಿಗೆ ಇಳಿದಿದೆ ಎಂದರೆ ಆಶ್ವರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆಯಲ್ಲವೇ?

ನಿಜ ಹೇಳ ಬೇಕೆಂದರೆ ಈ ಮಕ್ಕಳು ಎಂದಿಗೂ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳ ಸುಳ್ಳು ಹೆಸರುಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಮದರಸಾಗಳು ಪ್ರತೀವರ್ಷವೂ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಹಣವನ್ನು ಅವ್ಯಾಹತವಾಗಿ ಪಡೆದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಆಡಳಿತದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಲೂಟಿಯು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕೆಳಗಿನಿಂದ ಮೇಲಿನ ವರೆಗೂ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಪರಿಣಾಮ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಈ ಹಗರಣದ ಸುಳಿವು ಕೂಡ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರ ಬಂದ ನಂತರ ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕೂ ಆಧಾರ್ ಕಾರ್ಡನ್ನು ಆಧಾರಮಾಡಿ ನೇರವಾಗಿ ಫಲಾನುಭವಿಗಳ ಬ್ಯಾಂಕಿಗೇ ಹಾಕುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಜಾರಿಗೆ ತಂದ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಇವರೆಲ್ಲರ ಮುಖವಾಡ ಕಳಚಿ ಬಿದ್ದು ಹೋಗಿದೆ.

ದೇಶದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ರಾಜ್ಯವಾದ ಉತ್ತರಾಖಂಡಿನಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ಅವ್ಯವಹಾರಗಳಾದರೇ ಇನ್ನು ದೇಶದ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ರಾಜ್ಯ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಮ್ಮರು ಅಧಿಕವಾಗಿರುವ ರಾಜ್ಯವಾದ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಯೋಗಿ ಆದಿತ್ಯನಾಥ್ ಅವರು ಮದ್ರಾಸಗಳನ್ನು ನೋಂದಣಿ ಮಾಡಿಸ ಬೇಕೆಂದು ಸೂಚಿಸಿದಾಗ ಅಷ್ಟೋಂದು ಗಲಾಟೆ ಏಕಾಯಿತು ಎಂಬ ಸಂಗತಿ ಈಗ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅರಿವಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ನಂತರ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಏಕೆ ಅಸುರಕ್ಷಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆಂದು ಇದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಿದೆ.

2014-15ರವರೆಗೆ 2,21,800 ಮುಸ್ಲಿಂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಉತ್ತರಾಖಂಡದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ವೇತನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾವಾಗ ಆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಆಧಾರ್ ಮತ್ತು ಬ್ಯಾಂಕ್ ಅಕೌಂಟ್ ಜೋಡಿಸಿದ ತಕ್ಷಣವೇ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿವೇತನ ಪಡೆಯುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕೇವಲ 26,440 ಕ್ಕೆ ಇಳಿಯಿತು. ಅಂದರೆ ಮುಸ್ಲಿಂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಶೇಕಡಾ 88 ರಷ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಬಿಪಿಎಲ್ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಅಂದರೆ ಅತ್ಯಂತ ಕಡು ಬಡ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ನೀಡಲಾಗುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ವೇತನವಾಗಿದೆ. ಇಂತಹ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಗಲೆಂದು ಸರ್ಕಾರವು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ವೇತನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅದು ನಿಜವಾದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ತಲುಪದೇ ಅಪಾತ್ರರ ಕೈಗೆ ಸೇರಿ ಪೋಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ನಕಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಹೆಸರುಗಳಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹಣವನ್ನು ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಲೂಟಿ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಕೇವಲ ನಕಲೀ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಹಲವಾರು ಮದರಸಾಗಳು ಕೇವಲ ಕಾಗದದ ಮೇಲೆ ಮಾತ್ರ ಇದ್ದವೇ ಹೊರತು, ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಮದರಸಾಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಇದ್ದರೂ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಅಧ್ಯಯನವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಕಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಹೆಸರನ್ನು ಸರಳವಾಗಿ ಕಳುಹಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಸರ್ಕಾರದ ಹಣವನ್ನು ಆರಾಮವಾಗಿ ಲೂಟಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.

ಇನ್ನೂ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ, ಈ ರೀತಿಯ ಆಧಾರ್ ಲಿಂಕ್ ಆದ ನಂತರ ಉತ್ತರಾಖಂಡದ 13 ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಒಬ್ಬ ಮುಸ್ಲಿಂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯೂ ಸಹ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ವೇತನ ಪಡೆಯಲು ಮುಂದೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಹರಿದ್ವಾರ, ಉಧಮ್ ಸಿಂಗ್ ನಗರ, ಡೆಹ್ರಾಡೂನ್ ಮತ್ತು ನೈನಿತಾಲ್ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಗರಿಷ್ಠ ಲೂಟಿ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ವೇತನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಆ ಜಿಲ್ಲೆಗಳ ಒಟ್ಟು ಜನ ಸಂಖ್ಯೆಗಿಂತಲೂ ಅಧಿಕವಾಗಿತ್ತು. ಕಾಂಗ್ರೇಸ್ಸಿನ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರೇ ಈ ಲೂಟಿಯ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸಹಾ ಸುಸೂತ್ರವಾಗಿ ಅನೇಕ ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೇ ಮುಂದುವರೆದಿತ್ತು.

ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರ ಬಂದ ನಂತರ, ಇಂತಹ ಹಗರಣಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿಗಿಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತೋ ಕೂಡಲೇ, ಹಮೀದ್ ಅನ್ಸಾರಿ, ನಾಸಿರುದ್ದೀನ್ ಶಾ, ಶಾರುಖ್, ಅಮೀರ್ ಖಾನ್ ಮುಂತಾದವರು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಅಸುರಕ್ಷಿತ ಎಂಬ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಮೂಡಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರೇ ಅವರ ಎಂಜಿಲು ಕಾಸಿಗೇ ಇರುವ ಕೆಲವು ಮಾಧ್ಯಮದವರು ಅದನ್ನೇ ಬಿತ್ತರಿಸಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಸರ್ಕಾರ ಈ ಹಗರಣದ ಅಪರಾಧಿಗಳ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿ ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ಜಿಲ್ಲಾಡಳಿತಕ್ಕೆ ಆದೇಶಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ನಕಲೀ ಮದರಸಾ ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಲೂಟಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ದರೋಡೆಕೋರರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಲಿದೆ ಎಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗಿದೆ, ಜೊತೆಗೆ ಅವರಿಂದ ಇದುವರೆಗೂ ಲೂಟಿ ಮಾಡಿದ ಹಣವನ್ನೂ ಸಹ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿದೆ.

ದೇಶಾದ್ಯಂತ ನಾಯಿಕೊಡೆಗಳಂತೆ ಅನಧಿಕೃತವಾಗಿ ಹಬ್ಬಿಕೊಂಡಿರುವ ಇಂತಹ ಅನೇಕ ಮದರಸಾಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆಮೂಲಾಗ್ರ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನೂ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಗುಪ್ತಚರ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಎಚ್ಚರಿಸಿದೆ. ಇಂತಹ ಅವಾಂತರಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಇರುವ ಮದರಸಾಗಳ ನೋಂದಣಿಯನ್ನು ಕಡ್ಡಾಯಗೊಳಿಸ ಬೇಕಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವೇ ನಕಲೀ ಮದರಸಾಗಳು ಮತ್ತು ನಕಲೀ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ನಿಗ್ರಹವಾಗಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ತೆರಿಗೆಯ ಹಣ ಲೂಟಿಯಾಗುವುದನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟಬಹುದಾಗಿದೆ.

ಧರ್ಮಾಧಾರಿತವಾದ ಶಿಕ್ಷಣದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಸಲಾಗುವ ಈ ಮದರಸಾಗಳಲ್ಲಿ ಏನು ಕಲಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದರ ಮೇಲೆ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ನಿಯಂತ್ರಣವಿಲ್ಲವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಸೂಕ್ತವಾದ ಪಠ್ಯಕ್ರಮ ಇಲ್ಲವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಅಲ್ಲಿಯ ಮೌಲ್ವಿಗಳು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇ ಶಿಕ್ಷಣವಾಗಿ ಬಹುತೇಕ ಮದರಸಾಗಳು ಮತಾಂಧರನ್ನು ತಯಾರಿಸುವ ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳಾಗಿವೆ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು. ಏನನ್ನೂ ಅರಿಯದ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ದೇಶದ ವಿರುದ್ಧ ವಿಷ ಬೀಜವನ್ನು ಬಿತ್ತುವ ಕಾರ್ಯ ನಿರಂತವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಇಂದು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಬಹುತೇಕ ಮತಾಂಧರು ಮತ್ತು ಉಗ್ರವಾದಿಗಳು ಮದರಾಸದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದವರೇ ಆಗಿರುವುದು ಅತಂಕಕಾರಿಯಾಗಿದೆ

ದುರದೃಷ್ಟವೆಂದರೇ ಇಂತಹ ಮದರಸಾ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಕಲ್ಯಾಣ ಯೋಜನೆಗಳಡಿ ಎಲ್ಲಾ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುವುದು ಹಾವಿಗೆ ಹಾಲೆರೆದಂತಾಗಿದೆ. ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶವೊಂದರಲ್ಲೇ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುವ ಸುಮಾರು 800 ಮದರಸಾಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ ಸರ್ಕಾರ ವರ್ಷಕ್ಕೆ 4000 ಕೋಟಿ ರೂ. ಖರ್ಚು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂದರೆ ಇನ್ನು ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಇರುವ ಮದರಸಾಗಳಿಂದ ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಹಣ ಲೂಟಿಯಾಗುತ್ತಿರ ಬಹುದು? ಆತಂಕಕಾರಿಯಾದ ವಿಷಯವೇನೆಂದರೆ, ಅದರ ಬಹುಪಾಲು ಭಾಗವು ನಿಜವಾದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ತಲುಪುವ ಬದಲು ನಕಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮತಾಂಧರ ಜೇಬಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ಆಘಾತಕಾರಿಯಾಗಿದೆ.

ಈ ಲೇಖನ ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಧರ್ಮದ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿರದೇ, ಇದು ಜನರ ತೆರಿಗೆ ಹಣವನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರ ವಿರುದ್ಧ ಸಾತ್ವಿಕ ಆಕ್ರೋಶವಾಗಿದ್ದು, ಇಂದಿನ ಆಧುನಿಕ ಯುಗದಲ್ಲೂ ಭೂಮಿ ಚಪ್ಪಟ್ಟೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದೇ ಹೇಳಿ ಕೊಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿ ಅವರಿಗೂ ಒಂದು ನಿಶ್ಚಿತ ಪಠ್ಯಕ್ರಮವಿದ್ದು, ಆ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಆಧುನಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ದೊರೆತು ದೇಶದ ಸತ್ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನಾಗಿಸುವ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದೆ ಅಲ್ವೇ?

ಏನಂತೀರೀ?

ಈ ಲೇಖನ ಪ್ರಯಾಗದ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ವಕೀಲ ದೇವೇಂದ್ರ ಗುಪ್ತಾ ಅವರ ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯ ಲೇಖನದ ಭಾವಾನುವಾದವಾಗಿದೆ.